My boy แอบรักนาย ไอ้หน้าหล่อ

 
Friday
( ทิม )
7:30 a.m.
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งรอบสนามเพื่อวอมร่างกายในการซ้อมก่อนไปแข่ง โค้ชบอกให้พวกผมลาทั้งวันเพื่อซ้อมบาส ดีนะที่เมื่อวานไอ้ไทล์มันไม่ได้ขอผมมีอะไรด้วย ไม่งั้นมีหวังผมได้กลายร่างเป็นศพเดินได้แน่ๆ -_-
" ทำไมเมื่อวานมึงไม่มาว่ะ " ไอ้เลมอนถามผมพลางวิ่งไปกับผม เอาแล้วไง จะตอบมันไปยังไงดีว่ะ U_U; ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับมันไป มีเพียงความเงียบเท่านั้นที่เป็นคำตอบให้ไอ้เลมอน....
วันนี้เป็นวันเกิดไอ้ไทล์ ผมกะไว้ว่าจะไปซื้อเค้กให้มันหลังเลิกเรียน ^^ พอวิ่งจนครบรอบ ทีมผมก็เริ่มซ้อมแข่งขัน โดยจะมีทีมรุ่นน้องมาช่วยเป็นคู่ซ้อมให้ ผมวิ่งไปรับบาสจากไอ้เทชอลก่อนจะเลี้ยงลูกบาสและกระโดดชู้ตบาสลงห่วงได้อย่างสวยงาม ฝีมือก็ยังไม่ตกนะเรา เยี่ยมๆ ^_^ ชื่นชมตัวเองพอประมาณ โค้ชก็ตะโกนสั่งให้ไปพัก เป็นเหตุให้ทีมพวกผมแยกตัวกันไปพักตามที่ต่างๆ ข้างสนาม ผมเกรียนหน่อย นั่งแมร่งกลางสนามบาสเลย ดีนะไม่มีแดดไม่งั้นเกรียมชัวร์ =_=
~อยากจะขอได้ไหม หยุดเวลานี้ไว้ อยู่อย่างนี้ไปนาน ~
ใครแมร่งโทรมาตอนนี้ว่ะ คนยังพักไม่หายเหนื่อยเลย -_-^ ผมวางขวดน้ำไว้ข้างตัว ก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงนักเรียน
" มีไรมึง ไอ้ไทล์ "
( โห้ ปากมึงรึนั่น -_-^ )
" มีไรๆ "
( ตอนเย็นว่างป่าว )
" ไม่ว่าง " ผมรีบตอบมันทันทีโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา จะไปว่างได้ยังไง ผมต้องไปซื้อเค้กให้มัน ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งและมันก็ค่อยๆเอ่ยขึ้นมา
( อืม ไม่เป็นไร ตั้งใจซ้อมหล่ะมึง แค่นี้แหละ )
และไอ้ไทล์มันก็วางสายผมไป มันเป็นอะไรของมันรึป่าวว่ะ.....-_-?
หลังเลิกเรียน
พอเลิกปั๊บผมก็รีบแจ้นออกจากโรงเรียนทันที ไม่วายได้ยินโค้ชตะโกนด่าไล่หลังมาด้วย ประมาณว่า จะรีบไปตายที่ไหน แบบนี้อ่ะครับ -_-; ไม่ได้รีบไปตายที่ไหนครับโค้ช แต่จะไปซื้อเค้กให้แฟน ^^ ผมเดินลัดเลาะไปตามทางจนมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านประจำที่ผมชอบซื้อเค้กไปฝากเจ้อั้มบ่อยๆ (ชื่อผมกับพี่ต่างกันมาก ) ในขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไปในร้าน ผมก็พบกับชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนเลือกเค้กด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมจะไม่เจ็บหรอก ถ้าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างผู้หญิงคนนั้นจะไม่ใช่....ไอ้ไทล์
ขาผมชามาก จนไม่สามารถก้าวไปไหนได้ ทำเพียงได้แค่ยืนมองไอ้ไทล์กับแคทยืนเลือกเคกอยู่ด้วยกัน น้ำตาเริ่มคลออยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้างของผม...ก่อนที่มันจะไหลออกมาหยดอยู่ตรงเท้าผมที่ล่ะหยด
ทำไมผมไม่ไปที่อื่น....ทำไมผมยังยืนอยู่ตรงนี้....ทำไม...ผมถึงรู้สึกเจ็บปวดจนเกินจะบรรยาย
ผมตัดสินใจเปิดประตูเดินเข้าไปในร้าน เป็นเหตุให้ไอ้ไทล์กับแคทหันมามองผม
" อ้าวทิม มาซื้อเค้กเหรอ ^o^ " แคทว่าพลางส่งยิ้มมาให้ผม ผมเองก็ยิ้มตอบกลับไปให้แคทและเหลือบตาไปมองไอ้ไทล์ รู้สึกมันจะอึ้งๆอยู่เหมือนกัน ที่เห็นผมมายืนอยู่ตรงนี้ ก็แน่หล่ะ ชู้กับตัวจริงมาเจอกันนิ ก็ต้องลนลานเป็นธรรมดา เหอะ -^-!! ผมไม่ได้ทักทายอะไรแต่กลับเดินผ่านมันไป ผมเดินเข้าไปบอกพี่เจ้าของร้านว่ามาเอาเค้กที่สั่งไว้ รอไม่นานักพี่เจ้าของร้านก็ยื่นกล่องของขวัญที่มีเค้กอยู่ด้านในมาให้ผม พอได้ของผมก็จ่ายเงินให้กับพี่คนขายและเดินออกจากร้านไปทันที น้ำตาจะไหลออกมาอีกแล้ว.....ทำไมมันยังไม่จยกับแคทสักที มันยังทำแบบนี้อีกทำไม
พอออกมาจากร้านเค้กปั๊บผมก็โบกรถแท็กซี่กลับบ้านทันที รู้สึกเหนื่อยๆใจยังไงก็ไม่รู้ การมีความรักแบบหลบๆซ่อนๆ มันไม่ดีเลย ต้องทำอะไรลับหลังคนอื่นตลอด
สามสิบนาทีผ่านไป.....
หลังจากจ่ายเงินค่าแท็กซี่เสร็จ ผมเดินก็เข้ามาในบ้านด้วยไหล่ที่ห่อเหี่ยว นี่ตูซื้อเค้กมาเพื่อ T^T แต่พอผมเปิดประตูเข้าไปก็ต้องอึ้งทึ่ง! ไอ้ไทล์!=[]=! มันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ แล้วไมมันกลับมาถึงบ้านก่อนผมได้หล่ะ
" เจ้อั้มฝากบอกกู ให้มาบอกมึงว่าวันนี้ไม่กลับ -_- " ไอ้ไทล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความมาคุ
ผมเดินไปหยิบเทียนวันเกิดที่ซื้อเอาไว้เพื่อใช้ตอนไฟดับ ( มันใช่เหรอ ) เอามาปักบนหน้าเค้กพร้อมกับจุดเทียน ก่อนจะเดินเอาเค้กไปวางไว้ตรงหน้าเจ้าของวันเกิดที่หน้าบูดเป็นตูดลิง (พอไอ้ไทล์มันเห็นเค้กผมมันยิ้มครับ แต่เก๊กหน้านิ่ง) ผมเลยร้องเพลงอวยพรมันซะเลย
" Happy Brithday happy Brithday to you Happy Brithday happy Brithday to you มีความสุขมากๆนะ ^o^ "
พอผมร้องเพลงและอวยพรมันจบ ไอ้ไทล์มันก็ก้มลงเป่าเค้กแล้วดึงผมเข้าไปกอด เฮ้ย! อะไรของมันว่ะ -[]-!!
" ทิม.....วันนี้กูมีความสุขที่สุดเลย ขอบคุณนะครับที่รัก ^^ "
จบประโยคมัน ไอ้ไทล์มันก็กดริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากผม มันส่งลิ้นเข้ามาหาความหวานในโพรงปากผมพร้อมกับกัดริมฝีปากร่างของผมเล็กน้อย เป็นรสจูบที่ผมกับมันโหยหายพอควร มันทั้งหอมหวาน นุ่มละมุ่นและเร่าร้อนไปพร้อมๆกัน เป็นเหมือนมนต์สะกดที่ไม่อาจทำให้ผมกับไอ้ไทล์เลิกจูบกันได้ จนกระทั่ง...
แกร็ก!
" ทิม ไทล์! "
ชิบหาย! แคทเข้ามา!!!