My boy แอบรักนาย ไอ้หน้าหล่อ

 
.......ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมอยากกลับไปเป็นเพื่อนมันเหมือนเดิม.....
สวัสดีครับ ผมชื่อ ทิม ^^ เป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ชื่อ ไทล์ อยู่ข้างๆบ้านผมนี่แหละ มันก็เป็นนักกีฬาเหมือนผมนะ แต่มันเป็นนักกีฬาฟุตบอล ซึ่งไอ้คนๆนี้ไม่รู้เป็นอะไรอยู่ใกล้ทีไรใจเต้นทุกที.....จนตอนนี้ผมคิดกับมันเกินเพื่อนไปแล้ว...... แต่ผมก็ยังเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ ไม่กล้าบอกมันอ่ะ กลัวเสียความเป็นเพื่อน T^T ถึงผมจะบอกมันไป ยังไงมันก็ปฏิเสธผมอยู่ดี ทำไมน่ะเหรอ -_- ก็เพราะว่ามันมีแฟนอยู่แล้วน่ะดิ T_T แฟนมันเป็นถึงดาวโรงเรียนหญิงล้วนฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียนผม ส่วนผมน่ะโสดสนิท
ปัง!
ผมที่นั่งกระดิกเท้าดูทีวีอยู่ในบ้าน ก็ต้องตกใจเสียงประตูที่เปิดเข้าไปกระแทกกับฝาผนังบ้าน กำแพงบ้านกูจะร้าวไหมเนี่ย สาดดดดดด -_-^! ผมหันไปมองไอ้ไทล์อย่างอารมณ์เสีย
" ไอ้ทิมมมมมม!!! " มันจะตะโกนชื่อผมดังลั่นบ้านจบก็เดินมานั่งลงข้างๆผม อะไรของมันว่ะ =_=^
" อะไรของมึงว่ะไอ้ไทล์ -_- "
" แคท งอนกูอีกแล้ว T^T "
มึงช่วยอย่ามาปรึกษาเรื่องแฟนมึงกับกูได้ไหมเนี่ย แอบเจ็บนะโว้ย -_-^ ผมถอนหายใจให้มันแรงๆ ก่อนจะคว้า iphone ที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวีขึ้นมา แล้วกดเบอร์ที่คุ้นชินทุกครั้งที่ไอ้ไทล์ทะเลาะกับแฟนมัน...แคท....
( ฮัลโหล ว่าไงทิม ^^ )
เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาตามสัณญาณโทรศัพท์ ผมยื่น iphone ไปให้ไอ้ไทล์ที่นั่งยิ้มระรื่นอยู่ข้างๆผม แล้วก็หายไปที่ไหนสักที่ในบ้านกับโทรศัพท์ของผม
เฮ้อ~ ทำไม...ถึงหวิวที่ใจข้างซ้ายด้วยว่ะ ผมว่าบางทีนะ....ผมควรจะตัดใจจากมันสักที......   ผมลุกขึ้นยืน ย่างก้าวขึ้นบันไดไปอย่าเหม่อลอยก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเอง
ผมล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะค่อยๆหลับตา ในหัวนึกไปถึงเรื่องระหว่างผมกับไอ้ไทล์ ผมกับมันเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ อนุบาล 1 จนตอนนี้ผมกับมันอยู่ ม.6 แล้ว ถึงจะคนล่ะห้องก็เถอะ ผมอยู่ห้อง 5 มันอยู่ห้อง3 ผมแอบรักมันตั้งแต่ ม.2 เทอม 2 รักมันไปได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน พอผมกับมันอยู่ ม.4 ไอ้ไทล์กับแคทก็คบกัน ตอนนั้นผมโครตเฮิร์ทอ่ะ T_T ยิ่งคิด ก็รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ เป็นสาเหตุให้น้ำตาผมไหลออกมา....สงสัยในใจผมมันกำลังสาหัส
ปัง!
" ไอ้ทิมมมมม "
เสียงเปิดประตูแบบไม่เกรงใจชาวบ้านและไอ้เสียงที่ดังโดยไม่ต้องใช้ไมโครโฟนนั่นอีก ก็เป็นเหตุให้ผมรีบเช็ดน้ำตา ลุกขึ้นนั่งมองไอ้ไทล์อย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผม
" อะไรของมึงอีกเนี่ย -_-^ "
" อ่ะ ของมึง " แล้วมันก็ยื่น iphone กลับคืนมาให้ผม
" มึงกับแคทคืนดีกันแล้วไง "
" คืนดีกันแล้ว ^^ "
ผมยิ้มให้มันบางๆ เพราะตอนนี้รู้สึก...ปากแผลที่หัวใจจะเริ่มมีเลือดออกมาแล้ว เจ็บ เศร้า ปวดใจ มาทุกอารมณ์ ผมหันหน้าหนีไอ้ไทล์ไปทางอื่น และน้ำตาที่ผมอุส่ากลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาอีกครั้ง....ผมปล่อยให้มันพล่ามเรื่องแฟนมันไปอย่างเงียบๆ และปล่อยน้ำตาตัวเองให้ไหลออกมาไม่หยุด....
" มึงฟังกูป่ะเนี่ย -_-^ "
ผมพยักหน้าให้มัน แต่ก็ยังไม่ยอมหันกลับไปมองมัน จนผมรู้สึกได้ว่าไอ้คนข้างๆจับหน้าผมให้หันไปเผชิญหน้ากับมัน ไอ้ไทล์อึ้งเล็กน้อยที่เห็นว่าใบหน้าผมเจื้อไปด้วยน้ำตา
" มึงร้องไห้ทำไมว่ะ "
" กูซึ้งเรื่องมึงกับแคทไง ^^; "
ผมฝื้นยิ้นให้เล็กน้อย ถึงในใจผมจะแหลกเหลวก็เถอะ ผมจับมือมันออกจากหน้าผม
" ซึ้งเชี่ยไรมึง -_- "
" ก็เรื่องมึงกับแคทไง "
" เออๆ "
ผมลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปในห้องน้ำ เฮ้อ~ ล้างหน้าล้างตาหน่อยดีกว่า แต่ทว่าระหว่างที่ผมกำลังกวักน้ำล้างหน้าอยู่นั้น ก็รู้สึกเหมือนมีใครมากอดจากทางด้านหลัง ผมเลิกกวักน้ำ มองไปที่กระจก....ไอ้ไทล์มันกำลังกอดผมอยู่ O_O!
ผมได้แต่อึ้งทึ่งไม่ยอมขยับตัวไปไหน แม้แต่ปากจะขยับพูดก็ยังไม่กล้าเลย....ว่ามันทำไมแบบนี้ทำไม ....มันเห็นผมเป็นอะไร
" กูขอกอดมึงแบบนี้ได้นึป่าว ไอ้ทิม "
" มึงทำแบบนี้ทำไมว่ะ! "
มึงเห็นกูเป็นอะไร....คนคั่นเวลาเหรอ...
" กูเหงาว่ะ "
นั่นไง...ที่มันทำกับผมแบบนี้เพราะ....มันเหงา...
ผมไม่ได้คัดค้านอะไร ปล่อยให้มันกอดไปเรื่อยๆ ตามที่มันต้องการ เพราะถึงยังไงผมก็เป็นได้เท่านี้แหละสำหรับมัน....เป็นได้แค่คนแก้เหงา ถึงจะเจ็บแต่...ผมก็ยอมเจ็บเพราะมันคือคนที่ผมรัก รักมากพอที่จะยอมให้มันทำร้ายจิตใจผมอย่างไม่ใยดี