My boy แอบรักนาย ไอ้หน้าหล่อ

2

Monday

เช้าที่แสนน่านอน แต่คงนอนไม่ได้เพราะต้องไปโรงเรียน -_- ผมจัดชุดนักเรียนให้เรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง และก็พบกับขนมปังปิ้งกับแยมวางไว้บนโต๊ะกินข้าว นี่คืออาหารเช้าใช่ไหม =_=

" เจ้! ทำไมมีแค่ขนมปังอ่ะ -[]- " ผมตะโกนถามพลางหยิบขนมปังปิ้งมากิน

" กูตื่นสาย ลงมาทำให้มึงกินก็ดีแค่ไหนหล่ะ -_-^ "

สรุปผมผิด พับผ่าสิ ทำไมเจ้ไม่เหมือนกับพี่สาวในฝันผมเลยว่ะ ไม่เคยอ่อนโยนกับน้องชายสุดน่ารักเลยสักนิด เซ็งนะเนี่ย -_- ผมยักไหล่แบบไม่ใส่ใจแล้วกินขนมปังปิ้งต่อ

พอกินเสร็จก็เดินออกไปใส่ร้องเท้านักเรียน หลังจากใส่เสร็จก็เดินไปยังบ้านข้างๆ ผมกับไอ้ไทล์ต้องไปโรงเรียนพร้อมกันน่ะ ^^

แอ๊ดดดดด~

" อ้าว ไงไอ้ทิม ^^ " มันเข็นรถมอไซค์มาหยุดอยู่ตรงหน้าผม และในขณะที่ผมกำลังจะขึ้นคร่อมมอไซค์ เสียงไอ้ไทล์ก็ขัดขึ้นมาซะก่อน สตั้นไป 5 วิ เลย ( - - )

" ไอ้ทิม วันนี้มึงไปเองนะ กูจะไปรับแคท "

ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนที่ไอ้ไทล์จะแล่นมอไซค์ถัดไปอีกซอยนึง ( บ้านแคทอยู่ซอยถัดไปน่ะครับ ) สรุปกูก็ต้องไปโรงเรียนเองว่างั้น =___= พอคิดกับตัวเองเสร็จสรรพก็เดินไปที่ป้ายรถเมล์หน้าหมู่บ้าน เฮ้อ~ ผมมันก็แค่คนคั่นเวลา....

8:30 a.m.

ถึงโรงเรียนสักทีเกือบโดนจารณ์ด่าเรื่องเสื้อออกนอกกางเกงแล้วไหมหล่ะ -_- ไปชมรมก่อนดีกว่า เดี๋ยวโดนโค้ชด่า

ซ่า!!!

" เชี่ยยยย!!!! "

ผมร้องเสียงหลงเลย เมื่อมีถังเชี่ยไรไม่รู้มาครอบอยู่บนหัวและชุดนักเรียนผมก็เปียกไปหมด แอบได้ยินเสียงหัวเราะด้วย ผมหยิบถังน้ำออกจากหัวก่อนจะขว้างทิ้งอย่างไม่ใยดี ไอ้เด็กเวรแกล้งกู -_-^ เดี๋ยวมึงตาย! ไอ้เชี่ยเด็กนักบอล

ปัง!

ผมเปิดประตูห้องของชมรมฟุตบอลเสียงดังกระแทกกับกำแพง เอา! เอาให้พังไปเลย! ผมหันไปมองตัวการที่นั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ ....ไอ้เชี่ยไทล์ -_-^ มึงสั่งเด็กแกล้งกู ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อมันอย่างเอาเรื่อง และพอสายตาผมกับมันบังเอิญสบกัน ทำไม...ก้อนเนื้อข้างในด้านซ้ายผม.....มันถึงเต้นแรงแบบนี้นะ

......ทั้งที่ยังไง   ผมก็เป็นได้แค่เพื่อนมัน......

" มึงเล่นเชี่ยไรเนี่ยไอ้ไทล์ - -++ "

" ฮ่าๆ กูล้อเล่นๆ ถอดเสื้อผ้าไปตากไป "

มันไล่ไอ้เด็กในชมรมออกไปให้หมด จนภายในห้องชมรมฟุตบอล ตอนนี้เลยมีแค่ผมกับไอ้ไทล์ ผมถอดเสื้อนักเรียนกับกางเกงนักเรียนเอาไปตากที่หน้าต่าง ตอนนี้ผมเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์ หนาวชิบหาย -_-

" มึงโกรธกูป่าวเนี่ย ไอ้ทิม "

" กูจะไปโกรธไรมึง "

" ก็....ที่มึงไม่ได้มาโรงเรียนกับกูไง ^^ "

" แล้วทำไมกูต้องโกรธ ในเมื่อมึงไปส่งแฟนมึง -_- " ไอ้ห่าเนี่ย จะมาแคร์ความรู้สึกกูทำไมว่ะ -_- ยังไง.....กูก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธมึง.....กูไม่ได้เป็นเป็นอะไรกับมึงนี่หว่า ผมหลบสายตามันพลางหันหน้าไปทางอื่น ถึงจะเจ็บแค่ไหนผมทนได้อยู่แล้ว ...... ก็ผมมันพวกคนเจ็บไม่จำนี่น่า ^_^

" มึงหันมามองหน้ากูดิ๊ -_-^ "

เสียงไอ้ไทล์ดังขึ้นเล่นเอาผมสะดุ้งเล็กน้อย ผมปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะหันไปมองหน้ามัน ไอ้ไทล์มองหน้าผมอย่างกวนๆ ก่อนจะค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาหาผมอย่าช้าๆ จนริมฝีปากพวกเราแตะกัน ก่อนจะค่อยๆทวีความร้อนแรงยิ่งขึ้น ผมอ่อนโอนจูบตอบมันอย่างลืมตัว มันเป็นจูบที่หวานแต่ก็แฝงไปด้วยความเจ็บปวด ผมไม่รู้ว่ามันจูบกับผมเพราะอะไร......ผมเป็นอะไรสำหรับมัน คิดไปคิดมาไหงน้ำตาผมมันถึงร่วงลงมาได้ว่ะ ไหลออกมาไมาหยุดอีกต่างหาก ไอ้ไทล์ผละจากริมฝีปากผมพลางก็มองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ แต่มันก็ไม่ได้ถามอะไร แต่กลับดึงผมเข้าไปกอดอย่างอ่อนโยน อบอุ่นดีนะ อ้อมกอดมันน่ะ แต่อ้อมกอดนี้ไม่ใช่ของผม แต่....เป็นของแคทต่างหาก เป็นอ้อมกอดที่เพื่อนสนิทอย่างผมไม่มีทางได้......

ผมผละจากอ้อมกอดมันก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบชุดนักเรียนมาใส่ ถึงไม่แห้งก็ช่างแมร่ง =_= ผมปาดน้ำตาหยิบกระเป๋านักเรียนมาถือแล้วเดินออกจากห้องชมรมฟุตบอล และไม่รู้เป็นไรอยู่ดีๆ ขาที่เคยแข็งแกร่งของผมกลับอ่อนแอกะทันหัน เป็นเหตุให้ผมนั่งทรุดอยู่ที่หน้าห้องชมรมฟุตบอล และไอ้น้ำตาบ้าๆนี่ก็ไหลออกมา.....ไหลออกมาเหมือนเลือดในตัวผมเลย ที่เหมือนกำลังจะตาย

ผมลุกขึ้นอย่างเข้มแข็งอีกครั้ง และเดินไปยังห้องฝั่งตรงข้ามกับห้องชมรมฟุตบอล พอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นแหละ โค้ชจ้องผมเขม้งเลย -_-; ความซวยเริ่มมาเยือนแล้วกู

" มาสายนะ ไอ้ทิม - -++ "

" พอดีรถติดโค้ช ^^; " ถึงจริงๆ รถจะไม่ติดก็เถอะ ต้องเอาตัวรอดให้ได้

" เออ จะเชื่อแล้วกัน ไปนั่งที่ - -++ "

" คร้าบ~ โค้ช "