คนทรงจำครั้งหนึ่ง ของสาวเพ้อฝัน

    ณ สวนสนุก
:ป่ะ!! เข้าไปกันเถอะ^^
:อือ..(หมอทำตัวอย่างกะเด็ก)
รู้สึกเหมือนว่าได้ออกเดทยังไงไม่รู้^^ นี้ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย!!
จู่ๆเค้าก็จับมือฉันไปที่ ไวกิ้ง!!!!
:ไม่นะ ฉันกลัวความสูง!!T^T
:ไม่ต้องกลัวน่า ฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน(นั้นล่ะที่ฉันกลัวT-T)
ขนาดที่เล่นอยู่นั้น หมอนั้นก็เอามือมากอดฉันเอาไว้-//-
:นี้ทำอะไรของนายน่ะ-//-
:ฉันกลัวนี้!!
:แล้วนายจะมาเล่นทำมั้ยล่ะ!?!
ขนาดที่เครื่องเล่นหยุดนั้นหมอนั้นก็ต้องวิ่งไปที่ห้องน้ำทั้งที รู้มั้ยว่าไปทำมั้ย
เค้าไป อ้วกนะสิ!!!!!!! >< 
:นี้นายไหวมั้ยเนี้ย!?! (ฉันถามอย่างห่วงๆ)
:แค่เนี้ยสบายๆ^^(สบายบ้านนายสิ><)
เมื่อเราเล่นเครื่องหมดแล้ว เราก็กลับบ้านกัน หมอนี้ขออาษาไปส่งฉันเอง
ฉันเลยบอกว่าได้สิ ไหนก็ไหนๆแล้ว ฉันไม่อยากขึ้นรถแท็กซี้นี้น้าา~~ มันน่ากลัว
ระหว่างทางนั้น รถของหมอนี้ก็ดับไปเฉยๆเลย ทำให้หมอนี้ต้องโทรหาช่างให้มาดูให้
:นี้เทอ หันมานี้หน่อยสิ!
พอจังหวะที่ฉันหันไป เค้าก็นำปากที่อ่อนโยนของเค้ามาไว้ที่ปากของฉัน ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงผิดปกติ
ฉันยื่นหน้าออกจากเค้า ทั้งๆที่หัวใจยังเต้นเเรงขึ้นเรื่อยๆ 
:นี้ขอโทดนะ ที่ฉันจูบเทอ(เค้าพูดอย่างเขิน)
:อืม..-//-(อืมเป็นประโยคที่ฉันหมายถึงก็คือ เขินเหมือนกัน)
จากนั้นช่างก็มา พอช่างซ่อมรถเสร็จ เค้าก็พาฉันไปส่งที่บ้าน แล้วฉันก็รีบขึ้นไปในห้องจนลืม ขอบคุณเค้าที่มาส่ง ตอนนี้หัวใจของฉันก็ยังเต้นแรงอยู่เลย.....