คนทรงจำครั้งหนึ่ง ของสาวเพ้อฝัน

    ณ สวนสนุก

:ป่ะ!! เข้าไปกันเถอะ^^

:อือ..(หมอทำตัวอย่างกะเด็ก)

รู้สึกเหมือนว่าได้ออกเดทยังไงไม่รู้^^ นี้ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย!!

จู่ๆเค้าก็จับมือฉันไปที่ ไวกิ้ง!!!!

:ไม่นะ ฉันกลัวความสูง!!T^T

:ไม่ต้องกลัวน่า ฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน(นั้นล่ะที่ฉันกลัวT-T)

ขนาดที่เล่นอยู่นั้น หมอนั้นก็เอามือมากอดฉันเอาไว้-//-

:นี้ทำอะไรของนายน่ะ-//-

:ฉันกลัวนี้!!

:แล้วนายจะมาเล่นทำมั้ยล่ะ!?!

ขนาดที่เครื่องเล่นหยุดนั้นหมอนั้นก็ต้องวิ่งไปที่ห้องน้ำทั้งที รู้มั้ยว่าไปทำมั้ย

เค้าไป อ้วกนะสิ!!!!!!! >< 

:นี้นายไหวมั้ยเนี้ย!?! (ฉันถามอย่างห่วงๆ)

:แค่เนี้ยสบายๆ^^(สบายบ้านนายสิ><)

เมื่อเราเล่นเครื่องหมดแล้ว เราก็กลับบ้านกัน หมอนี้ขออาษาไปส่งฉันเอง

ฉันเลยบอกว่าได้สิ ไหนก็ไหนๆแล้ว ฉันไม่อยากขึ้นรถแท็กซี้นี้น้าา~~ มันน่ากลัว

ระหว่างทางนั้น รถของหมอนี้ก็ดับไปเฉยๆเลย ทำให้หมอนี้ต้องโทรหาช่างให้มาดูให้

:นี้เทอ หันมานี้หน่อยสิ!

พอจังหวะที่ฉันหันไป เค้าก็นำปากที่อ่อนโยนของเค้ามาไว้ที่ปากของฉัน ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงผิดปกติ

ฉันยื่นหน้าออกจากเค้า ทั้งๆที่หัวใจยังเต้นเเรงขึ้นเรื่อยๆ 

:นี้ขอโทดนะ ที่ฉันจูบเทอ(เค้าพูดอย่างเขิน)

:อืม..-//-(อืมเป็นประโยคที่ฉันหมายถึงก็คือ เขินเหมือนกัน)

จากนั้นช่างก็มา พอช่างซ่อมรถเสร็จ เค้าก็พาฉันไปส่งที่บ้าน แล้วฉันก็รีบขึ้นไปในห้องจนลืม ขอบคุณเค้าที่มาส่ง ตอนนี้หัวใจของฉันก็ยังเต้นแรงอยู่เลย.....