RaJa “สยบให้...เพราะใจรัก”

By nooonaa

ความคิดที่ 9 : นางบำเรอ...งั้นสิ

"มึงๆ มึงเป็นชีคจริงอ่อ"

"อืม" จริงหรอวะ โกหกผมแน่เลย

"มึงๆ จริงหรอวะ"

"อืม" ไม่เชื่ออะ หน้าอย่างมันนี่นะ อายุไม่น่าจะถึงยี่สิบห้าเลย ทำไมเป็นท่านชีคแล้วอะ

"มึง...."

"ถ้ายังจะถามคำถามเดิมเราก็จะตอบว่าใช่เหมือนเดิมนั่นแหละ นี่แม่ของเจ้าไม่ได้บอกรึไงว่าคนที่ให้พาไปเที่ยวคือใคร" วันนั้นแม่ได้บอกเราป่าวอะ บอกแล้วเราไม่ได้ฟังหรือไม่ได้บอกวะ คงไม่ได้บอกหรอก

"ไม่ได้บอกวะ กูไม่รู้จะถามไปทำไม เห้ย! งี้ก็พูดกูมึงกับมึงไม่ได้สิวะ" ซวยและ พูดมาสามวันสามคืนแล้วด้วย จะโดนขังคุกป่าวเนี่ย

"หึ ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงเราจะรู้ว่ามันไม่สุภาพแต่สำหรับที่นี่มีเรากับอาซลานเท่านั้นที่รู้ภาษาไทย ก็ดีเหมือนกันมันจะได้เป็นคำพิเศษที่เราใช้เรียกกันสองคน". อ๋อ...เหมือคนที่เป็นแฟนกันใช่มะที่ใช้คำพิเศษต่อกัน อย่างดาร์ลิ้ง ที่รัก แบบนี้ใช่มะ แต่เห้ย!! มึงไม่ใช่แฟนกู!

"อย่ามาเนียน กูไม่ใช่แฟนมึง ไม่จำเป็นต้องมีคำพิเศษ" อย่ามาคิดว่ากูจะโง่นะเว้ย กูน่ะเทพเจ้าของเสือผู้หญิงนะ ใครหยอดอะไรมากูสแกนได้หมด ดังนั้นกูฉลาดนะมึง

"แฟนหรอ หึ.." มาหึอะไรวะ น่าชกจริงๆ

"ว่าแต่...เมื่อไหร่มันจะถึงบ้านมึงอะ" ออกมานานแล้วนะ นั่งจนตูดด้านหมดแล้วเนี่ย

"มานี่มา" อยู่ดีๆมันก็ดึงผมเข้าไปใกล้ๆตัวมัน ผมก็เลยรีบยันมันออกให้ห่างตัว เผลอไม่ได้หรอกไอ้ตัวนี้ มันขย้ำไม่เลือกสถานที่อยู่ด้วย

"ไม่ต้องมาใกล้กู ไปไกลๆเลย"

"มานี่ อย่าดื้อได้มั้ย มันจะเข้าเขตทะเลทรายแล้ว เจ้าต้องหลบ" จะหลบทำไมวะ ก็แค่ทะเลทราย ผมมองเลยมองไปข้างหน้าก็เห็นลานกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาที่เต็มไปด้วยเม็ดทรายสีทองอร่าม มันน่าตื่นตาตื่นใจมากจริงๆ เพราะผมเองก็ไม่เคยเห็นสักครั้ง สักพักพอใกล้เขตทะเลทรายมากๆคนขับรถก็ดับเครื่องแล้วก็ปิดแอร์ ผมเองก็มองมันเหลิกหลัก ไม่รู้จะปิดทำไมร้อนซะมัด แต่เห้ย!... ทรายเข้าตาวะ แค่เข้าเขตนิดเดียวเม็ดทรายเม็ดเล็กๆก็ปลิวเข้าตาผมใหญ่ ขยี้ก็ไม่ได้

"เจ็บอ่า" ผมปล้องตาไม่ให้เข้าตาใหญ่แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรสักนิด

"บอกแล้วว่าอย่าดื้อ ได้เรื่องเลยเห็นมั้ย" ดูมันดิ มันดุผมอะ ไอ้ชีค...แล้วไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่แรกวะ แสบเว้ย

"เพราะมึงนั่นแหละ ไอ้ชีค" โอ๊ย!! แล้วจะปลิวเข้าตาทำไมกันนักหนาวะ ไม่มีอะไรทำรึไง

"อย่าขยี้ มานี่มา" มันดึงผมเข้าไปใกล้ซึ่งผมเองก็ขยับตามมันอย่างช่วยไม่ได้ มือหนาที่โอบไหล่ผมอยู่เริ่มเปลี่ยนมาปิดตาผมไว้แน่นก่อนจะดันผมให้ซบลงกับอกก่อนที่เสื้อคลุมบางที่เจ้าตัวใส่อยู่จะเริ่มมาบังตัวผมไว้ สักพักผมก็รู้สึกว่ามันไม่มีทรายอีกเลยลืมตาขี้นมา แต่ว่าหน้าเมิงนี่ใกล้ไปมะ

"เอาหน้ามึงออกไปเลย" ผมยันให้มันออกแต่มันกลับจับมือผมไว้แล้วหอมลงบนหลังมือหลายฟอด

ฟอดดด

"ไม่เอา แบบนี้ใกล้เจ้าดี" ยังจะกล้ามาเล่นกับผมอีก นี่ถ้ากูไม่อาศัยอยู่ในผ้ามึงนี่จะจับหัวกระแทกรถให้ดู

"งั้นอย่าออกห่างจากกูนะมึง!!"

"รับทราบครับ" ไอ้เหี้.ย!! กูประชด ชักจะไม่ไหวกับมึงและนะไอ้บื้อ

"ถามจริง มึงเคยคิดมั้ย ว่าที่กูพูดคือกูประชด"

"อ่าว นี่เจ้าประชดเราหรอ" หือ...ไอ้ชีค มึงเป็นชีคได้ไงวะ เมืองมึงล่มจมไปยัง ตามตรง...กูสงสารประชาชนมึงมาก!!

"พอเถอะ!! ประสาทกูจะกินและ" ผมรีบห้ามมันก่อนที่มันจะมากวนตีนผมอีกรอบ แล้วอย่างนี้ประสาทผมจะไม่กลับหรอวะเนี่ยกว่ามันจะปล่อยผม แต่ช่างมันเถอะตอนนี้ขอนอนดีกว่า อกมันรองรับพอดีเลยวะ ยิ่งระยะทางที่ดูไกลจนไม่น่าถึงง่ายๆนี่อีก มันทำให้ผมเบื่อชะมัด แล้วยิ่งสถานการณ์แบบนี้...น่านอนๆ

"จะหลับแล้วหรือ" มันเกี่ยแก้มผมเบาๆแล้วกระชับตัวผมให้นอนดีๆ

"อื่อ ห้ามกวนด้วย"

"งั้นมานี่มา" คราวนี้มันกระชับตัวผมให้ใกล้เข้าไปอีกก่อนจะเบี่ยงตัวให้ผมพิงอกหนานั้นได้มากขึ้น มันเหมือนมันกำลังทำให้ผมนอนได้สบายที่สุดยังไงยังงั้นเลย

แล้วทำไมมึงต้องใจเต้นด้วยวะ..ไอ้เจ้าถิ่น!!

"อย่าคิดจะลักหลับกูนะมึง" ผมพูดเสียงเขียวดักมันไว้แต่อีกคนแค่ขำเล็กน้อย

"หึ" ที่มึงหึนี่ เพราะกูเดาใจมึงถูกใช่มะ

"อย่าเชียวนะมึง!" ผมเตือนมันอีกครั้งก่อนที่ผมจะหลับไป

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันอีกทีก็เจอท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้ม นี่ผมหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย แล้วนี่ยังไม่ถึงอีกหรือไง

"จะถึงรึยัง" ผมยันตัวลุกขึ้นจากตักของมันช้าๆอย่างปวดเมื่อย นอนนานจนปวดหลังเลยหรอวะเนี่ย

"ถึงแล้ว" ผมหันไปดูข้างทางก็ต้องตะลึงกับภาพตรงหน้า นี่มันไม่ใช่บ้านแล้งมั้งเนี่ย ใหญ่มากเถอะ แต่มันเป็นท่านชีคก็ต้องอยู่อย่างกับวังสินะ แถมยังสวยสุดๆ

"ใหญ่วะมึง อยู่กี่คนวะ"

"มันน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยหรอ" ยังจะถามอีก คือแค่ทางเข้ากูต้องจ้างแท็กซี่มารับอะ

"เรื่องของกู"

"ลงกันเถอะ เจ้าจะได้พักผ่อน" มันเปิดประตูออกเมื่อรถจอดสนิท ผมเองก็ลงตามมันอย่างตื่นเต้น แล้วดูดิมีสาวๆสวยๆมายืนรอรับด้วย

"นั่นใครหรอมึง สวยวะ" ผมสะกิดคนข้างๆอย่างอยากรู้ แต่มันกลับหันมาจ้องหน้าผมแบบโกรธ

หวงสาวหรอวะ แม่.ง!! แค่คนสองคนมันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง วังมึงคงไม่ถล่มลงมาหรอกหน่า

"อย่ามาทำหน้าตาดุกูแบบนั้น!!" ผมเลยยืนเท้าเอวประจันหน้าซะ หวงไม่เข้าเรื่อง

"เจ้านี่มัน..." มันอะไร หาเรื่องหรอวะ "อาซลานพาเจ้าถิ่นไปพักที่ห้องหน่อย แล้วพาไปห้องอาหารให้ตรงเวลาด้วย" หึ...หนีปัญหารึไง

พอมันสั่งเสร็จก็เดินหายไปพร้อมกับหญิงงามเหล่านั้น น่าอิจฉาจริงเว้ย อย่าให้มีบ้างนะ...พ่อจะจับฟัดจับกกไม่ออกห้องเลยมึง

"พวกนางเป็นใครหรอ ทำไมไอ้ท่านชีคต้องหวงขนาดนั้นด้วย" ผมส่งเสียงถามคนข้างหน้าที่เดินนำผมอย่างไม่รอ พอผมมาดูหน้าของอาซลานดีๆก็หล่อใช่เล่น แต่น้อยกว่าไอ้ชีคนิดหน่อยนะ แถมยังดูมีสาระกว่าไอ้นั้นด้วย

"พวกนางเป็นสนมของท่านชีค แล้วท่านก็ไม่สมควรจะพูดจาดูถูกนางแบบนั้นและก็ไม่ควรเรียกท่านชีคว่าไอ้หรือมึงกับกู เพราะท่านอาจจะหัวหลุดได้" อาซลานก็ด่าผมได้เจ็บแสบมากผมชะงักไปนิดหนึ่ง แต่สำหรับผมมันก็ไม่ได้เข้าสมองให้รกหรอก หน้าผมด้านว่างั้น แต่ว่า...สนมงั้นหรอ อย่าบอกนะว่าที่พาผมมาก็เพื่อเป็นหนึ่งในสนมนั้น นี่ผมเป็นนางบำเรอมันหรอวะ

ไอ้บ้านี่ มันจะหยามผมเกินไปแล้วนะเว้ย แค่บังคับผมไม่พอ แต่ยังเอาผมไปอยู่ในฮาเร็มนั่นอีก มันจะมากเกินไปแล้ว

"มันอยู่ไหน" ผมชักจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว อยากจะฆ่ามันให้ตายคามือจริงๆ

"ท่านหมายถึง.."

"ก็เจ้านายมึงไง อยู่ไหน!!" ผมกดเสียงต่ำลงไปอีก ซึ่งอาซลานเองคงจะจับได้ว่าผมเริ่มจะไม่ปกติแล้ว

"ท่านกำลังอยู่ในเวลาส่วนตัวของท่าน" เวลาส่วนตัวกับสนมมันงั้นหรอ หึ..แล้วพอเสร็จจากตรงนั้นอีกไม่นานคงจะเวียนมาหาผม

เวียนเหมือนของตายงั้นสิ

น่าสมเพช!!!!

"พากูไปหามันเดี๋ยวนี้!!"

"อย่าเรียกท่านว่ามันอีก แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน!!" อย่ามาขู่กูตอนนี้เลยไอ้หอก ให้ตายตอนนี้กูก็ยอม ถ้ามันเทียบกับสภาพกูตอนนี้

"แล้วมึงคิดว่ากูอยากมีชีวิตอยู่ต่อรึไง มันลักพาตัวกูมาเพื่อที่จะเป็นนางบำเรอมันเนี่ยนะ มันจะไม่มากเกินไปรึไง ตอนนี้กูคงดูมีความสุขมากอย่างนั้นแหละ" ผมตะคอกใส่ผมอย่างเหลืออด ชายตรงหน้าเองก็มองผมเปลี่ยนไปเหมือนเข้าใจความรู้สึกของผม

"ถ้าไม่พากูไปหามัน ก็พากูกลับไทย กูให้มึงเลือก!"

"ก็ได้ครับ ผมจะให้ท่านจัดการเรื่องนี้เอง" มันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินพาผมย้อนกับไปทางเดิม ตอนนี้มือผมสั่นระริกเหมือนผมโกรธจนตัวสั่น แล้วยิ่งเข้าใกล้ห้องนั้นมาขึ้นผมก็ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะต่อกระซิกอย่างสนุกสนานจนมันเพิ่มอารมณ์ให้ผมยิ่งขึ้น แล้วทำไมผมต้องเจ็บที่หัวใจด้วยละ

"เปิดประตู" ผมสั่งชายสองคนที่เหมือนเป็นทหารที่เฝ้าหน้าห้องไอ้ราฌาให้เป็นประตูออก แต่มันกลับนิ่งก่อนจะหันไปมองอาซลาน

"บอกให้เขาเปิดประตูให้ผมที" ผมหันไปพูดกับอาซลานดีๆแบบสุดจะทน เขามองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะสั่งสองคนนั้นด้วยภาษาอื่น

แล้วบานประตูข้างหน้าผมก็เปิดออก ผมสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเดินเข้าไป ภายในห้องกว้างขวางจนดูใหญ่มากแต่กลับไม่มีใครอยู่ในห้องสักคน แต่ยังคงมีเสียงดังอยู่ต่อเนื่อง ผมเลยเดินตามเสียงเข้าไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ติดกันแล้วภาพตรงหน้าก็ปรากฏ...

ผมมองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บปวดจริงๆ มันร้าวไปทั้งตัว มันเหมือนกับใครเอาค้อนมาทุบหัวแล้วทำให้ผมทรงตัวไม่อยู่ยังไงยังงั้น เมื่อภาพตรงหน้าเป็นไอ้ราฌากับผู้หญิงสามสี่คนกำลังนัวเนียกันอยู่ในสระน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก ยิ่งมองมันยิ่งขยาดตา

มันจะดูถูกกันมากไปแล้ว

"ไอ้เหี้.ย!!! ไอ้ทุเรศ!!! มึงมันมหาเหี้.ยเลยมึง!!!" ผมปาแจกันตรงหน้าลงไปในสระนั้นอย่างแรงจนเรียกสายตาของชายหญิงในสระหันมาสนใจผมได้

"เจ้าถิ่น!!" พอมันเห็นผมที่ยืนโกรธอยู่ตรงหน้า มันก็รีบผลักผู้หญิงที่นั่งตักทันนออกอย่างไวก่อนจะลุกออกมาจากสระแล้วเดินมาหาผมด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า มือใหญ่ทำท่าจะคว้ามือผมไว้แต่ผมกลับปัดมันออก แล้วก็อย่ามาทำสีหน้ารู้สึกแย่แบบนั้น มันทุเรศ!

"มึงพากูมาที่นี่ทำไม" ผมกดเสียงต่ำพร้อมกับกำหมัดตัวเองแน่น แต่ก็พยายามคลายมันลงเพราะถ้าผมกำมันแน่นกว่านี้ มันต้องการหาที่ระบายแน่

"เจ้าถิ่น..." ทำไมไม่พูดล่ะ ทีเมื่อกี้ล่ะเสียงคิกคักเชียวนะ ซึ่งมันทำให้กูทนต่อไปไม่ไหว!

"มึงพากูมาเพื่อมาเป็นนางบำเรอของมึงแบบนี้ใช่มั้ย!!" ผมตะวาดมันลั่นอย่างเหลืออด ผมรู้สึกได้ว่าตาผมร้อนผ่าวขึ้นมาแล้ว

อย่าร้องออกมานะเจ้าถิ่น มึงต้องเข้มแข็งไว้!!

"ไม่ใช่นะเจ้าถิ่น!! เรา..." นี่ยังจะพยายามแก้ตัวกับผมอีกอย่างนั้นหรอ ทั้งๆภาพตรงหน้ามันก็ชัดเจนจนจะกระแทกตากูบอดอยู่แล้ว แต่รู้มั้ย...ว่ามึงยิ่งทำกูยิ่งรู้สึกแย่

"พอเถอะ กูเกลียดมึง!!! ไอ้ชีค!!" ผมผลักคนตรงหน้าออกอย่างแรงจนร่างหนาทรงตัวไว้ไม่อยู่ก่อนจะล้มลงไปกับพื้นห้องนั้น เสียงกรี๊ดร้องดังระงมเมื่อหญิงสาวพวกนั้นเห็นผู้ชายมันล้ม แต่ผมก็ไม่สนใจมันสักนิดว่าจะเจ็บแค่ไหน เพราะมันคงไม่เจ็บเท่าผมแน่ ผมชายตามองมันอีกครั้งด้วยความเกลียดเต็มดวงตาก่อนเดินออกจากห้องนั่นอย่างเร็วที่สุด

"เจ้าถิ่น อย่าเพิ่งไป"

"อาซลาน พาผมกลับห้องที" ถึงมันจะร้องเรียกผมก็ไม่สน ผมรีบขอให้ร่างสูงพาผมกลัย

"ท่านร้องไห้.." ร้องไห้งั้นหรอ นี่ผมอ่อนแอจนร้องออกมาเลยหรอ จะร้องไปทำไมในเมื่อผมเองก็รู้อยู่แล้วว่าผมมาที่นี่เพื่อให้มันเชยชมร่างกายผม แล้วสักวันมันก็จะเบื่อและยอมปล่อยผมกลับ แต่ผมไม่เคยเต็มใจที่ทำแบบนี้นั้นกับผมสักนิด แล้วยังเอาผมไปร่วมกับผู้หญิงพวกนั้นอีก

ผมคงมีค่าแค่นั้น ก็ได้...ถ้าต้องการแบบนั้นผมก็จะเป็นแบบนั้นให้

แล้วอย่ามาหวังอะไรจากกูอีก ไอ้ราฌา!!

"หึ...ร้องไห้หรอ มันเป็นการเสียน้ำตาที่น่าสมเพชที่สุด อาซลาน...พาผมกลับห้องทีหรือพาผมออกไปจากที่นี่ได้ยิ่งดี"

พาผมไปไกลๆจากพื้นที่น่าขยะแขยงนี้ทีเถอะ ได้โปรด.....

"เพราะผมไม่อยากเป็นนางบำเรอของใคร"

**************************************************************

130524

สงสารเจ้าถิ่น แต่งแล้วใจสั่นเลยอ่า ยกเจ้าถิ่นใก้อาซลานดีกว่า...ไม่ชอบท่านชีคแล้ว. เชอะ!!!!