HORMONES แห่งความรัก

            "แก้วกลับบ้านเดี๋ยวนี้" แก้วหันไปมองที่มาของเสียงจึงตกตลึง "พะ.....พ่อ มันไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อคิดนะคะ" เมื่อแก้วพูดจบทั้งสองก็ลกขึ้นเพื่อมาคุยกับพ่อของแก้ว "ไอ้หมอนี่มันคือใคร" "อ๋อเพื่อนแก้วเองค่ะ ชื่อ....เอ่อ....ชื่อ......มีมี่ค่ะ มีมี่สวัสดีพ่อชั้นสิ" แก้วได้โกหกพ่อไป "คือเรากำลังทำหนังอยู่คะพ่อ ใช่มั๊ย ปูปู้ โมเดล"แก้วพูดเสร็จก็เอามือไปสกิดเซฮุนกับลู่หาน "อ๋อ ใช่ฮ่าคุณพ่อ....(-_-)" 
 
ตื๊ดๆๆๆๆๆ "โอยนี่ใครโทรมาแต่เช้าเนี่ยน่ารำคาญจริงๆ .. โอโหล .. ใครคะ"แก้วบ่นพร้อมรับโทรศัพท์ "อ๋อ นี่เราเซฮุนนะ พอดีจะโทรมาปลุกน่ะ แก้วยังไม่ตื่นหรอ"เซฮุนพูด "นั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวแก้วตื่นแล้วบอกบอกเราด้วยนะ เดี๋ยวเราจะมาปลุกใหม่" "หมอนี่กวนเหมือนอีโทโมะบ้าเลย"แก้วบ่นพึมพำๆ  "อะ...อะไรนะแก้ว เซฮุนไม่ค่อยได้ยินเลย" "ไม่มีหรอกจ้านั้นเดี๋ยวเจอกันที่โรงเรียนแล้วกันนะ" แก้วบอกเซอุน .. แล้วแก้วก้กลับไปนอนต่อ -_-i 
"แก้วๆๆ ตื่นยังลูกสายแล้วนะ เดี๋ยวไปเรียนไปทันทันหรอกลูก" แม่แก้วพูดมาจากข้างล่าง "ค่า .. แม่" แก้วขานรับ 
15 นาที่ ต่อมา 
"แม่คะ วันนี้มีไรกินมั่งเอ่ย" แก้วถามแม่ "แกงเรียงจร๊ลูก" "โห ห๊อมหอมเนอะแม่ หอมเหมือนคนทำเลยเนอะ 55"แก้วพูดแซวแม่ "เอ๊า รีบๆกินซะ จะได้รีบไปวันนี้พ่อจะไปส่งนะลูก" แม่บอก"ค่า..แม่
 
กรี๊งงงงงง กริ่งเข้าเรียนภาคเช้า
 
ในขณะที่เรียนอยู่นั้น "นี่นายโทโมะนั่งให้มันดีๆหน่อยได้มั๊ย ชั้นเขียนไม่ค่อยถนัด"แก้วกระซิบบอกโทโมะ "นั้นเธอก็ลงไปเรียนข้างล่างซิ ยัยซื่อบื้อเอ๊ย" "อีตาบ้า บลาๆๆๆ" ปึกๆๆๆ "นี่เธอสองคนจะเรียนมั๊ยมัวแต่คุยอยู่นั่นแหละ ออกไปยืนข้างนอกเลย ทั้งสองคนเลยนะ" ครูมิ๊งไล่ และทั้งสองก็ได้เดินไปนอกห้องพร้อมไม้บรรดทัดคนละอัน "เพราะนายคนเดียวเลยที่ทำให้ชั้นต้องโดนทำโทษ" " เธอแหละ ถ้าเธอไม่บ่นชั้น ชั้นก็คงไม่ออกมายืนหน้าห้องหลอก ยัยบื้อ" "นี่นายว่าใคร ตาบ้า" 
ตึกๆๆๆ "นี่แก้ว พี่กลับมาแล้ว"
 
จะเป็นใครกันนะที่เดินมาทักแก้ว เชิญติดตามชมตอนต่อไปเลยค่า
 
เม้นได้เลยค่ะ