คาสโนวี่น่าใส่เดิมพันหัวใจนายเพลย์บอย

                                                ตอนที่2 
                                           จูบแรกกระแทกใจ
"ยัยอิน!  ยัยอิน! ทางนี้  ทางนี้"   
      ยัยนานาโบกมือเรียกทันทีที่ฉันเดินเข้ามา
"อิน  นี้เพื่อนสมัยมัธยมของฉัน  นี่ซัน    ชิน   ซอกฟ์  แล้วก็นี้ เพ้นต์บอล"
     เอ๊ะคนชื่อเพ้นต์นี้น่าตาคุ้นนะ  เฮ๊ย!!นี้มันนายขี้เก๊กที่ช่วยฉันไว้นี่    อย่าบอกนะว่านายนี้เป็น            เพื่อน      ยัยนานา  ไม่จริง  มันไม่ใช่ความจริงใช่ไหม  !!
"และนี่ทุกคนพินอิน เพื่อนของฉันเอง"
      ยัยนานาแนะนำเพื่อนของตัวเองให้ฉันรู้จัก
"หวัดดีครับพินอิน"นายซัน
"ค่ะ  หวัดดีค่ะ"
"ยินดีที่รู้จักครับ"ชิน
"เช่นกันค่ะ"
"เราซอกฟ์ ไม่เรื่องมากได้หมด"
"ไอ้บ้านี่เพื่อนฉันนะเว้ย!!"
     ขอบคุณนานาที่แกยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ 
"ไงดาลิ้ง"
       เอาแล้วไงนายเพ้นต์บอลอะไรนั่นหันมาพูดกับฉันแถมยังเรียกฉันว่าดาลิ้งอีกใครไปเป็นที่รักนาย        ตอนไหนนน โอ๊ย!!!  บอกได้         คำเดียวว่า  กรรม!!
"เฮ๊ย แกสองคนรู้จักกันด้วยหรอ  ?"
"รู้จักดิ" 
"จริงหรอยัยอิน"
"จิง"
"ฉันถามยัยอิน  ไม่ใช่นายเพ้นต์บอล"
"เอ่อ....."
"ว่าไง"
"อืม"
"อืมนี้หมายความว่า ?"
"รู้จัก"
"ก็แค่เนี่ย  แล้วเรื่องที่เพ้นบอลเรียกเธอดาลิ้งอะไรนั้นเดียวกลับไปช่วยเคลีย์รด่วน  ตอนนี้จะสวีตกันก็เชิญ"
"เฮ๊ย!!ยัยนา มันไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะเว้ยย"ไม่คิดจะฟังกันบ้างเลย
"ดาลิ้ง เขาคิดถึงดาลิ้งอ่ะ"นายเพ้นต์บอลขยับเข้ามานั่งข้างฉันแล้วยังใช้มือมาโอบฉันอีก
"นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ยปล่อยฉันนะ"ฉันได้แต่กระซิบด่า  ฉันล่ะอยากตะโกดด่าเขาดังๆเหลือเกิน
"ก็เราเป็นแฟนกันนี่  แฟนจะกอดแฟนไม่ได้รึไง"
"แต่ฉันไม่ใช่แฟนนาย และนายก็ปล่อยฉันได้แล้ว"
"ไม่เอาหน่า เธอเห็นผู้หญิงคนที่กำลังเดินมาทางเราไหม  คนนั้นนะเป็นแฟนเก่าฉัน"
"ฉันไม่ได้ถามนาย"
"ฟังก่อนดิ แล้วยัยนั้นอ่ะไม่ยอมให้ฉันมีแฟนใหม่สักที คอยตามขัดขวางฉันตลอด"
"เลยอยากให้ฉันช่วยจัดการยัยนั้นสินะ"
"เธอเข้าใจถูกแล้วดาลิ้ง ยัยนั้นมาแล้ว เริ่มงานได้จ๊ะ ที่รัก" ผู้หญิงปากแดง  น่าตาใช้ได้คนหนึ่งเดินเข้ามาทางฉันกับเพ้นต์บอล  และเธอก็เป็นเป้าหมายของฉัน 
"เพ้นต์ ยัยนี้เป็นใครค่ะ ทำไมมานั่งตรงนี้  "
"ฉัน   เป็น  แฟน   เพ้นต์   บอล   "
"ไม่จริง เพราะเพ้นต์เป็นแฟนฉันเธอมีอะไรมาพิสุจน์"
ฉันเข้าไปใกล้ๆเพ้นต์บอลแล้วหอมแก้มให้ยัยนั้นดู
"ฮึ่ม  แค่หอมแก้มฉันก็ทำได้  นี่ไง"ยัยปากแดงหอมแก้มเพ้นต์บอล
"หรอค่ะ  คือฉันไม่ชอบทำอะไรนอกห้องอ่ะค่ะ  มันเป็นที่สาธารณะมันคงไม่เหมาะมั่งค่ะ ถ้าคุณอยากดู ฉันก็ไม่ว่าไร   ที่รักค่ะ <3"ฉันโน้มคอนายเพ้นต์บอลและประกบริมฝีปากนายนั่นทันที 
"กรี๊ด ๆๆ  ยัยบ้า "
"ระวังชนประตู"ฮ่าฮ่าฮ่า   อะไรของยัยนี้กรี๊ดแล้ววิ่งหนีเฉยเลย
"ฮ่า ฮ่า ฉันไม่เคยเห็นใครกล้าทำอย่างเธอมาก่อน ฮ่าฮ่า"ชิน
"ยัยอินแกสุดยอด"นานา
"ใช่ย่อยนะเธอเนี่ย"ฟอก์ซ
"เธอเป็นผู้หยิงคนแรกที่ทำให้ไอ้เพ้นต์ น่าแดงและทำตัวไม่ถูก "ซัน
   จริงด้วยนายเพ้นต์บอลตอนนี้น่าแดงอย่างกับลูกตำลึง  นี่นายนี่เขิน  หรือโกรธ  กันแน่ เนี่ย
 
"เอ่อ  ฉันขอตัวนะ"เพ้นต์บอล
"นายไปไหนอ่ะ"
 
 
 
"แล้วนี้นายออกมาทำอะไรข้างนอก"
"..........."
รึว่านายนั้นโกรธที่ฉันจูบนะ    
"นายเอ่อ  ฉันขอโทษนะที่จูบนายต่อหน้าแฟนนายอ่ะ"
"......."
"ฉันขอโทษ"
"........."
"ขอ....."
คำพูดของฉันโดนกลืนไปเมื่อเพ้นต์บอลใช่ปากเขาประกบริมฝีปากฉัน ตกลงเขาโกรธฉันจริงรึป่าวนะ
           .......................................<3...................................................