[fic] U r my drawing.....จะแก้ไม่แก้...จะเอาไงห๊ะ!

ตอนที่ 37 : ขัดจังหวะ (สมน้ำหน้าไอ้พี่ทราย)
 
 
 
วันนี้ผมมีเรื่องทุกข์ใจอย่างบอกไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้ฮะ ก็วันนี้ดันวันสอบวันสุดท้ายของผม แล้วคุณจำได้มั้ยว่าผมสัญญาอะไรกับพี่ทรายไว้ วันนั้นผมแค่กลัวว่าพี่ทรายจะเบื่อที่นั่งเป็นเพื่อนผมอ่านหนังสือเฉยๆ ยิ่งสายตาเหมือนหมาตัวควายถูกเจ้าของทิ้งนั้นอีก ผมเลยบอกให้พี่มันสบายใจขึ้นหน่อย แต่พอเอาเข้าจริง ผมว่าผมคิดผิดแล้วละที่พูดอย่างนั้น ถ้าตอนนี้ย้อนไปได้ผมจะอดทนสายตาคู่นั้นไม่ไปสัญญาอะไรบ้าๆอย่างนั้นแน่
 
ผมเดินออกมาจากห้องสอบอย่างมึนๆ สอบปลายภาคนี่มันสูบวิญญาณออกจากร่างจริงๆเลยฮะ ปวดหัวไปหมด ผมเดินมาที่หน้าตึกคณะพร้อมกับวานา แต่พอรถที่บ้านวานามาถึงวานาก็ไปเลย ปล่อยให้ผมเดินไปหาพี่ทรายที่วันนี้มานั่งรอผมสอบทั้งวัน ตั้งแต่เกิดเรื่องจอมทัพวันนั้นพี่ทรายไม่เคยปล่อยผมคาดสายตาสักครั้ง ถ้าพี่มันไม่ว่างก็จะส่งรุ่นน้องที่ชมรมหรือไม่ก็พี่บอมย์เบย์มารอรับผมไปส่งพี่มัน ผมละเกรงใจพวกพี่ๆเขามากๆเลยฮะ แต่พี่ทรายก็ดื้อไม่ยอมลูกเดียว ผมเลยต้องยอมพี่มัน เห็นว่าวันนี้พวกพี่ๆมันจะเลี้ยงฉลองสอบเสร็จที่ผับพี่ทราย ตอนแรกผมก็กะไม่ไปหรอกฮะ แต่พี่ทรายชวนวานาไปด้วยแล้ววานาก็อยากไปสะด้วย ทำให้ผมต้องตามไปเป็นเพื่อน พี่ทรายเค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกฮะบอกแค่ว่าอย่าดื่มจนเมาก็พอ ผมว่าที่ผมรักพี่ทรายมากๆก็เพราะพี่ทรายไม่เคยบังคับผมเลยยกเว้นเรื่องบนเตียง เรื่องนั้นปล่อยพี่มันไปฮะ นั่นมันกู่ไม่กลับแล้วละ
 
"พี่ทรายฮะ" ผมเรียกร่างสูงที่ยืนรอผมอยู่ใกล้ๆรถคันสวยของพี่มัน พี่ทรายหันมายิ้มให้ผมก่อนจะหอมแก้มผมสองข้างไปมา ผมก็เขินสิ มาทำอะไรกลางมหาลัยอย่างนี้เนี่ย
 
"สอบเหนื่อยมั้ย?"
 
"มากๆเลย" ผมเดินไปใกล้พี่ทรายแล้วซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างนั่น พี่ทรายหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะกอดเอวผมไว้หลวมๆ
 
"เหนื่อยมากๆเลยหรอ" พี่มันถามซ้ำ
 
"มากๆเลฮะ สงสัยคืนนี้คงหลับเป็นตายแน่" ผมแถไปเรื่อยและ สาธุถ้าคืนนี้ถ้าลูกช้างรอด ลูกช้างจะเต้นเลดี้ กาก้า ถวายสิบเพลงเลยเอ้า
 
"ขนาดนั้นเลยหรอครับ แต่น้ำมนต์คงไม่รู้ว่าพี่ชอบลักหลับ" โหย ไอ้แก่ เมิงก็เอาจนได้ เอาสะกรุไปไม่ถูกเลย ผมผละออกจากอ้อมกอดนั้นแล้วค้อนพี่มันควับ แล้วยังมาหัวเราะอีก กรุไม่พอใจเมิงอยู่เนี่ย เมิงดูไม่ออกรึไงวะ
 
"พี่ทรายก็หื่นตลอด ถ้าผมท้องได้ คงตั้งทีมเบสบอลให้พี่แล้วมั้ง" ผมบ่นกระปอดกระแปดใส่พี่มัน แต่พี่ทรายยังลอยหน้าลอยตาใส่ผมสะน่าหมันไส้
 
"เอาสักสองทีมเลยนะน้ำมนต์ พี่ไหว" ไอ้หื่น! เมิงนี่หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ มาเวิงมาไหวอะไรกันวะ กรุจะตายเพราะเมิงนี่แหละ
 
"พี่ทราย" ผมเตะขาพี่มันไปที่หนึ่งก่อนจะรีบหนีขึ้นรถ ถ้าช้ากว่านี้ได้แสดงหนังสดกลางมหาลัยแน่ สายตานี่หื่นขนาดนี้
ผมเปิดประตูข้างขึ้นขับเพื่อจะขึ้นไปนั่ง แต่ดันมีหมีตัวใหญ่กว่าผมนั่งอยู่ก่อน ผมเงยหน้าไปมองพี่มันงงๆ พี่ทรายเลยเฉลยความให้
 
"วันนี้ครบรอบสามเดือนที่เราคบกันไงครับ" หน้าผมชาเลยฮะ มันเหมือนกับฝันแหนะ ใจผมเต้นสั่นไปหมด ผมลืมวันนี้ไปด้วยซ้ำแต่พี่ทรายดันจำได้ ผมนี่มันแย่จริงๆที่ลืมวันนี้สะได้
 
"ผมขอโทษ" ผมวิ่งไปหาพี่ทรายแล้วกอดพี่มันแน่น พี่ทรายลูบหัวผมเบาๆ
 
"ขอโทษทำไมกันครับ"
 
"ผมขอโทษที่ผมลืมวันนี้ ผมขอโทษนะฮะ"
 
"ไม่ต้องขอโทษหรอก แค่น้ำมนต์รักพี่ก็พอแล้ว"พี่ทรายพูดจบแล้วจ้องตาผมนิ่ง น้ำตาผมแทบไหลออกมาทันที แต่พี่ทรายก็ยังยิ้มให้ผมอย่างอบอุ่น พี่จะดีกับผมเกินไปแล้ว
 
เราสองคนมาถึงคอนโดพี่มันก็เกือบจะหกโมง เข้าไปแล้ว เห็นพี่ทรายบอกว่านัดกับเพื่อนๆไว้ตอนสามทุ่ม เวลาเค้าเที่ยวกันก็เวลานี้กันหรอฮะ เวลานั้นผมนอนไปหลายตื่นและ
 
พี่ทรายไล่ให้ผมไปอาบน้ำในขณะที่ตัวเองก็ทำอาหารเย็นให้ผมกิน ผมนึกว่าจะมีแต่ในละครนะฮะ ที่ผู้ชายหล่อล่ำรวยแบบพี่ทรายจะทำอาหารได้ ผมคงจะเป็นผู้ชายที่น่าอิจฉามากที่สุดคนหนึ่งที่ได้พี่มันไว้ครอง
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
"ผมอาบน้ำอยู่ฮะ" ผมตะโกนบอกพี่ทรายที่มาเคาะประตูห้องน้ำ แล้วผมก็ไม่ได้ยินอะไรอีก ผีหลอกป่าววะกรุ
 
แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีมือใหญ่มากอดผมจากทางด้านหลัง แถมยังมีปลายจมูกแหลมๆมาไล้ตั้งแต่หลังขึ้นมาถึงกกหูผม ผมไม่ต้องหันไปมองก็รู้แล้วฮะว่าเป็นใคร
 
"พี่ทรายเข้ามาได้ไงฮะ" หรือว่าผมลืมล็อคประตูวะ
 
"ก็เปิดประตูเข้ามา" อ่อ...มันง่ายขนาดนั้นนั่นเอง โถ่...ไอ้แก่!!
ริมฝีปากบางไล้จากซอกคอผมแล้วเลื่อนต่ำลงไปที่หัวไหล่มนช้าๆ พี่มันทำรอยแดงตรงซอกคอผมทิ้งไว้ก่อนมือพี่ทรายจะเริ่มมาลูบที่ต้นขาผมเบาๆทำเอาขนผมลุกฮือ ผมรีบจับมือใหญ่นั้นก่อนที่มันจะถึงน้องชายผม มือใหญ่อีกข้างเริ่มลุกที่ยอดอกผมเบาๆแต่ทำเอาขาผมอ่อนฮวบ ผมรีบยึดแขนแกร่งนั้นไว้แน่น แต่พี่มันก็รุกผมไม่เลิก
 
"พอแล้วฮะ...พอแล้วพี่ทราย ผมไม่ไหวแล้ว" อือหือ...เสียงเมิงหรอเนี่ยไอ้น้ำมนต์ หวานเว่อร์ พี่ทรายยิ่งขยำต้นขาผมใหญ่เลยฮะ ไม่รอดแน่เลยวะ
 
"ตอนนี้เลยได้มั้ยน้ำมนต์...นะ" เสียงพี่มันเหมือนอดกลั้นสุดๆ แต่เราต้องไปเที่ยวต่อไม่ใช่หรอ
 
"เราต้องไปงานเลี้ยงนี่ฮะ"
 
"ไม่เปิงไม่ไปแล้ว พี่ไม่ไหวแล้ว" พี่ทรายหมุนผมกลับมาให้เผชิญหน้าแล้วผลักผมจนชิดกำแพง ลิ้นพี่มันเริ่มดูดดันยอดอกผมอย่างรวดเร็วเล่นเอาผมตั้งตัวไม่ติด ผมเผลอกดหัวพี่มันเข้ากับอกพร้อมกับครางออกมาเสียงพร่า พี่ทรายช้อนตามองผมหวานเชื่อมจนผมก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมยึดไหล่พี่มันแน่น
 
อ๊อดๆๆๆๆ
 
เสียงอ๊อดประตูหน้าห้องดังสนั่นทำเอาพี่ทรายสะดุ้งอย่างตกใจ
 
อ๊อดๆๆๆๆ
 
เสียงกดออดรัวอีกครั้งจนพี่มันรีบผละออกไปเปิดอย่างอารมณ์เสีย ผมรีบอาบน้ำแล้วแต่งตัวให้เสร็จ ผมได้ยินพี่ทรายโวยวายใส่คนมาเยือนยกใหญ่จนผมแอบขำ พี่มันคงค้างสุดๆก็เล่นอดมานานขนาดนั้น นี่ถ้าไม่ได้เสียงออดช่วย ผมคงสลบตายคาห้องน้ำอีกแน่
 
"ไอ้สั.ดบอมย์ เมิงมาทำไมวะ มารหัวขนชัดๆเลยเมิงเนี่ย กรุกำลังจะงาบเมียกรุอยู่ เมิงมาขัดทำหอกอะไรวะ" เสียงพี่ทรายดังจนลั่นห้อง ผมเลยรีบออกไปห้าม พี่ทรายยังอยู่ในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวอยู่เลยฮะ กำลังชี้หน้าด่าพี่บอมย์ใหญ่ หน้าพี่บอมย์นี่เหวอไปเลยฮะ คงงงกับเรื่องที่อยู่ดีๆพี่ทรายก็มาด่า ผมเลยรีบดึงพี่ทรายเข้าห้องไปอาบน้ำต่อ
 
"เมิงอย่าไปไหนนะเมิง เดี๋ยวกรุจะออกมาด่าเมิงต่อ" พี่ทรายโพล่หน้ามาด่าพี่บอมย์อีกครั้งก่อนจะหายเข้าไปในห้อง พี่บอมย์หันมาจ้องผมใหญ่
 
"พี่ทำอะไรผิดหรอ" หน้าเหมือนอยากจะร้องไห้เลยฮะ ตลกชะมัด
 
"ไม่มีอะไรหรอกฮะ อย่าสนใจเลย" ผมตบไหล่พี่บอมย์เบาๆก่อนจะเดินไปหาน้ำหาอะไรให้พี่มันดื่มรอ พี่ทรายเดินออกมาจากห้องหน้านี่งิกเลยฮะ พอเห็นพี่บอมย์ก็ตรงเข้าไปซัดกันใหญ่ จนผมต้องรีบแยกออก แต่ดูท่าพี่ทรายจะโกรธจริงๆนะเนี่ย
 
"ไอ้ทราย...เมิงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย "
 
"กรุจะเอาให้เมิงคลานออกจากห้องกรุไม่ได้เลยเมิง!!" ผมรีบดึงแขนข้างที่พี่มันจะซัดพี่บอมย์ไว้ พี่บอมย์รีบคลานหนีไปหลบมุมโซฟา ผมเลยดึง
 
พี่ทรายเข้าห้องครัวอย่างทุลักทุเล แรงยังกะควายแหนะ จะโกรธอะไรหนักหนาวะ
 
"หยุดเลยนะพี่ทราย...ผมบอกให้หยุด!!" ผมกดไหล่พี่มันลงกับเก้าอี้ แต่ตาพี่ทรายนี่จ้องพี่บอมย์เขม็ง
 
"ไอ้ทราย...กรุทำไรผิดว้า"
 
"เมิงผิดตั้งแต่เมิงเกิดมาละไอ้สั.ด แม่.ง! ค้างเลยเมิงเอ้ย"
 
"พี่ทราย! อย่าเสียงดังสิฮะ" ผมดุแกใหญ่
 
"น้ำมนต์ ก็ดูมันทำดิ"
 
"เดี๋ยวค่อยกลับมาต่อก็ได้นี่ฮะ จะอารมณ์เสียไปทำไม" ตาพี่มันค้างเลยฮะพอผมบอกแบบนั้น พี่ทรายดึงตัวเอามานั่งตักแล้วถามเสียงหวาน
 
"จริงหรอครับ" ผมพยักหน้าให้พี่มัน พี่ทรายรีบโน้มคอผมแล้วหอมแก้มสะฟอดใหญ่
 
"ผมหิวข้าวแล้ว ทานข้าวกันดีกว่าฮะ" ผมต้องรีบเปลี่ยนเรื่องให้พ้นจากจุดนั้นแล้วละ มันหวิวเกินไปฮะ ผมขนลุก
 
"ไอ้บอมย์ เมิงกินข้าวยังวะ มาๆเพื่อนมากินข้าวกัน" แหม พอกรุบอกว่าจะให้นี่ดี้ด้าใหญ่เลยนะเมิง ไม่โกรธไม่อารมณ์เสียแล้วอ่อ
 
"เมิงจะไม่ต่อยกรุอีกแล้วใช่มั้ยวะ"
 
"ไม่ๆ โกรธไปเดี๋ยวน้องชายกรุไม่สู้คืนนี้ กรุต้องใจดีๆไว้" อ่อ...ที่แท้เมิงก็กลัวน้องชายเมิงนี่เอง อยากจะเอาโต๊ะฟาดหน้าพี่มันจริงๆ กรุละหน่ายกับเมิงจริงๆ
 
"ทานข้าวกันเถอะฮะ พูดอะไรก็ไม่รู้"
 
"เรื่องจริงนี่ คืนนี้พี่ขอยันเช้าเลยนะ"
 
"พี่ทราย!!!"
 
ใครก็ได้เอาพี่มันไปรักษาความหื่นทีฮะ ผมจะบ้าตาย
 
 
 
:::  :::  :::  :::  :::