My honey by รุ่นพี่ค่ะ หนูชอบพี่ค่ะ

ไปโชว์ตัว...หน้าเศร้า
     "นี่ยัยการ์ตูน ยัยการ์ตูนนนนนนนนนน"ใครมาตะโกนเนี่ย
      "มีอะไร ตะโกนเพื่อ"หูจะหนวกป่ะเนี่ย(เวอร์เเล้วไม่ขนาดนั้นสักหน่อย/ผู้เเต่ง)
      "ให้เเกตื่นไง ตอนนี้ก็ตี5ครึ่งเเล้วลุก"โอ้ย ยังเหนื่อยตั้งเเต่เมื่อคืนยังไม่หาย
      "เหนื่อยอ่ะ"ฉันเริ่มงอเเงเเล้วล่ะ
      "ไม่ต้องนงต้องเหนื่อยลุกเร็ว"โอ้ยจะลากทำไหมเนี่ย ใช้คำว่า ลาก เลย
      "เออออ ไม่ต้องลากเดี๋ยวไปเอง เเกอาบเเล้วหรอ"ถ่วงเวลาได้นอนอีกเเน่ๆ
      "อาบเ้เล้วย่ะ ไปเลยไม่ต้องถ่วงเวลา"รู้ทันอีก
      "ไปเเล้ว"ยังไม่หายเหนื่อยเลยอ่ะ
      "มานี่เลยยัยการ์ตูนนั่งๆ"รู้เเล้วย่ะว่าฉันต้องนั่ง
      "วันนี้ไม่ไปโรงเรียนหรอ"ลืมไปเลย
      "เเกลืมอะไรไปหรือป่าวยัยการ์ตูน"ลืมอะไรหว่า
      "วันนี้วันอาทิตย์นี้หว่า"โห ลืมวันลืมคืนเลยนี้หว่า
      "เอออออ"ฉันยิ้มเเหย่ๆให้ยัยน้ำ
      "เเล้ววันนี้จะไปไหน"ฉันถามยัยน้ำที่กำลังจะละเลงเเต่งหน้าฉัน
      "ได้ข่าวมาว่าวันนี้พี่บาสเขาจะไปเเถวห้างสรรพสินค้านะ"ฉันพยักหน้าเข้าใจ
1 ชั่วโมงผ่านไป(ไหวเหมือนโกหก/ผู้เเต่ง)
      "อ่ะนี่ชุดนี่ยัยการ์ตูน"ฉันหยิบชุดตัวนี้ขึ้นมาดูตัวนี้ตัวที่29เเล้ว"ว้าว สวยมากเลยล่ะ ดูกระจกสิ"ฉันเดินไปหน้ากระจกเเทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง 
      "สวยมากอ่ะ^_^"ฉันยิ้มไม่หยุดจนมาถึงห้าง
      "เเกนั้นไงพี่บาสเดินเข้าไปใกล้เถอะ"ยัยน้ำเรียกฉันเดินไปเเถวชั้น2ฉันหันซ้ายขวามีเเต่คนมองอายนะเนี่ย
       เเละสายตาฉันไปสะดุดกับผู้ชายกับผู้หญิงกำลังจูบกันฉันเห็นหน้าผู้ชายคือ พะ...พี่บาส ส่วนผู้หญิง ปะ...ปิ่น เพื่อนที่โรงเรียนเดียวกัน
       "เเกไม่เป็นไรใช่ไหม"สีหน้าฉันตอนนี้เจ็บมากเหมือนมีใครเอามีดมาเเทงฉันฉันไม่มีอะไรจะพูดมาก
       "...เรากลับกันเถอะ"ฉันเป็นฝ่ายชวนยัยน้ำกลับ ในหัวฉันตอนนี้คิดว่า พวกเขา2คนเป็นเเฟนกัน ฉันเข้าใจเเล้ว
       "แกใจเย็นๆนะ"ฉันเดินเข้าบ้านพร้อมยัยน้ำ
       "น้ำ ฉันเข้าใจเเล้วฉันจะเลิกยุ่งกับพี่บาส"สีหน้ายัยน้ำตกใจสุดขีด
       "เห้ย ไม่ได้นะเเกต้องพยายามดิว่ะ"
       "น้ำเเกก็เห็นอยู่พี่บาสเขา..."เสียงฉันขาดหายไปม่านตาเริ่มพล่ากเพราะน้ำตา
       "พี่เขาอาจจะไม่เป็นอย่างที่เเกเห็นก็ได้นะ"ฉันฟังคำปลอบของเพื่อน
เช้าวันต่อมา
       "ป้าค่ะวันนี้หนูจะกินข้าวเช้านะค่ะ"ตอนนี้ฉันไม่อยากเจอเขาเลย
       "ค่ะคุณหนู"ฉันพยายามฝืนกินข้าว
       "ยัยการ์ตูนนั่งก่อน เเกอย่าเศร้าอยากนั้นสิว่ะใจคอฉันไม่คอยดี"อย่างกะฉันจะไปตาย
       "ไม่เป็นอะไรหรอน้ำ เเค่ตัดใจชอบพี่เขายังไม่หาย..."ยัยน้ำมองฉันอย่างนิ่งๆ
       "อ่ะพี่ให้..."ใครหว่า"ขอบคุณค่ะ"ฉันค่อยหันหลังไปมอง พะ...พี่บาส
       "น้ำไปเถอะใกล้เวลาเข้าเรียนเเล้ว"ฉันจับมือน้ำลากเข้าห้อง
         หมับ
      "ปล่อยค่ะพี่บาสเเบบนี้มันไม่ดีเดี๋ยวเเฟนพี่ก็เห็นเข้าหรอค่ะ"ฉันหันไปบอกคนที่จับข้อมือฉันไว้
      "ใครเป็นเเฟนพี่"ยังทำเป็นไกรอีก
      "ก็ ปิ่นไงค่ะหนูไปก่อนนะค่ะ"ฉันเดินเข้าห้องอย่างเร็วที่สุด (เเล้วเธอจะโกธรอะไรพี่บาสค่ะเธอไม่เป็นอะไรกันซะหน่อย/ผู้เเต่ง)
      "เเกไม่เป็นอะไรเเน่นะยัยการ์ตูน"ฉันพยักหน้า