Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

By nooonaa
 
 
ไทยแลนด์ XXXII : เมื่อผมมีลูก (2)
 
 
 
"ป๊าคร้าบ ผมอยากได้ไก่อีก" 
 
"ได้ครับผม รอแป๊ปนึงนะ" ผมก้มไปบอกไอ้ตัวเล็กลูกชายของผมที่จูงมือน้องชายตัวเล็กอีกคนไม่ยอมปล่อย 
 
"ผืนน้ำ พี่ขอไก่ให้แล้วนะ"
 
"ฮะพี่ชา" ผืนน้ำยิ้มแก้มปริอย่างดีใจเมื่อได้ไก่เพิ่มขึ้นอีก สักพักผมก็จัดการหยิบไก่ใส่จานแล้วยื่นให้หนุ่มรักตรงหน้า น้ำชานี่รีบยื่นให้ผืนน้ำแทบไม่ทันเลยครับก่อนที่ทั้งสองคนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะที่เดิม
 
น่ารักจริงๆคู่นี้
 
วันนี้เรามาเลี้ยงฉลองปาร์ตี้บาบีคิวกันเล็กๆที่ส่วนข้างบ้านเฮียเงินครับ ก็มีทุกคนนั่นแหละ ทั้งน้ำมนต์ ไอ้ทราย เฮียมัน พระจันทร์ พ่อเสือแม่หญิงและไอ้ตัวเล็กของพวกเราสองคน จะว่าไปผมยังไม่ได้นั่งใกล้ลูกชายผมเลยครับ เพราะไอ้ตัวเล็กดันเกาะติดน้องผืนน้ำสะแจเลย
 
"ผืนน้ำ มาหาพ่อทรายหน่อย" ไอ้ทรายครับ มันคงเป็นโรคขี้หวงกำเริบ หวงตั้งแต่เมียยันลูก แต่มันต้องเจอสามีผมครับ จอดสนิท
 
"ไอ้จ๋อ มึงกล้าแย่งเมียลูกกูหรอ" นั่นไง เข้าข้างลูกตัวเองตลอด นี่เฮียจะเคยรู้สึกตัวมั้ยว่าตัวเองผิด แต่เฮียคงคิดไม่ได้หรอกเพราะเฮียเป็นแบบนี้มาตั้งนานและ สิบปีผ่านไปยังเป็นเหมือนเดิม
 
"ป่าวครับเฮียเงิน" แล้วมึงก็กลัวเฮียเหมือนเดิมไอ้ทราย
 
"ทำกับลูกชายผมขนาดนี้ผมเรียกค่าสินสอดแพงนะฮะเฮียเงิน" น้ำมนต์ที่นั่งเงียบอยู่นานก็แซวเฮียเงินสะ เฮียแกเลยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เข้าไปอีก
 
"เท่าไหร่ว่ามา" ใจปล้ำจริง
 
"จะไหวหรอเฮียเงิน ลูกชายผมน่ารักมากๆเลยนะ" น้ำมนต์ยังต่อปากต่อคำกับเฮียต่อ แต่เฮียกลับหัวเราะดังลั่น
 
"ฮ่าๆ น้ำชาลูกพ่อ เขายกผืนน้ำให้แล้วพาขึ้นห้องเลยลูก เดี๋ยวพ่อเคลียร์เอง"
 
"เฮียเงิน!!" ผมเลยรีบปิดปากเฮียไว้ก่อนที่จะพูดไปมากกว่านี้ ทำไมชอบทำอะไรเพี้ยนๆก็ไม่รู้
 
"ป๊านาชา ผมพาน้องขึ้นห้องได้ใช่มั้ยฮะ"
 
"ไม่ได้!" นี่ก็อีกคน โอ๊ย! ผมจะบ้าตายกับสองพ่อลูกนี่จริงๆ
 
"ไอ้ทราย น้ำมนต์ ขอโทษแทนสองพ่อลูกนี่ด้วยนะ". ผมรีบขอโทษมันสองคนใหญ่ น้ำมนต์เองแค่หัวเราะไปตามเรื่องเหมือนไม่ได้ใส่ใจ แต่ไอ้ทรายนี่คิ้วขมวดกันเป็นปมเลยครับ มันจะต่อยผมมั้ยเนี่ย
 
"ขอโทษทำไม ถ้าไม่ยอมก็จับปล้ำซะเลย" ไอ้ผัวบ้า มึงยังไม่เลิกอีก
 
"น้ำชา มาหาป๊าหน่อยสิครับ" ผมเลยเรียกน้ำชามาเพื่อแยกสองคนนั้นออกจากกัน แต่ลูกชายผมกับมองผมเฉยๆแล้วหันไปกอดผืนน้ำไว้แน่น
 
"ไม่ไป!"
 
"ดีมากลูก อย่างนั้นแหละ ฮ่าๆ" อ๊ากกก มันดีตรงไหนเนี่ย ผมจะบ้าจริงๆแล้วนะครับ
 
"น้ำชา.."
 
"ถ้าวันนี้ป๊าไม่ขอน้องให้ผม ผมจะปล้ำน้องแน่" 
 
"ห๊า!!!" ทุกคนประสานเสียงอย่างตกใจ ผมเองก็กุมขมับอย่างหมดแรง แต่มีอยู่คนเดียวครับที่ภูมิใจสุดๆ
 
"เยี่ยมมากลูกพ่อ ฮ่าๆ"
 
ใครก็ได้ เอาลูกชายกับสามีผมไปเก็บที
 
"น้ำชาชอบลูกชายอาหรอครับ" อยู่ดีๆน้ำมนต์ก็เดินเข้าไปถามเด็กสองคนนั้น ทุกคนนี่จ้องกันตาไม่กระพริบเหมือนรอคำตอบอยู่เหมือนกัน แต่ผมน่ะรู้อยู่แล้วว่าน้ำชาต้องตอบ...
 
"ฮะ ชอบมากด้วย" นั่นไง ว่าแล้วเชียว
 
"ผืนน้ำละ ชอบพี่น้ำชามั้ย" ถามอะไรกับเด็กหกขวบวะ มันจะได้เรื่องมั้ยเนี่ย
 
"ชอบฮะพ่อน้ำ ผมชอบพี่น้ำชา" เห้ย..จริงดิ มึงต้องโดนยาเสน่ห์ลูกกูแน่
 
"อืม...ถ้าอย่างนั้นก็รอจนกว่าเราสองคนจะอายุครบยี่สิบแล้วอาจะยกผืนน้ำให้น้ำชานะ แต่น้ำชาต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ทำอะไรน้องจนกว่าน้องจะอายุยี่สิบ โอเคมั้ย" นี่คือกลลวงหลอกเด็กใช่มั้ยน้ำมนต์ แต่ก็ขอขอบใจนายมากที่ช่วยให้ลูกพี่หยุดหื่นสักที
 
"ก็ได้ครับ อายุยี่สิบ ผืนน้ำ...รอพี่ก่อนนะ พอพี่ยี่สิบปุบพี่จะไปรับผืนน้ำปับเลย" มั่นคงจริงลูกกู เหมือนใครเลยวะ
 
"ฮะ พี่น้ำชา" นี่ก็ซื่อเหมือนใครก็ไม่รู้ สุขสรรค์จริงครอบครัวตระกูลนี้
 
"ดีใจด้วยเฮีย มีลูกสะใภ้กับเขาแล้ว" หยุดพูดไปเลยไอ้เฮียมัน
 
"แน่นอนวะ น้ำชามันเก่งเหมือนพ่อมัน ฮ่าๆ" เอากันเข้าไป ตามสบายครับเฮีย
 
"ขอบใจมากนะน้ำมนต์" ผมยิ้มให้น้องมันน้อยๆ 
 
"ผมฝากผืนน้ำด้วยละกันนะฮะ ผมไม่รู้ว่าพอโตขึ้นแล้วเด็กสองคนนี้จะยังชอบกันเหมือนเดิมรึป่าว แต่ผมก็ไม่อยากขัด ถ้าน้ำชาชอบน้องจริง ผมก็จะยกน้องให้ครับ" คนดีมาก ทำไมเป็นคนดีอย่างนี้เนี่ย ผมโผล่เข้ากอดร่างบางอย่างลืมตัวก่อนที่เสียงมากมายจะด่าผม
 
"ไอ้ห่.านาชา ปล่อยเมียกู!!!"
 
"ไอ้นาชา มึงมานี่เลยนะ เผลอไม่ได้!!" อะไรอ่า ผมแค่กอดน้องเอง เดือดร้อนกันแทนไปได้ 
 
พอผมปล่อยน้องออกไอ้ทรายมันก็คว้าเมียมัยไปกอดไว้แน่น เห็นแล้วอิจฉาอะ อยากกอดน้องมันบ้าง
 
"นาชา มึงมานี่เลย" เฮียเรียกผมเสียงแข็งจนผมต้องรีบเดินไปหาทันที พ่อเสือกับแม่หญิงก็หัวเราะผมกันใหญ่ นี่ผมทำอะไรผิดเนี่ย
 
"เผลอเป็นไม่ได้นะมึง" หวงน้ำมนต์อ่อ
 
"ขี้หวงวะเฮีย กอดนิดกอดหน่อยให้หัวใจมันกระชุ่มกระชวยบ้าง หวงไปได้"
 
"มึงอยากกระชุ่มกระชวยมากใช่มั้ย มานี่มา กอดกูนี่ ห้ามปล่อยนะมึง ปล่อยมึงตาย!" เฮียดึงผมไปกอดไว้แน่นแล้วยังจับแขนผมให้กอดเฮียเองไม่ยอมปล่อย 
 
"อึดอัดอะเฮีย" ผมพยายามดึงแขนตัวเองออกแต่เฮียกลับไว้แน่นกว่าเดิมอีก
 
"อยากกอดไม่ใช่ไง กอดสิมึง"
 
"ผมอยากกอดน้ำมนต์นี่ ไม่ใช่กอดเฮียสักหน่อย" 
 
"ไอ้นาชา! / ไอ้เหี้.ยนาชา!! / พี่นาชา!"
 
อะไรอะ ตกใจอะไรกันวะ ประสานเสียงสะลูกตกใจหมด น้ำชานี่รีบวิ่งมาขึ้นตักเฮียมันแล้วกอดเอวหนาไว้แน่ น้ำมนต์เองก็รีบไปเอาผืนน้ำมา ส่วนผมเองก็อึ้งสิ
 
"เสียงดังว่ะ ลูกตกใจหมดแล้ว"
 
"กูจะจัดการมึงทีหลัง มึงดื้อกับกูอีกแล้วนะ" ดื้ออะไรวะ ก็แค่อยากกอดน้ำมนต์เอง มันจะตายรึไง
 
"โชคดีวะนาชา" เฮียมันหัวเราะผมเสียงดังพร้อมกับพ่อเสือและแม่หญิง ผมก็แค่นั่งเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่เฉยๆ 
 
"ผมผิดใช่มั้ยเนี่ย"
 
"เออ!!!!!"
 
อุ่ย!
 
 
 
 
"มึงยังจะไปกอดคนนู้นคนนี้อีกมั้ย"
 
"อ๊ะ อ๊าาา เฮียเงิน พอแล้ว อ๊ะ "
 
"มึงยังจะดื้อกับกูอีกมั้ย อึก อ่าา"
 
"พอแล้ว เฮียเงิน ไม่ทำแล้ว พอแล้ว อ๊าาาาาาา"
 
"อ๊าาาาาาาา"
 
ร่างหนาถอดออกก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆผม ผมหายใจหอบถี่อย่างเหนื่อยหอบ ก็เฮียเล่นลงโทษผมสองชั่วโมงติด ผมทำอะไรผิดเนี่ย
 
"มึงมันดื้อจริงๆ สิบปีแล้วยังจะไม่เลิกอีกนะ"
 
"ผมแค่กอดน้องนิดเดียวเอง"
 
"นั่นแหละ ห้ามกอด!!" ดุอีกแล้ว
 
"ก็ได้ๆ ผมจะไม่กอดใครนอกจากเฮียเงินนะ" ผมแกล้งเขยิบเข้าไปใกล้ร่างหนาที่นอนอยู่ข้างๆก่อนจะซบหน้าลงที่แผ่นอกกว้าง เฮียเองก็กระชับกอดผมให้เข้าไปใกล้จนตัวผมขึ้นไปอยู่บนตัวเฮียแก
 
"มึงทำผิดแล้วก็อ้อนกูแบบนี้ตลอด แล้วอย่างนี้กูจะจัดการกับมึงได้มั้ย" อะไรเล่า ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้
 
"ไม่ดื้อหรอก ผมเป็นเด็กดีจะตาย "
 
"ดีให้มันตลอดละกัน"
 
"อยู่แล้วละ เพราะผม...รักเฮียเงินไง"
 
"หึ...กูก็รักมึง นาชา"
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
130606