Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

by nooonaa
 
 
 
Special place : น้ำมัน+พระจันทร์ (2)
 
 
ตอนนี้ต้องเงียบๆครับ อย่าส่งเสียงดัง เดี๋ยวเหยื่อผมตื่น อะๆ หายใจกันเบาๆครับ อย่าแรง เดี๋ยวเหยื่อผมรู้สึกตัว 
 
เห้ย!!!
 
เอี๊ยดดด!
 
ไอ้เหี้.ย!!  มึงขับรถภาษาอะไรวะ มาปาดหน้าผมจะเกือบล้ม นี่ถ้าลูกกูเป็นรอยกูจะกระทืบมึงให้ตายเลยมึง 
 
แต่เอ๊ะ! ไอ้นั้นมันเป็นใครวะ อยู่ดีๆก็มาปาดหน้าผมแล้วมันก็รีบลงจากรถไปหาพระจันทร์ของผม  ผมเห็นอย่างนั้นเลยรีบตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางก่อนจะจอดมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าที่ผมเห็นนั้นคือร่างบางดูจะตกใจมากที่เห็นชายคนนั้น  แถมยังพยายามที่จะเดินหนีออกห่างแต่ชายคนนั้นเข้ากระชากแขนเรียวเล็กนั้นให้กลับมาอย่างแรง  ก่อนจะพยายามพาขึ้นรถตัวเองให้ได้ ตัวน้องเองก็พยายามยื้อตัวไว้สุดฤทธิ์เหมือนกัน  แต่ก็ยังสู้แรงไอ้นั่นไม่ได้เลยสักนิด
 
"ช่วยด้วย!!  ปล่อยผมนะ.." น้องมันส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือใหญ่  แต่คนแถวนั้นกลับมองแล้วเดินผ่านไป โคตรใจดีอะตามตรง เป็นกู...กูก็ซึ้งว่ะ ผมรีบถอดหมวกกันน็อกแล้วตรงเข้าไปหาน้องทันที ผมปัดมือใหญ่ที่จับแขนเล็กนั้นออกอย่างแรงก่อนจะดึงน้องมันเข้าหาอก มันดูตกใจมากเมื่อเห็นผมก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นโล่งใจทันที  โดยมือเล็กเองก็จับเสื้อตรงหน้าอกผมไว้แน่นเหมือนกำลังขอที่พึ่ง
 
"ช่วยผมด้วย"
 
ผมหันไปมองมือที่จับเสื้อผมไว้แล้วก็หน้าขึ้นเลือด มันกล้าทำยังงี้ได้ไงวะ
 
"ไอ้ห่.า!! มึงทำของของกูเป็นรอย! สัด! ตายซะเถอะมึง" เท้าใหญ่ของผมยันไอ้แห้งหน้าปลวกนั้นกระเด็นจนร่วงไปกับกองกับพื้นดังตุบ  ผมมองมันเฉยๆอย่างไม่รู้สึกผิดอะไร  หลับสะใจจนเผลอยิ้มเยาะ ตามันเองก็รุกริกอย่างกลัว แต่ผมก็ไม่คิดจะสงสารเพราะตอนนี้ผมโมโหจริงๆ มันกล้าทำได้ยังไงไม่รู้รึไงว่ากูหวงของกูน่ะห๊ะ!
 
"อย่าอยู่เลยมึง!" ผมสาวเท้าเข้าไปเตะเสยเข้าที่หน้ามันจนเลือดกบปากอีกครั้ง ก่อนจะตรงเข้าไปชกมัดอีกสักหมัด มันเองพยายามจะลุกขึ้นทรงตัวเพื่อหลบผม แต่ผมไม่ปล่อยให้มันได้ทำง่ายๆหรอก 
 
ผลั๊ก!!!
 
"หยุดนะ พอแล้ว"
 
อะไรนะ! พออย่างนั้นหรอ นี่นายเป็นห่วงมันรึไง มันทำแขนนายเป็นรอยนะ
 
"พองั้นหรอ"   ใบหน้าสวยพยักหน้ารัวใส่ผม มันยิ่งทำให้ผมโกรธเข้าไปอีก น้องเห็นไอ้ห่.านี่สำคัญรึไง
 
"พระจันทร์ อะอึก" ไอ้หน้าเหียกนั่นมันส่งเสียงร้องหาน้องมัน ผมนี่คันตี.นเลยครับ คันซะอยากกระทืบให้หน้ามันจมเลือดได้ยิ่งดี
 
"พี่ปั่น พี่กลับไปเถอะครับ พี่ทำแบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ผมมีแฟนอยู่แล้ว แล้วผมก็รักเค้ามากด้วย อย่ามายุ่งกับผมเลย"
 
ช็อก!!!
 
อึก!!!
 
กูช็อก!!!
 
ไอ้นั่นไม่ช็อกแต่กูช็อก
 
นายมีแฟนแล้วหรอพระจันทร์ นายทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง  ทั้งๆที่ฉันยังสดยังซิงเพื่อนาย (หมายถึงหลังเจอมันนะ ก่อนหน้านั้นผมไม่นับอะ)
 
มันเป็นใครวะ ไอ้ห่.านั่นเป็นใคร!!! 
 
เข่าผมนี่ทรุดลงกับพื้นเลยครับ มันหมดเรี่ยวแรงเลยจริงๆ ทำอะไรไม่ถูกเลยทีนี้ ทำเป็นพระเอกมาช่วยนางเอก แต่สุดท้ายนางเอกกูมีเมียแล้ว ตายละ จบและชีวิตกู 
 
พอพระจันทร์เห็นผมล้มกับพื้นก็รีบวิ่งเข้ามาหา แล้วช่วยพยุงผมขึ้น
 
"มึงเป็นอะไรรึป่าว"
 
"ไม่เป็นไร" ผมพยายามทรงตัวให้อยู่แล้วหันกลับไปมองไอ้นั่น
 
"อย่าให้กูเห็นว่ามึงมายุ่งกับพระจันทร์อีกนะมึง ไม่งั้นแค่ที่มึงโดนวันนี้มันจะเป็นเพียงเศษตีนกู" ผมชี้หน้าขู่มันพร้อมกับทำหน้าโหดใส่เพื่อให้มันรู้ว่าผมเอาจริงแน่  ถ้ามันยังไม่เชื่อ
 
"ไป!!!" ผมตวาดใส่มันอีกครั้งจนมันรีบวิ่งกลับไปขึ้นรถแทบไม่ทัน แต่ผมกลับยืนหอบหายใจแรงอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหนอยู่สักพัก  ก่อนจะเดินกลับไปหาลูกชายผม 
 
ช่วยพ่อทีลูก แม่หนูมีเมีย(ผัว)แล้ว
 
เจ็บอะ  มันเจ็บที่กระดองใจ  มากๆด้วย
 
เจ็บมากๆจริงๆนะ...เห้อ
 
นายนอกใจฉัน....พระจันทร์
 
"เฮียมัน...อย่าเพิ่งไปสิ" แต่แล้วเสียงหวานก็เรียกผมจากด้านหลังก่อนที่ผมจะนิ่งค้างสนิท  ใจมันเต้นแรงแปลกพอได้ยินมันเรียกชื่อผม  แต่ผมก็หันกลับไปมองอย่างหมดความหวัง
 
พระจันทร์เรียกชื่อผมด้วย ดีใจจังครับ ร่างเล็กเองพอเห็นผมหยุดก็รีบเดินมาหา แถมใบหน้าสวยนั้นยังขึ้นสีระเรื่อช่วยเพิ่มความสวยเข้าไปอีก แค่นี้ผมก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว แต่ว่า...มันมีเมีย(หรือผัวว่ะ?)แล้วนี่ หยุดฝันเฟื่องสักทีดิวะมึง เดี๋ยวก็ได้อกแตกตายหรอก
 
"มีไร" ผมถามเสียงห้วนเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างผมกับมันไว้ มันชะงักเล็กน้อยแต่ก็ยังเดินเข้ามาใกล้ผม
 
"ผมไม่กล้าเดินไปคนเดียว พาไปส่งหน่อยได้มั้ย" เสียงหวานเอ่ยอย่างเขินอายที่จะถามพร้อมกับใบหน้าสวยก้มต่ำลงจนคางชิดอก  แต่ผมก็ยังเห็นแก้มแดงๆของมันได้ดี
 
โอ้แม่เจ้า!!! มึงบอกกูยังงี้มันหมายความว่ายังไงวะ แล้วยังเรียกตัวเองว่าผมด้วย ให้ตายสิ กูหัวใจจะวาย
 
แล้วเมียมึงอะ แต่ช่างมันเถอะ ขออยู่ใกล้ๆนิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไรมั้ง
 
"ขึ้นมาดิ" ผมขึ้นคร่อมลูกชายผมอีกครั้งก่อนที่น้องมันจะขึ้นตามมา มือเล็กจับเสื้อแจ็กเก็ตตรงเอวผมไว้หลวมๆ ถึงจะหลวมแต่ก็เล่นเอาผมยิ้มแก้มแทบปริแล้วครับ ผมออกรถช้าๆไปตามทางมหาลัยของมัน นี่ผมพยายามทำให้รถเคลื่อนตัวช้าที่สุด นี่ถ้าผมเข็นได้ผมก็จะทำนะ แต่มันคงลำบากไปหน่อย เอา 20km/hr. ก็ได้วะ แบบนี้ก็แฮ็ปปี้เว้ย
 
"ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาช่วย"
 
"อืม" อย่าพูดเยอะสิวะ เสียงมึงนี่หวานดีจริง แล้วเราสองคนก็เงียบกันไปอีกรอบก่อนวงแขนเล็กจะรัดเอวผมแน่นขึ้น  ใจผมก็เริ่มสั่นจนเผลอเอามือไปกุมมือเล็กตรงหน้าท้องผม  แต่ผมก็แตะได้แค่เสี้ยววินาทีเดียวก็ต้องชักมือกลับ  เพราะถ้าผมสัมผัสมันมากกว่านี้  ผมอาจจะฉุดมันเข้าโรงแรมก็เป็นได้  ผมเลยขับไปนิ่งๆจนลูกชายผมมาจอดที่หน้าตึกคณะของมัน 
 
"อะ ถึงแล้ว" ผมเทียบรถเข้ากับฟุตบาทก่อนจะเอียงรถให้ต่ำลง เพื่อที่น้องมันจะได้ลงได้ง่ายขึ้น แต่ร่างเล็กด้านหลังกลับไม่ยอมลงซะงั้น เป็นอะไรไปอีกละ
 
"มีอะไรรึป่าว"
 
"มันเลยเวลาเข้าคลาสแล้ว เข้าไปก็โดนเช็คขาด" แล้วมันเกี่ยวไรกับกูละ มึงขาดก็ขาดดิ  กูไม่ได้เรียนกับมึงซะหน่อย
 
แต่เห้ย!! เหมือนน้องมันจะบอกอะไรผมสักอย่าง หรือว่า..
 
"ให้พาไปไหนมั้ย/ไปสวนสนุกกันมั้ย" เราสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกันแล้วก็ต้องนิ่งเงียบ เหมือนกับว่าผมคิดถูกอย่างนั้นแหละ
 
"ไปสิ" ผมรีบตอบรับก่อนจะสตาร์ทรถอีกครั้งแล้วเริ่มเคลื่อนตัวออกอีกที 
 
อ่า...มันเหมือนฝันจริงๆเลยครับ  ที่ได้มาเที่ยวกับน้องมันแบบนี้ แถมยังไม่ได้ทะเลาะกันด้วย ถ้าเป็นฝันคงจะเป็นที่ดีที่สุดสำหรับผู้ชายอายุ27ปีอย่างผมเลยละ แก่ขนาดนี้แล้วยังมาตื่นเต้นเป็นเด็กๆไปได้ ท่าจะไม่ไหวแล้วนะมึง....ไอ้น้ำมัน
 
 
 
 
"ผมอยากเข้าบ้านผีสิง  เฮียเข้าเป็นเพื่อนผมนะ" นี่เป็นสิ่งแรกที่น้องพูดออกมาตั้งแต่เรามาถึงที่สวนสนุก พอมาถึงสวนสนุก  มันก็เอาแต่เดินนำไปไม่สนใจผม ผมเลยต้องเดินตามต่อยๆเหมือนกับคนติดตาม  แล้วที่สำคัญ เรายังไม่ได้เล่นอะไรสักอย่าง
 
"เอาสิ" ผมรีบก้มลงมองแผนที่บ้านผีสิงว่าอยู่ส่วนไหนของสวนสนุกนี้ แต่พอมาถึงที่น้องมันกลับดึงแขนผมไปกอดไว้แน่น
 
"ผมกลัวอะ ไม่เคยเข้า" ไม่เคยเข้าหรอ บ้านผีสิงเนี่ยนะ
 
"เออ..."  แล้วจะให้ทำไงอะ  ไอ้เราก็ไม่เคยพาสาวมาเที่ยวสวนสนุกด้วยซิ  เคยพาเข้าแต่โรงแรมตลอด  ผมเลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไงจริงๆ
 
"ซื่อบื้อ..." 
 
"หา เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ" เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรครับ ผมฟังไม่ถนัด มันพูดเสียงเบาเหมือนคุยกับตัวเองอย่างนั้นแหละ
 
"ผมบอกว่า 'ขอมือ' น่ะครับ "
 
ขอมือหรอ
 
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบหรือปฏิเสธอะไร  น้องมันก็ยื่นมือเล็กมาข้างหน้าผมเหมือนให้จับมันไว้ แต่มันเป็นเรื่องจริงหรอ ถ้าจริงผมก็ยิ้มกว้างเลยครับทีนี้ ผมเลยรีบเอามือไปจับมือเล็กนั้นไว้ แล้วพาน้องเข้าไปข้างใน เราเดินตามทางเข้าไปช้าๆแต่ยังไปไม่ถึงไหนร่างเล็กกลับดึงมือผมไว้แถมยังปล่อยมือผมออก ผมมองมันอย่างสงสัยก่อนที่ร่างเล็กจะจับเอาแขนผมมาวางไว้ที่เอวแล้วตัวเองก็เข้ากอดผมด้านข้างไว้แน่น ตัวผมนี่แข็งทื่อเลยครับ ขยับไปไหนไม่ได้แล้ว มันทำแบบนี้จะยั่วผมรึไง
 
"ผมกลัวผีอ่า"  เอ่อ! ให้มันได้อย่างนี้ซิวะ มึงอะกลัวผี แต่กูกลัวลูกชายกูตื่นอยู่เนี่ยสัด ตายๆแล้ว ต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆเว้ย ลึกๆ
 
อ่า...เกือบตาย
 
"เฮียมัน...." อ๊ากกกกก ใครให้มึงพูดออกมาตอนนี้  ไม่ไหวแล้วเว้ยยยย
 
พอผมขาดสติ  ก็คว้าเอาคางเรียวสวยขึ้นมาก่อนจะกดจูบลงไปโดยไม่ให้มันตั้งตัว ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจก่อนจะทุบหลังผมปึกปัก แต่ผมกลับดันมันจนชิดติดผนังแล้วรวบแขนเรียวทั้งสองข้างขึ้น 
 
หวาน...หวานไปหมด
 
"อ๊ะ ..." มันส่งเสียงร้องทันทีที่ผมแทรกขาเข้าไประหว่างขาเรียวนั้น แต่พอมันอ้าปากผมก็รีบส่งลิ้นร้อนเข้าหยอกล้อลิ้นนุ่มนั้นจนตัวมันอ่อนปวกเปียกมากองที่ต้นขาผมที่รั้งตัวมันไว้ มือของผมเองก็เลิกเสื้อนักศึกษาสีขาวนั้นขึ้นก่อนจะเลื้อยไปหาเอวคอดที่กำลังเกร็งตัวแน่น
 
เนียนลื่น  เนียนลื่นมือไปหมด  ลื่นจะอยากจะสัมผัสให้มากกว่านี้
 
"อ๊ะ หยุด อย่านะ" มันหยุดไม่ได้แล้ว มันอยากจะลูบเข้าไปสำรวจทุกซอกทุกมุม แต่พอมือผมกำลังจะเลื้อยขึ้นสูงถึงยอดอกเล็กนั้นก็มีเสียงกรี๊ดดังลั่นอยู่ข้างหลังพวกเราทันที 
 
"กรี๊ดดดด ทำอะไรกันน่ะ"
 
ผมรีบผละน้องมันออกอย่างตกใจ จนร่างเล็กนั้นทรุดลงไปกับพื้นเหมือนหมดแรง มันยกมือขึ้นมาปิดปากกับดึงเสื้อนักศึกษามันลง ผมเลยหันไปมองไอ้ตัวมารหัวขนก่อนจะแยกเขี้ยวใส่แบบเหลืออด
 
"มึงจะยืนกรี๊ดทำห่.าไร ไปไกลๆกูเลยมึง อย่ามากะแดะทำเป็นตกใจ มึงกับผัวมึงอะกี่รอบแล้ว!!" ผมตวาดใส่หญิงสาวแบบไม่มียางอาย หน้าเจ้าหล่อนนี่แดงอมเขียวเลยครับ ผมเลยชี้หน้าด่าใส่อีกรอบ
 
"จะไปไม่ไปหรือจะให้กูเตะออกไป ห๊ะ!!!"
 
"ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ!!" เจ้าหล่อนด่าผมยกใหญ่ก่อนจะรีบจูงมือเพื่อนสาวอีกคนให้เดินไปต่อ มึงด่าอะไรมามันก็ไม่เข้าหัวกูหรอกเว้ย เพราะตอนนี้ในหัวกูมีแต่มันคนเดียว
 
ผมยืนนิ่งหายใจเข้าหายเฮือกเพื่อสงบสติตัวเองให้เย็น  ก่อนจะรีบหันมาหาน้องมันที่นั่งอยู่ก่อนจะช้อนร่างบางเข้าอก
 
"กูขอโทษ มึงโอเคมั้ย" มันพยักหน้าให้ผมเล็กน้อยก่อนจะกอดคอผมไว้แน่นเหมือนกับคนไม่มีแรงที่จะยืน ผมเลยก้มลงติดกระดุมที่ผมปลดออกก่อนจะจัดเสื้อผ้ามันให้ดีๆแล้วรีบอุ้มมันออกจากบ้านผีสิงนั้น 
 
ตายละหว่ามันจะโกรธผมมากมั้ยเนี่ย 
 
ใบหน้าหวานซบลงกับอกผมไม่ยอมเงยออกมาอีก  จนผมต้องเงียบไม่กล้าปริปากพูดออกอะไรมาอีก แล้วจะทำไงละทีนี้ หาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว
 
"อยากกลับบ้านมั้ย" แล้วมันก็แค่พยักหน้าให้ผมอีก ผมเลยพามันกลับบ้านอย่างทุลักทุเล ไม่น่าบื้อซื้อมอไซเลยกู ลำบากสะมัด เดี๋ยวค่อยซื้อรถยนต์ก็ได้วะ ขอโทษนะครับพระจันทร์ ลำบากนิดหน่อยนะ
 
"เกาะแน่นๆนะ" พอผมบอกเสร็จมันก็เอื้อมมือมากอดผมจากด้านหลังไว้แน่น ผมเลยรีบขับรถกลับบ้านอย่างไว ทำไมมันไกลยังงี้วะ กูว่ากูขับเร็วนะเว้ย
 
ตลอดทางน้องไม่พูดกับผมสักคำ  เอาแต่กดหน้าเข้ากับหลังผม   ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรด้วย เลยได้แค่ขับไปเงียบๆ ยิ่งติดไฟแดงยิ่งเหมือนอยู่ในนรก เมื่อไหร่จะถึงวะ อึดอัดเว้ย จนสักพักใหญ่พวกเราก็มาถึงบ้านสวยหลังเล็กที่อยู่ข้างๆบ้านผม ผมจอดรถไว้นิ่งก่อนจะแกะมือเล็กที่กอดผมไว้นั้นออก น้องมันเลยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมอย่างไม่พอใจก่อนจะหันไปดูบ้านตัวเอง  แต่ผมว่าผมเห็นหน้ามันแดงนิดหน่อยตอนที่เราสบตากันนะ
 
มันเขินผมหรอ หรือผมคิดไปเอง
 
"อยู่คนเดียวได้มั้ย" ผมถามแต่มันกลับก้มหน้านิ่ง ตกลงเขินหรือโกรธผมวะ ชักใจไม่ดีละ
 
ผมเลยอุ้มมันแล้วพาไปส่งถึงหน้าประตูบ้าน มันเองก็ใช้แขนกอดคอผมไว้แล้วใช้อีกข้างควักกุญแจออกมาไขประตูบ้าน  ก่อนจะกลับมากอดผมแน่นใหม่  ผมเลยอุ้มเข้าไปข้างในจนมาถึงโซฟาผมก็ปล่อยมันออก  แต่ร่างเล็กกลับจับเสื้อผมยอมไม่ปล่อยจนหน้าผมห่างกับใบหน้าหวานเพียงแค่เส้นผมคั่น
 
"มีอะไรรึป่าว"   ยังโกรธเรื่องที่ผมจูบมันอยู่หรอ
 
"อยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ย"
 
ว่าอะไรนะ!  นี่มึงรู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา มันมีอัตราความเสี่ยงต่อการโดนกูปล้ำมากเลยนะเว้ยพระจันทร์  มึงอย่าคิดว่ากูจะทนมึงได้นะ  เพราะถ้ามีแค่รอยรั่วแค่เข็มเจาะ  กูจะจับมันฟัดทันทีแน่
 
"นะครับ สักห้านาทีก็ยังดี"
 
ห้านาที...แต่มันจะยาวนานสำหรับกูที่ต้องอดทนนะมึง
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
130528
 
พระจันทร์ กรี๊ด หนูน่ารักอ่าาา  เฮียมันจับปล้ำเร็วๆๆๆๆๆ