Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

By nooonaa
 
 
ไทยแลนด์ XXIX : คำขอ
 
"กูรอมึงข้างล่างนี่นะ มึงไปคนเดียวได้ใช่มั้ย"
"อืม ... เฮียเงิน ถ้าแม่เกิดไม่ยกโทษให้ผมละ"
"ยกโทษให้สิ แม่มึงรักมึงจะตาย เค้าไม่ใจร้ายกับมึงหรอก" ไม่ใจร้ายหรอ ผมไม่มั่นใจเลยจริงๆว่าจะไม่เกิดคำนี้ขึ้น เพราะแม่ผมดันไม่เหมือนใครด้วยนี่สิ
"ไม่เป็นไรหรอกหน่า มึงมีกูอยู่ด้วยทั้งคนจะกลัวอะไรวะ" มือหนาตบไหล่ผมเบาๆแล้วยิ้มให้ รอยยิ้มสวยที่ไม่ค่อยจะปรากฏนั้นทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยมันก็มีอะไรดีๆมาบ้างละ
"ครับ" ผมยิ้มให้เฮียกลับไปก่อนจะเดินขึ้นไปขั้นบน ทางมันก็ไม่ได้ไกลแต่ทำไมผมเดินมันนานขนาดนี้ ผมรู้สึกไม่ดีจริงๆกับเรื่องที่มัรจะเกิดขึ้น
"เอาไงดีวะ กล้าๆหน่อยสิมึง" ตอนนี้ผมกำลังเรียกกำลังใจตัวเองให้กลับมาอีกครั้งก่อนที่ผมจะไปเผชิญหน้ากับพญามารตัวแม่
แม่ผมเอง
เครียดวะ เห็นวานาบอกว่าช็อคคาโต๊ะจนไปทำงานไม่ได้เลยเมื่อเช้า ผมเลยต้องมาดูตอนนี้ แต่ผมดันไม่กล้าเข้าไปนี่ดิ แค่เปิดประตูเองนาชา มึงจะกลัวไปทำไมวะ
"เฮียเงิน...." ถ้าเฮียอยู่ตรงนี้ด้วยก็ดีสิ จะได้ให้กำลังใจผมอีก ผมต้องการมากๆเลยละ
เอาเว้ย!!
ก๊อกๆๆ
"แม่ครับ ผมนาชานะครับ เข้าไปนะ"
ไม่มีเสียงตอบกลับ นี่ยังไม่ตื่นหรอ ผมเลยเปิดเข้าไปในห้องนอนของแม่ช้าๆก่อนจะเจอแผ่นหลังเล็กนอนอยู่บนเตียงผมเดินเข้าไปหาอย่างแผ่วเบาแล้วนั่งลงข้างๆแม่
"แม่ครับ นอนยู่หรอ ผมมากวนรึป่าว" แม่ปมนอนหันหลังให้ผมเลยไม่เห็นว่าแม่ตื่นหรือหลับ แต่ที่แน่ๆผมชักใจไม่ดีแล้วเนี่ย
"แม่ครับ ตอบผมหน่อยสิ"
"จะให้แม่ตอบอะไร" นั่นไง โกรธผมชัวร์ แล้วที่ชัวร์กว่านั้นคือแม่โกรธหนักมาด้วย
"แม่โกรธผม"
"โกรธสิ ลูกทำแบบนี้ได้ยังไงกัน" ผมขอโทษครับแม่
"ผมไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นหรอกนะครับ แต่มันคือความผิดพลาด แล้วเฮียก็แค่รับผิดชอบผม" แล้วผมก็ยอมรับ
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็เลิดกันสิ ไม่ต้องให้เค้ามารับผิดชอบ แม่จะหาคนดีๆมาดูแลลูกเองนะ"
"ไม่ครับแม่ เฮียเงินดีที่สุดสำหรับผมแล้ว ผมรู้ว่าแม่เสียใจที่ผมอยู่กับผู้ชายด้วยกัน แต่คนที่แม่จะให้ผมเลิกนั้น ผมรักเค้าครับ แม่ครับ...เข้าใจผมด้วย" แม่ผมจ้องผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่าก่อนที่ดวงตาคู่สวยนั้นจะมีน้ำสีใสไหลลงมา ใจผมหายวาบไปหมด ผมทำให้แม่ร้องไห้
"อย่าร้องสิครับแม่" ผมรีบเอานิ้วปาดน้ำตาที่ไหลลงมาออกอย่างแผ่วเบา แค่ยิ่งผมทำมันยิ่งไหลออกมามากขึ้น พร้อมกับเสียงร้องที่ดังขึ้น ผมดึงร่างเล็กนั้นเข้าอกแล้วลูบหลังช้าๆ
"แต่เราจะไม่มีใครสืบสกุลเราแล้วนะ วานาเองก็อ่อนแอเกินไปที่จะดูแลใครได้ มีแต่นาชานะลูก มีแต่นาชาจริงๆที่จะสามารถสร้างครอบครัวได้ เข้าใจแม่มั้ย" สะอึกเลยครับ ผมลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย ผมคิดแค่ว่ามันสามารถปล่อยวางเรื่องนี้ได้แล้วผมก็จะได้อยู่กับเฮียเงิน นี่สินะที่แม่ยอมรับไม่ได้
"ผมขอโทษนะครับแม่ ที่ผมทำให้แม่ผิดหวัง"
"ถ้าไม่อยากให้แม่ผิดหวังก็เชื่อแม่ ทำตามแม่นะ" อย่าทำกับผมแบบนี้สิ มันทรมานผมมากจริงๆนะครับ
"แต่ผมรักเค้าจริงๆนะครับ "
"มันเป็นแค่ความหลงใหลชั่วขณะ พอเวลาผ่านไปลูกก็จะเบื่อ แม่เลยอยากให้ลูกเลิกสะตอนนี้ มันดีต่อนาชาเองนะ" ที่แม่พูดมันก็ถูก ถึงผมจะเป็นคนรักใครรักจริงแต่ผมก็ยังหมดรักน้ำมนต์ได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับความรักของเฮียเงินและผมที่จะไม่หมด ตอนนี้ผมแค่มีความสุขที่มีึนดูแลผม แต่ถ้าต่อไปเฮียเบื่อผมขึ้นมาแล้วผมจะทำยังไง
"เลิกกับเค้าเถอะลูก นะ ทำเพื่อแม่สักครั้งเถอะนะ" ทำเพื่อแม่....แล้วผมละ ผมยังอยากอยู่กับเฮียเงินอยู่นะ
"แต่ตอนแรกแม่ก็ยอมรับเรื่องของผมแล้วนะครับ แล้วทำไมถึงจะบอกให้ผมเลิก"
"มันไม่เหมือนกันนี่ ถ้าเป็นน้ำมนต์เราอาจจะให้น้องอยู่ในแบบผู้หญิงได้ แต่นี่มันไม่สามารถทำอะไรได้เลย แล้วอีกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นน้ำมนต์หรือใครก็แล้วแต่ แม่ก็ทำใจยอมรับไม่ได้"
"แม่ครับ..." ได้โปรด...อย่าทำกับผมแบบนี้สิ
"อยู่กันไปแบบนี้มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก พลอยแต่จะทำให้คนอื่นเค้านินทราเรา ยิ่งเรามีหน้ามีตาในสังคมเรายิ่งทำไม่ได้ เข้าใจที่แม่พูดใช่มั้ย" สะอึกเลยครับ มันเหมือนมีอะไรมามาติดอยู่ ทำให้ผมหายใจไม่ออก ยิ่งแม่พูดมันก็ยิ่งถูก
"นะนาชา ทำเพื่อแม่สักครั้งเถอะนะ แม่ขอร้อง..."
 
"เป็นยังไงบ้าง แม่มึงโอเคมั้ย" เฮียรีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้วรีบมาหาผมที่เพิ่งจะเดินลงมา ยิ่งผมมองหน้าเฮียก็ยิ่งไม่กล้ามองหน้า ผมรู้สึกผิดกับเฮียเงินจริงๆ
"อืม" ผมตอบได้แค่นั้นก่อนจะหลบสายตาคมคู่นั้น ผมรีบเดินหนีออกจากตรงนั้นไปที่รถของเฮียเงินอย่างรวดเร็ว เฮียเองก็เดินตามผมมาเงียบๆแต่ไม่ได้พูดอะไร ผมเดินขึ้นรถไปแล้วนั่งเงียบคิดอยู่คนเดียว ผมคงจะเงียบมาจนเฮียมาจับมือผมไว้แน่น ผมมองตามมือไปที่ใบหน้าหล่อนั้นที่ฉายแววความกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"มีอะไรรึป่าว บอกกูได้นะ" บอกหรอ แล้วจะให้ผมบอกอะไร บอกเรื่องที่แม่ผมพูดนะหรอ
ผมยังไม่พร้อม
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมขออยู่คนเดียวสักพักนะ" ผมตอบเฮียได้เท่านี้จริงๆ ผมขอเวลาสักหน่อยนะ
เฮียพยักหน้ารับคำผมก่อนจะติดเครื่องแล้วออกรถจากบ้านผมไป รถคันสวยแล่นไปเรื่อยๆช้าๆเหมือนพยายามให้เวลาผมมากที่สุด
สักพักนะครับเฮียเงิน
ขอเวลาผมสักพัก
ผมกลับมานั่งคิดเรื่องที่แม่พูดกับผมเมื่อกี้ คิดแล้วคิดอีกผมก็ไม่สามารถแย้งเหตุและผมของแม่ได้ ที่แม่พูดมันถูกทุกอย่าง แล้วยิ่งผมเป็นที่ต้องเอาเหตุและผมมาก่อนมันก็ยิ่งทำให้ผมจนตรอก ผมไม่มีข้อแก้คำพูดของแม่ นอกจากผมรักเฮียเงิน แต่การที่ผมจะเอาเหตุผลนั้นมาใช้มันก็แย่เกินคน ผมจะเป็นลูกอกตัญญูแบบนี้ละหรอ ยังไงแม่ของผมก็สำคัญที่สุด ครอบครัวผมสำคัญที่สุด แล้วผมจะไม่เลือกพวกท่านได้ยังไง
ผมไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่รถคันนี้แล่นไปตามทาง แต่พอมารู้สึกตัวอีกทีืมันก็ถูกดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูออก เสียงคลื่นดังระงมทั่วไปหมดจนสามารถเรียกสติผมให้กลับคืนมา ผมหันกลับไปมองคนด้านข้างที่ก็จ้องผมอยู่ก่อนเช่นกัน ในทุกๆครั้งผมก็พบเฮียอยู่เสมอ แต่ต่อไปนี้ผมจะทำยังไงละ ในเมื่อผมต้องเลือก...ระหว่างแม่กับเฮียเงิน
ผมตัดสินใจเดินลงจากรถแล้วเดินเรียบตามชายฝั่งไปเรื่อยๆ แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเฮียเงินจับแขนผมไว้ ร่างหนาทรุดลงนั่งกับพื้นก่อนจะแก้ปมรองเท้าผ้าใบให้ผม มือหนายกเท้าผมขึ้นเล็กน้อยก่อนถอดมันออกแล้วตามด้วยถุงเท้าที่ผมใส่อยู่ทั้งสองข้าง เฮียวางมันลงคู่กับรองเท้าคู่ใหญ่ของเฮียที่คงจะถอดออกแล้ว ผมมองภาพนั้นแล้วน้ำตาพาลจะไหลลงมา เฮียดีกับผมเสมอ แค่รายละเอียดเล็กน้อยที่ผมหรือใครๆไม่เคยคิดว่าต้องทำแต่เฮียเงินของผมทำมันให้ผมเสมอ แค่ผมบ่นว่าร้อนเฮียก็รีบทำให้ผมเย็น แค่ผมบอกว่าเมื่อยเฮียก็เดินไปซื้อทาร์ตไข่ให้ผมกินเอง แค่ผมบอกว่าอยากกินนู้นในขณะที่มีข้าวผัดอยู่เฮียก็ยังทำมันให้ผม แล้วอย่างนี้ผมจะไปจากเฮียของผมได้ยังไงกัน ผมทำมันไม่ได้ ผมทิ้งเฮียไปไม่ได้ ผมรักเฮียเงินจริงๆ
'ทำเพื่อแม่สักครั้ง แม่ขอร้อง...'
อย่าสิ อย่าเข้ามาในหัวผมตอนนี้ ผมสับสน ผมไม่อยากได้ยิน
"มึงร้องไห้.." ผมรีบปาดน้ำตาออกอย่างไวเมื่อได้ยินเสียงนั้นแต่มันก็ไม่ทันนิ้วเรียวที่แย่งเช็ดมันออก ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาที่ผมชอบแอบมองบ่อยแล้วก็หลบสายตานั้น ผมไม่กล้าจะมองมันอีกแล้ว ผมไม่กล้าจะมองมันอีก เพราะผมมันโลเล ผมไม่ควรจะได้เฮียไว้กับตัว เฮียดีเกินไปที่จะมาอยู่กับผม
ผมมันโลเลเกินไป...ที่โอนเอนไปหาแม่ของผมเอง
"มึงพร้อมที่จะมีกูเข้าไปอยู่ด้วยรึยัง" ผมฟังแล้วก็แทบน้ำตาไหลอีกรอบ เฮียยังคงรอให้ผมพร้อมที่จะเล่า เฮียยังคอยยืนข้างผมเสมอ แต่มัน....เล่าไม่ออกจริงๆ มันมีแค่คำเดียวที่ผมสามารถพูดกับเฮียได้ในตอนนี้
"เฮียเงิน.....เราเลิกกันเถอะ"
 
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++130528