Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก
เขียนโดย 
nooonaa
วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.44 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 23.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
30) ไทยแลนด์ XXVII : เมียกูร้อน!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBy nooonaa
ไทยแลนด์ XXVII : เมียกูร้อน!!
"เฮียเงิน..."
"อะไร"
"ผมไม่กล้าเข้าไปอะ"
"ทำไมละ พ่อแม่ตัวเองนะ" ก็เพราะเป็นพ่อแม่กูนี่แหละกูเลยไม่กล้าเข้าไปไอ้ผัวบื้อ ถ้าป๊าผมนี่ไม่เท่าไหร่ แต่แม่นี่ดิตัวดีเลย โดนชัวร์ๆ ตอนนี่เราสองคยกำลังจะไปพบป๊ากับแม่ครับ พ่อเสือกับแม่หญิงท่านเข้าไปก่อนแล้ว มีแต่ผมนี่แหละยังไม่กล้าเข้าเลย ขอเวลาทำใจก่อน
"มันไม่ได้ง่ายอย่างพ่อเสือกับแม่หญิงนะเฮีย ป๊ากับแม่อะไม่เหมือนใครเลยนะ ผมกลัวจริงๆ"
"ไม่เอาหน่ามึง กูรอวันนี้มานานแล้วนะ ยังไงก็ต้องพบพวกท่าน" รอมานาน อะไรกัน เราเพิ่งจะอยู่ด้วยกันมาเมื่อไม่นานมานี่เองนะ ทำไมถึงพูดแบบนั้น
"รอมานานหมายความว่าไง"
"เออ...ไม่มีไร" แล้วทำไมต้องลุกรี้ลุกรนด้วยวะ
"บอกมาเฮียเงิน อย่าให้เค้น!!"
"ไม่ต้องมาทำเสียงดุใส่กู กูไม่กลัว" แป่ว... อีกและ ตลอดอะ
"ปะ เข้าไปกันได้แล้ว ป่านนี้พ่อเสือคุยกันเสร็จแล้วเนี่ย"
"เดี๋ยวก่อน ขอทำใจแป๊ป" ผมรั้งแขนเฮียไว้ก่อนที่เฮียจะเดินเข้าร้านไป เฮียมองมือที่จับแขนไว้ก่อนจะเอามันมาจีบแบบประสานนิ้วสะเอง
"เอาอย่างนี้...ถ้ามึงโดนแม่มึงว่ากูจะปิดหูมึงไว้แล้วกูจะฟังคนเดียว"
อะไรนะ...
"ถ้ามึงโดนแม่มึงตีกูจะยืนบังไม่ให้มาโดนมึง"
อา...หน้าร้อนแล้ว
"ถ้าพวกท่านสั่งห้ามพวกเราไม่ให้อยู่ด้วยกันกูก็จะไม่สนใจจะคอยจับมือมึงไว้ แค่นี้มันพอที่มึงจะหายกล้วรึยัง...นาชา"
อ๊ากเฮียเงิน พูดแบบนี้ฆ่ากูเถอะ เอาตอนนี้เลย มึงจะน่ารักเกินไปแล้ว,...
"น่ารักอีกแล้วนะมึง" อะไร...แค่กูหน้าแดงนี่นะ
"แล้วใครให้พูดแบบนี้เล่า"
"ก็กูไม่อยากให้เมียกูกลัวนี่" มือหนาเข้ามาดันหลังผมให้เข้าใกล้ไปก่อนจะกอดไว้แน่น
"เมียหรอ" เห้ย!! เสียงวานา
"วานา" ผมรีบผลักเฮียออกจากตัวก่อนจะหันไปมองทางต้นเสียง วานาเดินเข้ามาหาพวกเราด้วยใบหน้าสงสัย
"ทำไมถึงเป็นเมีย หมายความว่าไง"
"วานาคือว่ามัน..."
"เฮียมันกับพี่นาชาคบกันหรอครับ" เอาไงดีวะ แต่น้องมันก็ต้องรู้อยู่แล้วคงจะเสียใจนิดเดียวละมั้ง
"อืม"
"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ละครับ ไหนพี่นาชาบอกว่าชอบน้ำมนต์ไง แล้วทำไมถึงได้มาคบกับเฮียเงินละ" วานา...อย่าถามอะไรเลยได้มั้ย พี่ก็ตอบไม่ได้จริงๆ พี่แค่มารู้ตัวอีกทีพี่ก็ลืมน้ำมนต์แล้วก็คิดแต่เรื่องเฮียแล้ว
"วานา...ไปไกลๆเลยไป เสียงดัง"
"เฮียเงิน! ไปว่าวานาแบบนั้นได้ไง" ผมตีแขนเฮียอย่างห้ามปราม นั่นน้องผมนะ มาไล่แบบนี้ได้ไง แถมยัวตีหน้าดุใส่น้องด้วย
"ผมเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างแล้วละ ตอนที่เฮียชอบถามผมว่าพี่นาชาเป็นไงบ้างที่เมืองนอกเพราะแบบนี้นี่เอง" แบบอะไรวะวานา พี่ก็อยากรู้วะ
"พูดมากจริงๆ ไปไกลๆเลยไป" มึงน่ะเงียบๆไปเลยไอ้ตัวดี ให้กูรู้อะไรบ้างเถอะ
"อะไรหรอวานา" ผมดันเฮียออกห่างแล้วถามวานาอีกครั้ง
"ก็ตอนที่พี่ไม่อยู่ เฮียเงินชอบถามว่าพี่สบายดีมั้ย ผมก็สงสัยว่าถามทำไม แต่ตอนนี้แล้วละ...เฮียเงินแอบชอบพี่ผมใช่มั้ย!!" เห้ย! จริงดิ อย่ามาทำให้กูดีใจเก้อนะเว้ย
"จริงหรอเฮียเงิน" ผมหันไปถามเฮียเงินที่ทำเป็นลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ นี่ตกลงมึงคิดอะไรกับกูป่าวเนี่ย
"จริงสิพี่นาชา ผมเองก็สงสัยมานานและ แต่ตอนนี้มั่นใจแล้ว" พี่รักนายจังวะวานา
"เฮียเงิน แค่ยอมรับให้ผมดีใจหน่อยไม่ได้ไง แค่ตอบว่าอืมก็ได้....นะเฮียเงิน" ผมงัดลูกอ้อนออกมาใช้สุดฤทธิ์เผื่อเฮียจะใจอ่อนยอมบอกผมสักครั้ง
"อืม..." เห้ยจริงดิ
"จริงหรอเฮียเงิน" ผมถามเฮียแบบดีใจสุดๆที่ได้ยินแบบนั้น แล้วดูหน้าเฮียดิ "หน้าแดงด้วย"
"อะไรกันเล่ามึงนี่ กูเข้าไปข้างในแล้ว" เฮียปัดมือผมอีกแล้วรีบเดินหนีผมไปทันที นี่เขินผมจริงๆหรอ น่ารักว่ะ...ผัวใครวะ
"พี่นาชา พี่รักเฮียเงินจริงๆน่ะหรอ"
"อืม....รักสิ รักมากด้วย" เพราะคนแบบนี้ต้องเฮียเงินของพีาเท่าเท่านั้น
"แล้วน้ำมนต์ละ พี่ไม่รักแล้วหรอ"
"รักสิ แต่รักแบบที่พี่รักวานานะ เพราะพี่เองคงจะเป็นได้แค่พี่ชายของน้องมันเท่านั้น" แค่นั้นผมก็ยินดีแล้ว
"ผมก็ขอให้พี่มีความสุขละกันนะครับ" น้องมันเดินเข้ามากอดผมไว้แน่นก่อนจะพูดเสียงอู้อี้ แต้ผมก็พอจับคำได้ว่ามันบอกอะไร
"แน่นอนสิ เพราะพี่มีเฮียเงินอยู่ด้วยแล้ว"
"ไอ้นาชา มึงจะกอดใครนี่มึงขออนุญาตกูรึยัง!!" อะไรเนี่ย!!...อยู่ดีๆเฮียก็เดินมาดึงผมออกจากน้องแล้วถามผมเสียงดังลั่น แล้วนี่ผมจะกอดน้องตัวเองไม่ได้รึไงกัน
"นี่มันน้องผมนะ"
"แต่มึงเป็นเมียกู!!" เบาๆก็ได้มั้งมึง แม่.ง กูก็อายเป็นนะเว้ย!!
"เฮียเงิน เสียงดังหน่า จะให้รู้กันทั่วเลยรึไง"
"มึงอายรึไง" ก็อายสิวะ ใครเค้ามาพูดเรื่องแบบนี้กับคนเยอะแยะขนาดนี้เนี่ย คนมองกันเต็มแล้ว ดีนะที่ตอนนี้พวกเรายืนอยู่ข้างนอกร้าน
"งั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับเฮียเงิน ไปและพี่นาชา" วานารีบบอกลาผมกับเฮียเงินก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน น้องคงรู้ว่าผมเริ่มเคืองๆเฮียเงินแล้ว ส่วนเฮีย้งินเองก็เดินไปอีกทาง แต่ไม่ใช่ทางเข้าร้าน
"เฮียจะไปไหน" ไม่ไปพบป๊าหรอ หรือเมื่อกี้ที่เข้าไปคือคุยกันแล้ว
".........." ไม่ตอบ นี่มึงอย่าบอกนะว่าโกรธกูอีก ให้ตายเถอะ สรรหาเรื่องให้กูจริง
"เฮียเงิน ไม่เข้าไปข้างในหรอ" ผมรีบวิ่งตามเฮียไปแต่เฮียก็ไม่ยอมตอบผมอีก
ซวยและ นี่กูโดนผัวงอลใช่มั้ย
"เฮียเงิน...."
"ขึ้นรถ" เอาแล้วไง น้ำเสียงห้วนต่ำแบบนี้ ต้องไม่ทำให้เฮียขึ้นอีกนะมึงนาชา ไม่งั้นตายแน่
ผมเลยรีบเปิดประตูเมื่อเฮียปลดล็อคแล้วขึ้นรถทันที ตลอดทางเฮียไม่พูดอะไรสักคำ ผมเองก็ทำแค่ได้มองด้านข้างเฮียเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูด ผมกลัวเสียงของผมจะทำให้เฮียอารมณ์เสียอีก แล้วตามตรงนะ...คำพูดไหนที่ผมไปทำให้เฮียโกรธเนี่ย จะทำไงดีวะ ไม่ชอบเลยจริงๆมางอลผมแบบนี้
"เฮียเงิน...โกรธผมหรอ"
"กูจะแวะคุยงานบ้านเพื่อนก่อน มึงจะกลับหรือจะไปด้วย" อ่าว ไม่สนใจกูเลย
"ไปด้วยก็ได้" แล้วก็เงียบไปอีก โอ๊ย!!!! ประสาทจะกิน ทำไงดีวะ
ผมเองก็นั่งคิดอยู่นานแต่ก็คิดไม่ออกจนสายตาผมเหลือบไปเห็นมือใหญ่ที่วางอยู่บนตกของตัวเองอยู่ ผมเลยรีบคว้ามันมาแล้วประสาทนิ้วเข้าทันที
เฮียหันมามองผมควับก่อนจะมองที่มือตัวเองที่โดนผมจับไว้ นี่ๆผมเห็นเฮียยิ้มด้วย เมื่อกี้นี้อะ ผมเลยเอามือใหญ่นั้นมาวางที่ตักตัวเองก่อนจะกุมไว้อีกมือนึง แต่แล้วรถที่เรานั่งกันก็มาจอดหน้าบ้านจัดสรรค์หลังสวยผมมองเข้าไปข้างในก่อนที่เสียงเฮียจะพูดออกมา
"ลงมาก่อน กูคุยงานแป๊ปเดียว"
"อืม" ผมพยักหน้ารับก่อนที่เฮียเอามือออกแล้วลงจากรถไป ผมมองตามไปอย่างใจไม่ดี น้ำเสียงเฮียถึงจะดีขึ้น แต่ยังโกรธอยู่เลย
เฮียเดินไปกดออดหน้าบ้านหลังนั้น ไม่นานนักบานประตูก็เปิดออก
"ว่าไงมึง กลับมาไม่บอกกันวะ" ชายร่างสูงใหญ่เท่าเฮียเงินออกมารับเราสองคน นี่ทักทายกันแบบนี้แสดงว่าเป็นเพื่อนสนิทกันหรอ
"เพิ่งกลับมาไม่กี่วันนี่เอง" แหม...พอทีกูนี่พูดเสียงห้วนใส่ แต่พอเพื่อนมึงนี่จ้อเชียวนะ
"เออ แล้วนี่นาชารึป่าว" หือ..รู้จักผมด้วยหรอ
"ครับ ผมนาชาครับ"
"โห้ พี่ชื่อเปาครับ นี่ไม่ได้เจอกันตั้งนานโตขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย เมื่อก่อนพี่ยังเห็นเราเด็กกว่านี้อีก ใช่มั้ยวะไอ้เงิน" พี่เค้าเอามือใหญ่มาขนี้หัวผมเล่น แต่เฮียเงินกลับปัดมันออก ว่าแต่...เราเคยเจอกันหรอวะ
"อย่าเยอะ รีบๆเอางานมา" เฮียเงินไม่ตอบอะไรแต่ดันเปลี่ยนเรื่องเลยสะงั้น ผมเองก็ทำได้แค่งงๆก่อนจะเดินตามพวกเฮียแกเข้าบ้านไป
ผมเดินมานั่งจ้างเฮียเงินที่โซฟาก่อนที่เจ้าของบ้านจะหายไป แล้วทำไมมันร้อนอย่างนี้วะ บ้านมึงไม่มีแอร์รึไง พัดลมก็ยังดี
"ร้อนอะเฮีย" ผมบ่นออกมาเบาๆเพื่อไม่ให้เสียมารยาท แต่มันก็พอดีกับที่เจ้าของบ้านมาพอดี
"ขอโทษทีวะ แอร์เสีย ช่างซ่อมกำลังจะมา" พี่เปารีบขอโทษพวกผมยกใหญ่ ผมเลยได้แค่ยิ้มแหะๆให้
"เห้ย! จะไปไหนอะมึง กูเอางานมาแล้ว" อยู่ดีเฮียก็ลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งอยู่ ผมมองตามเฮียอย่างงงๆแต่พอเฮียแกพูดออกมาผมกลับหน้าร้อนผ่าวทันที
"เมียกูร้อน ไขควงมึงอยู่ไหน กูจะซ่อมเอง"
"เมียหรอวะ นาชาเนี่ยนะ" พี่เปาแกตีหน้าสงสัยใหญ่ก่อนจะหันมามองผม
"เออสิวะ เร็วๆ เมียกูร้อน!!!"
อ๊ากกกก.....ไอ้เฮียเงิน!! กูจะร้อนเพราะมึงพูดนี่แหละ
ให้ตายสิ หัวใจผมจะวาย เฮียน่ารักเกินไปแล้ว
เฮียเงิน....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
130526
กรี๊ด เฮียเงินทำได้ทุกอย่างที่เมียอยากได้จริงๆคะ 55 เป็นช่างแอร์ก็ได้ด้วย555
เจอกันตอนหน้านะคะ
ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ housemaid "ผมนี่แหละแม่บ้าน" ด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
