Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

By nooonaa
 
 
มาเก๊า XIV : กรุตามใจแค่เมิง
 
 
"แล้วน้ำแม่.งขายตรงไหนวะ" 
 
"อะ ดื่มสะ"
 
"ขอบใจ...เห้ย!!" มาได้ไงวะ
 
"ดื่มสิ หิวน้ำไม่ใช่หรอ" คนตรงหน้ายื่นขวดน้ำเย็นๆมาให้ผมที่นั่งหอบเหนื่อยอยู่ในห้าง ผมมองหัวจรดเท้าร่างใหญ่ที่ตอนนี้เสื้อผ้าหลุดรุ่ยไปหมด สูทและเนคไทที่ใส่ถูกปลดออกจนหมดมาอยู่ในมือข้างซ้าย ดูท่าจะเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย
 
"มาได้ไง" ผมถามเสียงห้วนๆใส่
 
"เมิงพูดดีๆกับกรุก่อนได้มั้ย" เรื่องสิ กรุยังเคืองเมิงไม่หายเลย ถึงกรุจะคิดได้แค่ความรู้สึกมันยังคุอยู่ มันยังไม่ลงเว้ย ไปไกลๆตรีนกรุด่วน!
 
ผมตัดสินใจลุกขึ้นเดินหนีเฮียอย่างไม่สนใจเฮียมัน แต่มือหนากลับรั้งแขนผมไว้แล้วกดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิม ใบหน้าหล่อเข้มโน้มลงมาจนปลายจมูกเราสองคนแทบชนกัน ผมเลยรีบเอามือยันอกเฮียออกให้ห่างจากผมให้มากขึ้นก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง แต่มือใหญ่กลับมาจับคางผมให้หันมามองหน้าหล่อๆนั้น ใจผมนี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย
 
"ถ้าเมิงไม่อยากให้กรุทำอะไรเมิงก็บอกกรุสิ กรุไม่รู้ต้องตามใจเมิงยังไงให้พอใจเมิง เพราะกรุไม่เคยตามใจใครนอกจากน้องกรุ...และเมิง" เมิงพูดอะไรออกมาวะ เมิงไม่รู้รึไงว่าหัวใจผมจะวายตายอยู่แล้ว ยิ่งแววตาที่จ้องมองผมทั่วทั้งหน้าและเจาะลึกลงไปที่ตาของผมมันยิ่งอยากจะล้มลงกับม้านั่งตรงนั้น แล้วเฮียเงินดันมาพูดกับผมเสียงแผ่วแบบนี้แล้วพอจับความรู้สึกได้ว่าเฮียกังวลเรื่องนั้นอยู่ แค่นี้ผมก็ยิ้มแล้วครับ ผมเลยเอามือไปเกาคางเฮียเบาๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น
 
"เชื่อฟังดีอย่างนี้จะให้รางวัลนะ" เฮียเปลี่ยนมานังยองๆตรงหน้าผม
 
"กรุเป็นผัวเมิงนะ ไม่ใช่หมา" เฮียดุผมเสียงเข้มแต่ก็ไม่ได้ปัดมือผมออก ผมยิ่งได้ใจใหญ่
 
"แต่ผมว่าผมก็อยากได้หมามาเลี้ยงด้วยเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆ" 
 
"นาชา เมิงชักจะลามปามกรุใหญ่แล้วนะ!" ดุอีกและ ดุตลอด
 
"เฮียเงิน!!  ไหนบอกจะตามใจผมไง" เอาสิเมิง ตอนนี่เมิงเป็นรองกรุอยู่นะเว้ย
 
"แล้วที่กรุปล่อยให้เมิงนั่งเกาคางกรุอย่างกับหมานี่ยังไม่ตามใจเมิงอีกใช่มั้ย!!" อุ่ย!  จริงด้วย ผมเลยหยุดเกาแล้วหันมาสั่งเฮียต่อ
 
"เฮียเงิน หิวน้ำมาก" รู้สึกดีจังครับที่เฮียเป็นแบบนี้
 
"อะ" เฮียหยิบขวดน้ำออกมาแล้วเสียบหลอดให้ก่อนจะยื่นมันมาให้ผม ผมนี่ยิ้มแก้มแทบปริเลยครับ เฮียน่ารักขึ้นมากๆเลยตั้งแต่ที่ทะเลาะกัน ผมคงต้องหัดข่มเฮียให้มากๆจะได้คุมเฮียได้สักที
 
ผมหยิบขวดนั้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแล้วยื่นมันคืนให้เฮียอีกครั้ง เฮียรับมันไว้แล้วเก็บใส่ถุงเหมือนเดิม
 
"เมิงเลิกง๊องแง๊งได้ยัง กรุต้องรีบกลับไปทำงาน" อ่าว...นี่เมิงทำดีกลับกรุเพราะอยากกลับไปทำงานงั้นสิ เออดีเนอะ ปล่อยให้กรุดีใจอยู่คนเดียว มันน่าเตะให้หน้างายสะดีมะ
 
"เหมือนเฮียหลอกด่าผมยังไงไม่รู้เลยวะ" ผมถามเฮียไปขมวดคิ้วไป
 
"ก็แล้วแต่เมิงจะคิดนั่นแหละ" อีกและ เป็นอย่างนี้ตลอด ผมกำลังจะอ้าปากเถียงเฮียอีกรอบแต่เฮียดันขัดเหมือนรู้ทัน
 
"นาชา พอเถอะ ไอ้ที่เถียงกรุฉอดๆแบบนี้กรุไม่ค่อยชอบวะ  แต่กรุอยากฟังเสียงตอนเมิงครางมากกว่า" เห้ย เมิงพูดอะไรออกมาอีกเนี่ย คราวนี้ผมไปต่อไม่ได้เลยครับ เล่นหน้าแดงอย่างเดียว ปากผมได้แต่พะงาบๆอยากจะด่า แต่ก็ต้องเงียบเพราะหาคำด่าไม่ได้ 
 
เสียรู้เฮียอีกแล้ว ไอ้นาชา!!!
 
"เฮียเงิน!!! นี่เฮียติดเซ็กซ์ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" ผมขอแอบกัดหน่อยเถอะครับ พูดมาได้ไง เสื่อมวะ
 
"ตั้งแต่มีเมิงเป็นเมียเนี่ยแหละ" 
 
"เฮียเงิน!!! ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะเว้ย พูดแบบนี้อีกแล้ว!!" ผมผลักเฮียออกจากตรงหน้าผมแรงๆจนเฮียเสียหลักล้มลงไป ผมเลยได้ทีลุกเดินหนีไปเลยครับ ให้ตายเถอะ หน้าผมจะระเบิดอยู่แล้วเนี่ย 
 
"นาชา! แล้วเมิงจะไปไหน" เฮียถามผมที่เดินหนีออกมา ผมไม่ตอบแต่เดินหนีไปอย่างเดียว เฮียเลยมาดักหน้าผมไว้
 
"นาชา เมิงอย่างอลกรุบ่อยสิวะ กรุง้อคนไม่เก่งนะเว้ย!" อะไรวะ เมิงเคยทำอะไรได้บ้างนอกจากดุกรุกับควบกรุเนี่ย
 
"ไม่ได้งอล แต่ผมอาย เข้าใจมั้ย!!" ผมพูดกลับไปเสียงเขียวอย่างหมดความอดทน แต่เฮียกลับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ให้ผม
 
"เมิงน่ารักอีกแล้ว" เห้ยไมมองกรุอย่างนั้นวะ เสียวตูดวะ
 
"หยุดเลยเฮีย เมื่อเช้าก็ทำไปตั้งสองรอบ อีกรอบนี่หามส่งโรงบาลเลยนะเว้ย" ผมรีบถอยหลังออกห่างออกมาอย่างรวดเร็ว 
 
หน้าเมิงมีเลศนัยมากเถอะ
 
"หึ กรุยังไม่ได้พูดเลยว่ากรุอยาก เมิงร้อนตัววะ ....หรือเมิงอยาก?"
 
"ไอ้เฮียเงิน ย้อนหรอห๊ะ!!"
 
"หึ" ดูมันดิ มันเดินหนีผมอีกแล้วอะ เมิงหนีกรุได้ก็หนีกรุไป แต่สักวันหนึ่ง...
 
สักวันกรุจะจับเมิงให้พูดบ้างให้ได้เลยคอยดู!!
 
 
พอเราสองคนกลับมาถึงห้องเฮียก็รีบอาบน้ำอาบท่าแล้วนั่งทำงานอยู่เงียบๆไม่สนใจผมเลยสักนิด ผมนี่ตะหงิดๆเลยครับ เหมือนเป็นตัวต้นเหตุให้เฮียต้องเอางานมาทำที่บ้านอีก ผมนี่ก็งี่เง้าจริงๆ แต่ผมรู้สึกได้นะว่าผมก็ทำแบบนี้กับเฮียคนเดียว แล้วรู้สึกว่าผมชอบสะด้วยสิ
 
ทนผมให้ได้นะเนี่ย เพราะเมิงเป็นสามีของนาชา...ฮ่าๆๆ
 
ผมนั่งมองเฮียที่นั่งทำงานในห้องนอนของเฮียที่ตอนนี้สะอาดเอี่ยมอ่องแล้ว สงสัยตอนที่ไปที่ทำงานเฮียเงิน..เฮียจะจ้างแม่บ้านมาทำให้ ก็ดี...วันนี้จะได้นอนห้องที่มีประตูสักที ไม่งั้นผมก็ไม่ไหวหรอก ตอนกลางวันว่าหนาวแล้วกลางคืนยิ่งหนาวกว่าหลายเท่าเลยครับอย่างน้อยฮิตเตอร์(เครื่องทำความร้อน)ก็คงช่วยผมได้อยู่
 
ผมเปลี่ยนท่าจากนั่งธรรมดามานอนราบไปกับโซฟาอย่างเบื่อๆ นี่ก็สามทุ่มแล้วผมเลยรู้สึกหิวมากๆ แต่เฮียก็ดูยุ่งเกินไปที่ผมจะกล้ารบกวน ผมเลยเดินไปเปิดประตูตู้เย็นหาของกินแก้หิวซึ่งผมเองก็ไม่เคยปิดมันดูสักครั้งนอกจากหยิบน้ำมาดื่ม เพราะทุกอย่างเฮียจะเป็นคนทำแล้ววางไว้ให้ที่เคาน์เตอร์ ส่วนผมก็มีหน้าที่เดินออกมากินแล้วก็กลับเข้าไปนอน ชีวิตผมนี่สุขสบายดีจริงๆเกาะสามีกินเนี่ย(อันนี้ผมแนะนำ..สบายจริงๆ ฮ่าๆ)
 
"นาชา ทำอะไร" เสียงเฮียดังออกมาจากประตูครัวในขณะที่ผมก็กำลังขุ้ยหาของกินในตู้เย็นอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วหันไปมองเฮียที่ยืนจ้องจับผิดผม
 
"ผมหิว" ผมบอกเฮียไปพลางลูบท้องผมไปด้วย
 
"แล้วทำไมเมิงไม่เรียกกรุ"
 
"ก็ผมเห็นเฮียทำงานยังไม่เสร็จนี่ ผมเลยมาหากินเอง" เฮียส่ายหน้ากับคำตอบผมเล็กน้อยก่อนจะเดินมาดันผมออกจากหน้าตู้เย็นแล้วตัวเองก็มองหาของข้างในเอง
 
"เมิงอยากกินอะไร"
 
"มีไรกินมั้งอะเฮีย" ผมชะเง้อมองตามไปด้วย
 
"มีทุกอย่างที่เมิงชอบกินนั่นแหละ จะเอาไร" มีทุกอย่างที่ผมชอบเลยหรอ จริงดิ...เฮียจำได้ด้วยรึไงว่าผมชอบกินอะไร งี้ผมก็ต้องยิ้มแก้มปริอีกแล้วอะดิ ไม่แฟร์เลยวะ
 
"เอาสปาเก็ตตี้ก็ได้เฮียเงิน อยากกินอีกแล้ว"
 
"เมื่อเช้าก็เพิ่งทำให้กินไปยังอยากกินอีกหรอ...เอ่อ รอแปปนึงละกันเดี๋ยวกรุเอาไปให้" เฮียบ่นผมเล็กน้อยก่อนจะบอกว่าทำให้
 
"ผมรอในนี้ก็ได้"
 
"ไม่ต้อง เดี๋ยวตัวเมิงเหม็น" แม่.ง น่ารักแบบนี้อีกแล้ว ผีเข้าเมิงวันนี้รึไงวะ กรุตะได้จดไว้ให้ถูกวัน
 
"งั้นผมรอข้างนอกนะ"
 
"อืม" เฮียตอบผมแล้วหันกลับไปแกะกุ้งที่เพิ่งเอาออกมา
 
"เฮียเงิน" 
 
"อะไร"
 
"เฮียเงิน"
 
"มีไรวะ"
 
จุ๊บ
 
"ขอบคุณนะครับ ที่ใจดีกับผมแบบนี้" ผมรีบกดจูบผมลงบนแก้มสากที่หันมาตามเสียงเรียกของผมทันทีก่อนจะกล่าวคำขอบคุณแล้วรีบเดินหนีออกไปทันที
 
นี่กรุทำไปได้ไงวะ น่าอายวะ ...
 
"ไอ้นาชา!! เมิงทำเหี้.ยไรวะ ไม่ต้องเกิงไม่ต้องกินแล้วเมิง!!"
 
"เห้ยเฮีย...อ๊ะ !!!"
 
รอบที่สามแล้วนะเว้ย!!! เบาๆสิวะ อ๊ะ...
 
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
130512