Housemaid! "ผมนี่แหละแม่บ้าน"

by nooonaa






Housemaid! 15 : ตามหา







~กวาง~



คุณเธอ



คุณเธอ



คุณเธอ!!!!



"โถ่เว้ย!!!! ทำไมกูต้องคิดถึงแต่ชื่อนี้ด้วยวะ เหี้.ยเอ้ย!!" ผมขยี้หัวตัวเองเป็นรอบที่ร้อยของวันแต่ก็ยังกำจัดชื่อนั้นให้ออกจากหัวไม่ได้ แล้วยิ่งตอนนี้มันหายออกจากบ้านไปด้วยยิ่งทำเอาผมหัวเสียเข้าไปใหญ่ มันไม่รู้จักใครเลยที่นี่แล้วมันจะไปอยู่ไหนได้ ทรนงตัวเองดีนักนะคุณเธอ คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้าออกไปจากบ้านนี้ได้ แถมยังทิ้งชื่อให้กูคิดถึงมึงอีก มันจะมากไปแล้วนะเว้ย!



"โอ๊ย!!! คุณเธอ!!! มึงหายไปอยู่ไหนวะ"



ปึ๊ก!



เหี้.ย!



กูจะเป็นบ้าเพราะมึงอยู่แล้วนะ ไอ้เด็กเหลือขอนี่!



อื่ย...



"กวาง มึงโอเคนะเว้ย" เสียงสั่นๆกลัวจากข้างหลังช่วยเรียกสติผมให้กลับคืนมา ผมหันไปมองมันอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่ผมจะเห็นสภาพห้องทำงาน



เละเทะ



นี่ผมทำหรอ...



"กูขอโทษ.." ผมเอ่ยปากขอโทษพวกมันก่อนจะกลับไปนั่งโซฟาตัวใหญ่ที่ร่างบางที่ผมคิดถึงตอนนี้เคยนั่งเมื่อวาน ยิ่งเห็นผมก็ยิ่งคิดถึงชื่อมันได้ง่ายขึ้นไปอีก ทำไมกัน...ทำไม มันไปได้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไมผมต้องมีอาการแบบนี้ด้วย



"มึงยังหาคุณเธอไม่เจอหรอ" ไอ้ทิวเดินมาทางผมก่อนจะวางแก้วกาแฟให้ ผมหยิบมันขึ้นมาจิบนิดหน่อยเผื่อมันจะทำให้ผมผ่อนคลายมากขึ้นแต่มันกลับไม่ได้ช่วยอะไรผมเลยสักนิด



"หายไปไหนไม่รู้ กูหาจนทั่วแล้ว"



"นี่มึงหาทั้งคืนเลยหรอ ได้พักบ้างรึป่าว" พักหรอ...คำนี้มันไม่เคยอยู่ในหัวผมเลยสักนิด ผมคิดแค่ว่าผู้ชายตัวแค่นั้นที่ไม่รู้จักใครเลยในประเทศนี้จะอยู่ยังไงในเมืองกว้างนี้ แล้วถ้ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วผมเจอมันช้าไปมันอาจจะเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตมัน ผมไม่อยากจะให้สิ่งเหล่านี้หรืออะไรก็แล้วแต่เกิดขึ้นกับคนของผม...เออ ผมหมายถึง แม่บ้านของผมต่างหาก



คุณเธอ...ตกลงมึงอยู่ไหน



"กูยังหามันไม่เจอ"



"พักหน่อยก็ดีนะกวาง คุณเธอไม่เป็นอะไรหรอก" เสียงทุ้มดังมาแต่ไกลก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินมา ไอ้ฟินย์เดินมาหาผมก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วที่มึงพูดเมื่อกี้หมายความว่าไงวะ



"มึงรู้หรอว่าคุณเธออยู่ที่ไหน" รู้ทีเถอะ แล้วบอกกูมาทีว่ามันอยู่ไหน อย่าให้กูมานั่งบ้าอยู่คนเดียวแบบนี้



"รู้ แล้วก็ได้คุยกับคุณเธอแล้วด้วย แถมเจ้าตัวยังบอกไม่ให้กูบอกมึงว่าอยู่ไหน"



ไม่ให้บอกว่าอยู่ไหนงั้นหรอ นี่มึงอยากไปจากกูจริงๆใช่มั้ย



"กวาง มึงไหวป่าววะ" ไอ้ทิวถามผมอย่างเป็นหวงก่อนที่มือใหญ่จะบีบไหล่ผมแน่นเหมือนต้องการบอกถึงการมีอยู่ของพวกมัน ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วงแต่ผมนี่สิกลับเป็นห่วงอีกคนจนนอนไม่หลับแต่เขากลับไม่อยากให้ผมรู้ว่าตัวเองอยู่ไหน มันคงจะเกลียดผมเข้าแล้วจริงๆ



"มันปลอดภัยก็ดีแล้ว"



ผมควรจะปล่อยมันไปสินะ ในเมื่อใจของเขาไม่อยากอยู่กับเราผมก็ควรจะปล่อยเขาไปให้เจอที่ๆเขาอยากอยู่ แต่ทำไมหัวใจผมถึงบีบตัวได้เจ็บขนาดนี้



"มึงพูดเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่หน้ามึงนี่เจ็บปวดจริงๆว่ะ"



"กูไม่ได้เป็นอะไร กูสบายดี" ขอบใจมากไอ้ฟินย์ที่เป็นห่วงกู



"มึงชอบคุณเธอหรอ"



"ไม่ได้ชอบ!! กูแค่เป็นห่วงกลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน กูคงจะรู้สึกผิดจนวันตายแน่" แล้วที่สำคัญ กูเป็นผู้ชายด้วย จะมารู้สึกชอบพออะไรกับผู้ชายด้วยกันได้ยังไง มันเป็นไปไม่ได้แน่ หรือที่จริงแล้วผมไม่ยอมรับความเป็นจริง



"แค่เป็นห่วงอย่างนั้นหรอ กูนึกว่ามึงจะชอบคุณเธอสะอีก ถ้าใช่กูก็จะช่วยบอกที่อยู่คุณเธอให้ แต่ถ้ามึงไม่รู้สึกอะไรกูก็จะไม่ช่วยบอก" เอาอีกแล้ว ผมละเกลียดสายตาคู่นั้นของไอ้ฟินย์ที่สุด มันจะมองผมออกทะลุปุโป่งเสมอว่าผมคิดหรือรู้สึกยังไง ขนาดผมเองยังสับสนแต่มันกลับรู้ทุกอย่าง ผมไม่มีทางปิดมันได้เสมอเลยงั้นสิ



"กูไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆ อย่ามามองกูแบบนั้น"



"งั้นหรอ แต่กูบอกอะไรมึงหน่อยนะ เจ้านายใหม่ของคุณเธอน่ะ ดีกว่ามึงเป็นพันเท่า ถ้าไปรับช้ากว่านี้มึงอาจจะเสียคุณเธอไปทั้งตัวและหัวใจ"



เจ้านายใหม่!!



ดีกว่าพันเท่า!!!



ไอ้เหี้.ย!! มึงแย่งคนใช้กู!



"มันเป็นใคร บอกกูมา!!!" ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เอาคนใช้ของกูไปไม่ได้ แม้แต่มึง...ไอ้เจ้านายคนใหม่ กูน่ะเจ้านายคนเก่าและตลอดไปเว้ย



"ไหนบอกไม่รู้สึกไง"



"อย่ามาเล่นลิ้นกับกู!!! มันอยู่ไหน บอกกูมา!!"



"หึ งั้นบอกกูมาสิ ชอบหรือไม่ชอบ"



มึงจะถามอะไรนักหนาวะ



"เออ กูชอบคุณเธอ ชอบมากด้วย คราวนี้บอกกูมา มันเป็นใคร!!"



แค่นี้มันชัดพอมั้ย แค่นี้มันพอที่จะเอาคนของกูกลับมาได้รึยังห๊ะ...บอกกูมาสักทีสิ กูรอเจอคุณเธอไม่ไหวแล้ว



ยังไงมึงก็เป็นของกู...คุณเธอ



ไม่มีใครหน้าไหนจะเอามึงไปจากกูได้







"ไอ้ฟินย์ มึงมาทำอะไรที่นี่วะ" อย่าบอกนะว่าคุณเธอมาอยู่ที่มหาลัยของผมเนี่ย มันไม่ตอบอะไรผมแต่กลับจอดรถนิ่งเหมือนรอใครสักคน ผมเลยนั่งรออยู่เงียบจนประตูรถฝั่งผมถูกเปิดออก



"อ่าว ขอโทษครับ" เด็กหนุ่มหน้าเฉิ่มที่ผมว่าผมเคยเห็นที่ไหนสักแห่งกำลังทำหน้าตกใจที่เห็นผม ก่อนจะเลยไปมองคนที่ขับรถอยู่



"ไอ้กวาง ไปนั่งข้างหลัง" เห้ยอะไรวะ กูมานั่งก่อนนะเว้ย ทำไมต้องมาไล่ผมไปด้วย



"ไม่เป็นไรครับ ผมไปนั่งเอง" เออ ดี ให้มันรู้สะบ้างว่าใครสมควรจะไปนั่งข้างหลัง คนกำลังอารมณ์เสียอยู่นะเว้ย



"ไม่ต้อง! ไอ้กวาง...ไปนั่งข้างหลัง" โอ๊ะ นี่มึงดุกูใช่ป่าววะ นี่มึงกล้าหรอไอ้ฟินย์...เออ กูไปก็ได้



ผมเลยลงจากด้านหน้าก่อนจะไปนั่งที่ด้านหลังอย่างช่วยไม่ได้ แต่พอร่างบางนั่นขึ้นรถไอ้ฟินย์ก็เกี่ยวเอาใบหน้าขาวนั้นมาก่อนจะประกบจูบอย่างไว แก้มใสนั้นขึ้นสีแดงสดก่อนน้องมันจะดันอกหนาออก ผมมองแล้วต้องอึ้งตาม นี่อย่าบอกนะว่ามึงสองคน...



"ไอ้ฟินย์ มันคืออะไรวะ"



"ซาร์ นี่กวางเพื่อนกู" อ่าว กูให้มึงบอกเหตุการณ์ที่กูว่ากูพลาดไปนิดหน่อยไม่ใช่มาแนะนำกูให้น้องมันรู้จัก



"เออ สวัสดีครับ" เสียงใสนั้นกล่าวทักผมอย่างเขินอายก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกฝั่ง ผมเองก็นั่งงวยงงกับสิ่งที่ผมเห็น



"มึงชอบผู้ชายหรอ" มึงเป็นเกย์หรอวะไอ้ฟินย์



"แล้วที่มึงชอบคุณเธอ นี่เรียกว่าอะไรวะ" มันเดาความคิดผมออกอีกแล้ว ผมเลยได้แค่เงียบไม่เอ่ยเถียงมันอีก มันคงไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะมาลงเอยกับผู้ชายแบบนี้ ซึ่งผมเองก็เช่นกัน แต่ของผมยังวุ่นวายไม่ลงตัวนี่สิที่น่าปวดหัว



"ช่างมันเถอะ รีบๆพากูไปหาคุณเธอได้แล้ว"



"หึ.."



พอพวกเราออกจากมหาลัยได้ไม่นาน รถคันหรูที่เรานั่งมาก็จอดลงที่หน้าร้านดอกไม้ขนาดเล็กที่อยู้ข้างถนน ร้านดูเงียบๆเหมือนไม่ค่อยมีลูกค้ามากนัก ร้าน'flower land'งั้นหรอ นี่มึงหนีกูมาอยู่ร้านแต๋วแตกเนี่ยนะ มึงคิดอะไรของมึงวะ



ผมมองภายนอกร้านอยู่นานก่อนจะเห็นร่างเล็กที่ผมเฝ้าคิดถึงมาสองวันเต็มๆ มันกำลังยืนเช็ดปัดฝุ่นที่ชั้นด้านข้างของร้าน สีหน้ามันเหมือนมีความสุขมากๆ รอยยิ้มที่ผมเคยเห็นตอนที่มันทำความสะอาดห้องผมวันนั้นกำลังจะเปลี่ยนมาเป็นของที่นี่ ทำไมละคุณเธอ ที่นี่มันมีความสุขมากกว่าที่ที่มีกูอยู่อย่างนั้นหรอ



หึ...สมน้ำหน้ามึงวะไอ้กวาง ปากบอกเป็นแค่คนใช้ แต่พอเห็นเขาอยู่ที่อื่นที่มีความสุขมากกว่าอยู่กับมึงกลับอยากให้เขากลับมาอยู่กับมึงสะงั้น แต่ผมคงจะไม่มีสิทธินั้นแล้วก็ได้



ใช่มั้ย



"คุณเธอ...."







+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

130624