ObserveR “คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!”

 
By nooonaa
 
"คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!" 06 : งอน
 
+ผงฝุ่น+
 
"ป้าๆเร็วหน่อยดิ มันจะหมดเวลาแล้ว"
 
"จะรีบไปไหนหนู ป้ามีแค่สองมือนะ"
 
"เร็วป้า ถ้าช้าผมอาจตายคาบ้านก็นะ" ผมเร่งป้าขายโจ๊กหน้าซอยจนคนแถวนั้นทองผมเป็นอีผีบ้า แต่ผมไม่สนใจหรอก เพราะผมกลัวไอ้อันตพาลหลังห้องนัานจะบ้ามากกว่า ผมเลยเร่งป้าแกอีกครั้วก่อนแกจะยื่นถุงโจ๊กให้ผม ผมเลยคว้ามันแล้ววิ่งสุดชีวิตเพื่อไปบ้านมัน
 
10 กม/ชม.
 
โถ่ ก็ผมวิ่งได้ที่ไหนล่ะ ความเร็วเท่านั้นผมก็แทบหายใจไม่ออกแล้ว
 
พอมาถึงหน้าบ้านมันผมก็รีบไขประตูเข้าไปก่อนจะพบไอ้ตัวเล็กนอนกระดิกหางทักอยู่หน้าประตู ผมเลยขยี้หัวมันไปทีก่อนจะวิ่งขึ้นไปหาพ่อมันที่นอนอยู่บนห้อง
 
มันจะตื่นยังวะ
 
ผมเดินตามตัวเล็กที่วิ่งนำไปก่อนจะหมุนลูกบิดห้องมันให้เปิดออก เผยให้เห็นร่างสูงนอนคว่ำหน้าอยู่ในสภาพเปลือยกายท่อนบนแต่ยังคงใส่กางเกงยีนอยู่ แถมกลิ่นเหล้าก็คลุ้งทั่วห้อง เหมือนกับว่าเมื่อคืนมันไปเที่ยวมา
 
เป็นพ่อที่เวรมากไอ้ตัวเล็ก อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ก็หนีเที่ยวในสถานที่ไม่ดีแล้ว
 
ผมส่ายหัวอย่างเอื่อมระอาก่อนจะจัดการวางถุงโจ๊กกับกระเป๋าตัวเองบนโต๊ะหนังสือมันแล้วเดินเข้าไปใกล้เตียงใหญ่
 
"มึงๆ ตื่นเร็ว เดี๋ยวไปเรียนสาย" ผมใช้นิ้วจิ้มๆที่ไหล่แต่ก็ไร้ปฏิกิริยาตอบรับ เลยเปลี่ยนมาจิ้มที่หัว
 
จึกๆ
 
"ไอ้เฮียร์ อาบน้ำเร็ว"
 
เงียบ
 
มึงนี่น่ากวนตีนชิบหาย ขอสักวันได้มะที่จะน่ารักๆกับกูบ้าง
 
คราวนี้ผมจับหัวมันแล้วเขย่าๆให้แรงๆแถมกดให้จมูกโด่งรั่นนั้นจมไปกับเตียง
 
จะตื่นมั้ยไอ้หอก
 
"ไอ้เหี้.ย! กูหายใจไม่ออก!"
 
เออดี! ตายซะเถอะมึง
 
พรึบ!!
 
เห้ย!
 
แต่แล้วมือหนาก็จับเข้าที่แขนผมแล้วดึงเข้าหาตัวอย่างแรง ทำให้ผมล้มลงกับเตียงมันทันที
 
"ปล่อยกะ..." เสียงผมหายไปในลำคอทันทีที่ใบหน้าหล่อใสห่างกับหน้าผมเพียงเส้นผมกั้น จมูกโด่งที่ผมกดมันแดงหน่อยๆนั้นก็แตะกับแก้มผมเบาๆเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่กลิ่นน้ำหอมบนตัวนี่สิ...ที่ผมให้ผมค้าง
 
แล้วก็รู้สึกว่าหัวใจผมหายวาบไปชั่วครู่
 
"มะ มันใกล้" ถึงผมจะพูดแบบนั้นแต่ตัวผมกลับแข็งทื่อ เลยทำได้แค่มองใบหน้าอีกคน จนรู้ว่ามันหล่อจริงๆ
 
"มึงทำตัวเองเองนะ"
 
โถ่ไอ้บ้า ก่อนที่มึงจะพูดแบบนั้น มึงช่วยเอาตัวที่ทับกูกับหน้าหล่อๆของมึงออกไปก่อนได้มั้ย
 
"มะ มึง..." แต่ผมพูดอะไรไม่ได้แล้วตอนนี้ เสียงมันเหมือนจะหายไป เมื่อมันพยายามก้มหน้าลงมาหาผมจนริมฝีปากนุ่มจะโดนปากผมอยู่แล้ว
 
ผมตายแน่
 
ใครก็ได้...ช่วยผมที
 
งับ!!
 
"โอ๊ย!"
 
เสียงร้องอย่างดังจากคนบนร่างก่อนมันจะเด้งตัวไปด้านข้างตัวผม แล้วมือใหญ่ก็กำบั้นท้ายตัวเองแน่นก่อนจะร้องซี๊ดซบลงกับเตียง
 
โฮ่งๆๆ!!
 
เสียงเห่าอย่างเกรี้ยวกราดดังระงมก่อนลูกชายสุดที่รักจะวิ่งเข้ามากัดชายขากางเกงพ่อมันอย่างแรงอีกครั้ง แล้วดึงกระชากจนร่างทั้งร่างไหลพรืดไปตามแรงนั้น
 
"ตัวเล็ก! ปล่อยพ่อ! พ่อยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยนะ" เสียงร้องขอนั้นเล่นเอาผมงงเป็นไก่ตาแตกก่อนร่างสูงจะหล่นกระแทกพื้นจากแรงกระชากของตัวเล็ก
 
ตุบ!
 
"เห้ย! ตัวเล็ก พอแล้ว หลังมันหักแล้วนะ" พอเห็นสภาพอันน่าอนาจผมก็ต้องรีบวิ่งเข้าไปช่วยดึงปลอกคอตัวเล็กแล้วลากออกห่าง แต่มันก็ยังคงเห่ากระโชกใส่เจ้าของของมันอย่างน่ากลัว
 
โฮ่งๆๆๆ!!
 
"ตัวเล็ก! นี่พ่อนะลูก" อืม...ณ จุดนี้มันจะคิดถึงตรงที่มึงพูดมั้ย
 
โฮ่งๆๆๆ!!!
 
"ตัวเล็กๆ มาหาพี่มา พี่พาไปกินข้าวนะ" ผมเลยลากตัวเล็กที่ขนาดตัวยังใหญ่กว่าผมนั้นออกจากห้อง แต่มันก็ลำบากน่าดู เพราะตัวเล็กยังคงเห่าไล่ไอ้เฮียร์ไม่เลิก
 
"มึงรีบอาบน้ำตามด้วย เดี๋ยวแกะโจ๊กรอ" ผมตะโกนไล่หลัง หลังจากลากหมาตัวใหญ่ออกจากห้องได้ พอมาถึงข้างล่างผมถึงได้ปล่อยมืออกจากปลอกคอ แต่เพียงเท่านั้นมันก็มาคลอเคลียที่ขาเหมือนจะอ้อนอะไรสักอย่าง หรือมันรู้ว่าผมไม่ชอบที่มันเกรี้ยวกราดขนาดนั้น
 
มึงนี่หมาหรือแมววะ
 
"ตัวเล็ก แกนี่นิสัยไม่ดีเลยนะ แล้วก็ไม่ต้องมาอ้อนด้วย" ผมผลักมันเบาๆให้รู้ว่าไม่ชอบนิสัยอารมณ์ร้ายแบบนั้น มันเลยทำท่านอนหมอบแล้วครางงิงๆให้
 
"พอๆ ไม่โกรธก็ได้ มาๆ" พอบอกแค่นั้นมันก็รีบวิ่งเอาคางมาเกยตักซะน่ารัก ผมเลยเกาหูกับแก้มให้เบาๆ
 
"แกนี่น่ารักกว่าเจ้าของเยอะเลย ฮ่าๆ"
 
"มึงด่ากูรึไง!!"
 
อุ่ย! ลงมาต้ังแต่เมื่อไหร่วะ
 
เสียงดุอย่างโกรธเคืองที่ผมด่ามันก็เลยเอาใจหายวาบ ผมเลยหันไปยิ้มแหย่ๆให้แล้วรีบวิ่งไปเอาถุงโจ๊กจากมือมันมา
 
เมื่อกี้ลืมหยิบถุงโจ๊กจากห้องมันมาอะ มันคงจะเอามาให้
 
"ป่าวนะมึง กูชมหมามึงต่างหาก" แถ่ไปเลยเนอะกู
 
"มันเป็นลูกกู ไม่ใช่หมากู" อุ...รักมากงั้นสิ เดี๋ยวพ่อก็สั่งให้กัดมึงอีกสักยกเลยนี่
 
"เออๆ รีบๆไปอาบน้ำเถอะ" พอไล่มันไปมันก็ไปง่ายๆ ผมเลยหันไปแกะโจ๊กถ้วยไว้ก่อนจะเอาอาหารเม็ดใส่ชามตัวเล็กต่อ แล้วพออีกคนลงมาผมก็ยกถ้วยโจ๊กเอามาให้มันที่เดินไปนั่งรอที่โต๊ะ แต่แล้วตาคมเองก็เอาแต่มองผมทุกการกระทำจนผมรู้สึกอึดอัด แถมยิ้มกริ่มแปลกๆนั่นอีก ผมเลยรีบเดินหนีมันก่อนมันจะพิเรนทำไรผมอีก
 
"แล้วมึงไม่กินข้าวรึไง"อยู่ๆเสียงดุก็ถามเล่นเอาผมสะดุ้ง ผมเลยตอบมันอ้อมๆแอ้มๆ
 
"ไม่อะ มึงกินเถอะ" ใครจะไปกินลง มึงเล่นมองขนาดนั้น แต่ที่จริงผมไม่กินข้าวเช้าครับ ไม่รู้เป็นอะไรถึงไม่กิน ถ้าหิวมากๆก็จะเจาะนมกินแค่นั้น แล้วค่อยไปหากินตอนเที่ยงอีกที
 
"อะไรของมึงวะ ร่างกายก็ไม่ปกติ ยังเสือกไม่กินข้าวอีก" อยู่ๆมันก็ด่าผมอย่างหัวเสียก่อนจะดันชามโจ๊กมาหาผม
 
"มึงกินให้หมดเลยนะ ถ้าเหลือสักหยดมึงโดนกูแน่" มันขู่ผมเสียงเขียวจนผมอดกลัวไม่ได้ ยิ่งหน้าตาโหดแบบนั้นอีกผมก็กลัวไปใหญ่ แต่ถ้าผมกินแล้วมันจะกินอะไร
 
"แล้วมึงล่ะ ไม่กินอ่อ"
 
"เรื่องของกู มึงน่ะกินๆไป" แล้วร่างสูงก็เดินไปหยิบนมถังแกลลอนในตู้เย็นมาก่อนจะกระดกรวดเดียวจนหมดอย่างกับน้ำเปล่า ผมก็นั่งงงสิครับ มึงดื่มไปได้ไงวะเนี่ย
 
"กินสิวะ!" พอมันดื่มหมดมันก็มานั่งกดดันผมที่นั่งอยู่ตรงข้ามต่อ ทำให้ผมต้องเลื่อนชามนั้นมากินอย่างช่วยไม่ได้ แต่พอกินได้ไม่ถึงครึ่งชามผมก็เริ่มอิ่ม แล้วมันก็จะกลายเป็นจุก ผมเลยแอบมองหน้ามันนิดๆ
 
"กูอิ่มวะ" คนไม่เคยกินข้าวช้าวมันก็กินได้น้อยแบบนี้แหละ
 
"มึงกินหรือมึงดม!"
 
อะไรวะ! ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยเนี่ย
 
"กินแล้วน้า" ถึงจะรู้สึกแย่ที่มันขึ้นเสียงใส่ แต่ก็ยังไม่กล้าเถียงมันกลับ เพราะเหมือนมันจะอารมณ์ไม่ค่อยดียังไงอย่างงั้น
 
นี่กูงงกับตัวมึงแล้วนะไอ้เฮียร์ จะมาอารมณ์ก็ช่วยกระซิบบอกกูหน่อยสิ กูตามไม่ทัน
 
"กินบ้านพอมึงเหลือเต็มถ้วยขนาดนั้น!"
 
"เอ้า! ก็กูบอกว่าอิ่มก็อิ่มสิวะสัด! พูดมากอยู่ได้! กูก็เดือดเป็นนะเว้ย!" คราวนี้ผมตบโต๊ะเสียงดังลั่นบ้านจนอีกคนผงะไปนิดแต่ก็กลับมานิ่งแบบเดิม แถมมันยังมองผมแบบไม่ถูกใจอย่างมาก ผมเลยต้องค่อยๆถอนมือออกจากโต๊ะแล้วหันกลับมาหยิบช้อนกินต่อ
 
บ้านแกเป็นปอบรึไงวะ น่ากลัวชิบหาย
 
"อีกนิดก็ได้" พอพูดจบผมก็ต้องยัดโจ๊กเข้าปากอีกครั้ง มันช่างทรมานแสนข่มขื่นจริงๆ เพราะว่าตอนนี้ผมอยากจะอ้วกจริงๆแล้ว
 
"ทำหน้าเหมือนคนกำลังจะตาย แค่กินข้าวนี่มึงอยากจะตายมากใช่มั้ย" ถึงน้ำเสียงมันจะเรียบนิ่งแต่คำพูดของมันดูก็รู้ว่ารำคาญกับการกระทำของผมขนาดไหน ผมเลยต้องยิ้มแหย่ๆให้
 
"นี่มันจะเจ็ดโมงแล้วนะ เราควรจะไปโรงเรียนได้แล้ว"
 
"เออ กูก็รอมึงกินอยู่เนี่ย ก็รีบยัดๆสิวะ" ตกลงมึงก็ยังอยากจะให้กูกินใช่มะ ไอ้เหี้.ยแม่ง...กูจะอ้วกอยู่แล้วนะ
 
"ไอ้เฮียร์...กูกินไม่ไหวแล้ว มันจุกจริงๆ ถ้ายัดเดี๋ยวกูจะอ้วก" ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงยอมพูดดีๆ ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะยอมผมมั้ย แต่แล้วมันก็เกินขาด มันมองผมสักพักก็ยอมหยิบชามโจ๊กผมไปเททิ้งแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าผมให้
 
แปลกๆวะ แล้วยังใจดีถือกระเป๋าให้ผมด้วย
 
"เอากระเป๋ามา กูถือเอง" ผมเดินไปแย่งกระเป๋าจากมือใหญ่แต่มันกลับยกหนีก่อนจะล็อกประตูบ้าน
 
"กูถือเอง" มันพูดแค่นั้น แต่เล่นเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก
 
มึงเป็นอะไรวะ
 
แต่แล้วสิ่งที่ผมคิดว่ามันใจดีก็ดับลงพรึบก่อนมันจะชี้มือไปทางข้างบ้าน
 
"ไปเข็นจักรยานมา"
 
หะ! อะไรนะ
 
เดี๋ยวนะไอ้หอก อย่าบอกที่มึงถือกระเป๋าให้กูเพราะว่ามึงจะให้กูขี่จักรยานให้มึงนั่งใช่มั้ย!
 
อ๊าก! ไอ้บ้า!
 
"มึงจะให้กูขี่ใช่มั้ย"
 
"เออสิวะ เร็วๆด้วย เดี๋ยวไปเรียนสาย" โหย ได้ข่าวว่ามึงก็เข้าสายกว่าอาจารย์ตลอดแหละ ยังจะทำมาเป็นพวกตั้งใจเรียนอีก
 
"มันหนัก กูปั่นไม่ไหว" ตัวมึงใช่จะเล็กๆ แค่คิดกูก็หอบแล้วเถอะ
 
"อะไรของมึงวะ ไอ้นี่ก็ทำไม่ได้ ไอ้นู่นก็ทำไม่ได้ มึงทำไรเป็นบ้างเนี่ย"
 
"ไม่มีไง" เวลาถามก็ช่วยดูสภาพร่างกายกูด้วย ดูก็รู้ว่ากูทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
 
"แล้วมึงจะมีเมียได้มั้ยเนี่ย" อะไร ไอ้การมีเมียมันต้องออกแรงจนกูช็อคแบบที่มึงให้กูทำมั้ยล่ะ ถ้าไม่กูก็มีได้
 
"กูก็ให้เมียกูทำให้ไง เมียกูต้องทำเป็นทุกอย่าง มึงเข้าใจปะ"
 
"เข้าใจ...ชอบแบบทำเป็นทุกอย่างเลยใช่มั้ย" อยู่ๆมันก็พูดทวนเหมือนคิดอะไรสักอย่าง ซึ่งผมฟังแล้วก็รู้สึกแปลกๆ
 
เหมือนมันกำลังจำในสิ่งที่ผมพูด
 
"มึงเป็นไรวะ" ผมสะกิดถามมันก่อนเจ้าตัวจะหยุดคิดแล้วหันมาทางผม
 
"เป็นไรเล่า เอาถือๆ" แล้วมันก็โยนกระเป๋าผมมาให้ก่อนตัวเองจะเดินไปเอาจักรยานมาแล้วขึ้นซ้อนทันที
 
"ขึ้นเร็วๆดิวะ" มันเร่งผมซะตั้งตัวไม่ติด ผมเลยรีบขึ้นซ้อนมันอย่างช่วยไม่ได้ก่อนมือใหญ่จะคว้ามือผมให้เกาะเอวมัน
 
"ทำไรวะ!"
 
"เกาะแน่นๆ ถ้าหล่นลงไปเดี๋ยวกูจะถอยรถทับอีกรอบ เกาะ!"
 
ไอ้เหี้.ย! เกาะก็เกาะสิวะ มึงจะดุทำเหี้.ยไร!!
 
ผมจัดการรัดเอวมันให้แน่นที่สุดแบบที่เรียกว่าประชดใส่มัน แต่ใบหน้าหล่อที่หันมามองอยู่กลับยกยิ้มเหมือนชอบใจ
 
"หึ.." หึทำบ้าอะไรอีก! หาเรื่องหรอหะ!
 
"ขับไปเลยมึง!" ผมทุบหลังมันดังอักแต่มันกลับไม่กระทบกระเทือนให้มันรู้สึกเจ็บสักนิด ผมเลยยิ่งหมันไส้เข้าไปใหญ่
 
ตกลงกูทำอะไรมึงไม่ได้เลยใช่มั้ย
 
เดี๋ยวเถอะมึง!
 
"ขี่ให้มันดีๆด้วย ถ้ากูหัวใจวายตายขึ้นมามึงล่ะน่าดู" ผมต้องขู่มันก่อนครับ กลัวมันทะลึ่งบ่องตื้นขี่หวาดเสียวขึ้นมานี่ตายศพไม่สวยเลยนะ
 
"กลัวตายและมึง"
 
"เออ..ถ้ากูตายนะ กูจะมาบีบคอมึงคนแรกเลยคอยดู"
 
"หึ...กูจะรอให้มึงมาหาละกัน"มันบอกแค่นั้นก่อนจะเริ่มออกตัว แต่คำพูดที่มันพูดเหมือนต้องการสื่ออะไรที่นอกเหนือไปจากที่ผมบอก แต่ผมก็ไม่อยากจะถามามากเลยยอมนั่งเงียบๆ มันก็ขับดีนะ เรื่อยๆไม่เร็ว ผมเองก็สบายใจ แต่พอมาถึงซอยก่อนถึงหน้าโรงเรียนเท่านั้นแหละ มันไล่ผมลงอย่างกับหมาเลยครับ
 
"ลงไป"
 
"เห้ยอะไรวะ อีกไกลเลยนะ" เดินขาลากเลยนะเว้ย เกือบสองกิโลเลยนะเว้ย
 
"กูบอกให้ลงไปไง แล้วถ้าอีกห้านาทีกูยังไม่เห็นส่วนสูงที่เตี้ยๆของมึงหน้าโรงเรียนก็เตรียมตัวตายซะ"
 
เอื้อก
 
มึงขู่กูเล่นใช่มะ
 
แล้วมันก็ไปเลยครับ มันขี่สบายอารมณ์ไม่รอผมเข้าโรงเรียนไปเลย ผมเลยต้องเดินอย่างกับไร้ญาติไปเรื่อย แล้วเมืองไทยนี่มันอะไรกันนักหนา มึงจะร้อนตั้งแต่หกโมงเช้าเลยรึไง
 
เต่าจะเหม็นมั้ยเนี่ย
 
ผมเดินตัวลีบรีบให้ถึงโรงเรียน แต่ดูท่าไอ้ห้านาทีของไอ้อันตพาลนั้นสำหรับผมมันคงไม่พอแล้วล่ะ แค่ออกตัวเดินก็ปาไปสามนาทีและ เอาวะไอ้ฝุ่น มึงจะตายก็ตายไปซะ กูไม่วิ่งให้เหนื่อยหรอก
 
พอมาถึงหน้าโรงเรียนก็เจอยักษ์ปักหลั่นยืนกอดอกเคียงคู่อาจารย์ฝ่ายปกครองเลยครับ อาจารย์แกก็ยุติธรรมเนอะ คนไหนที่ทำผิดระเบียบก็เรียกทำโทษซะน่ากลัว แต่ไอ้คนที่ยืนค้ำหัวตัวเองอยู่นี่ผิดตั้งแต่สีผมยันรองเท้าแกก็ไม่ยักจะว่า ปล่อยให้มันเดินลอยหน้าลอยตาอีก
 
"นี่มันเลยไปกี่นาทีแล้ว! กวนตีนหรอสัด" มันทำท่าจะหลังมือใส่ผมต่อหน้าอาจารย์ โดยไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนิด ผมเลยรีบวิ่งไปหลบหลังเพื่อเป็นกำบัง อย่างน้อยเขาก็ต้องโดนก่อนผมแน่
 
ฉลาดวะไอ้ฝุ่น
 
"นี่ๆอาเฮีย เธอใจเย็นๆก่อนนะ ครูว่าเราค่อยๆคุยกันเถอะ" โอ้แม่เจ้า...นี่ขนาดอาจารย์ยังเรียกมันอาเฮีย นี่ตกลงโรงเรียนนี้มันคลุมจริงหรอวะ
 
"อาจารย์ครับ เอามันออกมาหน่อย" ถึงน้ำเสียงจะดูมีมารยาทแต่คำพูดก็ดูเหมือนสั่งชัดๆ แล้วอาจารย์ยอดดวงใจของผมก็ดันฟังคำสั่งมันซะด้วย แกรีบผลักผมออกไปหาอีกคนที่รอรับก่อนมันจะหิ้วคอเสื้อผมขึ้น ย้ำว่าหิ้วคอเสื้อผมจนตัวผมลอยเหนือพื้น แล้วมันก็ลากผมจนถึงกลุ่มอันตพาลเพื่อนมันที่นั่งอยู่นับสิบคนก่อนจะทิ้งผมลงกับพื้นซะดื้อๆ
 
เห็นกูเป็นขยะรึไงวะ อยากหิ้วก็หิ้ว อยากทิ้งก็ทิ้ง เดี๋ยวซัดซะนี่!
 
"มาแล้วหรอวะเฮียร์ อ่าว...พาไอ้จ๋อมาด้วยหรอ" เสียงทักมาหาผมชัดเลยครับ นี่กูกลายเป็นลิงของพวกมึงไปแล้วใช่มะ
 
"เออ...ไอ้เตี้ยเพิ่งไปปลุก" เพียงแค่นั้นทั้งกลุ่มก็พากันฮิ้วโห่ร้องแซวผมซะเสียงดัง ผมเลยรีบลุกขึ้นมาจากพื้นที่โดนทิ้งเมื่อกี้ก่อนจะด่ากราดให้
 
"พวกมึงมีแม่เป็นกลองยาวรึไง!!" จะฮิ้วใส่ทำไมวะ
 
"อ่าวไอ้นี่! หาเรื่องซะและ!!!" เพื่อนในกลุ่มมันลุกขึ้นมาจะเตะผมอย่างจริงจัง ผมเลยรีบวิ่งไปหาไอ้เฮียร์ที่นั่งอยู่
 
"มาสิวะ คิดว่ากูกลัวรึไง" ไอ้เฮียร์ มึงอย่าลุกนะเว้ย ช่วยนั่งบังกูก่อน กูยังหาเรื่องมันไม่จบ
 
"ปากดีนะมึง!!!"
 
เห้ยๆ อย่านะมึง!
 
"พอๆไอ้จีน เดี๋ยวมันฉี่แตก"
 
"ฮ่าๆๆ" เสียงหัวเราะดังครื่นเมื่อไอ้เฮียร์พูด ผมนี่หน้าแดงด้วยความอายเลยครับ มึงนี่ทุเรศจริง ผมเลยผลักหัวสีเทามันให้
 
"ฉี่บ้านพ่อมึงสิ"
 
"ไอ้ฝุ่น!!! เล่นหัวหรอมึง!!" ทันทีที่มันตวาดใส่ผม มือใหญ่ก็คว้าคอผมลงไปที่ตัวมันก่อนจะขยี้หัวผมซะเต็มแรง
 
"โอ้ยๆเจ็บๆ พอๆ เจ็บเว้ย.."
 
"ขอโทษกูเดี๋ยวนี้!!"
 
"ไม่เว้ย!!!"
 
"ขอโทษ!"
 
ไอ้เหี้.ย! เจ็บใจเว้ย
 
"เออๆ กูขอโทษๆ พอใจยัง!"
 
"ก็แค่นี้ แล้วกฌอย่ามาซ่ากับกูมากนะมึง"
 
"เออๆ" เจ็บหัวชิบ เหมือนหนังหัวจะหลุดเลยวะ
 
"อ่อน!" พอผมยอมมันก็ปล่อยคอผมออกก่อนจะทิ้งท้ายด้วยคำหยาบคายที่ผมเกลียด ผมนี่อึ้งกิมกี่ไปแล้วแถมตัวมันจะหันไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
มึงไม่คิดแต่กูเคืองมึงวะ
 
ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกเคืองแบบนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะมันชอบบังคับแล้วก็ขัดใจผมตลอด ผมเลยไม่ชอบใจ แล้วก็รู้สึกไม่อยากคุยกับมึงแล้ว
 
กูงอนมึง
 
ผมเลยหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมาแล้วเดินขึ้นตึกทันที เพื่อนมันก็ร้องบอกไอ้เฮียร์ว่าผมไปแล้ว มันก็ตะโกนเรียกผมซะดังแต่ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
 
"ไอ้เตี้ย! จะไปไหนหะ!!"
 
ไม่ได้ยินเว้ย! กูงอนมึง ไม่คุยด้วยหรอก
 
พอผมเดินมาถึงห้องก็ตรงเข้านั่งที่ตัวเองก่อนจะเจอไอ้คู่สองผัวเมียนั่งมองผมแปลกๆ
 
"มีไรวะ มองกูมีไร" อย่าเพิ่งมากวนกูตอนนี้นะเว้ย ขอเตือน
 
"มึงมาโรงเรียนกับอาเฮียหรอ" ถามไมวะ
 
"มาด้วยกันแล้วจะทำไม" ทำอย่างกับมันเป็นเรื่องใหญ่
 
"กูว่ามึงควรอยู่ใกล้ๆอาเฮียร์ให้มากๆนะ" ไอ้แซมบอกผมด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล ส่วนไอ้เป๋าก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ผมเลยชักเริ่มสงสัย
 
"ทำไมวะ กูชักงงแล้วนะ"
 
"เออ..." ยังจะมาอ้ำอึ้งอีก แล้วเมื่อไหร่กูจะรู้เรื่องวะ แต่ยังที่ผมจะได้ถาม เสียงเปิดประตูบานเลื่อนก็ถูกเปิดอย่างดังก่อนจะมีเสียงแหลมสูงถามหาชื่อผมทั่วห้อง
 
ปัง!!!
 
"ใครชื่อผงฝุ่น!!!"
 
+++++++++++++++++++++++++++
 
131108
 
เม้นนร้า เยอะๆเลย ขอบคุณคร่า