ObserveR “คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!”

By nooonaa
 
 
"คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!" 16 : จะเลิกหรือจะอยู่
 
+ผงฝุ่น+
 
"คืนนี้...กูขอนอนด้วยได้มั้ย"
บ้าน่า! เครียดเรื่องมันมากจนคิดว่าได้ยินเสียงมันเลยรึไง มึงท่าจะเป็นเอามากนะผงฝุ่น
หรือนี่ผมจะแรดอย่างที่ไอ้เจมส์เคยด่า เลยติดถึงผู้ชายเนี่ย
ผมเลยรีบสะบัดเสียงนั่นออกจากหัวตัวเองก่อนจะลงกลอนประตูอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้มาแค่เสียง เพราะมันมาพร้อมกับใบหน้าซีดที่ฟกซ้ำแต่ก็ยังคงความหล่อไว้ทุกวินาที
"มึงไม่อยากให้กูนอนด้วยหรอ...คืนนี้น่ะ"
ตึกตักๆ
"มะ มึงมาได้ไง" ผมแทบผวาเปิดประตูออกไปหาอีกคนก่อนจะกระโดดเข้ากอดอย่างดีใจ ตอนนี้ไม่ต้องถามอะไรเลยครับว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะการกระทำและสีหน้ามันบ่งชัดอยู่แล้วว่าผมดีใจสุดๆ
"ก็บอกว่า 'จะกลับมาหา' ไง" เสียงแหบเอ่ยตอบเบาๆก่อนจะใช้แขนข้างหนึ่งกระชับตัวผมเข้าหามากขึ้น จมูกโด่งเองก็กดเข้าซอกคอและไล้มาถึงแก้มหนักๆหลายทีจนผมต้องจิกไหล่กว้างแน่น
"นะนี่ เดี๋ยวก่อน แล้วมาแบบนี้เดี๋ยวจะโดนพี่ถ่านทำบ้าๆกับมึงอีกนะ รีบๆกลับไปเถอะนะ ไปสิๆ" ผมรีบผลักอีกคนออกก่อนจะดันเอวสอบสวยให้ออกห่าง แต่มันกลับส่ายหน้าให้ผมก่อนจะเดินเข้ามาจับมือทั้งสองข้างของผมไว้
"ไม่ไปหรอก ถึงตายกูก็จะไม่ไป"
อะไร! ทำไมต้องพูดด้วยสายตาจริงจังขนาดนั้นด้วย
'รัก นะ'
แล้วไอ้คำนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกแล้ว นี่มันอะไรกันวะเนี่ย
"มึง...อยากให้กูไปรึไง" แต่แล้วมือที่กุมมือผมอยู่ก็ปล่อยมันลงอย่างคนหมดหวังก่อนร่างสูงจะค่อยๆถอยหลังออกห่างจากผมช้าๆ แต่นั่นกลับทำให้ผมเริ่มหายใจไม่ออก
ต้องรีบทำอะไรสักอย่าง
"มานี่!"
ผมเลยดึงแขนล่ำของอีกคนให้เดินตามเข้าไปในบ้านก่อนจะลงกลอนทุกอย่างให้แน่นหนา แล้วรีบพาอีกคนขึ้นห้องนอนตัวเองทันที
แฮ่กๆ
ในที่สุด...มันก็กลับมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
"ผงฝุ่น...มาหากูหน่อยสิ" ผมที่ยืนหอบอยู่หน้าประตูห้องตัวเองก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน แต่เพียงแค่ผมเห็นมันชัดๆท่ามกลางไฟที่สว่างจ้าก็ทำเอาผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
นี่ร่างกายมันช้ำขนาดนี้ได้ยังไง แถมยังมีแผลเต็มตัวอีก แล้วนั่น!
"ขะ แขนมึงเป็นยังไงบ้าง" ทำไมมันถึงอยู่ในสภาพถูกพันแขนซะน่ากลัวแบบนั้น...หรือว่ามันเป็นแขนที่รับไม้เบสบอลนั่น
"ไม่เป็นไรหรอก ผงฝุ่น....มาหากูที" คราวนี้มันล้มตัวลงนั่งบนเตียงผมอย่างอ่อนล้าก่อนจะยื่นมือมาหาผม ผมเลยรีบคว้ามันไว้ก่อนจะเดินเข้าไปหาอีกคน แต่เพียงแค่ผมเข้าไปใกล้ มันก็รั้งเอวผมให้แนบชิดกับตัวก่อนจะโน้มคอผมให้ลงไปประทับริมฝีปากกับของมัน
มือใหญ่เริ่มกดท้ายทอยผมหนักขึ้นเรื่อยจนต้องยอมเผยปากออกเพื่อช่วยหายใจ แต่นั่นกลับเปิดโอกาสให้อีกคนเข้ามาเชยชมอย่างที่ต้องการ
"อืม..."
"ไอ้เฮียร์..." ทันทีที่มันถอนปากออกผมก็ทรุดลงนั่งบนตักกว้างทันที มันเลยค่อยๆกระชับตัวผมด้วยแขนที่ไม่มีผ้าพันก่อนจะใช้ฝ่ามือร้อนลากผ่านต้นขาจนถึงสะโพก
รู้สึกดีจัง
"อ่า..." ผมเผลอครางรัับสัมผัสมันทันทีที่มันลากผ่านถึงกลางหลัง ก่อนที่ปลายจมูกและริมฝีปากจะค่อยไล้กดจูบทั่วลำคอ มันเอาแต่หอมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมาถึงที่สุดท้ายที่อีกคนเก็ยไว้ก่อนมันจะค่อยแตะลิ้นร้อนลงมาเบาๆแล้วตวัดเลียพร้อมกับฝากรอยแดงไว้ดวงเบ้อเร้อ
ไฝของผม
"อะ...ตรงนั้น" รู้สึกดีชะมัด
ผมจิกไหล่มันแน่นพร้อมกับกดหัวมันให้เข้าหาซอกคอหนักกว่าเดิม ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆประคองผมให้นอนราบลงไปกับเตียง
"ทำ...ทำได้มั้ย" เสียงแหบนั้นเอ่ยถามเหมือนสุดจะทนที่จะอดกลั้น ซึ่งผมก็ไม่รีรอที่จะเล่นตัวหรืออะไร เพราะตอนนี้มือผมรีบผวาเข้าถอดเสื้อยืดตัวบางที่ออกคนใส่ออก เผยให้เห็นรอยสักสวยเต็มแผ่นอก ก่อนจะตรงเข้าจูบที่ริมฝีปากสวยอีกครั้งทันที
ได้โปรดอย่าหาว่าผมใจง่าย ผมก็แค่...คิดถึงมัน
ทันทีที่ผมตอบตกลงนิ้วเรียวก็แกะกระดุมและซิบกางเกงยีนย์ผมออกได้อย่างง่ายดายก่อนจะค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้นจนเห็นทั้งแผ่นอก แค่นั้นผมก็แทบจะหลับตาปี๋ เพราะมันเองก็ส่งลิ้นฉ่ำเข้าครอบงำยอดอกเม็ดเล็กทันที ตอนนี้ผมหายใจหอบถี่ตามจังหวะตวัดเรียวลิ้นนั้นก่อนที่มือใหญ่จะค่อยลูบไล้ปลุกเจ้าอูมน้อยที่ขดตัวอยู่นั้น ให้มันขยายใหญ่ตามแรงปรารถนาของอีกคน
ผมเองก็หายใจหอบถี่อย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่ทั้งแผ่นอกผมจะเต็มไปด้วยรอยแดง แต่มันยังคงไม่สะใจอีกคนเพราะมันรีบล่นบ็อกเซอร์ผมแล้วใช้ปากอุ่นเข้าชิมมันทันที
"อะ! อะไอ้เฮียร์ ทะ อ๊ะ ทำ อะไร..." สติผมพยายามสั่งให้ดันหัวอีกคนให้ถอนปากออกจากแกนเรียว แต่ทำไมมือผมกลับหัวมันให้อมเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม ทำให้ตอนนี้หัวทุยสวยกำลังดูดและเลียแท่งแข็งอย่างเมามันส์ แต่ไม่นานผมก็เริ่มรู้สึกถึงการระรานตรงช่ิงทางอุ่น ปลายนิ้วเรียวสะกิดมันเพียงแผ่วเบาแต่ทำเอาผมต้องจิกปลายเท้าแน่น
"อะ อึก ตรงนั้น...อ๊ะ" ผมร้องเสียงหลงทันควันเมื่อปลายนิ้วเรียวเริ่มกดเข้าไปข้างในช้าๆพลางสะกิดผนังด้านในจนต้องเกร็งหน้าท้องแน่น ก่อนที่มันจะเพิ่มเป็นสองนิ้วแล้วแยงเข้าแยงออกจนทำเอาผมแทบบ้า
"อะ มะ มึง สะเสียว...ชะช้า หน่อย อ๊ะๆ"
สัด! มึงจะทำให้กูสติหลุดอยู่แล้ว ทั้งด้านหน้าด้านหลังแบบนี้...มันเหมือนจะขาดใจนะเว้ย!
"อึก! อ๊ะ! ไอ้เฮียร์!!" คราวนี้มันเพิ่มนิ้วเป็นสามก่อนจะทะลวงใส่ไม่ยั้ง ผมนี่ต้องโก่งบั้นท้ายตามจนโพรงปากสามารถอมแท่งร้อนเข้าไปได้หมด
อะ!
"มะไม่ไหวแล้ว อ๊าาา..." สิ้นเสียงผม...น้ำสีขาวห็พุ่งใส่ปากอีกคนทันที ผมกระตุกสองสามถี่อย่างหมดแรงก่อนที่มือใหญ่จะช่วยสาวมันให้หมด
"ไอ้เฮียร์...." ผมเรียกหาอีกคนเมื่อนิ้วเรียวทั้งสามยังคงคาที่เดิมก่อนมันจะค่อยๆเคลื่นตัวมาหาแล้วตรงเข้าประกบปากผมแน่น แต่สิ่งที่มันเข้ามาในปากผมกลับไม่ใช่เพียงแค่ลิ้นหนา มันค่อยปล่อยน้ำคาวสีขาวใส่ปากผมก่อนจะถามเสียงยียวนจนเริ่มเขิน
"หวานมั้ย...น้ำมึงน่ะ"
ไอ้นี่มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
"เล่นอะไรเนี่ย!" ผมทุบแขนมันไปสองสามทีเมื่อหาคำแถไม่ได้ แต่มันกลับทำให้อีกคนสะดุ้งตัวน้อยๆก่อนจะร้องซี๊ดเหมือนเจ็บมาก
"ซี๊ดดดดด"
"เหี้.ย! เจ็บแผลหรอวะ!" ผมรีบดันมันออกแล้วพลิกแขนข้างที่ผมทุบลงไป มันเป็นเพราะช้ำไปทั้งตัวจากการโดนรุมกระทืบ เลยทำให้ร่างกายปวดไปทั้งตัวแบบนี้
"ไม่เจ็บหรอก..." มันยังคงอวดเก่งทำเป็นไม่เจ็บ แต่ผมเห็นคิ้วมันขมวดเข้าหากันเหมือนกำลังระงับความเจ็บอยู่
"อวดเก่งนะมึง อะ! อย่าขยับนิ้วดิ!" มัวแต่ห่วงเลยลืมไปว่านิ้วมันยังคาอยู่ในรูร้อน ซึ่งมันเล่นเอาเสียวที่หน้าท้องวาบ ผมเลยพยายามดึงสะโพกออก แต่มันกลับเอามือมาบีบเค้นสะโพกผมอย่างหนักจนต้องแอ่นตัวเข้าหามัน
"พอแล้ว! มันเสียวนะเว้ย!"
มือใหญ่ยังคงทำตามอำเภอใจไม่สนผมสักนิด ผมเลยต้องโอบแขนรอบคอพร้อมกับจับมือมันให้หยุด จนสุดท้ายดวงตาคมที่ยังคงช้ำอยู่ของมัน ก็ช้อนตามองผมเหมือนต้องการสื่อความหมายอะไรบางอย่าง แต่ผมก็ไม่เข้าใจ
"ทำไมมองแบบนั้น"
"เออ..." มันหลุบตาลงต่ำทันทีที่ผมถามก่อนมันจะค่อยๆถอนมือออก
"เป็นอะไร..." ใจผมสั่นยังไงไม่รู้พอมันเงียบแบบนี้ ริมฝีปากสีซีดของมันก็เม้นกันแน่นก่อนจะเอ่ยขอกับผมเสียงเบา
"กู...เอามึงได้ปะ"
!!!
"ไอ้สัด! มึงทำมาถึงขนาดนี้แล้วยังจะถามอีกหรอหะ! เสียอารมณ์วะ!" ผมกร่อยจริงๆนะ มาถามหน้าซื่อไม่สมกับเป็นมันสักนิด แต่พอมันพูดอีกประโยคออกมาก็เล่นเอาผมอึ้งจนด่าไม่ออก
"กูเจ็บ...กูขยับได้ไม่มาก แต่กูก็อยากจะกอดมึง แต่มึงช่วย...ทำทีได้มั้ย"
หมายความว่าให้ผมเริ่มงั้นหรอ...ให้ตายเถอะ! ขอแบบนี้กูไปไม่เป็นนะเว้ย!
"กะ กูทำไม่เป็น" หน้าผมร้อนผ่าวจนแดงแล้วแน่ๆ แต่มันกลับดึงผมเข้าไปจูบเบาๆแล้วค่อยๆอุ้มผมขึ้นคร่อมตักตัวเอง
"มึงแค่...เอามันเข้าไป กูเบิกทางให้แล้ว" อย่าบอกนะว่าที่มันคานิ้วอยู่นานขนาดนั้นเพื่อรอให้ผมพร้อม แล้วอย่างนี้ผมจะต้องตอบยังไงดีล่ะ
"นะ..."
เหี้.ย! เล่นขอด้วยน้ำเสียงแบบนี้อีกแล้ว!
ผมไม่ตอบแต่ค่อยๆคว้าแท่งยาวใหญ่ของอีกคนให้ออกมาจากกางเกง ก่อนจะพบว่ามันแข็งตัวมากจนทิ่มร่องก้นไปมาอย่างเสียว แต่ผมก็ยังคงลังเลที่จะทำเอง จนมันคว้าน้องชายมันไปสาวอยู่สักพักแล้วเอามันมาจ่อที่ช่องทางอุ่นด้านหลังของผมใหม่
"กดลงมาผงฝุ่น...กูจะไม่ไหวแล้ว" เสียงแหบเหมือนกักเก็บอารมณ์อย่างมากเล่นเอาผมทำตามอย่างไร้สติ ผมค่อยๆยั้งบ่ากว้างไว้แล้วกดมันเข้าไปด้านในช้าๆ
อึก! เจ็บ!
มันเข้าไปเพียงแค่หัวผมก็แทบจะผวาดึงตัวออก แต่มือใหญ่กับรั้งไว้แล้วค่อยๆกดมันเข้าไปแทน
"เจ็บ!! อย่า!"
"อ่า...อย่างนั้นมึง อืม...ผ่อนแรงหน่อย มันฟิตไป" ผมหายใจหอบถี่เหมือนไม่มีสติหลงเหลือ มันรู้สึกปวดหนึบอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งแกนใหญ่เข้าไปได้เท่าไหร่ผมก็ยิ่งอึดอัด จนพอมันเข้าไปหมด ผมก็หมดแรงทันที
ครั้งนี้ครั้งเดียว ผมสาบานว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะเป็นคนทำเอง
 
 
"หายไปอยู่ไหนมาหรอ"
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
"สัด! ได้ยินที่กูถามมั้ยเนี่ย แล้วเอาแต่หอมกูอยู่นั่นและ อดอยากมากรึไง"
ผมจะไม่ว่ามันเลยนะ ถ้ามันไม่เอาแต่กดจูบอยู่เหนือเนื้ออูมส่วนกลางของผม เอาแต่ไล้หอมจนผมขนลุกแล้วขนลุกอีก แถมยังแกล้วเองปลายจมูกมาเฉียดที่น้องชายผมจนเผลอครางไปหายทีแบบนี้
โรคจิตจริงๆด้วยมึงเนี่ย
"เดี๋ยวดิวะ กูขอทำให้ชื่นใจก่อน"
"ชื่นใจบ้านพ่อมึงสิ นี่มึงทำไปตั้งสองรอบแล้วยังไม่พอรึไง!" เหี้.ย! กูแม่งก็นอนหมดแรงอยู่นี่ ส่วนมึงก็เอาแต่ลวนลามกูอยู่นั่นแหละ
"........." แหนะ เงียบอีก ที่เงียบไม่ใช่อะไรนะ แต่มันกำลังเลียผิวผมตรงสะโพกอยู่
"ไอ้เฮียร์!"
"เดี๋ยวก่อนดิวะ แต่นี่มึงมีไฝตรงนี้ด้วยวะ แม่งเซ็กซี่สัดๆ"
อึ้ง! มันเป็นพวกหลงไฝรึไง
"มึงมีไฝตรงอื่นอีกมั้ยวะ"
"ไม่รู้ หาเอาเอง" ผมตอบกับคนที่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มผม แต่พอมันได้ยินแบบนั้นมันโผล่หัวออกมาก่อนจะดึงผ้าห่มออกจากตัวผมทันที
หน้ามึงนี่บ่งบอกมากว่าพร้อมที่จะทำตามที่กูประชด
"ไอ้เฮียร์ ขึ้นมานอนนี่ดีๆ" คราวนี้ผมกดเสียงต่ำใส่เหมือนเหลืออด แต่ที่จริงก็ไม่ได้โกรธหรืออะไรหรอก แค่อยากให้มันเลิกจับนู้นเลียนี่สักที เพราะมันทำให้ผมเริ่มเกิดอารมณ์ตาม
"มึงขึ้นเสียงใส่กูหรอผงฝุ่น" แต่มันกลับกดเสียงได้ต่ำกว่าผมอีกอะ ผมเลยต้องเกี่ยวใบหน้าหล่อเลวของมันขึ้นมา
"มึงก็คุยกับกูก่อนดิ กูเป็นห่วงมึงนะ" พอผมพูดแบบนั้นมันก็ถอนหายใจออกยาวก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ โดยที่เกี่ยวผมให้เข้าไปนอนเกยบนหน้าอกมัน
"เออๆ ถามมา"
"มึงหายไปไหนมาเป็นอาทิตย์ กูใจหายหมด" มันเล่ตามองผมเล็กน้อยก่อนจะตอบ
"หนีไปรักษาตัว สภาพกูแบบนั้นคงทนรอพี่มึงกลับมาซ้ำไม่ไหวนะเว้ย คนเหี้.ยไร...ซัดหมัดเดียวกูจอดเลยสัด" น้ำเสียงมันดูแค้นพี่ถ่านมากเลยครับ แต่ผมก็ดีใจนะ ที่มันยังกลับมาหาผม
"แล้วมึงมานี่ไม่กลัวพี่ถ่านรู้รึไง"
"ไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่าอยากมาหามึง"
ฉ่า!
สาบาน ผมไม่ได้เขินมันจริงๆนะ
"ละ แล้วที่บอกว่า'รัก' จริงรึป่าว" คราวนี้ผมยันตัวลุกขึ้นมาถาม มันเองก็จ้องตาผมนิ่ง แต่พอมันดึงผมเข้าไปจูบอย่างอ่อนโยนก็ทำให้ผมรู้คำตอบทัน
"มึงรักกูใช่มั้ย"
"........"
"ตอบ!" ผมทุบลงบนอกมันเพื่อเร่งให้พูด แต่มันกลับเบี่ยงหน้าหนีแล้วไอในลำคอเล็กน้อย
"อะ แอ่มๆ อืม..." มึงเขินกูหรอ
"อะไรของมึงเนี่ย!" อย่าให้กูเดือดนะมึง!
"เออ! รักดิวะ ยอมให้พี่มึงกระทืบเกือบตายยังไม่รู้ว่ารักอีกรึไงไอ้ง้าว!"
รักดิวะ!
รักดิวะ!
รักดิวะ!
เหี้.ย! ใจกูเต้นแรงแล้วเนี่ย
"แล้วมึงจะทำไงต่อ" ผมถามออกไปเพราะทำอะไรไม่ถูก พร้อมกับหลบสายตามันด้วย มันก็อมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามผมกลับ
"แล้วมึงจะให้กูทำยังไง อยากให้กูเลิกยุ่งกับมึงหรือจะให้กูทนโดนพี่มึงกระทืบ"
นี่มึงกล้าถามคำถามกูแบบนี้รึไงไอ้หอก
"มึงก็ลองเลิกยุ่งกับกูสิวะ พ่อจะตามกระทืบเองเลยสัด!!"
บางทีก็งงกับตัวเอง ตอนแรกไล่ให้เขาออกไปจากชีวิต แต่พอตอนนี้กับขู่ให้เขาอยู่กับตัวเอง...ตลอดไป
 
"ห้ามหนีกูไปไหนนะมึง...ไอ้เฮียร์"
 
 
 
 
+++++++++++++++++++++++++++++++140120
เห้นบอกว่าค้างๆ ค้างอะไรกันคะ ขนาดให้เฮียร์ออกมาจุ๊บผงฝุ่นที่โรงหนังแล้วนะ 5555
ปล. ถ้าเจอคำผิดเยอะก็ต้องขอโทศด้วยนร้า พอดีเอ็นซีไรท์จะไม่อ่านทวน กระดากใจอะ555
ฝากๆติดตามด้วยนร้า