รักนี้ไม่มีกั๊ก

"ป่ะ ไปเรียนกันยูริ"
"อือ กำลังลงไป"
"คิดอะรัยอยู่ถึงลงมาถ้าขนาดนี้"
"ป่าวนี่ ไม่มีอะรัย"
"อือ งั้นไปกันได้แล้ว"แล้วเราทั้งสองก็ขึ้นรถ
ยูริเขย่าแขนยุนอาเพื่อเรียก"ยุนอาๆ"
"ว่าไงจะเขย่าทำไมอยู่ใกล้กันขนาดนี้"
"ก็ฉันเรียกเเกตั้งหลายครั้งแต่แกเอาแต่เหม่อ"
"อ้าว โทษที" แล้วฉันกับยูริก็เดินลงจากรถ
"อือ ไม่เป็นรัย แล้วตกลงจะบอกฉันได้รึยังแกเป็นรัย"
"ก็ฉัน  เฮ้อ!!"
"เป็นรัย"
"ก็ไม่อยากจะเอาชนะแล้วอ่ะ" ยัยยูริเอามือมาอังหน้าผา
"แกป่วยป่าว หรือกินยาแล้วไม่เขย่าขวด"
"ฉันไม่ได้ป่วย แล้วก้กินยาเขย่าขวดทุกครั้ง แต่"
"แต่รัย"
"ฉันรู้สึกฉันชอบ"
"ชอบรัย"
"ฉันรู้สึกฉันชอบนายนั่นอ่ะ ^///^"
"หา!!!! "
"อะรัย"ฉันถามยูริหน้านิ่งๆ
"แกต้องป่วยหรือเป็นอะรัยสักอย่างแน่ๆ"
"ฉันไม่ได้เป็นอะรัย"
"เอ่อ แต่แกแน่ใจนะ"
"อือ ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อนอ่ะ"
"ยังไง"
"ก็ใจฉันเต้นแรงทุกทีที่เข้าใกล้นายนั่น"
"เอ่อ ฉันเชื่อแกแล้วว่าชอบพี่ธาม"งั้น
"แล้วเอาไงต่อ"
"ไม่รู้"ฉันส่ายหัวไปมา
"เดี๋ยวฉันช่วยคิด ขึ้นห้องกันก่อน" แล้วฉันกับยูริก็เข้าห้องกัน
                                                      พักเที่ยง
"ไปกินข้าวกัน"
"อือ ไปสิ" แล้วเราก็มาถึงโรงอาหาร
"คุณยุนอา ทางนี้คร๊าบ"
"ขอบใจย่ะ คุณธามแต่ทีหลังไม่ต้อง"
"อ่า หะ "
"แล้ว เธอกินรัยมายัง"
"กินก็เห็นอะดิคุณธาม ถามแบบฉลาดๆ"
"คร้าบบ ขอบคุณที่ชม"
"ไม่เป็นรัยฉันเต็มใจ"
"ยุนอาไปซื้อข้าวกัน"
"ไม่ต้องหรอกฉันซื้อมาให้แล้วทั้งสองคน"ว่าแล้วพี่ออทัมก็ยื่นข้าวมาให้
"ขอบใจย่ะ แต่ทีหลังไม่ต้อง"นี่ไม่ใช่เสียงฉันแน่นอนแต่เป็นเสียงยัยยูริ
"ก็ไม่อยากซื้อให้หรอกน่า"
"แล้วซื้อให้ทำไมล่ะย่ะ"
"แต่ไอ้ธามมันให้ซื้อให้เธอด้วย"
"หรอคะ พี่ธาม"
"คร้าบบบ"
"ขอบคุณ นะคะ"
"ทีฉันไม่เห็นขอบคุณกัน"
"ก็พี่ธามให้นายไปซื้อให้ จะขอบคุณทำไม"
" พอเลิกเถียงกันได้แล้วทั้งสอง"
ก็ได้ค่ะ/ก็ได้"
"เธอไปนั่งกินข้าวกับฉันนะยุนอา"
"อ่า อือ" 
"เธอกินสิ"
"อือ"
"งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะนะ"
"อือ"แล้วเค้าก็ไปเข้าห้องน้ำ ส่วนฉันก็นั่งฟังสองคนนี้ไม่ไหว
"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
"อือ/อือ" ว่าแล้วฉันก็เดินไปเข้าห้องน้ำแล้วฉันก็ได้ยินคนพูดกันฉันก็ค่อยๆนั่งฟังอย่างเงียบ
"ว่าไง ฉันชอบพี่นะคะ"
"แต่ฉันไม่ได้ชอบเธอ"
"แต่"
"ไม่มีแต่ เพราะฉันมีคนที่รักแล้ว" นายธามไทพูดจบผู้หญิงคนนั้นก็เข้าไปกอด แล้วก็จูบกับนายนั่นแต่นายนั่นผลักออก
"อย่ามาวุ่นกับฉันอีก" ฉันรู้สึกว่าหัวใจฉันบีบรัดเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ที่เขาพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่ามีคนรักแล้ว ฉันส่ายหัวไปมาหลายที ' ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไปชอบผู้ชายอย่างนายนั่น'
"อือๆๆๆ พี่ธามใจร้าย" แล้วผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งออกไป 
"ฉันรู้นะว่าเธออยู่ที่นี่ ออกมา"  แต่อาจจะไม่ใช่ฉันก็ได้ ฉันไม่ออกแน่นอน
                                      โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ