Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 
เกลียด
 
 
                “อ๊ากก!!”
                “เร็วๆหน่อย ทีมนั้นจะเสร็จแล้วนะ!”
                “ดินสอเอาเทปใสให้หน่อย!!”
                “อยู่ไหนแล้วล่ะ เมื่อกี้มันยังวางตรงนี้อยู่เลย”
                “เร็วๆเข้า! พวกนั้นเอาเรือลงน้ำแล้วนะ!!”
                เสียงวุ่นวายพวกนั้นเป็นเสียงจากทีมของฉันเอง ไม่คิดว่าการสร้างเรือมันจะยากเย็นขนาดนี้!
                “ฮ่าๆ ฉันไปก่อนล่ะ ^O^//” อีตาไอโอดีนโบกมือให้พร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาทที่ไหลไปตามน้ำ หนอย!! ทีมนั้นเสร็จจนได้!!
                “หาเจอหรือยังดินสอ!” ฉันตวัดเสียงใส่ยัยตัวเล็กที่กำลังหาของอยู่ ที่ฉันต้องสั่งแต่ปากเพราะมือมันไม่ว่างน่ะสิ มือฉันกำลังยุ่งอยู่กับการดึงเรือไม่ให้ไหลไปกับน้ำ คิดว่าเรือมันเสร็จสมบูรณ์แล้วก็เลยโยนลงน้ำพร้อมจะนั่ง แต่ที่ไหนได้ มันดันมามีรูด้านข้างเนี่ย! ไอ้เรือนี่ก็ทำจากกระดาษลังอีก ถ้ามันเปียกน้ำขึ้นมามียุ่ยละลายแน่ ใครมันพันเทปสะเพร่าแบบนี้เนี่ย!! เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นฉัน? =_=
                “เอ้า เสร็จแล้ว ทิงเจอร์ขึ้นไปเลย” ร็อปเป้รับหน้าที่พยาบาลเรือกากๆแปะเทปใสกันน้ำเข้าแล้วเรียบร้อย
                “ขอบคุณมาก ดินสอ ขึ้นมาเร็วๆเข้า” ฉันยื่นมือให้ยัยนั่นจับจะได้ลงมาง่ายๆ
                “ขอบคุณนะ” พอยัยดินสอลงมาเสร็จ ร็อปเป้และกัปตันก็ตามลงมาตามลำดับ
                “ลุยโลด!!!”
ธ
                “กรี๊ดด >O<” ฉันร้องลั่นเพราะเรือชนหินข้างหน้า
                “ว้าย! เปียกหมดแล้ว” ยัยดินสอที่โดนน้ำกระเด็นเข้าใส่ร้องออกมา นางตัวเปียกไปหมดแล้วนะ
                “เฮ้ย! ทำไมมีน้ำอยู่ข้างบนวะ!!” กัปตันบ่นทุกครั้งที่น้ำโดนตัวเขา
                “อยู่เฉยๆรอถึงฝั่งเถอะ ยังไงก็ต้องเปียกอยู่ดี -_-” ร็อปเป้นั่งเฉยๆมองดูเราทั้งสามคนอย่างรำคาญ
                ทางเรืออีกลำ…
                “โอ๊ะ!! ทางนี่มีน้ำ” ไอโอดีนพยายามหลบน้ำที่กระเด็นเข้ามา แต่ก็ไม่พ้น
                “ไอโอดีนนั่งดีๆหน่อยสิ เรือมันเอียงหมดแล้วนะ” กล่องแก้วพยายามบังคับเรือเพื่อไม่ให้เอียงไปอีกทาง
                “เธอนี่ขายาวชะมัด เก็บขาหน่อยได้มั้ยยัยบัทเทอร์!” ร็อคบ่นออกมาอย่างคนแก่พลางผลักขาสวยๆของนางแบบให้ออกห่าง
                “นายก็นั่งห่างๆฉันหน่อยเซ่!!” บัทเทอร์ลุกขึ้นยืนแล้วผลักร็อคจนเขาหงายหลังตกน้ำ
                ซ่า!!!
 
                “มาถึงฝั่งกันแล้วรู้สึกยังไงบ้างเอ่ย ^^” พี่เอยืนมองดูพวกเราทั้งหมดที่เปียกกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะทีมของตาไอโอดีนนั่น เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้ากันทุกคน ไปทำอะไรกันมานักหนา
                “แล้วเรือของทีมน้องกล่องแก้วเป็นอะไรไปล่ะคะ” พี่อีฟยืนมองเศษกระดาษยุ่ยๆกับห่วงยางที่ใช้เป็นฐานของพวกนั้นอย่างอึ้งๆ พวกนั้นไปออกรบกลางมหาสมุทรมาหรือไงเนี่ย ทำไมมันถึงได้มีสภาพแบบนั้น -O-
                “ร็อคเค้าล้มเรือค่ะ -_-” กล่องแก้วชี้ไปทางตัวต้นเหตุอย่างเซ็งๆ
                “ก็ยัยนี่มันผลักฉันตกน้ำนี่” อีตาร็อคชี้ไปทางบัทเทอร์ที่ยืนสั่นอยู่ข้างๆไอโอดีน
                “แล้วทำไมต้องทำลายเรือที่พวกเราอุตส่าห์สร้างด้วยเล่า!” ยัยบัทเทอร์วีนแตกทันที ฮ่าๆ สมน้ำหน้าชะมัด
                “ฉันเปียก เธอก็ต้องเปียก” ร็อคชี้หน้ายัยบัทเทอร์อย่างเอาเรื่อง
                “มันไม่ได้มีแค่บัทเทอร์เปียกคนเดียวน่ะสิ -_-” ไอโอดีนมองหน้าร็อคอย่างรำคาญก่อนจะบิดชายเสื้อตัวเองให้หมาดน้ำ
                “เป็นทีมที่เปียกมากที่สุดเลยนะครับ เรามาดูฝั่งของกัปตันดีกว่า รู้สึกว่าทีมนี้จะเปียกน้อยที่สุดแล้วนะครับ” พี่เอเดินมาสำรวจร่างกายของเราทั้ง4คน ใครจะเปียกน้อยที่สุดนะ ^O^
                “โอ้...ดูเหมือนจะได้ผู้ชนะในเกมนี้แล้วล่ะ ^^” พี่เอยิ้มอย่ามีเลศนัยแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
                “คนที่เปียกน้อยที่สุดก็คือทิงเจอร์! ยินดีด้วยนะครับ น้องได้คะแนนหนึ่งแต้ม ^^” โอ๊ะ!! เป็นฉันจริงเหรอ กรี๊ดๆ พี่เอตาถึงมาก! >O<
                “ขอบคุณมากค่ะ ^O^”
                “เพราะฉันหลบน้ำไม่ดีเถอะ ไม่งั้นฉันชนะเธอไปแล้ว” กัปตันที่เปียกน้ำตลอดตั้งแต่ลงเรือบ่นใส่ฉัน ฮ่าๆ นายมันดวงไม่ดีเอง สมน้ำหน้า
               "นั่นสิ รองเท้าฉันเปียกมาเลย” ดินสอก้มมองรองเท้าตัวเองที่เปียกมากกว่าใครๆในทีม นั่นสิ เธอไปทำอะไรของเธอมาเนี่ย -_-
                “วันนี้ฉันคงไม่มีทางชนะแล้วล่ะ ฮ่าๆ” ร็อปเป้หัวเราะเสียงดัง นี่เขาสะใจอะไรของเขา -_-
                “ไม่แน่ ภารกิจหน้าพี่อาจจะชนะก็ได้นะ ^^” ฉันเอื้อมมือไปตบไหล่ร็อปเป้ที่ตัวสูงกว่าฉันเป็นสิบเท่า
                “ไม่มีทาง ฉันต่างหาก!” ไอโอดีนตะโกนให้ฉันได้ยินแล้วเดินตามพวกพี่เอและพี่อีฟไป อ้าว นี่เขาชี้แจงเรื่องภารกิจต่อไปแล้วเหรอ -O-
               
                Snow dome
                “ทำไมต้องให้เรามาที่นี่ตอนนี้ด้วยเนี่ย >_<” ฉันยืนสั่นกึกๆอยู่ในสโนว์โดมสถานที่ๆมีแต่น้ำแข็ง นี่พี่เขาบ้าหรือไงให้เรามาที่นี่ทั้งๆที่ตัวยังไม่แห้งเลย เดี๋ยวก็ได้เป็นหวัดตายกันยกรายการหรอก!
                “ฮ่าๆ เพราะนี่คือภารกิจไงครับ ต้องโหดๆแบบนี้แหละ พวกผมชอบ ^O^” เชิญชอบไปคนเดียวเถอะค่ะพี่เอ -_-
                “สรุปห..ให้เราทำอะไรกัน..ค..คะ >_<” ยัยบัทเทอร์พูดแทบจะไม่เป็นภาษาแล้ว ขนาดฉันที่เปียกน้อยที่สุดแถมอยู่ในเสื้อกันหนาวระดับหนาสุดยอดที่พี่สตาร์ฟดูแลสถานที่ให้มายังหนาวขนาดนี้เลย แล้วไอ้ทีมที่ถูกล้มเรือจะเป็นยังไงกันเนี่ย ฉันล่ะหนาวแทน >_<
                “ธงค่ะ เอาธงจากข้างบนนั้นแล้วนั่งเลื่อนลงมา ใครนำธงมาให้พี่ที่อยู่ด้านล่างได้ก่อนคนนั้นชนะค่ะ ^^” อ่ะเอ่อ...มีแค่นั้นจริงๆสินะ โอเค แค่นี้สบายมาก!
                “งั้น เริ่มได้!!” พอพี่เอยกมือเป็นสัญญาณออกตัวปุ๊บ มนุษย์ที่กระหายในชัยชนะต่างวิ่งขึ้นบันไดไปทันที ไม่มีทางให้ถึงก่อนหรอก >_<
                ตุบ!!
                “ปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันมั้ย ไปเล่นด้วยกันรีบมา ^O^” ยัยดินสอขว้างก้อนหิมะใส่ไหล่ฉันเต็มๆแถมยังร้องเพลงกวนประสาทอีก -_-
                “พอเถอะน่าดินสอ!”
                “โอเคบาย” ยัยเพี้ยนนั่นทำหน้าเศร้าก่อนจะนั่งลงจิ้มๆเกล็ดน้ำแข้งบนพื้น คิดว่าตัวเองเป็นอันนาในเรื่อง Frozen หรือไงฮะ
                “ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!” ยัยบัทเทอร์ดึงขากางเกงกล่องแก้วที่กำลังขึ้นบันไดไป โอ๊ะ พวกเขากำลังแย่งกันขึ้นไปนี่ ฉันก็ควรจะแย่งเหมือนกันนะ >_<
                “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ! อ๊ะ นั่นนายจะไปไหน” กล่องแก้วที่มัวแต่ทะเลาะกับยัยนางแบบขายาวนั่นรีบคว้าขาของชายผมแดงทันที แต่หมอนั่นดันหลบได้ซะก่อน
                “โทษทีนะ ^^” อีตานั่นส่งยิ้มก่อนจะวิ่งขึ้นไปโดยที่มีกัปตันวิ่งไล่ไปติดๆ
                “หลบไป!!” ฉันวิ่งขึ้นไปอย่างเร็วแม้กระทั่งน้ำแข็งที่เกาะบนบันไดไม่สามารถทำอะไรฉันได้เลย ^O^
                “ทำอะไรน่ะยัยบ้า!” อีตากัปตันที่โดนฉันผลักล้มไปกองกับเกล็ดหิมะสีขาว ฮ่าๆ เพราะพื้นมันลื่นก็เลยผลักชายร่างใหญ่ได้สบาย แบบนี้ก็ดีเหมือนกันแฮะ ^O^
                “ขอโทษนะกัปตัน ^^” ฉันโบกมือลาอีตานั่นแล้ววิ่งขึ้นไปก่อนที่อีตาไอโอดีนจะคว้าธงได้
                “ฮ่าๆ เสร็จฉันล่ะ!!”
                “นั่นมันของฉัน!!” ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาอีตาหัวแดงที่ชูธงแสดงความภูมิใจทันที หมอนั่นลากเลื่อนมาแล้ว ไม่นะ!! เขากำลังจะลงไป!
                “ลาก่อนนะเบบี๋ ภารกิจนี้ง่ายชะมัด ^O^”
                “ไม่มีทางหรอก!!” ฉันกระโดดเข้าไปนั่งบนเลื่อนอันเดียวกับเขาแล้วเอื้อมมือคว้าธงในมือของหมอนั่น
                “มานั่งอันเดียวกับฉันทำไมเนี่ย ลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!” มันเลื่อนลงมาเร็วขนาดนี้จะให้ออกไปยังไงเล่า!
                “กรี๊ดดดดด!! >O<” โอ๊ย!! แบบนี้ต้องชนกำแพงน้ำแข็งข้างหน้าแน่ ฉันจับแขนเสื้ออีตานั่นแน่นสุดขีดจนเนื้อผ้าจะฉีกคามืออยู่แล้ว ชนแน่ ต้องชนแน่ๆ!! >O<
                ฟึ่บ!!
                ตุบ!!
                ฉันปลิวลอยตามแรงลมและพบว่า ฉันนอนทับร่างอีตาหัวแดงนี่!!
                “โอ๊ย! เธอนี่น่ารำคาญชะมัด อยากชนะขนาดนั้นเลยหรือไง?” นายไอโอดีนค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนดันตัวฉันให้ออกห่าง เพิ่งรู้ว่าเรากระเด็นออกมาจากเลื่อนนะเนี่ย เกล็ดหิมะสีขาวกระจุยกระจายเต็มหน้าพี่เอพี่อีฟที่ยืนรอเราอยู่ เอ๊ะ! พี่เขาอยู่ตรงหน้าแล้วนี่
                “นายเอาธงมาเดี๋ยวนี้ นั่นต้องเป้นของฉัน!!”
                “เฮ้ยๆอะไร คิดจะแย่งกันด้านๆแบบนี้เลยเหรอ ฉันเป็นคนเอามันมานะ เธอแค่อาศัยเลื่อนของฉันลงมาเฉยๆ คนอย่างเธอน่ะไม่มีสิทธิ์” ไอโอดีนดันตัวฉันที่พยายามจะแย่งธงในมือของเขามา โอ๊ย! ที่นี่มันหนาวเกินไปแล้ว ขยับตัวอย่างที่ใจต้องการไม่ได้เลย
                “พี่เอรีบๆรับไปเถอะครับ เดี๋ยวยัยนี่จะแย่งได้ซะก่อน” อีตานั่นค่อยๆคลานเข้าไปหาพี่เออย่างทุลักทุเลเพราะมีฉันดึงร่างของเขาไว้อยู่ ไม่นะ ธงนั่น!! TOT
                “อ่า...ไอโอดีนเป็นผู้ชนะครับ!!”
                “-O-” พี่เอาดึงธงของไอโอดีนไปถือแล้วชูขึ้นพร้อมประกาศชื่อผู้ชนะ ทำไมภารกิจอันนี้มันง่ายดายขนาดนี้ล่ะ
                “โอ๊ยพี่กัปตันอย่าขว้างมานี้สิ!”
                “ฉันหงุดหงิดเลยมาลงที่เธอน่ะ -_-” เสียงเฮฮาแลดูมีความสุขพวกนั้นดังมาจากด้านข้างของฉันนั่นทำให้ฉันหันไปมองทันที ยัยดินสอกับร็อปเป้กำลังช่วยกันปั้นตุ๊กตาหิมะ ส่วนอีตากัปตันก็นั่งข้างๆร็อปเป้แล้วขุดเกล็ดน้ำแข็งขว้างใส่ดินสอ พวกเธอไม่คิดถึงเรื่องภารกิจเลยสินะ =_=
                “เอ่อ...ภารกิจต่อละคะ?” ฉันลุกขึ้นยืนแล้วถามพี่ทั้งสองคน ถ้ามีภารกิจอีก ฉันจะไม่พลาดแน่!
                “อันที่จริงเราก็เตรียมมาอีกสองภารกิจนะคะ แต่ว่านี่มันก็เลยเที่ยงมามากแล้ว น้องทิงเจอร์ไม่หิวเหรอคะ?” พี่อีฟถามแล้วมองหน้าฉัน เอ่อ...ฉันห่วงภารกิจจนลืมเรื่องข้าวไปเลย
                “สรุปคือ?” นายหัวแดงที่ยืนข้างๆฉันถามทั้งสองคนต่อ
                “ผู้ชนะของวันนี้คือไอโอดีนค่ะ ^O^”
                เฮฮา
                กรี๊ดดดด
                เสียงกรี๊ดพวกนั้นมันดังมาจากด้านนอกนี่ ทุกคนดูเราจากด้านนอกอย่างนั้นเหรอ เป็นแฟนคลับที่อยู่ยงคงกระพันมาก จะทำอะไรก็ดูไปหมดทุกฉาก -O-
                “คะแนนของไอโอดีนรวมแล้วเป็นสองคะแนนซึ่งมีมากกว่าคนอื่นๆ เพราะฉะนั้นเขาเป็นผู้ชนะค่ะ ส่วนของรางวัลเราจะมอบให้ที่บ้านค่ะ” พี่อีฟประกาศอีกครั้ง ฉันล่ะอยากจะโห่ให้ไอ้คนที่ชนะในเกมนี้จริงๆ
                “ไอโอดีนเก่งมากเลยค่ะ ได้ของรางวัลแล้วมาเที่ยวที่นี่ด้วยกันอีกนะคะ >_<” ยัยบัทเทอร์นั่งเลื่อนลงมาแล้วกระโดดเข้าไปกอดแขนอีตานั่นทันที น่าหมั่นไส้ชะมัด กัปตัน นายขว้างหิมะใส่ยัยนี่ให้ฉันหน่อยสิ =_=
                “ฮ่ะๆ ถ้าว่างก็จะพามานะ” ไอโอดีนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะแกะมือของยัยนั่นออก
                “พวกเราออกไปข้างยอกกันเถอะ เชื่อว่าทุกคนคงจะหิวมากแล้ว” พูดจบ พี่เอก็เดินนำออกไปด้านนอกทันที ฉันหันไปกวักมือเรียกดินสอกับร็อปเป้ที่ปั้นโอลาฟอย่างสนุกสนาน กัปตันก็ลุกขึ้นยืนอย่างเซ็งๆแล้วเดินตามพี่เอและพี่อีฟไป
                “อ้าวๆ รอด้วยสิ!!” อีตาร็อคเดือดร้อนพลางนั่งเลื่อนลงมา ทำไมรายการนี้มีแต่คนประหลาดทั้งนั้นเลยเนี่ย -_-
                พวกเราทั้งหมดรวมคุณลุงตากล้องประจำตัวพวกเราถอดเสื้อกันหนาวคืนให้สตาร์ฟแล้วเดินออกมาจากโดมนั่นทันที ขอบอกว่าอากาศข้างนอกอุ่นมาก! ดีใจสุดๆที่ได้ออกมาจากไอ้สโนว์โดมบ้านั่นสักที หนาวจนปวดกระดูกไปหมดแล้ว!
                “รู้สึกเหมือนว่าข้างนอกจะมีอะไรผิดปกตินะ” ยัยกล่องแก้วใช้ศอกสะกิดฉันแล้วมองไปทางแฟนคลับที่ยืนชูป้ายต่างๆมากมาย
                “อะไรปิดปกติล่ะ”
                “เธอก็ดูเอาเองสิ” พูดจบ ยัยนั่นก็เดินนำฉันไปเลย หมายถึงอะไรของยัยนี่นะ =_=
                “กรี๊ดดดด!! พี่ทิงเจอร์!!”
                “พี่ไอโอดีนนนน >O<” ท..ทำไมมีคนเรียกชื่อฉันกับอีตานั่นล่ะ -O-
                “เธอมองดูคนพวกนั้นสิ ที่เสื้อเขียนด้วยว่า ‘ทิงเจอร์-ไอโอดีน’ พวกเขาจับพวกเธอจิ้นกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ดินสอยกมือขึ้นจับไหล่ฉันแล้วเดินตามพวกคนข้างหน้าไปเรื่อยๆ
                “หา!!!!” ฉันอึ้งสุดชีวิต!!! พวกแฟนคลับบ้านั่นมันจิ้นฉันกับอีตาหัวแดงเนี่ยนะ! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด นี่พวกหล่อนไม่ได้ดูรายการหรือไงว่าฉันกับอีตานั่นตีกันจนหัวจะแตกกันไปข้างแล้วนะ ยังมีหน้ามาจับเป็นคู่จงคู่จิ้นอะไรนั่นอีก ไม่เอาเด็ดขาด ฉันไม่ชอบ!
                “พวกพี่ทั้งสองคนน่ารักมากเลยค่ะ!! >O<” ยัยชะนีนางหนึ่งที่ยืนหน้าราวเหล็กกันแฟนคลับตะโกนขึ้น แล้วยัยนั่นไปเอาเสื้อพวกนั้นมาจากไหน แถวนี้มีร้านสกรีนเสื้อด่วนด้วยเรอะ!
                “เราดูมาตั้งแต่เช้าแล้ว พวกพี่ทั้งสองน่ารักมาก >O<”
                “ทะเลาะกันแบบนี้อีกนะคะ น่ารักมากๆ!!” น่ารักกับผีสิ! มนุษย์ช่างประหลาดเหลือล้น เห็นคนทะเลาะกันมันมีความสุขมากหรือไงยะ!
                “แหม...กระแสเธอก็มาแรงดีนะ” กัปตันวาร์ปมายืนข้างฉันอีกแล้ว ไอ้ที่ว่าเป้นกระแสมันก็ดีอยู่หรอก แต่ฉันไม่ชอบเป็นข่าวกับอีตานั่นนะ -_-
                “นายก็มาแรงเหมือนกันนี่” ฉันหยุดเดินแล้วชี้ไปตรงมุมหนึ่งที่มีคนชูป้าย ‘รักสามเส้า เราสามคน ตันสอเป้’ ไอ้คำประหลาดตรงท้ายประโยคนั่นหมายถึงกัปตัน ดินสอ แล้วก็ร็อปเป้สินะ -_-
                “ฮ่ะๆ ช่างพวกเขาเถอะ” กัปตันหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเดินตามพวกร็อคและกล่องแก้วที่เดินนำไป
                ”ทิงเจอร์ ฉันไปทำอะไรแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” ดินสอเข้ามาเขย่าแขนฉันอย่างไม่ใจจนแขนฉันจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ยัยนี่ชอบกังวลรุนแรงจัง -O-
                “ช่างเถอะ กัปตันไม่เห็นคิดมากเลย ดูนู่น เดินไปนู่นแล้ว” ฉันชึ้ไปที่กัปตันที่เดินอยู่ข้างหน้า
                “นั่นสิ ไม่ต้องคิดมากหรอก ^^” ร็อปเป้ลูบหัวดินสอเบาๆก่อนจะเดินไปอีกคน ยัยดินสอยังคงงงกับเรื่องทั้งหมดแล้วกันไปมองป้ายของตัวเอง โอ๊ย! ยัยนี่จะคิดมากทำไมกันนะ พวกเขาก็แค่มีความสุขกับการมโน ช่างเขาเถอะ แบบนั้นมีสีสันออกจะตายไป แต่ป้ายของฉันนี่สิ ไม่ปลื้มอย่างแรง -_-
                “เราก็จะปล่อยให้ทุกคนทำกิจกรรมตามความพอใจ จะพักดื่มน้ำทานข้าวยังไงก็แล้วแต่ หรือจะไปเล่นและแจกลายเซ็นให้กับแฟนคลับก็ได้ เราจะให้เวลาอีก2ชั่วโมงนะคะ หลังจากครบเวลาตามที่กำหนดก็กลับมารวมตัวกันที่หน้าเวทีใหญ่โอเวอร์ไนท์เหมือนเดิมนะคะ” พี่อีฟหยุดยืนที่ร้านไอศกรีมแล้วอธิบายเงื่อนไขการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ให้พวกเราฟังทั้งหมด ก็ดีเหมือนกันแฮะ วันนี้ใช้พลังไปเยอะมาก อยากจะพักบ้างแล้วล่ะ
                “ขอความกรุณาแฟนคลับเข้าหาทั้ง8คนอย่างระวังด้วยนะครับ ถ้ารักพวกเขาก็อย่าทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บนะครับ ^^” พี่เอประกาศให้พวกแฟนคลับที่ยืนยิ้มอยู่รอบๆรับรู้
                “พวกเราสัญญา!!!” โอ๊ย! มันเป็นอะไรที่น่ารักมาก พวกเขาพร้อมใจกันพูดคำเดียวกันเพื่อนพวกเราทั้งหมดแปดคน คนสวนปลื้มสุดๆ >_< แต่ไม่ปลื้มป้ายจิ้นเอามากๆ -_-
                “งั้นก็แยกย้ายได้ครับ ^^”
                ”ขอบคุณมากค่ะ/ครับ” ทุกคนกล่าวคำขอบคุณแล้วแยกทางกันไปหาอะไรกิน ที่แน่ๆฉันไม่เข้าร้านไอศกรีมตรงหน้านี้แน่ เห็นแล้วหนาว =_=
                “พี่ดินสอและพี่ร็อปเป้คะ ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ อ๊ะ พี่กัปตันด้วย มาทางนี้หน่อยค่ะ >_<” พวกแฟนคลับรุมเข้าหายัยดินสอที่ยืนข้างๆ พวกนั้นเบียดจนฉันกระเด็นออกมาข้างนอก โอ๊ย! เชิญถ่ายรูไปเลยย่ะ ฉันไปหาอะไรกินคนเดียวก่อนก็แล้วกัน กว่ายัยดินสอจะแหวกออกมาจากฝูงชนได้คงจะอีกนาน นี่มันเวลาพักไม่ใช่เหรอ ไม่ได้ยินที่พี่เอกับพี่อีฟประกาศหรือไง -_-
                ตุบ!!
                “โอ๊ย! คนก็เยอะอยู่แล้วมาเดินเบียดฉันอีกทำไมเนี่ย” แค่ตัวอีตานั่นสัมผัสกับฉัน ฉันก็รับรู้ได้ในทันทีว่าต้องเป็นหมอนั่นแน่นอน ก็ฉันจำกลิ่นชั่วร้ายของเขาได้นี่! รับรองว่าด่าคนไม่ผิดแน่นอน
                “ยังไม่ทันได้มองหน้าก็รู้แล้วว่าเป็นฉัน เธอนี่เก่งชะมัด” อีตานั่นยืนแข็งทื่ออย่างกัยต้นไม้ จะเกร็งตัวทำไมนักหนา เป็นอะไร ปวดขี้หรือไง -_-
                “ไม่ต้องชม แล้วนายยืนแบบนั้นทำไม? =_=”
                “ก็...พวกนี้ผลักฉันมาน่ะสิ -_-” อีตานั่นชี้นิ้วไปด้านหลังที่เต็มไปด้วยบรรดาผู้หญิงและผู้ชายมากมาย และที่สำคัญพวกเขาใส่เสื้อสีเทาที่มีคำว่า ‘Tinger Iodine’
                “จะบอกว่าพวกเขาผลักนายให้มาหาฉันงั้นเหรอ”
                “ทำนองนั้น” อีตานั่นกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาฉันอย่างห้ามได้เนื่องจากโดนพวกนางทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังผลักมา นั่นทำให้ฉันกระโดดถอยห่างอย่างอัตโนมัติ จะดันตัวหมอนี่เข้าหาฉันทำไมเนี่ย -O-
                “กรี๊ด!! พี่ทิงเจอร์ตอนกลัวพี่ไอโอดีนน่ารักมากๆเลย!! >_<”
                “ดูหน้าพี่เขาสิ ไม่พอใจเอามากๆเลย”
                “เข้าไปอีกสิไอโอดีน ผมอยากเห็นหน้าของน้องทิงเจอร์เป็นแบบนั้นอีก >_<” ไอ้พวกโรคจิต!!! ฉันไม่ได้กลัวอีตานั่นแต่กำลังขยะแขยงต่างหาก!!
                “แหม...กระแสนี้มาแรงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เนอะ ไม่คิดมาก่อนเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้” อีตานั่นกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ
                “ไปให้พ้นๆ!” ฉันผลักอกตานั่นอย่างแรงแล้ววิ่งหนีทันที โอ๊ย!! นี่มันวันอะไรวะเนี่ย!
                “ตามไปสิ ตามไปเลย!!!” ยังจะยุให้หมอนั่นตามมาอีก!!
 
                แฮ่กๆ เฮือก!!! จะอ้วก! นี่ฉันวิ่งมาไกลเท่าไหร่แล้วเนี่ย คงจะพ้นจากสายตาคนพวกนั้นแล้วสินะ -O-
                “แฮ่กๆ...” ฉันเหลือบมองตามเสียงที่หอบแห้ง นั่นมันลุงตากล้องฉันนี่ อีตาลุงนี่ยังตามมาอยู่งั้นเหรอ เขาเป็นใครกันแน่ เป็นคุณลุงตากล้องธรรมดาหรือหุ่นยนต์GPSตามติดตัวกันแน่เนี่ย!! -O-
                “คุณลุงเหนื่อยมั้ยคะ =_=”
                “(- -)(_ _)” อีตาลุงนั่นพยักหน้าตอบอย่างพลางหายใจหอบด้วยความเหนื่อย ทำงานหนักจัง น่าสงสารชะมัด
                “งั้นเราไปหาอะไรกินกันเถอะ ลุงก็หิวเหมือนกันใช่มั้ย” ฉันหันไปถามตาลุงด้วยความเป็นห่วง ก็เขาทำงานมาทั้งวันแล้วตามติดฉันตลอดเวลา ไม่เหนื่อยก็ให้มันรู้ไปสิ
                ร้านอาหารแถวนี้คนก็เยอะด้วยแฮะ ที่ร้านสีชมพูมีคนถือป้ายร็อคกับกล่องแก้วเต็มไปหมด พวกนั้นต้องอยู่ในร้านแน่ๆ ทางที่ดีไม่ต้องเข้าร้านจะดีกว่า นั่งไปก็มีคนตามตลอด หากินข้างทางดีกว่าเนอะ -_-
                “อ๊ะนั่น ซุ้มบะหมี่นี่นา!” สายตาอันเฉียบคมของฉันเหลือบไปเห็นไอ้ซุ้มนั่นซะก่อน นี่แหละข้าวเที่ยงของฉันกับตาลุง ฮ่าๆ ^O^
                “เอาไอ้นี่อ่ะค่ะ สองถ้วย” ฉันชี้ไปที่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปคัพสีเขียวที่วางอยู่ตรงหน้า จะบอกว่ายี่ห้อ นิชชินนะจ้ะ รสหมูสับอร่อยมากๆ ถึงมันจะเค็มไปหน่อยก็เถอะ แต่มันอร่อยมากจริงๆนะ >_<
                “ที่เอามาสองถ้วยเพราะจะให้ลุงกินด้วยค่ะ ^^” ฉันยิ้มให้กล้องก่อนที่อีตาลุงนั่นจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย หัวเราะอะไร เด็กซื้อบะหมี่ให้นี่มันน่าขำมากเลยหรือไง
                “ผมเอาด้วยครับ ^^” เสียงกวนประสาทแบบนี้มาอีกแล้ว จะตามหลอกหลอนฉันไปถึงไหนเนี่ย -_-
                “นายไปกินที่อื่นไป ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย”
                “เธอเป็นเจ้าของร้านนี่หรือไง หื้ม??” อีตานั่นส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาทางฉันเล่นเอายัยพนักงานต้มบะหมี่ถึงกับโดนน้ำร้อนลวกมือ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ...ฉันเพิ่งสังเกตเห็นเสื้อยัยพนักงานนั่น มันเขียนว่า ‘Tinger Iodine’ นี่ ระแสนี้ดังถึงขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย!! -O-
                “นายตามฉันมาทำไม -_-”
                “ที่นี่มันก็มีแค่นี้ การเดินมาเจอกันไม่ใช่เรื่องแปลก” ข้ออ้างชัดๆ ขอเดาเลยว่าหมอนี่ต้องกำลังทำตามที่พวกแฟนคลับต้องการเพื่อให้ตัวเองดูเด่นขึ้นแน่ๆ
                “ที่นายตามฉันมาเพราะพวกแฟนคลับใช่มั้ย” ฉันเขยิบเข้าไปหาอีตานั่นแล้วกระซิบเบาๆ
                “หืม...ก็คงจะอย่างนั้น แล้วที่เธอเข้าใกล้ฉันแบบนี้เพราะอยากดังด้วยใช่มั้ยล่ะ ^^” จบประโยคกวนประสาทของอีตานั่นเล่นเอาฉันถอยห่างในทันที ขอร้องอย่าคิดไปเอง ฉันไม่ไดต้องการแบบนั้นสักหน่อย
                “ฉันไม่ได้อยากเกาะนายดังเลยนะ ช่วยเข้าใจใหม่ด้วย” ฉันเดินกลับมาอยู่ที่เดิมแล้วรอนางพนักงานคนนั้นมาเสิร์ฟ ก็แค่กดน้ำร้อนใส่คัพแล้วเอามาให้แค่นั่นมันยากตรงไหน ทำไมมันนานจังฟะ!
                “หึ...” อีตานั่นกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันไปให้ความสนใจนางพนักงานคนนั้นต่อ หัวเราะอะไรของไม่ทราบ
                “ด..ได้แล้วค่ะ ของคุณทิงเจอร์”
                “ขอบคุณมากค่ะ อ่ะนี่ของลุง” ฉันยื่นถ้วยคัพให้ตาลุงคนนั้น ลุงนั่นวางกล้องลงบนโต๊ะหน้าซุ้มก่อนจะรับคัพในมือฉันไป
                “เธอนี่มีน้ำใจจังเลยนะ” อีตานั่นก็ได้คัพบะหมี่มาแล้วเหมือนกัน อะไร สั่งทีหลังแล้วทำไมถึงได้พร้อมกันล่ะ ไม่แฟร์ -_-
                “แน่นอน คนสวยก็แบบนี้แหละ ^^”
                “เอ่อ...ทั้งสองคนช่วยเซ็นให้หน่อยได้มั้ยคะ” ยัยพนักงานคนเดิมโพล่งขึ้นแล้วยื่นกระดาษเล็กๆให้ฉันกับไอโอดีน จะให้ฉันเซ็นลายเซ็นในกระดาษแผ่นเดียวกับอีตานี่งั้นเหรอ -_-
                “อ๋อ ได้ครับ ^^” อีตาไอโอดีนทำหน้าที่เป็นไอดอลที่อัธยาศัยดีไม่ปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย เขารับปากกาจากมือของยัยคนนั้นแล้วขีดๆเขียนๆลงในกระดาษทันที
                “อ่ะ เธอก็เขียนซะสิ” ฉันทำหน้าไม่พอใจใส่อีตานั่นเล็กน้อยก่อนจะเขียนให้ “เสร็จแล้วค่ะ ^^” ฉันส่งกระดาษคืนให้เธอคนนั้นพร้อมกับรอยยิ้ม เมื่อกี้ฉันเห็นอีตานั่นวาดรูปหัวใจไปด้วยล่ะ ฉันก็เลยวาดดาวทับ ฮ่าๆ
                “ขอบคุณมากค่ะ ทั้งสองคนน่ารักมากเลยนะคะ ช่วยจับมือให้ดูหน่อยได้มั้ยคะ จะถ่ายรูปเก็บไว้ >_<”
                “แค่กๆ!!” คำพูดของยัยนั่นทำให้ฉันสำลักน้ำบะหมี่ จ..จะให้ฉันจับมือกับหมอนั่นเอเธองั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!
                “ได้ครับ ^^”
                “อะไรนะ!!” ฉันมองอีตาหัวแดงที่ยอมรับข้อตกลงอย่างง่ายดาย ทำไมถึงตอบตกลงล่ะ ตั้งใจจะแกล้งฉันใช่มั้ยเนี่ย
                “เอามือมานี่สิ” อีตานั่นคว้ามือฉันไปถือแล้วยิ้มให้ยัยพนักงานต้มบะหมี่นั่น เฮ้ยเดี๋ยวสิ ไม่คิดจะขออนุญาตฉันเลยเหรอ -O-
                “นี่ ต้องการอะไร” ฉันทำตาดุใส่อีตาตัวสูงที่ยืนข้างฉันพลางสะบัดมือออก แต่มันไม่หลุดอะ! T^T
                “ให้ความสุขแก่ประชาชนไง เธอไม่อยากเห็นน้องคนนี้มีความสุขเหรอ?” หมอนั่นชี้ไปที่นางคนนั้นที่ยืนถือโทรศัพท์ยิ้มแก้มแทบปริ คงจะมีความสุขมากสินะ มีความสุขบนความทุกข์ของฉัน T^T
                “ก็ฉัน...ช่างมันเถอะ เอางั้นก็ได้ รูปเดียวพอนะ =_=” ฉันชูนิ้วชี้ขึ้นเป็นสัญลักษณ์ว่าเอาแค่รูปเดียวก็พอ ยัยนั่นพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะกดถ่ายรูปเราทั้งสองคน ไม่รู้จะยิ้มยังไงแล้ว ทำหน้าบึ้งไปเลยแล้วกัน -^-
                แชะ!
                “ขอบคุณมากค่ะ น่ารักมากๆเลย >_<” แน่ใจนะว่าน่ารัก หน้าฉันบึ้งยิ่งกว่าตูดกบเนี่ยนะน่ารัก -_-
                หลังจากเซอร์วิสให้กับแฟนกระแสทิงเจอร์ไอโอดีนที่ร้านบะหมี่เสร็จ ฉันก็รีบยัดบะหมี่นิชชินนะจ้ะรสหมูสับเข้าปากทันที เบื่อชะมัด นี่มันเวลาพักแท้ๆแต่ก็ยังต้องมาต่อสู้ทางประสาทกับอรตาบ้าหัวแดงนี่อีก เดินไปทางไหนก็ตามมาตลอด พวกแฟนคลับที่เดินมาเจอก็ขอถ่ายรูป ขอลายเซ็น และรูปที่พวกนางขอไม่ธรรมดานะยะ ต้องเป็นรูปที่แตะเนื้อต้องตัวตลอด จับมือ โอบไหล่ โอบเอว หยิกแก้ม ทำไมไม่มีท่าต่อยหน้าบ้างล่ะ หัวเห็ดกับหัวหอมอยู่ที่ไหน ฉันอยากเจอพวกเธอ T^T!
                “อ้าวทิงเจอร์ เป็นยังไงบ้าง ^O^//” ยัยหัวเห็ดโบกมือมาแต่ไกลแล้วเดินมาทางฉันทันที พวกนี้นี่ตายยากชะมัด พูดถึงก็มาทันที แต่ก็ดีใจที่มา T^T
                “ฉันไม่มีความสุขเลย อยากจะตาย -_-”
                “เป็นอะไรล่ะ อ้าว! นั่นพี่ไอโอดีนนี่นา สวัสดีค่ะ >_<” ยัยหัวเห็ดรีบทักทายอีตาหัวแดงทันที เห็นมั้ยล่ะ อีตานั้นตามฉันมาจริงๆด้วย เห็นแล้วรำคาญลูกตาชะมัด จะตามฉันไปถึงไหนเนี่ย!!
                “โอ๊ะ เพิ่งซื้อเสื้อคู่มาพอดี เขาออกแบบได้ดีมากเลยนะเนี่ย” อีตาหัวหอมแฟนหัวเห็ดก้มมองดูเสื้อที่ตัวเองใส่ นั่นมันไอโอดีนเวอร์ชันการ์ตูนนี่นา ก็น่ารักดี แต่ตัวจริงไม่น่ารักเลย =_=
                “ส่วนนี่ของเธอ ฉันซื้อมาให้แล้ว” อีตาหัวหอมยื่นเสื้ออีกผืนให้หัวเห็ด อย่าบอกนะว่านั่น
                “ส่วนนี้ก็เป็นรูปเธอ ต้องใส่คู่กันแบบนี้ น่ารักดีใช่มั้ยล่ะ ^O^” ยัยนั่นคลี่เสื้อออกจนเห็นรูปฉันเวอร์ชันการ์ตูนเต็มสองตา นั่นมันเสื้อคู่ฉันกับอีตาหัวแดงงั้นเหรอ! -O-
                “น่ารักกับผีน่ะสิ!”
                “โอ๊ะ น่ารักมากเลยนะเนี่ย คงต้องซื้อมาใส่ซะบ้างแล้ว ^^” อีตาไอโอดีนยิ้มร่าพลางเอาเสื้อในมือของหัวเห็ดขึ้นมาพลิกดูไปมา ขอร้องเถอะ อย่าซื้อ!
                “นายหัวหอม ฉันเบื่ออีตานี่แล้วอ่ะ พาฉันไปให้ไกลๆที TOT” ฉันคุกเข่ากอดขาอีตาหัวหอมอย่างไร้เรี่ยวแรง ฉันแวดหัวกับวันนี้มากจริงๆ วันนี้ฉันถูกคนที่เกลียดขี้หน้าแตะเนื้อต้องตัวอย่างปฏิเสธไม่ได้มาทั้งวันเลยนะ สงสารฉันเถอะ จะตายอยู่แล้ว TTOTT
                “ทำไมล่ะ ก็น่ารักดีออก ฉันกะจะมาถ่ายรูปพวกเธอเลยนะ” คำพูดของหมอนั่นทำให้ฉันลุกขึ้นยืนทันที
                “นายพูดว่าไงนะ -_-”
                “จะขอถ่ายรูปพวกเธอไง” อีตานั่นยกโทรศัพท์รุ่นมะพร้าวโดนขูดให้ดูพร้อมกับเข้าแอพ 360.2 องศาเสร็จสรรพ ดูสิ ขนาดเพื่อนรักทั้งสองยังไม่สงสารฉันเลย -_-
                “เอาหน่อยน่า เพื่อนเธอต้องการก็จัดให้สักหน่อยสิ ^^” อีตาไอโอดีนเอื้อมมือมาโอบไหล่จากด้านหลังแล้วก้มตัวให้หน้าของหมอนั่นอยู่ระดับเดียวกับฉัน
                “ถอยไป” ฉันผลักหมอนั่นออกจากตัวก่อนที่อารมณ์เสียไปมากกว่านี้ เขาต้องการอะไรกันแน่ ก็รู้อยู่ไม่ใช่หรือไงว่าฉันเกลียดกับการถูกแตะตัวแบบนี้ ฉันทนอยู่กับหมอนี่มาทั้งวันได้ยังไงถ้าไม่อดทน
                “เป็นอะไรไปยัยเตี้ย เรื่องแค่นี้เล็กน้อยเองน่า”
                “นั่นสิทิงเจอร์ ฉันชอบมากๆเลยนะ >_<” ยัยหัวเห็ดก็อีกคน ทำไมต้องบ้าตามคนด้วยอื่นด้วย นี้เพื่อนเธอเองนะ
                “เรื่องของเธอสิ ฉันไม่ชอบ”
                “ขนาดเพื่อนยังว่ากันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ เฮ้อ...คนที่เป็นเพื่อนเธอคงต้องมีความอดทนสูงมากแน่ๆ โดนด่าทุกวันแบบนี้เลิกคบเลยดีกว่า”
                “นายควรหุบปากแล้วไปให้พ้นๆซะ” ฉันจ้องหน้าอีตานั่นอย่างเอาเรื่อง ทำไมถึงชอบมาวุ่นวายกับฉันนัก
                “อย่าทำหน้าดุอย่างนั้นสิ ไม่สวยเลยนะ” เขาเอื้อมมือมาจับหน้าฉันแต่ถูกปัดออกก่อน
                “เลิกทำแบบนี้สักทีเถอะ ฉันรำคาญ”
                “ว้าย! พี่ไอโอดีนกับทิงเจอร์นี่นา พวกเรากำลังตามหาอยู่เลย”
                “ถ่ายรูปคู่ให้พวกเราหน่อยสิครับ ได้ข่าวว่าพวกเขาได้รูปพี่ๆไปกันเต็มเลย” พวกคนที่ไหนก็ไม่รู้เดินมามุงมากมายจนหัวเห็ดกับหัวหอมแทบจะไม่มีที่ยืน เมื่อไหร่จะเรียกรวมเนี่ย ฉันไม่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แล้วนะ!
                “อ้อ ได้เลยครับ พวกเรากำลังว่างอยู่พอดี ^^” อีตานั่นบกมือขึ้นโอบไหล่ฉันแน่นแล้วยิ้มหวานใส่กล้อง ไปเป็นนายแบบเถอะ ฉันไม่อารมณ์มาถ่ายรูปกับนายแล้วนะ
                “ฉันบอกว่าให้ปล่อย”
                “เอาน่า...เพื่อแฟนคลับนะ” ยัยบัทเทอร์อยู่ไหนเนี่ย มาเอาตัวหมอนี่ไปที!
                “เอ้า 1 2 3 แชะ!” พวกเขากดชัตเตอร์รัวๆจนฉันทำหน้าไม่ทัน ตอนนี้ฉันหน้าบึ้งอยู่นะไม่เห็นหรือไง อีตานั่นก็โอบเอาไว้แน่นจนดิ้นไปไหนไม่ได้ วีนก็ไม่ได้เพราะตอนนี้คนมากมายกำลังมองฉันอยู่ ขืนปรี๊ดแตกตรงนี้ได้โดนรุมด่าแน่ อดทนอีกหน่อยก็แล้วกัน
                อีตานั่นทั้งกอดเอว จับแขน แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก โอ๊ย! จนฉันมันลุกจนจะครบทุกเว้นแล้วนะ!
                “ยิ้มหน่อยสิทิงเจอร์ พวกเขาถ่ายรูปเธออยู่นะ”
                “ฉันไม่มีอารมณ์ยิ้มหรอก หน้าฉันมันก็อย่างนี้ล่ะ” ฉันพูดพลางหันไปมองทางอื่น พวกที่มุงถ่ายรูปก็กรี๊ดกร๊าดกับพฤติกรรมของฉัน เฮ้ย! มีความสุขกันมากนักหรือไง!
                “งั้นเธอก็ทำหน้าแบบนั้นให้ตลอดก็แล้วกัน” หมอนั่นค่อยๆโน้มตัวลงมาจนริมฝีปากของเขาจะชนกับแก้มใสเนียนของฉันแล้ว
                พลั่ก!!
                ฉันผลักอีตาบ้านั่นให้ออกห่างแล้วหมุนตัวกลับทันที ท..ทำไมคนเยอะแบบนี้ เพราะฉันหันหลังกลับมาอย่างไวจนจะชนกับพวกที่มามุงดู ตอนนี้ก็หยุดเดินไม่ได้แล้วด้วย! ต้องชนแน่!!
                หมับ!!
                ว้าวววว >O<
                กรี๊ดดดด
                ม..เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น เท่าที่จำได้ฉันผลักอีตานั่นให้ออห่าง หลังจากนั้นขามันก็พันกันจนจะล้มแต่มือหนาของชายคนนั้นกลับกระชากตัวฉันกลับจนเซไปซบอกอันแข็งแกร่งของเขา!
                ของไอโอดีน!!!
                แชะ แชะ!!
                ตอนนี้หน้าฉันฟุบกับอกของเขาโดยที่มีมือหนาโอบกอดอย่างแน่น ฉ..ฉันถูกเขากอดต่อหน้าทุกคน ไม่คิดว่าฉันจะอายหรือไง!!
                พลั่ก!!!
                 ครั้งนี้ฉันผลักเขาสุดแรงจนตัวของหมอนั่นเองก็เซไปชนพวกที่ยืนอยู่ข้างๆเหมือนกัน ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้มันทำให้ฉันฉุนเอามากๆ ฉันไม่ชอบการกระทำที่ดูเหมือนการแกล้งผู้หญิงเป็นเรื่องสนุก ถ้าฉันเห็นนายเป้นของเล่นบ้างล่ะ จะรู้สึกยังไง?
 
                “ทุกคนมารวมกันครบแล้วนะครับ ^^” ตอนนี้พวกเราทั้งหมดยืนบนเวทีครบทุกคนแล้ว ถึงเวลากลับสักที ฉันเบื่อที่จะอยู่ที่นี่เต็มทนแล้ว
                “เป็นอะไรทิงเจอร์ อารมณ์ไม่ดีเหรอ?” ดินสอที่สังเกตเห็นฉันเงียบผิดปกติทักขึ้น
                “อืม” เท่านั้น ยัยนั่นก็เงียบไปในทันที
                “วันนี้ชาวโอเวอร์ไนท์ทั้งแปดคนเซอร์วิสแฟนๆดีหรือเปล่าคะ ^O^” พี่อีฟถามพวกแฟนคลับที่ยืนล่างเวทีผ่านไมค์จนมันก้องไปทั่ว
                มากกกกกกก >O<
กรี๊ดดดด
                แน่นอนสิ ถ้าบอกว่าไม่ดีจะเข้าไปตบหน้าเรียงคนเลย
                “เรามามอบรางวัลให้กับผู้ชนะกันเถอะครับ” พี่เอพูดจบ อีตานั่นก็เดินออกไปอย่างรู้หน้าที่
                “บัตรเล่นฟรีสำหรับสองคนในสตอร์มเวิล์ล บัตรดูหนังฟรี4เรื่องสำหรับ4คน และเงินรางวัลมูลค่าหนึ่งแสนบาทค่ะ ^O^” พี่เอประกาศรางวัลพร้อมกับเสียงปรบมือของทุกคน พอหมอนั่นรางวัลมาเสร็จก็กลับมายืนที่เดิม
                “เก่งมากๆเลยไอโอดีน >_<” ยัยบัทเทอร์เข้าไปกอดแขนอีตานั่นทันทีที่เขาเดินมาถึงที่
                “เหอะ!”
                “เหอะอะไรยัยยาแผลแดง!” ยัยบัทเทอร์ชะโงกหน้าวีนใส่ฉันที่ยืนห่างจากยัยนั่นมาสองคน
                “เปล่า ขอโทษที่ทำให้อารมณ์เสีย” ฉันกอดอกแล้วเชิดหน้าขึ้นไม่มองยัยนั่นเลยแม้แต่น้อย การกระทำของฉันทำให้ดินสอสะกิดที่มือฉันเบาๆ โอเค ฉันจะเงียบก็ได้
                “และนี่คือช่วงท้ายของรายการ เราจะประกาศรายชื่อรูมเมทค่ะ ^O^”
                ว้าว!!!
                จะประกาศตอนนี้เลยงั้นเหรอ?... ช่างมันเถอะ จะประกาศตอนไหนที่ไหนยังไงมันก็ไม่ต่างกันหรอก ก็ได้นอนเหมือนๆกัน สิ่งที่ฉันขอมีเพียงสิ่งเดียว นอนกับใครก็ได้ขอไม่เป็นหมอนั่นก็พอ
                “เอาล่ะครับ นี่คือผลโหวตจากผู้ชมมากมายนะครับ” พี่เอพูดพลางถือกระดาษขึ้นมา นั่นคงเป็นรายชื่อสินะ
                “เริ่มจากไอโอดีนเป็นคนแรกเลยแล้วกันนะครับ รูมเมทของเราก็คือ....” พี่เอเงียบไปสักพักเพื่อให้ทุกคนได้ลุ้น “น้องดินสอครับ!!!!”
                กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!
                ย..ยันดินสอกับหมอนั่นเนี่ยนะ!!! เป็นไปได้ยังไง อีตานั่นจะทำอะไรดินสอหรือเปล่า!!
                “ฮ่ะๆ แปลกชะมัด ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้นอนกับเขา” ยัยนั่นยกมือขึ้นเกาหัวหงึกๆแล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย นี่เธอไม่กังวลอะไรเลยหรือไง?
                ”ใช่ครับ หัวข้อวันนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน แต่ก่อนจะเฉลยหัวข้อ เราจะบอกรูมเมทให้แต่ละคนก่อนนะครับ ^^” คาดไม่ถึงอย่างนั้นเหรอ...
                “น้องกล่องแก้ว...คู่กับร็อปเป้ค่ะ ^O^”
                วู้วววววว
                พวกนั้นไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ วันนี้ร็อปเป้ทำอะไรกับยัยกล่องแก้วบ้าง ทำไมถึงได้นอนห้องเดียวกันล่ะ
                “คาดไม่ถึงจริงๆด้วย ฝากตัวด้วยนะ ^^” ร็อปเป้ก้มหัวเล็กน้อยให้ยัยกล่อง รายการนี้มันเล่นตลกอะไรกัน ฉันคาดไม่ถึงจริงๆ!
                “เช่นกันค่ะ”
                “ต่อไปก็กัปตันนะครับ” บางทีฉันอาจจะได้นอนกับหมอนี่อีกคืนก็ได้ “น้องทิงเจอร์ครับ!”
                “หา! หมายความว่าฉันต้องนอนกับนายนี่งั้นเหรอ!!” ยัยบัทเทอร์ที่ยืนลุ้นอยู่นานชี้หน้าไปที่นายร็อคทันที
                “ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะได้นอนกับเธอ!”
                “เอ่อ...ผมอ่านผิดครับ คนที่ได้นอนห้องเดียวกับกัปตันคือบัทเทอร์ต่างหาก ขอโทษด้วยครับ แหะๆ ^^” พี่เอยกมือขึ้นเกาหัวเล็กน้อยแก้เขิน อ้าว ประกาศผิดงั้นเหรอ
                “จากที่ประกาศรายชื่อไปก็พอจะเดาออกแล้วนะครับว่าหัวข้อในวันนี้คืออะไร ^^”
ไม่จริง....
                “หัวข้อในวันนี้ก็คือ ‘ความสัมพันธ์เป็นศูนย์’ ค่ะ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า คนที่ไม่เคยคุยกันมาก่อนหรือคุยกันน้อยมากที่สุดจะได้สร้างความสัมพันธ์กันในคืนนี้ค่ะ ช่วยเป็นมิตรกันด้วยนะคะ ^O^”
                ไม่มีทาง...
                “และคู่สุดท้ายก็คือ น้องทิงเจอร์กับร็อคครับ ^O^”
                ว้าววววววว!!
                ไม่อยากจะเชื่อ!!
                ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้...
                “ทิงเจอร์...” ดินสอเรียกฉันพลางบีบมือเบาๆ เธอคงรู้ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไง...
                ทำไมต้องเป็นหมอนั่น...
               
อาจจะมีคำที่เขียนผิดบ้างเล็กน้อยถึงปานกลาง หรืออาจจะมากกว่านั้น =_=
ต้องขออภัยด้วย เพราะรีบพิมพ์ >_<
อล้วจะกลับมาแก้คำผิดหรือเสริมอะไรเพิ่มเติมให้ทีหลังน้าาา
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณมากๆค่ะ ^-^