Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 

งานน้ำ

 

 

                ฉันหันไปมองคนอื่นที่อยู่ข้างหลัง ทำไมมันเยอะขนาดนี้เนี่ย! อย่าบอกนะว่าคนพวกนี้เขาก็จ่ายบัตรมากกว่าคนอื่น 3 เท่าเพื่อขึ้นเล่นพร้อมกับพวกเราทั้งแปดคน อ้อไม่สิ ทั้งสิบคนต่างหาก รวมพี่เอและพี่อีฟด้วย =_=

                “รีบๆขึ้นมาสิยัยเตี้ย ทำไมชอบให้คนอื่นรออยู่เรื่อยเลย” อีตาไอโอดีนที่เลือกที่นั่งเรียบร้อยแล้วหันมาว่าฉันที่ยังยืนนิ่งเป็นคนโง่อยู่ ฉันไม่ได้โง่นะ! (ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ด่าตัวเอง)

                ฉันมองที่นั่งอันกว้างขวางและร้างผู้คน มีเพียงแค่พวกเราชาว Owc. เท่านั้นที่นั่งอยู่ ฉันต้องเลือกที่นั่งที่เหมาะสมที่สุด ต้องเป็นที่นั่งที่สมดุลที่สุดเพื่อไม่ให้น้ำอันน้อยนิดของฉันหกไปมากกว่านี้ และแน่นอนมันต้องนั่งตรงกลางนี่นะ แต่ที่พวกนั้นทุกคนก็นั่งไปหมดยกเว้นพี่เอพี่อีฟที่เลือกนั่งตรงหัวเรือ มันจุดที่เสียวที่สุด นี่พี่เขายังไม่เข็ดอีกเรอะ -_-

                “นั่งด้วยคนสิ” ฉันหย่อนก้นนั่งลงข้างๆหมอนั่น หึ! ที่นั่งตรงนี้ไม่ได้คิดพิศวาสนายหรอกนะ ก็แค่จะทำให้นายแพ้เท่านั้น!

                “ทิงเจอร์ ทำไมไปนั่งตรงนั้นล่ะ” ดินสอที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันเอ่ยขึ้น

                “นั่นสิ ตรงนี้ยังมีที่ให้นั่งอยู่นะ” ร็อปเป้ที่นั่งข้างดินสอถามขึ้นอย่างสงสัย

                “ยัยนั่นสมองกลับหรือไง -_-” กัปตันก็สงสัยไม่แพ้กัน

                “คิดจะมาอ่อยไอโอดีนของฉันหรือไง!” ส่วนนั่นยัยบัทเทอร์ -_-

                “คิดถึงฉันหรือไง ^^” และประโยคที่สุดแสนจะกวนประสาทนี่เป็นของใครไปไม่ได้นอกจาอีตาบ้านี่คนเดียว

                “^^” ฉันไม่โต้ตอบอะไรทั้งสิ้น ยิ้มไว้อย่างเดียวเป็นพอ!

                “ทุกคนมากันครบแล้วนะคะ เราจะให้ทุกคนเข้ามาแล้วนะ อย่าลืมนะคะว่ากล้องจับตลอด มันซ่อนทุกซอกทุกมุมเลยล่ะ ^^” พี่อีฟพูดด้วยเสียงใสแจ๋วมีวคามสุขสุดๆ จากนั้นพวกที่ยืนรอต่อคิวก็ค่อยทยอยเข้ามาจนเต็มไปหมด

                “สวัสดีครับทุกโคนน ^O^” เสียงประกาศจากไมค์ดังขึ้น นั่นเป็นเสียงของผู้ที่ดูแลเครื่องนี้ เขานั่งบังคับเครื่องอยู่ข้างๆไวกิ้ง อย่าบอกนะว่าหมอนี่จะมาเป็นพิธีกรรับเชิญอย่างยัยเมื่อตะกี้นี้  รายการนี้มีแค่พี่เอและพี่อีฟก็พอแล้วย่ะ -_-

                “ทุกคนดีใจมั้ยครับที่ได้นั่งใกล้ชิดชาว Owc. ทั้งหลาย ^O^”

                วู้ววววววววว

                นั่นคือเสียงตอบนับจากผู้คนที่นั่งอยู่รอบๆ หนวกหูชะมัด =_=

                “ใครเป็นแฟนคลับน้องทิงเจอร์บ้างขอเสียงหน่อย ^O^”

                เฮ!!!

                วู้วววว

                O_O มีคนเชียร์ฉันด้วยเหรอเนี่ย!!

                “วะว้าว เสียงดังมากเลย นั่นคือเสียงที่ออกมาจากใจของพวกเรา ผมเองก็เป็นแฟนคลับน้องทิงเจอร์เหมือนกันครับ >_<” แหม ฉันล่ะอยากเห้นหน้าอีตาที่พูดออกไมค์นี่จังเลย ชมซะเขินเลยนะยะ >_<

                “แค่นี้ทำเป็นเขิน เฮอะ!” นายไอโอดีนที่นั่งอยู่ข้างๆฉันส่งสายตาไม่พอใจใส่ อิจฉาล่ะสิ? ฮ่าๆ

                “ผมที่รับหน้าที่เป็นผู้ดูแลเครื่องเล่นนี้จะเขย่าขวัญน้องทิงเจอร์ด้วยเรือยักษ์นี่เอง ภารกิจนี้ไม่มีใครรอดแน่นอน ฮ่าๆ ^O^” เอ๊ะเดี๋ยวสิ จะเขย่าขวัญกันงั้นเหรอ หมายความว่ายังไง แบบนี้ฉันก็อ้วกแตกพอดีสิ!!!

                “เรามาเริ่มกันเถอะครับ ^O^”

                ปู้นนนน

                หลังจากเสียงแตรที่ดังไปทั่วบริเวณเงียบลง เรือลำใหญ่ไวกิ้งสุดหรรษาก็ค่อยๆโยกขึ้นโยกลงอย่างช้าๆ เอาล่ะ ทำใจดีๆไว้นะทิงเจอร์ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร มองไปข้างหน้า มองวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม

                (-_-)

                วิวข้างหน้าไม่สวยเลยแฮะ เห็นหน้าอีตาร็อคหน้าบูดนั่นเต็มๆ -_- หันไปมองข้างๆดีกว่า

                วืดดด

                โอ๊ย! ภาพมันเบลอไปหมด มันเริ่มจะแกว่งแรงขึ้นแล้ว @_@

                “ยัยเตี้ยอย่าให้น้ำมันโดนฉันสิ ดูของตัวเองดีๆหน่อย!” อีตาหัวแดงตะโกนใส่หูจนฉันหันไปมองหน้าเขาทันที หกนิดหน่อยจะเป็นอะไรกัน นี้ทำเป็นโวยวายไปได้!

                “ไอโอดีนคะ บัทเทอร์เปียกหมดแล้วนะ”

                “ก่อนนายจะว่าคนอื่นไปดูของตัวเองก่อนดีกว่ามั้ย?” ฉันหัวเราะใส่หมอนั่นเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าสะใจ ฮ่าๆ น้ำในแก้วของยัยบัทเทอร์กระฉอกออกมาจนเกือบหมดแน่ะ

                “ของฉันน่ะไม่เป็นไรหรอก ยังเหลือเยอะมากกว่าเธออีก!” หมอนั่นมองที่แก้วในมือของฉัน เอ๊ะ น้พของฉันมันเกือบหมดแล้วนี้ มันเหลือน้อยกว่าของยัยบัทเทอร์นั่นอีก ไม่ยอมเด็ดขาด!!

                วืดดดดด

                กรี๊ดดดดด

                อ๊ายยยย!!

                เสียงกรีดร้องทั้งหญิงทั้งชายตะโกนออกมาจนมันมั่วไปหมด ไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใครแล้ว >O<

                “วู้ววว สนุกกันใช่มั้ยครับ ^O^” เสียงจากไมค์นั่นดังมาอีกแล้ว มันคงจะสนุกกว่านี้ถ้าฉันไม่ต้องมาห่วงว่าน้ำมันจะหกมั้ย! ตอนนี้รองเท้าฉันเปียกเพราะน้ำจากแก้วของอรตาร็อคที่นั่งหน้าฉันนั่นแหละ เปียกก็เปียกสิวะ ฉันต้องบังคับไม่ให้ไอ้น้ำนี่หก!

                เฮือก!! ฉันเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ!!

                “เป็นอะไรของเธอน่ะยัยเตี้ย” นายไอโอดีนที่เห็นฉันยกมือขึ้นปิดปากตัวเองถามขึ้น จะเป็นอะไรอีกล่ะ ฉันกำลังจะอ้วก!!

                “อย่ายุ่ง!!” ฉันตะโกนกลับไป จะมาให้อีตาบ้านี่เห็นด้านอ่อนแอของฉันไม่ได้เด็ดขาด โอ๊ย! แล้วไอ้ไวกิ้งนี่เมื่อไหร่จะหยุดแก่วงสักที มันแกว่งจนเรือตั้งฉากเป็นมุม90องศาแล้วนะ! ถ้าใครไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้จะอธิบายให้ฟังก็ได้ ความรู้สึกมันเหมือนกับนอนในเปลที่ถูกคุณแม่ไกวอย่างฮาร์ดคอร์ยังไงล่ะ! เฮือกก!!! คิดแล้วอยากจะอ้วก!

                “ดูท่าเธอไม่ค่อยดีเลยนะ” หมอนั่นจับไหล่ฉันเบาๆ แต่มืออีกข้างของเขาก็ยังคงบังคับแก้วน้ำอยู่ แต่มันก็หกไปเยอะแล้วเหมือนกันนะ -_-

                “ไม่เป็นไร นายห่วงแก้วของนายเถอะ” ฉันตอบพลางมองดูแก้วของตัวเอง น่าอนาถใจ แก้วของฉันมันแทบจะไม่เหลือแล้ว -O-

                วืดดดดด

                “เอาแรงกว่านี้อีกมั้ยครับ ^O^” ไอ้บ้านั่นถามแบบนี้อีกแล้วนะ!!

                กรี๊ดดดดดดด

                ไม่เอาแล้วว้อย!!! TOT

                โอ๊ย!! มันขึ้นมาที่คอแล้ว

               “นี่ อยากอ้วกใช่มั้ย ถ้าไม่ไหวก็อ้วกใส่แก้วตัวเองไปเลยสิ” หมอนั่นเอื้อมมือมาลูบหลังฉันเบาๆ

                “ไม่เอา แบบนั้นฉันก็ต้องเทน้ำทิ้งสิ” ฉันหันไปสบตาหมอนั่นด้วยสายตาที่หาเรื่องสุดๆ ไม่ต้องมาทำตัวเป้นคนดีหน่อยเลยน่า ฉันไม่เชื่อนายหรอก!

                “เธอยังจะห่วงเรื่องแบบนั้นอยู่อีกเหรอ” ก็มันจริงนี่ อีตานี่เจ้าเล่ห์จะตาย อาจจะหลอกให้ฉันอ้วกใส่แก้วตัวเองก็ได้

                “งั้นนี่ เธอเอาแก้วนี่ไป” หมอนั่นยื่นแก้วเปล่าให้ นั่นมันแก้วที่ใส่น้ำไม่ใช่เหรอ!

                “นี่นาย...”

                “ไม่ไหวก็เอามันออกมาซะ”

                กรี๊ดดดด

                เสียงกรีดร้องยังคงดังก้องไปทั่ว ทั้งข้างหน้าและข้างหลังเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ดเต็มไปหมด เวลาแบบนี้คงไม่มีใครสนใจฉันหรอก พวกเราสนใจแต่แก้วน้ำตรงหน้าและความสนุกเท่านั้น เพราะฉะนั้น ถ้าฉันจะอ้วกตรงนี้ก็ไม่มีใครเห็นแน่นอน!

                “ไม่ได้ ที่นี่มีกล้องอยู่ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้!!” เกือบไปแล้ว เพิ่งนึกได้ว่าที่นี่มีกล้องติดอยู่ ถ้าฉันอ้วกมันต้องเป็นเรื่องที่น่าอายมากแน่ๆ ทั้งผู้ชมทางบ้านและพวกที่ดูย้อนหลัง พวกเขาต้องเห็นท่าอ้วกของฉันแน่ ไม่มีทาง! ไม่มีวันให้เห็นเด็ดขาด

                “อ้าว แล้วฉันจะเทน้ำทิ้งเพื่อเธอทำไมกันเนี่ย” อะไรนะ นายทำเพื่อนฉันอย่างนั้นเหรอ ถึงจะรู้สึกขอบคุณ แต่ว่ามัน...  

                “ไม่อ่ะ ฉันไม่ทำเด็ดขาด!”

                “เธอนี่ดื้อชะมัด -_-” ใครมันจะไยอมกันเล่า เรื่องแค่นี้เอง TOT

                “งั้นก็ทนเอาหน่อยก็แล้วกัน” หมอนั่นโพล่งขึ้นพลางหนหน้าไปทางอื่น นี่เขาเป็นห่วงฉันจริงเหรอเนี่ย

                “อื้ม!”

                “เธอนี่เหมือนกันตอนนั้นเป็นบ้า” เหมือนตอนนั้น? ฉันเงยหน้ามองเขาทันที ที่เขาพูดหมายความว่ายังไง

               “ตอนเธอเมา ^^” โอ๊ย! เลิกพูดถึงเองเมื่อก่อนสักทีได้มั้ย!

                “เรื่องของฉัน!!” ฉันยกมือขึ้นตีแขนหมอนั่นหนึ่งทีก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาบังคับแก้วน้ำในมือไม่ให้มันหกอีก นึกว่าจะเป็นคนดีที่พูดอะไรซึ้งๆกับเขาก็เป็น เกือบหล่ออยู่แล้วเชียว!

                เอ๊ะ แต่น้ำในแก้วของเขาไม่เหลือแล้วนี่...

                ...

                ในที่สุดไอ้เรือไวกิ้งนี่มันก็นิ่งได้สักที น่ารำคาญชะมัด มันเกือบทำให้ฉันเสียความงามเลยนะยะ!

                “เชิญทุกคนออกมาด้านนอกก่อนนะครับ อยากรู้จริงๆว่าน้องทิงเจอร์จะพอใจในการบังคับของผมหรือเปล่า ^^” ไอ้คนที่คุมเครื่องประกาศออกไมค์อีกครั้ง อยากจะบอกว่าไม่พอใจสุดๆ! ทุกคนที่ร่วมสนุกไปกับเราต่างก็ค่อยๆทยอยลงมาจนเหลือแค่เราทั้งหมดสิบคนรวมพี่เอและพี่อีฟ

                “เอาล่ะค่ะ เราไปยืนข้างหน้านั่นกันเถอะ ^^” พี่อีฟชี้ไปด้านล่างที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สำหรับทั้งเราทั้งหมด มีรั้วเหล็กกั้นไว้ไม่ให้พวกแฟนคลับเข้ามา และมีตากล้องถ่ายพวกเราอยู่ ถ้าฉันแอบแคะขี้มูกหรือเกาตูดตัวเองทุกคนก็คงจะเห็นหมดเลยสินะ กล้องมีทั่วทุกทิศเลยจริงๆ =_=

                “หลังจากที่สนุกสุดเหวี่ยงไปกับเครื่องเล่นชนิดนี้ไปแล้ว เรามาตรวจภารกิจกันเถอะ ใครเหลือน้ำเยอะที่สุดกันนะ ^^” พี่เอยิ้มมีความสุขพลางเอื้อมมือไปรับไม้บรรทัดเหล็กจากพี่ทีมงานมา วัดปริมาณน้ำจากไม้บรรทัดงั้นเหรอ -O-

                “เริ่มจากใครดีคะ ^^” พี่อีฟกวาดสายตามองไปรอบๆ ยัยดินสอที่กลัวการถูกวัดผลหลังการทำภารกิจขยับมาหลบหลังฉันทันที ทำอย่างกับจะหลบมิดอย่างนั้นแหละ -_-

                “ทิงเจอร์ เธอเหลือเท่าไหร่อ่ะ”

                “ดูเอาเองก็แล้วกัน -_-” ฉันยื่นแก้วน้ำเปล่าๆให้ยัยไร้เดียงสานั่นดู เธอทำหน้าเศร้าเหมือนหมาหงอย หมายความว่ายัยนี่เหลือน้อยกว่าฉันสินะ -_-

                “เธอยังดี มีมากกว่าฉันอีก” หา! อะไรนะ แก้วมันแทบจะไม่มีน้ำเหลืออยู่แล้วนะ -O-

                “เอาของเธอมาดูซิ -_-”

                “ไม่มี มันหายไปกับสายลมแล้ว T^T” ยัยบ้านี่ทำหายกลางอากาศงั้นเรอะ! -O-

                “สมแล้วที่เป็นเธอ ซุ่มซ่ามชะมัด -_-”

                “เริ่มจากคนที่ชนะเกมเมื่อตอนแรกกันเถอะค่ะ คุณกัปตัน ^O^” ในที่สุดพี่อีฟก็เลือกได้สักที คนแรกคือกัปตันอย่างนั้นสินะ เขาเหลือน้ำเท่าไหร่กันล่ะเนี่ย

                “เนื่องจากคุณชนะภารกิจแรกไปได้ เราจึงเลือกคุณ คามรู้สึกตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ? ^^” พี่เอยื่นไมค์ไปให้หมอนั่นพูด

                “เอ่อ...ผมดีใจมากที่ภารกิจแรกสำเร็จและผ่านไปได้ด้วยดี นั่นเป็นเพราะทุกคนช่วยผม แฟนคลับน่ารักมากจริงๆ แต่ตอนนี้ผมต้องทำภารกิจคนเดียวและไม่มีคนอื่นคอยช่วยเหลือแล้ว เพราะฉะนั้นภารกิจที่แล้วผมจึงแพ้ คิดว่าภารกิจนี้ก็คงแพ้เหมือนกัน ฮ่ะๆ ^^” หมอนั่นพูดได้อย่างเป็นกันเอง แน่นอนสิ หมอนี่เป็นถึงนักร้อง คงจะชินกับกล้องหลายๆตัวแล้ว

                “งั้นผมของแก้วด้วยครับ ^^” กัปตันส่งแก้วให้พี่เอทันทีที่ฟังจบ หลังจากนั้นพี่เอก็ค่อยๆวัดอย่างพิถีพิถัน

                “ของกัปตันเหลือน้ำในแก้ว 1 เซนติเมตรครับ ถือว่าเยอะอยู่นะเนี่ย ^O^” นั่นสิ เยอะมาก =_=

                “ตอนนี้สถิติอันดับหนึ่งของเราอยู่ที่1เซนติเมตรนะคะ เรามาต่อที่คนต่อไปกันเลยค่ะ ^^” พี่อีฟชี้ไปทางร็อคให้เดินไปหาพี่เอ หมอนั่นเหลือน้ำเท่าไหร่ระ มองแทบไม่เห็นเลย -_-

                “รู้สึกว่าน้องร็อคจะชนะเมื่อเกมที่แล้วไปนะครับ รู้สึกยังไงบ้าง ^^”

                “ก็ดีครับ เห็นคนอื่นกลัวแล้วสนุกเป็นบ้า ผมก็เลยหัวเราะออกมามากจนคุณบัทเทอร์ที่ข้างๆผมไม่พอใจ” หมอนั่นสบสายตามองไปที่ยัยบัทเทอร์ที่ยืนกอดอกอยู่

                “นั่นสินะครับฮ่าๆ เอาล่ะ เรามาวัดน้ำของน้องร็อคกันเถอะ” ร็อคส่งแก้วน้ำไปให้พี่เอด้วยสีหน้านิ่งๆ

                “เอ่อ...3มิลลิเมตรครับ =_=” เยี่ยมมาก ดูจากแก้วของฉันแล้วมันน่าจะมากกว่า3มิลของหมอนั่นนะ เท่านี้ก็มั่นใจได้แล้วว่าตัวเองไม่ได้ที่โหล่แน่นอน โฮะๆ ^O^

                “เป็นตัวเลขที่น้อยจังเลยนะคะ -_- เอาล่ะค่ะ คนต่อไป ^^” พี่อีฟเข้ามาดึงแขนร็อปเป้ออกไป โอ๊ะ พี่ชายของฉัน หวังว่าจะเหลือเยอะนะ

                “ร็อปเป้หนุ่มผู้เลอโฉม คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าบุคลิกของคุณเหมือนเจ้าชายมาก ^^” มาถึงพี่เอก็ชมทันที นี่เขาคิดอะไรกับร็อปเป้หรือเปล่าเนี่ย

                “ไม่รู้เหมือนกันครับ ^^”

                กรี๊ดดดดดดดด!!

                แค่ร็อปเป้ตอบ พวกแฟนคลับก็ร้องซะลั่น

                “ฮ่าๆ ผมว่าเจ้าชวยควรจะเก่งทุกด้านนะครับ รวมถึงการทำภารกิจด้วย หวังว่าจะไม่ทำให้ผิดหวัง ^^” พี่เอพื่นมือไปรับแก้วน้ำในมือของร็อปเป้มา

                “ก็ยังดีกว่าเมื่อกี้นะครับ 6มิลลิเมตร ^^” ถึงจะไม่มากเท่ากัปตัน แต่เขาก็ทำได้ดีเลยทีเดียว

                “ผ่านไปแล้วสามคน คนต่อไปจะเป็นใครดีนะ” พี่อีฟกวาดสายไปรอบๆ ยัยดินสอที่ยืนข้างฉันก็ชี้นิ้วมาที่ฉันอยู่ได้ อยากให้ฉันออกไปขนาดนั้นเลยหรือไง -O-

                “น้องดินสอกับน้องทิงเจอร์ค่ะ เชิญทั้งคู่เลย ^O^”

                “-O-” ยัยดินสอเงิบรับประทานไปในทันทีที่ได้ยินชื่อของตัวเอง สมน้ำหน้า ^O^

                “น้องทิงเจอร์รู้ใช่มั้ยคะที่ต้องออกมาเพราะใคร ^^” พี่อีฟใจดีแล้วหันไปมองดินสอที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

               “เพราะดินสอค่ะ เพราะฉะนั้นตรวจของเธอเป็นคนแรกเลย ^O^” ฉันผลักตัวยัยดินสอไปทางพี่เอทันที ฮ่าๆ อยากแก้งดีนัก

                “โอ๊ะ แก้วอยู่ไหนครับ?” พี่เอที่เห็นยัยดินสอเดินมาตัวเปล่ารีบถามทันที

                “หายไปแล้วค่ะ T^T”

                “ตกรอบไปเลยครับ -_-” พี่เอผายมือไปทางที่ที่ยัยดินสอยืนอยู่เมื่อกี้เป็นสัญลักษณ์บอกว่า ‘กลับไปซะ’ ฮ่าๆ หน้ายัยดินสอตลกชะมัด เดินคอตกเชียว ^O^

                “เอาล่ะน้องทิงเจอร์ เห็นเพื่อนตัวเอตกรอบแล้วรู้สึกยังไงบ้างครับ ^^”

                “ตลกค่ะ ^^”

                ฮ่าๆๆๆ

                เสียงหัวเราะของผู้คนมากมายดังไปทั่ว นี่พวกเขาขำด้วยงั้นเหรอ >_<

                “เป็นเพื่อนที่น่ารักดีจริงเลยนะครับ เห็นเพื่อนตัวเองตกรอบแล้วหัวเราะ เพื่อไม่ให้เสียเวลาส่งแก้วมาด้วยครับ” ฉันยื่นแก้วให้พี่เอทันที จะได้เท่าไหร่กันกันนะ >_<

                “4มิลครับ ^^” 4มิลแห่งความพยายาม น่าสงสารจริงๆ =_= ฉันกล่าวขอบคุณให้กับพี่เอแล้วเดินกลับมาที่เดิม นึกว่าจะได้เยอะกว่านั้นอีกนะเนี่ย!

                “คนต่อไป น้องกล่องแก้วค่ะ ^^” พี่อีฟเดินเข้าไปจูงมือยัยกล่องแก้วออกมา พิธีกรรายการนี้นี่ถึงเนื้อถึงตัวดีจริง

                “รู้สึกยังไงบ้างครับหลังจากที่ขึ้นไปนั่งข้างบน ^^” พี่เอถามย่างใจดี ถ้าคำถามนั้นถามฉันล่ะก็ ฉันจะตอบกลับทันทีเลยว่า ‘อยากตาย!’

                “สนุกดีค่ะ กรี๊ดจนกล่องเสียงแทบอักเสบแน่ะ ฮ่าๆ ^^” กล่องเสียงของหล่อนมันควรจะอักเสบไปตั้งนานแล้วย่ะ -_-

                “ฮ่ะๆ งั้นเหรอครับ เรามาวัดกันเลยนะ” แล้วพี่เอาที่ทำหน้าที่เป็นคนตรวจผลงานก็ทำหน้าที่ได้อย่างดี ไม่นานผลก็ออกมา

                “8 มิลครับผม! แต่ก็ยังไม่มากที่สุดอยู่ดี เสียใจด้วยนะครับ ^^”

                “ไม่เป็นไรค่ะ ^^” พูดจบ นางก็เดินกลับมาที่เดิม ยัยนั่นยังได้มากกว่าฉันอีกอ่ะ ไม่ยอม! T^T

                “เป็นอะไรของเธอ กลัวแพ้หรือไง?” ไอโอดีนที่ยืนข้างๆฉันโพล่งขึ้น

                “ไม่ได้กลัวสักหน่อย นายเถอะ แพ้แน่อยู่แล้วเห็นๆ” ฉันยิ้มเยาะเย้ยหมอนั่นอย่างสะใจ ก็เขาอยากเทน้ำทิ้งเพื่อฃ่วยฉันทำไมล่ะ โง่ซะไม่มี ^O^

                “หึ...” แปลกแฮะ พูดขนาดนั้นแล้วยังหัวเราะออกอยู่อีก ไม่สะทกสะท้านบ้างเลยหรือไงนะ -_-

                “คนต่อไปเชิญน้องบัทเทอร์ค่ะ ^^”

                “อ่า...ค่ะ ^^” ยัยบัทเทอร์ยิ้มแห้งๆก่อนจะเดินไปหาที่เอ ดูท่านางไม่ค่อยมั่นใจอย่างทุกทีเลยแฮะ สงสัยคราวนี้แพ้ชัวร์ๆ ^O^

                “ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ?”

                “นี่ค่ะ..” ยัยนั่นวางแก้วลงบนโต๊ะให้พี่เอวัด เอ๊ะ แก้วนั่นว่างเปล่ายิ่งกว่าของฉันซะอีก -O-

                “เอ่อ...หนึ่งมิลยังไม่ถึงเลยครับ -_-”

                “นั่นสิคะ =_=” ยัยนั่นโพล่งออกมาอย่างรู้ชะตากรรมแล้วเดินกลับมายืนที่เดิม ไปทำยังไงนักหนาถึงให้ไม่เหลือน้ำเลยสักแอะ

                “คนสุดท้ายเชิญค่ะ ^O^” ในที่สุดก็ถึงตาของหมอนั่นสักที วู้วว คนนี้ก็ไม่เหลือเหมือนกันค่ะ ^O^

                “ความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ ^^” พี่เอทักทายนายหัวแดงอย่างใจดีทันทีที่หมอนั่นเดินไปถึง

                “รู้สึกดีครับ เพราะผมคิดว่าตัวเองจะชนะ ^^” พูดจบเขาก็วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะทันที

                เฮ้ยนั่น!!

                “โอ้โห ถ้าวัดจากวายตาคงมากกว่าของกัปตันแน่นอน แต่เพื่อความแน่นอน เรามาวัดกันเถอะ” พี่เอเบิกตาโตพูดอย่างตื่นเต้นทำเอาฉันที่ยืนอยู่เฉยๆตื่นเต้นไปด้วย เมื่อกี้อีตานั่นเทน้ำทิ้งไปแล้วนี่ มันมาได้ยังไง ใครแอบเอาน้ำให้หมอนี่เติมหรือเปล่าเนี่ย!

                “2.4 เซนติเมตรครับ!!! รอบนี้ไอโอดีนชนะ!^O^” พี่เอตะโกนใส่ไมค์แล้วชูมือของไอโอดีนขึ้นอย่างกับนักมวยที่ชนะในสังเวียน เฮ้! เดี๋ยวสิ! เมื่อกี้แก้วหมอนั่นไม่เหลือเลยไม่ใช่หรือไง!

                “ว้าว ไอโอดีนชนะค่ะ รับไปเลยหนึ่งแต้ม ^^”

                เฮ!

                กรี๊ดดดดด

                เก่งที่สุด!>O<

                เสียงสาวๆทั้งหลายต่างร้องแสดงความยินดี มันหมายความว่ายังไง ฉันไม่เข้าใจ!

                “เป็นไงล่ะ ผิดหวังใช่มั้ย ^^” ไอโอดีนเดินมาดีดหน้าผากฉันหนึ่งก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ หนอย! อย่ามายุ่งกับหน้าผากเนียนๆของฉันนะ เดี๋ยวสิวก็ขึ้นกันหมด

                “เมื่อกี้นายเททิ้งแล้วไม่ใช่หรือไง!”

                “ใครบอกว่านั่นเป็นของฉันล่ะ” อ้าว ไม่ใช่ของนายหรอกเหรอ

                “แล้วนั่นของใคร”

                “^^” หมอนั่นตอบโดยการชี้นิ้วไปทางยัยบัทเทอร์แทน หา! หมอนี่เอายัยบัทเทอร์มาเทน้ำทิ้งเหรอ!

                “นายทำแบบนั้นได้ยังไงเนี่ย!”

                “ก็ยังนั่นไม่สนใจเองนี่ วางมันไว้กับเก้าอี้จนมันหกไปหมด ตอนนั้นเห็นหน้าเธอไม่ค่อยดีก็เลยเอาให้ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เทมันทิ้งด้วย ฉันหลอกเธอ ฮ่าๆ ^O^” อีตาบ้านั่นหัวเราะชั่วร้ายก่อนจะเดินตามคนอื่นไป เอ๊ะ เขาไปไหนกัน จะเริ่มภารกิจต่อไปแล้วเหรอ -O-

                “ทำไมนายต้องหลอกฉันด้วยล่ะ!” เห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไงยะ!

                “ก็แกล้งเธอมันสนุกดีนี่ ^^” โอ๊ย! ทำไมฉันถึงตามแผนอีตาบ้านี่ไม่ทันนะ คอยดูเถอะ ครั้งหน้านายไม่มีวันชนะแน่นอน!

               

                ซ่า...

                ในที่สุดเราก็หยุดเดินสักที พอหยุดเดินก็ได้ยินเสียงน้ำไหลเชี่ยวไปตามทาง นี่เราต้องเริ่มภารกิจในที่ๆมีน้ำอย่างนั้นเหรอ คงไม่ให้เราลงไปงมเหรียญในน้ำหรอกนะ -_-

                “นี่คือสถานที่ๆเราจะทำภารกิจต่อไป แกรนด์แคนย่อน!! \^O^/” พี่เอชูมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วกระโดดจึ๋งอย่างกับเด็ก นี่พี่แกจะตื่นเต้นไปไหน ทำอย่างกับจะได้ไปทำภารกิจด้วยตัวเองอย่างนั้นล่ะ =_=

                “นี่เป็นภารกิจที่สร้างความสามัคคีให้กับทุกคน” พี่อีฟเดินนำเราเข้าไปเรื่อยๆแล้วชะโงกหน้ามองดูลำธารจำลองสวยๆตรงหน้า ลำธารนี้กว้างมาก กว้างพอๆกับลานโล่งในบ้านหลังใหญ่เลยล่ะ มีก้อนหินบังด้วยเล็กน้อยเพื่อให้สมจริง แถมยังมีเนินน้ำตกขนาดเล็กอีกด้วย สรุปจะให้เราทำอะไรกันนะ คงไม่ให้เราเป่าขลุ่ยแล้วนั่งเรือไปด้วยหรอกนะ -_-

                “ฉันว่าเราต้องจับกลุ่มแน่เลยทิงเจอร์” ยัยดินสอที่วันนี้กังวลไปหมดทุกเรื่องกอดแขนฉันแน่น หลังจากภารกิจวันนี้ยัยนี่ต้องเป็นกลัวสวนสนุกไปอีกนานแน่ๆ อย่างเดียวที่จะไม่ทำให้ยัยนี่กลัวก็คือ ‘ม้าหมุน’ =_=

                “ใช่เลยครับน้องดินสอ เราจะจับกลุ่มกัน ^^” พี่เอที่หูดียิ่งกว่ากระต่ายหันมายิ้มให้ฉันกับดินสออย่างตื่นเต้น อะไรของเขาเนี่ย -O-

                “เราต้องทำยังไงบ้างคะ?” กล่องแก้วยกมือขึ้นถาม ดีมาก ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน ^O^

                “ภารกิจความสามัคคี ก็ต้องเป็นภารกิจที่ต้องช่วยเหลือกัน และนั่นคือ!!” โอ๊ย! จะพูดอะไรก็พูดเถอะค่ะพี่เอ รอฟังจนใจจะขาดอยู่แล้ว!

                “สร้างเรือค่ะ ^^” พี่อีฟผายมือไปทางพื้นที่มีของมากมายวางอยู่ “นี่คืออุปกรณ์ใช้ทำเรือ ทำยังไงก็ได้ให้มันลอยในนั้นได้” พี่อีฟชี้ไปทางลำธารจำลองขนาดใหญ่ที่อยู่ทางซ้ายมือของเธอ โอ้แม่เจ้า ใครจะทำได้ล่ะนั่น! -O-

                “แล้วยังไงต่อ ถ้าพวกเราทำสำเร็จแล้วใครจะได้คะแนน?” ร็อคที่อมจูปาจุ๊บอยู่เอ่ยถามขึ้น หมอนั่นยังมีหน้ามาห่วงเรื่องคะแนนอีก ถ้าเลือกได้ฉันจะไม่ให้หมอนั่นอยู่ทีมเดียวกับฉันเด็ดขาด ดุก็รู้แล้วว่าเห็นแก่ตัวสุดๆ =_=

                “ถ้าเรือสำเร็จแล้วสามารถลอยน้ำได้เราก็จะให้ทุกคนในทีมนั่งในเรือนั้น และใครที่เปียกน้อยที่สุดจะเป็นผู้ชนะค่ะ ^^”

                บ้าไปแล้ว!!!

                “น่าจะสนุกดีนี่ ฉันเองก็ร้อนเหมือนกัน ^^” ร็อปเป้ยิ้มอย่างสนุก นี่เขาอยากลงน้ำมากขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย  

                “เราจะแบ่งทีมกันยังไงล่ะ” บัทเทอร์ที่ยืนข้างๆร็อปเป้เอ่ยขึ้นบ้าง คงไม่ให้โอน้อยออกหรอกนะ แบบนั้นมันเสี่ยงที่จะได้อยู่ในทีมเดียวกับอีตาหัวแดงนั่น ถ้าขืนได้อยู่ทีมเดียวกัน หมอนั่นต้องหาทางทำให้ฉันเปียกแน่ๆ ไม่เอาหรอก >_<

                “เชิญเลือกได้ตามสบายเลยครับ ทีมละ4คนเท่านั้น ^^”

                “จริงดิ!!” ทั้งแปดคนรวมฉันผสานเสียงพร้อมกันอย่างตกตะลึงเพราะไม่คิดมาก่อนว่ารายการนี้จะใจดีขนาดนี้!

                “งั้นฉันอยู่กับเธอ!” ฉันจับมือยัยดินสอแน่นจนกระดูกยัยนั่นแทบพัง โอ๊ย! ในที่สุดก็ได้อยู่ทีมเดียวกับยัยนี่สักที อยากจะกรี๊ด >_<

                “งั้นฉันอยู่ด้วย ^^” พี่ชายสีผมสะท้อนแสงเดินมายืนข้างฉัน ว้าว! ทีมเรามีเชฟกระทะเหล็กอยู่ด้วย เอ๊ะ มันดีตรงไหน นี่เราต้องการคนที่ทำเรือเป็นนะ -_-

                “ดีมาก! เราคงจะคุยกันได้ง่ายขึ้น” ฉันตบไหล่ร็อปเป้เบาๆทำให้ชายตรงหน้าหัวเราะเล็กๆ หัวเราะทีออร่าเรืองรอง >_<

                “แล้วอีกคนล่ะ?” ดินสอโพล่งขึ้น นั่นสิ เรามีกันสามคนแล้ว งั้นก็เหลืออีกแค่คนเดียว

                “ฉันไง” กัปตันเดินเข้ามากลางวงพลางยกมือขึ้นก่ายไหล่ของร็อปเป้อย่างเท่ห์ ทีมเรามีนักร้องเพิ่มมาอีกหนึ่งคนล่ะ -_-

                “ก็ดีนี่ หวังว่านายจะพึ่งพาได้นะ คุณกัปตัน ^^”

                “หึ ไว้ใจฉันเถอะ” กัปตันหัวเราะหึอย่างเจ้าเล่ห์ ท่าทีของเขาดูมั่นใจดีจัง แบบนี้ก็คงจะพึ่งพาได้ล่ะนะ

                “แบ่งทีมกันครบแล้วสินะคะ เริ่มจากทีมแรก น้องทิงเจอร์ ดินสอ กัปตันและร็อปเป้ ถือว่าเป็นทีมที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก ^O^” พี่อีฟแนะนำทีเราเป้นทีมแรก เสียกเสียงเฮฮาจากผู้คนที่ยืนมุงดูเป็นอย่างมาก แค่เสียงเชียร์ก็รู้แล้วว่าเราชนะแน่นอน >_<

                “ทีมต่อไปนะครับ รู้สึกว่าจะแข่งแกร่งไม่แพ้กันเลย เริ่มจากไอโอดีน กล่องแก้ว บัทเทอร์และร็อค ดูจากชื่อรับรองว่าแซ่บมากแน่ๆ ทีมนี้ดูจากสมาชิกแล้วฮาร์ดคอร์มากๆ ทีมนั้นจะสู้ไหวมั้ยนะ” พี่เอเริ่มท้าทายด้วยคำพูดของเขาเอง อย่าดูถูกทีมของฉันนะ ถึงจะมีผู้หญิงที่บอบบางอยู่สองคนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสู้ไม่ได้สักหน่อย!

                “โอโห พี่เอพูดมาซะขนาดนี้แล้วชักอยากจะเห็นฝีมือแล้วสิคะ เรามาเริ่มกันเถอะค่ะ ^^”

                ปี๊ดดด!!

                เสียงนกหวีดเป้นสัญญาณให้พวกเราเริ่มออกตัว มาดูหันว่าทีมไหนจะทำได้ดีกว่ากัน!

 

ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพตั้งนานสองนาน วันนี้ก้เลยมาอัพสองตอนรวด!

คือเรื่องนี้มันคิดบทได้ง่ายมาก แต่ไม่เขียนสักที =_=

อัพให้แล้วน้าาา ขอบคุณทุกกำลังใจน้ะจ้ะ >_<

ขอบคุณทุกคนมากๆที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ จุ้บๆ