Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 
เปิดหมวก 
 
                นี่คือภารกิจต่อไปสินะ -_-
                “หมายความว่าเธอต้องไปขอเงินคนแถวๆนี้น่ะสิ รีบๆไปขอมาเลย ฉันหิวแล้ว” หัวหอมโพล่งออกมาพลางโบกมือไหวๆพัดหน้าที่ชุ่มเหงื่อของตัวเอง ถ้าอยากกินมันก็ต้องช่วยกันสิ!
                “ฉันไม่ใช่ขอทานนะ! แทนที่จะมาสั่งให้ฉันทำอย่างนู้นอย่างนี้นายมาคิดหาวิธีให้ฉันได้เงินเร็วๆเถอะ” ฉันยืนกอดอกจ้องหน้าอีตาหัวหอมนั่น จะว่าไปเหงื่อฉันก็ไหลออกมาเยอะเหมือนกันนะ ทั้งแดดทั้งคนเยอะ อึดอัดจนหายใจไม่ออกแล้วว้อย!
                “จะไปยากอะไร เธอก็ควักเงินในกระเป๋าเธอซะสิ ไม่มีใครรู้หรอก” หัวเห็ดเสนอความคิดที่เลวทรามต่ำช้า คงจะไม่มีใครเห็นหรอกถ้ากล้องไม่ตามติดตัวฉันไปทุกที่แบบนี้ แค่ยัยนี่บอกให้ฉันควักเงินตัวเองออกมาซื้อผู้ชมทางบ้านก็ได้ยินกันหมดถ้วนหน้าแล้ว -O-
                “วันนี้พี่ทีมงานเขาไม่ให้ฉันพกเงิน เพราะฉะนั้น จอ.บอ. จบ!”
                “งั้นเอาเงินพวกเราก็ได้” หัวหอมทำท่าเหมือนจะล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง เอ๊ะ! คิดจะเอาเงินให้ฉันใช่มั้ย
                “ไม่ได้! แบบนั้นฉันก็ถูกปรับแพ้สิ” ฉันรีบยกมือห้ามความคิดโง่ๆของหมอนั่นทันที อีตานี่มันจะโง่ไปถึงไหนเนี่ย!
                “งั้นจะเอายังไงต่อ ฉันร้อนจนลิ้นจะห้อยเหมือนหมาแล้วนะ แฮ่กๆ”
                ไอ้ที่ทำอยู่ตอนนี้มันก็เหมือนอยู่แล้วนะ =_=
                “ทิงเจอร์ ถ้าพูดถึงเปิดหมวก เธอคิดถึงอะไร?” หัวเห็ดถามฉันพลางกระตุกยิ้มมุมปาก
                “เปิดหมวกเหรอ…เล่นกีตาร์ร้องเพลงอะไรงี้แหละมั้ง” สตรีทแดนซ์ก็ใช้ได้นะ แต่ใครจะเต้นล่ะ ไอ้หัวหอมเรอะ? -_-
                “คิดอะไรออกแล้วหรือยัง ^^” ยัยนั่นพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม มันหมายความว่ายังไงกันแน่ เริ่มรู้สึกแปลกๆขนลุกซู่ซ่าคล้ายอาการปวดท้องต้องการถ่ายหนัก -_-
                “อะไรอะ? เธอจะให้ฉันทำไอ้นั่นเหรอ -_-” หัวเห็ดยิ้มอย่างพอใจแล้วพนักหน้าหงึกหงัก เอ่อ…จะให้ฉันทำจริงๆใช่มั้ย
                หัวเห็ด หัวหอม ฉัน และคนลุงตากล้องเดินตามพวกฉันมายังจุดที่พวกคนที่ฉันรู้จักสุมหัวกันมากที่สุด พูดง่ายๆก็คือกลุ่มแฟนคลับหน้าม้าของฉันนั่นแหละ ไม่ค่อยจะปลื้มสักเท่าไหร่นะที่คนพวกนี้เป็นแฟนฉันหลอกๆ แบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าฉันไม่มีแฟนคลับอยู่เลย มีเพียงแค่เพื่อนที่ให้กำลังใจฉันเท่านั้น โอเค เอาแค่นี้ก็ได้ ฉันเข้าใจ T^T
                “ตอนนี้กล่องพร้อมแล้ว กีตาร์พร้อมหรือยัง? ^^”
                “พร้อมแล้ว ^O^”
                “นักร้องล่ะ?”
                “เอ่อ…ฉันอยากตีกล่องอ่ะ เรามาเปลี่ยนหน้าที่กันมั้ยหัวหอม T^T” ฉันไม่อยากร้องเพลง!! หัวเห็ดแบกกีตาร์ และหัวหอมหิ้วกล่องไม้สี่เหลี่ยมผืนผ้าที่เป็นกลองยามคับขันออกมาจากรถของตัวเองแล้วแบกมายังจุดที่คนชุกชุม และที่ที่เรามาเปิดหมวกตรงนี้มันมีผู้คนพลุกพล่านมาก! มีทั้งผู้ใหญ่ คนแก่ เด็กเล็ก สามีภรรยา แฟนคลับคนโน้นคนนี้เดินเกลื่อนไปหมด ถ้าฉันร้องเพลงพลาดหรือเสียงห่วยจนใครฟังไม่ได้จะทำยังไง กล้องก็จับที่หน้าสวยๆของฉันอยู่นะ แบบนั้นได้อายคนทั้งประเทศตายแน่! TOT
                “เธอเป็นตัวเด่นจะให้มานั่งตีกล่องเป็นตัวประกอบข้างหลังได้ยังไง?” หัวหอมที่นั่งตั้งท่าเตรียมพร้อมอยู่บนกล่องไม้นั่นทำหน้าจริงจังใส่ ทำไมต้องดุด้วยเล่า!
                “งั้นฉันตีกล่องข้างหน้าก็ได้ นายก็ร้องเพลงเป็นตัวประกอบอยู่ข้างหลังฉันไปแล้วกัน”
                “ไม่ได้! เธอต้องร้องเพลง!” หัวหอมตะคอกใส่แล้วตบกล่องแรงๆด้วยความโมโหหนึ่งที ฉันกลัวแล้วนะ TOT
                “เอาน่า เธอก็เคยร้องมาแล้วนี่ ไม่เห็นจะเป็นอะไร ^^” หัวเห็ดที่ยืนแบกกีตาร์ข้างๆหัวหอมตบไหล่ไล่ความกังวล แต่ฉันไม่หายหรอก!
                “ก็เคยร้อง แต่ตอนนี้ไม่อยากร้องแล้วโอเคปะ?” ฉันพยายามจะเอากีตาร์โปร่งสีขาวออกจากตัวฉัน แต่ดันไปเจอกับสายตาพิฆาตของหัวหอมก็เลยไม่ได้เอาออก ฉันไม่อยากร้องแล้วก็ไม่อยากเล่นด้วย ฉันอาย ฉันอยากกลับบ้าน เราไปหาวิธีอื่นกันเถอะ T^T
                “ไม่โอเค ร้องอีกรอบมันจะเป็นอะไรไป เธอจะตายหรือไง?” หัวเห็ดขึ้นเสียงสูงตวาดใส่ฉันอีกคน ไอ้สองคนนี้มันเป็นอะไร อยากเห็นฉันร้องเพลงมากหรือไง หา! -O-
                “จะให้ฉันร้องจริงๆใช่มั้ย? L”
                “ใช่!” คนรักกันมักจะใจตรงกันเสมอ อันนี้ฉันเชื่อ เพราะทั้งสองคนผสานเสียงตอบว่า ‘ใช่’ พร้อมกันยังไงล่ะ สรุปยังไงฉันก็ต้องร้องใช่มั้ย!!
                “เอางั้นก็ได้” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เพลียหัวใจสุดๆ ตอนนี้พวกเพื่อนๆแฟนคลับหน้าม้ายืนชูป้ายให้กำลังใจกันหมด เล่นเพลงเดียวแล้วบังคับให้ยัยชะนีโบ๊ะแป้งนั่นโยนตังค์ให้ดีกว่า ได้ข่าวว่ารวยนักนี่!
                “รีบๆร้องสิคะทิงเจอร์ พวกเราอยากฟังจะตายอยู่แล้ว ^^” ยัยกิ้บบ้อนส่งยิ้มเยาะเย้ยให้ หนอย! ก็ได้! ฉันจะร้องเพลให้ฟังเดี๋ยวนี้แหละ
                “ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตั…”
                “ร้องเพลงอะไรของเธอเนี่ย!!” ยัยกิ้บบ้อนแผดเสียงสูงจนทำให้ฉันที่กำลังตั้งอกตั้งใจร้องเพลงต้องหุบปากทันที
                “ก็เพลงช้างไง เธอไม่รู้จักเหรอ? -_-”
                “เอาเพลงที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยได้มั้ย” เพลงนี้สร้างสรรค์ออก พูดแบบนี้ไม่คิดว่าคุณคนแต่งเพลงจะเสียใจบ้างหรือไง นี่เป็นเพลงที่อยู่คู่ประเทศไทยมาตั้งแต่สมัยไดโนเสาร์ยังไม่รู้จักคำว่าผสมพันธุ์เลยนะ!(เวอร์)
                “เพลงไรอ่ะ ฉันไม่รู้หรอก -_-“ ฉันพูดพลางเบือนหน้าหนี ก็คนมันไม่อยากร้องนี่ กีตาร์ก็ไม่อยากดีดด้วย น่ารำคาญ
                “งั้นฉันขึ้นต้นแล้วให้แล้วเธอร้องแล้วกัน” หัวเห็ดเดินมายืนข้างๆฉันแล้วตังท่าเตรียมจะดีดกีตาร์ ที่จริงต้องเป็นฉันคนเดียวที่ต้องแสดงความสามารถพิเศษ แต่ยัยพวกนี้มาช่วยคงไม่ผิดกฎหรอก มั้ง =_=
                ตริง…
                หัวเห็ดเริ่มดีดคอร์ด E ช้าๆและเสียงทุบกล่องให้เป็นจังหวะก็เริ่มดังขึ้น ฉันยังคงยืนทำหน้าโง่อยู่ ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าพวกนั้นส่งเพลงอะไรมาให้ฉัน เพลงช้าแบบนี้ใครเขาจะอยากฟังกันหา! เอาเพลงที่มันมันส์ๆกว่านี้หน่อยเซ่!
                “จากวันนั้น…ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ที่เรา… ได้จากกัน” เสียงใสออกมาจากปากของหัวเห็ด หืม? เพลงนี้? ฉันว่าฉันรู้ว่าท่อนต่อไปร้องยังไงนะ เอ๊ะ แต่มันก็ต้องกดคอร์ดอะไรล่ะ
                “เหตุผลใดๆไม่ใช่เรื่องใหญ่…วันเน้! -O-” ฉันแหกปากร้องเพลงเสียงดังลั่นและดีดกีตาร์มั่วๆจนยัยกิ้บบ้อนที่ยืนมองอยู่ถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดหู
                “ร้องเพลงภาษาอะไรอะไรยะ! น่ารำคาญชะมัด”
                ภาษาติ๊กครับ
                “รำคาญก็ไม่ต้องฟังสิ ไปไกลๆเลยไป -_-//” ฉันโบกมือไล่ยัยชะนีนั่นไปให้พ้นๆ ถ้าฉันร้องเพลงไม่เพราะก็อย่ามาฟังเลย ชิ่ว
                “ทิงเจอร์ เธออย่าไล่เจ๊ใหญ่สิ เธอให้เงินเราได้นะ” หัวเห็ดเดินเข้ามาห้ามฉัน
                “ช่าย ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ ฉันก็จะให้เงินเธอ และเพื่อนๆที่ยืนข้างหลังฉันก็จะให้ด้วย ^^” ยัยนั่นพูดพลางผายมือยังด้านหลังของนางที่มีแต่เหล่าบรรดาผู้ชายที่ฉันเคยไปเที่ยวกลางคืนด้วย และเพื่อนในรั่วโรงเรียนดีบเบิ้ลเอชอีกมากมาย
                “พวกเราอยากฟังเพลงเพราะๆน่ะ เพลงเดียวก็ได้ ขอแค่เธอตั้งใจก็พอ ^^” ยัยกิ้บบ้อนยังคงยืนยิ้มอยู่ ให้ตายสิ ฉันไม่อยากทำตามที่ยัยนี่ขอเลย!
                “เอาเถอะน่า ไม่งั้นเธอแพ้นะ ^^” นั่นสิ ถ้าฉันยังลีลาไม่ทำอะไรสักทีอาจจะแพ้อย่างที่หัวเห็ดพูดก็ได้
                “โอ๊ะ!! กัปตันเสร็จเป็นคนแรกครับ ไม่น่าเชื่อเลย”
                หา!! หมอนั่นทำภารกิจเสร็จแล้วเหรอ!!
                “นั่นไงเห็นมั้ย! รีบๆร้องเพลงให้พวกฉันฟังได้แล้ว!!” กิ้บบ้อนเร่งให้ฉันร้องเพลงไวๆ โอ๊ย! ฉันก็กำลังคิดเพลงอยู่นี่ไง เอาเพลงอะไรดีล่ะ!
                “โอเค งั้นฉันจะคำรามแล้วนะ!!” พูดจบฉันก็หันหลังไปให้สัญญาณยัยหัวเห็ดให้เตรียมพร้อมและบอกชื่อเพลงที่จะร้องด้วย เอาล่ะ!!
                ตริง…
                ฉันจับคอร์ดและใช้ปิกสีขาวดีดลงไป เสียงใสออกมาจากกีตาร์และทุกคนที่ยืนล้อมรอบตัวฉันต่างมองมาที่ฉันป็นจุดเดียว พวกที่ยืนมองไม่ใช่มีเพียงแค่หน้าม้าของฉันเท่านั้น ยังมีคนอีกมากมายที่เดินผ่านไผผ่านมา บางคนก็หยุดมองดูการแสดงของฉัน และยังมีพวกแฟนคลับของคนอื่นๆด้วย นี่ฉันกำลังจัดคอนเสิร์ตหรือไงเนี่ย
 
“I used to bite my tongue and hold my breath
Scared to rock the boat and make a mess
So I sat quietly, agreed politely”
 
                หัวหอมค่อยๆตีกล่องไม้ให้เป็นจังหวะ หัวเห็ดก็ดีดตามฉันอีกที ฉันค่อยๆร้องด้วยพลังเสียงที่มีของตัวเองจนผู้คนที่ยืนมองอยู่รอบๆเงียบแล้วมองมาทางฉัน เงียบแบบนี้คือฉันร้องเพี้ยนหรือทำได้ดีกันแน่นะ? แต่ช่างมันเถอะ ฉันทำดีที่สุดแล้ว หวังว่ายัยกิ้บบ้อนจะบริจาคเงินมาให้นะ -_-
 
“I got the eye of the tiger, a fighter Dancing through the fire
'Cause I am a champion and you're gonna hear me roar
Louder, louder than a lion
'Cause I am a champion and you're gonna hear me roar”
 
                “หูววว…โว้วว!!” เสียงฮือฮากับเสียงปรบมือดังก้องไปทั่ว นี่พวกเขาชื่นชมฉันเหรอ
                พวกเรา 3 คนบรรเลงเพลงไปเรื่อยๆ มันทำให้ฉันนึกถึงวันวานเก่าๆ พวกเราเคยรวมกลุ่มกันตั้งวงเล่นดนตรีในงานของโรงเรียน ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ความรู้สึกเหล่านั้นมันกลับมาอีกครั้ง หมายความว่าเสียงร้องเพลงของฉันมันไม่ได้แย่ลงใช่มั้ย >_<
                “You're gonna hear me roar”
                แปะๆ
                วี้ดวิ้วววว
                นั่นคือเสียงตอบรับของฉัน มันให้ความรู้สึกดีชะมัด เหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนดังอย่างนั้นแหละ จะขอลายเซ็นต์ก้ได้นะคะ โฮะๆ ^O^
                “ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอจะร้องเพลงได้ดีขนาดนี้” กิ้บบ้อนโพล่งขึ้น นั่นเป็นคำชมแรกที่ออกมาจากปากของยัยนั่นเลยนะ -_-
                “ฉันมีดีกว่าที่เธอคิดเยอะ ทีนี้ก็ส่งเงินมาซะ ^^”
                กริ๊ก แกร๊ก
                หืม? นั่นเสียงเหรียญกระทบกันนี่ พอฉันมองดูแก้วน้ำพลาสติกที่ตั้งอยู่ด้านหน้าก็พบว่ามีเด็กน้อย 7 ขวบเอาเหรียญบาทจ่อมให้ และก็มีคนเดินเข้ามาเยอะแยะ หมายความว่า…ประสบความสำเร็จแล้วใช่มั้ย T^T
                “ดูเหมือนว่าจะได้ยเยอะเลยนะ” หัวเห็ดเดินมาดูข้างๆ แต่มันมีแค่เหรียญอ่ะ จะพอซื้อเม็กนั่มหรือเปล่าก็ไม่รู้ =_=
                “ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณมนุษย์ที่มีน้ำใจแบ่งเศษเงินให้ เพิ่งจะมารู้ซึ้งคุรค่าของเงินก็วันนี้แหละ T^T
                “พี่ร้องเพลงเพราะมากๆเลยค่ะ ^^” ผู้หญิงอายุราวๆ 16 17 ถือป้ายร็อปเป้แล้ววางแบงค์ยี่สิบลงในแก้วพลาสติกให้ เธอช่างมีน้ำใจอะไรเช่นนี้ คนสวยเห็นแล้วเป็นปลื้ม T^T
                “ขอบคุณมากเลยค่ะ แล้วพี่จะแอบถ่ายรูปพี่ร็อปเป้มาให้นะ T^T”
                “จริงเหรอคะ! ถ่ายมาให้ได้จริงเหรอ!” พอฉันพูดแค่นั้นเหล่าชะนีแคระก็พุ่งมาล้อมรอบพลางทำสายตาเป็นประกาย เอ่อ…จะทำยังไงดีล่ะ -_-
                “ร็อปเป้ผ่านอีกคนแล้วครับ!! แหม เก่งจริงๆ” เสียงพี่เอลอดผ่านลำโพงดังก้องไปทั่ว หา! ร็อปเป้ก็ผ่านแล้วอย่างนั้นเรอะ!
                “กรี๊ด!! พี่ร็อปเป้ทำภารกิจเสร็จแล้วนี่นา พวกเรารีบไปดูกันเถอะ!!” แล้วชะนีแคระก็จากไปเหลือเพียงความว่างเปล่า ต้องขอบคุณร็อปเป้จริงๆ -_-
                “อ่ะนี่ เงินจากพวกฉัน” กิ้บบ้อนยื่นแก้วน้ำที่เต็มไปด้วยแบงค์ร้อยมาให้ ฉันจะเอาเงินไปซื้อไอศกรีมนะไม่ใช่จะเอาไปบริจาคมูลนิธิ! -O-
                “นี่มันเยอะเกินไปไหม แจกเงินประชดความรวยหรือไง -_-” ฉันรับแก้วน้ำมาไว้ในมือแล้วมองหน้ายัยกิ้บบ้อนอย่างเอือมๆ ยัยนั่นสะบัดผมหนึ่งทีก่อนจะเอ่ยต่อ
                “นี่เงินของพวกแฟนคลับเธอที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างหาก เพราะเธอร้องเพลงเพราะพวกเขาถึงให้มาเยอะขนาดนี้ไง” แฟนคลับที่ไหนกันล่ะ นั่นมันเพื่อนฉันชัดๆ แต่ก็ต้องขอบคุณมาก
                “อ้อ งั้นเหรอ จะทำยังไงกับเงินพวกนี้ดีเนี่ย -_-” มันมากมายจนไม่รู้จะเอาไว้ไหน จะเก้บไว้ใช้เองมันก็ยังไงอยู่ แจกคืนดีมั้ยเนี่ย!
                “ดินสอทำภารกิจเป็นคนที่ 3 ค่ะ! ใครจะมาเป็นรายต่อไปกันนะ ^O^” ดินสอเสร็จแล้ว! ไม่จริงน่า!!
                “เป็นอะไรตาโตเชียว -_-” กิ้บบ้อนมองหน้าฉันอย่างสงสัย ก็ฉันตกใจเสียงประกาศของพี่อีฟจนเบิกตาโตแทบจะหล่นออกจากเบ้าไง แบบนี้ช้าไม่ได้แล้ว!!
                “ขอบคุณมากเลยนะ แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว ขอบคุณมากจริงๆ”
                “เดี๋ยวๆ เธอจะไปทั้งที่ยังสะพายกีตาร์อยู่เนี่ยนะ?” หัวหอมโพล่งขึ้นก่อนที่ฉันจะวิ่งออกไป เออจริง จะให้ฉันไปซื้อไอศกรีมด้วยสภาพแบบนี้เหรอ ลำบากจะตาย =_=
                “งั้นก็ฝากเก็บของด้วยนะกิ้บบ้อน ฉันไปล่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะ จุ้บๆ” ฉันวางกีตาร์ลงแล้วส่งจูบให้พวกที่ยืนชูป้ายให้ฉัน แล้วรีบลากหัวหอมไปซื้อไอติมเย็นฉ่ำทันที
                “เฮ้ย!! รอด้วยสิ” หัวเห็ดวางกีตาร์ลงแล้วตะโกนตามหลังมา
                “อ้าว! ให้พวกฉันเก็บไอ้นี่จริงเหรอ -O-” ยัยกิ้บบ้อนตะโกนตามกลังมาแต่ฉันไม่สนใจอีกแล้ว บอกให้เก็บก็เก็บไปเซ่ พวกฉันไม่มีเวลาว่างมาเก็บของพวกนั้นหรอกนะ!!
                ในที่สุดพวกเราทั้ง 3 คนก็มาถึงร้านไอศกรีมจนได้ ฉันล่ะอยากซื้อให้คุณลุงตากล้องจัง คงจะเหนื่อยมาก ก็ลุงแกวิ่งตามฉันไปนั่นมานี่ตลอด แดดก็ร้อนแถมยังต้องแบกกล้องหนักแบบนั้นอีก ฉันล่ะอยากเห็นกล้ามขาของลุงแกจริงๆ -_-
                “แล้วเงินพวกนี้จะเอายังไงล่ะ เหลือตั้งสามร้อยกว่า -_-”ฉันโพล่งขึ้นพลางยกแก้วพลาสติกขึ้นมาดูหลังจากจัดการซื้อแม็กนั่มเสร็จแล้ว แท่งละ 40 บาทค่ะอยากจะบ้าตาย ถ้ากินแล้วขึ้นสวรรค์จะเหมามาทั้งโรงงาน -_-
                “เก็บไว้เถอะ มันเป็นของเธอแล้ว -_-” หัวหอมโพล่งขึ้นพลางแกะถุงไอติมออก
                “คุณลุงอยากกินมั้ยคะ ดูท่าทางจะเหนื่อยนะ -_-” ฉันหันไปถามคุณลุงตากล้องที่เหงื่อเท่าไข่ไก่ไหลออกมาจนทั่วร่าง เห็นแล้วสงสารชะมัด ถ้าลุงแกเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไงเนี่ย -O-
                “ฉันอยากกินมานานแล้ว อ้า…^O^”
                “เดี๋ยว!!!” ฉันรีบจับแขนยัยหัวเห็ดไม่ให้เอาไอติมเข้าปากทันที มันยังไม่ถึงเวลากินนะ!
                “ทำอะไรของเธอเนี่ย -O-”
                “ต้องถ่ายรูปก่อน นี่คือภารกิจ!” พูดจบ ฉันก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าหนังที่ยัยนี่สะพายอยู่ออกมา รุ่นสตอเบอรี่โดนแทะซะด้วย แพงนะเนี่ย
                “เออฉันลืมไปเลย -_-”
                “หัวหอมมานี่! จะถ่ายรูปแล้วนะ” ฉันกวักมือเรียกอีตานั่นที่กัดไอติมไปหนึ่งคำแล้ว เออช่างมันเถอะ ภารกิจคือถ่ายรูป -_-
                “เอ้า เอาละนะ ทำหน้าสวยๆล่ะ เพราะฉันจะเอาลงไอจีพวกเธอ ^^” ฉันฉีกยิ้มอย่างสวยงามแล้วยกกล้องขึ้นข้างบน 45 องศาเพื่อให้ได้ใบหน้าที่เรียวได้รูป อุ๊ย กล้องโทรศัพท์รุ่นนี้สวยจัง สักวันฉันจะไปซื้อ
                “หา? ไอจีใคร?”
                แชะ!
                “เฮ้ย! เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยนะ!!” หัวเห็ดโวยวายใส่ฉันฉอดๆ ก็บอกว่าให้ทำหน้าสวยๆแล้วก็ไม่ยอมฟัง สมน้ำหน้า
                “ฮ่าๆ น่ารักดีออก งั้นเอารูปนี้แหละ ฉันเป็นคนโพสต์รูปเอง ^O^” หัวหอมคว้าโทรศัพท์ไปจากมือฉันแล้วจิ้มๆกดๆที่หน้าจอ
                “ไม่ได้นะ! ถ่ายใหม่เดี๋ยวนี้เลย”
                “น่ารักดีออก เอาเลยหัวหอม ^O^” รูปนั้นมาน่ารักจริงๆนะ เป้นรูปถ่ายมุมสูงที่มีฉันยืนยิ้มสวยๆอยู่ตรงกลาง หัวหอมกัดไอติมแล้วขยิบตาอยู่ด้านขวา ส่วนยัยหัวเห็ดยืนอยู่ด้านซ้ายหันหน้ามาทางฉันแล้วขมวดคิ้วสงสัยอ้าปากค้าง น่ารักดีออก ฮ่าๆ ^O^
                “พวกเธอสองคนแกล้งฉันเรอะ!!”
                “ไอโอดีนมาแล้ว เขาทำเสร็จแล้วครับ โอ๊ะ ร็อคก็เสร็จแล้วเหมือนกัน ที่เหลือก็มีแค่คุณผู้หญิง สู้ๆนะครับ ^^” หา!! พวกนั้นทำเสร็จแล้วเหรอ เมื่อไหร่ฉันจะผ่านสักทีเนี่ย ไม่อยากอยู่อันดับสุดท้ายนะ!!
                “หัวหอมโพสต์หรือยัง เร็วๆเข้า!!”ฉันตะโกนใส่หัวหอมแล้วกัดไอติมหนึ่งที ฮึ่ย!! ไอติมนี่ก็แท่งใหญ่เป็นบ้า อารมณ์เสียแล้วนะ!(เกี่ยวกันมั้ย -_-)
                “โพสต์แล้ว เธอนี่เสียงดังชะมัด ใจเย็นๆหน่อยสิ!” ใครมันจะไปใจเย็นได้เล้า ก็คู่แข่งฉันมันแซงหน้าไปแล้ว! โฮกกก!!
                “โพสต์รูปเสร็จแล้วต้องทำยังไงต่อทิงเจอร์?” หัวเห็ดหัวหน้ามาถามฉัน เอ่อ…ต้องทำยังไงต่อนะ -_-
                “ต้องมีคนมาคอมเมนต์รูป 5 คอมเมนต์ถึงจะผ่าน”
                “แล้วใครจะมาเมนต์ล่ะ ให้ฉันเข้าไอจีตัวเองแล้วไปโพสต์คอมเมนต์ตอนนี้เลยดีมั้ย?” หัวเห็ดทำท่าเหมือนจะคว้าโทรศัพทืมาแต่ถูกฉันห้ามไว้ก่อน
                “ฉันคิดว่าพวกเรา 3 คนไม่มีสิทธิ์เมนต์นะ ต้องรอคนอื่น”
                “แล้วใครเมนต์ มีแต่คนถูกใจแต่ไม่มีใครเมนต์อะ!” หัวหอมยื่นโทรศัพท์มาให้ดู มีคนมากดไลค์ 60 กว่าคนแต่ไม่มีคอมเมนต์เลย ต้องรอไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย -O- แต่คนกดไลค์ไวจัง เพิ่งอัพรูปเมื่อกี้เองนะ
                “บัทเทอร์ของเรามาแล้วครับ ในที่สุดเธอก็ผ่าน ^O^” กรี๊ดดดดด!! จะทำยังไงดี!!
                “โอ๊ย!! ใครก็ได้ช่วยไปเมนต์รูปเจ้าของไอจีนี่หน่อย ขอแค่ 5 คนเท่านั้น! ใครที่มาเมนต์ก่อนเป็น 5 คนแรก ทิงเจอร์คนนี้จะเอาลายเซ็นต์กับรูปภาพของคนที่คุณชื่นชอบในรายการโอเวอร์ไนท์ส่งไปให้ถึงบ้านเลย รูปภาพนั้นฉันจะเป็นคนถ่ายเอง ถ่ายกับมือ! ขอร้อง ช่วยฉันหน่อยเถอะ T^T” ฉันจ่อจอโทรศัพท์ใส่กล้องให้ผู้ชมทางบ้านเห็นชื่อไอจีของหัวหอมชัดๆ หวังว่าการประกาศครั้งนี้จะมีผลตอบรับที่ดีนะ
                “เอ๊ะ!!” ฉันหันจอใส่ตัวเองและพบว่า มีคนมาคอมเมนต์แล้ว!! สองพันกว่าคน!!!! แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าใครมาก่อนมาหลังยะ จะส่งลายเซ็นต์กับรูปภาพถูกคนได้ยังไงเนี่ย -_-
               ‘ไม่เอารูปแต่ขอเป็นคลิปน้องทิงเจอร์ร้องเพลงได้ป่าวคับ อิคึอิคึ’  อี๊!! ใครเนี่ย น่ากลัวเป็นบ้า!
               ‘จะส่งมาให้จริงๆเหรอคะ! ขอเป็นรูปพี่ไอโอดีนหนึ่งโหล บังคับเป็นรูปเปลือยท่อนบนด้วยนะคะ กรี๊ดดด >_<’ ฉันไม่ถ่ายรูปหมอนั่นให้หรอก!!
               ‘ขอรูปพี่เอกอดพี่อีฟค่ะ ทั้งรายการหนูดูแค่พวกพี่เค้า หนูจิ้นคู่นี้มากเลยค่ะ >_<’ มีคนเป็นแฟนคลับพี่เขาด้วย!-O-
                ‘ขอรูปพี่ดินสอกับร็อปเป้แล้วก็กัปตันค่ะ พวกเขาใสใสมาก ^O^’ เลือกมาสิคนยัยเพี้ยนนี่!
                ‘ขอลายเซ็นและรูปน้องร็อคแบบร็อคๆอ่ะค่ะ ถ้าน้องเขามีลายสักก็บอกให้น้องเขาถอดเสื้อโชว์ด้วยนะคะ’ เลิศ! ใครจะไปอยากเห็นลายสักหมอนั่นกัน มาถ่ายเองเลยมา -_-
                ‘ขอพี่บัทเทอร์กับกล่องแก้วยืนประชันความสวยคู่กันหน่อยครับ >_<’ ถ้าให้พวกนั้นมายืนข้างกันก็ทะเลาะกันบ้านแตกพอดีสิ ไม่เอาหรอก!!
                แต่ไอ้คอมเมนต์พวกนี้ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับรูปภาพเลยนะ เอ๊ะ มีอยู่อันนึงนี่
                ‘ทิงเจอร์สวยมาก ส่วนคู่รักนี่ก็น่ารักดีเหมือนกัน ฮาหน้าคนที่ชื่อหัวเห็ดมาก ^^’ ดีใจจังที่ยังมีคนให้ความสนใจรูปนี้อยู่ แต่นี่มันเกินคาดแฮะที่มีคนมาเมนต์รูปเยอะถึงขนาดนี้
                “แล้วยังไงต่อ เธอต้องทำยังไงต่อ ตอนนี้ภารกิจก็เสร็จหมดแล้วนะ” หัวหอมโพล่งขึ้นพลางมองจอโทรศัพท์มือถือในมือฉัน เออนั่นสิ ต้องทำไงต่อ
                “ต้องทำไงต่อเหรอคะ? -_-” ฉันหันหน้าไปถามคุณลุงตากล้อง คุณลุงคนนั้นชี้นิ้วมาทางฉันและโทรศัพท์ แล้วชี้ไปตรงเวทีที่อยู่ไกลสุดลูกหูลูกตาโน่น ฮะ! หมายความว่าให้ฉันวิ่งเอาโทรศัพท์นี่ไปให้พวกพี่เอพี่อีฟดูใช่มั้ย -O-
                “ฉันว่าฉันต้องวิ่งแล้วล่ะ หัวเห็ด ฉันยืมไอ้นี่หน่อยนะ -_-” ฉันชูโทรศัพท์รุ่นสตอเบอรี่โดนแทะให้ยัยนั่นดูแล้วออกตัววิ่งทันที ทำไมในการ์ดภารกิจถึงไม่บอกว่าต้องเอาหลักฐานไปให้พวกพิธีกรดูด้วย มันผิดที่การ์ดนั่นแท้ๆ ถ้าการ์ดนั่นบอกข้อมูลครบถ้วนฉันคงไม่ต้องมาเปิดหมวกไกลขนาดนี้ โอ๊ย! ฉันเกลียดการวิ่งเป็นที่สุด นี่เรามาทำภารกิจที่สวนสนุกนะ ทำไมไม่เห็นได้นั่งเครื่องเล่นเลยล่ะ TOT
                “กล่องแก้วมาถึงแล้วครับ! ทีนี้ก็เหลือคนสุดท้าย โอ๊ะ! ได้ข่าวว่าเธอคนนั้นก็ทำภารกิจเสร็จแล้วและกำลังเดินทางมา รีบๆมานะครับพวกผมรออยู่ ^O^” กรี๊ด!! นี่ฉันทำสำเร็จเป็นคนสุดท้ายเหรอ ฉันแพ้แล้วเหรอเนี่ย TOT
                ทิงเจอร์! ทิงเจอร์! ทิงเจอร์!
                เสียงผู้คนมากมายกำลังเรียกชื่อฉัน พวกเขารู้จักฉันด้วย! ตอนนี้ฉันใกล้เวทีมากขึ้นแล้ว เสียงพวกนั้นก็ยิ่งดังมากขึ้นเรื่อยๆ ทำไมทุกคนต้องเรียกชื่อฉันด้วยล่ะ พวกพิธีกรบอกให้เรียกชื่อผู้แพ้ดังๆใช่มั้ย T^T
                “เอ้า! มาถึงแล้วครับ น้องทิงเจอร์ของเรา ^^”
                เฮ ^O^
                มนุษย์ที่ยืนเชียร์อยู่ด้านล่างเวทีส่งเสียเฮฮากันใหญ่ ดีใจที่เห็นคนสวยแพ้หรือหรือไงยะ!
                “ไหน พี่ขอดูอินสตาแกรมหน่อย มีคนคอมเมนต์ถึง 5 คนหรือเปล่า ^^” พี่เอเอาโทรศัพท์ของยัยหัวหอมขึ้นมาดู พี่อีฟที่ยืนอยู่ข้างๆก็ชะโงกหน้ามาดูเหมือนกัน โอ๊ย ฉันเหนื่อย ใครก็ได้เอาน้ำมาให้ฉันกินหน่อย เมื่อกี้กินไอติมก็ไม่ได้กินน้ำ หวานคอชะมัด
                “โอ้โห!! 3 หมื่นกว่าคอมเมนต์กับ 9 หมื่นไลค์! -O-” หา!! แค่ฉันวิ่งมาที่เวทีมีคนมากดเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ
                “ถึงข้อความจะไม่ได้พูดถึงรูปภาพก็เถอะนะ ฮ่ะๆ แต่ก็ผ่านค่ะ ^O^” พี่อีฟปรบมือให้ฉันและผู้คนที่ยืนอยู่ด้านล่างก็ปรบมือพร้อมกับส่งเสียงเชียร์ให้เช่นกัน โอ๊ย โล่ง!
                “เอ่อ…คือเงินมันเหลือน่ะค่ะ ฝากพวกพี่เอาไปบริจาคได้มั้ยคะ?” ฉันยื่นแก้วพลาสติกที่มีแบงค์ร้อยแทบล้นแก้วนั่นพี่อีฟ
                “แหม ทั้งสวยทั้งใจดี ได้ค่ะ พี่จะจัดการให้ พวกที่ยืนอยู่ฝั่งนั้นก็ได้เงินมาเกินเหมือนกัน แล้วพวกเค้าก้บริจาคเงินเหมือนน้องทิวเจอร์เลยค่ะ แหม รายการนี้มีแต่คนใจดีทั้งนั้น^^” พี่อีฟรับแก้วแล้วชี้ไปทางพวกที่ยืนเรียงรายหน้าเวที พวกนั้นก็บริจาคสินะ
                “เชิญน้องทิงเจอร์ไปยืนฝั่งนู้นเพื่อรอฟังภารกิจต่อไปเลยครับ” พี่เอส่งโทรศัพท์คืนแล้วผายมือให้ฉันเดินไปทางขวาที่มีพวกนั้นยืนรอกันพร้อมหน้าพร้อมตา อยากรู้จริงๆว่าพวกนั้นแสดงความสามารถพิเศษอะไรกัน
                “ดินสอ เธอทำยังไงให้ได้เงินไปซื้อแม็กนั่ม?” ฉันถามดินสอที่ยืนชูคอสวยๆอยู่ข้างๆฉัน
                “เธอได้ภารกิจซื้อไอศกรีมเหรอ? ฉันได้ภารกิจเหมาลูกโป่งเลี้ยงขอบคุณคู่รักน่ะ” อ้าว ภารกิจไม่เหมือนกันหรอกเหรอ
                “แล้วเธอทำยังไงให้ได้เงินมา?”
                “เอ่อ…กอดการกุศลน่ะ ^^” ทำแบบนั้นได้ด้วยเรอะ -_-
                “เอาล่ะค่ะ ที่ผ่านมานี่แค่ภารกิจเรียกเหงื่อนะคะ ยังไม่ถึงของจริง ^^” หื้ม? ยังไม่ใช่ของจริงอีกเหรอ! -O-
                “แต่ยังไงผู้ชนะในภารกิจนี้ก็คือกัปตัน รับไปเลยหนึ่งแต้ม ^O^”
                แปะๆ
                ผู้ชมต่างปรบมือให้กัปตันผู้ที่ชนะ ฉันก็อยากชนะบ้างจัง ไม่อยากจะแพ้แล้วนะ!
                “ของจริงคือต่อจากนี้ค่ะ ตอนนี้เราเดินทางไปที่เครื่องเล่นกันเถอะ ภารกิจนี้เราต้องพึ่งเจ้าเครื่องเล่นหวาดเสียว ^^” พูดจบพี่อีฟก็เดินลงเวทีแล้วเรียกให้พวกเราเดินตาม เอ๊ะ จะให้เรานั่งเครื่องเล่นในสวนสนุกเหรอ? ฟรีใช่มั้ย! >_<
                พวกเราเดินตามพี่อีฟโดยที่มีพี่เอปิดท้ายขบวนอย่างเดิม เราเดินตามพรมแดงที่ปูไว้และมีราวกั้นไม่ให้แฟนคลับเข้ามายุ่ง แต่พวกแฟนคลับนี่ก็ดีนะ แค่ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดแต่ไม่คิดที่จะทำลายรั้วกั้นแล้วเข้ามากระชากลากถูพวกเราไป พวกเขามีมารยาทมาก พวกบอดี้การ์ดที่เดินตามคุณลุงตากล้องและพวกเรามาแทบไม่ได้ทำหน้าที่เลย เยี่ยมจริงๆ รายการนี้ทำงานเก่งมาก!
                “เอาล่ะ เรามาถึงแล้วค่ะ นี่คือภารกิจสุดเร้าใจภารกิจแรก! ใครเหนื่อยหรืออยากทำใจก่อนจะขึ้นก็เชิญตามสบายค่ะ พวกเราให้เวลาพัก 10 นาที ^^”
                “และก็ขึ้นไปเล่นข้างบนกัน ^^” พี่เอชี้ไปที่โครงเหล็กด้านบนที่อยู่เหนือหัวพวกเรา เอ่อ…พวกเราจะต้องเล่นไอ้นั่นกันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย
                “น่ากลัวจังเลยทิงเจอร์ >_<” ยัยดินสอกอดแขนฉันแน่น ที่พวกเรายังไม่ทันได้ขึ้นไปยัยนี่ก็ตัวสั่นขนาดนี้แล้ว ถ้าได้ขึ้นไปจริงๆยัยนี่ไม่ฉี่ราดหรอกเรอะ -O-
                “น่าสนุกนี่ ครั้งนี้ฉันไม่แพ้แน่” ร็อคโพล่งขึ้นแล้วจ้องมองไอ้โครงเหล็กนั่น
                “ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน สู้นะยะ!!” ยัยบัทเทอร์ตะโกนลั่นทั้งๆที่ขาสั่นพั่บๆ พูดให้มันตรงกับใจหน่อยเซ่
                “ฮ่าๆ ชักอยากรู้แล้วสิว่าจะให้เราทำอะไรกันแน่” ไอโอดีนโพล่งขึ้นโดยที่มีร็อปเป้พนักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเขาอยู่ข้างๆ =_=
                “รู้สึกว่าจะไม่มีใครอยากพักนะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีมั้ยคะพี่เอ ^^”
                “ก็ดีครับ ภารกิจสุดเร้าใจอันแรกเป็นภารกิจที่ง่ายมากเลยครับ ขอเพียงแค่ทุกคนยิ้มเท่านั้นก็ผ่านแล้ว ^^”
                ยิ้มเหรอ?
                “ในขณะที่ทุกคนขึ้น ‘สกายโคสเตอร์’ ทุกคนต้องยิ้มมีความสุขค่ะ ^^”
                ยิ้มมีความสุข? กับเครื่องเล่นสูงๆนั่นนะ? -O-
                กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!
                ยังไม่ทันไรเสียงกรีดร้องก็ดังมาจากเครื่องเล่นนั่นแล้ว พวกที่นั่งอยู่ในเครื่องเล่นนั้นต่างส่งเสียงกรี๊ดออกมาสุดแรงอย่างกับจะตายอย่างนั้นแหละ และเครื่องนั่นก็เพิ่งจะผ่านหน้าฉันไปเมื่อกี้นี้เอง มันเหวี่ยงมากเลยนะ!! นั่นมันทำให้หญิงมีครรภ์กรี๊ดจนลูกน้อยกระเด็นหลุดออกมาจากช่องคลอดได้โดยไม่ต้องรอทำคลอดกับหมอเลยนะเนี่ย! -O-
                “เราไปเข้าแถวรอคิวกันเถอะครับ ^^”
 

 
อยากไปเที่ยวบ้างอ่ะ!! >_<
ขอโทษที่อัพยาวๆนะคะ ถ้าอยากให้แก้อะไรยังไงบอกได้ค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบทนี้นะคะ