Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 
กองเชียร์
 
                งึมงึมม อ่า... =_=
                หอมไข่ดาวจัง ทำไมถึงได้กลิ่นไข่ดาวหอมๆราดซอสล่ะ  เอ๊ะ นี่ฉันหิวเหรอ? หิวทั้งๆที่หลับตาเนี่ยนะ? บ้าไปแล้ว ใครมันจะตะกละขนาดนั้น ตอนนี้ฉันกำลังนอนอยู่นะ กำลังนอนหลับฝันดีอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาว ฝันดีหรือฝันเห็นไข่ดาวนะ? ไม่ได้ฝันเห็นแต่ฝันได้กลิ่นต่างหาก  ทำไมไอ้กลิ่นนี่มันไม่หายไปสักที มันเข้ามาเรื่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ อา...รับรู้ได้ถึงไออุ่นของไข่ร้อนๆ อู๊ยย มันหอมจริงนะ
                งับบ!!
                “ฮ่าๆๆๆ”
                “เอ๊ะ =_=” ฉันลืมตาตื่นเพราะไอ้เสียงหัวเราะทุเรศๆนี่แหละ ใครมันเป็นเจ้าของเสียงทุเรศแบบนี้กันหา คนกำลังเคลิ้มเลย
                O_O!!
                และฉันก็เบิกตาโพลงทันทีที่เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า
                “กรี๊ดด!!! ไอ้บ้ากัปตันเอาหน้าออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!! >O<” ฉันใช้มือดันหน้าหล่อๆของอีตากัปตันออกให้ห่างจากหน้าฉันให้มากที่สุด ตื่นมาทำไมต้องมาเจอหน้าของหมอนี่ตอนเช้าด้วย เอ๊ะ! เขาทำอะไรฉันหรือเปล่าเนี่ย O_O
                “โอ๊ย! คนเค้าอุตส่าห์ปลุกยังไม่ขอบคุณกันอีก” อีตานั่นยันตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วยืนทวงบุญคุณ ในมือเขาถือซ้อมที่ปักไข่ขาวไว้ตรงปลายแหลม ไข่? -_-
                “ปลุกบ้าปลุกบอน่ะสิหัวเราะด้วยเสียงทุเรศๆแบบนั้น แล้วนั่นถืออะไรมา คิดจะแกล้งฉันตอนหลับใช่มั้ย? เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ นายตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ นายทำอะไรฉันตอนหลับหรือเปล่า! บอกฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!! >O<” กรี๊ด! อีตานี่เขาต้องทำอะไรฉันแน่ๆเลย เมื่อสมองคิดได้ดังนั้นแล้วก็คว้าอะไรต่อมิอะไรที่อยู่ข้างตัวขว้างใส่หมอนั่น ทั้งหมอน หมอนข้าง เซ็ทดูแลผิ... เอ่อ อันนี้ไม่น่าขว้าง
                “เธอคิดว่าฉันจะมีอารมณ์ทำอะไรที่เห็นเธอนอนน้ำลายยืดแบบนั้นหรือไง หา?” กัปตันปัดหมอนทิ้งลงบนพื้นแล้วว่าฉันต่อ เมื่อกี้เขาว่าอะไรนะ ฉันนอนน้ำลายยืด?
                “ฉันเปล่านอนน้ำลายยืดนะ อย่ามากล่าวหากันแบบนี้เซ่!” ฉันรีบยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเองทันที ฉันไม่ใช่คนที่จะนอนน้ำลายย้อยเหมือนเด็กอนุบาลสักหน่อย คนสวยเขาไม่นอนกันแบบนั้นหรอกน่า!
                “ไม่ได้นอนน้ำลายยืดแล้วเช็ดปากตัวเองทำไม?  ร้อนตัว” เขากระแทกเสียงประโยหลังทำให้มือน้อยๆของฉันที่เช็ดปากตัวเองลงมากองบนตักอัตโนมัติ
                “ช่างเถอะ เมื่อกี้นายทำอะไรฉัน แล้วหัวเราะอะไรไม่ทราบ!”
                “ฉันก็แค่จะปลุกเธอโดยการเอาของกินมาล่อ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะอ้าปากงับลมเล่น ฮ่าๆ คิดแล้วตลกชะมัด” งั้นไอ้กลิ่นไข่ดาวหอมๆก็เป็นฝีมือหมอนี่น่ะสิ เมื่อกี้ฉันก็เผลออ้าปากงับไข่ด้วยงั้นเหรอ  -O-
                “นายกล้าดียังไงมาทำกับฉันอย่างนี้ หา!” ภาพพจน์สวยๆที่ฉันอุตส่าห์สร้างไว้เสียเพราะไข่ดาวบ้าๆนั่นหมด!
                “หยุดโวยวายแล้วลุกไปอาบน้ำได้แล้วน่า ฉันทำอาหารเช้ามาให้เธอแล้วนะ เดี๋ยวมันก็เย็นหมดหรอก”
                “ใครบอกให้ทำให้ไม่ทราบ ฉันไม่ได้ขอสักหน่อย” ฉันโพล่งพลางดึงผ้าห่มหนาๆออกจากตัวแล้วเดินตรงไปยังระเบียงหน้าห้อง
                “ถ้าเธอไม่อยากกินฉันกินเองก็ได้ อีกอย่างนี่มันก็สายมากแล้ว อีก 30 นาทีเขาจะเรียกรวมแล้วนะ” อะไรนะ! อีก 30 นาที!! เวลาแค่นี้มันไม่พอให้ฉันแต่งตัวเลยด้วยซ้ำ!
                “ทำไมนายไม่ปลุกฉันให้มันไวกว่านี้หน่อยเล่า!” ฉันรีบวิ่งไปเอาผ้าเช็ดตัวผืนโปรดที่ตากหน้าระเบียงมาทันที กรี๊ด! เวลาแค่นี้มันจะไปทันทำอะไร แค่เขียนคิ้วยังไม่พอเลย!
                “ฉันปลุกเธอเป็นล้านรอบแล้วก็ไม่ยอมตื่นสักที บอกขออีก 5 นาทีๆ จนฉันเอาไข่มาล่อเธอนี่แหละถึงยอมตื่น” อ้าว เป็นแบบนั้นหรอกเหรอ =_= แต่ฉันไม่ได้ตื่นเพราะกลิ่นไข่มันหอมสักหน่อย ฉันตื่นเพราะเสียงหัวเราะทุเรศๆของนายต่างหาก!
                “งั้นก็ขอบคุณมาก ฉันไปอาบน้ำล่ะ!”
                “ตกลงเธอจะกินไอ้นี่มั้ย ถ้าไม่กินฉันกินนะ” อ๊ะ นั่นมันอาหารเช้าของฉันนะ!
                “ไม่! ฉันจะกิน!!” พูดจบฉันก็วาร์ปเข้าห้องน้ำทันที
               
                “เช้านี้ก็อากาศสดชื่นเหมือนเคยเลยนะคะ เหมาะกับภารกิจของเราในวันนี้เป็นที่สุด ^O^” พี่อีฟก็ยังคงร่าเริงมีความสุขได้อย่างเคย แต่วันนี้อากาศเขาดีจริงๆนะ
                “ตอนนี้ทุกคนคงจะพร้อมกับภารกิจแล้วสินะครับ แต่ตอนนี้ทางเรายังไม่พร้อม รอทีมงานของเราสักครู่นะครับ ^^” พี่ทีมงานก็มาสายได้เหมือนกันแฮะ ไปแต่งหน้าตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย -_-
                “ทำไมวันนี้หน้าเธอดูเบื่อๆจัง?” ดินสอเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับหมวกสีม่วงที่อยู่บนหัวของเธอ อ่า...สวยดี ทำไมต้องมาแต่งตัวแฟชั่นวันนี้ด้วยเนี่ย ฉันก็อยากจะแต่งตัวสวยๆเหมือนกันนะยะ เพราะวันนี้มีเวลาน้อยสภาพฉันถึงได้ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ยังไงล่ะ เสื้อยืดเอวลอยกับกางเกงเอี๊ยมขาสั้น และที่สำคัญ หน้าสด =_=
                “หน้าฉันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่ เธอน่าจะชินได้แล้วนะ -_-”
                “วันนี้เธอไม่ได้แต่งหน้า -_-” อย่าพูดเสียงดังสิยัยนี่ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็มองมาหรอก!
                “หืม วันนี้ใครไม่ได้แต่งหน้านะ?” ไม่ทันแล้ว ร็อปเป้ที่ยืนข้างๆยัยดินสอหันหน้ามามองฉันแล้ว -O-
                “ก็วันนี้ยัยนี่ตื่นสายน่ะสิ สภาพก็เลยเป็นแบบนี้ ^^”
                “กัปตัน! นายน่ะหุบปากไปเลย!” ฉันตบไหล่อีตาปากเสียนั่นหนึ่งที นายเองก็มีความผิดนะยะ ทำไมไม่ตั้งใจปลุกฉันให้มันมากกว่านี้หน่อย แต่ก็ต้องขอบคุณที่ทำไข่ดาวมาให้ อร่อยดีเหมือนกัน =.,=
                “ไม่เห็นเป็นไร แบบนี้ก็น่ารักดีนะ ^^” ร็อปเป้ส่งยิ้มให้ฉัน อา...เค้าเป็นคนดีจังเลย อยากจะเชื่อว่าเขาพูดไปงั้นๆให้ฉันรู้สึกมั่นใจขึ้น แต่คำพูดของเขามันให้ความรู้สึกว่ามันออกมาจากใจเขาจริงๆ ผู้ชายคนนี้จริงใจเป็นบ้า หมายความว่าหน้าสดของฉันก็ไม่ได้แย่ใช่มั้ย >_<
                “พี่ร็อปเป้ก็เข้าข้างทิงเจอร์ตลอดแหละน่า” ดินสอแซวร็อปเป้ที่ยืนขาวเป็นสง่าอยู่ข้างๆ ร็อปเป้สว่างชะมัด ผิวขาวสไตล์เกาหลีไม่พอสีผมยังสว่างเจิดจ้าสะท้อนแสงอีก จะพูดด้วยคงต้องหรี่ตา =_=
                “เปล่า เพราะฉันสวยจริงๆต่างหาก ^O^” โฮะๆ วันนี้ฉันไม่ต้องมานั่งเสียงเวลาโบ๊ะหน้าขาวเพื่อรอคำชมแล้วล่ะ ฉันสวยโดยธรรมชาติย่ะ
                “อะไรใครสวยยะ ฉันต่างหากล่ะที่สวย” เสียงไม่พึงประสงค์เอ่ยขึ้น จะเป็นใครไปได้อีก นอกจาก
                “บัทเทอร์ รู้สึกว่าเธอจะมั่นใจมากเลยนะ” ฉันพูดกับยัยนั่นพร้อมกับเล่นหูเล่นตาอย่างกับนางร้ายในละคร เอ๊ะ แต่ดูเหมือนนางจะเหมือนมากกว่านะ ก็วันนี้นางเล่นทาลิปสติกสีแดงแจ๋มาเลยน่ะสิ
                “ฉันเป็นถึงนางแบบเชียวนะยะ ถ้าไม่สวยก็ไม่มีทางได้เป็นหรอก โฮะๆ ^O^” ยัยขานกกระยางยกมือขึ้นแตะปากตัวเองแล้วหัวเราะอย่างกับคุณนาย
                “ใช้เส้นหรือเปล่าก็ไม่รู้”
                “อะไรนะทิงเจอร์!” ยัยนั่นขมวดคิ้วพร้อมวีนใส่ แต่โทษทีฉันไม่สนหรอก เพราะคนที่สวยคือฉันต่างหาก สวยแบบธรรมชาติที่คุณแม่และคุณพ่อให้มา โฮะๆ ^O^
                “ที่ยัยนั่นพูดแบบนั้นเพราะอิจฉาเธอยังไงล่ะ อย่าไปสนใจเลย ^^” ไอโอดีนที่คอยสนับสนุนยัยบัทเทอร์ตลอดก็โผล่หัวมา เห็นหน้าหมอนี่แล้วหงุดหงิดทุกที ไปไกลๆเลยไป๊ -_-
                “อะไรกันทิงเจอร์ เห็นหน้าฉันแล้วทำไมต้องหน้าเหมือนขี้ไม่ออกด้วยล่ะ”
                “ไม่ต้องมายุ่ง” ฉันพูดแล้วเชิดหน้าขึ้น เฮอะ! ฉันไม่อยากจะสนทนากับชายคนนี้สักเท่าไหร่ เดินหนีเลยดีมั้ยเนี่ย
                บรืนน
                “เอ๊ะ วันนี้พี่เขาจะพาเราไปที่ไหนหรือเปล่า ทำไมรถของรายการถึงมาจอดตรงนี้ล่ะ” กล่องแก้วโพล่งขึ้นพลางชี้ไปที่รถตู้สีดำที่ติดสติ๊กเกอร์โลโก้ของรายการเป็นที่สนใจของทุกคนทำให้พวกเราหันไปมองตาม
                “หวังว่าจะเป็นที่สนุกๆนะ -_-” ร็อคพูดขึ้นบ้าง นั่นสิ ขอให้พาไปที่ที่สนุกๆและภารกิจไม่ยากสักทีเถอะ
                “แน่นอนว่ามันต้องสนุกมันส์สุดยอดอยู่แล้วครับ ^O^”
                “พี่เองก็ตื่นเต้นเหมือนกันที่จะได้ไปที่นั่น นี่เป็นสถานที่ที่ผู้ชมทางบ้านเสนอมาเลยนะคะ” พี่เอและพี่อีฟดูตื่นเต้นมากที่พูดถึงสถานที่ที่ว่า ชักอยากจะรู้แล้วสิว่ามันคือที่ไหน อาจจะเป็นทะเลก็ได้ ฉันอยากไปทะเล >_<
                “เนื่องจากข้อความของผู้ชมทางบ้านเพิ่งจะถูกส่งมาเมื่อวาน เราก็เลยมีการเปลี่ยนแผนคิดภารกิจใหม่กันทั้งคืน รับรองว่าสนุกมากครับ ^^” อ้อ ก็ว่าทำไมเมื่อคืนมันดูเงียบๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ถ้าพวกพี่ทั้งสองคนบอกว่าสนุกฉันก็จะเชื่อนะ >_<
                “สรุปมันคือที่ไหนเหรอคะ? พวกเราอยากรู้แล้ว >_<” บัทเทอร์มีความสุขดี๊ด๊าเกินหน้าเกินตา ทำตัวเป็นเด็กไปได้ อายุมากแล้วนะยะ
                “ไม่บอกครับ เดี๋ยวเดินทางไปก็จะรู้เอง ^^”
                “อย่ารอช้า ทุกคนขึ้นรถได้แล้วค่ะ ^O^” สิ้นเสียงของพี่อีฟ พวกเราทุกคนก็พากันขึ้นรถอย่างเร็ว และฉันก็ลากตัวยัยดินสอขึ้นมานั่งด้วย เพราะบางทีอาจจะมีใครบางคนกวนประสาทขึ้นมานั่งข้างๆฉันอีกก็เป็นได้
                “ทุกคนมากันครบหมดแล้วใช่มั้ยคะ ไม่ได้ลืมใครไว้ในบ้านน้า ^O^” จะมีใครลืมขึ้นรถล่ะ มากันครบหมด 8 คนแล้วค่ะ รีบๆออกเดินทางสักทีเถอะ ทิงเจอร์ตื่นเต้น >_<
                “ครบแล้วววว” ทุกคนผสานเสียงพร้อมกัน
                “งั้นเราออกเดินทางกันได้เลยค่ะ ไปโลดด >O<” สิ้นเสียงที่สดใสของพี่อีฟ รถสีดำคันนี้ก็ออกตัวไปอย่างไม่รอช้า
                “วันนี้สนุกให้เต็มที่เลยนะครับ เพราะคืนนี้ทุกคนจะได้พบกับคู่นอนของตัวเองที่ไม่คาดคิดมาก่อน ^^” กล้าเรียกว่าคู่นอนเลยเรอะ! แต่อะไรคือสิ่งที่ไม่คาดคิด?
                “พี่เอพูดเหมือนรู้อย่างนั้นแหละว่าใครจะได้นอนกับใคร” ดินสอโพล่งขึ้น
                “แน่นอนครับ พี่รู้ ^^” เอ๊ะ ยิ้มแบบนั้นยิ่งน่าแปลกเข้าไปใหญ่ หรือว่าวันนี้เราจะได้นอนกับพิธีกร!! O_o
                “เอ๊ะ ไม่คาดคิดอย่างนั้นเหรอ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ” ไอโอดีนโพล่งขึ้น นี่คาดหวังอะไรจากคู่นอนของตัวเองในคืนนี้อยู่หรือเปล่า ในหัวสมองของเขาต้องคิดเรื่องอย่างว่าอยู่แน่ๆ!
                “หรือฉันต้องนอนกับเธออีกคืน? -_-” ร็อคหันไปถามกล่องแก้วที่นั่งข้างๆ
                “ไม่เอาอ่ะ ฉันเบื่อหน้านายแล้ว หรือบางทีคืนนี้จะได้จับคู่นอนกับเพศเดียวกัน” เอ๊ะ ความคิดของยัยกล่องแก้วเสียงสูงนี่ก็น่าคิดนะ ถ้าได้นอนกับดินสอก็คงดี แต่ถ้าให้นอนกับยัยบัทเทอร์เน่านั่นฉันไม่นอนเด็ดขาด -_-
                “แล้วแต่จะคิดค่ะ ^^” พี่อีฟพูดแบบนี้มันน่ากลัวนะ หรือว่าวันนี้คนแพ้ภารกิจจะได้นอนนอกบ้าน! ก็มันน่าแปลกนี่ ปกติจะต้องรวมคะแนนจากผลโหวตจากผู้ชมทางบ้าน แต่คราวนี้กลับรู้ผลก่อนที่จะถูกโหวต หมายความว่าพี่เขาต้องจับคู่ไว้ให้แล้ว หรือไม่งั้นก็ต้องรอผลหลังจากภารกิจ อย่างเช่น คนชนะได้นอนด้วยกัน หรือไม่ก็ผู้แพ้นอนกับผู้ชนะ โอ๊ย! ไม่รู้แล้วล่ะ ที่รู้ตอนนี้ก็คือต้องทำภารกิจให้ได้! รางวัลต้องเป็นของฉันเพียงผู้เดียว ฮ่าๆ ^O^
                “คืนนี้เราอาจจะได้นอนด้วยกันก็ได้นะ” ดินสอหันหน้ามาคุยกับฉัน
                “ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี” แต่...มันจะเป็นแบบนั้นเหรอ ก็จุดเด่นของรายการนี้คือชายนอนกับหญิง ถ้าให้หญิงกับหญิงมานอนด้วยกันมันดูจะไม่ใช่รายการนี้นะ โอ๊ย! ช่างมันเหอะ อะไรจะเกิดก็เกิด
 
                Storm World The World of Happiness
                “ว้าววว!!” ดินสอนั่งเกาะหน้าต่างมองดูข้างนอกด้วยความตื่นเต้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพาเรามาที่นี่  สวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดในเมือง!
                “โห! ทำไมคนถึงเยอะขนาดนี้ล่ะ” ไอโอดีนที่นั่งเบาะหลังฉันอุทานออกมา ใช่ คนมันเยอะมากจริงๆ ที่นี่มีแจกทองคำหรือไงถึงได้มีคนมาเยอะแยะขนาดนี้ -O-
                “โอ๊ะ! มีป้ายเขียนว่า ’ร็อปเป้’ ด้วย!” ฉันตะโกนลั่นทันทีที่เห็นหญิงสาวกลุ่มหนึ่งชูป้ายขึ้นมา อ๊ะ! มีรูปร็อปเป้ขนาดเท่าช้างด้วย นี่มันอะไรกัน!!
                “ป้ายจิ้นไอโอดีนบัทเทอร์ก็มีนะ อุ๊ย! เขิน >_<” ยัยบัทเทอร์ร้องออกมาอย่างกับคนโดนไฟลนก้น  ข้างนอกนั่นคือแฟนคลับเหรอ? แฟนคลับของพวกเรา?
                “ก็อย่างที่ทุกคนเห็น เหล่าทุกคนที่ยืนชูป้ายอยู่ข้างนอกนั่นคือแฟนคลับรายการนี้ และที่สำคัญพวกเขายังชื่นชอบพวกเธอทุกคนด้วย ^^” ไม่อยากเชื่อว่าจะมีเยอะขนาดนี้! ป้ายแฟนคลับฉันล่ะมีมั้ย หวังว่าฉันคงไม่ได้โดนเกลียดขี้หน้านะ >_<
                “เฮ้! ตรงนั้นมีรูปฉันกับเธอด้วย” ร็อคโพล่งขึ้นแล้วชี้ไปนอกหน้าต่างรถ เอ๊ะ! มีจริงๆด้วย รูปอีตาร็อคทำหน้ามุ่ยยืนคู่ยัยกล่องแก้วที่ทำหน้าบู้บี้เหมือนหมูตกน้ำ แล้วไหนอ่ะรูปฉัน ฉันไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบเหรอ T^T
                “ก็น่าดีใจอยู่นะ แต่ทำไมฉันต้องยืนคู่กับนายด้วยเนี่ย -O-” ยัยกล่องแก้วเร่งเสียงสูงไม่พอใจ อะไรยะ มีคนแบกป้ายมาเชียร์มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันยังไม่เจอของตัวเองเลย T^T
                “จะไปรู้เรอะ!”
                “ตรงนั้นก็มีของฉันเหมือนกัน” กัปตันพูดขึ้นบ้าง แต่ดูเหมือนอีตานี่จะไม่ค่อยตื่นเต้นสักเท่าไหร่ ไม่แปลกหรอก ก็หมอนี่เป็นนักร้องชื่อดังแห่งวงบอดี้สลิมนี่ แฟนคลับแห่กันมาให้กำลังใจเยอะแบบนี้คงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา แต่ทำไมป้ายของหมอนี่ใหญ่โตมโหฬารนักล่ะ ฉันชักจะอิจฉาแล้วนะ TOT
                “มันก็ต้องมีอยู่แล้ว นายเป็นนักร้องนี่”
                “ฮ่าๆ นั่นสินะ อ้าวนั่น! ดูตรงฝั่งขวาใกล้ๆทางเข้าสวนสนุกสิ มีแฟนคลับที่เป็นผู้ชายถือป้ายดินสอเต็มไปหมดเลย” ไหน! ผู้ชายเหรอ? ก็ยัยนี่เป็นไอดอลนี่นา อย่างน้อยก็ต้องมีคนรู้จักบ้าง ขนาดยัยนี่ยังมีคนมาเชียร์เลยอะ แล้วฉันล่ะ ของฉันอยู่ที่ไหน T^T
                “นี่ ดูสิ เด็กคนนี้ถือป้ายชื่อทิงเจอร์ด้วยล่ะ” ไอโอดีนโพล่งขึ้น มีคนถือป้ายให้ฉันจริงๆเหรอ!
                “ไหนๆ อยู่ตรงไหน!!”
                “ตรงนั้นไง ข้างต้นไม้”
                “-_-” นั่นมันโฆษณายาทาแผลที่เขาปิดป้ายประกาศต่างหากล่ะ! หมอนี่ไม่กวนประสาทฉันสักวันจะตายมั้ย แต่ให้ตายสิ ฉันไม่มีแฟนคลับเหมือนคนอื่นๆเลยเหรอ น่าอับอายขายขี้หน้าเป็นที่สุด TOT
                “เอาล่ะ เรามาถึงสถานที่ต้องทำภารกิจแล้ว ทุกคนลงจากรถได้เลยค่ะ” พี่อีฟประกาศและเปิดประตูรถให้พวกเราเดินลงไป มัวแต่ตื่นจนไม่รู้สึกตัวเลยว่ารถดับสนิทแล้ว แต่มันน่าน้อยใจจริงๆนะ แฟนคลับฉันไม่มีสักคนเลยจริงๆเหรอ T^T
                “น่าสงสารจัง ไม่มีใครมาเชียร์เธอสักคนเลย จบรายการนี้เธอไม่เกิดแน่ มีแต่ดับอย่างเดียว โฮะๆ” ยัยบัทเทอร์เดินชนไหล่ฉันดังปึกแล้วลงจากรถทันที จะไปไหนน่ะ กลับมาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ! ฮือๆ แม่จ๋า พ่อจ๋า อีแจ๋วก็ได้ ช่วยมาชูป้ายให้ฉันหน่อย ฉันหมดกำลังใจแล้วนะ T^T
                “เดินตามมาเลยครับ ^^” พี่เอผายมือให้พวกเราเดินตามก้นงอนๆของพี่อีฟไปโดยมีพี่เอปิดท้ายขบวน ตากล้องนับสิบคนโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ บางคนก็ลงมาจากรถตู้สีขาวอีกคัน เราทั้งหมดเดินตามพรมแดงที่ทางรายการจัดไว้ให้โดยมีราวเหล็กกั้นไว้ไม่ให้พวกแฟนคลับนับล้านเข้ามาได้ นี่ขนาดใช้เวลาเตรียมการแค่คืนเดียวยังจัดการได้เยี่ยมขนาดนี้ รายการนี้มืออาชีพจริงๆ
                ตอนนี้พวกเราชาวโอเวอร์ไนท์หน้าตาดีทั้งหมดได้เข้ามาอยู่สวนสนุกในฝันแห่งนี้แล้ว นี่เป็นสวนสนุกในครือของครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลพายุที่เพื่อนฉันโนเกียเข้าไปเกี่ยวพัน ก็อย่างที่บอกไปตั้งแต่ต้นเรื่องนั่นแหละ ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่เฮอริเคนและยัยโนเกียไปเจอกันเพราะกางเกงบ็อกเซอร์ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะได้เข้ามาในสวนสนุกในเครือของพี่เขา กรี๊ด ดีใจเป็นบ้า >_<
                “แหม...ไม่ได้มาที่นี่มานานมากแล้วนะ เปลี่ยนไปเยอะเลย” ไอโอดีนที่ยืนอยู่ด้านหลังฉันโพล่งขึ้น อี๊! อย่ามายืนข้างหลังคนสวยอย่างฉันสิยะ เดี๋ยวน้ำลายของนายก็กระเด็นมาเปื้อนผมอันเงางามของฉันหรอก!
                “ล่าสุดนายมาตอนไหนล่ะ?” ร็อปเป้เอ่ยถามชายผมแดง
                “สมัยเด็กน่ะ กับไอ้เฮอริเคนมัน”
                “อ้อ ไอโอดีนเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เฮอริเคนนี่เนอะ จะมาที่นี่ก็ไม่แปลกหรอก ^^” บัทเทอร์เดินเข้ามาเกาะแขนไอโอดีนทันที โอ๊ย! หมั่นไส้ คู่นี้แยกจากกันไม่ได้เลยหรือไง!
                “พูดถึงเฮอริเคนแล้วนึกถึงคนบางคนแถวนี้” อีตาหัวแดงเดินมายืนข้างๆฉันแล้วเหล่ตามอง เฮอะ! จะหาเรื่องแขวะฉันอีกล่ะสิ เรื่องนั้นมันเก่าไปแล้ว เลิกพูดถึงสักทีเถอะ!
                ในที่สุดเราก็เดินมาถึงเวทีใหญ่โอเวอร์ไนท์สักที เวทีถูกตั้งไว้กลางสนามหญ้าสีเขียวที่ตกแต่งด้วยต้นไม้รูปชนเผ่าอินเดียแดงมากมาย พี่เอและพี่อีฟอยู่ในชุดสีสันสดใสขึ้นเวทีไปทำหน้าที่พิธีกร ทำไมไม่บอกล่วงหน้าสักหน่อยว่าจะมาทำภารกิจที่สวนสนุกนี่ ฉันจะได้แต่งตัวให้มันสนุกเข้ากับสถานที่หน่อย อาจจะแต่งหน้าด้วยสีสันสดใสให้มันดูน่ารักๆกว่านี้ แต่นี่อะไร ดูฉันแต่งตัวสิ! อย่างกับอีหนูลูกคนสวนเตรียมเก็บมะเขือเทศ -_-
                “เปิดรายการอย่างเป็นทางการได้สักทีนะคะ ยินดีต้องรับทุกคนสู่สตอร์มเวิล์ลค่า ^O^”
                “เฮ >O<!!” เสียงเฮฮาที่ตอบรับเสียงต้อนรับของพี่อีฟไม่ใช่มีแค่เสียงของพวกเรา พวกแฟนคลับที่ยืนอออยู่รอบๆก็ส่งเสียงมาเหมือนกัน
                “เรามาสนุกด้วยกันในโลกแห่งความสุขแห่งนี้กันเถอะครับ ^O^”
               “วู้ววววว >O<”
               “ก่อนจะทำภารกิจ เรามาแนะนำตัวสมาชิกโอเวอร์ไนท์ของเรากันอีกสักรอบดีมั้ยคะ ^^”
               “ดีค่ะ/ครับ ^O^” หา! จะให้พวกฉันแนะนำตัวอีกรอบ? ฉันเป็นคนเดียวที่ไม่มีแฟนคลับมายืนชูป้ายเชียร์นะ แบบฉันพูดอะไรออกไปก็เงียบเป็นป่าช้าน่ะสิ ไม่เอา! ฉันไม่อยากอาย TOT
                “ขอเชิญทุกคนขึ้นมาบนเวทีค่ะ ^^” พี่เอเรียนพวกเราทุกคนที่ยืนอยู่ข้างล่างให้ขึ้นไป โอ๊ย! ฉันกลัวเสียหน้ามากเลยตอนนี้ T^T
                “ตื่นเต้นจังเลย >_<” ดินสอจับมือฉันแน่นแล้วขึ้นไปบนเวทีพร้อมกัน ฉันตื่นเต้นกว่าเธออีกนะยะ TOT
                “เรามาเริ่มกันที่คนแรกเลยครับ ^^” พี่เอผายมือให้ร็อคที่ยืนริมสุดแนะนำเป็นคนแรก และฉันก็ปิดท้ายแถว ก็มันยังทำใจไม่ได้นี่ TOT
                “เอ่อ...ทุกคนคงจะรู้จักผมดี หน้าโหดๆมีอยู่คนเดียว ร็อคครับ”
                “กรี๊ดดดดดด!! เท่ห์อ๊า!! แบดบอยแบบนี้แหละเหมาะกับสมาคมเราเป็นที่สุด! >O<” กลุ่มผู้หญิงนับร้อยที่ยืนชูป้ายเดอะร็อคกรี๊ดดังกระหึ่มกึกก้องพร้อมกับเสียงเชียร์ ฉันแอบเห็นป้ายสีฟ้าๆรูปตัว F ที่พวกนั้นชูด้วย มันเขียนว่า ’สมาคมนิยมแบดบอยแห่งชาติ’ พวกนี้มาจากเพจเฟสบุ๊คเรอะ! ขนาดอีตาร็อคยังมีแฟนคลับมากขนาดนี้เลย นี่ยังไม่นับกลุ่มผู้หญิงอยู่ตรงมุมต่างๆของฝั่งโน้นเลยนะ ทำไมมันเยอะขนาดนี้!
                “แหม ร็อคเองก็เนื้อหอมไม่เบาเลยนะคะ เรามาที่คนถัดไปกันเถอะค่ะ ^^” พี่อีฟผายมือไปทางคนถัดไป กรี๊ด! มันใกล้ฉันมาเรื่อยๆแล้วนะ
                “กล่องแก้วค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^”
                “กรี๊ดด!!! น่ารักใสใสฟรุ้งฟริ้ง โชว์สเต็ปการด่าพี่ร็อคให้พวกเราดูหน่อยสิคะ!! >O<”
                “ผู้หญิงปากจัดแบบนี้ผมชอบมากกก ^O^” เอ๊ะ! ยัยนี่ก็มีคนชอบมากเหมือนกันนะ ถึงขนาดทำป้ายไวนิลมาเชียร์เลยนะเนี่ย ทำอย่างกับยัยนี่จะไปหาเสียงที่ไหนอย่างนั้นแหละ ทำแบบนั้นไม่แปะหมายเลขไปด้วยซะเลยล่ะ!
                “น่าแปลกใจมากที่เดี๋ยวนี้มีคนหันมาบริโภคคุณหนูมาดโหดกันเยอะแยะขนาดนี้ น่าดีใจจริงๆ เราไปที่คนต่อกันเถอะครับ ^^” พวกนั้นต้องเป็นโรคจิตแน่ๆที่ชอบยัยเสียงแหลมนี่ ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้วนะไม่ยักจะเห็นใครชูป้ายฉันสักคนเลย งื้ออ T^T
                “สวัสดีค่ะ บัทเทอร์ค่ะ ^^”
                “ว้าวว อยากได้หุ่นของพี่จังเลย พี่สวยมากกก”
                “โอ๊ยย! เลือดกำเดาจะพุ่งแล้ว!!” ยัยนี่ประกาศตัวทีมีแต่พวกหื่นกามส่งเสียงกันทั้งนั้น ยัยนี่มันตัวดึงดูดพวกหื่นดีๆนี่เอง เหอะ ไม่เห็นน่าอิจฉาตรงไหนเลย! แต่พวกที่มาเชียร์ยัยนี่มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้น ดูผู้ชายคนที่โบกผ้าเชียร์ยัยนั่นสิ ขาว สูง หน้าเรียว ผมสีดำสนิท กรี๊ด! ดูกล้ามแขนเขาสิ เห็นแล้วจะละลาย แล้วแฟนคลับฉันล่ะไปอยู่ที่ไหน TOT
                “บัทเทอร์ก็ยังสร้างเสียงฮือฮาได้อย่างเคยนะคะ เอาล่ะค่ะเชิญคนต่อไป ^^”
                “ผมไ...”
                “กรี๊ดด!! ไอโอดีนน!! >O<”
                “กรี๊ดด!! สีผมพี่สวยมากเลยค่ะ ขอสัมผัสได้มั้ยคะ!!” อีตาโอดีนกำลังจะอ้าปาก ยัยพวกชะนีที่ยืนอยู่ล่างเวทีก็เอื้อมมือขึ้นมาเหมือนจะคว้าดาว แต่ขอโทษทีพวกหล่อนเอื้อมไม่ถึงหรอกเพราะที่นี่มีราวกั้นไว้อยู่ ไม่งั้นยัยพวกนั้นได้ขึ้นมาลากตัวหมอนี่ไปปล้ำแน่ อีตานี่มันน่าสัมผัสตรงไหน แหวะ อยากจะอ้วก!
                “โอ้โห ไอโอดีนเป็นที่รู้จักของทุกคนเลยนะครับ ยังไม่ทันแนะนำตัวก็เรียกเสียงกรี๊ดได้แล้ว โอ๊ะ รู้สึกว่าบ้านแฟนคลับรักไอโอดีนมีโปรเจคแจกพัดนะครับ ดูทุกคนตรงฝั่งโน้นสิ มีพัดสีแดงรูปไอโอดีนอยู่ในมือทุกคนเลย” เอ๊ะไหน? ใช่จริงๆด้วย! พวกแฟนคลับพวกนี้นี่บ้าจริงๆ ถึงกับลงทุนทำพัดเลยเรอะ ทำไมไม่ทำป้ายไฟแจกเหมือนพวกศิลปินเกาหลีเลยล่ะ เอ๊ะ แต่ฉันก็อยากมีโมเมนต์แบบนั้นนะ ใครก็ได้ปริ้นท์รูปฉันที กระดาษ A4 ฉันก็เอา TOT
                “ฮ่าๆ ต้องขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะครับ ^^”
                “พวกเราเต็มใจค่า >O<” พอพวกชะนีกรี๊ดลั่นเหมือนเจองูในรองเท้า อีตาหัวดงนั่นก็ยักคิ้วเย้ยหยันใส่ฉัน หนอย!! น่าหมั่นไส้ชะมัด! แต่ดูเหมือนคราวนี้ฉันจะแพ้นะ ฉันไม่มีใครมาเชียร์เลย T^T
                “คนต่อไปเลยค่า ^O^”
                “กรี๊ดดดดดดดดด >O<”
                “ว้ายยยยย!! ^O^” ทำไมทุกคนถึงกรี๊ดทั้งๆที่เขาคนนั้นยังไม่ได้แนะนำตัวล่ะ! -O-
                “ขอบคุณทุกคนที่มาในวันนี้นะครับ ผมดีใจมากที่เห็นรอยยิ้มของทุกคน ผม กัปตันครับ ^^”
                “กรี๊ดดด!! ขอลายเซ็นได้มั้ยคะ อยากได้มานานแล้ว จะเก็บให้ลูกในท้องดูค่ะ!!”
                “เสียงหล่อโฮกกก จะเป็นลมแล้วค่ะกรี๊ดดด >O<”
                “โอ้โห ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความหล่อของกัปตันจะทำให้หญิงมีครรภ์ถึงกับต้องแบกสังขารมาดู ผมล่ะอึ้งเลย!” นั่นสิคะ ฉันเองก็อึ้งเหมือนกัน -_-^
                “เชิญคนต่อไปเลยครับ ^^”
                “ผมร็อปเป้ครั..”
                “กรี๊ดด!! พี่หล่อทั้งภายนอกทั้งภายในเลยรู้มั้ยคะ สนใจทำงานครัวกับหนูมั้ยคะ!”
                “นี่แหละสามีหนูในอนาคต! หนูจะจับพี่มาเป็นพ่อครัวส่วนตัวของหนูให้ได้เลยค่า!!” เหล่าชะนีตะโกนเรียนเสียงดังลั่นแถมยังชูป้ายที่มีรูปร็อปเป้ทำกับข้าวด้วย บางรูปก็เป็นรูปที่ร็อปเป้ยิ้มอย่างใสใสแต่แฟนอาร์ตตัดต่อหมวกเชฟใส่เข้าไปให้ อุ๊ย น่ารักอ่ะ แต่ร็อปเป้เป็นพ่อครัวของฉันคนเดียวย่ะ! ชะนีอย่างพวกหล่อนน่ะหลบทางไป!!
                “จบรายการนี้ร็อปเป้คงหางานในภัตตาคารหรูๆได้ง่ายแล้วล่ะค่ะ”
                “คนต่อไปเลยครับ ^O^” กรี๊ด! ใกล้จะถึงตาฉันแล้วนะ!! >_<
                “เอ่อ...ชื่อดินสอค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ >_<”
                “คาวาอี้!!!! ผมชอบผู้หญิงใสใสมากเลยครับ นี่แหละแม่ของลูกผม!!”
                “กรี๊ดด! พี่เป็นไอดอลในใจหนูเลยนะคะ ขนาดคุณแม่ยังบอกว่าน่ารักเลย >O<”
                “พ่อผมอยากได้คนนี้มาเป็นลูกสะใภ้ครับ แต่งงานกับผมเถอะ!!” กลุ่มผู้ชายชูฟิวเจอร์บอร์ดที่สกรีนเป็นรูปดินสอขนาดเท่าตัวจริงขึ้นมา ทำถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย! ขนาดยัยดินสอยังมีคนมาขอแต่งงานกลางรายการเลยนะ แล้วฉันล่ะ!
                “ดินสอเขินจนจะเป็นลมไปแล้วล่ะ แหม...น่าอิจฉาจัง >_< เอาล่ะ ถึงคนสุดท้ายของเราแล้วค่า” พี่อีฟผายมือมาทางฉันที่ยืนนิ่งอย่างกับศพ เอ๊ะ! ตาฉันแล้วนี่!!
                เงียบกริบ
                ทำไมบรรยากาศมันน่ากลัวอย่างนี้ล่ะ ฉันจะร้องไห้แล้วนะ TOT
                “อ...เอ่อ...สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อทิงเจอร์ค่ะ”
                เงียบ...
                ไม่จริงน่า! อย่าทำเหมือนฉันไม่มีตัวตนอย่างนั้นเซ่!
                “เอ่อ...”
                “กรี๊ดดดดด!! ทิงเจอร์! ขอโทษที่พวกเรามาช้า หวังว่าพวกเราจะมาทันนะ” เอ๊ะ! เสียงนั่นมัน...
                “เฮ!!>O<”
                จู่ๆก็มีผ้าสีน้ำเงินยาวเป็นกิโลตรึงอยู่ด้านหลังสุด ในนั้นเขียนว่า ‘สู้เขานะทิงเจอร์’ นั่น...ป้ายเชียร์ของฉันเหรอ?
                “ทิงเจอร์สู้ๆ!! พวกเรารักเธอ!! >O<” ทั้งเสียงหญิงและชายต่างดังก้องไปทั่ว นั่นเป็นป้ายเชียร์ฉันจริงๆใช่มั้ย น้ำตาจะไหลพราก TOT
                “ว้าว! เซอไพรส์มากๆเลยค่ะ เป็นภาพที่น่าประทับใจมาก!” จะร้องไห้แล้วนะ นี่มันเรื่องอะไร ทำไมเจ้าพวกนั้นถึงทำแบบนั้นกันเนี่ย TOT
                “นั่นเป็นเพื่อนของฉันเองค่ะ โอ๊ย! จะร้องไห้แล้วนะ >_<” ฉันจำเสียงของหัวเห็ดและหัวหอมได้ พวกนั้นพาเพื่อนเก่าสมัยม.ต้นมาเชียร์ฉันด้วย แค่นั้นไม่พอยังมีพวกนักเรียนโรงเรียนดับเบิ้ลเอชมาอีก พวกผู้ชายที่ชอบไปเที่ยวกลางคืนกับฉันบ่อยๆ และยัยพวกชะนีโบ๊ะแป้งหนาเตอะศัตรูเก่าของฉัน พวกเธอก็มาเชียร์ฉันใช่มั้ย จะร้องจริงๆแล้วนะยะ!! TOT
                “ฮ่าๆ ทิงเจอร์น่ารักจัง น้ำตาคลอดเบ้าแล้ว ^O^”
                “ฮ่าๆนั่นสิ อย่าร้องเลยน้า >_<” พวกแฟนคลับของดินสอและคนอื่นที่ยืนอยู่เวทีส่งเสียงแซวฉันใหญ่ ไม่ได้จะร้องไห้สักหน่อย >_<
                “โอ๋ๆ ทิงเจอร์คงจะปลื้มมากเลย เอาล่ะเรามาเข้ารายการกันจริงจังสักทีนะครับ >_<”
                “เราจะเริ่มทำภารกิจกันแล้วค่า!! ^O^”
                “เย้!! >O<” ทุกคนที่อยู่กลางสนามส่งเสียงดังก้องไปทั่วทำให้ฉันเริ่มฮึดขึ้น! เอาล่ะ เรามาไฝว้กับภารกิจรายการนี้กันเถอะ!
 
*สำหรับใครที่ลืมนะคะ
-หัวเห็ด(ผู้หญิง)และหัวหอม(ผู้ชาย)เป็นแฟนกัน และเป็นเพื่อนสมัยมัธยมต้นของทิงเจอร์ รวมไปถึงพวกผู้ชายที่ชอบไปเที่ยวกลางคืนกับทิงเจอร์บ่อยๆ เจอในบทที่ 2 Hellboy
-โรงเรียนดับเบิ้ลเอชคือโรงเรียนที่ทิงเจอร์เรียนอยู่นะคะ -_-^
-ชะนีโบ๊ะแป้งหนาเตอะศัตรูเก่าของทิงเจอร์ที่ตอนนี้ดีกันแล้ว << เจอตั้งแต่บทแรกจนถึงบท 5 Overnight with celebrities
 
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ >_<