Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 
 
ไฟกระพริบ
 
          หาวว~
 
          ทำไมวันนี้มันเพลียอย่างนี้เนี่ย สงสัยเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับเเน่ๆ ที่นอนไม่หลับไม่ใช่เพราะกลัวพี่ร็อปเป็นแอบย่องเข้าห้องยามดึกนะ ก็เเค่ไม่คุ้นที่เฉยๆ บรรยากาศรอบตัวก็น่าขนลุก เสียงป่าคำรามทั้งคืนอย่างกับกระหายของกินอย่างนั้นแหละ น่ากลัวเป็นบ้า กว่าจะหลับได้จริงๆก็ตี 3 กว่าๆ เป็นผลให้ตื่นสายในเช้าของวันนี้ กว่าฉันจะตื่นพี่ร็อปเป้ได้ทุบประตูห้องจนมือแทบพัง ฉันนี่มันตัวถ่วงความเจริญจริงๆ -_-
 
          "วันนี้ก็วันที่สองแล้วนะคะ และเเน่นอนว่าจะต้องมีภารกิจให้ทำอย่างเเน่นอน ^O^"
 
          "เฮ~" 
 
          เหลือเวลาอีก 2 วันจะได้กลับบ้านสักที มาอยู่วันเดียวก็จะตายอยู่เเล้ว การใช้ชีวิตนี่มันลำบากจริงๆ -_-
 
          "ทิงเจอร์ เธอไม่เป็นอะไรนะ? ดูไม่สดชื่นเลย" ดินสอโอบไหล่ฉันเบาๆด้วยความเป็นห่วง ที่ฉันเพลียๆแบบนี้เป็นเพราะคิดถึงบ้านมั้ง มีคนมาปลอบใจอย่างนี้เริ่มอยากร้องไห้จริงๆเเล้วอ่ะ มันทรมานจริงๆนะ ฉันอยากตื่นสายๆแล้วก็ไม่อยากทำภารกิจที่มันโหดร้ายต่อสุขภาพฉันเเล้วอ่ะ T^T
 
           "ไม่เป็นไรหรอก สงสัยยังง่วงอยู่ =_="
 
          "อ๋อ..งั้นเหรอ" ทำไมคนอื่นถึงได้มีหน้าตาที่สดใสจัง ไม่รู้สึกอยากนอนเหมือนฉันบ้างเหรอ? เอ๊ะ หรือว่าฉันเป็นพวกขี้เซานะ -_-
 
          "ตอนนี้พวกเราเหล่า Owc ก็ได้มารวมตัวกันที่หน้าตึกสีขาวเเห่งนี้เเล้ว คงอยากรู้เเล้วใช่มั้ยล่ะครับว่าวันนี้เราจะทำอะไรกัน ^^"
 
          อืมค่ะ อยากรู้เเล้วเหมือนกันว่าจะให้ยืนกลางเเดดอย่างนี้อีกนานแค่ไหน มันร้อนมากเลยนะ ไม่กลัวผิวสาวๆจะเสียกันบ้างหรือไง ถ้ารู้ว่าจะได้ยืนกลางเเดดนานๆงี้ใส่เสื้อเเขนยาวออกมาด้วยก็ดีหรอก -_-
 
          "นี่ทิงเจอร์ ฉันว่าตึกนี่มันแปลกๆนะ" ดินสอทักขึ้นทำให้ฉันต้องสังเกตดูตึกสีขาวนี่อีกรอบ เอ่อ...มันแปลกจริงๆด้วย
 
          "มันเหมือนกล่องขนาดยักษ์เลยเนอะ เเล้วก็ไม่มีหน้าต่างด้วย แล้วเราต้องมาทำอะไรที่นี่ล่ะ -_-"
 
          "นั่นเป็นคำถามที่ดีมากเลยครับสาวน้อย ^O^" หา? ฉันคุยกับยัยดินสอเเค่สองคนเองนะ ทำไมถึงได้ยินล่ะ? หรือว่าฉันพูดดังไป -O-
 
          "เกมนี้เราจะเล่นกันเป็นทีม ทีมละ 4 คน ^^" ถ้าเกิดแบ่งทีมเเล้วผลมันออกมาเป็น ชาย 4 หญิง 4 ล่ะ? ไม่เอาอ่ะ ยัยกล่องเเก้วต้องทะเลาะกับยัยบัทเทอร์เเน่ เเล้วเสียงก็จะดังก้องกังวาลจนเเก้วหูระเบิด ขออย่าให้ทั้งสองคนนี้อยู่ด้วยกันเลย ฉันปวดหู -O-
 
          "เราจะเเบ่งกันด้วยวิธีเด็กๆค่ะ ^O^"
 
          "วิธีเด็กๆเหรอ?" พวกเราผสานเสียงพร้อมกัน เอ๊ะ นี่นับว่าเป็นการสามัคคีสงสัยพร้อมกันเลยนะเนี่ย แต่วิธีเด็กๆคืออะไรอ่ะ? เป่ายิงฉุบเหรอ? -_-
 
          "ขอให้ทุกคนยืนเป็นวงกลมเเล้วหันหน้าเขาหากันด้วยค่ะ"
 
          "โอน้อย ออก!"
 
          พรึ่บ!!
 
          -O- นี่มัน.. ร่วมใจกันสามัคคีชัดๆ! ทันทีที่พี่เอพูดคำว่า 'โอน้อยออก' ทุกคนที่ล้อมวงกันอยู่ก็พากันออกหงายออกคว่ำ สมองพวกนี้เร็วเกินคาด แม้กระทั่งฉันก็ทำตาม เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าสมองฉันก็เร็วเหมือนกัน ^O^
 
          "ทุกคนหัวไวมากเลยค่ะ ฮ่าๆ อ๊ะ เอาค้างไว้อย่างนั้นเลยนะคะ อย่าเพิ่งเปลี่ยนค่ะ"
 
          "ทำแบบนี้เเล้วนึกถึงตอนเด็กๆจัง ที่เราได้เล่นด้วยกันไง จำได้มั้ย? ^^" ดินสอที่ยืนออกหงายข้างๆฉันโพล่งขึ้น 
 
          "ที่แบ่งทีมเล่นโดดหนังยางเหรอ?"
 
          "ไม่ใช่นะ โอน้อยออกถ้าใครจะชนะได้เป็นบลอซซั่มต่างหาก (เพาเวอร์พัฟเกิล์ลสีเเดง)" นั่นมันหมายถึงสมัยเด็กช่วงไหนของเธอน่ะ สมัยประถมเรอะ -O-
 
          "ฉันคิดว่าเธอคงเล่นกับคนอื่นเเล้วเเหละ -_-"
 
          "ไอโอดีน! เราไม่ได้อยู่ทีมเดียวกันเเหละ แย่จัง :(" ยัยบัทเทอร์ทำเสียงอ้อนวอนป็นเชิงว่าเสียใจ พลางส่งสายตาเหมือนหมาน้อยยากไร้ให้ตาบ้าหัวเเดงนั่น เเหวะ! ทำเป็นห่างกันไม่ได้เเม้เเต่วินาทีเดียว อย่างนี้ก็เอากาวตราช้างมาทาไว้เลยสิ
 
          "ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวคืนนี้เราก็ได้อยู่ด้วยกันอีก ^^" 
 
          "รู้ได้ยังไง? >_<"
 
          "ฉันรู้ได้จาก.."
 
          "อ่ะแฮ่ม! เอ่อ...เเล้วยังไงต่อนะคะพี่เอพี่อีฟ ดูเหมือนว่าจะลงตัวเเล้ว ^^" ฉันแทรกขึ้นก่อนที่ทั้งสองคนนั้นจะทำให้บรรยากาศน่าสะอิดสะเอียนไปมากกว่านี้ ทั้งสองคนหันขวับมาทางฉันอย่างไวจนคอเเทบเคล็ด จะมองยังไงฉันก็ไม่สนใจหรอกย่ะ ไอ ด๊อน เเคร์ เชิ่ดด!!
 
          "อ้อ! ใครที่ออกหงายให้มาทางซ้าย ส่วนใครคว่ำให้ไปทางขวาค่ะ ^^'" เด็กๆที่เชื่อฟังคำพูดของพิธีกรทุกคนก็ค่อยๆย้ายตัวเองไปอยู่ฝั่งของตัวเอง
 
          "เท่านี่เราก็รู้เเล้วนะครับว่าใครได้อยู่กับใครบ้าง เรามาเริ่มจากฝั่งซ้ายกันก่อนเลยนะครับ" พี่เอเดินไปทางฝั่งซ้ายมือ "คนแรกนะครับ น้องดินสอ ไอโอดีน น้องกล่องเเก้วคนสวย และกัปตันครับ ^^" โคตรเสียดายอ่ะ อยากอยู่กับยัยดินสอเป็นบ้า ชาตินี้จะได้อยู่ทีมเดียวกันมั้ยเนี่ย 
 
         "ทำไมฉันต้องอยู่ทีมเดียวกับนายด้วยเนี่ย -_-" ไอโอดีนโพล่งขึ้นพลางจ้องไปที่กัปตันที่กำลังยืนนิ่งๆ
 
          "ฉันก็ไม่อยากอยู่ทีมเดียวกับนายนักหรอก" กัปตันตอบกลับพร้อมกีบตีหน้านิ่ง อ่า..จริงด้วยสิ ทั้งสองคนนี้เขาไม่ถูกกันนี่นา ดีล่ะ ทีมนั้นจะได้เเพ้ๆไปซะ โฮะๆ เป็นความคิดที่ประเสริฐยิ่ง ^O^
 
          "เรามาดูฝั่งขวากันบ้างนะคะ ได้เเก่น้องทิงเจอร์ผู้สดใสเเละน่ารัก"
 
          โอ๊ะ ขอบคุณที่ชมค่ะ จริงๆวันนี้ฉันไม่ได้สดใสเท่าไหร่ เเต่ก็ยินดีรับคำชมไว้เลยค่ะ ฮุฮุ ^O^
 
          "คนต่อไปก็ ร็อคหล่อเท่ห์มาดแมนแบดบอยค่ะ เเล้วก็น้องบัทเทอร์นางแบบสูงยาวเข่าดีหน้าสวยไร้ที่ติ"
 
          ไม่จริงอ่ะ ยัยนี่สูงยาวขานกกระยางต่างหาก ถ้าคนสวยล่ะก็ยืนอยู่ตรงนี้ค่ะเจ๊!
 
          "และคนสุดท้ายนะคะ ร็อปเป้เชฟกระทะเหล็กค่ะ ^O^" ทำไมชื่อพี่ชายฉันฮาเเบบนั้นล่ะ  ฮ่าๆๆ >O<
 
          "แบ่งทีมเสร็จเรียบร้อยเเล้วนะคะ ทีนี้เราจะเเจกกระเป๋าใบน้อยให้กับทุกคนค่ะ ^^" พูดจบ ทีมงานก็เลื่อนโต๊ะออกมาจากด้านข้าง 2 โต๊ะ บนโต๊ะมีกระเป๋าลายการ์ตูนวางอยู่ นั่นมันกระเป๋าที่สมัยฉันอยู่อนุบาลมันกำลังฮิตไม่ใช่เหรอ กระเป๋าใส่เงินในวัยเยาว์นี่ ทรงกลมซะด้วย -O-
 
          "รับมันไปด้วยนะครับ ^^" พี่เอเเละพี่อีฟหยิบกระเป๋าน้อยๆพวกนั้นมาคล้องคอให้กับพวกเราทั้ง 8 คน ดูเหมือนว่าทีมของฉันจะเป็นสีน้ำเงินนะ เเล้วทางฝั่งซ้ายเป็นสีเเดง นี่ก็เป็นการใช้สีแบ่งทีมสินะ
 
          "ภารกิจของเราในวันนี้ก็คือ ให้ขโมยของที่อยู่กระเป๋าของศัตรูแล้วเก็บใส่ในกระเป๋าของตัวเอง" อ้อ แย่งของนี่เอง สบายมาก ทีมฉันมี 'ร็อค' บุคคลที่น่ากลัวอยู่นี่นา หวังว่าหมอนี่จะเป็นประโยชน์นะ คนที่โดนแย่งเป็นคนแรกต้องเป็นยัยกล่องเเก้วเเน่เลย เพราะสองคนนี้เขาไม่ถูกกัน  ง่ายดายมาก ^O^
 
          "ทางที่จะชนะมีอยู่ 2 ทางก็คือ.." พี่เอเว้นสักพักเพื่อให้ดูตื่นเต้น "ขโมยมาให้ได้ทั้งหมด กับหาทางออกให้เจอ" หาทางออก? 
 
          "กติกาก็มีอยู่เพียงเท่านี้เเหละค่ะ วันนี้มีเวลาไม่จำกัด ทำไม่สำเร็จก็ไม่ได้ออกมานะคะ ^^" หา? หมายความว่าจะขังพวกเราให้อยู่ในนั้นทั้งวันอย่างนั้นเหรอ? นี่มันฆาตกรรมชัดๆ! -O-
 
          "โอ๊ย สบายๆน่า วิ่งไล่จับกันแปปเดียวเดี๋ยวก็เสร็จเเล้ว เสร็จไวก็ยิ่งได้พักไวใช่มั้ยล่ะ" ร็อคโพล่งขึ้น ดูท่าทางหมอนี่จะชิวมากเลยนะ เเต่มันก็จริง ปล่อยให้อยู่ในนั้นทั้งหมด 8 คน พอเจอกันก็รีบกระชากกระเป๋าออกมา จบเเล้ว ^O^
 
          "นั่นสิ ฉันก็อยากพักไวๆเหมือนกัน" บัทเทอร์เสริม โอ๊ะ ทีมฉันเริ่มมีไฟกันเเล้วสิ อย่างนี้ก็ชนะได้ไม่ยาก
 
          "ดูเหมือนว่าทุกคนจะพร้อมกันเเล้วนะครับ งั้นตามผมมาทางนี้เลย ^^" พี่เอพาพวกเราทั้ง 8 คนไปอีกฟากหนึ่งของตึกนี้ เริ่มลุ้นมานิดนึงเเล้วว่าข้างในจะมีอะไรบ้าง จะมีปีศาจมั้ยนะ ^O^(คิดไปไกลเลย -_- )  
 
          "ให้ทุกคนเลือกประตูตามใจชอบเลยค่ะ ^^" ตรงหน้าเรามีประตูทั้งหมด 8 บาน สำหรับคน 8 คน และฉันก็เลือกประตูบานข้างๆยัยดินสอ 
 
          "หวังว่าเราจะไม่เจอกันนะ ฉันไม่อยากเเย่งของเธอ" ดินสอหันหน้ามาคุยกับฉันอย่างเป็นมิตร ทั้งที่ตอนนี้เราเป็นศัตรูกันเเล้ว
 
          "งั้นถ้าเราเจอกัน เราก็ไม่ต้องเเย่งของกันสิ ฮ่าๆ ^^"
 
          "นั่นสินะ ให้เธอโดนพี่ไอโอดีนเเย่งไปดีกว่า ฮ่าๆ"
 
          "งั้นเธอเเย่งฉันเหอะ -_-" ให้ตายสิ เกือบลืมไปเลยว่าหมอนั่นอยู่ทีมเดียวกับยัยดินสอ ถ้าเจอกันฉันจะรีบพุ่งเข้าไปเอามันมาเลย!
 
          "วันนี้ไม่มีตากล้องติดตัวนะครับ เพราะมันจะเป็นปัญหาในการซ่อนตัว แต่มีกล้องติดทุกที่ทุกมุมเเน่นอน และยังมีกล้องลอยฟ้าติดตามสถาณการณ์ด้วยนะครับ ^^" คุณลุงตากล้องจะเป็นปัญหาในการซ่อนตัวเหรอ? เออใช่ เวลาเราไปไหนคุณลุงตากล้องก็จะตามไปด้วย เดินไปไหนก็มีเเต่คนเห็น เพราะงั้นมันถึงเป็นปัญหาสินะ รายการนี้รอบคอบดีจัง ^O^
 
          "ทุกคนประจำที่เเล้วนะคะ ดูเเลของสำคัญของตัวเองดีๆ และ.. เริ่มได้!!" 
 
          "ครืดด" 
 
          ประตูสีขาวค่อยๆเลื่อนขึ้น เเละพวกเราทั้ง 8 คน ก็ค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ บางทีรายการนี้ก็ทำฉันตื่นเต้นจนหัวใจเต้นเเทบไม่เป็นจังหวะเลยนะเนี่ย แค่คิดว่าจะมีผีอยู่ด้านในก็ตื่นเต้นเเล้ว พี่เค้าอาจจะให้เราแย่งของในบ้านผีสิงก็ได้ >_<
 
          "ครืดด"
 
          ประตูค่อยๆเลื่อนลงอย่างช้าๆ ทำให้เเสงสว่างจากด้านนอกเริ่มดับและมืดในที่สุด อ่า..นี่มันมืดจนมองไม่เห็นอะไรซักอย่างเลยนะ เเล้วฉันต้องเดินไปทางไหนล่ะเนี่ย -O-
 
          "เกมได้เริ่มขึ้นเเล้ว ขอให้ทุกคนโชคดี"
 
          พรึ่บ!
 
          สิ้นเสียงของพี่อีฟ ไฟทุกดวงในห้องก็สว่างขึ้น ห้องทั้งหมดกลายเป็นสีขาวสะอาด ขาวจนตาฉันแทบบอด และที่น่าแปลกใจมากที่สุดก็คือ ตรงหน้ามีเเต่ตัวฉัน เป็นเงาที่สะท้อนกับกระจกทุกบาน แม้กระทั่งพื้นที่ยืนอยู่ยังเป็นกระจกเลย ยกเว้นด้านบนเป็นฝ้าสีขาวที่สูงมาก เเละกระจกทั้งหลายที่รายล้อมตัวฉันอยู่ก็สูงมากเหมือนกัน นี่คงเป็นเขาวงกตกระจกสินะ มิน่าล่ะทำไมถึงบอกว่าให้หาทางออกให้เจอ เเถมยังไม่ให้คุณลุงตากล้องเข้ามาอีก เพราะเงามันสะท้อนนี่เอง -O-
 
          ฉันค่อยๆเดินอย่างระมัดระวัง เพื่อไม้ให้เกิดเสียงในระหว่างการเดิน เเต่มันทำยากมากอ่ะ นี่ฉันเดินบนกระจกอยู่นะ การที่จะเดินเเล้วไม่ให้มันเกิดเสียงนี่โคตรยาก เราต้องทำตัวให้กลมกลืนกับสิ่งที่อยู่รอบตัวให้มากที่สุด เงียบที่สุด ทีมฝั่งตรงข้ามจะได้ไม่รู้ว่าเราอยู่ใกล้ตัว เเต่ถึงจะทำตัวเงียบก็เหอะ ยังไม่มีวี่เเววว่าจะเจอใครเลยอ่ะ -O-
 
          ฟึ่บบ
 
          จู่ๆไฟทุกดวงในห้องนี้ก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้าเเละค่อยๆเข้มเรื่อยๆจนเป็นสีน้ำเงิน ทุกอย่างที่ฉันมองเห็นตอนนี้มันเป็นสีน้ำเงินไปหมด แม้กระทั่งตัวฉันในเงาก็กลายเป็นสีน้ำเงิน นี่ถ้าฉันตัวสูงกว่านี้คงเป็นอวตารไปแล้วล่ะ เอ๊ะ เเต่ว่าไฟพวกนี้ทำไมมันต้องเปลี่ยนสีด้วยล่ะ สีขาวมันก็สวยอยู่เเล้วนะ หรือว่ามันเป็นสัญญาน!? -O-
 
          ผ่างง
 
          อ้าว ทำไมฉันมาโผล่ในที่โล่งๆแบบนี้ล่ะ จะว่าโล่งก็ไม่โล่ง มีเสากระจกยักษ์ตั้งอยู่ 4 มุม ทำอย่างกับสังเวียนมวยปล้ำ โอ๊ะ เเล้วก็มีมีเก้าอีกระจกให้นั่งด้วยนะ นี่คือจุดพักดื่มน้ำเหรอ? ทำไมไม่มีน้ำพั้นซ์แจกล่ะ
 
          พรึ่บ!!
 
          -O- ทำไมวันนี้เอฟเฟคที่นี่เยอะจังเนี่ย ตอนนี้ไฟที่เป็นสีน้ำเงินอวตารกลายเป็นไฟเธคไปแล้ว เเสงสีขาวกระพริบไปมาอยู่นั้นเเหละฉันเเสบตานะ ดีไม่ดีเมาเเสงก็ไม่รู้ แต่ระดับเทพอย่างเจ๊ทิงเจอร์คนสวยคนนี้ไม่มีวันเมาเเสงง่ายๆหรอก โฮะๆ ^O^
 
          ว่าเเต่เเสงนี่มันคืออะไรกัน? เเรงกระตุ้นให้ตื่นเต้นเหรอ? =_=
 
          "เฮ้ นั่นยัยเตี้ยนี่ ถึงไฟจะกระพริบเเต่ฉันจำเธอได้นะ เหมือนกับตอนที่เจอเธอในผับไง ^O^" อ๊ะ! นั่นมันเสียงของตาบ้าไอโอดีนนี่! หมอนี่โผล่มาจากไหน มาได้ยังไง ทำไมถึงเจอกัน เเล้วทำไมต้องเอาในผับมาพูดในที่สาธารณะแบบนี้ด้วย! >O<
 
          "นายน่ะหุบปากไปเลย! ระวังของของนายดีๆล่ะ ฉันจะไปเอามันมา!"
 
          "ครั้งที่เเล้วเธอก็ขโมยการ์ดทองของฉันไป เพราะฉะนั้นฉันไม่ยกไอ้นี่ให้หรอก" หมอนั่นพุ่งเข้ามาหาฉันท่ามกลางเเสงกระพริบที่ชวนเวียนหัว โอ๊ย เเสงบ้านี่ไม่ได้ช่วยให้การมองเห็นของนายลดลงเลยใช่มั้ย นี่คงจะเป็นพวกเข้าผับเข้าบาร์บ่อยก็เลยชิน นี่เเหละคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับฉันล่ะ!
 
          "ฉันเป็นคนเจอการ์ดทองก่อนนายอีกนะ! เพราะฉะนั้นมันคือของฉัน!" ฉันรีบวิ่งหลบไปอีกทาง ฮู๊วว หวุดหวิด เกือบโดนหมอนั่นจับได้เเล้ว
 
          "แต่ฉันเป็นคนหยิบมันขึ้นมา เฮ้ โอ๊ยย!"
 
          โครม!!
 
          "ฮ่าๆ เพราะไฟนี่กระพริบไม่หยุด นายถึงเคลื่อนไหวได้ไม่ดีไงล่ะ คลำหาอะไรอยู่เหรอ ฉันไม่ได้อยู่ที่พื้นนะ ^O^" ท่าตาบ้านี่หกล้มหัวทิ่มพื้นตลกเป็นบ้า โง่จัง 
 
          "ยัยทิงเจอร์!! เธอกล้าเเกล้งไอโอดีนของฉันเหรอ!!" 
 
          ฟึ่บบ
 
          "นี่!! เธอ! เอามันคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" กรี๊ดด! คนสวยอยากจะกรี๊ด จู่ๆยัยบ้าขานกระยางโผล่มาจากรูไหนไม่รู้ ดึงกระเป๋าคล้องคอของฉันออกจากด้านหลังแล้ววิ่งเข้าไปพยุงตาบ้านั่นลุกขึ้น ยัยนี่กำลังเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า หล่อนอยู่ทีมเดียวกับฉันนะ -O-!!
 
          "เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ เธออยู่ทีมเดียวกับฉันนะ! เอากระเป๋าคืนมาเดี๋ยวนี้!!"
 
          "ฉันไม่คืนให้คนเล่นสกปรกอย่างเธอหรอก"
 
          "ฉันเล่นสกปรกยังไงไม่ทราบ" โอ๊ย ไฟบ้านี่ช่วยสงบซักทีนึงเถอะ ฉันเริ่มอยากจะอ้วกเเล้วนะ @_@
 
          "ก็ถ้าเธอไม่เล่นสกปรก เเล้วไอโอดีนผู้ชายที่เเข็งเเรงคนนี้เค้าจะล้มได้ยังไง!!!" ยัยนี่เพ้อบ้าอะไรเนี่ย หมอนั่นสมองช้าหกล้มเองต่างหาก ไม่ใช่ความผิดฉันซักหน่อย จะรักกันก็ให้ดูสถาณการณ์มั่งเซ่!! -O-
 
          "หมอนั่นล้มไปเองต่างหาก!"
 
          "ไม่มีวันหรอก! เธอต้องทำอะไรเขาเเน่ๆ" ถึงจะมองเห็นหน้ายัยนี่ไม่ชัด เเต่ฟังจากเสียงเเล้วท่าทางกำลังโกรธอยู่ "นี่ไอโอดีน นายเป็นอะไรมั้ย? เอานี่ไปสิ ยัยนั่นจะได้เเพ้" พูดจบ ยัยนั่นก็ส่งกระเป๋าให้อีตาหัวเเดงนั่นทันที
 
          "ฮ่าๆ โชคเข้าข้างฉันแล้ว เธอเสร็จฉันเเน่!" ไม่นะ!! หมอนั่นกำลังจะเปิดกระเป๋าเเล้ว ม่ายยยย ฉันไม่อยากออกเป็นคนเเรกนะ วิ่งไปไม่ทันเเน่ ฉันวิ่งไปแย่งของคืนไม่ทันเเน่ ท่าวิ่งฉันตอนนี้เหมือนภาพสโลโมชั่นเลยอ่ะ ไม่ทันเเน่ๆ ฉันต้งออกจริงๆเหรอ TTOTT
 
          ฟึ่บบ!!
 
          "เฮ้ย!! ใครเอาไปวะ!!" 
 
          "ทำเเบบนี้ไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเลยนะ ไอโอดีน" มีชายคนหนึ่งโผล่ออกมาจากความมืด เขากระชากกระเป๋าใบน้อยของฉันออกมาจากมือสกปรกของตาบ้านั่น 
 
          "กัปตัน!! นั่นนายทำอะไรน่ะ!" ไอโอดีนตะโกนลั่นพลางดึงคอเสื้อของกัปตัน ถึงภาพตอนนี้มันจะไม่ชัดเพราะเเสงมันทำร้ายก็เถอะ เเต่ทำไมฉันเห็นใบหน้าของกัปตันกำลังยิ้มอยู่นะ
 
          "นายนี่ชอบเอาเปรียบผู้หญิงไม่เปลี่ยนเลยนะ" กัปตันปัดมือของไอโอดีนออก เเล้วเขากำลังเดินมา มาหาฉันเหรอ? -O- "อ่ะนี่ ของเธอ ดูเเลมันดีๆล่ะ ^^" เขาส่งมันให้ฉัน เเล้วเขาก็ยิ้มให้ฉันด้วย!
 
          "นายไม่เอามันไปเหรอ? นายกำลังหักหลังทีมนายอยู่นะ"
 
          "ฉันไม่ชอบวิธีของหมอนั่นน่ะ แต่ถ้าเจอกันครั้งหน้าก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะทิงเจอร์ ^^" โอ๊ยเท่ห์อ่ะ เขาเเมนมากและเป็นสุภาพบุรุษมากด้วย
 
          "ขอบคุณมากนะ คราวหน้าฉันจะเเย่งของนายมาเอง ^^"
 
          "เธอไม่ได้มันง่ายๆหรอก เด็กน้อย ^^" เขากลับหลังหันเดินกลับไปที่เก่าอย่างเท่ห์ แต่เขาเรียกฉันว่าเด็กน้อยด้วยล่ะ ที่นี่ยังมีคนมองว่าฉันเป็นเด็กด้วยเหรอ กรี๊ดๆ >_<
 
          "เฮ้! นายทำบ้าอะไรเนี่ย ถ้าได้ของยัยนั่นมา ทีมนั้นก็จะได้ออก 1 คนเเล้วนะ!" ไอโอดีนยังว้ากไม่เลิก หมอนี่จะอะไรนักหนา เเค่กระเป๋าใบเดียวเอง -_-
 
          "นายไม่อายบ้างเหรอที่ทำให้เขาออกด้วยวิธีนี้ แล้วก็เธอ.." กัปตันหันไปมองยัยขานกกระยางด้วยหน้าที่นิ่งๆ "อย่าหลงหมอนี่ให้มากจนถูกหลอกใช้เอา" ยัยขานกกระยางนั่นถึงกับอึ้ง เงียบ พูดอะไรไม่ออก ส่วนกัปตันก็เดินเข้าไปอีกช่องหนึ่ง มาทำเท่ห์เเล้วก็จากไป นี่มันพระเอกชัดๆ -O-
 
          "นายจะไปไหนน่ะ! ศัตรูเราอยู่ทางนี้นะ!" 
 
          "ฉันจะหาทางออก ฉันว่าง่ายกว่าเเย่งของกันตั้งเยอะ" กัปตันตะโกนกลับมา ฉันว่าเเย่งของมันง่ายกว่านะ -_-
 
          "ช่างเถอะ ถึงไม่มีหมอนั่นอยู่ ฉันก็จัดการเองได้ -_-" ตาบ้าหัวเเดงโพล่งขึ้นแล้วหันหน้ามามองฉัน นี่จะเเย่งของๆฉันอีกเเล้วใช่มั้ย ฉันไม่ยกให้เป็นอันขาด ฉันจะไม่ประมาทอีกเเล้ว!
 
          "ทีนี้เธอไม่มีตัวช่วยเเล้วนะ ต่อจากนี้คือของจริง หึ!"
 
          "ก็เอาสิ เข้ามาเลย แล้วอย่าล้มเหมือนเมื่อกี้อีกล่ะ ^^" โอ๊ย จะว่าไปฉันเริ่มมึนๆเเล้วนะ รีบทำให้จบเเล้วปลีกตัวไปอ้วกดีกว่า คนสวยจะไม่ไหวเเล้ว @_@
 
          "กรี๊ดดด!!"
 
          'ดินสอ เอาท์!'
 
          หา? อะไรนะ? ดินสอ..ออกงั้นเหรอ? -O-
 
          "เฮ้ ทีมสีน้ำเงิน! ฉันได้ของมาเเล้วอย่างนึงล่ะ!! ^O^" นั่นมัน เสียงหื่นๆของร็อคไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้หมอนั่นทำให้ยัยดินสอกรี๊ดสินะ -O-
 
          "นายน่ะรุนเเรงไปหน่อยมั้ย น้องเค้าล้มเเล้วเนี่ย เอ้า ลุกขึ้นสิ" ฉันหันหลังไปดูเหตุการณ์ทั้งหมด พี่ร็อปเป้พยุงให้ยัยดินสอลุกขึ้นพลางต่อว่าคนที่ทำให้ดินสอล้ม โอ๊ะ คนนี้ก็เจ้าชายนี่นา ช่วยเหลือทีมตรงข้ามอย่างลูกผู้ชาย นี่สิคนแมน >O<
 
          "อ่า ขอบคุณมากค่ะ"
 
          'สำหรับคนที่ออกเเล้ว ให้อยู่กับที่นะคะ ทางทีมงานจะไปรับตัวมาค่ะ'
 
          "ทิงเจอร์ ฉันออกเป็นคนเเรกลเยอ่ะ T^T" ดินสอเดินเข้ามาจับมือฉันพลางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ 
 
          "ไม่เป็นไรหรอกน่า เธอทำดีที่สุดเเล้ว ^^" ก็ยัยนี่มันอ่อนเเอนี่นา สมควรที่จะได้ออกเป็นคนเเรก หน่อมเเน้มชะมัด เเต่ก็นะ นี่เเหละยัยดินสอผู้อ่อนเเอ -_-
 
          "นายน่ะ สีแดงตัวคนเดียวไม่ใช่เหรอ? พวกฉันสีน้ำเงินกัน 3 คนเลยนะ ถึงเเม้ว่าจะมี 1 คนที่ทรยศก็เถอะ -_-" ฉันแอบแขวะยัยบัทเทอร์ที่ยืนข้างตาบ้าไอโอดีน
 
          "หึ..ไว้เจอกันรอบหน้าก็เเล้วกัน บาย" 
 
          "นายจะหนีไปไหนน่ะ!!" หมอนั่นรีบวิ่งเข้าช่องไหนสักช่องหายไปเเล้ว ฉันมองไม่ทันเพราะไฟมันกระพริบเนี่ยเเหละ แล้วยิ่งเป็นกระจกก็ยิ่งยากเข้าไปอีก เเล้วทีนี้จะหายังไงล่ะเนี่ย!! -O-
 
          "เฮ้อ งั้นเราก็คงต้องเลือกสักช่องเหมือนกัน ถ้าเจอทางออกก็ดีเหมือนกันนะ ^^" พี่ชายตบไหล่ฉันเบาๆพลางส่งยิ้มให้ นั่นสิ คงต้องหาทางออกเพื่อที่จะชนะเเล้วล่ะ -_-
 
          ฟึ่บ..
 
          ไฟทุกดวงเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินอีกครั้ง หรือว่าไฟจะเป็นสัญญานบอกเหตุจริงๆ หลังจากที่พวกนั้นหายไป ไฟก็เปีี่บนเป็นสีน้ำเงิน เเต่พอเจอกัน มันก็กระพริบไม่หยุด มันเป็นเอฟเฟคเพิ่มความตื่นเต้นนั่นเอง เยี่ยมจริงๆรายการนี้ -O-