บังเอิญเป็นเนื้อคู่~
เขียนโดย Skyblue
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.12 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) บังเอิญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
หลายคนก็คิดว่า เนื้อคู่นั้น อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเราเท่าไหร่ แต่ไม่รู้เลยว่า จะพบกันเมื่อไหร่ แล้วเขาจะหายไปเมื่อไหร่ ความไม่แน่ไม่นอน มักทำให้หลายๆคนลังเลว่าตัวเองมีเนื้อคู่จริงๆนะหรอ เพราะมีเพียงด้ายแดงเท่านั้นที่ผูกทั้งสองคนไว้ด้วยกัน แต่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้เท่านั้น รอเวลาที่มันเหมาะสม แล้วทั้งสองคน จะได้พบกันเอง
เช่นเดียวกันกับสาวห้าวหน้าหวาน ที่เฝ้านึกฝันถึงเนื้อคู่ของตัวเองมาตลอด แต่ไม่เคยได้พบสักที ด้วยบุคลิกที่ไม่เหมือนผู้หญิงสักเท่าไหร่ของเธอ บวกกันการแต่งกายสุดห้าวของเธอ เลยไม่มีผู้ชายคนไหนมองว่าเธอเป็นผู้หญิง
"เห้ยไอ่ห้าว จะไปไหน รอด้วยสิ!" เพื่อนชายสุดซี้ของเธอขานเรียกอย่างเคยชิน
"นี่ไอ่คุนพีชค่ะ ฉันชื่อเอิรธ์นะค่ะ " หญิงสาวกัดฟันพูด ยิ้มบอกเป็นนัยว่าจะกระโดดกัดคอในไม่ช้า
"แหม่เอิร์ธเราก็แหย่ๆเล่น หน้าหวานๆแบบนี้จะชื่อไอ่ห้าวได้ไงเนอะ" ชายหนุ่มแก้ต่างอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ทันเสียแล้ว หมัดน้อยๆของหญิงสาวฟาดไปที่ท้องของหนุ่มหน้าคมอย่างแรง
"อุ๊ก! อันเอ็บอ่ะะะ!" จุกจนตอบกลับด้วยเสียงอู้อี้
"จะได้จำไง แบร่!"สาวหน้าหวานยิ้วเยาะ และแลบลิ้นใส่ แล้วเจ้าตัวก็วิ่งโกยเข้าห้องเรียนทันที เธอไม่รู้ตัวเลยว่าหนุ่มหน้าคม ยิ้วตามหลังเธอ ส่งสายตาที่เปี่ยมไปด้วยรัก...ใช่ เขารักเธอตั้วแต่แรกเจอ ตอนรับน้องที่มหาลัย เธอเป็นสาวห้าวที่กล้าแตะรุ่นพี่จอมหื่นที่ชอบแต๊ะอั๋งรุ่นน้อง นั่นเป็นเสน่ห์ที่เขาชอบเธอหละ (ชอบของแปลกก้อไม่บอกก)
ตึ๊ง ตึง ตึง ตึ่ง
สัญญานเริ่มเรียนดังขึ้นแล้ว เสียงเปิดประตูพร้อมเสียงร้องเท้าส้นสูง ก้อดังขึ้นเบาๆ
"เอาหละนักศึกษา เปิดเรียนวันแรก เราจะมาแนะนำตัวกันก่อนแล้วจะปล่อยให้นักศึกษาทำความสะอาดห้องเรียน สรุป วันนี้ไม่มีเรียน" ทันทีที่อาจารย์พูดจบ ก็มีเสียงเฮเบาๆ ของเหล่านักศึกษา
"จุๆๆๆ นักศึกษา เงียบก่อน! ครูชื่อกรองทิพย์ หรือเรียกครูทิพย์ก็ได้จ่ะ เอาหละ เริ่มแนะนำตัวกันเลย"
ไม่ทันที่คนแรกจะได้แนะนำตัวประตูก็ถูกเปิดออก ด้วยหนุ่มหน้าหล่อปานเทพบุตร ทุกคนหันมองเป็นตาเดียว ครูทิพย์จึงพูดทักทายก่อน
"สวัสดีนักศึกษา ครูหวังว่าวันหลังจะไม่มาช้าอีกนะ" ครูทิพย์พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"ขอโทษครับ พอดีคุณพ่อเรียกพบครับ เลยมาช้าไปหน่อย"หนุ่มหน้าหล่อพูดด้วยท่าทีที่เย็นชา พลางมองหาที่นั่งของตน และเดินไปนั่งข้างๆสาวหน้าหวานสุดห้าว
"นั่งด้วยคน"พูดด้วยท่าทีเรียนเฉย ทำเอาหญิงสาวหมั่นไส้
"เชิญตามสบายย่ะ"พูดจบก็หันหน้าไปสนใจครูทิพย์อีกครั้ง
หญิงสาวมัวแต่นั่งมองจนเพลิน เลยเหม่อไม่ได้ฟังอะไร จนหนุ่มข้างๆสะกิดเบาๆ
"นี่เธอ ๆตาเธอแนะนำตัวแล้วนะ"
"อะ อ่าว เหรอ"พูดจบก็ลุกพรวด ทำเอาคนข้างๆสะดุ้งนิดๆ
"สวัสดีค่ะ ชื่อ นางสาวสายธาร คุณานันท์ ชื่อเล่น เอิร์ธค่ะ"เสียงปรบมือดังขึ้น แต่คนข้างๆดูตกใจนิดหน่อย หญิงสาว สงสัยว่า คนข้างๆเป็นอะไรไป ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังเตือนเธอแต่เขากลับเหม่อซะเอง
"นายๆ ตานายแล้วอ่ะ ลุกดิ"หญิงสาวสกิดเบาๆ ทำให้เขาสะดุ้งนิดๆ เหลือเพียงแค่เขาคนเดียวที่ยังไม่ได้แนะนำตัว เขาค่อยๆลุกขึ้น และกล่าวด้วยเสียงเรียบเฉย
"สวัสดีครับผม นายสายธาร อภิรักษ์สกุล ชื่อเล่น ซัน ครับ" เสียงปรบมือพร้อมเสียงฮือฮาดังขึ้น เพราะเขาและเธอมีชื่อจริงเหมือนกัน และชื่อเล่นมันสื่อความหมายมากๆ เพราะโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ยังไงหละ หรือ ชะตาฟ้าลิขิต ให้เขาและเธอได้พบกัน
"เอ่อ นายชื่อเหมือนฉันเลยอ่ะ"หญิงสาวพูดด้วยเสียงกระอุกกระอัก พลางมองหน้าชายหนุ่มข้างๆ
"เธอเกิดวันอะไร" เขาถาม นี่เขาถามฉันหรอ หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง
"9 กันยา 38"ชายหนุ่มตกใจนิดๆ เขาหันหน้าอันหล่อเหลามาทางหญิงสาว แล้วถามต่อ
"เวลาหละ?"
"บ่ายตรง.นายถามทำไมเนี่ย"
"งั้นฉันก้อไม่ได้ชื่อเหมือนเธอ แต่เป็นเธอที่ชื่อเหมือนฉัน เพราะฉันเกิดก่อนเธอหนึ่งชั่วโมง"พูดจบก็หันกลับมองทางเดิม
"ห้ะ งั้น นายก็เกิดวันเดียวกันฉัน แต่เกิดก่อนแค่ชั่วโมงเดียว มันจะบังเอิญไปมั้ง" นั้นสิ บังเอิญมากๆ หรือเขาและเธอจะเป็น..
"เอาหละนักศึกษา แยกย้ายกันทำความสะอาดได้ ครูจะไปประชุมนะ"
"ครับ/ค่ะ"สิ้นเสียงขานรับ ครูทิพย์ก็เดินออกไปจากห้อง
"เห้ยห้าว วันนี้กลับคอนโดกี่โมงเนี่ย จะไปไหนป่าว?" พีช เดินมาถามเอิร์ธแบบหนิดหนม ที่จริง ที่เขาสนิทกัยเธอก่อนเปิดเรียน เพราะ สืบว่าเธอพักอยู่ที่ไหน และย้ายไปพักที่เดียวกัน ทำให้สนิทกัน (คุณผู้อ่านถึงบางอ้อแล้วสิ อุอิๆ)
"พีช บอกกี่ครั้งและ!"หญิงสาวหันควับ พลางมองตาขวาง
"เอ่อ โทดที ลืมตัว"ก็คนมันลืมตัวนี่หว่า ดุจัง พีชคิดในใจ
หญิงสาวไม่ทันตอบคำถาม และหันไปสนใจคนนั่งข้างๆต่อ
"นี่ นายซัน แล้วทำไม่นายเลือกคณะนิเทศน์หละ"
"พ่อฉันให้เรียน อยากให้เป็นทั้งผู้กำกับทั้งนักแสดง"
"ฉันว่านามสกุลนายมันคุ้นๆนะ แต่ นึกไม่ออกอ่ะ อืมมมม ชั่งเหอะเดี๋ยวค่อยนึก ป่ะไปช่วยเพื่อนๆเหอะ" หญิงสาวคว้ามือหนุ่มหน้าหล่อลุกขึ้น ทิ้งให้คนอีกคน มองตามด้วยความอิจฉา และโกรธนายซันเอามากๆ เขาจะไม่มีวันให้คนที่เขารัก ไปรักใครเด็ดขาด!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ