บังเอิญเป็นเนื้อคู่~
เขียนโดย Skyblue
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.12 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) บทละคร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~1~บทละคร
เช้าวันที่สอง ของการเปิดเรียน วันนี้มีเรียนอย่างแน่นอน ภาคการแสดง เอิร์ธเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่เพราะคณะนี้เป็นคณะที่เธอใฝ่ฝันมานาน รางบางแต่งชุดนักศึกษาเรียบร้อยกระโปรงพีชยาวคลุมเกือบทั้งขา- -" สวมแว่นตาดูเชย ปล่อยผมปิดหน้าปิดตา
"เอาหละนักเรียนฮ่ะ ครูชื่อกีกี้นะฮ้ะ เร็วๆนี้เราต้องจัดละครเวที ซึ้งเราจะแบ่งบทกันวันนี้เลย ถือเป็นการฝึกประสบการณ์ไปในตัว เอาหละ รวมตัวว~"
ครูสาวร่างแมน ตะโกนเรียกนักศึกษาให้รวมตัวกันอย่างสุดเสียง กริยาสุดอ้อนแอ้นของนาง ทำให้หลายๆคนอดขำไม่ได้ นางเริ่มชี้ตัว ตั้งแน่บทย่อยๆ จนถึงตัวละครหลัก
"เอาหละ เหลืออยู่เท่านี้ ฉันจะตัดสินใจให้ใครเป็นอะไร พวกเธอก็ต้องยอมรับนะ"พูดจบ ก็เดินสำรวจหน้าตา ท่าทาง ของแต่ละคน และมาหยุดอยู่ตรงหน้านายซัน
"ซันจ้ะ ครูให้เธอเป็นพระเอกหนุ่มรูปงามนะ แล้วนายพีช นายเป็นเพื่อนที่หลงรักนางเอก แนนนี่เธอเป็นนางเอก"
ครูกีกี้พูดจบ นางก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเอิร์ธ รางบางยืนตัวสั่น รู้สึกเคลียดนิดๆว่าตนจะได้รับบทอะไร
"ส่วนเธอ เอิร์ธ บทไม่เหลือแล้ว เพราะเหลือบทนางร้ายที่ไม่เหมาะกับเธอ อีกอย่างครูเล่งบทนางร้ายไว้แล้ว แต่ฉันจะให้เธอเป็นตัวสำรองของนางเอก นั่นหมายความว่า เธอต้อวจำบท ของนางเอกให้ได้ทั้งหมด^^" ตะลึงเลยสิค่ะ จะให้คนที่ไม่เคยแสดง แถมธรรมด๊าธรรมดาเนี่ยนะ เป็นตัวสำรองนางเอก-0-บ้าไปแล้ว แต่ ก็แค่ตัวสำรอง ไม่มีอะไรมากหรอกมั้ง อาจไมีได้แสดงด้วยซ้ำ -3- เอิร์ธยืนพึมพำในใจ
"ส่วนนางร้าย เธอเลยจินนี่ ครูมั่นใจว่าเธอทำได้" ใบหน้าที่ดูเซกซี่ คิ้วคม ทำให้เธอได้รับบทนี่ อย่างไม่ลังเล
"เอาหละ ครูจะเริ่มที่ฉากแรกนะ ใครเป็นตัวละครในฉากแรก มีเขียนในบท ออกมาเลย" การซ้อมละครได้ดำเนินขึ้น ช่วงเวลาที่ยาวนานของการฝึกซ้อม เริ่มผ่านไป ช้าๆ จน ถึงเที่ยงวัน ตึ๊ง ตึง ตึงตึ่ง เสียงสัญณาณเตือนช่วยชีวิต
"เอาหละทุกคน วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ พรุ้งนี้เราจะมาฝึก ฉากหลักของเรื่องกัน ไปทานข้าวได้ บ่ายมีปรัชุมคณะ อย่าลืมไปหละ"พูดจบ ครูกีกี้ ก็เดินสะบัดก้นราวกับนางพญาหงษ์เดินออกจากห้องซ้อมละครไป
"เอิร์ธ ไปกินข้าวกันฉันหิวแล้วอ่ะ~"เสียงออดอ้อนที่คุ้นเคยดังมาแต่ไกล
"อื้ม เดี๋ยวตามไป ไปก่อนเลยพีช"หญิงสาวตอบกลับ แล้วหันมาสนใจคนข้างๆ
"ซัน ไปกินข้าวด้วยกันดิ^^" สาวห้าวหน้าหวาน เอ่ยชวนเพื่อนใหม่อย่างเป็นมิตร
"ขอบคุณที่ชวน แต่ฉันยังไม่หิวเท่าไหร่"ว่าแล้ว ก็นอนลง แล้วเอามือเกยหน้าผาก หลับตาลงช้าช้า
"อ่อ จะนอนหรอ งั้นฉันไปนะ" คงเหนื่อยมากอ่ะดิ ตอนนอนนี่ เท่เหมือนกันนะเนี่ย หญิงสาวพึมพำในใจ แล้วยืนมองหนุ่มหน้าหล่อที่นอนหลับตาพริ้มตรงหน้า สักพัก คนตรงหน้าก็พูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
"ไม่ไปกินข้าวหละ มายืนมองฉันแล้วจะอิ่มหรอ" เขาลืมตาขึ้นแล้วจับแขนของเอิร์ธไว้
"หรือเธอจะกินฉันหละ~" สาวห้าวหน้าหวาน ยืนอึ้ง รู้สึกร้อนผาวไปทั้งหน้า ไม่รู้จะพูดสวนกลับยังไง แต่ไม่นานก็ตั้งสติได้
"จะบ้ารึไง ใครจะไปอยากกินนายกันหละ ไปละ!" นี่ฉันเป็นอะร๊ายยยยย ทำไม่ถึงใจเต้นแรงขนาดนี้ ทำไมรู้สึกเขินอายขนาดนี่ จะบ้าาาาา เอิร์ธบ่นกับตัวเอง ทำเอาคนที่มองตามเธอ อดขำกันท่าทีของเธอไม่ได้
"เธอก็น่ารักดี ยัยแว่น"
เสียงจอกแจกจอแจ ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งโรงอาหาร หญิงสาวสอดสายตา หาเพื่อนของตัวเอง
"อยู่ไหนนะ อ้ะ!นั่นไง" พอเธอเจอ ก็รีบปรีเขาไปนั่งตรงข้ามกับเขาทันที
"โหหห พีช นายรู้ใจฉันนะเนี่ย" เอิร์ธมองข้าวผัดทะเลห่อใข่ตรงหน้า ด้วยท่าทีอยากกินเต็มทน ทำเอาหนุ่มหน้าเข้ม หุบยิ้มไม่ได้
"ก็แน่นอน รีบกินดิ เดี๋ยวเย็นหมดนะ อีกครึ่งชั่วโมง ก็จะประชุมละ" แต่พอสังเกตุดีๆ คนตรงหน้าก็ดูแปลกๆนะ
"เอิร์ธ ไปทำไรมาเนี่ย ทำไม หน้าแด๊งแดง" เธอสะดุ้ง แล้วกะอึกกะอัก ในสมองก็รีคำพูดนั้นขึ้นมา ~รึเธอจะกินฉันหละ~
"ปะ ปะ ป่าว ! แหม่ ก็ในนี้มันร้อนนี้นา หน้าฉันก็เลยแดงแบบเนี่ย" (โกหกชัดชัด แว่นเอ้ยยย) ชายหนุ่มไม่ทันแอะใจอะไร ก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ สิบนาทีผ่านไป
"พีช ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่ห้องประชุม บาย" ไม่ทันที่พีชจะอ้าปากถาม สาวห้าวแสนเชยก็ลุกไปทันที
"ยังไม่ทันถามเลยว่าจะไปไหน"
หญิงสาววิ่งกระหืดกระหอบ มาหยุดที่โรงละคร ในมือถือน้ำผลไม้กับขนมปังไว้
"เอ่อ นายซัน ยังอยู่ป่ะ" เอิร์ธชะโงกหน้าเข้าไปมองรอบๆ
"อืม อยู่"เสียงขานรับของซัน ทำให้เอิร์ธตกใจนิดๆ แล้วเดินไปนั่งข้างๆเขาช้าๆ
"อ่ะ ซื้อมาให้" เอิร์อยื่นของในมือให้เขา แล้วก้มหน้าลง
"ขอบคุณนะ" รับมาอย่างว่าง่าย - -'
ตึก ตัก ตึก ตัก อะ อะ อะไรกัน ทำไม ใจฉันมันเต้นรัวแบบนี้หละ ~รึเธอจะกินฉันหละ~ เห้ยยยยย ตามหลอกหลอนจริงคำพูดนี่หนะ
"ใครเค้าจะกินฟระะะ!!!!" เย้ยย ดันหลุดมาซะได้ หญิงสาวค่อยๆหันไปมองคนข้างๆ ฟึบ อะ อะแด๊ะ ทำไม ทำหน้ามึนแบบนั้นหละ!?
"กินอะไรหรอ ?" นั่นสินะ หมอนี่จะไปเข้าใจอะร๊ายย --
"ป่าวๆ เมื่อกี้มีคนเอาไอติมมะกรูดมาให้หนะ ใครเค้าจะกินเน๊อะ มันอัดอั้นเลย ตะโกนออกมาหละ" - -* แถได้อีกนะยะ
"แบบนี้นี่เอง 5555 ไอติมมะกรูดหรอ น่าสนๆ จะต้องหาร้านที่ขายให้ได้เลยหละ5555" แหงะ นะ นายนี่มัน...โง่จิง -0-
~~~~~มือใหม่หัดแต่ง ให้คำแนะนำเบาๆเด้อ^^~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ