MY HUSBAND ขอโทษครับ!! ผมมี ‘ผัว’ แล้ว!! [YAOI]

 
 
INTRO
 
 
 
 
[+Cream cake+]
 
 
 

น.

 
 
 
กริ๊งงง  กริ๊งงงง
 
 
 
“เค้ก ตื่นได้แล้วลูก เดี๋ยวไปมหาลัยสายนะ”
 
 
 
“อือๆ -0-“
 
 
 
แม่ง!! ทำไมมันง่วงอย่างนี้วะ +_=  ขอสักห้านาทีแล้วกันนะแม่..
 
 
 
คร่อกกก   คร่อกกกก ฟี้....
 
 
 
 
 
ผ่านไป  5  นาที  ไวเหมือนโกหก... (ก็โกหกจริงๆอ่ะแหละ -....-)
 
 
 
“เค้กตื่นได้แล้วลูก!”
 
 
 
“……”   ไม่สามารถตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก …
 
 
 
“นับ 1-3 นะคะลูก อย่าหาว่าแม่ไม่เตือนนะ”
 
 
 
“นับหนึ่ง....”
 
 
 
“….สอง...”
 
 
 
“………สาม…”
 
 
 
พลั่ก!!  ตุ้บ!!!!
 
 
 
“อ้ากกก!!!!!!  เจ็บนะแม่!!!!!”   ผมยกมือขึ้นแล้วลูบหัวตัวเองป้อยๆ
 
 
 
ทำไมวันนี้พระมารดาสุดที่รักถึงโหดเยี่ยงนี้!!  ใช้บาทาถีบลูกบังเกิดเกล้าได้ลงคอ กระซิกๆๆ
 
T^T
 
 
 
“สายแล้วนะ  รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าว  วันนี้เขารับน้องปีหนึ่งกันไม่ใช่เหรอ”
 
 
 
 
“ห้ะ!!!”   ขอเวลาสตั้น 10 วิ แปป T^T
 
 
 
 
 
สงสัยวันนี้ตายศพไม่สวยแน่เล้ยไอ้เค้กกกกกกกกกก!!!  T[]T+
 
 
 
 
 
 
   กราบสวัสดี สวีดัส มายแหนมอิส (เอ๊ะกูพูดถูกรึเปล่าวะ?) ‘ครีมเค้ก’ สุดหล่อ อิอิ
 
ผมอยากจะรู้จริงๆว่าทำม้ายยยย ทำไมมมมม แม่ผมถึงต้องตั้งชื่อนี่ให้ผม ชื่ออย่างกับผู้หญิง
 
-_____-  ผมเคยถามแม่หลายครั้ง แล้วส่วนใหญ่แม่จะตอบผมมาว่า
 
 
 
 
‘ความพอใจของแม่ทำไม?’ 
 
 
 
 
เอิ่ม... ไม่ต้องสงสัยกันว่าผมทำไมกวนทีนอย่างนี้  -  -
 
 
 
 
แต่ก็มีหลายคนบอกว่าผมน่ะ  ‘หน้าหวานอย่างกับผู้หญิง’  ทั้งๆที่ผมออกจะหล่อขั้นเทพ 
 
เจมส์  จิ  ชิดซ้าย  ต่อ ธนภพ  ชิดขวา  โอ๊ะ! ขอโทษครับ โม้มากไปหน่อย
ตอนนี้ผมเป็นน้องเฟรชชี่ ใสๆ (?)  ผมเรียนอยู่ที่คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ปีหนึ่ง  ^___^
 
 
 
 
วันรับน้องเป็นวันที่ผมเบื่อที่สุด  -   -**  เซ็งๆๆๆ
 
 
 
 
เพราะ  พี่ปี 4 วิศวะ  แม่ง ‘โหดดดดดดดด’  TOT!!!
 
 
 
 
 
[End Cream cake]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มหาลัย คณะ วิศวะกรรม
 
 
 
 
“ ปีหนึ่ง  ทุกคนรวมตัวครับ!!!! “
 
 
 
 
แฮกๆๆ !!  แฮกๆๆ!!!
 
 
 
 
“ สัดเค้ก!!  มึงจะวิ่งหรือมึงจะเดิน  เดี๋ยวเราได้ตายหมู่นะเว้ย!!T^T ”
 
 
 
 
“ แฮกๆๆ สัดไวท์!! มึงดูไอ้เอสก่อนเถอะแล้วค่อยมาด่า กู๊ !!!! ”
 
 
 
 
“ ไอ้เอส!!!  มึงวิ่งเร็วหน่อยคร้าบ ไวท์ขอร้องงงง!! ”
 
 
 
 
“ แฮกๆๆ พวกมึงจะรีบกันไปไหนรอกูด้วยยยย!!! ”
 
 
 
 
แฮกๆ แฮกๆๆ
 
 
 
 
หลังจากที่ผ่าสมรภูมิ พิภพทันไท (ไม่ใช่และ - -)
 
 
 
 
ผมหอบเพื่อนสุดที่รักทั้ง  2  วิ่งมาที่หน้าคณะ ผมกับไอ้สองตัว รีบเนียนๆนั่งตรงหลังๆ
 
 
เพราะถ้าไม่ทัน หายนะอาจบังเกิดกับเราก็เป็นได้... TOT
 
 
 
 
“สวัสดีครับพี่ชื่อพี่ ‘นาที’ เรียกว่าพี่ทีเฉยๆก็ได้นะครับ ^__^”
 
 
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
ร้องหาพ่อเธอหรืออออ.. -  -
 
 
 
 
“เอ่อ..ขอบคุณสำหรับเสียงต้อนรับนะครับ ^__^ วันนี้พี่จะมาพูดเรื่อง บลาๆๆๆๆ”
 
 
 
 
บ่นไปเถอะกูไม่ฟังหรอก ชิ!!! -  -* (เกิดอาการหมั่นใส้เล็กน้อยถึงปานกลาง)
 
 
 
 
“เห้ย!! ไอ้เค้ก พี่คนที่พูดอ่ะ มองมึงด้วยอ่า กิ๊วๆๆ”  มองเล็บขบมึงล่ะมั้ง สัดไวท์ - -
 
 
 
 
“เรื่องของพี่เค้าสิคร้าบบบ เกี่ยวไรกับกู”
 
 
 
 
หลังจากที่ผมนั่งฟังพี่ นาที สาธยายเรื่องต่างๆนาๆ และที่สำคัญผมไม่ได้ฟังเลย - -
 
 
 
 
“สัปดาห์หน้า ถ้าใครยังไม่มีลายเซ็นของพี่ปี 4 พี่จะลงโทษน้องทุกคนนะครับ J”
 
 
 
 
โหยยยย  ถ้าเป็นอย่างนี้มาฆ่าตรูก่อนเลยมั้ยยยย T^T
 
 
 
 
“แต่ว่า...ก่อนอื่นนะครับ น้องสามคนด้านหลังออกมาข้างหน้าหน่อยสิ!!”
 
 
 
 
ห้ะ!! กูไปทำอะไรผิดดดดดดดดดดด T^T
 
 
 
 
“ครับ!!/ครับ!!”  เดี๊ยวววว ไม่ถงไม่สุขภาพกูเลยไอ้เพื่อนเวร!!! 
 
 
 
 
 
 
พรึ่บ!!!! พรึ่บ!!!!
 
 
 
 
 
ทุกคนต่างแหวกทางให้พวกผมสามตัว(?) เดินไปข้างหน้าอย่างง่ายดาย T^T
 
 
 
 
“เมื้อกี้ พวกน้องสามคนคุยอะไรกันครับ!!!”
 
 
 
 
“…..”  ตอบก็โง่สิวะ
 
 
 
 
“พี่ถามให้ตอบ!!!” 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
[Natee]
 
 
 
 
สุดท้ายก็ถึงบทพูดของผม เฮ้อ... สวัสดีครับ ผมชื่อ นาที  ปี 4 คณะวิศวะกรรมครับ
 
 
ปกติผมจะไม่ค่อยเข้ามารับน้องเท่าไหร่หรอกครับ เพราะมันน่า ‘รำคาญ’ แต่เพราะเพื่อนสนิททั้งสองคนขอมาน่ะสิ   ผมถึงยอมมา
 
  
 
 
   ที่จริงแล้วผมเห็นน้องหน้าหวานคนนั้นวิ่ง หอบมาตั้งแต่หน้าคณะแล้วล่ะครับ หึๆ (ความโรคจิตเริ่มแทรกซึม)
 
 
 
 
“ไอ้เคส มึงไปเอาประเมจิกมาให้กุดิ๊”  ผมหันไปสั่งไอ้เคสที่กำลังนั่งคุยไลน์กับแฟนมันอยู่
 
 
 
 
“เอามาทำไมวะ”  ไอ้เคสถามมาอย่าง งงๆ
 
 
 
 
“เอามาเถอะน่า ”
 
 
 
 
“เอาไปๆ”  เคสยื่นปากกาเมจิกให้ผม
 
 
 
 
“หึๆ ขอบใจเว้ย”
 
 
 
 
กลับมาตอนที่ผมกำลังสอบปากคำน้องหน้าหวาน ก่อนละกัน J
 
 
 
 
“พี่ถามให้ตอบ!!!”  ดูซิว่าจะตอบยังไง  ฮ่าๆ
 
 
 
“ผมไม่ได้คุยครับ!!!” 
 
 
 
 
“แล้วป้ายชื่อไปไหน  ได้ลงชื่อรึป่าว!”
 
 
 
 
“เอ่อ....”
 
 
 
 
 
[End Natee]
 
 
 
 
“เอ่อ...”  ตอนนี้ผมออกอาการเงิบเล็กน้อย -0-
 
 
 
ไอ้เพื่อนเวรทั้งสองก็ไม่ช่วยกันเล้ยปล่อยให้ผมพูดอยู่คนเดียว T^T
 
 
 
 
“ว่าไง หรืออยากโดนลงโทษ!!”
 
 
 
 
“ผมมาสายคร้าบบ!!!!”  ยอมรับก็ได้ฟะ!
 
 
 
 
“หึ แค่นี้ก็จบแล้ว ชื่ออะไร ทั้งสามคนเลย”
 
 
 
 
“ผมชื่อ ครีมเค้ก…แล้วไอ้สองตัวนี่ชื่อ..”
 
 
 
“ชื่ออย่างกับผู้หญิง -  -”  แล้วมันหนักหัวรึไงฟะ!?!
 
 
 
 
“สองคนนี่ชื่อ ไวท์บอร์ดกับเอสครับ!”  ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เดี๊ยะโดน - -***
 
 
 
 
“ชื่อเพราะจังเลยนะครับ น้อง ครีมเค้ก”
 
 
 
 
“หมดเรื่องได้รึยังครับ ผมจะได้กลับ”
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิ  พี่มีอะไรจะถามส่วนน้องสองคนนั้นน่ะกลับที่ได้” อ่าวเห้ย!
 
 
 
 
“ขอบคุณคร้าบ/ขอบคุณคร้าบ”
 
 
 
 
เดี๊ยวววว อีเพื่อนเวร รอกูก่อนนนนนนนนนน  T^T
 
 
 
 
“เร็วๆสิ มีอะไรก็รีบถาม”
 
 
 
“หลับตาสิ”
 
 
 
 
“ทำไมกุต้องหลับตาห้ะ!”
 
 
 
“กุสั่งให้มึงหลับตา!” 
 
 
 
 
“หลับก็ได้วะ...”
 
 
 
 
ผมยอมหลับตาลงง่ายๆ โดยที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง  T^T
 
 
 
 
“ลืมตาได้แล้วครับ ”
 
 
 
 
รู้สึกหน้าผากมันเย็นๆนะ  -    -
 
 
 
 
ผมเดินกลับไปที่นั่งตามปกติ
 
 
 
 
ผมมองหน้าไอ้ไวท์และไอ้เอสที่กำลังมองหน้าผมแบบแปลกๆ
 
 
 
 
“เห้ย! มึงสองคนเป็นอะไรวะ” ผมโบกมือไปมาข้างหน้าพวกมันสองคน
 
 
 
 
“เอากระจกหน่อยมั้ยมึง”
 
 
 
 
“อะไร?”
 
 
ผมหยิบกระจกที่ไอ้ไวท์ยื่นให้อย่างงงๆ
 
 
 
 
ข้อความที่เห็นบนหน้าผากผมทำให้ผม..
 
 
 
 
สตั้น  10  วิ
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
 
 
‘เมียพี่นาที’
 
 
 
 
 
 
What**thefuc****-=|+__)*(&*^^$%$
 
 
 
 
 
“เชี้ยยยยยยยยยยย!! แม่งเล่นกูแล้วววววว T^T”  ผมเอามือถูๆหน้าผากตัวเอง
 
 
 
 
“ทุกคน!!!  เลิกได้ครับ!!!” เสียงของพี่นาทีสั่งให้ทุกคนกลับได้
 
 
 
 
เดี๊ยว!!!!  แล้วหน้าผากกูล้ะใครจะรับผิดชอบบบบบ อ๊ากกกกกกกกกกก!!!
 
 
 
 
กูขอลาตายยยยยยยยยยย แอ่กกกกกกก =0=^