MY HUSBAND ขอโทษครับ!! ผมมี ‘ผัว’ แล้ว!! [YAOI]
เขียนโดย 
THEBO
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.39 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556 08.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) INTRO
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
INTRO
[+Cream cake+]
- น.
กริ๊งงง กริ๊งงงง
“เค้ก ตื่นได้แล้วลูก เดี๋ยวไปมหาลัยสายนะ”
“อือๆ -0-“
แม่ง!! ทำไมมันง่วงอย่างนี้วะ +_= ขอสักห้านาทีแล้วกันนะแม่..
คร่อกกก คร่อกกกก ฟี้....
ผ่านไป 5 นาที ไวเหมือนโกหก... (ก็โกหกจริงๆอ่ะแหละ -....-)
“เค้กตื่นได้แล้วลูก!”
“……” ไม่สามารถตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก …
“นับ 1-3 นะคะลูก อย่าหาว่าแม่ไม่เตือนนะ”
“นับหนึ่ง....”
“….สอง...”
“………สาม…”
พลั่ก!! ตุ้บ!!!!
“อ้ากกก!!!!!! เจ็บนะแม่!!!!!” ผมยกมือขึ้นแล้วลูบหัวตัวเองป้อยๆ
ทำไมวันนี้พระมารดาสุดที่รักถึงโหดเยี่ยงนี้!! ใช้บาทาถีบลูกบังเกิดเกล้าได้ลงคอ กระซิกๆๆ
T^T
“สายแล้วนะ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าว วันนี้เขารับน้องปีหนึ่งกันไม่ใช่เหรอ”
“ห้ะ!!!” ขอเวลาสตั้น 10 วิ แปป T^T
สงสัยวันนี้ตายศพไม่สวยแน่เล้ยไอ้เค้กกกกกกกกกก!!! T[]T+
กราบสวัสดี สวีดัส มายแหนมอิส (เอ๊ะกูพูดถูกรึเปล่าวะ?) ‘ครีมเค้ก’ สุดหล่อ อิอิ
ผมอยากจะรู้จริงๆว่าทำม้ายยยย ทำไมมมมม แม่ผมถึงต้องตั้งชื่อนี่ให้ผม ชื่ออย่างกับผู้หญิง
-_____- ผมเคยถามแม่หลายครั้ง แล้วส่วนใหญ่แม่จะตอบผมมาว่า
‘ความพอใจของแม่ทำไม?’
เอิ่ม... ไม่ต้องสงสัยกันว่าผมทำไมกวนทีนอย่างนี้ - -
แต่ก็มีหลายคนบอกว่าผมน่ะ ‘หน้าหวานอย่างกับผู้หญิง’ ทั้งๆที่ผมออกจะหล่อขั้นเทพ
เจมส์ จิ ชิดซ้าย ต่อ ธนภพ ชิดขวา โอ๊ะ! ขอโทษครับ โม้มากไปหน่อย
ตอนนี้ผมเป็นน้องเฟรชชี่ ใสๆ (?) ผมเรียนอยู่ที่คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ปีหนึ่ง ^___^
วันรับน้องเป็นวันที่ผมเบื่อที่สุด - -** เซ็งๆๆๆ
เพราะ พี่ปี 4 วิศวะ แม่ง ‘โหดดดดดดดด’ TOT!!!
[End Cream cake]
มหาลัย คณะ วิศวะกรรม
“ ปีหนึ่ง ทุกคนรวมตัวครับ!!!! “
แฮกๆๆ !! แฮกๆๆ!!!
“ สัดเค้ก!! มึงจะวิ่งหรือมึงจะเดิน เดี๋ยวเราได้ตายหมู่นะเว้ย!!T^T ”
“ แฮกๆๆ สัดไวท์!! มึงดูไอ้เอสก่อนเถอะแล้วค่อยมาด่า กู๊ !!!! ”
“ ไอ้เอส!!! มึงวิ่งเร็วหน่อยคร้าบ ไวท์ขอร้องงงง!! ”
“ แฮกๆๆ พวกมึงจะรีบกันไปไหนรอกูด้วยยยย!!! ”
แฮกๆ แฮกๆๆ
หลังจากที่ผ่าสมรภูมิ พิภพทันไท (ไม่ใช่และ - -)
ผมหอบเพื่อนสุดที่รักทั้ง 2 วิ่งมาที่หน้าคณะ ผมกับไอ้สองตัว รีบเนียนๆนั่งตรงหลังๆ
เพราะถ้าไม่ทัน หายนะอาจบังเกิดกับเราก็เป็นได้... TOT
“สวัสดีครับพี่ชื่อพี่ ‘นาที’ เรียกว่าพี่ทีเฉยๆก็ได้นะครับ ^__^”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!
ร้องหาพ่อเธอหรืออออ.. - -
“เอ่อ..ขอบคุณสำหรับเสียงต้อนรับนะครับ ^__^ วันนี้พี่จะมาพูดเรื่อง บลาๆๆๆๆ”
บ่นไปเถอะกูไม่ฟังหรอก ชิ!!! - -* (เกิดอาการหมั่นใส้เล็กน้อยถึงปานกลาง)
“เห้ย!! ไอ้เค้ก พี่คนที่พูดอ่ะ มองมึงด้วยอ่า กิ๊วๆๆ” มองเล็บขบมึงล่ะมั้ง สัดไวท์ - -
“เรื่องของพี่เค้าสิคร้าบบบ เกี่ยวไรกับกู”
หลังจากที่ผมนั่งฟังพี่ นาที สาธยายเรื่องต่างๆนาๆ และที่สำคัญผมไม่ได้ฟังเลย - -
“สัปดาห์หน้า ถ้าใครยังไม่มีลายเซ็นของพี่ปี 4 พี่จะลงโทษน้องทุกคนนะครับ J”
โหยยยย ถ้าเป็นอย่างนี้มาฆ่าตรูก่อนเลยมั้ยยยย T^T
“แต่ว่า...ก่อนอื่นนะครับ น้องสามคนด้านหลังออกมาข้างหน้าหน่อยสิ!!”
ห้ะ!! กูไปทำอะไรผิดดดดดดดดดดด T^T
“ครับ!!/ครับ!!” เดี๊ยวววว ไม่ถงไม่สุขภาพกูเลยไอ้เพื่อนเวร!!!
พรึ่บ!!!! พรึ่บ!!!!
ทุกคนต่างแหวกทางให้พวกผมสามตัว(?) เดินไปข้างหน้าอย่างง่ายดาย T^T
“เมื้อกี้ พวกน้องสามคนคุยอะไรกันครับ!!!”
“…..” ตอบก็โง่สิวะ
“พี่ถามให้ตอบ!!!”
[Natee]
สุดท้ายก็ถึงบทพูดของผม เฮ้อ... สวัสดีครับ ผมชื่อ นาที ปี 4 คณะวิศวะกรรมครับ
ปกติผมจะไม่ค่อยเข้ามารับน้องเท่าไหร่หรอกครับ เพราะมันน่า ‘รำคาญ’ แต่เพราะเพื่อนสนิททั้งสองคนขอมาน่ะสิ ผมถึงยอมมา
ที่จริงแล้วผมเห็นน้องหน้าหวานคนนั้นวิ่ง หอบมาตั้งแต่หน้าคณะแล้วล่ะครับ หึๆ (ความโรคจิตเริ่มแทรกซึม)
“ไอ้เคส มึงไปเอาประเมจิกมาให้กุดิ๊” ผมหันไปสั่งไอ้เคสที่กำลังนั่งคุยไลน์กับแฟนมันอยู่
“เอามาทำไมวะ” ไอ้เคสถามมาอย่าง งงๆ
“เอามาเถอะน่า ”
“เอาไปๆ” เคสยื่นปากกาเมจิกให้ผม
“หึๆ ขอบใจเว้ย”
กลับมาตอนที่ผมกำลังสอบปากคำน้องหน้าหวาน ก่อนละกัน J
“พี่ถามให้ตอบ!!!” ดูซิว่าจะตอบยังไง ฮ่าๆ
“ผมไม่ได้คุยครับ!!!”
“แล้วป้ายชื่อไปไหน ได้ลงชื่อรึป่าว!”
“เอ่อ....”
[End Natee]
“เอ่อ...” ตอนนี้ผมออกอาการเงิบเล็กน้อย -0-
ไอ้เพื่อนเวรทั้งสองก็ไม่ช่วยกันเล้ยปล่อยให้ผมพูดอยู่คนเดียว T^T
“ว่าไง หรืออยากโดนลงโทษ!!”
“ผมมาสายคร้าบบ!!!!” ยอมรับก็ได้ฟะ!
“หึ แค่นี้ก็จบแล้ว ชื่ออะไร ทั้งสามคนเลย”
“ผมชื่อ ครีมเค้ก…แล้วไอ้สองตัวนี่ชื่อ..”
“ชื่ออย่างกับผู้หญิง - -” แล้วมันหนักหัวรึไงฟะ!?!
“สองคนนี่ชื่อ ไวท์บอร์ดกับเอสครับ!” ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เดี๊ยะโดน - -***
“ชื่อเพราะจังเลยนะครับ น้อง ครีมเค้ก”
“หมดเรื่องได้รึยังครับ ผมจะได้กลับ”
“เดี๋ยวสิ พี่มีอะไรจะถามส่วนน้องสองคนนั้นน่ะกลับที่ได้” อ่าวเห้ย!
“ขอบคุณคร้าบ/ขอบคุณคร้าบ”
เดี๊ยวววว อีเพื่อนเวร รอกูก่อนนนนนนนนนน T^T
“เร็วๆสิ มีอะไรก็รีบถาม”
“หลับตาสิ”
“ทำไมกุต้องหลับตาห้ะ!”
“กุสั่งให้มึงหลับตา!”
“หลับก็ได้วะ...”
ผมยอมหลับตาลงง่ายๆ โดยที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง T^T
“ลืมตาได้แล้วครับ ”
รู้สึกหน้าผากมันเย็นๆนะ - -
ผมเดินกลับไปที่นั่งตามปกติ
ผมมองหน้าไอ้ไวท์และไอ้เอสที่กำลังมองหน้าผมแบบแปลกๆ
“เห้ย! มึงสองคนเป็นอะไรวะ” ผมโบกมือไปมาข้างหน้าพวกมันสองคน
“เอากระจกหน่อยมั้ยมึง”
“อะไร?”
ผมหยิบกระจกที่ไอ้ไวท์ยื่นให้อย่างงงๆ
ข้อความที่เห็นบนหน้าผากผมทำให้ผม..
สตั้น 10 วิ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
‘เมียพี่นาที’
What**thefuc****-=|+__)*(&*^^$%$
“เชี้ยยยยยยยยยยย!! แม่งเล่นกูแล้วววววว T^T” ผมเอามือถูๆหน้าผากตัวเอง
“ทุกคน!!! เลิกได้ครับ!!!” เสียงของพี่นาทีสั่งให้ทุกคนกลับได้
เดี๊ยว!!!! แล้วหน้าผากกูล้ะใครจะรับผิดชอบบบบบ อ๊ากกกกกกกกกกก!!!
กูขอลาตายยยยยยยยยยย แอ่กกกกกกก =0=^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
