MY HUSBAND ขอโทษครับ!! ผมมี ‘ผัว’ แล้ว!! [YAOI]

9.2

เขียนโดย THEBO

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.39 น.

  7 chapter
  14 วิจารณ์
  115.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556 08.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) Character 1 [100%]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

Café  Kanary

 

 

 

“......”   ตอนนี้ผมกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว...  [-….  ..-]

 

 

 

 

“ไอ้เค้ก กูว่ามึงปลงเถอะว่ะ แหะๆ ^ ^”  ไวท์บอร์ดตบเบาๆที่ไหล่ของผม

 

 

 

 

มึงจะปลอบใจกูหรือจะซ้ำเติมกูว่ะ T^T

 

 

 

 

“ให้ดีกับเค้า ฉันคงทำใจม้ายด้ายยยยยย”  

 

 

 

 

“มึงหุบปากเน่าๆของมึงเดี๋ยวนี้ไอ้เอส” ผมยกนิ้วชื่อหน้าไอ้เอส  ทำให้มันยอมเงียบลง

 

 

 

 

“ขอโทษ คร้าบบบบบ T/\T”

 

 

 

 

“เฮ้ออออ...”   ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ พลางดูดโกโก้ปั่นในแก้วไปด้วย

 

 

 

 

“มึงจะเครียดอะไรนักหนาวะ” ไวท์บอร์ด

 

 

 

 

“เดี๋ยวกูพาไปแดกเหล้าเอาป่ะๆ ^ ^”  เอส

 

 

 

 

“เฮ้ออออออ...”  ผมถอนหายใจออกอีกครั้ง

 

 

 

 

“ไอ้เค้ก มึงอย่าเสียใจไปเลย พี่เขาก็ออกจะหล่อนะเว้ย!”

 

 

 

 

“กูไม่ได้เครียดเรื่องนั้นซะหน่อย  ก็แค่....”

 

 

 

 

“แค่../แค่... 0-0”  ไอ้สองตัวนี้ก็อยากรู้อยากเห็นไปหมดเลยจริงๆ -  -*

 

 

 

 

“กูรู้สึกว่า... กูชอบพี่เขาว่ะ”

 

 

 

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!                                                                                       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ย! ไอ้เค้ก/ไอ้เค้ก!”    ตกใจล่ะสิ หึ ที่จริงน่ะ

 

 

ผม

 

 

ล้อ

 

 

เล่น

 

 

ครับ ^  ^

 

 

 

“กูล้อเล่นน่ะ 555+  วู้ๆซีเรียสไปได้”  ผมโบกมือผ่านหน้าเพื่อนทั้งสองคนที่ยัง นิ่งอยู่

 

 

 

“เค้ก....มึงอยากลองกินตีนเฟรปเป้ป่าววะ ^ ^”   น้ำเสียงสุดสยองของไอ้ไวท์

 

 

 

“เอิ่ม..ไม่ดีกว่าครับ  คุณไวท์บอร์ด แหะๆ”

 

 

 

“หรืออยากจะกินตีนแช่แข็งดีห้ะ!!!!”  ไอ้เอสหยิบมีดหันเสต็กของมันมาแล้วชี้มาที่หน้าผม จน

ผมสะดุ้งตกใจ

 

 

 

“อ้ากกกกก!!!! อย่าทำกูเลยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!”  ผมดิ้นไปดิ้นมา   เพราะไอ้เพื่อนทั้งสองมันจี้

 

 

เอวผมน่ะสิ   ผมยิ่งบ้าจี้อยู่ด้วยอ้ากกกก T^T

 

 

 

“หึๆ  โกหกพวกกูดีนัก”   ว้ากกกก  ไอ้เพื่อนโรคจิต T^T

 

 

 

“น้องครับ ^ ^ มีแฟนรึยังครับ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขณะที่ผมนั่งเถียงกับเพื่อนทั้งสองตัว(?)  ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทักที่โต๊ะของผม

 

 

 

 

“........”   ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้น ไวท์บอร์ดกับเอสสะกิดผมแล้วพูดเบาๆข้างหูผมว่า

 

 

 

 

 

“มึง...กูไม่ได้หูฟาดใช่ป่าววะ”  เอส

 

 

 

 

 

“พี่แกต้องตาถั่วแงงๆ - -“  ไวท์บอร์ด

 

 

 

 

 

“ว่าไงครับ? น้องมีแฟนรึยังเอ่ย ^ ^”   หน้าตาก็..อืม.....ก็หน้าตาดีอยู่หรอกนะ แต่หน้าพี่แกม่อ

ไปหน่อยน่ะสิ แล้วผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกัน น่าขยะแขยงจะตายไปเหอะ! ยังจะคิดมาจีบผมอีก 

 

 

 

 

 

รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว หึๆ

 

 

 

 

 

 ‘แฟน’ น่ะเหรอครับ ยังไม่มีหรอกครับ ^ ^”

 

 

 

 

 

“งั้นพี่ก็....จีบน้องได้สิครับ ^ ^”

 

 

 

“ผมจะบอกอะไรให้นะครับ ^ ^”  

 

 

 

 

ผมค่อยๆเอามือของผมเปิดผมที่ปิดหน้าผากอยู่ออก ทำให้เห็นตัวอักษรสั้นๆได้ใจความบนหน้าผากของผม ว่า

‘เมียพี่นาที’

 

 

 

 

 

“ถึงผมยังไม่มีแฟน ไม่ใช่ว่าผมจะไม่มี สามี นะครับ หึๆ”

 

 

 

 

 

“ขะ ขอโทดครับ!! “   แล้วพี่แกก็วิ่งแจ้นออกจากร้านไป -0-

 

 

 

 

 

 

“เค้กมึงเจ๋งว่ะ 5555”  ไวท์บอร์ด

 

 

 

 

 

“แหม่ๆ แต่กูชอบว่ะโดยเฉพาะ ‘ถึงผมยังไม่มีแฟน ไม่ใช่ว่าผมจะไม่มี สามี นะครับ’ “  เอส

 

 

 

 

 

“หึ  คนมันแน่เว้ย!”

 

 

 

“เออ ไอ้เค้กแล้วเรื่องพี่นาทีทำไงวะ”  ขอบคุณที่ยกเรื่องนี้มาเป็นหัวข้อบทสนทนา นะครับ ไอ้ไวท์! - -*

 

 

 

 

 

“กูว่าปล่อยพี่แกไปเถอะ - -“

 

 

 

 

 

“เฮ้อ... ไอ้ปากแข็ง อย่าให้กูรู้นะว่ามึงแอบชอบพี่เขาน่ะ  แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังนะคร้าบบ”

 

 

 

 

 

“คำคมวอนตีนกูมากเลยนะ ไอ้เอส”

 

 

 

 

“พอๆนั่งคุยเรื่องบ้าอะไรเนี่ย จะไปทำรายงานไม่ใช่เหรอไงเดี๋ยวก็เอา F ไปแดกหรอกพวกมึง” 

นานๆทีมีสาระเนอะไอ้ไวท์  - -

 

 

 

 

 

“งั้นไปกันเถอะ” ขณะที่ผมเดินออกมาจากร้าน   ผมเผลอเดินไปชนร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี

 

 

 

 

 

ปั๊ก!!!

 

 

 

 

 

“โอ้ยย!!  ขะ ขอโทดนะครับผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นอะไรมั้ยครับคุณ....0[]0!!!!” 

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นจะต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นเลยนี่ ที่รัก ^ ^”

 

 

 

 

 

พี่นาที!!!”

 

 

 

 

 

“เอ่อ...กูไปก่อนล่ะไอ้เค้ก ขอให้กลับบ้านครบ32นะ”   เดี๊ยว..ไอ้ไวท์!!!  TOT

 

 

 

 

 

“เอส..กูรู้ว่ามึง.....”   ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบไอ้เอสก็ขัดผมขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

“รู้สึกว่าวันนี้เหมือนฝนจะตก ฟ้าจะร้อง น้ำจะท่วม น้ำป่าไหลหลาก ไปก่อนล่ะ”  อ้ากกกกก!!!!

ไปหมดเลยเพื่อนกู!!!

 

 

 

 

“มึงเอ่อ...พี่....มาทำอะไรที่นี่”

 

 

 

 

“ทำไมกูจะมาไม่ได้ในเมื่อร้านเนี่ยร้านเพื่อนกูครับ!!!”

 

 

 

 

ร้านโปรดของผมไปแล้ว... อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!

 

 

 

 

“เมื่อกี้น่ะอย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ..”

 

 

 

 

“อะ อะไร”

 

 

 

“เสน่ห์แรงไม่เบานะมึงอ่ะ”

 

 

 

 

“ฮะ! อะไรของพี่เนี่ย...” 

 

 

 

“ไฮ! เพื่อนสุดที่รัก ไหนน่ะของที่มึงจะให้ดู...ว้าวว สุดสวย ชื่ออะไรเหรอครับ ^ ^”  ทำไมวันนี้มีแต่คนขัดผมพูดอ่ะ อ้ากกกก T  T

 

 

 

 

“เอ่อ...ผมเป็นผู้ชายครับ -  -”

 

 

 

 

“แหม่ๆ ไม่ต้องมาโกหกหรอก สวยขนาดนี่น่ะ” 

 

 

 

 

“ผม เป็น ผู้-ชาย ครับ!!!  - -”

 

 

 

 

“จะยืนเถียงกันอีกนานมั้ย - -“ 

 

 

 

 

“ไอ้นี่นิ  บ่นเป็นคนแก่ไปได้ - -* แล้วไหนล่ะ’ของ’ ที่มึงจะให้ดู”

 

 

 

 

“ยืนอยู่ตรงหน้ามึงนี่ไง”   ฮะ!! อะไรนะ!! 0___0

 

 

 

 

“เฮ้ย! เจ๋งสุดยอดว่ะ มึงไปสอยมาจากไหนวะเนี่ย จีบได้ป่าวครับ ^ ^”  

 

 

 

 

“ไม่ได้เพราะ คนนี้ กู ‘หวง’ ”

 

 

 

 

“-/////////////-“   เฮ้ย!  ไม่ได้นะๆ  เรารู้สึกอย่างนั้นไม่ได้ ตั้งสติหน่อย ไอ้เค้ก!!!

 

 

 

 

“ไอ้ขี้งกเอ้ยย สวัสดีอีกครั้งนะครับ พี่ชื่อ ‘แบนด์เนม’เรียกว่าพี่เนมเฉยๆก็ได้นะครับ พี่ไม่ถือ ”

 

 

 

 

“เอ่อ..สวัสดีครับ ผมชื่อ ครีมเค้ก ครับ เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

 

 

 

 

“ชื่อหวานเหมือนหน้าเลย อยากจะรู้จริงๆ ว่าข้างในหวานรึป่าว :)”

 

 

 

 

ตุ้บ!!!!  พลั่ก!!!

 

 

 

 

“อ้ากกกก!!!ไอ้เหี้ยนาที มึงผลักกูทำไมวะ!?!”

 

 

 

 

“มือมันไปเอง ช่วยไม่ได้ปากมึงอยากแกว่งหามือกูเอง”

 

 

 

 

“เฮ้ย! พูดงี้จะไฝ้ว์ป่ะวะ”

 

 

 

 

ผมยืนมองพี่นาทีและพี่แบนด์เนมเถียงกัน  อยู่เงียบๆ 

 

 

 

 

โอ้ยยย!!! เมื่อไหร่กูจะได้กลับบ้านวะครับ!! T^ T

 

 

 

 

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไปก่อนนะครับน้องครีมเค้ก จุ๊บ!”  พี่แบนด์เนมเดินเข้ามาหาแล้วหอมแก้ม

ข้างซ้ายของผมเบาๆ -/////-

 

 

 

 

“มึง!!! อยากโดนตีนกูมั้ย!!”

 

 

 

 

“อ้ายยยยยย!!! กลัวแล้ว.....โกยล่ะ!!!!! ^ ^”

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

หลังจากพี่แบนด์เนมไปแล้ว ผมก็เตรียมที่จะกลับแต่พี่นาทีก็คว้าแขนผมไว้ก่อนแล้วลากผมมาที่รถ แล้วยัดผมลงรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คอนโด k ห้อง 7089

 

 

 

พี่นาทีลากผมเข้ามาในห้อง แล้วบีบที่แขนของผม

 

 

 

 

“โอ้ย! มีอะไรเหรอวะ!!!....ครับ”

 

 

 

 

“ทีพูดกับไอ้เนม ยังพูดคำว่าครับได้ ทีพูดกับกูทำไมมึงพูดไม่ได้!” พี่นาทีบีบแขนคงผมแรงขึ้น

จนผมร้องโอ้ย

 

 

 

 

“เชี่ย! เจ็บ!!”

 

 

 

 

“อย่างนี้กูต้องสอนมึงให้มีมารยาทขึ้นสักหน่อยแล้ว!”

 

 

 

 

“โอ้ย!! พี่นาทีผมเจ็บปล่อยสิวะ!”

 

 

 

 

อุ๊บ!!!

 

 

 

 

พี่นาทีรั้งร่างของผมเข้าไปแนบชิด แล้วประคองหน้าของผมไว้พร้อมกับประทับริมฝีปากบนริม

ฝีปากบางของผมแล้วบดขยี้อย่างรุนแรง จนผมหายใจแทบไม่ทัน

 

 

 

ผมรู้สึกได้แค่ว่า  ร้อน...

 

 

 

“อื้อๆ”  ผมใช้มือทุบแรงๆที่หน้าอกพี่นาที แต่ยิ่งทำให้พี่นาทีโมโหมากขึ้น พี่นาทีค่อยๆเลื่อนมือที่

ประคองหน้าผมเอาไว้  ค่อยๆเลื่อนมาประคองที่เอวบางของผมแทนพร้อมกับสอดลิ้นเข้ามาชิม

ความหวานในริมฝีปากของผม มือพี่นาทีค่อยๆไล่ปลดกระดุมเสื้อของผมทีละเม็ด มือหนาเริ่ม

ซุกซนกับใต้เสื้อของผม

 

 

 

ไม่! มันจะเลยเถิดไม่ได้นะ

 

 

 

ผลั่ก!!

 

 

 

ผมใช้แรงที่มีอยู่ผลักพี่นาทีออก ..จนที่นาทีถอยหลังไปกระแทกกับผนัง

 

 

 

“ฮึกๆ ฮือ”  น้ำตาของผมค่อยๆไหลลงอาบแก้ม

 

 

 

 

หมับ..

 

 

 

 

“ขอโทษ...”  พี่นาทีเดินมาแล้วกอดผมเบาๆ

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆๆ”

 

 

 

 

“พี่ขอโทษ อย่าร้องไห้นะครับคนดี”

 

 

 

 

“ฮึก...”  พี่นาทีค่อยๆใช้มือเช็ดน้ำตาของผมออกเบาๆ...

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

 

 

 

 

ผมพยักหน้าเบาๆ 

.

.

.

.

.

ที่พี่นาทีทำไป เพราะอะไร...  ผมอยากรู้....

 

 

 

TALK 

เรื่องแรก  นะจิบิ >__<

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา