รุ่นน้องคนนี้พี่ขอจอง

ซัน  

 ในที่สุดผมก็เรียนจบเสียทีหลังจากที่พยายามอย่างหนักเพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับผลการเรียนของผมทั้งสิ้น......ถ้าผมเรียนไม่ดี....แม่จะส่งผมไปเรียนต่อนโทที่อังกฤษ.........และแน่นอน....ใครจะอยากอยู่ห่างคนที่ตัวเองรักเล่า.......จบมาผมเลยคะแนนดีเป็นพิเศษ.......

  เชล

  ผมใกล้จะเรียนจบแล้วครับ........ส่วนพี่ซันก็หนีไปแล้ว.....จบก่อนเลย...........โดยที่แม่พี่ซันแกเอาผมมาเป็นของล่อ.......คะแนนเลยดีเป็นพิเศษ....บ้าไปแล้ว......ผมก็ไม่รู้ว่าพี่แกกลัวไม่ได้อยู่กับผม.....หรือไม่อยากไปเมืองนอกกันแน่....เห็นพี่แกบอกว่าไม่ชอบอยู่คนเดียว.......

  "พี่ซันครับผม............คือว่าผมจำได้นะว่าทางนี้มันทางไปบ้านพี่นะครับ!!!"

  "ก็คืนนี้ไปนอนที่บ้านพี่ได้มั้ย..........."

  "ก็ได้แต่ต้องอยู่คนละห้องนะ............ขอกุญแจด้วยนะครับ"

  "โห.......ก็ได้......." พี่ซันบอกก่อนที่จะหันกลับไปมองทางต่อ

  ที่บ้านพี่ซัน

  "แม่ครับ........แม่กลับมาแล้วครับ" พี่ซันตะโกนลั่นบ้าน....เพียงแค่จะบอกว่ากลับมาแล้ว

  "อ้าวกลับมาแล้วหรอลูก.....มานี่สิ...ข้าวเย็นเสร็จพอดีเลย" คุณป้าพูดหลังจากที่เดินออกมาจากห้องรับประทานอาหาร

  "ครับแม่.......................ว่าแต่่วันนี้มีอะไรกินบ้างครับเนี่ย"

  "เยอะเลยล่ะ...........ไปดูเองเถอะลูก.....วันนี้เชลมาด้วยนี่นา.....แม่ทำของที่เชลชอบไว้เยอะแยะเลย"

  "ของที่ผมชอบยังมีอยู่มั้ยเนี่ยครับ.......เดี๋ยวนี้รักคนอื่นๆมากกว่าลูกชายนะครับ"

  "คนอื่นที่ไหน....เชลน่ะเขาก็แฟนลูก....ก็เท่ากับเขาเป็นลูกแม่ด้วยไม่ใช่หรอจ๊ะ"

  "เออ.....จริงแฮะ"

  ปรื้นนนนนนนนนนนนนนน...................................

  "ใครมาครับ"

  "วันนี้พี่ไม่ได้พาเรามาคนเดียวซะที่ไหน....พี่นัดเพื่อนเราสองคนมาด้วยนะ....."

  "มากันเยอะแยะเลยหรอครับ"

  "อืมม....................."

  สามปีผ่านไป............................

  "พี่ซัน.......เอาขนมผมไปไว้ไหน.....อุตส่าห์ซื้อมา" ผมตะโกนลั่นบ้านในขณะที่เดินลงบันได

  "เปล่า......แล้วเราเอาไปไว้ไหน...........อย่าบอกนะว่าเอาไว้บนเคาน์เตอร์ในครัว"

  "ครับ........"

  "นั่นไง............ยุปปี้(หมาที่ซื้อมาเลี้ยง)คาบไปแล้วล่ะมั้ง" พี่ซันพูดในขณะที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขกของบ้านเรา (ซื้อบ้านอยู่ด้วยกันแล้วนะ)

  "หือ..............เจ้ายุปปี้เดี๋ยวนี้ตะกระนักนะ.....เดี๋ยวงดข้้าวเย็นเลย"

  "ไปเอาอะไรกับหมาเล่า.......เราต่างหากที่เก็บไม่เป็นที่"

  "อ้าว......นี่พี่โทษผมใช่มั้ย......งั้นเดี๋ยววันนี้งดข้าวเย็นนะ......ถ้าจะกินทำเองก็แล้วกัน"

  "อ้าว........เชลจ๋าพี่ขอโทษ........" พี่ซันพูดพร้อมกับวางหนังสือแล้ววิ่งมาหาผม

  "ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลย..............เย็นนี้จะกินข้าวก็ทำเองนะ.....งอนแล้ว"

  "น้านะ................ยกโทษให้พี่เถอะนะ........."

  "ก็ได้.....แต่วันนี้พี่ต้องนอนคนเดียวนะ.....ผมไม่นอนกับคนใจร้ายหรอก"

  "เชลจ๋า.........พี่ขอโทษ....พี่ก็แค่ล้อเล่นไม่ได้คิดอะไรจริงจังซักหน่อย....."

  "วันหลังอย่าเล่นแบบนี้นะ...คราวหลังจะหนีกลับบ้านเลยนะ"

  "ครับ...........................เชลจ๋าเชลรักพี่หรือเปล่าอ่ะ"

  "ก็รักดิ.......ทำไมจะไม่รักล่ะ"

  "งั้นเชลก็ต้องอยู่กับพี่ไปนานๆนะครับ...สุดที่รักของพี่.............แล้วอยากให้รู้เอาไว้เลยนะว่า....รุ่นน้องคนนี้...พี่ขอจอง............"

  "จะจำไปจนตายเลยครับ.........♥♥♥♥♥♥♥"