star idol จัดฉากรักของนายไอดอล

' ยินดีต้อนรับสู่   South Island 
               เราคือ มิเลียนน่า เชอราเทียร์ หัวหน้าเผ่า ครุกซ์ แห่งเซาท์ไอแลนด์ เอาล่ะ ไหนๆท่านก็ได้เข้ามาเยี่ยมชมเมืองของเราแล้วเราจะเล่าอะไรให้ฟังแล้วกัน '
               ‘เซาท์ไอแลนด์  เป็นเกาะเล็กๆแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ตอนใต้ของดินแดนแห่งท่วงทำนอง โดยมีชาวเผ่าครุกซ์เป็นชนพื้นเมืองเก่าแก่มานานนับหลายร้อยปี และตระกูลเชอราเทียร์ของฉันจึงมีหน้าที่สืบสายเลือดไปโดยปริยาย เผ่าของเราตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาเดรีโอร่า ซึ่งชาวเมืองจะมารวมตัวกันที่นี่เพื่อเล่นดนตรีและยังใช้เป็นสถานที่บูชาพระเจ้าอีกด้วย ฟังดูน่าสนุกดีใช่มั้ยล่ะ ทีนี้เราจะพาท่านไปเยี่ยมชมหมู่บ้านของเรากัน               เนื่องจากเซาท์ไอแลนด์เป็นเพียงเกาะเล็กๆ ทำให้มีเนื้อที่และชาวเมืองค่อนข้างน้อยดังนั้นหมู่บ้านของเราจึงมีอยู่เพียงสามแห่งเท่านั้น ก่อนอื่นเราจะขอพูดถึงหมู่บ้านหลักก่อนเลยแล้วกัน ตามมาสิ...'
   
ENGRAVERS
               ‘เอนเกรเวอร์ หมู่บ้านแห่งเสียงดนตรีที่เต็มไปด้วยสีสันในยามสว่าง ทุกๆวันชาวเมืองแห่งนี้จะพากันมาเล่นดนตรีที่ใต้ต้นสนยักษ์ใจกลางเมือง เสียงดนตรีอันอมตะที่พวกเขาเหล่านั้นช่างทำให้ผู้ที่มาเยือนนั้นยากที่จะลืมเลือนได้ '
 EVER GREEN
 ‘เอเวอร์กรีน หมู่บ้านแห่งธรรมชาติซึ่งถูกรายล้อมไปด้วยพืชพรรณหายากจำนวนไม่น้อย แม้แต่แม่น้ำเมอร์รีย์ซึ่งเป็นแม่น้ำหลักของเซาท์ไอแลนด์ยังมีจุดกำเนิดอยู่ที่นี่ หากท่านเป็นชาวเมืองประเภทรักธรรมชาติล่ะก็ เอเวอร์กรีนยินดีต้อนรับท่านเสมอ'
CAVE LAND
               ‘เคฟแลนด์ ดินแดนแห่งรัตติกาล ว่ากันว่าชาวเมืองของหมู่บ้านแห่งนี้อาศัยอยู่ในถ้ำใต้ร่องหุบเขาเดริโอร่าและยังเป็นเจ้าของเหมืองเพชรที่ใหญ่ที่สุดในแคว้นแห่งท่วงทำนองอีกด้วย หากท่านคิดจะขโมยเพชรของพวกเขาล่ะก็ อย่าหวังว่าจะได้เห็นแสงสว่างอีกเลย'
         ก่อนหน้านั้น
'เอ๋!! หนังสั้นงั้นเหรอค่ะ' ฉันพูดคุยอยู่กับคุณเรส 'ใช้ค่ะ ^^' คุณเรสตอบกลับมาอย่างร่าเริง 
   'แล้วเรื่องอะไรงั้นเหรอ??' พี่มิยะพุดแทรกขึ้นมาดดยไม่สนใจฉัน 'เรื่อง...แค้วนแห่งท่วงทำนองค่ะ ....แล้วท่านยังบอกมาว่า ถ้าทุกคนไม่ร่วมมืออย่าหวังว่าจะได้ออกคอนน่ะค่ะ' ท่าน...ประธานน่ะเหรอ 'เอ่อ ... พวกเราขอรับข้อเสนอครับ' กลัวไม่ได้ออกคอนงั้นเหรอ เหอะ.....
           Welcome to Engravers'สวัสดี เราคือเรย์ล่า หนึ่งในทายาทของตระกูลเชอราเทียร์ ท่านพี่มิเลียนน่าได้มอบหมายให้ฉันเป็นผู้ดูแลหมู่บ้านแห่งนี้ เอนเกรเวอร์เป็นหมู่บ้านที่ใหญ่และมีชาวเมืองมากที่สุดในเซาท์ไอแลนด์ และยังเป็นศูนย์รวมของสิ่งอำนวยความสะดวกไม่ว่าจะเป็นห้องสมุด สนามกีฬา โบสถ์ ตลาดนัด ฯลฯ รวมถึงมีต้นสนยักษ์ที่เป็นศูนย์กลางของเซาท์ไอแลนด์อีกด้วย ฉันมีหน้าที่ดูแลชาวเมืองในหมู่บ้านเอนเกรเวอร์ให้อยู่อย่างสงบสุข และ คอยควบคุมให้ทุกๆคนปฏิบัติตามกฏสามข้อของที่นี่ คือ1. ชาวเมืองทุกคนห้ามทะเลาะเบาะแว้งกันด้วยเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล2. ชาวเมืองทุกคนห้ามพูดคำที่ไม่สุภาพหรือคำที่สื่อความหมายในทางที่ไม่ดี3. ชาวเมืองทุกคนต้องมีน้ำใจ ช่วยเหลือกันและให้คำปรึกษากันและกัน'
       โอ๊ะ ต่อไปก็ฉันน่ะสิ... 'คุณมิยุพร้อมไหม้ค่ะ' ฉันพยักหน้าใส่คุณเรสแค่นั้น.....
 
welcome to ever green                'ยินดีต้อนรับสู่เอเวอร์กรีน ฉันชื่อมิเชล เชอราเทียร์ผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองหัวหน้าเผ่าครุกซ์ ควบคู่ไปกับตำแหน่งผู้นำหมู่บ้านเอเวอร์กรีน หมู่บ้านเอเวอร์กรีนเป็นหมู่บ้านที่มีขนาดเล็กกว่าเอนเกรเวอร์อยูนิดหน่อย แต่มีความเจริญรุ่งเรืองด้านทรัพยากรธรรมชาติมาก และยังเป็นแหล่งกำเนิดของแม่น้ำเมอร์รีย์ ชาวเมืองของที่นี่ส่วนใหญ่เป็นชนเผ่าเอลฟ์และก็มีชนเผ่าอื่นอยู่นิดหน่อยพ พื้นที่ส่วนใหญ่ของเอเวอร์กรีนเป็นป่าเกือบทั้งหมด ข้าวของเครื่องใช้เกือบทุกอย่างล้วนนำมาจากป่าแล้วนำมาดัดแปลง รวมถึงบ้านของชาวเมืองก็ทำมาจากไม้ในป่าเช่นกัน ในตำนานของหมู่บ้านเอเวอร์กรีนกล่าวว่าในป่าทางตอนเหนือมีวิหารลึกลับซ่อนอยู่ หากใครได้เข้าไปในนั้นแล้วกลับออกมาได้คนผู้นั้นจะมีอำนาจเหนือผู้อื่นทั้งปวง มีชาวบ้านหลายคนเคยเข้าไปสำรวจมาหลายต่อหลายครั้งแล้วแต่กลับไม่มีใครเคยออกมาได้เลยสักคน ว่ากันว่าในวิหารโบราณอาจมีพลังงานบางอย่างซ่อนอยู่ก็เป็นได้... '  ฉันเดินกลับไปยังหลังเวที
 
เมื่อพุดเสร็จ 'ทำได้ดีมากเลยค้าาา' 'ไม่เป็นไรค่ะ ^^ '
            'ยินดีต้อนรับสู่เคฟแลนด์ ผมคือแมคค็อคส์ เป็นทายาทคนสุดท้ายของตระกูลเชอราเทียร์ ผมมีหน้าที่คอยดูแลหมู่บ้านและเหมืองคริสตัลอันเป็นสถานที่สำคัญของเซาท์ไอแลนด์ หมู่บ้านเคฟแลนด์ตั้งอยู่ในร่องหุบเข้าเดรีโอร่า มีขนาดใหญ่พอสมควร ชาวหมู่บ้านแห่งนี้มีอาชีพทำเหมืองคริสตัลเป็นหลัก เส้นทางในเคฟแลนด์แห่งนี้ค่อนข้างลึกลับซับซ้อน หากคนนอกหมู่บ้านเข้าไปอาจจะไม่ได้กลับออกมาอีกเลย ดังนั้นคนนอกที่พยายามจะเข้าไปโขมยอัญมณีศึกดิสิทธิ์ของหมู่บ้านเราจึงไม่เคยได้ออกมาสักครั้งพูดถึงอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ อัญมณีศักดิสิทธ์เป็นสิ่งสำคัญของแคว้นแห่งท่วงทำนอง ชาวหมู่บ้านเชื่อว่าหากอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ถูกโขมยไป ถ้ำแห่งนี้จะล่มสลาย และก่อให้เกิดภัยครั้งใหญ่ อัญมณีศักดิ์สิทธ์นี้มีค่ามากมายมหาศาลทำให้เป็นที่หมายปองของคนนอกหมู่บ้าน แต่ก็ไม่มีใครเคยแม้แต่จะเห็นมันเพราะอสูรกายในตำนานที่คอยอารักขาอัญมณีนั้น จะกำจัดผู้คนนอกหมู่บ้านทุกคน เอาล่ะผมจะพา
ไปแนะสถานที่ก่อนแล้วกัน ตามมาอย่าให้คลาดสายตาเชียวล่ะ ไม่งั้นคุณอาจจะตกเป็นอาหารของอสูรกายนั่นก็ได้ ' พวกเรายังคงต้องเล่นต่อไปเลยๆ จนกว่าจะถึงบทจบ......
       'โอ้ ท่านผู้กล้าท่านนั้นทำไมยังไม่กลับมาละ ... ข้าซักจะเป็นห่วงแล้วสิ' ฉันพุดพร้อมกับทำท่าทางอารมแบบ..เอิ่ม..จะให้พูดยังไงดีละ 'ในเมื่อท่านยังไม่กลับมาข้านี้จะออกตามหาท่านเอง ได้โปรดรอข้าสักนิดก็ยังดี'...'ข้า ไม่ให้เจ้าเข้าไปในนั้นหรอก มิเชลยอดรักของข้า'  บทนี้คุณคินีนรับเหรอ...ไม่สิเราต้องเล่นตามบท 'ไม่!! ข้าจะเข้าไปที่นั้น ท่านมีสิทอะไรมาสั่งข้าน่ะเหรอท่านแมคค็อคส์ ... ' ฉันทำหน้าเศร้าๆ
            'ก็..ก็ข้าน่ะไม่อยากให้เจ้าเข้าไปในป่านั้น ถ้าเจ้าเข้าไปเจ้าจะกลับมาหาข้าได้อย่างไรละ..มิเชลข้ารักเจ้า ข้าไม่อยากเสียเจ้าไป...' อยู่ๆ คุณคีนีน ก็ดึงตัวฉันเข้าไปในอ้อมกอดของเขา 'ท่าน..ข..ข้าก็รักท่านเช่นกัน แต่ว่าพี่ชายของข้้าและสหายของพี่ชายข้าก็อยู่ในทีนั้นเช่นกัน ถ้าท่านเป็นข้า ท่านจะปล่อยให้ พี่สาวของท่านเข้าไปในที่แบบนั้นเหรอ...' 'เอาละๆ..' !!! 'ถ้าพวกเจ้าเถียงกันอยู่อย่างนั้น พวกเราคงขายหน้าแน่ๆ มิเชล  แมคค็อคส์ '  'อ๊ะ!!...ท่านมิเลียนน่า พวกข้าต้องขออภัย ค่ะ/ครับ'    โอ๊ยยยย รีบๆจบซักทีสิ "เฮ้ บทนะบท" คุณคีนินพยายามกระซิบบอกฉันอย่างเบาที่สุด "ข..ข้าอยากช่วยพวกเขาออกมาคะ -_-" เยี่ยมมาก:คุณคีนินคงใจคิดอย่างนั้นสินะ "เฮ้อ ตามใจเจ้าก็ได้...แมคค็อคส์เจ้าไปด้วยก็ละกัน" "คัทททท!!!" เสียงผู้กำกับเอ่ยขึ้น "เหนื่อยหน่อยน้าาา ทุกๆคน ^^ " อ๊าาา>___<เหลืออีก 2 บทเหรอเนี้ยย..."พักสายตาหน่อยดีกว่า" สบายจ๊างงง "
famiria kagiriaru deai no naka de jinsei no ichibu no hit famiria keitai no chakushin rireki wo itsumo umete kureru hito famiria toki ni kenka shite hanaretari demo itsu no ma ni ka soba ni itari  famiria nani ka aru to sugu kaketsukete kureru hito yo ...พี่ หยิบโทรศัพท์ให้หนูหน่อย..อ๊ะ ขอบคุณมากคะ"
    'ฮัลโหล..แก' ซากุระเหรอ?? "โหล ซากุมีอะไรรึเปล่า" 'แก ตอนทุ่มครึ่งแกมีนัดไหม้วะ'  ชวนไปกินข้าวสิท่า "ว่าง จะชวนไปทานข้าวเหรอ" 'แกนี่!! รู้ทันฉันตลอดเลยนะ' "ไม จะไม่รู้ คบกันมา 3 กว่าปีแล้วนิ" "มิยุจัง ใกล้จะหมดเวลาพักแล้วน่ะ" "อ๋อ ค่ะๆ" ฉันรีบตอบกลับโดยเร็ว ''แค่นี้นะ เอาเป็นร้านเดิมก็ละกัน ... good lucky ^^ ''