CatWalk “กูจะดังให้มึงจำ”

by nooonaa

Catwalk 17 : ไม่ทน
 
 
 
+น้องหมาเล็ก+
 
 
รอ
 
รอ ร่อ ร้อ ร๊อ ร๋อ
 
ผมท่าจะเพ้อ
 
ก็ไม่รู้ทำไมแต่สมองผมมันมีแต่คำนี้...รอ
 
พอกลับจากห้องน้ำมันก็เดินแยกไปหาพี่ไอซ์ทันที ถึงจะโดนซักว่าทำไมไปนาน มันก็บอกแค่ว่าออกไปสูบบุหรี่ แต่ตาพี่ไอซ์นี่จิกผมเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่มันพูด ผมเลยทำได้แค่นั่งยิ้มอย่างเดียว
 
ตลอดงานเลี้ยงที่ผมคิดว่าจะอยู่แค่เดี๋ยวเดียวแต่ก็โดนพี่อาร์มรั้งให้อยู่จนงานเลิก ผมเลยได้ชนแก้วแล้วทำความรู้จักกับพี่ๆคนอื่นโดยมีหมาบ้าคอยนั่งจ้องอยู่ แล้วหมาบ้าตัวนั้นยังมีเจ้าของที่โคตรหวงนั่งซบไหล่กว้างนั่นอีก ผมเห็นแล้วอยากปาแก้วเหล้าที่อยู่ในมือใส่หน้ามันแล้วทวงสิทธิความเป็นเจ้าของมันคืน
 
อย่าให้ถึงทีกูนะมึงไอ้พี่ไอซ์ กูจะเอาให้มึงอกแตกตายเลยสัด!
 
อย่างนี้ใช่มั้ยที่เขาเรียกว่าแค้น
 
"เห้ยๆ กูอยากวอสก้าวะ วอสก้ากะมะนาวอะ ใครสนมั่ง" อยู่ๆพี่คนหนึ่งที่นั่งอยู่ซึ่งผมก็ทราบแล้วว่าเขาชื่อพี่โต้งก็ตะโกนฝ่าเสียงดนตรีเข้ามากลางโต๊ะ ทุกคนก็เห็นดีเห็นงามด้วย แต่คงต้องเว้นผมไว้คนล่ะ เพราะผมไม่ถูกกับวอสก้าเลยจริงๆ
 
ผมสามารถกินแอลกอฮอได้ทุกอย่าง กินเป็นลังๆก็ไม่เมา แต่ถ้าเจอวอสก้าแค่จิบเดียว...เมาเป็นหมาเลยทีเดียว แล้วอาการเมาผมชอบไประรานคนอื่นด้วยนั่นและที่เป็นปัญหา
 
ไม่นานบริกรก็มาเสิร์ฟวอสก้าขวดใหญ่ขวดหนึ่งพร้อมกับมะนาวฝานเป็นแว่นบางๆ พวกพี่เขาก็แจกแจงใส่แก้วแล้วส่งมาให้ทุกคนบนโต๊ะ แล้วมันก็มาอยู่ตรงหน้าผม ผมก็มองมันเฉยๆไม่หยิบหรืออะไรมัน แล้วยกแก้วเหล้าตัวเองดื่มต่อ แต่ไอ้พี่เวรโต้งมันดันสังเกตว่าผมยังไม่แตะแก้วนั้นสักแอะ มันเลยถามผม
 
"ทำไมมึงไม่กินวะ อร่อยนะเว้ย" แล้วก็เป็นไปตามคาด ทุกคนหันมามองผมกันหมด
 
ซวยแล้วกู
 
"คือ...ผมไม่ค่อยชอบอะครับ มันบาดคอไป" เรื่องไรจะบอกว่าถ้ามันเข้าไปอยู่ในตัวกูแล้วตายห่ากันพอดี
 
"เห้ย งี้ก็ต้องยิ่งกินเลย มึงจะได้ชิน"
 
ยังไม่เลิกยุ่งกับกูอีก
 
"ไม่เป็นไรครับพี่ ตามสบาย ผมกินนี่ก็พอแล้ว" แต่ดูท่าพี่แกจะไม่ยอมลามือง่ายๆ พี่มันจ้องหน้าผมนิดหน่อยก่อนจะหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนมันอีกสองคน เท่านั้นหละ ขนผมนี่ลุกพรึบพรับเลยทีเดียว
 
ลางร้ายมาชัดๆ
 
แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด ไอ้พี่อาร์มกับพี่สองวิ่งดิ่งมาล็อคแขนผมไว้แน่นทำให้ผมขยับตัวไปไหนไม่ได้ ก่อนพี่โต้งจะคว้าแก้ววอสก้าเดินมาทางผม
 
"เห้ยๆพี่! ผมกินมันไม่ได้จริงๆ พี่โซ่! พี่ช่วยผมด้วยดิ" แต่ไอ้พี่เวรมันกลับเชียร์ให้พี่โต้งรีบกรอกวอสก้าใส่ปากผม แถมทั้งโต๊ะยังจ้องเชียร์ตามอีก แล้วมันก็เป็นไปตามคาด มือใหญ่บีบปากผมให้เปิดออกแล้วกรอกวอสก้าเกือบครึ่งแก้วใส่หมด ผมนี่สำลักรสชาติขมของมันทันที พอน้ำใสไหลลงคอมันก็บาดคอจนน้ำตาไหล ผมนี่ก้มหน้าร้องซี๊ดอย่างกับไก่โดนเชือดก่อนที่ทุกคนในโต๊ะจะเฮกันลั่น
 
แฮ่กๆ
 
ตายแน่กู
 
ผมเชื่อว่าตอนนี้หน้าผมต้องแดงแล้วแน่ แล้วมันก็เริ่มขึ้น
 
 
 
 
+หมาใหญ่+
 
 
ตายยังวะ
 
แม่.งเอ้ย! ถ้าหมาก็สำลักวอสก้าตายกูจะเผาบ้านมึงให้หมดเลยสัด
 
ผมนั่งกำหมัดตัวเองแน่นแล้วคอยมองดูไอ้แวนถูกจับกรอกวอสก้าอย่างสนุก มันเองก็ดูตกใจไม่น้อย ผมเองก็แปลกใจว่าทำไมมันถึงดูไม่อยากกินขนาดนั้น เพราะผมเห็นมันนั่งดื่มตั้งชั่วโมงก็ไม่เห็นเมา
 
หรือว่ามันแพ้วอสก้า!
 
ตายแล้ว ถ้ามันช็อคขึ้นมาทำไงวะ!
 
ผมทำท่าจะลุกขึ้นไปช่วยมันแต่ก็โดนมือเล็กหยิกเข้าให้
 
"จะทำอะไรครับ" เสียงหวานนั้นดุผม ผมเลยชะงักแล้วนั่งดูมันเฉยๆ
 
กูชักจะทนมึงไม่ไหวแล้วนะไอ้ไอซ์ ถ้าหมากูเดี้ยงขึ้นมาเดี๋๋ยวมึงได้ตายคาอุ้งตีนกูแน่
 
"เยี่ยม! "
 
เฮ!
 
เสียงเฮลั่นเมื่อวอสก้าในแก้วหมด แล้วใบหน้าสวยนั้นก็ฟุบลงกับโต๊ะทันที
 
ตายยังวะ
 
"แฮ่กๆ" เสียงสำลักดังอย่างต่อเนื่องก่อนไอ้โซ่จะหยิบแก้วแป๊ปซี่ส่งให้มันดื่มล้างปาก แถมมือใหญ่ยังคงลูบขึ้นลูบลงบนหลังเนียนจนผมเริ่มรู้สึกตาร้อนผ่าว
 
อยากจะหักมือมันทิ้งจริงๆ
 
"ไหวมั้ยน้องแวน" ไอ้โซ่ก้มลงถามมันจนจมูกแตะเข้าที่กลุ่มผมหอม เพียงแค่นั้นมันก็เหมือนไฟลนก้น ผมแทบจะนั่งกับเก้าอี้ไม่ติด อยากจะลุกขึ้นไปเตะไอ้หน้าขาวนั่นจริง
 
แต่แล้วคนตัวเล็กก็เงยขึ้นมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่มันดูเซ็กซี่พิลึก ทุกคนที่เห็นใบหน้าสวยนั้นและดวงตาฉ่ำเย้นก็ค้างกันไปเป็นแถว ก่อนเสียงเล็กแหบจะเอ่ยขึ้นมาอย่างหวาน
 
"ร้อนอะ"
 
แม่.ง! แค่เสียงของกูก็ตั้งแล้วเถอะ
 
แล้วยิ่งตาเรียวเฉี่ยวนั้นกวาดมองเหมือนหาอะไรบางอย่างจนหยุดมาที่ผม แล้วมันก็ยิ้มแผ่
 
สัด! มึงน่ารักโคตร!
 
"พี่โซ่...ผมอยากกินไก่อะ" อยู่ๆมันก็ร้องขอเสียงหวาน ไอ้โซ่เลยรีบใช้ส้อมจิ้มไก่ให้
 
"อ้าม..." มันอ้าปากแล้วงับไก่ชิ้นนั้นเข้าปากก่อนจะยิ้มกริ่มให้ แค่นั้นทุกคนก็พร้อมกันเรียกหามันทันที
 
"น้องแวน...กินไก่มั้ย" คราวนี้เป็นไอ้โต้งที่ยื่นส้อมที่จิ้มไก้ชิ้นสวย ทำให้ร่างเล็กวิ่งดุกๆเข้าไปหาแล้วงับมันเข้าปาก
 
"อร่อย...เอาอีก เอาอีก"
 
ไอ้แวน! น่ารักเว้ย!
 
"มันเป็นไรวะ ทำไมมันดูยั่วขนาดนี้เนี่ย" ไอ้สองมันถามเสียงหลงเมื่อไอ้ตัวเล็กลึกขึ้นถอดเวื้อคลุมหนังสีดำออก เผยให้เห็นไหล่บางเล็กเนียนขาว
 
"ไอ้แวน! กูจะไม่ทนมึงแล้วนะเว้ย! มาเป็นเมียกูเถอะ!" คราวนี้ไอ้อาร์มกระโจนเข้าหามันก่อนจะตะครุบกอดจนแน่น ทำให้ร่างทั้งร่างตกลงไปอยู่ในอ้อมกอดมัน
 
อืม...ของกู!
 
"ไอ้อาร์ม! ปล่อยน้อง!" เสียงเพื่อนคนอื่นต่างก็ช่วยเข้ามาดึงร่างใหญ่ออกจากมัน โดยที่มันเอาแต่หัวเราะคิกคักเหมือนจักจี้เมื่อโดนหนวดไอ้อาร์มไซร้ แต่จมูกโด่งของไอ้อาร์มนี่ชักจะลามไปถึงแก้มแล้ว
 
จะไม่ทนดูแล้วนะ
 
"หยุดเลยนะพี่ทิว! นั่งกับผม! ห้ามลุก!" ไอ้ไอซ์พยายามดึงผมให้นั่งติดเก้าอี้
 
แต่ตอนนี้กูชักไม่ไหวแล้วนะเว้ย!
 
"ปล่อยพี่"
 
"ถ้าพี่ทิวลุก ผมจะส่งภาพที่พี่จูบกับมันให้พี่นักข่าว คราวนี้มันดับแน่!"
 
นี่มึงกล้าขู่กูหรอสัด! มึงคิดว่ากูจะกลัวมึงรึไง
 
"ก็ได้..." แต่ผมก็ต้องยอม ผมกลัวไอ้หมาเล็กจะอับอายเพียงเพราะมันจูบกับผู้ชาย ไอ้เพียงแค่ผมมันก็ไม่อายเท่าไหร่หรอก แต่มัน...นายแบบที่กำลังรุ่ง คงทนไม่ได้แน่
 
"อะ! พี่อาร์ม...ผมเจ็บน้า..." มือเล็กพยายามดันหน้าหื่นของไอ้บ้านั้นแต่ดันเหมือนไปยั่วอารมณ์หื่นเพิ่มขึ้นไปอีก ไอ้โซ่เลยพยายามกันออกโดยมีเพื่อนๆคนอื่นช่วย
 
"ปล่อยน้องเดี๋ยวนี้ไอ้อาร์ม! น้องมันเมาเนี่ยมึงเห็นมั้ย!"
 
โหย...เมาแล้วน่ารักขนาดนี้กูจะให้มึงเมาทุกวันเลยจริงๆ
 
"ไอ้แวน มึงเป็นเมียกูเถอะนะ" มันคงไม่ยอมแพ้ ตะล่อมขอจนร่างเล็กทำท่าหยุดคิด ผมเองก็คอยลุ้นว่ามันจะตอบยังไง
 
"ไม่ได้หรอก ผมมีแฟนแล้ว แล้วแฟนผมก็ดุมากด้วย" เสียงใสพูดออกมาเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่ผมนี่สิ...ช็อคไปแล้ว
 
มึงไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
 
"ใคร!" นั่นไม่ใช่เสียงผมนะ เป็นเสียงไอ้โซ่ที่ดูตกใจมาก โดยมีไอ้อาร์มอยากรู้ด้วย
 
"อยากรู้หรอ ฮ่าๆ จะบอกก็ได้...คนนั้นไง" แล้วนิ้วเรียวก็ชี้มั่วไปทั้งโต๊ะจนจับไม่ได้ว่ามันชี้ใคร ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าใครเป็นแฟนมัน
 
พ่อจะอัดให้ยับเลยจริงๆ
 
"คนไหนวะ...ไอ้สองหรอ" ไอ้อาร์มถามเสียงขุ่นในขณะที่คนชี้หัวเราะคิกคักเหมือนคุมอารมณ์ไม่ได้ ส่วนไอ้สองก็สั่นหน้าควับพยายามปฏิเสธว่าไม่ใช่ตัวเอง
 
"กูไม่เกี่ยวนะเว้ย"
 
มึงก็ลองใช่สิ กูเนี่ยแหละจะพามึงทัวร์ลงนรกเอง
 
หมากูใครห้ามแตะเว้ย!
 
"ดูสิ...ยั่วผู้ชายไปทั่ว" อยู่เสียงไอ้คนข้างๆก็พูดขึ้นมาเหมือนรังเกียจซะเต็มประดา แต่มันกลับทำให้ผมจี๊ดขึ้นสมอง
 
"พูดให้มันดีๆ มันเป็นเมียกู!" ตาผมจ้องมันอย่างหาเรื่องจนร่างบางผงะปล่อยมือจากแขนผม หน้ามันซีดเล็กน้อยก่อนจะกลับมาวีนใส่ผมเหมือนเดิม
 
"ผมก็เป็นเมียพี่นะ"
 
หึ...ฝันเฝื่องวะ
 
"แค่คืนเดียวกูไม่นับมึงเป็นเมียหรอก"
 
"พี่ทิว! พี่พูดแบบนี้ได้ยังไง!" มือเล็กทุบไหล่ผมอักๆจนเริ่มรำคาญ แต่ผมก็แค่มองมันด้วยหางตาเท่านั้น
 
"มึงอย่าสำคัญตัวผิด เพราะคนที่จะคิดแบบนั้นได้มีแต่ไอ้แวนเท่านั้น ส่วนมึง...ก็แค่ของเล่น"
 
"พี่ทิว!" เสียงวีนแตกนั้นเรียกสายตาจากทุกคนได้ดี ผมเองก็รีบเอานิ้วอุดหู นี่ขนาดเสียงดนตรีดังขนาดนี้มันยังทำให้ผมแสบหูได้
 
"ไอซ์!  มึงเป็นไรวะ" พี่ชายมันร้องถามก่อนจะยอมปล่อยไอ้แวนออกจากอ้อมแขน
 
"นายไหวมั้ยแวน" ผมมองตามเสียงก่อนจะเห็นมันกำลังถูกดึงให้ลุกขึ้น ไอ้โซ่ก็ดูเป็นห่วงเกินหน้า นี่ผมชักเริ่มไม่ชอบใจแล้วนะเว้ย
 
แต่แล้วร่างเล็กก็มองผมด้วยสายตาหวานฉ่ำก่อนเดินมาใกล้ ลิ้นเล็กก็เลียปากแผลบ มันจ้องตาผมแล้วก็ชี้หน้าให้
 
"นี่ไงแฟนผม"
 
!!!!!
 
ผมเชื่อว่าทุกคนกำลังอึ้งแบบผม
 
"นายว่าอะไรนะ!" ไอ้โซ่ร้องก่อนจะตามด้วยเสียงไอ้อาร์ม
 
"ไม่จริง!"
 
"ไปนอนได้ยัง ง่วงแล้วน้า" แล้วมันก็เดินงัวเงียมาหาผมก่อนจะยื่นมือมาให้
 
ให้ตายเถอะ...ถ้ามึงจะอ้อนกูแบบนี้
 
"ง่วงแล้วหรอ" ผมถามมันกลับก่อนจะจับมือนิ่มนั้นไว้ ทุกคนเองก็มองผมกับมันเหมือนอยากจะรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
 
งั้นกูจะให้พวกมึงเห็น...ว่าใครที่เป็นเจ้าของมัน
 
"อืม...ง่วงแล้ว" เสียงหวานบอกผมก่อนจะล้มตัวลงนั่งตัก แถมซบหน้าเข้าหาอกผมอีก ตอนนี้บอกได้คำเดียว...ฟินวะ
 
จะมีใครน่ารักเท่ามึงอีกมั้ย
 
"นี่! ลุกออกไปจากตักพี่ทิวเดี๋ยวนี้นะ!" แต่แล้วเสียงเล็กแหลมก็จิกด่าคนบนตักผมไม่ยั้ง แถมยังใช้มือกระชากเสื้อกล้ามสีขาวด้านหลังอย่างแรง ผมเห็นแบบนั้นก็แทบจะจับมันทุ่มลงโต๊ะ
 
"ไอซ์!" ผมรีบผวาคว้าร่างเล็กเข้าหาอกเมื่อมันทำท่าจะปลิวตามแรงกระชาก ใบหน้าสวยเริ่มเหยเกอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะมีน้ำตาคลอตามทันที
 
"เจ็บ...มันแกล้งผมอีกแล้ว"
 
"ไอซ์! กูบอกว่าอย่าทำร้ายเมียกูไงวะ!"
 
ผลัก!
 
แค่ได้ยินเสียงนั้นสั่นก็ทำให้ผมหน้ามึด ผมถีบอีกคนท่ี่นั่งข้างๆทันทีก่อนมันจะกลิ้งล้มลงไปงอตัวอยู่ข้างล่างตามแรง ถึงพี่ชายมันจะอยู่ผมก็ไม่กลัว
 
เพราะผมกลัวไอ้แวนเจ็บคนเดียว
 
"ไอ้ไอซ์! ไอ้ทิว! มึงถีบน้องกู!" ไอ้อาร์มปรี่เข้ามาจะเอาเรื่อง ผมเลยชี้หน้ามันไว้
 
"มึงลองเข้ามาสิ กูไม่ฆ่ามันก็บุญแล้วสัด แล้วก็ช่วยอบรมน้องมึงด้วยนะ อย่าขายตัวเพราะอยากดัง กูสมเพชวะ!" ผมด่ามันเสร็จก็อุ้มไอ้แวนลุกขึ้นทันที  มันเองก็คงพอเดาความหมายผมได้เลยหันไปเค้นความจากน้องชายมัน
 
"ไอ้ไอซ์! มึงไม่ได้ทำอย่างที่มันบอกใช่ม้ัย!"
 
"ฮือๆ พี่อาร์ม...ช่วยไอซ์ด้วย! มันใส่ร้ายไอซ์"
 
หึ ใส่ร้าย คนอย่างมึงกูไม่เสียเวลามานั่งกู่เรื่องหรอก เพราะมึงมันเลวยิ่งกว่านี้อีก
 
"พูดแบบนั้นไม่กระดากปากบ้างหรอวะ กูละอายแทนมึงจริงๆ" ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วพาไอ้แวนออกมาจากตรงนั้น ผมเองก็รู้ว่าไอ้อาร์มคงอยากจะจัดการผม  แต่มันคงรู้นิสัยน้องชายมันดีเลยไม่ว่าอะไร
 
"พี่ทิว! กลับมานะ! ไอซ์บอกให้กลับมาไง!" ผมชะงักเท้าฟังเสียงกรี๊ดร้องนั้นแล้วหันไปหา
 
"มึงจะเอาอะไรอีก อยากได้งานทุกอย่างของไอ้แวนกูก็ทำให้แล้วไง มันไม่สมใจมึงรึไง"
 
"ไอซ์ไม่สน! พี่ต้องเป็นของไอซ์เท่านั้น ถ้าพี่ไปกับมัน ผมจะส่งรูปให้นักข่าว"
 
หึ คิดจะขู่งั้นสิ
 
"เอาสิ...แล้วกูจะรอดู แต่ถ้ามึงทำแล้วก็อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะกัน" เพียงแค่นั้นผมก็อุ้มไอ้แวนออกมาทันที ผมไม่หันกลับไปอีกถึงแม้มันจะขู่ผมสารพัด แต่ก็เอาเถอะ หมามันจนตรอกก็อย่างนี้แหละ
 
"ไอ้แวน...ยืนก่อนนะ กูเอากุญแจรถก่อน" พอมาถึงรถผมก็ปล่อยมันลง แต่มันกลับมองผมตาฉ่ำด้วยน้ำตา ก่อนจะสายหน้าดิกๆให้
 
"ไม่เอา...ปล่อยเดี๋ยวก็หายไปอีก" คราวนี้มันพุ่งเข้ามากอดเอวผมไว้แน่นแล้วกดหน้าซุกเข้าที่อกผม
 
ตามตรง...กูอยากให้มึงเมาทุกวันเลยวะ
 
"ไม่หายหรอก คืนนี้กูจะให้มึงนอนกอด โอเคปะ" ผมตะล่อมมันด้วยข้อเสนอที่แสนแปลก เพราะผมเองต่างหากที่อยากทำ แต่มันกลับยิ้มแผล่แล้วพยักหน้าให้
 
"อืม...อยากกอดแล้ว"
 
ไอ้เหี้.ย! แล้วมึงกับกูจะถึงคอนโดมั้ย!
 
เพียงแค่นั้นผมก็เปิดประตูด้านหลังแล้วผลักมันเข้าไป มันล้มลงกับเบาะอย่างแรงก่อนจะลุกขึ้นมา
 
"เจ็บ..." ดูมันทำหน้าดิ...แม่ง! อยากฟัดมึงวะ
 
"เอามันตรงนี้แหละวะ กูไม่ไหวแล้วเว้ย!" ผมตรงเข้ากระชากเสื้อกล้ามมันขาดวิ่นก่อนจะดึงมันขึ้นคร่อมตัก แล้วใช้ลิ้นตวัดยอดอกเม็ดเล็กทันที
 
"อ่า จักจี้..." มันใช้มือปิดปากก่อนจะร้องซี๊ดเสียงหวาน แค่นั้นอารมณ์ผมก็ลุกพรึบจัดการไซร้ซอกคอหอมทันที
 
คิดถึง...ไม่ว่าใครก็หอมไม่ได้เท่ามันจริงๆ
 
"คิกๆ" เสียงหัวเราะเบาๆพร้อมกับมือกำเสื้อผมแน่น ยิ่งดวงตาปรือหวานนั่นอีก มันยิ่งทำให้ผมต้องการมันมากขึ้น
 
"คิดถึงกูปะ" ไม่รู้คิดยังไง แต่ผมอยากถาม อยากได้ยินคำว่าคิดถึงจากมัน มันเองก็เอียงคอมองผมพร้อมรอยยิ้มก่อนจะกดริมฝีปากสวยลงมาซ้ำๆ
 
"ไม่เห็นจะคิดถึงเลย"
 
ไม่คิดถึงแต่อ้อนกูแบบเนี่ยนะ
 
"ไม่เลยอ่อ" คราวนี้ผมจงใจกรีดนิ้วลงตรงร่องก้นมันช้าๆจนมันแอ่นบั้นท้ายตาม เสียงร้องอ่าก็สั่นเหมือนจะเริ่มไม่ไหว ผมเลยรีบแกะกางเกงยีนมันออก
 
"ใช่ ไม่เลย..."
 
หึ ปากแข็ง
 
"แต่อยากกอดมากกว่า" แค่นั้นก็ทำให้ผมยิ้ม มันน่ารักจริงๆ แล้วนี่มันยังเมาอยู่รึป่าว ทำไมมันดูดื้อเหมือนเดิม
 
"แล้วอยากกอดกูปะ" มันทำท่าคิดนิดหน่อยก่อนจะเขยิบลงจากตัก ก่อนจะถอยไปนั่งอีกฝั่งแล้วกระดิกนิ้วให้
 
"สุดๆอะ"
 
อึก
 
"แล้วมึงอย่ามาร้องทีหลังนะมึง" แค่นั้นผมก็จับกางเกงมันแล้วดึงพรืดออกพร้อมกับกางเกงในสีเทาอ่อน ทำให้ปล่อยแท่งเนื้อเล็กที่หัวปลายเริ่มฉ่ำ ก่อนจะแหวกเรียวขาเล็กออกกว้าง ผมเลยลูบมือลงที่ต้นขาขาวไปมาจนถึงเนื้ออูมแน่น
 
หมันเขี้ยววะ
 
"อะ ตรงนั้น..."
 
พอผมลงมือบีบเค้นแท่งเล็กของมันก็ยิ่งผวาอ้าขากว้างขึ้น จนขาอีกข้างถูกยกขึ้นไปวางบนเบาะคนนั่งข้างหน้า เผยให้เห็นช่องทางอุ่นสีชมพูสวย ผมมองน้ำลายก็แทบหก ทำไมมันดูเชิญชวนขนาดนี้...ทั้งที่มันไม่เห็นเหมือนของผู้หญิงเลยสักนิด
 
ไม่นานมือเล็กก็คว้าแท่งเล็กของตัวเองแล้วสาวขึ้นลงช้าเมื่อผมเอาแต่จ้องช่องทางไม่วางตา แต่ยิ่งมันทำแบบนั้นผมยิ่ง...ผมยิ่งไม่ไหว
 
"กูเข้าไปนะ" ถึงผมจะทำเป็นขอแต่มือนี่แกะกระดุมกางเกงทันทีไม่รออนุญาต มันเองก็ยิ้มกริ่มแล้วมองผมตาเยิ้ม
 
ยั่วชัดๆ
 
ผมไม่รอช้าจับปลายหัวแข็งจ่อทางช่องนุ่มนั้นไว้แล้วเคลื่อนตัวเข้าไปช้าๆ มือเล็กเองก็จิกแขนผมเหมือนระบายความเจ็บก่อนใบหน้าสวยจะเริ่มแหย
 
"เจ็บอ่า...อะ " มันร้องเสียงหลงแต่ก็พยายามทนให้ผมเคลื่อนตัวเข้า แผ่นอกเล็กเองก็กระเพื่อมเหมือนหายใจไม่ทันก่อนครางเสียงหวาน
 
"อ่า...อือออ  อืมมมม..."
 
เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดตามไรผมนุ่ม ผมเลยต้องหยุดดันแล้วดึงมันขึ้นนั่งตัก มันเองก็ผวาคว้าคอผมไว้แล้วดันตัวหนีแท่งอุ่นของผม
 
"อย่าเกร็งดิ ค่อยๆทิ้งตัวลงมา" มันพยักหน้ารับแล้วค่อยทิ้งน้ำหนักตามที่ผมบอก ช่องทางนุ่มค่อยๆกลืนน้องชายผมจนหมดแท่งจนปลายหัวแดงของผมขูดกับผนังอุ่น เล่นเอาผมร้องซี๊ดอย่างสุขสม มันทั้งแน่นทั้งอุ่นแล้วยังตอดผมถี่ยิบ ใจผมเริ่มเต้นถี่จนแทบหายใจไม่ทัน จึงพยายามดันบั้นท้ายกลมขึ้นช้าๆแล้วกดซ้ำลงมาอีก
 
"อ่าาาาา..."
 
"อืม ดีมาก...ดี ซี๊ด..."
 
"แฮ่กๆ มะ ไม่ไหว...ขยับไม่ได้ อ่า..." มังคงอึดอัดจนไม่มีแรง ผมเองก็พอจะเข้าใจเลยจับมันพลิกหันหลังโก่งบั้นท้ายให้
 
"จับแน่นๆนะ"
 
"อืม...อ๊ะ...อ๊าาาา" ยังไม่ทันจะรับคำผมก็สวนมันกลับ มันครางอ่าก่อนจะซบเบาะรถเหมือนหมดแรง มือเล็กก็พยายามดันเอวผมให้หยุดกระแทก แต่ยิ่งมันห้ามผมยิ่งลงแรงหนัก
 
"เหี้.ย! ตอดกูเหี้.ยๆ"
 
"อ่า...เบาๆ"
 
"ไม่ไหวแล้วมึง อีกนิดเดียว" ไม่รู้ทำไม ผมทำมันทีไรผมปล่อยไวตลอด
 
"ช้าๆ มะ ไม่ไหวแล้ว อะ.."
 
แม่งเอ้ย! กูไม่ไหวแล้ว
 
"พรั่บๆ ปั่บๆ ซี๊ดดด อ่า.." ผมปล่อยกระสุนเค็มแม็กก่อนจะถอนมันออกแล้วรีดออกให้หมด ร่างเล็กข้างใต้ก็หอบแฮ่กเหมือนหายใจไม่ทันก่อนรูร้อนจะขมิบถี่จนน้ำสีขาวขุ่นไหลย้อยออกมาจากรูร้อน ผมเลยจับแท่งร้อนเล็กแล้วช่วยมันชักจนมันปล่อยตาม มันเลยขยับตัวลุกขึ้นช้าๆผมเลยจับมามันนั่งกอดผมหอมแก้มมันซ้ำๆ
 
"เจ็บป่าว"
 
"อืม...เจ็บ" มันคงจะสร่างเมาบ้างแล้ว ตามันถึงดูแข็งเหมือนปกติ แต่มันก็ยังคงน่ารัก ผมเลยลูบหลังเนียนและต้นขามันซ้ำไปซ้ำมาจนอีกคนเริ่มนิ่ง
 
คงเหนื่อย...หลับไปแล้วมั้ง
 
"หลับแล้วหรอ"
 
"อืม..." หึ...เด็กน้อยเอ้ย
 
"งั้นกลับคอนโดกันนะ"
 
ผมคงทิ้งมันให้อยู่คนเดียวต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ น่ารักขนาดนี้ สงสัยผมต้องปกป้องมันเต็มที่ ให้มันอยู่กับผมตลอดไป
 
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++
131013
 
มันไม่ยอมปลดแบนให้อะ เดี๋ยวจะเปิดเรื่องcatwalkอีกเรื่องแล้ว ยังไงเก็เข้าไปดูในนั้นนะคะ เด็กดีแหละคะ
 
ปล.ช่วงนี้ติดเกมส์อะ 555