เเปลงโฉลมรักเพื่อนายนะ

  ช่วงเช้าที่น่าเบื่อที่ต้องนั่งเรียนมีเเต่คนจับจ้องมองไปทางไหนก้อมีเเต่คนมอง กริ้งๆๆๆหมดคาบเช้าเหลือคาบเย็นอีกเหนือยชะมัด
''เธอๆชื่ออะไรหรอครับน่ารักจัง"เเหม่มีคนมาจีบเเล้วอิอิ
''ชื่อดาวค่ะไปก่อนนะค่ะ''อึ่งละสิ
"เเล้วเราเคยเจอกันมาก่อนไหมครับ"มาอีกมุขเเล้ว
"ไม่เคยเจอค่ะเเล้วฉันขอตัวก่อนนะค่ะต้องไปกินข้าวกับเพื่อนค่ะ"อึ่งๆอีกเเล้ว
"โห ไปเเปลงโฉลมมาหรอครับ"นั้งไงเจออีกเเล้ววันนี้ทั้งวันซวยอีกเเน่
"สวยใช่ป่ะล่ะ''ฉันประชดเเล้วเดินไปหายัยเจนที่รถ
"ครับเเต่ผมนะเริ่มจะชอบคุณเเล้วซิครับคุณดาว"เเล้วรู้จักเราได้ไงเนี่ย
"เชิญคุณไปหาเด็กๆของคุณในโกดังเถอะค่ะ เด็กพวกนั่นคงเหงาเเย่เเล้วค่ะ"เราเล่นเเรงไปหรือป่าวเนี่ยเเต่ชั่งเหอะคงไม่ตายหรอผู้อย่างเค้าฉันรีบเดินไปหายัยเจอเดี๋ยวยัยนี้หงุดหงิดเหวี่ยงฉันอีก
"เดี๋ยวก่อนครับ ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าประชดผมหนักเท่าเธอเลยนะครับเธอต้องรับผิดชอบ"ฉันเริ่มเจ็บเเขนเพราะเเรงบีบของตาคิม
"ไม่มีทางเเน่นอนค่ะไปก่อนนะคิม"ฉันรู้สึกเขาเริ่มโกธรเเน่ๆเลย
"ยัยดาวทำไมมาช้าจังฉันรอจนจะบ้าเเล้วเนี่ย''เวอร์ไปมั้ง
''ไปเหอะฉันมีเรียนต้อนเย็นอีกฉันเลี้ยงเองนะ"ฉันพูดเเล้วรีบขึ้นรถเพราะเห็นว่าอีตาคิมเริ่มต่ามมาอีกเเล้ว
"อืม ฉันยืมรถเธอกลับด้วยนะเเล้วเเกโทรหาพี่ชายเเกมารับเลยนะ"พูดเหมือนง่ายเนอะยัยเจนเเต่ก็ต้องยอมเฮ้อเเต่ก็รอดจากตานั้นเเล้ว
ตกเย็นตอนเรียนเสร็จ
(ฮันโลค่ะพี่เดือน)
(อืม ว่ายังไงน้องพี่รีบ)
(พี่มารับ ดาวหน่อยสิรถดาวให้ยัยเจนยืม)
(พี่ไปไม่ได้น่ะน้องพี่ติดธุระนั่งเเท๊กซี่กลับเองเลยพี่อนุญาตินะน้อง)
(ค่ะได้ค่ะเเค่นี้นะค่ะ)ฉันเดินออกไปหน้าโรงเรียนตอนกลางคืนเเบบนี้หน้ากลัวมากเลยไม่เคยมาเดินเเบบนี้ด้วยสิเราพี่ชายบ้านี้ก็ติดธุระอีกโอ้ยอยากตาย