I Love You

     วันใหม่อีกแล้วสิ ฉันลุกขึ้นมาจากบนเตียงด้วยความหวังที่ว่า วันนี้ฉันจะมีเพื่อนนั่งกินข้าวอีกครั้งฉันยิ้มที่มุมปากและเริ่มอยากจะไปโรงเรียนแล้วสินะ
    
     ถึงโรงเรียนแล้วสินะฉันเดินตรงไปที่ห้องเรียนของฉันพร้อมแอบหันหน้าไปมองห้องข้างๆ   นั่นคือห้อง 1 ซึ่งเป็นห้องของชาร์ล ฉันเดินผ่านไปโดยที่ไม่กล้าที่จะเข้าไปทัก
    >>ไคล่า<<  เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง แต่! ฉันไม่กล้าที่จะหันกลับไป ทันใดนั้น ชาร์ลได้เดินมาอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำว่า หวัดดีชาร์ล...
Charles: ไคล่าวันนี้เราไปกินข้าวเที่ยงกันอีกมั้ย..
     ฉันแอบดีใจนิดๆกับคำชวนของชาร์ล ฉันอยากที่จะไปกินข้าวกับชาร์ลมากแต่ใจฉันรู้สึกไม่กล้าที่จะไปอีกแล้ว เพราะฉันไม่แน่ใจว่าฉันเริ่มจะคิดอะไรกับชาร์ลรึเปล่า ฉันปฎิเสทชาร์ลไปด้วยสีหน้าที่กล้าๆกลัวแล้วเดินเข้าห้องเรียนของฉันไป
     ฉันรู้สึกเสียดายที่ฉันไม่ได้ไป ฉันไม่รู้ว่านี่ฉันกำลังเป็นอะไรทำไมเวลาเจอกับชาร์ลแล้วหัวใจของฉันมันถึงได้เต้นรัวขนาดนี้
>>>>>>>>>>>>>>>>>>กรี๊ง....กรี๊ง....กรี๊ง....<<<<<<<<<<<<<<<<<
     เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกแล้วฉันคงต้องไปนั่งคนเดียวสินะ ฉันนั่งกินข้าวพร้อมกับนั่งมองชาร์ลที่นั่งกินข้าวอยู่ใต้ต้นไม้ ฉันตั้งคำถามให้ตัวเองว่าฉันคิดอะไรอยู่ แล้วถ้าฉันคิดแล้วเค้าจะคิดอะไรกับฉันบ้างไหม คำตอบนั้น.. ฉันคิดว่าเขาคงจะไม่มีทางมาคิดอะไรกับคนอย่างฉันได้หรอก แต่! ถ้าฉันจะคิดอะไรกับเขาหล่ะ.....
     ฉันพร้อมที่ยอมรับว่าฉันคิดอะไรกับเขาอยู่ถึงแม้เขาจะไม่คิดอะไรกับฉันก็เถอะ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆก็พอแล้ว ฉันเดินตรงเข้าไปหาชาร์ลพร้อมสีหน้าที่จริงจัง
Kyla: ชาร์ลฉันขอนั่งด้วยคนสิ (ฉันเริ่มเปร่งเสียงออกมา)
Charles: แน่นอนสิไคล่า นั่งได้อยู่แล้ว
    > ฉันเริ่มที่จะพูดคุยกับชาร์ลและเริ้มที่จะสนิทกับชาร์ลเข้าแล้วสิ <
     
------------- 2 อาทิตย์ผ่านมา ------------
     2 อาทิตย์ที่ผ่านมาถึงแม้แองเกิลจะไม่อยู่ แต่ฉันก็ยังมีเพื่อนอีกคนของฉันนั่งกินข้าวและคุยกันทุกวัน
Charles: ไคล่าๆ
Kyla: มีอะไรหรอชาร์ลถึงวิ่งหน้าตาตื่นอย่างนี้
Charles: เอิ่ม..ไคล่า ในอีกสองอาทิตย์นี้จะมีงานโรงเรียน ซึ่งจะมีกิจกรรมจับคู่บัดดี้ต่างห้อง ผมจึงอยากจะมาชวนไค่ล่าให้ช่วยมาเป็นคู่บัดดี้ของผมจะได้ไหมครับ
[Kyla]: ฉันอึ้งไปครู่หนึ่ง และแปลกใจมากว่าทำไม ชาร์ลถึงได้มาชวนฉันทั้งๆที่เพื่อนต่างห้องของชาร์ลก็มีอยู่หลายคน แต่ถึงกระนั้นฉันก็จะตอบเขาว่า "......................"