I Love You

     ผ่านมา 1 เดือนแล้วสินะที่ฉันต้องนั่งลิมหน้าต่างเพื่อดูสายลมพริ้วไหวไป ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับการที่จะต้องมาเรียนที่นี่ โดยไม่มีอะไรเลยเหมือนสายลมที่ผ่านไปวันๆ

Angle: ไคล่า ๆ ๆ ๆ.........

[Kyla]: เสียงนั่นพุ่งตรงมาที่ฉัน ความเงียบของฉันก็หายไปชั่วขณะ

Kyla: ว่าไรแองเกิล เสียงดังมาเลยนะ

Angle: ฉันได้ทุนไปทัศนศึกษาที่ประเทศอังกฤษมา เป็นเวลา 3 อาทิตย์

Kyla: จริงหรอแองเกิลฉันดีใจด้วยนะแองเกิล

Angle: อื้ม..อีก 2 วันฉันต้องไปแล้ว ฉันห่วงอยู่เรื่องเดียว

Kyla: เรื่องอะไรหล่ะ อย่างเธอมีเรื่องอะไรให้ห่วงด้วยหรอ

Angle: ก็เธอนั่นแหล่ะฉันไปแล้วเธอจะอยู่ยังไง

Kyla: ฉันอยู่ได้ 3 อาทิตย์เองไม่เห็นนานเลย

Angle: เธออยู่ได้จริงๆนะไคล่า งั้นวันนี้ฉันจะฉลองที่ฉันได้ทุนไปต่างประเทศที่บ้านของฉันเธอต้องมานะ ไคล่า

Kyla: แน่นอนฉันต้องไปแน่

>>>ที่บ้านของแองเกิล<<<

[Kyla]: ฮืม...ฉลองหรอฉันไม่ได้ฉลองกับเพื่อนมานานเท่าไหร่แล้วนะ....

Charles: ไคล่าๆ ยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้รีบเข้าไปในบ้านสิเพื่อนๆกำลังฉลองอยู่เลยนะ

[Kyla]: นั่นชาร์ลหนิฉันมองใบหน้าของเค้าอยู่ครู่หนึ่งพร้อมกับยิ้มให้เล็กน้อยและเดินตามเข้าไปในงานฉลอง

Angle: อ่าวไคล่ามาแล้วหรอมานั่งนี่สิไคล่า

[Kyla]: ในเวลานั้นฉันเสียใจมากฉันร้องไห้โดยที่ทำอะไรไม่ถูก ฉันกังวลว่าจะผ่านเวลานั้นออกมาได้อย่างไร จนกระทั่ง มีมือยื่นเข้ามาจับมือฉันและฉุดฉันออกจากงานไปฉันเงยหน้ามองดูคนคนนั้น นั่นคือ "ชาร์ล" เขาพาฉันวิ่งจนถึงสวนหลังโรงเรียน ในเวลานั้นฉันได้แต่จ้องมองหน้าของเขา สีหน้าของเขาช่างดูอบอุ่นจริงๆเหมือนสิ่งที่ฉันเคยวาดฝันว่าจะได้เจอกับคนที่อบอุ่น เขาได้ยกมือของเขาขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้กับฉันทำให้ฉันหยุดร้องไห้ไปในทันที

>>>วันต่อมา<<<

Angle: ไคล่าๆ..ฉันขอโทษนะเรื่องเมื่อวานอ่ะที่ปล่อยให้ เอลก้ามาะพูดจาแบบนั้น เธอไม่เป็นไรใช่มะ

Kyla: ฉันสบายดีแองเกิลฉันไม่เป็นไรหรอกสบายใจเถอะ

Angle: งั้นก็ดีแล้ว ไคล่าวันนี้ฉันต้องไปเตรียมตัวเรื่องไปต่างประเทศอ่ะฉันคงไปกินข้าวกลางวันด้วยไม่ได้แล้วสิ ฉันขอโทษทีนะ ไคล่า

Kyla: ไม่เป็นไรแองเกิลฉันสบายมาก (ฉันพูดออกไปเพื่อความสบายใจของแองเกิลโดยที่ฉันก็หยุดคิดไม่ได้ว่าฉันคงจะต้องนั่งกินข้าวคนเดียว)

[Kyla]: ฉันเดินหาที่นั่งคนเดียวโดยต่างไม่มีใครต้อนรับให้ฉันเข้าไปนั่งด้วยเลยซักคน

>>>>>>>ไคล่า ไคล่า ไคล่า<<<<<<<

[Kyla]: เสียงนั้น!.. ฉันหันควับไปที่เสียงนั่นเขาอยู่ตรงนั้นไงใต้ต้นไม้ฉันเดินตรงเข้าไปหาเพราะแน่ใจว่านั่นเป็นเสียงของชาร์ล วันนี้ถึงแม้แองเกิลจะไม่อยู่แต่ฉันก็ไม่รู้สึกว่าฉันเหงาแล้วฉันยังรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้อยู่กับชาร์ล