คู่แค้นแสนรัก

                 ช่วงสายของวันใหม่ทั้งคู่ยังคงหลับไหลอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ภาคินเริ่มขยับตัวเล็กน้อย เขามองดูใบหน้าไร้เดียงสาของหญิงสาวที่ยังคงหลับสนิท เขาจูบหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา 
 
    "  พี่ชายย " หญิงสาวตื่นขึ้นมา 
    " เมื่อคืนมีความสุขมั้ย " 
    " พี่ชายหนะ " นันทณาพลิกตัวหนี 
    " แล้วมีรึปล่าวหละ " ภาคินกอดจากด้านหลังอ้อนอ้อนนันทณาใหญ่
    " มีสิ " 
    " มากมั้ย " 
    " มากสิ" 
    " หรอ " ภาคินเริ่มปฏิบัตรการต่อ โดยการจูบต้นแขนนวลของหญิงสาว และพลิกตัวหญิงสาวกลับมา
    " อีกแล้วหรอ " หญิงสาวพูดอย่างเขิลอาย แต่ในใจก็ต้องการไม่แพ้กัน เขาเริ่มบรรเลงเพลงรักต่อจนถึงเที่ยง เสียงสวาทความเสน่หาของทั้งคู่ดังทั่วห้อง 
 
    " อ่าซ์ อ่าซ อ่าซ์  พะพี่ชาย ซะซัน  อ่าซ์ อ่าซ อ๋าซ์ "
    " ซะซันนน  พะพี่่  "
    "  ซะซัน  อะ อ๊าาา"
    "  อ๊าาาาา"  บทเพลงรักจบลงไป ทั้งคู่นอนหลับสนิทเพราะความเหนื่อยหน่าย ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็เย็นแล้ว
    " อีกมั้ย " ภาคินทะลึ้ง
    " ไม่เอาแล้ว กลับไร่กันดีกว่า " 
    " เก่งขึ้นนะ เรียนรู้เร็ว และอาจารย์สอนดีจริงๆ" ภาคินกระซิบข้างหูก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ 
    " ไอทะลึ้ง !" ภาคินหันหลังกลับมา นันทณาจับผ้าห่มไว้ ถอยหนี
    " เดี๋ยวก็โนลงโทษหรอก " เขาเดินเข้ามาใกล้เธอจะจูบปากเธอก่อนจะเดินเข้าห้องทำไป
 
 
    ที่ไร่ส้ม ทุกคนในไร่หลังจากที่รู้ข่าวดีของภาคิน นายใหญ่แห่งไร่ก็จัดการเลี้ยงแสดงความยินดี และต้อนรับนายน้อย อย่างใหญ่โต เมื่อรถของภาคินมาถึง ภาคินและนันทณาเดินลงจากรถ ต้องอึ้งกับความรักที่คนงานในไร่มีให้
    " พวกเราขอแสดงความยินดีด้วยนะครับนาย มันนี้พวกเราขออนุญาตปิดไร่หนึ่งวัน เพื่อแสดงความยินดีกับนาย และก็ยินดีต้อนรับนะครับนายน้อย " หัวหน้าคนงานกล่าว
    "  ขอบใจทุกคนมากนะ ขอบใจจริงๆ " ภาคินซาบซึ้ง
    " ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ^^" นันทณาเองก็ซาบซึ้งไม่แพ้กัน 
 
     งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นในทันที 
    " ไอชายแต่งงานกับซันทำไมไม่บอกชั้ลสักคำวะ " ภูผาเดินเข้ามาในงานอย่างหงุดหงิดหลังจากที่เพิ่งรู้ข่าวสดๆ
    " นิ งานแต่งชั้ลจัดไม่ถึง 1 ชั่วโมง ชั้ลเองก็ไม่แน่ใจว่าซันจะยอมแต่งรึปล่าว พอซันตกลงชั้ลก็เริ่มทำพิธีเลย"
    " แทบจะไม่เป็นพิธีซะด้วยซ้ำไปพี่ผา งานแต่งสายฟ้าแลบ เริ่มเร็วจบเร็ว ซันยัง งงๆอยู่เลย"
    " ซันนะใจดำไม่ยอมบอกพี่สักคำ "
   " ซันขอโทษ นะนะ ขอโทษจริงๆ " นันทณาสะกิดอ้อนภูผาให้หายโกรธ
   " ป้อนข้าวก่อนเดี๋ยวหายโกรธ "
   " ไอผา เมียกู เดี๋ยวก็โดนแตะหรอก " ภาคินสีหน้าไม่พอใจ
   " ทำเป็นหวง แหมเอ่ยยย " 
 
    เที่ยงคืน งานเลี้ยงก็จบลงด้วยดี ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน นันทณาและภาคินไปยังบ้านท้ายสวน
 
    " พี่ชาย ทำไมไม่คุยกับซัน พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย " ภาคินเดินหน้ามุ้ยเข้าบ้าน
    " ชอบไปอ้อนผู้ชายคนอื่น โกรธ "
    " ที่หลังไม่อ้อนแล้ว ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวซันอาบต่อ" ภาคินจูบหญิงสาวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป 
    " เสร็จแล้ว ซันไปอาบน้ำได้แล้ว " ภาคินพูดจบนันทณาก็เดินเข้าห้องน้ำ ภาคินเดินมานอนที่เตียง ไม่นานนกหญิงสาวก็เดินออกมาในชุดนอนบางสีฟ้าอ่อน ภาคินมองอย่างหื่นๆ
    " สายตาหื่นอีกแล้ว ไม่เอาแล้วนะ ซันง่วง " 
   " ก็ซันอยากยั่วพี่เอง ช่วยไม่ได้" ภาคินลุกจากเตียงมาอุ้มหญิงสาว และวางร่างของเธอลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน
   " ซันไม่ได้ยั่วสักหน่อย  พี่นั้นแหละ หน้าหื่น บ้ากาม "
   " พี่ก็หื่นกับซันคนเดียวนั้นแหละ " เพลงรักเริ่มบรรเลงขึ้น และบรรเลงอย่างต่อเรื่องจนรุ่งสราง ทั้งคู่นอนหลับไหลเกือบเที่ยง  เสียงประตูเคาะดังขึ้นและดังมากเรื่อยๆ จนภาคินจำต้องลุกจากเตียงออกไปเปิดประตู
    " เฮ้ยย !!!" ภาคินและโอนุชิตอุทานพร้อมกัน ก็แหงหละ ภาคินเล่นไม่ใส่เสื้อผ้า มีแต่ผ้าขนหนูตัวเดียวที่ห่มส่วนล้างของเขาไว้ ภาคินพยามปิดประตู แต่ก็ถูกโอนุชิตผลักเขามา เขาเดินไปยังห้องนอน ก่อนจะพบว่านันทณานอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราว โดยไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ มีเพียงผ้านวมหนาสีน้ำตาลอ่อนที่ปกคลุมร่างของเธอไว้ 
    "  ไอชายยย !!! " โอนุชิตหัวเสียแต่ทำอะไรไม่ได้
    " เฮ้ย มันเรื่องปกติ " ภาคินทำหน้าไม่ถูก
 
    " ปกติบ้าอะไร เล่นกันจนเช้าเนี่ย แล้วดู น้องชั้ลหมดสภาพเลย เบาๆหน่อยสิวะ "
    " อย่าว่าแต่ชั้ลเลย แกก็อย่าหักโหมกับอิณให้มันมาก " ภาคินยิงคำตรง โอนุชิตยิ้มแห้งๆ
    " แล้วนี่มาทำไม "
    " ชั้ลอยู่โรงพยาบาล "
    " เป็นอะไรวะ !!"
    " แพ้ท้อง หนักเลย สงสัยคงจะได้ลูกแฝด" โอนุชิตยิ้มดีใจ
    " ของชั้ลก็น่าจะแฝด ^^"
    " ไอชายมึง เบาๆหน่อยก็ดีนะ "
    " ไอเบาหนะเบา แต่ต้องถี่หน่อยช่วงนี้ เดี๋ยวตามไม่ทัน "
    "  เฮ้ย ไม่ได้นะ ไม่ได้ เฮ้ยย ไอชาย ออกมาคุยกันก่อน เฮ้ยยย " โอนุชิตถูกผลักออกจากประตูบ้าน
    " ไปดูแลอิณได้แล้วไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้ลไปเยี่ยม วันนี้ไม่ไหวจริงๆหวะ เพลีย 5555" ภาคินเดินขึ้นเตียงกลับไปนอนกอดนันทณาต่อ หญิงสาวยังคงหลับไหลไม่รู้เรื่อง 
     " โธ่เว้ยย  ไอชาย !!! ไอบ้ากาม  !!" โอนุชิตยังคงหวงน้องสาวอยู่แต่ทำอะไรไม่ได้จำต้องเดินจากไป
                 
                 5 ปีผ่านไปกับความรักของภาคินและนันทณา วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเธอและเขา แต่นี่ก็สายมากแล้ว เขาและเธอยังคงนอนหลับไหลอยู่บนเตียง
 
         " ปะป๊าา มะม๊าาา เปิดประตูใน ไบร์ทหน่อย "
         " ปะป๊าา มะม๊าาา เปิดประตูในริดาหน่อย " 
 
   ภาคินและนันทณาสะดุ้งตื่นกับเสียงเรียกของเด็กผู้ชายและเด็กหญิงที่ยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง ทั้งคู่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปเดินประตูพร้อมกัน
 
   " ทำไมป๊ากับม๊า ต้องล็อคห้องด้วย " ธาริดา แฝดน้องสาวเอ่ยถาม
   " นั้นสิ นี่ก็สายแล้ว ทำไมยังไม่อาบน้ำอีก " ธารธร แฝดพี่ชายเอ่ยถาม
   " อ่อ เอ่อ รอแปบนะครับ เดี๋ยวป๊าไปอาบน้ำเลย "
   " ม๊าก็ไปอาบน้ำเลยเหมือนกัน ^^"
   " งั้นเดี๋ยวริดา กับพี่ไบร์ทไปรอที่บ้านใหญ่นะครับ " 
   " โอเคค่ะ " ทั้งคู่รีบไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วว 
 
   " อั๊วะ !! อั๊วะ !! " 
    " พี่ชายเป็นอะไรรึปล่าว ทำไมเป็นแบบนี้เป็นอาทิตย์แล้ว " นันทณาลูบหลังภาคินที่อ้วกอยู่
   " ประจำเดือนไม่มากี่เดือนแล้ว "
   " สองเดือนแล้วค่ะ "
   " เฮ้ย !!!!" ทั้งคู่ตกใจ
   " หรือว่าท้อง !!!"
 
    " ดีใจจังเลยยยยย " ภาคินอุ้ยนันทณาขึ้น 
    " ปล่อยได้แล้ว !" นันทณาจูบภาคินอย่างแผ่วเบา
    " มีความสุขจังเลยพี่ชาย "
    " พี่รักซันนะ รักมาก มากมากมากมาก "
                            
                                                    จบบริบูรณ์