คู่แค้นแสนรัก
เขียนโดย กลางสายฝน
วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 01.08 น.
แก้ไขเมื่อ 1 มกราคม พ.ศ. 2557 01.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
47) จบบริบูรณ์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความช่วงสายของวันใหม่ทั้งคู่ยังคงหลับไหลอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ภาคินเริ่มขยับตัวเล็กน้อย เขามองดูใบหน้าไร้เดียงสาของหญิงสาวที่ยังคงหลับสนิท เขาจูบหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา
" พี่ชายย " หญิงสาวตื่นขึ้นมา
" เมื่อคืนมีความสุขมั้ย "
" พี่ชายหนะ " นันทณาพลิกตัวหนี
" แล้วมีรึปล่าวหละ " ภาคินกอดจากด้านหลังอ้อนอ้อนนันทณาใหญ่
" มีสิ "
" มากมั้ย "
" มากสิ"
" หรอ " ภาคินเริ่มปฏิบัตรการต่อ โดยการจูบต้นแขนนวลของหญิงสาว และพลิกตัวหญิงสาวกลับมา
" อีกแล้วหรอ " หญิงสาวพูดอย่างเขิลอาย แต่ในใจก็ต้องการไม่แพ้กัน เขาเริ่มบรรเลงเพลงรักต่อจนถึงเที่ยง เสียงสวาทความเสน่หาของทั้งคู่ดังทั่วห้อง
" อ่าซ์ อ่าซ อ่าซ์ พะพี่ชาย ซะซัน อ่าซ์ อ่าซ อ๋าซ์ "
" ซะซันนน พะพี่่ "
" ซะซัน อะ อ๊าาา"
" อ๊าาาาา" บทเพลงรักจบลงไป ทั้งคู่นอนหลับสนิทเพราะความเหนื่อยหน่าย ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็เย็นแล้ว
" อีกมั้ย " ภาคินทะลึ้ง
" ไม่เอาแล้ว กลับไร่กันดีกว่า "
" เก่งขึ้นนะ เรียนรู้เร็ว และอาจารย์สอนดีจริงๆ" ภาคินกระซิบข้างหูก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
" ไอทะลึ้ง !" ภาคินหันหลังกลับมา นันทณาจับผ้าห่มไว้ ถอยหนี
" เดี๋ยวก็โนลงโทษหรอก " เขาเดินเข้ามาใกล้เธอจะจูบปากเธอก่อนจะเดินเข้าห้องทำไป
ที่ไร่ส้ม ทุกคนในไร่หลังจากที่รู้ข่าวดีของภาคิน นายใหญ่แห่งไร่ก็จัดการเลี้ยงแสดงความยินดี และต้อนรับนายน้อย อย่างใหญ่โต เมื่อรถของภาคินมาถึง ภาคินและนันทณาเดินลงจากรถ ต้องอึ้งกับความรักที่คนงานในไร่มีให้
" พวกเราขอแสดงความยินดีด้วยนะครับนาย มันนี้พวกเราขออนุญาตปิดไร่หนึ่งวัน เพื่อแสดงความยินดีกับนาย และก็ยินดีต้อนรับนะครับนายน้อย " หัวหน้าคนงานกล่าว
" ขอบใจทุกคนมากนะ ขอบใจจริงๆ " ภาคินซาบซึ้ง
" ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ^^" นันทณาเองก็ซาบซึ้งไม่แพ้กัน
งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นในทันที
" ไอชายแต่งงานกับซันทำไมไม่บอกชั้ลสักคำวะ " ภูผาเดินเข้ามาในงานอย่างหงุดหงิดหลังจากที่เพิ่งรู้ข่าวสดๆ
" นิ งานแต่งชั้ลจัดไม่ถึง 1 ชั่วโมง ชั้ลเองก็ไม่แน่ใจว่าซันจะยอมแต่งรึปล่าว พอซันตกลงชั้ลก็เริ่มทำพิธีเลย"
" แทบจะไม่เป็นพิธีซะด้วยซ้ำไปพี่ผา งานแต่งสายฟ้าแลบ เริ่มเร็วจบเร็ว ซันยัง งงๆอยู่เลย"
" ซันนะใจดำไม่ยอมบอกพี่สักคำ "
" ซันขอโทษ นะนะ ขอโทษจริงๆ " นันทณาสะกิดอ้อนภูผาให้หายโกรธ
" ป้อนข้าวก่อนเดี๋ยวหายโกรธ "
" ไอผา เมียกู เดี๋ยวก็โดนแตะหรอก " ภาคินสีหน้าไม่พอใจ
" ทำเป็นหวง แหมเอ่ยยย "
เที่ยงคืน งานเลี้ยงก็จบลงด้วยดี ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน นันทณาและภาคินไปยังบ้านท้ายสวน
" พี่ชาย ทำไมไม่คุยกับซัน พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย " ภาคินเดินหน้ามุ้ยเข้าบ้าน
" ชอบไปอ้อนผู้ชายคนอื่น โกรธ "
" ที่หลังไม่อ้อนแล้ว ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวซันอาบต่อ" ภาคินจูบหญิงสาวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
" เสร็จแล้ว ซันไปอาบน้ำได้แล้ว " ภาคินพูดจบนันทณาก็เดินเข้าห้องน้ำ ภาคินเดินมานอนที่เตียง ไม่นานนกหญิงสาวก็เดินออกมาในชุดนอนบางสีฟ้าอ่อน ภาคินมองอย่างหื่นๆ
" สายตาหื่นอีกแล้ว ไม่เอาแล้วนะ ซันง่วง "
" ก็ซันอยากยั่วพี่เอง ช่วยไม่ได้" ภาคินลุกจากเตียงมาอุ้มหญิงสาว และวางร่างของเธอลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน
" ซันไม่ได้ยั่วสักหน่อย พี่นั้นแหละ หน้าหื่น บ้ากาม "
" พี่ก็หื่นกับซันคนเดียวนั้นแหละ " เพลงรักเริ่มบรรเลงขึ้น และบรรเลงอย่างต่อเรื่องจนรุ่งสราง ทั้งคู่นอนหลับไหลเกือบเที่ยง เสียงประตูเคาะดังขึ้นและดังมากเรื่อยๆ จนภาคินจำต้องลุกจากเตียงออกไปเปิดประตู
" เฮ้ยย !!!" ภาคินและโอนุชิตอุทานพร้อมกัน ก็แหงหละ ภาคินเล่นไม่ใส่เสื้อผ้า มีแต่ผ้าขนหนูตัวเดียวที่ห่มส่วนล้างของเขาไว้ ภาคินพยามปิดประตู แต่ก็ถูกโอนุชิตผลักเขามา เขาเดินไปยังห้องนอน ก่อนจะพบว่านันทณานอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราว โดยไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ มีเพียงผ้านวมหนาสีน้ำตาลอ่อนที่ปกคลุมร่างของเธอไว้
" ไอชายยย !!! " โอนุชิตหัวเสียแต่ทำอะไรไม่ได้
" เฮ้ย มันเรื่องปกติ " ภาคินทำหน้าไม่ถูก
" ปกติบ้าอะไร เล่นกันจนเช้าเนี่ย แล้วดู น้องชั้ลหมดสภาพเลย เบาๆหน่อยสิวะ "
" อย่าว่าแต่ชั้ลเลย แกก็อย่าหักโหมกับอิณให้มันมาก " ภาคินยิงคำตรง โอนุชิตยิ้มแห้งๆ
" แล้วนี่มาทำไม "
" ชั้ลอยู่โรงพยาบาล "
" เป็นอะไรวะ !!"
" แพ้ท้อง หนักเลย สงสัยคงจะได้ลูกแฝด" โอนุชิตยิ้มดีใจ
" ของชั้ลก็น่าจะแฝด ^^"
" ไอชายมึง เบาๆหน่อยก็ดีนะ "
" ไอเบาหนะเบา แต่ต้องถี่หน่อยช่วงนี้ เดี๋ยวตามไม่ทัน "
" เฮ้ย ไม่ได้นะ ไม่ได้ เฮ้ยย ไอชาย ออกมาคุยกันก่อน เฮ้ยยย " โอนุชิตถูกผลักออกจากประตูบ้าน
" ไปดูแลอิณได้แล้วไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้ลไปเยี่ยม วันนี้ไม่ไหวจริงๆหวะ เพลีย 5555" ภาคินเดินขึ้นเตียงกลับไปนอนกอดนันทณาต่อ หญิงสาวยังคงหลับไหลไม่รู้เรื่อง
" โธ่เว้ยย ไอชาย !!! ไอบ้ากาม !!" โอนุชิตยังคงหวงน้องสาวอยู่แต่ทำอะไรไม่ได้จำต้องเดินจากไป
5 ปีผ่านไปกับความรักของภาคินและนันทณา วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเธอและเขา แต่นี่ก็สายมากแล้ว เขาและเธอยังคงนอนหลับไหลอยู่บนเตียง
" ปะป๊าา มะม๊าาา เปิดประตูใน ไบร์ทหน่อย "
" ปะป๊าา มะม๊าาา เปิดประตูในริดาหน่อย "
ภาคินและนันทณาสะดุ้งตื่นกับเสียงเรียกของเด็กผู้ชายและเด็กหญิงที่ยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง ทั้งคู่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปเดินประตูพร้อมกัน
" ทำไมป๊ากับม๊า ต้องล็อคห้องด้วย " ธาริดา แฝดน้องสาวเอ่ยถาม
" นั้นสิ นี่ก็สายแล้ว ทำไมยังไม่อาบน้ำอีก " ธารธร แฝดพี่ชายเอ่ยถาม
" อ่อ เอ่อ รอแปบนะครับ เดี๋ยวป๊าไปอาบน้ำเลย "
" ม๊าก็ไปอาบน้ำเลยเหมือนกัน ^^"
" งั้นเดี๋ยวริดา กับพี่ไบร์ทไปรอที่บ้านใหญ่นะครับ "
" โอเคค่ะ " ทั้งคู่รีบไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วว
" อั๊วะ !! อั๊วะ !! "
" พี่ชายเป็นอะไรรึปล่าว ทำไมเป็นแบบนี้เป็นอาทิตย์แล้ว " นันทณาลูบหลังภาคินที่อ้วกอยู่
" ประจำเดือนไม่มากี่เดือนแล้ว "
" สองเดือนแล้วค่ะ "
" เฮ้ย !!!!" ทั้งคู่ตกใจ
" หรือว่าท้อง !!!"
" ดีใจจังเลยยยยย " ภาคินอุ้ยนันทณาขึ้น
" ปล่อยได้แล้ว !" นันทณาจูบภาคินอย่างแผ่วเบา
" มีความสุขจังเลยพี่ชาย "
" พี่รักซันนะ รักมาก มากมากมากมาก "
จบบริบูรณ์
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ