คู่แค้นแสนรัก

              หนุ่มหล่อ ร่างสูงใหญ่ ในชุดสูทเท่ กำลังลงโทษลูกน้องตัวเองจากการกระทำผิดครั้งใหญ่ที่ไม่หน้าให้อภัย ชยคนหนึ่งที่ถูกเล่นงานโดน ราชันย์ มือขวาของราชันย์ จนน้วม หน้าบวมช้ำ มีเลือดไหลออกมา นอนคุดคู้ดวยความเจ็บปวด
 
   " ชั้ลบอกแล้วใชมั้ยว่าอย่ารักแกผู้หญิง แล้วอย่าใช้วิธีทวงหนี้แบบป่าเถื่อน" ราชันย์ ชี้หน้าด่าลูกน้องของตัวเอง
 
   " แล้วไอแนวร่วมของแกชั้ลก็จับส่งตำรวจหมดแล้ว ต่อไปก็จะเป็นคิวของแก" ราชันย์
 
   " นายๆ ช่วยผมด้วย นาย ผมขอโทษ นาย !" ชายคนนั้นแหกปากร้องโวยวายขอความช่วยเหลือ 
 
   " นายครับ แพรวาหายตัวไปครับ" ลูกน้องอีกคนในสูทตัววิ่งเข้ามารายงาน
 
  " ออกตามหาให้ทั่ว  เร็ว !!" ราชันย์ออกคำสั่งก่อนจะวิ่งตามหาแพรวา
 
   ทางด้านแพรวาที่หลบหนีออกมาจากบ้านของตัวเอง ใบหน้าที่มีรอยช้ำข้างมุมปาก ต้นแขนที่มีรอยช้ำจากการทำร้่าย หญิงสาวโอบกอดตัวเองร้องไห้โฮออกมา 
 
   " กรี๊ดดด  กริ๊ดดดดด  ปล่อย ปล่อย  ฮือออ ฮือออออ" ร่างแพรวาถูกกระชาก กลบเข้าไปในบ้านดังเดิม และถูกผลักให้ล้มลงตรงหน้าของราชันย์
 
   " ไอชาติชั่ว แกให้ลูกน้องแกมาข่มขืนชั้ล  แกมันเลวว  ฮืออ ฮือออ"
 
   " ชั้ลไม่ได้สั่ง !!" ราชันย์หน้าเรียบเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
   " ปล่อยชั้ลไปสิ สิ่งที่แกทำมันก็สาสมกับเงินที่ชั้ลเป็นหนี้แกแล้ว ฮืออ ฮือออ"
 
   " เธอคิดว่าตัวเธอเองมีค่ามากขนาดนั้นเลยหรอ" ราันย์พูดอย่างเรียบเฉย
 
   " แล้วแกต้องการอะไรอีก ชั้ลไม่เหลืออะไรแล้ว ฮือออ ฮือออ ชั้ลไม่เหลืออะไรแล้วว"  แพรวาร้องไห้หนัก ในใจคิดแค้นอิณทินีและนันทณาที่ต้องทำให้เธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้ แพรวาโทษว่าสิ่งที่เธอต้องพบเจอ เป็นเพราะอิณทินีเข้ามาในชีวิตเธอ ทำให้โอนุชิตไม่แต่งงานกับเธอ  แพรวาคิดแผนอะไรบางอย่าง
 
  " ชั้ลมีคนที่สามารถมาล้างหนี้ให้กับชั้ลได้" แพรวาเช็ดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเจรจากับราชันย์
 
  " ใคร ! " ราชันย์เอ่ยถามอย่างสงสัย  แม้้แพรวาจะไม่เคยเห็นใบหน้าของเขาตอนยู่สวิต ที่ราชันย์ก็รู้จักเธอดี และรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไงและคิดยังไงกับนันทณา
 
   " นังอิณ อิณทินี รัฒนาพิพัฒน์ ชั้ลจะไปเอาตัวมันมาไถ่หนีให้กับนาย" ราชันย์แค้นกำหมัดแน่นกับการต่อรองของแพรวา เขารู้ดีว่อิณทินีเป็นอะไรกับนันทณา ภาพวันวานที่เขาแอบตามโอนุชิตกับอิณทินีไปที่ทะเล เพื่หานันทณา และเขาก็เจอกับนันทณาที่นั้น ... ไม่มีอะไรที่ราชันย์จะไม่รู้ถ้าเป็นเรื่องของหญิงสาวคนเดียวที่เขารัก
 
   " เธอจะทำยังไง" ราชันย์เอ่ยถาม
 
   " ชั้ลมีวิธีของชั้ล ถ้าชั้ลถ้ามาได้ หนี้ระหว่างชั้ลกับนายเธอมาหมดกัน" 
 
   " ได้ !!"  สิ้นเสียงราชันย์แพรวาเดินออกไปทันที
 
 
 
        บ้านรัตนาพิพัฒน์  นันทณายังคงนั่งเหม่อลอยอยู่ในสวนหย่อมหน้าบ้าน ไม่นานเสียงกริ๊งก็ดังขึ้น  นันทณาลุกเดินออกไปเปิดประตู
 
   " แพรวา  !"  นันทณามองใบหน้าแพรวาที่มีรอยช้ำ  แพรวาเข้ากอดนันทณาร้องไห้หนัก
 
   "  ซันช่วยชั้ลด้วย  ฮืออ ๆๆๆ  ช่วยชั้ลด้วย ชั้ลไม่เหลือใครแล้ว  ฮือออ"
 
   "  บอกชั้ลสิ หยุดร้องก่อน บอกชั้ลว่าเธออยากให้ชั้ลช่วยอะไร บอกชั้ลสิ" นันทณากอดปลอบแพรวา
   "  ชั้ลไม่เหลืออะไรแล้ว ชั้ลไม่เหลือใครอีกล้ว พ่อแม่ พี่ชายก็ตายไปหมดแล้ว  เธอช่วยชั้ลหน่อยนะ ซัน ฮือออ ฮืออออ ฮืฮออ"
   " เธอต้องการอะไร บอกชั้ลมา ชั้ลเต็มใจช่วยเธอทุกอย่าง "
     "  ชั้ลไม่อยากรบกวนเธอ ชั้ลรู้ว่าเธอลำบากใจ แต่ชั้ลสัญญาว่าจะไม่กวนใจเธอ พี่โอ แล้วก็อิณอีก ฮ์ออ ฮือออ ฮือออ"
   "  ไอแพร   แกบอกชั้ลมานะว่าแกต้องการอะไร แกอยากให้ชั้ลช่วยอะไร อย่าเอาแต่ร้งไห้แบบนี้สิ "
   "  ชั้ลอยากไปหาไมเคิล แต่ชั้ลติดต่อเค้าไม่ได้เลย ไมเคิลเป็นคนเดียวที่ช่วยชั้ลได้ ฮืออ ฮือออ"
   "  แล้วแกจะให้ชั้ลช่วยยังไง บอกชั้ลสิ อย่าร้องงง"
   "  ชั้ลขอยืมใช่โทรศัพท์ กับรถแกหน่อยได้มั้ย ตอนนี้ชั้ลไม่มีอะไร ไม่มีแม้แต่เงินสักบาทเดียว ฮือออ ฮือออ  ฮือออ  " 
     "  ได้สิได้สิ  แกรอชั้ลตรงนี้นะ"  นันทณารีบวิ่งเข้าไปในบ้าน แพรวายิ้มเยาะ   นันทณากลับมาพร้อมกับโทรศัพท์และขับรถมาจอดให้กับแพรวา พร้อมด้วยเงินจำนวนหนึ่ง
   "  ขอบใจมากนะซัน ชั้ลต้องไปแล้ว  แล้วชั้ลจะติดต่อกลับมานะ" สิ้นคำพูดแพรวาก็ขับรถออกไปทันที
 
 
      ขณะเดียวกันกับที่อิณทินีและภาคินขับรถออกมาจากไร่ส้ม 
   "  เจอกันแล้วก็พูดจาดีๆนะ ไม่ใช่ไปพูดร้ายกับเค้าอีก เข้าใจมั้ย" อิณทินีบ่นๆ
   "   ครับผมมมม"  ภาคินกวนๆ  
 
      ตึลือลึงง ๆๆ  เสียงขอความโทรศัพท์อิณทินีดังขึ้น หน้าจอโชว์ว่าเป็นเบอร์ของซัน ' อิณมาช่วยซันหน่อย มีคนจีบตัวชั้ลมา อย่าบอกใคร อย่างแจ้งตำรวจ ไม่นั้นพวกมันฆ่าชั้ลตายแน่ เธอต้องมาคนเดียว มาตามที่ที่ชั้ลบอก อย่าบอกใครเด็ดขาดนะ  รีบๆมานะ ชั้ลรออยู่' 
 
    อิณทินีหน้าซีด ในขณะที่แพรวายิ้มร้าย
 
    "  พี่ชายค่ะ เดี๋ยวจอดรถให้อิณที่ห้างด้านหน้านะค่ะ เดี๋ยวอิณไปหาเพื่อนก่อน พี่ชายไปหาซันที่บ้านเลยนะ  อิณไปหละ" อิณทินีรีบลงจากรถอย่างเรว ภาคินงงๆ แต่ก็ไม่สงสัยอะไรขับรถออกไปทันที  เมื่อเห็นภาคินขับรถไป อิณทินีก็รีบขึ้นรถแท็กซี่ไปยังที่หมายทันที  
 
     บริเวณตึกร้างที่ บรรยากาศเงียบจนหน้ากลัว  แพรวาเดินลงออกมาจากรถของนันทณา ไม่นานนักอิณทินีก็มาถึง อิณทินีรีบลงจากรถและวิ่งมายังรถของแพรวาทันที แพรวาเดินออกมาจากตึกร้าง  อิณทินีตกใจ
 
       "  คุณจับตัวซันมาหรอ" อิณทินีเอ่ยถาม
     "   ป่าว นังซันมันอยู่ที่บ้าน " แพรวาพูดพร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นมาให้ดู
     "   นั้นมันโทรศัพท์ซันหนิ" อิณทินีน้าซีด
    "  ใช่ !! 555 ชั้ลไปหามันมา ได้มาทั้งรถ ทั้งโทรศัพท์ ทั้งเงิน รวมทั้งเธอนังอิณทินี" แพรวาเข้าไปกระชากตัวอิณทินี อิณ พยามสู้แต่ก็สู้แรงแพรวาไม่ได้ แพรวาใชผ้าที่ผืนเล็กที่มียาสลบโปะไปยังจมูกอิณทินี อิณดิ้นอย่างแรงก็ก็เริ่มอ่อนตัวลง
    "  ช่วยใช้หนีให้ชั้ลหน่อยนะ " แพรวาพยามลากร่างอิณทินีขึ้นรถ จนสำเร็จและขับออกไปทันที
 
   ขณะเดี๋ยวกันกับที่นันทณากำลังเก็บเสื้อผ้า และเดินไปบอกนมแจ่ม ก่อนจะโทรศัพท์ไปหาโอนุชิต
    "   โอ ซันจะไปพักผ่อนสักสามสี่วันนะ ซันจะเอารถของพี่อิฐไปนะ แล้วนี่เบอร์ใหม่ซัน แค่นี้นะ" นันทณาตัดสายทิ้ง ในขณะที่โอนุชิตกำลังจะสักถาม เธอเดินขึ้นรถและขับออกไปทันที
 
    นันทณาออกไปจากบ้านได้ไม่นาน ภาคินก็ขับรถเข้ามาในบ้าน  
   "  คุณภาคิน !" นมแจ่มเอ่ยทัก
   "  สวัสดีครับนม วันนี้บ้านเงียบจังเลยนะครับ" ภาคินจะถามถึงนันทณาแต่ก็ไม่กล้าถาม
   "  คุณโอไปทำงาน ส่วนคนที่คุณภาคินจะมาหาก็ออกจากบ้านไปเมื่อกี้นี้  แล้วคุณอิณหละค่ะ"
    "  อ่อ อิณไปธุระกับเพื่อนครับ ไม่นานก็คงกลับมา"
 
   " เชิญตามสบายนะค่ะเดี๋ยวนมไปหาของว่างมาให้" นมแจ่มเดินออกไป ภาคินนั่งหงุดหงิดที่มาไม่เจอนันทณา
 
 
     สามทุ่ม  ภาคิน โอนุชิต นมแจ่ม ที่พยามติดต่อหาอิรทินีแต่ก็ไม่ติด โอนุชิตและภาคิน ทุรนทุรายพอกันทั้งคู่ ไม่นานแขกไม่ได้รับเชิญก็เดินเข้ามา
 
    "  หานังอิณอยู่รึป่าวค่ะ" แพรวาเดินเข้ามาในบ้าน ทุกคนหันมอง
 
    "  ซันจับตัวอิณทินีไปให้ไอหัวหน้าแก๊งมาเฟียแล้วค่ะ" ภาคินเดินไปกระากแพรวา โอนุชิตห้ามไว้
    "  เธอพูดอะไร !!" โอนุชิตโวยวายไม่เข้าใจ  แพรวาหยิบมือถืออิณทินีมาเปิดข้อความแล้วส่งให้ โอนุชิตและภาคินอ่าน
    "  ซันสงสารชั้ลนะค่ะ เลยส่งตัวอิณ ไปไถ่หนี้ให้ นี่ก็เป็นแผนของซันทั้งหมด แค่ส่งข้อความไปบอกอิณ แม่นั้นก็โง่ รีบมาหาทันที ตอนนี้ก็คงใช้หนี้จนเกือบหมดแล้วมั้งค่ะ 555"
 
    โอนุชิตแค้นแพรวา รีบออกไปตามหาภรรยา  ภาคินก็เช่นกัน แค้นทั้งแพรวาและนันทณา   หลายชั่วโมงผ่านไป ทั้งคู่ที่แยกกันตามหาก็ยังคงพบกับความว่างเปล่า  ไม่นานเสียงโทรศัพท์มือถือโอนุชิตดังขึ้น โอนุชิตกดรับสาย
   "  เมียแกอยู่กับชั้ล เธอสบายดี มาพบชั้ลที่บ้าน " ราชันย์เอ่ยอย่างเรียบๆ ตอนนี้อิณทินีที่นั่งอยู่ข้างๆราชันย์ หลุดพ้นจากความกลัวใดๆ เมื่อราชันย์เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง 
   "  แกเป็นใคร  แกอยู่ไหน !!" โอนุชิตแทบคลั่ง
   "  ชั้ล ราชันย์" พูดจบราชันย์ก็วางสายไปทันที
   "  ขอบคุณมากนะค่ะ ที่คุณไม่ทำอะไรชั้ล" อิณทินีเอ่ย
   "  ชั้ลรู้แผนการของแพรวาหมดแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าชั้ลรู้จักกับซันแล้วก็คนในครอบครัวของซันทั้งหมด ชั้ลก็เลยปล่อยให้แพรวาทำให้สิ่งที่เค้าอยากทำ"
   "  ทำอย่างนั้นทำไม" อิณทินีสงสัย
   "  ชั้ลอยากอยู่กับคนที่ชั้ลรัก ก่อนที่ชั้ลจะแต่งงาน ชั้ลขอแค่อาทิตย์เดียว แต่ของ่ายๆไอโอมันคงไม่ยอม ชั้ลเลยต้องทำแบบนี้ โชคดีที่แพรวาเข้ามาอยู่ในเกมส์ซะก่อน"
   "  คุณรักซัน แล้วจะแต่งงานกับคนอื่นทำไม" 
   "  ก็ซันไม่ไดรักชั้ล แต่ชั้ลต้องมีลูก " 
 
   บทสนทณาจบลงเมื่อโอนุชิตที่วิ่งเข้ามาราวกับลม ตามมาด้วยลูกน้องของราชันย์ที่วิ่งถือปืนเดินเข้ามา
 
   "  ออกไปก่น เค้าเป็เพื่อนชั้ล" ลูกนองทุกคนออกไป
    "  แกทำอะไรอิณ รึป่าว !"  ราชันย์กำมืออิณทินีไว้
   "  ชั้ลไม่ได้ทำอะไร แกไว้ใจชั้ลได้"
   "  งั้นก็ปล่อยเมียชั้ลได้แล้ว"
   " ไปพานันทณามาแลกตัว แล้วชั้ลจะปล่อยอิณทินีไป "
 
   " ไม่ได้ ชั้ลไม่ยอม"
 
  " แกไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ชั้ลรับรองว่าผู้หญิงที่แกรักจะไม่เป็นอะไร  ทั้ง 2 คน " 
 
  " แกต้องการอะไรจากซัน"
 
   " อาทิตย์หน้าชั้ลจะแต่งงาน ชั้ลอยากอยู่กับซัน 1 อาทิตย์ ชั้ลจะไม่ลวงเกินซันเด็ดขาด เชื่อใจชั้ลได้  "
 
   " แล้วแกเอาตัวอิณมาได้ยังไง"  โอนุชิตรีบกลับไป 
   " แพรวาเป็นหนี้ชั้ล เธอมาเจรจาต่อรองกับชั้ลว่าจะให้อิณทินีมาล้างหนี้ ชั้ลรู้ตั้งนานแล้วว่าอิณเป็นอะไรกับนาย แต่ชั้ลต้องยืมมือแพรวาใช้อิณทินีมาต่อรองกับนายเรื่องซัน"
 
  " แผนสูงนักนะไอราชันย์" 
 
  " ชั้ลจำเป็นต้องทำ เพื่อใจของตัวเอง เป็นครั้งสุดท้าย" น้ำเสียงราชันย์ดูเศร้าๆ
 
  " แล้วพี่จะรีบกับมานะอิณ"  โอนุชิตรีบกลับไป เข้าไวใจราชันย์ ราชันย์เป็ลูกผู้ชายที่ถือการรักษาคำพูดเป็นอย่างมาก แม้เขาจะเป็นพวกมาเฟีย แต่เค้าเป็นลูกผู้ชายที่ดีมากคนนึง 
 
   
      เวลาเดียวกันนี้ที่ภาคินยังคงขับรถเคว้งคว้งไปมาตามหาน้องสาว แต่ก็ไม่เจอ ดวงใจร้อนระบุดังไฟ ความโกรธแค้นเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เขารีบขับรถกลับบ้านรัตนาพิพัฒน์ เพื่อไปหานันทณา
 
   " ไอโอเจออิณมั้ย"
   
   " เจอ อยู่กับราชัย์"
 
   " ราชันย์ ไอราชันย์มันเป็นใครกันวะ  !!!  แล้วทำไมไม่พาอิณกับมา !!!"  ภาคินโววยวายลั่น อารมณ์โกรธของเขาตอนนี้ แม้แต่ตัวโอนุชิตเองก็หวั่นๆ
 
   " ชั้ลต้องหาตัวยัยซันก่อน ตอนนี้ซันไม่อยู่บ้าน ติดต่อไม่ไป ถ้าไม่มีซัน  เหัยยย  ไอชาย ไอชาย !!!  ไอชาย  !!!"   โอนุชิดยังพูดไม่จบภาคินก็รีบขับรถออกไปทันที  เขารู้ที่อยู่ของเธอที่ที่มีแต่เธอกับเขาเท่านั้นที่รู้
 
    
       ไม่กี่ชั่วโมงรถของภาคินก็มาจอดอยู่ยังหน้าบเานของนันทณาที่หัวหิน ภาคินที่อยู่ในสภาพเมาจากริษเหล้า เขาเดินไปเคาะประตูบ้านหญิงสาวอย่างแรง
 
    " นันทณา  !!!!  เปิดประตู  !!!  ชั้ลบอกให้เปิด !!!"  ภาคินอาละวาดอย่างบ้าคลั่งทั้งด้วยอาการมึนเมา และความโกรธ ตอนนี้เขาดูหน้ากลัวมาก ความโกรธแค้น เหมือนไฟที่กำลังเผาไหม้ในหัวใจขอเขา  ไม่นานหญงสาวก็เปิดประตูออกมา 
 
   " นายภาคิน !!"  
   "  โอ้ยย  !!"  ร่างหญิงสาวพูดผลักล้มอย่างแรงก่อนที่ประตูบ้านจะถูกปิดแน่น