คู่แค้นแสนรัก

              หนุ่มหล่อ ร่างสูงใหญ่ ในชุดสูทเท่ กำลังลงโทษลูกน้องตัวเองจากการกระทำผิดครั้งใหญ่ที่ไม่หน้าให้อภัย ชยคนหนึ่งที่ถูกเล่นงานโดน ราชันย์ มือขวาของราชันย์ จนน้วม หน้าบวมช้ำ มีเลือดไหลออกมา นอนคุดคู้ดวยความเจ็บปวด

 

   " ชั้ลบอกแล้วใชมั้ยว่าอย่ารักแกผู้หญิง แล้วอย่าใช้วิธีทวงหนี้แบบป่าเถื่อน" ราชันย์ ชี้หน้าด่าลูกน้องของตัวเอง

 

   " แล้วไอแนวร่วมของแกชั้ลก็จับส่งตำรวจหมดแล้ว ต่อไปก็จะเป็นคิวของแก" ราชันย์

 

   " นายๆ ช่วยผมด้วย นาย ผมขอโทษ นาย !" ชายคนนั้นแหกปากร้องโวยวายขอความช่วยเหลือ 

 

   " นายครับ แพรวาหายตัวไปครับ" ลูกน้องอีกคนในสูทตัววิ่งเข้ามารายงาน

 

  " ออกตามหาให้ทั่ว  เร็ว !!" ราชันย์ออกคำสั่งก่อนจะวิ่งตามหาแพรวา

 

   ทางด้านแพรวาที่หลบหนีออกมาจากบ้านของตัวเอง ใบหน้าที่มีรอยช้ำข้างมุมปาก ต้นแขนที่มีรอยช้ำจากการทำร้่าย หญิงสาวโอบกอดตัวเองร้องไห้โฮออกมา 

 

   " กรี๊ดดด  กริ๊ดดดดด  ปล่อย ปล่อย  ฮือออ ฮือออออ" ร่างแพรวาถูกกระชาก กลบเข้าไปในบ้านดังเดิม และถูกผลักให้ล้มลงตรงหน้าของราชันย์

 

   " ไอชาติชั่ว แกให้ลูกน้องแกมาข่มขืนชั้ล  แกมันเลวว  ฮืออ ฮือออ"

 

   " ชั้ลไม่ได้สั่ง !!" ราชันย์หน้าเรียบเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

   " ปล่อยชั้ลไปสิ สิ่งที่แกทำมันก็สาสมกับเงินที่ชั้ลเป็นหนี้แกแล้ว ฮืออ ฮือออ"

 

   " เธอคิดว่าตัวเธอเองมีค่ามากขนาดนั้นเลยหรอ" ราันย์พูดอย่างเรียบเฉย

 

   " แล้วแกต้องการอะไรอีก ชั้ลไม่เหลืออะไรแล้ว ฮือออ ฮือออ ชั้ลไม่เหลืออะไรแล้วว"  แพรวาร้องไห้หนัก ในใจคิดแค้นอิณทินีและนันทณาที่ต้องทำให้เธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้ แพรวาโทษว่าสิ่งที่เธอต้องพบเจอ เป็นเพราะอิณทินีเข้ามาในชีวิตเธอ ทำให้โอนุชิตไม่แต่งงานกับเธอ  แพรวาคิดแผนอะไรบางอย่าง

 

  " ชั้ลมีคนที่สามารถมาล้างหนี้ให้กับชั้ลได้" แพรวาเช็ดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเจรจากับราชันย์

 

  " ใคร ! " ราชันย์เอ่ยถามอย่างสงสัย  แม้้แพรวาจะไม่เคยเห็นใบหน้าของเขาตอนยู่สวิต ที่ราชันย์ก็รู้จักเธอดี และรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไงและคิดยังไงกับนันทณา

 

   " นังอิณ อิณทินี รัฒนาพิพัฒน์ ชั้ลจะไปเอาตัวมันมาไถ่หนีให้กับนาย" ราชันย์แค้นกำหมัดแน่นกับการต่อรองของแพรวา เขารู้ดีว่อิณทินีเป็นอะไรกับนันทณา ภาพวันวานที่เขาแอบตามโอนุชิตกับอิณทินีไปที่ทะเล เพื่หานันทณา และเขาก็เจอกับนันทณาที่นั้น ... ไม่มีอะไรที่ราชันย์จะไม่รู้ถ้าเป็นเรื่องของหญิงสาวคนเดียวที่เขารัก

 

   " เธอจะทำยังไง" ราชันย์เอ่ยถาม

 

   " ชั้ลมีวิธีของชั้ล ถ้าชั้ลถ้ามาได้ หนี้ระหว่างชั้ลกับนายเธอมาหมดกัน" 

 

   " ได้ !!"  สิ้นเสียงราชันย์แพรวาเดินออกไปทันที

 

 

 

        บ้านรัตนาพิพัฒน์  นันทณายังคงนั่งเหม่อลอยอยู่ในสวนหย่อมหน้าบ้าน ไม่นานเสียงกริ๊งก็ดังขึ้น  นันทณาลุกเดินออกไปเปิดประตู

 

   " แพรวา  !"  นันทณามองใบหน้าแพรวาที่มีรอยช้ำ  แพรวาเข้ากอดนันทณาร้องไห้หนัก

 

   "  ซันช่วยชั้ลด้วย  ฮืออ ๆๆๆ  ช่วยชั้ลด้วย ชั้ลไม่เหลือใครแล้ว  ฮือออ"

 

   "  บอกชั้ลสิ หยุดร้องก่อน บอกชั้ลว่าเธออยากให้ชั้ลช่วยอะไร บอกชั้ลสิ" นันทณากอดปลอบแพรวา

   "  ชั้ลไม่เหลืออะไรแล้ว ชั้ลไม่เหลือใครอีกล้ว พ่อแม่ พี่ชายก็ตายไปหมดแล้ว  เธอช่วยชั้ลหน่อยนะ ซัน ฮือออ ฮืออออ ฮืฮออ"

   " เธอต้องการอะไร บอกชั้ลมา ชั้ลเต็มใจช่วยเธอทุกอย่าง "

  
   "  ชั้ลไม่อยากรบกวนเธอ ชั้ลรู้ว่าเธอลำบากใจ แต่ชั้ลสัญญาว่าจะไม่กวนใจเธอ พี่โอ แล้วก็อิณอีก ฮ์ออ ฮือออ ฮือออ"

   "  ไอแพร   แกบอกชั้ลมานะว่าแกต้องการอะไร แกอยากให้ชั้ลช่วยอะไร อย่าเอาแต่ร้งไห้แบบนี้สิ "

   "  ชั้ลอยากไปหาไมเคิล แต่ชั้ลติดต่อเค้าไม่ได้เลย ไมเคิลเป็นคนเดียวที่ช่วยชั้ลได้ ฮืออ ฮือออ"

   "  แล้วแกจะให้ชั้ลช่วยยังไง บอกชั้ลสิ อย่าร้องงง"

   "  ชั้ลขอยืมใช่โทรศัพท์ กับรถแกหน่อยได้มั้ย ตอนนี้ชั้ลไม่มีอะไร ไม่มีแม้แต่เงินสักบาทเดียว ฮือออ ฮือออ  ฮือออ  " 

  
   "  ได้สิได้สิ  แกรอชั้ลตรงนี้นะ"  นันทณารีบวิ่งเข้าไปในบ้าน แพรวายิ้มเยาะ   นันทณากลับมาพร้อมกับโทรศัพท์และขับรถมาจอดให้กับแพรวา พร้อมด้วยเงินจำนวนหนึ่ง

   "  ขอบใจมากนะซัน ชั้ลต้องไปแล้ว  แล้วชั้ลจะติดต่อกลับมานะ" สิ้นคำพูดแพรวาก็ขับรถออกไปทันที

 

 

      ขณะเดียวกันกับที่อิณทินีและภาคินขับรถออกมาจากไร่ส้ม 

   "  เจอกันแล้วก็พูดจาดีๆนะ ไม่ใช่ไปพูดร้ายกับเค้าอีก เข้าใจมั้ย" อิณทินีบ่นๆ

   "   ครับผมมมม"  ภาคินกวนๆ  

 

      ตึลือลึงง ๆๆ  เสียงขอความโทรศัพท์อิณทินีดังขึ้น หน้าจอโชว์ว่าเป็นเบอร์ของซัน ' อิณมาช่วยซันหน่อย มีคนจีบตัวชั้ลมา อย่าบอกใคร อย่างแจ้งตำรวจ ไม่นั้นพวกมันฆ่าชั้ลตายแน่ เธอต้องมาคนเดียว มาตามที่ที่ชั้ลบอก อย่าบอกใครเด็ดขาดนะ  รีบๆมานะ ชั้ลรออยู่' 

 

    อิณทินีหน้าซีด ในขณะที่แพรวายิ้มร้าย

 

    "  พี่ชายค่ะ เดี๋ยวจอดรถให้อิณที่ห้างด้านหน้านะค่ะ เดี๋ยวอิณไปหาเพื่อนก่อน พี่ชายไปหาซันที่บ้านเลยนะ  อิณไปหละ" อิณทินีรีบลงจากรถอย่างเรว ภาคินงงๆ แต่ก็ไม่สงสัยอะไรขับรถออกไปทันที  เมื่อเห็นภาคินขับรถไป อิณทินีก็รีบขึ้นรถแท็กซี่ไปยังที่หมายทันที  

 

     บริเวณตึกร้างที่ บรรยากาศเงียบจนหน้ากลัว  แพรวาเดินลงออกมาจากรถของนันทณา ไม่นานนักอิณทินีก็มาถึง อิณทินีรีบลงจากรถและวิ่งมายังรถของแพรวาทันที แพรวาเดินออกมาจากตึกร้าง  อิณทินีตกใจ

 

  
     "  คุณจับตัวซันมาหรอ" อิณทินีเอ่ยถาม

     "   ป่าว นังซันมันอยู่ที่บ้าน " แพรวาพูดพร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นมาให้ดู

     "   นั้นมันโทรศัพท์ซันหนิ" อิณทินีน้าซีด

    "  ใช่ !! 555 ชั้ลไปหามันมา ได้มาทั้งรถ ทั้งโทรศัพท์ ทั้งเงิน รวมทั้งเธอนังอิณทินี" แพรวาเข้าไปกระชากตัวอิณทินี อิณ พยามสู้แต่ก็สู้แรงแพรวาไม่ได้ แพรวาใชผ้าที่ผืนเล็กที่มียาสลบโปะไปยังจมูกอิณทินี อิณดิ้นอย่างแรงก็ก็เริ่มอ่อนตัวลง

    "  ช่วยใช้หนีให้ชั้ลหน่อยนะ " แพรวาพยามลากร่างอิณทินีขึ้นรถ จนสำเร็จและขับออกไปทันที

 

   ขณะเดี๋ยวกันกับที่นันทณากำลังเก็บเสื้อผ้า และเดินไปบอกนมแจ่ม ก่อนจะโทรศัพท์ไปหาโอนุชิต

    "   โอ ซันจะไปพักผ่อนสักสามสี่วันนะ ซันจะเอารถของพี่อิฐไปนะ แล้วนี่เบอร์ใหม่ซัน แค่นี้นะ" นันทณาตัดสายทิ้ง ในขณะที่โอนุชิตกำลังจะสักถาม เธอเดินขึ้นรถและขับออกไปทันที

 

    นันทณาออกไปจากบ้านได้ไม่นาน ภาคินก็ขับรถเข้ามาในบ้าน  

   "  คุณภาคิน !" นมแจ่มเอ่ยทัก

   "  สวัสดีครับนม วันนี้บ้านเงียบจังเลยนะครับ" ภาคินจะถามถึงนันทณาแต่ก็ไม่กล้าถาม

   "  คุณโอไปทำงาน ส่วนคนที่คุณภาคินจะมาหาก็ออกจากบ้านไปเมื่อกี้นี้  แล้วคุณอิณหละค่ะ"

    "  อ่อ อิณไปธุระกับเพื่อนครับ ไม่นานก็คงกลับมา"

 

   " เชิญตามสบายนะค่ะเดี๋ยวนมไปหาของว่างมาให้" นมแจ่มเดินออกไป ภาคินนั่งหงุดหงิดที่มาไม่เจอนันทณา

 

 

     สามทุ่ม  ภาคิน โอนุชิต นมแจ่ม ที่พยามติดต่อหาอิรทินีแต่ก็ไม่ติด โอนุชิตและภาคิน ทุรนทุรายพอกันทั้งคู่ ไม่นานแขกไม่ได้รับเชิญก็เดินเข้ามา

 

    "  หานังอิณอยู่รึป่าวค่ะ" แพรวาเดินเข้ามาในบ้าน ทุกคนหันมอง

 

    "  ซันจับตัวอิณทินีไปให้ไอหัวหน้าแก๊งมาเฟียแล้วค่ะ" ภาคินเดินไปกระากแพรวา โอนุชิตห้ามไว้

    "  เธอพูดอะไร !!" โอนุชิตโวยวายไม่เข้าใจ  แพรวาหยิบมือถืออิณทินีมาเปิดข้อความแล้วส่งให้ โอนุชิตและภาคินอ่าน

    "  ซันสงสารชั้ลนะค่ะ เลยส่งตัวอิณ ไปไถ่หนี้ให้ นี่ก็เป็นแผนของซันทั้งหมด แค่ส่งข้อความไปบอกอิณ แม่นั้นก็โง่ รีบมาหาทันที ตอนนี้ก็คงใช้หนี้จนเกือบหมดแล้วมั้งค่ะ 555"

 

    โอนุชิตแค้นแพรวา รีบออกไปตามหาภรรยา  ภาคินก็เช่นกัน แค้นทั้งแพรวาและนันทณา   หลายชั่วโมงผ่านไป ทั้งคู่ที่แยกกันตามหาก็ยังคงพบกับความว่างเปล่า  ไม่นานเสียงโทรศัพท์มือถือโอนุชิตดังขึ้น โอนุชิตกดรับสาย

   "  เมียแกอยู่กับชั้ล เธอสบายดี มาพบชั้ลที่บ้าน " ราชันย์เอ่ยอย่างเรียบๆ ตอนนี้อิณทินีที่นั่งอยู่ข้างๆราชันย์ หลุดพ้นจากความกลัวใดๆ เมื่อราชันย์เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง 

   "  แกเป็นใคร  แกอยู่ไหน !!" โอนุชิตแทบคลั่ง

   "  ชั้ล ราชันย์" พูดจบราชันย์ก็วางสายไปทันที

   "  ขอบคุณมากนะค่ะ ที่คุณไม่ทำอะไรชั้ล" อิณทินีเอ่ย

   "  ชั้ลรู้แผนการของแพรวาหมดแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าชั้ลรู้จักกับซันแล้วก็คนในครอบครัวของซันทั้งหมด ชั้ลก็เลยปล่อยให้แพรวาทำให้สิ่งที่เค้าอยากทำ"

   "  ทำอย่างนั้นทำไม" อิณทินีสงสัย

   "  ชั้ลอยากอยู่กับคนที่ชั้ลรัก ก่อนที่ชั้ลจะแต่งงาน ชั้ลขอแค่อาทิตย์เดียว แต่ของ่ายๆไอโอมันคงไม่ยอม ชั้ลเลยต้องทำแบบนี้ โชคดีที่แพรวาเข้ามาอยู่ในเกมส์ซะก่อน"

   "  คุณรักซัน แล้วจะแต่งงานกับคนอื่นทำไม" 

   "  ก็ซันไม่ไดรักชั้ล แต่ชั้ลต้องมีลูก " 

 

   บทสนทณาจบลงเมื่อโอนุชิตที่วิ่งเข้ามาราวกับลม ตามมาด้วยลูกน้องของราชันย์ที่วิ่งถือปืนเดินเข้ามา

 

   "  ออกไปก่น เค้าเป็เพื่อนชั้ล" ลูกนองทุกคนออกไป

 
   "  แกทำอะไรอิณ รึป่าว !"  ราชันย์กำมืออิณทินีไว้

   "  ชั้ลไม่ได้ทำอะไร แกไว้ใจชั้ลได้"

   "  งั้นก็ปล่อยเมียชั้ลได้แล้ว"

   " ไปพานันทณามาแลกตัว แล้วชั้ลจะปล่อยอิณทินีไป "

 

   " ไม่ได้ ชั้ลไม่ยอม"

 

  " แกไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ชั้ลรับรองว่าผู้หญิงที่แกรักจะไม่เป็นอะไร  ทั้ง 2 คน " 

 

  " แกต้องการอะไรจากซัน"

 

   " อาทิตย์หน้าชั้ลจะแต่งงาน ชั้ลอยากอยู่กับซัน 1 อาทิตย์ ชั้ลจะไม่ลวงเกินซันเด็ดขาด เชื่อใจชั้ลได้  "

 

   " แล้วแกเอาตัวอิณมาได้ยังไง"  โอนุชิตรีบกลับไป 

   " แพรวาเป็นหนี้ชั้ล เธอมาเจรจาต่อรองกับชั้ลว่าจะให้อิณทินีมาล้างหนี้ ชั้ลรู้ตั้งนานแล้วว่าอิณเป็นอะไรกับนาย แต่ชั้ลต้องยืมมือแพรวาใช้อิณทินีมาต่อรองกับนายเรื่องซัน"

 

  " แผนสูงนักนะไอราชันย์" 

 

  " ชั้ลจำเป็นต้องทำ เพื่อใจของตัวเอง เป็นครั้งสุดท้าย" น้ำเสียงราชันย์ดูเศร้าๆ

 

  " แล้วพี่จะรีบกับมานะอิณ"  โอนุชิตรีบกลับไป เข้าไวใจราชันย์ ราชันย์เป็ลูกผู้ชายที่ถือการรักษาคำพูดเป็นอย่างมาก แม้เขาจะเป็นพวกมาเฟีย แต่เค้าเป็นลูกผู้ชายที่ดีมากคนนึง 

 

   

      เวลาเดียวกันนี้ที่ภาคินยังคงขับรถเคว้งคว้งไปมาตามหาน้องสาว แต่ก็ไม่เจอ ดวงใจร้อนระบุดังไฟ ความโกรธแค้นเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เขารีบขับรถกลับบ้านรัตนาพิพัฒน์ เพื่อไปหานันทณา

 

   " ไอโอเจออิณมั้ย"

   

   " เจอ อยู่กับราชัย์"

 

   " ราชันย์ ไอราชันย์มันเป็นใครกันวะ  !!!  แล้วทำไมไม่พาอิณกับมา !!!"  ภาคินโววยวายลั่น อารมณ์โกรธของเขาตอนนี้ แม้แต่ตัวโอนุชิตเองก็หวั่นๆ

 

   " ชั้ลต้องหาตัวยัยซันก่อน ตอนนี้ซันไม่อยู่บ้าน ติดต่อไม่ไป ถ้าไม่มีซัน  เหัยยย  ไอชาย ไอชาย !!!  ไอชาย  !!!"   โอนุชิดยังพูดไม่จบภาคินก็รีบขับรถออกไปทันที  เขารู้ที่อยู่ของเธอที่ที่มีแต่เธอกับเขาเท่านั้นที่รู้

 

    

       ไม่กี่ชั่วโมงรถของภาคินก็มาจอดอยู่ยังหน้าบเานของนันทณาที่หัวหิน ภาคินที่อยู่ในสภาพเมาจากริษเหล้า เขาเดินไปเคาะประตูบ้านหญิงสาวอย่างแรง

 

    " นันทณา  !!!!  เปิดประตู  !!!  ชั้ลบอกให้เปิด !!!"  ภาคินอาละวาดอย่างบ้าคลั่งทั้งด้วยอาการมึนเมา และความโกรธ ตอนนี้เขาดูหน้ากลัวมาก ความโกรธแค้น เหมือนไฟที่กำลังเผาไหม้ในหัวใจขอเขา  ไม่นานหญงสาวก็เปิดประตูออกมา 

 

   " นายภาคิน !!"  

   "  โอ้ยย  !!"  ร่างหญิงสาวพูดผลักล้มอย่างแรงก่อนที่ประตูบ้านจะถูกปิดแน่น