คู่แค้นแสนรัก

       เย้ พรุ่งนี้ชั้ลจะได้กลับประเทศไทยแล้วสินะ ชั้ลจะได้กลับไปเจอ พี่อิฐ พี่โอ พี่ฟ้า แล้วก็เจ้าภูมินทร์ หลานชายสุดหล่อของชั้ลล  กลับไปถึงบ้านชั้ลจะได้กินอาหารฝีมือนมแจ่ม นมแจ่มแม่นมของชั้นเองแหละ หลังจากที่พ่อกับแม่จากไป ของจากพี่ชายทั้ง 2 คน ของชั้ลก็มีนมแจ่มนี้แหละที่ตามใจชั้ลดูแลชั้ลเป็นอย่างดี และตามใจชั้ลมากที่สุด แล้วชั้ลก็จะไปเที่ยวให้ทั่วทยเลยยยย ^__^
 
         กริ๊งงง กริ๊งงง กริ๊งงง  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังจัดเก็บกระเป๋าเสื้อพาเพื่อเดินทางกลับบ้าน
" ฮัลโหล  นมแจ่มมมม  ซันคิดถึงนมแจ่มจังเลย นมแจ่มซันอยากกินกับข้าวฝีมือนมแจ่ม พรุ่งนี้ซันไปถึงประมาณ บ่ายโมงครึ่งนะค่ะ นมแจ่ม ซันซื้อของไปฝากนมแจ่มเยอะแยะเลย"  ชั้ลดีใจมากเลยแต่ได้ยินเสียงนมแจ่ม แต่ทำไม ทำไมถึงเป็นนมแจ่มที่โทรมาหาชั้ล ปกติจะต้องเป็นไอพี่โอเน่าสิ พี่ชายชั้ลหายไปไหนเนี่ย
" หนูซัน จัดเก็บเสื้อผ้าให้เรียบร้อยนะค่ะ ดูให้ละเอียดนะว่าลืมอะไรบ้าง พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยนะลูก เดี๋ยวนมจะจัดกับข้าวไว้ให้ นมจะทำให้สุดฝีมือเลย"
" นมแจ่มนี้ยังเหมือนเดิมเลยนะค่ะ เจ้าระเบียบ ละเอียดสะทุกเรื่องเลย ซันเก็บเกือบหมดแล้วหละค่ะ เหลืออีกนิดเดียวเอง  นม ว่าแต่พี่โอไปไหนหรอค่ะ ทำไมไม่มาคุยกับซัน "
" ออกไปข้างนอกลูก  งั้นแค่นี้ก่อนนะจร๊ พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยนะลูก" นมแจ่มวางสายไป ทิ้งให้ชั้ลยืนงุนงงอยู่ ทำไมนมแจ่มเป็นคนโทรหาชั้ล นี้ก็ ตี1.30 แล้ว พี่โอออกไปข้างนอก ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เพราะโอไม่เคยกลับบ้านเกินเที่ยงคืน นมแจ่มพูดเสียงเรียบมาก  ที่บ้านต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
 
                           .......................................................
 
    ถึงสักที ประเทศไทยบ้านเรา ทั้งเมื่อยตัว ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว ชั้ลกำลังนั่งรอให้พี่ชายทั้งสองมารับกับบ้านอยู่ และเค้ากำลังเดินมาหาชั้ล 
    พี่โอวิ่งเค้ามากอดชั้ลเป็นคนแรก และก็ทำเหมือนเดิม กอดชั้ลสะแน่นเลยนะ ทั้งห้อมแก้มซ้ายแก้มขวา คิดถึงชั้ลมากหละสิ แล้วพี่อิฐก็เข้ามากอดชั้ล พี่อิฐไม่ทำแบบพี่โอหรอกนะ วัยเราต่างกันเกินไป 555+ พี่อิฐจะออกแนวผู้ใหญ่ๆหน่อย ออกแนวรักแบบดุด่า ว่ากล่าวตักเตือน ทำนองนั้นแหละ เพราะเราอายุต่างกัน ถึง 7 ปี ส่วนพี่โออายุต่างกับชั้ล 5 ปี แล้วก็มีเจ้าภูมินทร์ แหมตัวโตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย ชั้ลคิดถึงแกมากเลยนะไอตัวเล็ก 
 
  "เป็นไงไอวีน นั่งเครื่องมาหลายชั่วโมงเหนื่อยหละสิ ไปๆชั้ลจะพาแกกลับบ้าน คืนนี้นอนห้องชั้ลนะ นานแล้วไม่ได้นอนด้วยกัน" ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะ ทำไมชั้ลถึงนอนห้องเดียวกับพี่ชาย ที่จริงห้องส่วนตัวชั้ลนะมี แต่ไอพี่โอมันไม่ให้นอน มันชอบให้ชั้ลไปนอนกับมัน มันบอกว่าเป็นเหมือนหมอนข้างของมัน  เป็นเอามาก 555+
    
                          .........................................................
 
   ณ บ้าน รัตนาพิพัฒน์  นมแจ่มเตรียมกับข้าวตั้งโต๊ะอาหารไว้รอตอนรับหลานสาวคนเล็กเรียบร้อย นมแจ่มยืนรอนันทณาอยุที่หน้าบ้าน และในขณะนั้น รถหรู สีดำสง่า ก็มาจอดอยู่ที่หน้าประตูเข้าบ้าน แก้วสาวใช้ในบ้านรีบวิ่งไปเปิดประตูรถ หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสง่า กำลังเดินลงจากรถ นมแจ่มมองใบหน้าของเธอด้วยความรักและคิดถึง เธอยังสวยและน่ารักเหมือน เธอมีใบหน้าที่เรียวสวย คิ้วเรียวสวยสง่า นัยน์ตากลมโตแววตาหวาน ขนตาหนาเป็นแพ จมูกโด่งได้รูปรับกับใบหน้า ปากเรียวกระจิบ หญิงสาวที่นมแจ่มทะนุถนอมเป็นอย่างดีตั้งแต่ยังเด็กกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของนมแจ่มอีกครั้ง
 
"นมแจ่ม ซันคิดถึงนมแจ่มมากเลย นมแจ่มยังสวยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ  ซันซื้อของมาฝากนมแจ่มเยอะแยะเลย" 
"ค่ะๆ ขอบใจมากนะ นมก็คิดถึงหนูเหมือนกัน ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมากินข้าวกันนะ" 
   ชั้ลเดินขึ้นไปบนห้องนอนของชั้ล พร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ ทำไมแววตานมแจ่มเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ ทำไมพี่โอไม่เฮฮา เหมือนแต่ก่อน ทำไมพี่อิฐไม่พูดอะไรเลยในระหว่างขับรถกับบ้าน ชั้ลยิ่งสงสัยว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
  หลังจากกินข้าวเสร็จ ทุกคนพร้อมหน้ากันที่ห้องโถงใหญ่ของบ้าน พี่อิฐอื่นสัญญาอะไรบางอย่างให้ชั้ล พี่โอนั่งนิ่งขรึมไม่มองหน้าชั้ล นมแจ่มนั่งก้มหน้าไม่พูดอะไรกับใคร พี่ฟ้า นั่งนิ่งขรึมเหมือนกับกำลังรออะไรบางอย่างอยู่  ชั้ลรับสัญญามาอ่าน
 
 "สัญญาระหว่างพิเชษ อธิพัฒน์ธนากร กับ ชาติชาย รัตนาพิพัฒน์  ในสัญญาระบุุว่า นายพิเชษ ยินดีจะยกบุตรสของตนหนึ่งคนให้ทำการสมรสกับบุตรของนายชาติชาย เพื่อเป็นการไถ่หนี้ที่นายพิเชษค้างชำระอยู่ในจำนวน 80 ล้านบาท หากบุตรของนายพิเชษไม่ยินยอมสมรสด้วย จะต้องชำระหนี้เป็นเงินสดจำนวน 80 ล้านบาท หากบุตรของนายชาติชายไม่สมรสด้วย หนี้ 80 ล้านบาทให้ถือเป็นโมฆะ ถ้ามีงานแต่งงานเกิดขึ้้น ไร่ส้มเนื้อที่ 1000ไร่ให้ตกเป็นของ รัตนาพิพัฒน์ หมายเหตุ ห้ามหย่า ภายใน 2 ปี ถ้าฝ่ายใดขอหย่า ให้ใช้ข้อบังคับเสมือนอีกฝ่ายผิดสัญญาไม่ยินยอมแต่งงาน "
 
"นี่มันอะไรกันค่ะ พี่อิฐ นี่มันอะไรกัน ทำไมต้องพี่ข้อตกลงบ้าบอคอแตกอะไรนี้ด้วย ซันไม่มีวันแต่งงานเด็ดขาด แล้วซันก็ไม่ยอมให้พี่โอแต่งงานด้วย งานแต่งงานตามข้อสัญญานี้ไม่มีวันเกิดขึ้นเด็ดขาด" ชั้ลไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชั้ลจะต้องมาเจอกับอะไรบ้าๆแบบนี้ 
 
"ยัยซัน เงียบ แล้วฟังพี่พูด พี่จะต้องทำตามสัญญาที่พ่อได้ตกลงกับคุณอาไว้  เราต้องช่วยเค้าเข้าใจมั้ย เค้ากำลังจะล้มละลาย ถ้าทางเราไม่มีใครแต่งงานกับคนของเค้า เค้าต้องหาเงินมาใช้หนี้เราถึง 80 ล้านบาท มันมากเกินไป เค้าจะหามาจากไหน และถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆเค้าต้องขายไร่ส้ม และน้องก็รู้ไม่ใช่หรอนันทณาว่าไร้ส้มนั้นนะ พ่อกับแม่รักมาก เธอจะย้อมหรอที่ไร้ส้มจะถูกขายไป อย่างน้อยถ้าทางเราแต่งงาน ไร้ส้มก็จะกลับมาเป็นของเราเหมือนเดิม"
 
"แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้ เราไม่ต้องแต่งเค้าก็ต้องใช้หนี้เรา 80 ล้าน เค้าาขายไร่ส้มไป เราก็เอาเงิน 80 ล้านนั้นไปซื้อไร่คืนสิ"
 
"น้องคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ผู้ใหญ่สิน กำลังรอซื้อไร่นั้นอยู่ เพื่อทำรีสอร์ท และถ้าเป็นอย่างนั้น ก็คงจะรุ่งจะด้วยสิ น้องก็คิดดูแล้วกัน ว่าจะทนเป็นไร่ของพ่อแม่กลายไปเป็นรีสอร์ทของคนอื่นไร่หรือปล่าว"
 
"พอเถอะ ผมจะแต่งงานเอง " โอนุชิตที่นั่งเงียบอยู่ พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ ณ ที่นั้นตกใจไปตามๆกัน และคนที่ตกใจที่สุดคงไม่พ้นนันทณา น้องสาวที่หวงโอนุชิตอย่างกับอะไรดะ
 
"พี่โอ ไม่ได้นะ พี่โอจะแต่งงานไม่ได้ ซันไม่ยอม พี่โอ อย่าแต่งเลยนะ  ฮือ ฮือ ฮือ" น้ำตาหญิงสาวค่อยๆรินไหลของมา เธอไม่ต้องการให้พี่ชายที่รักของเธอต้องแต่งงาน โอนุชิตเดินเข้ามากอดน้องสาว "พี่แต่งเองแหละดีแล้ว พี่ไม่ยอมให้แกต้องแต่งงานกับคนที่แกไม่ได้รัก หรอกนะ แต่แกไม่ต้องคิดมากนะ แต่งได้ก็อย่าได้ เดี๋ยวอีก 2 ปี ก็หย่าแล้ว รีบแต่งจะได้รีบๆหย่า แกจะร้องทำไมเนี่ย "
 
"โอ แต่ซันไม่อยากให้โอแต่งงาน ฮือฮือ"