Sulfur Love (RE-Write)

 
บทที่ 5
℃ในห้องซัล & เมื่อพวกเรามาเยือนสวนสัตว์Ⓢ
 
                ผมเดินขึ้นมาข้างบนก็เจอห้องมัน [Sulfur เข้ามาแล้วอย่าซนนะ!!//ป้าย] พอดีผมเป็นพวกยิ่งห้ามยิ่งทำซะด้วยซิ^_^ ผมเปิดประตูเข้าไปห้องมันเป็นโทนสีฟ้าสว่างๆ  แต่ในห้องมีของกระจัดกระจายพื้น  ผมเกือบเดินเหยียบแผ่นเกมgod of warล่ะ  แผ่นแท้ซะด้วยTT บนเตียงมันก็มีNintendo PSP บ้านมันขายเกมหรือไงเนี่ย  ผมไล่ๆดูตามชั้นวางในห้องมันมีแต่เกมกับการ์ตูนครับ  มันเอาหนังสือเรียนไปไว้ไหนหมดเนี่ย  -.-;
                   ผมไปสะดุดเข้าที่หนังสือปกสีฟ้าอ่อนคล้ายเฟรนด์ชิฟที่เขียนว่า “My memory” ผมไล่เปิดทีละหน้า หน้าแรกมีรูปนางฟ้าตัวๆน้อยๆ(มันน่ะแหละ)ยืนอยู่ในทุ่งหญ้า  มีรูปตอนเด็กที่มันใส่ชุดทหาร  มีรูปครอบครัวใหญ่ในรูปมีมากกว่า10คนมีมันนั่งอยู่บนตักแม่มันในรูปบรรยายว่า “วันเกิดผมฮับ”ด้วยลายมือไก่เขียนโคตรๆ  หน้านี่ฮาดี มันบอกว่ามันแพ้ถั่วลิสงครับกินเข้าไปแล้วมันจะหื่นครับ ฮ่าๆ  ไล่ไปหลังๆเริ่มกลายเป็นไดอารี่ไม่ค่อยมีรูปมัน  มีแต่ต้นไม้กับสถานที่ผมลองไล่หาหน้าวันศุกร์ที่ผมทะเลาะกับมัน  อยากอ่านครับมันจะด่าว่าอะไร-_-!
                   “ไดจัง วันนี้ซัลโชคร้ายมากๆเลยล่ะ  เมื่อวานก็โชคร้ายตั้งแต่มาเจอไอ้หมอนั่นซัลดวงตกเลยล่ะ  สงสัยต้องไปทำบุญล้างป่าช้าซะแล้ว(หรือจะไปนอนในป่าช้าดีชีวิตจะได้สงบๆ)Tซัลโดนต่อยหน้าด้วยล่ะ เจ็บใจชะมัดเลย  ซัลแค่อยากให้เขาระบายออกเรื่องที่ทะเลาะกับซัลจะได้ปรับความเข้าใจกัน  กลายเป็นว่าซัลไปหาเรื่องแล้วก็ได้เรื่องมาจริงๆ  ทำไมหมอนั่นไม่เข้าใจซัลบ้างนะ  ถึงหมอนั่นจะชอบยั่วโมโหซัลแต่ซัลก็อดทนไม่ซัดมัน! แต่ดูมันซิมาต่อยหน้าซัล  ซัลเกลียดมันชะมัด เกลียดๆๆๆ ขออย่าได้เจอมันอีกเลย!!!”
                    ยังต้องเจอกันอีกนานทำใจซะเถอะ  กูรู้ล่ะว่ามึงเกลียดกู กูก็กะว่าจะขอโทษมึงอยู่หรอกนะ  ถึงแม้ขอโทษไปแล้วมันจะไม่ทำให้มึงชอบกูขึ้นมาก็เถอะ-_-;
“ไม่ได้อ่านป้ายหรือไง~ -_-++”
ผมหันไปตามต้นเสียง  ทำไมมันทำเสียงน่าขนลุกจังวะ
“อะไรหรอ”
ผมทำหน้าเฉยๆแบบหนูไม่รู้ใส่มันแล้วก็เอาหนังสือคืนชั้นวาง
“อ่านแล้วซินะ”
มันพูดเสียงเรียบๆ  อย่าทำตัวเป็นครูยืนเทศน์เด็กได้ป่ะวะ-o-;
“อืม ขอโทษที”
ผมทำหนาสำนึกผิด
“รู้แล้วก็รีบๆกินแล้วก็กลับไปซะ”
จะเย็นชาไปไหน  บ้านมึงขายชาด้วยหรอ มันยื่นจานคุ้กกี้มากับน้ำอะไรซักอย่างมาตรงหน้าผม   ผมก็รีบมามันก็จะเดินออกจากห้อง  เอ่อ......ห้องมึงนะไม่ต้องหรอกเดี๋ยวกูไปเอง
“ฉันกลับดีกว่า ขอบคุณสำหรับขนม”
ผมวางอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วก็เดินออก
“เดี๋ยว! ถ้าของไม่หมดแม่ก็ไม่ให้รุ่นพี่กลับหรอก ไปกินซะ”
มันเรียก
“นายก็กินไปซิ”
ผมตอบ
“เยอะขนาดนั้น มาช่วยกันกินให้หมดก่อน”
ผมยอมกลับไปในห้องนั่งบนโซฟารอมัน  มันหยิบจานมานั่งใกล้ๆผมแล้วก็ลุกไปเปิดทีวี
“ซัล”
มันทำตาโตคุ้กกี้คาปากหันมามองผม สยองหว่ะ แค่เรียกชื่อเองนะ--;
“ไม่เรียกไอ้เด็กเปรตแล้วหรอ”
กูจะขอโทษมึง มึงก็ชอบจุดชนวนให้กูฟิวส์ขาดนะ-*-
“ขอโทษด้วยนะ เรื่องที่ฉันต่อยนาย-////-”
ให้ตายเหอะ  ขอโทษคนอื่นยังไม่น่าอายนี้เลย  แล้วมันก็มีส่วนผิดด้วยทำไมผมต้องไปง้อมันฝ่ายเดียวอ่ะ  มันไม่ตอบแต่นั่งก้มหน้า มึงไม่ให้อภัยกูหรอเนี่ย-o-!
“ถึงแม้คำขอโทษของฉันมัยอาจจะสายไป  นายคงเกลียดฉันไปแล้ว  แต่ฉันอยากให้นายให้อภัยฉัน  ไม่ต้องชอบฉันก็ได้-///-”
ไม่ได้หมายถึงชอบแบบคนรักอะนะ  ก็ตรงข้ามกัลป์เกลียดมันคือชอบแล้วจะให้ใช้คำอะไรอ่ะ-_-;
“รุ่นพี่ล่ะ เกลียดผมมั้ย”
มันเอียงคอถามผม  เกลียดมั้ย  ก็ไม่ได้เกลียดแต่ไม่ถึงกับชอบหรอกนะ แต่ท่ามึงน่ารักมากเลย-.-///
“ไม่ได้เกลียดหรอกแค่ไม่ชอบฉะ...”
“-.-+”
มันจ้องเขม็งเลย
“ฟังให้จบก่อนดิ  ก็เฉยๆน่ะ”
“ผมขอโทษรุ่นพี่ด้วยนะT-T”
มันน้ำตาไหลครับ แกะหายแล้วไง  กูไปทำไรมึง  อย่าดราม่าดิOoO!!
“ไม่ต้องร้องไห้ๆ เป็นผู้ชายเขาไม่ร้องไห้กันหรอกนะ^^”
ผมยิ้มนิดๆแล้วเอามือปาดน้ำตาที่แก้มแดงๆของมัน  มันมองหน้าผมแล้วก็จับมือผมไปกัด!!
“โอ้ย! ทำไรเนี่ย>O<!”
ไม่ปล่อยครับ  ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดผมเลย  อยากแทะๆไปตามใจมึงเลย-_-
“รุ่นพี่~ ”

มันเรียกเสียงอ่อนเสียงหวานนัยน์ตามันดูเยิ้มๆอย่าบอกไม่ถูก  มันนั่งจ้องหน้าผมเหมือนแมวจ้องจะกินปลาย่างเลย –o-;

“อย่าบอกนะผีเข้า เฮ้ย! จะทำอะไร”
มันผลักผมลงนอนครับ  ถึงมึงจะน่ารักมากแต่กูไม่มีรสนิยมแบบนี้นะเว้ย!!
“ซัลเจ็บหน้าอกจังเลย มันคันๆแปลกๆเกาให้หน่อยสิ-///-”
มันคร่อมผมแล้วก็เอามือผมสอดไปใต้เสื้อมัน  ผมจะผลักมันออกแต่ก็ไม่กล้า  อีกอย่างเริ่มจะเคลิ้มๆไปหน่อยนึงแล้วด้วย เฮ้ย!! ไม่ได้ๆ>.<~
“อย่าบอกนะว่ากินถั่วเข้าไป-o-;;;”
“ถั่วอะไร ถัวดำหรอ~”
ถั่วดำบ้านมึงสิ!! กูว่าแล้วๆ คุ้กกี้มันมีเกล็ดถั่วแต่ไม่รู้ถั่วไร  แต่ตอนนี้รู้ล่ะ  และรู้อีกว่าต่อไปกูจะไม่ให้มึงแดกอีก!!
“พี่เซล~ ”
ไม่ต้องมาเรียกกู  ผมผลักๆมันออกแต่มันเล่นมาหายใจรดหูผมแบบนี้เรี่ยวแรงมันก็เลยหายไปหมดน่ะสิ  กูจะโดนเด็กผู้ชายกินหรอเนี่ย(แกเป็นเมะไม่ใช่หรอต้องกินซัลมันดิ-o-;)  มือผมไปสัมผัสเข้ากับอะไรบางอย่างเป็นปุ่มๆ ลองกดดูหน่อยสิ
                “อ๊า~ ”
                ผมนอนตะลึงกับเสียงของมัน  กูไปกดอะไรเข้าละเนี่ยมันถึงได้ร้องเสียงหลงแบบนี้  แล้วมันก็ถอดเสื้อมันออก  มึงไม่ต้องเซอร์วิสกูขนาดนี้ก็ได้-////-
                “ซัล พี่ว่าพอก่อนดีกว่านะเดี๋ยวมันจะ... อุ๊บ!”
                ผมปิดปากผมครับ  ไอ้เด็กนี่-///-  มันสอดลิ้นเข้ามาตวัดลิ้นผมแต่ดูจะไม่ประสาอะไรเลย  มันต้องลึกกว่านี้ต่างหาก  ผมจูบตอบมันกลับ แกล้งดูดปากไว้ไม่ให้มันมีโอกาสหายใจ  มันดิ้นๆผลักตัวผมออก  อะไรกัน~ เมื่อกี้ตัวเองเริ่มแท้ๆ  ผมกดหัวมันลงมาอีกรอบมือสอดเข้าไปลูบไล้ยอดอกสีชมพูแสนน่ารักของมัน  ใช้ปลายนิ้วสะกิดมันไปมา  มันแอ่นอกเข้าหาผมมากยิ่งขึ้น  ผมถอนริมฝีปากออกปล่อยให้มันพัก  ผมใช้ลิ้นชุ่มๆเลียไปตาซอกคอขาวๆของมันแล้วลากลงมากอบกุมขบเม้มยอดอกมัน 
                “อึก! พะ...พี่..เซล”
                มันปล่อยตัวลงมาจะทับตัวผม  ถ้าไม่ไหวก็อยู่ข้างล่างสิขึ้นไปข้างบนทำไม  ผมเปลี่ยนขึ้นไปอยู่บนตัวมันแทน  มือมันจิกโชฟาบิดตัวไปมาตอบรับสัมผัสของผม  ผมจัดเอวบางๆของมันยกขึ้น  อ่อนปวกเปียกแบบนี้อาจจะใช้ได้แล้วล่ะมั้ง
                “ซัล”
                ผมเรียกมัน มันปรือตามองหน้าผม  นี่กูกำลังจะทำแบบนั้นกับผู้ชายซะด้วยแต่มันหยุดไม่ได้แล้วอ่ะ  ผมค่อยๆปลดซิปกางเกงมัน  ผิวมันขาวน่าเขมือบจริงๆเลยผมอดไม่ได้ที่จะฝากรอยแดงๆไว้ที่คอของมัน  มันเอียงคอยอมแต่โดยดี  ผมลากลิ้นลงมาที่ท้องราบเรียบของมันลงมาเรื่อยๆ  มันยกนิ้วเรียวสวยของมันขึ้นมาดูด  ยั่วไปแล้วมึง  ผมเอามือไปกอบกุมส่วนสำคัญของมันในกางเกง
 
                ปัง!!
 
                “ซัลจัง!! คุ้กกี้นั่นมันมี......ถั่วOoO”
 
                 ค้างครับ  นิ่งอยู่ท่านี้ทั้งมันทั้งผม  อยู่ๆคุณแม่ที่น่ารักของมันก็โผล่เข้ามา  เอาไงดีล่ะ  จะแก้ตัวก็คงไม่ทันแล้วล่ะนะ  มือมันก็ไล้หลังผม  มือผมก็จับของมัน  จะบอกว่าเล่นรถบังคับกันอยู่ก็คงฟังไม่ขึ้น  บอกว่าลูกคุณแม่เริ่มก่อนก็ไม่ถูกเพราะผมรุกมันอยู่-/////-
                “อ่า...ขอโทษทีนะจ๊ะ แหะๆ^^;”
                แม่มันผลุบหัวออกไป  ต่อมั้ย  รู้สึกเหมือนอารมณ์มันตกหายไปตอนได้ยินเสียงประตูเปิด  ผมลุกขึ้นนั่งข้างๆมัน  มันก็ลุกมานั่งตักผม ไรมึงเนี่ย ทำให้นิดหน่อยอย่ามาเหลิงนะเว้ย  ยังไงกูก็ยังไม่เปลี่ยนสายไปเป็น Y นะเว้ย-o-!!
                “พี่เซลหอมจังเลย ซูด~”
มันยื่นแขนเล็กๆมาโอบคอผมไว้แล้วก็หอมซอกคอผม  -o-!!
                “คราวหลังห้ามกินถั่วลิสงนะเว้ย-///-”
                ผมบอก
                “งั้นพี่จะกินถั่วไรอ่ะ^^”
                “-_-;;”
                “ถั่วดำมั้ย>.<~”
                ผมหยิกแก้มมัน  ไอ้เด็กนี่  มันทำแก้มป่องๆสะบัดหน้าหนี  กูต้องง้อมะ(เล่นตามน้ำไปกับมันหน่อย ฮ่าๆ)
                “งอนหรอ น่ารักตายล่ะ”
                แก้มมันป่องหนักกว่าเดิม  มึงเป็นอึ่งอ่างหรอ ฮ่าๆ
                “ใช่สิ  ซัลไม่น่ารักเหมือนใครบางคนนี่)-3-(”
                “เนยหรอ”
                “-_-++”
                “หึงหรือไง”
                “หึงสิ  -/////-”
                “-o-!”
                อย่าไปเชื่อมัน  มันแค่เมาถั่วลิสง  อยากรู้จังว่ามันเคยไปเมาถั่วลิสงต่อหน้าแฟนมันมั้ย  แล้วมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง-o-;
                “ทำไมต้องหึงพี่ล่ะ ”
                “ซัล ซัล.....>/////<”
                “เราไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย”
                ผมพูดแหย่มัน ฮ่าๆ มันเปลี่ยนหน้าจากเขินๆน่ารักกลายเป็นนิ่งเรียบ  อย่าบอกนะว่าผีออกแล้ว-o-;
                “ออกไปเลยนะ!!”
มันปาหมอนใส่ผมจนผมต้องลุกหนี  มันผลักผมออกนอกประตู  ไรมึงเนี่ย!!
                “ซัลเป็นอะไร โกรธอะไรพี่อีกอ่ะ”
                ผมพูด
                “ออกไปแล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกนะ ไปเลย ไป>O<!!”
 
                ปัง!
 
                มันปิดประตูทิ้งให้ผมยืนเอ๋ออยู่ข้างนอก  อะไรเนี่ยเมื่อกี้ยังทำตัวน่ารักๆเป็นนางฟ้าอยู่เลยไหงกลายเป็นจอมมารบูไปแล้วง่ะ  แล้วมันโกรธผมอีกแล้วหรอ                      
                               
 
 
[Sulfur]
                ผ่านไปหลายวันหลังจากวันที่รุ่นพี่ไปบ้านผม   ผมก็ไม่เจอหน้ามันอีกเลย  มันกลับไปตอนไหนผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ  รู้แค่ว่าเผลอกินคุ้กกี้แล้วเผลอหลับไป-o-;  แถมรุ่นพี่ยังลืมมือถือจารย์ไว้ในห้องผมอีก  ผมก็ต้องฝากพี่ต้าไปคืน เกรงใจเขาจังเลย-.-;
                “ซัลขึ้นรถเร็วๆ ซื้อขนมมาเยอะป่ะวะ*o*”
                ไอซ์ชะโงกหัวออกมาถามผม  พวกมันฝากให้ผมซื้อขนมเข้ามาเพราะผมมาถึงช้าที่สุด  วันนี้ม.4ไปทัศนศึกษาครับ ดีใจจังเลย>.<~  ตอนอนุบาลก็ไปสวนสัตว์^O^  ตอนประถมก็ไปสวนสัตว์^.^  มัธยมก็ไปสวนสัตว์^^;   ไม่มีที่อื่นให้กูไปแล้วหรืองายยยย>O<!!!
                “ขอนั่งริมหน้าต่างได้ป่ะ-o-”
                ผมถามวิว
                “กูให้มึงมานั่งเบียดกับกูก็บุญละ-_-”
                ไอ้วิวพูด
                “ไอ้วิวซัลไม่ได้ไปนั่งบนหัวมึงนะเว้ย  แล้วไอ้เบาะหลังสุดนี่มันเบียดตรงไหนวะ”
                ซอสพูด  รักมันจังเลยหว่ะ แมนมาเลย
                “นั่งดีๆระวังจะหลุดออกไปนอกหน้าต่างแล้วกัน-_-+”
                วิวพูดพร้อมขยับให้ผมนั่ง  เสียวสันหลังวาบ  แอบหลับไม่ได้เลยนะเนี่ย  มันฆ่าผมแน่ –o-; ถ้าไม่มีซอสนะผมคงตีกับไอ้วิวไปแล้ว
                “รถยังไม่ออกเลยจะรีบกินไปไหน”
                เทมส์บ่นไอซ์ครับ
                “เรื่องของกู>o<! .....แต่ตังค์มึง-3-”
                ไอซ์หันไปตะคอกเทมส์แต่ตอนหลังรู้สึกเสียงมันหายๆนะ ฮ่าๆ พวกเรานั่งเบาะหลังสุดครับ  ชวนอ้วกที่สุดเลย  รถมันเหวี่ยง-o-;  รถขับไปเรื่อยๆมุ่งหน้าไปสวนสัตว์  เฮ้อ~ สงสัยอนาคตผมคงได้ไปรับน้องที่สวนสัตว์อีกแหงเลย คิดแล้วเศร้าอ่ะTT  อยากรู้มั้ยตอนนี้ทุกคนกำลังทำอะไรซีนนี้ไม่มีไอ้รุ่นพี่เซลหรอกนะ  อย่าถามถึงมัน>.<!! เทมส์นั่งริมหน้าต่างอีกข้าง  คอยเก็บขยะที่หลุดออกมาจากปากไอ้ไอซ์ที่กำลังแดกอย่าเมามันส์อยู่ข้างๆ  ถัดมาซอสนั่งฟังเพลงอยู่ครับ  แล้วไอ้วิวไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้วครับ  ส่วนผมน่ะหรอ นั่งนิ่งๆไม่ให้หัวไอ้วิวมันหลุดจากไหล่  เดี๋ยวแม่ งด่าT-T
                “ถึงแล้วๆ*o*”
                ไอซ์ตะโกนขอบคุณ  พูดเฉยๆก็ก็ได้ยิน-_-;
 
                พลั่ก
 
                “ตะโกนเรียกชะนีหรือไง กูหลับอยู่-_-+”
                ไอ้วิวยกเท้าถีบก้นไอซ์ที่มันกำลังเกาะขอบหน้าต่างอยู่  ถ้าหัวมันพุ่งออกไปนี่-o-; ขาวิวมันเฉียดหน้าซอสไป0.03เซนฯเองเมื่อกี้อ่ะ
                “ไอ้ส.ติ๊ด(เซนเซอร์) วิว!!”
                ไอซ์มันด่าครับ เกือบยกป้ายเซนเซอร์ไม่ทัน-o-!
                “ไมล่ะ ไอ้ส.ติ๊ด(เซนเซอร์) ไอซ์”
                วิวโต้
“ไอ้ส.ติ๊ด”
                “มึงสิ ไอ้ส.ติ๊ด”
                “ไอ้ส.ติ๊ด มาต่อยกับกูเลย”
                “คิดว่ากูกลัวหรอ ไอ้ส.ติ๊ด”
                อะไรของพวกมึงเนี่ยยยย จับโยนเข้ากรงเสือให้หมดเลยดีมะ-*-
                “พวกมึงเลิกพูดภาษาพาร์เซลกันได้ละ กูฟังไม่ออก เทมส์โทรตามท่านลอร์ดมาซับดิ๊ >O<!”
                ซอสพูด
                “หลอดมาแล้ว^^”
                เทมส์พูดพร้อมชูหลอดในขวดชาขึ้นมา กูว่านะซอสมึงไม่น่าไปโยนมุกให้มันเลย-_-;
                “เล่นไม่ฮาแถมพามุกกูเสียอีก-_-;;”
                ซอสกุมขมับ  เอ่อ กูเพิ่งรู้ว่าข้อห้ามในการเล่นมุกคือ  ห้ามส่งมุกไปให้เด็กเรียนเพราะแม่ งเกรียนไม่เป็น -_-;;
 
ตอนนี้เราลงรถมาแล้ว  อาจารย์ก็เดินนำขบวนพาเราเข้าสวนสัตว์  จารย์ครับนี่เราต้องเกาะกันเป็นขบวนรถไฟมั้ยฮะ*o*  ผมเดินตามไปที่กรงเสือ  ไอซ์เตรียมกล้องเรียบร้อยแล้วมันก็ไปแชะๆรูปเสือ
 
                ก๊อกๆๆ
 
                “ซัล มันไม่ตื่นหว่ะO.o”
                มันหันมาบอกผม  ให้กูเข้าไปเขย่ามันป่ะละ
 
                ก๊อกๆๆ
 
ผมเคาะกระจกบ้าง  เสือมันลืมตามองผม
(เคาะหาพ่อง กูหลับอยู่=_o!)  //สื่อสารทางสายตาเหมือนตอนที่1
                “เมื่อกี้มันลืมตาแล้วๆ*o*”
                อย่าทำหน้าดีใจนักได้มั้ย  ไม่อ่านสายตาที่มันพร่ามวะ  มันด่ากูอ่ะ-o-!
 
                ตึง!!
 
                ซอสต่อยกระจกให้  มันตื่นมั้ยวะ
                “โครกกกกกกกก!!!”
                เฮ้ย! มันกระโจนเข้าใส่ผม(มีกระจกกั้น) ผมตกใจกระโดดถอยหลังแทบไม่ทันรู้ๆสึกเย็นๆที่หัวจังเลย  ผมเงยหน้าขึ้น  ไอ้วิวมันทำหน้าอย่างนี้ -_-+++
                “ไอติมกู ยังไม่ได้แดกเลย มึง!!!”
                มันเอาโคนกรอบๆที่เหลือยัดใส่ปากผม อ๊ากกกก
                “งับๆ ซื้อให้ใหม่ก็ได้  มึงอ่าTT”
                ผมบ่น
                “ไม่มีรมณ์แดกละ”
                ไอ้วิว
                “เป็นไรวะ ตกมันอีกแล้วนะมึง  เอ่อ ถึงช่วงหาคู่พอดีนี่หว่า  เลือกได้เลยๆ^^”
                ไม่ใช่ผมนะ ซอสมันพูดต่างหาก-o-; ไอ้วิวโดนซอสแขวะไปทีเงียบเลย ฮ่าๆ  ไปดูนักกระจอกเทศกันดีกว่าๆ  ผมลากไอซ์กับเทมส์ไปที่คอกนกกระจอกเทศ  ยุคน้ำมันแพงอย่างนี้น่าจะเปลี่ยนมาขี่นกจอกเทศกันเนอะ  ให้พ่อซื้อให้ดีกว่า^O^
                “ซัลมึงรู้ป่าว กูเสาะกุญแจเป็นนะเว้ย^^”
                ไอซ์พูด  จะอวดกูว่างั้น
                “กูไม่เชื่อ ไหนมึงทำดิ”
                ผมพูดพลางชี้ไปที่แม่กุญแจตรงประตูคอกนกกระจอกเทศ
                “ได้ รอกูแปป>_^”
 
                มันขยับตา  ตาเป็นต้อหรอมึง เอาเถอะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเศษหญ้าที่มันทิ่มๆเข้าไปมันจะทำให้แม่กุญแจหลุดได้จริงหรือป่าว
                “เทมส์กระเป๋าใส่ไรมามั่งอ่ะ”
                คนอื่นเขาเดินกันตัวปลิว  ไม่ก็พกกระเป๋าเล็กๆ  แต่ไอ้บ้านนี่ดันแบกกระเป๋าใบใหญ่กว่าชาวบ้านเขามา  หวังว่ามึงคงไม่ได้เอาอะไรแปลกๆมาทดลองกับสัตว์ที่นี่หรอกนะ-o-;
                “ก็ของกินของใช้ทั่วไปแหละ^^”
 
 
                                ติ๊ก! ต๊อก!
 
                เสียงเหมือนนาฬิกาเลย  ผมหยิบกระเป๋ามันมาแนบหูเพื่อฟังเสียงให้แน่ใจ
                “ซัล กูทำได้แล้วนะ เหวอ~”
                มันเรียกผมให้ดูผลงานมัน  แต่มีนกกระจอกเทศหลุดออกมาครับ ตายล่ะแล้วมันก็วิ่งกระด๊กๆ มาคาบกระเป๋าที่ผมถือไป
                “เฮ้ย!ไอ้นกเวร!//เฮ้ย! เอาคืนมานะเว้ย!”
                ผมกับเทมส์พูดพร้อมกันแล้วก็วิ่งตามนกไป  แฮ่กๆ  ให้คนขาสั้นมาวิ่งตามนกกระจอกเทศที่วิ่งเร็วระดับเทพแบบนี้เนี่ยนะ อ๊ากกกก>O<;;
                “ซัลเราต้องไปเอากระเป๋ากลับมาให้ได้นะในนั้นมันมีOoO...อั่ก!”
                เทมส์หันมาบอกผมแต่ข้างหน้ามึงต้นไม้!!  ผมเตือนมันไม่ทันครับ  มันพุ่งเข้าเส้นชัยไปเต็มรัก  ฝากทักทายแฮร์รี่ด้วยTTOTT
                “เทมส์! เป็นไงบ้างวะ อย่าตายนะเว้ยOoO!!”
                ผมวิ่งไปประคองเทมส์ที่อ้าปากพะงาบๆ
                “กะ...กระเป๋า....”
                เลือด(ผสมน้ำลาย)มันทะลักออกจากปากไหลเปื้อนเสื้อผมมึงจะตายจริงอ่ะ!
                “กระเป๋าทำไมๆ”
                “มัน.....มีของ...อัน.. เฮือก!”
                แกะหายยกฟาร์มแล้วไง  ของอันตรายหรอ อย่าบอกนะไอ้เสียงติ๊กต๊อกๆเมื่อกี้นี้มันคือ...OoO!!
                “อย่าบอกนะว่ามันคือ....OoO”
“แค่กๆ ใช่แล้ว”
“OoO!!!!”
                ผมวางเทมส์ลงบนพื้น  ทำไมมึงพกของอันตรายแบบนั้นมาสวนสัตว์ฟะ!! แท็กซี่ >O<!!  มันไม่มีนี่หว่า  นกกระจอกเทศ>O<!! ผมกระโดดขึ้นนกกระจอกเทศที่หลุดผ่านมา
                “ตามนกตัวหน้าไป>O<!!”
                “ฝากด้วยนะ...ซัล^^;”
                ผมหันไปมองรอยยิ้มสุดท้ายของเทมส์  ไม่ต้องห่วงนะหลับให้สบาย ซัลคนนี้จะเอากระเป๋าใบนั้นกลับมาให้ได้T^T!!
 
 
 
                ผมควบนกกระจอกเทศตามจอมโจรนกกระจอกเทศไป  ทำไมผมต้องมารับภาระอันยิ่งใหญ่แบบนี้ด้วยนะ>.<;;
                “ซาลลลล ^O^”
                ผมหันไปมองคนข้างๆ0.2วินาที  ผมจะไม่พลาดเหมือนเทมส์เด็ดขาดTT
                “ไอซ์ รีบตานกนั่นไป  มันคาบกระเป๋าเทมส์ไป!!”
                ผมตะโกนบอกมัน
                “งั้นกูไม่ตามแล้ว-_-”
                มันหยุดนก เฮ้ย! มึงทำงี้ได้ไงอ่ะ
                “ในนั้นมันมีระเบิด รีบตามไปเอามาเร็ว>O<!!”
                ผมบอกมันอีก
                “ห๊ะ! งั้นไปเร็วอิสชิตาโน่ สปอย ลอยอังคาร!”
                ถ้าชื่อนกมึงจะยาวขนาดนั้น-_-;;  อย่ามัวไปสนชื่อนกมันเลยดีกว่า  ผมรีบเลี้ยวหลบต้นไม้แล้วก็คนที่สะเออมาเดินพาเหรดตอนนกกำลังรีบๆ
                วืด!
 
                ผมดึงคอนกให้หลบจากกิ่งไม้ 
                “ไอซ์! ระ...วัง”
                สายไปแล้ว มันสายไปอีกแล้ว  นี่ผมต้องมาเสียเพื่อนรักจากการไล่ล่าจอมโจรขนนกอีกแล้ว  ผมจะหันไปเตือนไอซ์แต่มันและอิส...ลอยหลังคา(ช่างหัวมันเถอะชื่อมันยาว) ล้มลงไปแล้ว   ซัลคนนี้จะขอหอบความหวังของทุกคนตามไล่ล่านกนั่นเอง
                ผมควบนกวิ่งตามมาจนถึงลานกวางที่มันวิ่งเพ่นพ่านหลบไอ้นกตัวนั้นอยู่  ผมรีบควบนกไปจนใกล้ที่จะคว้ากระเป๋าได้   ผมโน้มตัวไปจนสุดเพื่อจะดึงกระเป๋า  แต่มันหลบไปอีกทางนึง  ผมเลยร่วงลงมา
 
                ตุ๊บ!
 
                “อ๊ากกก เจ็บ!!”
                ผมคลานไปคว้าขามันไว้  มันเอาเท้าอีกข้างถีบผมแล้วกระพือปีกแรงๆ  ฝุ่นเข้าตากู!!  เดี๋ยวเคลียร์ภารกิจเสร็จมึงได้เป็นนกย่างแน่!!
 
                โป๊กๆ
                               
                มันเอากระเป๋าฟาดหัวผม  เดี๋ยวมันระเบิดขึ้นมาทำไงฟะ  ตายหมู่นะเว้ย!!
 
                พลั่ก!
ฟิ้ว~
 
หมับ!
 
           มันถีบผมแล้วก็โยนกระเป๋าทิ้งดีนะที่ผมรับทัน(บทจะจบก็จบง่ายเนอะ--;)ผมรีบรื้อกระเป๋าเอาของอันตรายนั่นออกมา O.o……อะเระ!
“ดีจังเลย  ได้มาแล้วหรอซัล”
เสียงเทมส์มาแต่ไกล แต่ผมไม่สนครับ  ไอ้กล่องเหลี่ยมๆแบบนี้เหมือนบ้านกูก็มีนะ  ไอ้นี่มัน.....-_-;;
“อ๊า~ นาฬิกาอันมีค่าของฉัน ขอบใจมากนะซัล^^”
มันพูดอะไรนะ นาฬิกาหรอ!  นาฬิกางั้นหรอ!!!  ที่กูวิ่งไล่ล่าแทบตายเพื่อมาเอานาฬิกางั้นหรอ >O<!!!
 
หมับ!
 
“ไอ้เทมส์ ไหนบอกของอันตรายไง-*-”
ผมกระชากคอเสื้อมันแล้วก็ถาม
“ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะคำนั้นน่ะ^^;”
มันตอบ งั้นกูจิ้นไปเองสินะ ว้ากกกกก>O<!!
“ไอ้เตี้ย ไอซ์มันบอกมึงมาตามระเบิดหว่ะ  ในมือมึงอ่ะระเบิดหรอ ฮ่าๆ^^”
ไอ้วิว!!
 
ฟิ้ว~
“ไอ้เตี้ยมึง  เดี๋ยวมันระเบิดขึ้นมาทำไง-o-!”
ผมโยนให้มันเองล่ะครับ เล็งหัวแต่มันดันรับได้
“ไม่น่าโง่นี่วิว เห็นอยู่ว่านาฬิกาชัดๆ^^”
กระทบกูนะซอส  ถ้าวิวมันโง่  มันก็คงโง่น้อยกว่ากูที่วิ่งไล่ตามไอ้กล่องนี่
“บอกแล้ว ไม่น่าตามไปเอามาเลยซัล”
ไอซ์ขอบคุณที่ตอกย้ำTT  ผมหันไปหาไอ้ตัวการที่ยืนโอ๋นาฬิกาอยู่  เมื่อกี้มันคงยังไม่ได้ไปหาแฮร์รี่  กูต้องส่งมึงไปเองอีกรอบแล้ว!!! 
“ไอ้เทมส์ มึงตายยยยยยย!!”
 
 
 
“แฮ่กๆ”
 
เสียงเหนื่อยหอบดังถี่ๆ  ร่างสูงงอตัวลงยืนเอามือยันเข่าตัวเองไว้  เขาหยิบมือถือขึ้นมาดู “เกือบสายแล้วมั้ยละ” เขาคิดในใจ  นัยน์ตาสีนิลสอดส่ายมองหาคนที่ส่งข้อความมาเรียกเขาให้รีบวิ่งมาที่สวนสาธารณะใกล้บ้านเขา
“จ๊ะเอ๋!”
นิ้วเล็กๆจิ้มที่หลังเขา เมื่อเขาหันกับไปก็เจอสาวน้อยน่ารักกระโดดดึ๋งมาตรงหน้าเขา  ริมฝีปากเรียวยิ้มรับกับความน่ารักของสาวน้อยตรงหน้า
“ลืมตกใจเลยแหะ”
เขาพูดขึ้นหลังจากเห็นว่าสาวน้อยคนนั้นทำแก้มป่องๆงอนใส่เขาเสียแล้ว
“เซลอ่ะ  เอาใหม่เลยๆ”
เขาหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของเธอ
“เรียกเซลมามีอะไรหรอ”
“ทำไมละ เวลาเนยเรียกเซลต้องมีธุระด้วยหรอ”
“ป่าวหรอก ก็บอกให้รีบมานึกว่ามีเรื่องด่วน”
“มีสิ ด่วนมากเลยด้วย”
ใบหน้าหวานฉายแววจริงจังกับคำพูด  เธอร้อนใจมากๆด้วย  ผู้ชายที่เธอชอบมีแฟนเป็นผู้ชาย  เป็นเรื่องเร่งด่วนที่ทำให้เธอไม่สบายใจ!
“เซลบอกว่า เด็กคนนั้นที่เป็นแฟนพี่พีคเป็นผู้ชายใช่มั้ย”
“อืม”
“เนยไม่ยอมรับหรอก!”
“แล้วเนยจะทำยังไง  เขาเป็นแฟนก็นะ”
“คบได้ก็เลิกได้”
“เนย!”
เขาขึ้นเสียง  อย่าบอกนะว่าเนยจะไปแยกสองคนนั้นออกจากกัน  นี่เนยรักผู้ชายคนนั้นมากขนาดนั้นเลยหรอ
“เซลๆ ต้องช่วยเนยนะ”
น้ำเสียงออดอ้อนนี่แหละที่ทำให้เขาใจอ่อนมาตลอด  ยอมผู้หญิงตรงหน้าเขาเสมอมา
“ช่วยยังไง”
“เซลก็แค่....แบล็คเมลล์มันไง”
สายตาเจ้าเล่ห์ของสาวน้อยตรงหน้าทำให้เขาเริ่มกลัวขึ้นมาหน่อยๆ
“ยังไง”
“ก็แค่ถ่ายคลิปมันให้เนยก็พอ”
“แต่...”
“ไม่ได้ให้เซลไปมีอะไรกับมันหรอกนะ แค่ให้คนอื่นทำแล้วส่งมาให้เนยก็พอ  เนยไม่ยอมให้เซลไปมีอะไรกับมันหรอก เนยหวง”
ในเมื่อเลิกกันไปแล้ว  ยังมีคำว่าหวงอีกงั้นหรอ  แต่คำๆนี้ก็พอทำให้ใจของเขาชุ่มชื่นขึ้นมาบ้าง
“เซลจะช่วยเนยมั้ย”
แขนเล็กๆยื่นมากอดแขนแกร่งไว้แนบอกอวบอิ่ม  นัยน์ตาหวานมองใบหน้าชวนฝันอย่างอ้อนวอน  มีหรือที่เขาจะไม่ใจอ่อน
“ก็ได้”
 
 
 
 ++++++++++++++++++++++++++++++
ทำไมเว็บมันไม่จัดย่อหน้าให้เหมือนเวิด-.-
มันจัดให้ครึ่งนึงเองง่า-o-!!