Sulfur Love (RE-Write)
เขียนโดย 
enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ใครเป็นคนผิดกันแน่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บทที่ 4
℃ ใครเป็นคนผิดกันแน่
ผมเดินเตาะแตะๆเข้าโรงเรียนหลังจากไปจอดจักรยานมา ที่โรงเรียนไม่มีที่สำหรับจักรยานครับ มีไว้สำหรับเบนซ์กับจักรยานสองล้อกินน้ำมัน ไฮโซจริงๆ ไม่น่ามาเรียนนี่เลย ผมรู้สึกถึงเหมือนมีรังสีอะไรบางอย่างทิ่มแทงหลังผมอยู่ ผมหันหัวกลับไปทั้งที่ยังเดินอยู่ก็ไม่มีอะไรนี่หว่า สงสัยผมจะคิดไปเอง
โป๊ก!
ผมลูบหัวตัวเอง โฮกก ใครเอาเสามาตั้งไว้ตรงนี้วะ เจ็บใจนักเชียวทำผม
ได้>O<!! ขอเตะมันทีเหอะ!!
โป๊ก!
“โอ้ย!! ทำไมฉันต้องเจ็บอยู่คนเดียววะTOT”
ผมกระโดดโหยงๆเป็นกระต่ายขาเดียวหมุนไปหมุนมารอบต้นเสา คนเดินผ่านไปผ่านมาก็ขำๆที่ผมกระโดดดึ๋งๆ ลองมาเตะไอ้เสานี่ดูบ้างมั้ยล่ะ
“นี่ๆเมื่อวานฉันเห็นเซลที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียนด้วย>.<~”
ผู้หญิงสี่ห้าคนกำลังคุยกันอยู่ ผมหลบไปอยู่หลังเสาเงียบๆ ฟังพวกเธอซุบซิบกัน
“ใช่ๆ ดูเหมือนจะพาแฟนมาด้วยนะ น่ารักมากเลย><”
“แฟนเก่าย่ะ! เขาเลิกกันไปตั้งนานแล้ว^O^”
“อ้าว หรอO.o”
“แถมเมื่อวานนะ เด็กม.4ที่ย้ายเข้ามา ที่หน้าหวานๆอ่ะ”
“ใครอ่ะ”
“ชื่อซัลอะไรเนี่ยแหละ มาวีนใส่เซลด้วยแหละ”
“หรอ กล้ามากเลยนะ อยากเห็นหน้ามันจังเลย นังนี่มันกล้ามากเลยนะ>O<!”
“มันเป็นผู้ชายย่ะ ที่เป็นเจ้าหญิงม.4ไง ที่พวกผู้ชายมันชอบกันนักหนาอ่ะ”
“จะหญิงหรือชายฉันก็ไม่สนหรอก ฉันไม่ค่อยชอบมันอยู่ละ-_-~”
“รีบเข้าเรียนได้ละ อยากเห็นหน้าเซลเร็วๆจัง>///<”
พวกนั้นเดินออกไป จนได้ซินะ สุดท้ายผมก็โดนผู้หญิงเกลียดอีกแล้ว เฮ้อ~ผมทรุดตัวลงนั่งพิงเสาอย่างหมดอาลัย กลับบ้านตอนนี้ทันมั้ยนะ ผมลุกขึ้นยืนเดินตรงไปประตูโรงเรียน ไม่มีอารมณ์เรียนเลยวันนี้
หมับ!
“อ้าว น้องซัลจะไปไหนหรอ^^”
ผมมองคนที่คว้ากระเป๋าผมไว้ พี่ต้านั่นเอง
“จะกลับบ้านน่ะครับ”
ผมตอบ
“ไม่สบายหรอ อือ ตาแดงๆนะ ปวดหัวมากหรอ”
พี่เขาถามแล้วก็เอาหลังมือมาแตะหน้าผากผม พี่เขาใจดีจังเลยนะ แต่ผมไม่ได้ปวดหัวหรอก แค่สำออยอยากกลับบ้าน
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมสบายดี^^”
ผมฉีกยิ้มสดใสให้พี่เขา
“ไปนอนห้องพยาบาลก่อนมั้ยO.o?”
พี่เขาถาม พี่จะใจดีกับผมไปไหนเนี่ย ตื้นตันจนอยากจะร้องไห้อยู่แล้ว
“ไม่เป็นไรครับ ผมปะ..”
“วันนี้มีเวลาทำความสะอาดห้องพยาบาล คิดจะชิ่งละสิ”
เซล! มันพูดแล้วก็เดินมายืนข้างๆพี่ต้า
“ไอ้เซลน้องเขาไม่สบายให้กลับไปเถอะ”
“ต้า มันก็บอกไม่ใช่หรอว่ามันไม่เป็นไร”
“แกก็ดูหน้าน้องซัลดิ”
“มันเล่นละครเก่งจะตาย มึงโดนมันหลอกแล้วละ”
“ไอ้เซล!”
พี่ต้าตะโกนใส่หน้าหมอนั่น มันหันมามองจิกๆผม จะว่ากูเป็นต้นเหตุสินะ-_-;
“พี่ต้าครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะ ผมไม่เป็นไรแล้วละ ผมไปเรียนก่อนนะครับ^^”
ผมบอกพี่ต้า ส่วนไอ้ตัวข้างๆไม่เกี่ยว!!
“อ่า~ ถ้าไม่ไหวก็ไปนอนพักซักนะ ^^”
พี่ต้าบอก
“ครับ^^”
ผมเดินออกมา ชม.แรกคณิตคิดแล้วเครียด เอ้ย! คิดสนุกซะด้วยซิ อยากลาตายชะมัดเลยTOT
“ซัลเมื่อวาน...-o-”
ไอซ์ทักผม
“เมื่อวานขอโทษด้วยนะไอซ์ กูอารมณ์ไม่ดีน่ะ”
ผมพูด
“เออ กูเข้าใจ เจอพี่เซลเดินควงสาวน่ารักแถมยังนั่งสวีทจนมดตายเรียบแบบนั้น อารมณ์ดีคงแปลก^^”
“มึง! หาเรื่องให้กูด่ามึงแต่เช้าเลยนะ-_-+”
“ด่าไรกูอ่ะ ก็มันจริงนี่หว่าตอนแรกที่เข้าไปมึงยังลัลล้าอยู่เลย”
“พ่อมึ...”
“ไม่ต้องยุ่งกับพ่อกูเลย ไม่งั้นกูต่อยมึงจริงๆแน่ –o-!!”
“เอาดิกูกำลังเก็บกดเลย^^”
“เก็บกดมึงก็ไปปล่อยที่ห้องน้ำดิ^^”
“เดี๋ยวกูจะพามึงไปกดที่ห้องน้ำ^^+”
“กูขอเป็นเมะนะเว้ย”
“ฮ่าๆ^^**”
กดแม่งตรงนี้แหละ ผมกดหัวมันลงบนโต๊ะ ได้ทะลุไปโลกหน้าแน่
“ซัลมึง! กูเจ็บนะเว้ย >O<!!”
“กูชอบแบบซาดิสม์ๆซะด้วยซิ ^^”
“อ๊ากกกกกกกก!!”
มันร้องเสียงหลงเลย ฮ่าๆ สะใจหว่ะ^O^
“พวกมึงเนี่ยอะไรกันพูดเรื่องใต้สะดือแต่เช้าเลย-_-”
ไอ้วิวพูดพลางโยนกระเป๋าข้ามหัวผมไปนอนบนโต๊ะมัน ถ้ามันโดนหัวกูขึ้นมานะ-_-++
“ปล่อยกูTOT”
ไอซ์ร้องอีกละ แรงดีจริงมึง ดิ้นไม่หยุดเลย-_-;
“น่าสนุกดีนะ ฉันกดไอ้ไอซ์ด้วยคนดิ^^”
“เอาดิจัดมันเลย ฮ่าๆ”
ผมตอบซอส แล้วก็ปล่อยมือจากหัวไอซ์ให้ซอสเข้ามากดแทน
“มากดไรเด็กฉันเนี่ย -_-*”
เทมส์บ่น ซอสยักไหล่หน่อยๆก่อนปล่อยไอซ์เป็นอิสระ
“ใครเด็กมึงฟะ >O<!!”
สิ้นเสียงไอซ์เพียง0.00001 วินาที ก็....... -o-;;
ตึง!
เสียงเหมือนหลินปิงตกจากต้นไม้เลย! เทมส์กด ไม่สิ! ตบหัวไอซ์อย่างแรงจนหน้าไอซ์แนบสนิทไปกับโต๊ะเลยทีเดียว แถมมันยังนั่งทับหลังไอซ์อีก เห็นนิ่งๆแบบนี้น่ากลัวชะมัดเลย บรื๋อ~ -O-;;
“ช่วยยยย กู ด้วยยยย แอ๊กTOT”
เวลาในโลกนิยายนี่เดินตามใจคนเขียนมากเลยนะ(นิยายนะเว้ยไม่ใช่ไดอารี่น้องซัล จะให้พิมพ์บรรยายทั้งวันเลยเรอะ-o-;:Writer)เผลอแปปเดียวผมต้องมาทำเวรห้องพยาบาลซะล่ะ ต้องมาเจอกับมันอีกแล้ว-O-!! ผมเปิดประตูเข้าไป
ฟิ้ว~
วัตถุจากในห้องลอยเข้ามากระแทกหน้าผม ทำไมชอบโยนใส่หน้าวะ จะให้นายเอกเสียโฉมใช่มั้ยเลย-_-;;
“กำมะถัน ทำเวรเสร็จอย่าลืมล็อกประตูล่ะ ครูต้องไปเดทละ หล่อยังๆ^^”
อาจารย์หมุนซ้ายหมุนขวาโชว์ให้ผมดู สิ่งบางอย่างที่ไม่บังควรและอธิบายออกสื่อไม่ได้-////-
“จารย์ครับ ปิดหน้าต่างด้วย-_-;”
“หือO.o?”
อาจารย์ทำหน้างงๆ แล้วผมจะไปขุดคำไหนมาอธิบายต่อดีเนี่ย -_-;
“กางเกงจารย์ยิ้มได้ด้วยครับ-o-;”
“เธอ เรียนจนเพี้ยนหรือป่าว กางเกงใครยิ้มได้ ฮ่าๆ”
ว่าผมเพี้ยนอีก-.-** กางเกงจารย์ยิ้มได้จริงๆนะครับ สีแดงแป๊ดเชียว ต้องให้ชี้มั้ย กลัวจารย์จะอายนะเนี่ย
“จารย์ครับ น้องชายจารย์กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกแล้วครับ-_-;;”
สุดท้ายล่ะ get วาจาผมเสียทีเหอะ ได้โปรดอย่าหน้าด้านยืนต่อไปเลยT-T
“อ่อ แหะๆ เกือบไปประกาศศักดาต่อหน้าแฟนแล้วมั้ยละ^^;”
จารย์ก้มลงจัดเก็บข้อมูลลับแล้วก็โบกมือลาผมออกไป เฮ้อ~ เหนื่อยจริง
-_-;ไอ้หมอนั่นมันยังไม่มาครับ เหอะ! ทำเองคนเดียวก็ได้วะ ผมหยิบไม้กวาดมากวาดๆพื้นเมื่อไหร่มันจะมาฟะ แดกเวลาคนอื่นเขานะเนี่ย เอาเปรียบหว่ะ-_-!
แอ๊ด~
“โทษทีมาช้าไปหน่อย”
ผมไม่ตอบไม่มองด้วย หมอนั่นเขามาหยิบไม้กวาดไปกวาดพื้นเช่นกัน มันกวาดห่างจากผมไม่เท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใจเดินไปกวาดไกลๆจากมันหน่อยดีกว่า ตอนนี้ในห้องเงียบกริบจนได้ยินเสียงแอร์เลยล่ะ .......... เงียบไปมั้ย ........... เงียบเกินไปแล้วนะ-o-!
“นายน่ะ จะกลับไปก่อนก็ได้นะ”
มันพูด
“ผมไม่อยากเอาเปรียบคนอื่น”
ผมตอบมันไป แล้วต่างคนก็ต่างเงียบครับ บรรยากาศมันดูเคร่งเครียดซะจนผมหายใจไม่ออกเลยนะเนี่ย มันก็ทำท่าเหมือนอึดอัดเหมือนผม มีไรก็พูดๆมาเลยดีกว่านะ-_-;
“รุ่นพี่มีอะไรข้องใจกับผมหรือป่าวครับ?”
ผมเปิดประเด็น คงไม่ได้พูดอะไรไม่ดีออกไปใช่มั้ย อ่า~ คำพูดเหมือนกำลังหาเรื่องอยู่หรือป่าววะ-o-;
“จะหาเรื่องฉันหรือไง”
มันตอบ เวรกรรมTT
“แล้วแต่จะคิดครับ”
แล้วผมก็ตอบไป หาเรื่องชวนตีกันชัดๆเลยนะเนี่ย
“เพราะนายปากดีอย่างนี้ไงถึงไม่ชอบ”
“ผมก็ไม่ได้ให้รุ่นพี่มาชอบผมนี่”
“ฉันไม่ชอบอยู่แล้วละ ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ!”
ฮึก! ไม่ชอบผมขนาดนั้นเลยหรอ ผมไปทำอะไรให้หรอ หรือผมเล่นเป็นแฟนของพี่พีคแล้วทำให้ยัยนั่นเกิดบ่อน้ำตาแตกต่อหน้ามัน คงแค้นที่ผมทำให้ผู้หญิงของมันร้องไห้สินะ
“เรื่องของรุ่นพี่สิครับ ผมคงไปบังคับความรู้สึกรุ่นพี่ไม่ได้”
“ฉันไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไม แฟนนายถึงมาคบกับคนที่สวยแต่รูป แต่ที่จริงแล้วนิสัยเสียซะขนาดนี้!”
“อย่ามาทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลย รู้จักผมแค่ไม่กี่วันจะมารู้ได้ไงว่าผมนิสัยยังไง!!”
“เหอะ ก็นายแสดงมันออกมาหมด ขี้วีน ปากดี เนยดีกว่านายตั้งเยอะ แฟนนายนี่คิดได้ยังไงถึงมาคบนาย”
“อย่างน้อยผมก็ไม่ได้โรคจิตส่งคนไปถ่ายรูปคนอื่นนี่!”
พี่พีคบอกผมมาแล้วละครับ ยัยนั่นน่ะส่งคนตามไปรังควานถึงบ้านเลยแถมยังเข้าไปติดกล้องในของนอนของพี่ผมด้วย ยัยโรคจิต!
“เนยไม่ได้เป็นแบบนั้นซะหน่อย!!”
“ถ้าไม่ใช่พี่ผมคงไม่เอามาบอกหรอก!”
“นายไม่รู้จักเนยดี อย่าเอาเธอมาพูดเสียๆหายๆดีกว่า”
“รุ่นพี่ก็รู้จักผมยังไม่ดีแต่กลับมาต่อว่าผมเนี่ยนะ!”
“อย่าเอามาเปรียบกันเลย นายกับเนยมันไม่เหมือนกัน!”
“ยัยนั่นคงดีไปหมดเลยสินะ!มันเป็นแม่รุ่นพี่หรืองะ...”
พลั่ก!
หน้าผมเซไปตามแรงที่ปะทะเข้าที่ใบหน้า รู้สึกชาไปหมดเลยแหะ กลิ่นเลือดและรสเค็มๆของเลือดฟุ้งอยู่ในปากผม หึ! ต่อยได้ดีนี่ ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
“อย่ามาว่าเนย แล้วก็อย่ามาลามปามแม่ฉัน!!”
มันตวาดผมเสียงดังใบหน้าแดงเหมือนคนโกรธจัด เข้ามาขยุ้มคอเสื้อผมแล้วผลักผมลงกลับพื้น มันทำท่าจะเดินออกจากห้อง แต่ผมดึงแขนมันไว้ก่อนแล้วยัดแม่กุญแจใส่มือมัน
“ล็อกห้องให้ด้วย!!”
วันหยุดแสนสุขใจ เมื่อวันเสาร์ผมเล่นเกมแก้เครียดเล็กน้อยกว่าจะได้นอนก็ตี3โดนแม่ปลุกให้ไปซื้อของตอน8โมง พระเจ้าครับเมื่อวันศุกร์ผมเสียเลือดไปเยอะวันนี้เลือดผมก็ยังผลิตไม่ทัน ผมเดินสะลึมสะลือวิงเวียนศีรษะหน้ามืดคล้ายจะเป็นลมต่อหน้าแม่ แต่เขาก็ไม่สนใจผมแถมถีบออกมาจากประตูอีก TOT ผมเดินๆอยู่เกือบชั่วโมงกว่าจะได้ของที่ท่านแม่ต้องการ คราวนี้ผมจะทำสิ่งที่ต้องการบ้างละนะ กลับไปที่เตียงให้เร็วที่สุด>.<~
ตึง!
“ขอโทษนะครับ ผมรีบไปหน่อย^^;”
ผมเงยหน้ายิ้มๆให้คนตรงหน้า แต่ก็ต้องปรับสีหน้าเข้าเป็นเรียบเฉย ถ้ารู้ว่าเป็นมัน!ผมคงไม่ยิ้มให้หรอก มาอยู่นี่ได้ไงฟะ หรือผมจะละเมออยู่เลยเห็นภาพทับซ้อน โอ้ย~
“นาย...”
ผมไม่อยากฟังที่มันพูดฮะ ผมรีบจ้ำหนีมัน ผมไม่อยากเจอหน้ามันและมันก็คงไม่อยากเจอหน้าผม ดังนั้นผมเลือกที่จะหลบฉากไปก่อนดีกว่า
หมับ!
มันจับข้อมือผมไว้แล้วก็มองหน้าผมนิ่งๆ จะต่อยกูเรอะ แปปนะให้กูเอาของไปเก็บบ้านแล้วงีบซักชั่วโมงก่อน วันนี้ก็ไม่ค่อยมีแรงแถมแผลเก่ากูก็ยังไม่หายด้วย-o-!
“มานี่”
มันลากผมให้เดินไปกลับมัน
“เฮ้ย! ปล่อยจะกลับบ้าน!”
ผมตะโกนดังๆ
“เดี๋ยวก็ไปชนใครเขาอีก!”
มันตอบแบบไม่มองหน้าผม เหอะๆ มองหน่อยดิ! มึงฝากผลงานชิ้นเอกไว้ใบหน้าอันล้ำค่าของกูเชียวนะ ไอ้ส.ติ๊ด(ออกสื่อไม่ได้ครับ^^;) แล้วก็มาหยุดลงหน้าแผงขายกิ๊ฟ ขายโบว์ เครื่องสำอางกระจุกกระจิกของผู้หญิง มึงจะพากูมาทำไม-_-?
“หันหน้ามาสิ”
กูจำเป็นต้องทำตามด้วยหรอ เชอะ!
“โอ้ย! เจ็บนะเว้ย!!”
ผมบีบแก้มผมแล้วจับให้หันหน้าไปหามัน กดแผลกูซะ เดี๋ยวเป็นแผลเป็นพอดี!
“เจ็บหรอ”
มันถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไม่ต้องมาทำเป็นอ่อนโยนกับกูเลย มึงจงใจสินะ แอบสะใจอยู่ละสิ -_-**
“รู้สึกดีมั้ง-*-”
ผมตอบ มันก็บีบแก้มผมอีก อ๊ากกกก>O<!!
“กูเจ็บ!!”
ผมบอก
“พูดดีๆ -_-+”
ไม่ต้องมาทำเป็นแผ่รังสี กูไม่กลัว มันหยิบกิ๊ฟรูปนกเพกวินสีน้ำเงินขึ้นมาแล้วก็ยิ้มๆ ถ้ามึงเป็นตุ๊ดละก็ กูคงขนลุกหว่ะ=o=!
“จะไปไหน!”
ขณะที่มันกำลังยืนชื่นชมความงามของกิ๊ฟอยู่นั้นผมจะฉวยโอกาสวิ่งหนีซะหน่อยแต่มันดันหันมาดึงคอเสื้อผมไว้อีก มันเอามือมาจับหน้าผม แต่มันสะบัดหน้าหลบถ้าไม่ติดว่ามือถือของอยู่นะ ผมปัดไปละ มันก็ไม่ล่ะความพยายามบีบคางผมแล้วเชิดหน้าผมขึ้น ตอนนี้ผมมองเห็นมันชัดมาก มันโน้มหน้ามาใกล้ผม ใกล้ไปละ-o-! มันเอามือปัดเส้นผมของผมที่เกะกะจิ้มตาไปอีกข้างแล้วติดเจ้าเพนกวินนั่นลงมา พอใจแล้วใช่มะ กลับละ!
“จะกลับหรอ ตังค์ยังไม่จ่ายเลยนะ”
มันพูด
“ก็จ่ายไปสิ-o-!”
ผมพูดบ้าง
“มันไม่ใช่กิ๊ฟฉันซะหน่อย”
“งั้นก็เอาคืนปะ..”
“ไม่ต้อง ฉันซื้อให้”
มันควักเงินจ่ายแม่ค้าไป ไม่อยากเป็นหนี้มันเลย ไม่อยากได้กิ๊ฟนี่ด้วย แล้ววันนี้เกิดเหตุอะไรทำไมมาทำดีกับผมๆงง--;
[Celsius]
วันนี้ผมมารับมือถือรุ่นโบราณบานบุรีของอาจารย์ที่ผมส่งซ่อมที่ร้านแล้วร้านนั้นมันก็ส่งมาซ่อมร้านแถวนี้อีกที แล้วก็ดันเจอคนมาเดินชนผมๆก็ลากมันมาร้านขายของเพื่อซื้อกิ๊ฟไปติดหน้ามัน เดี๋ยวไปชนคนอื่นเข้าอีก
คนตัวเล็กมองหน้าผมอย่างสงสัยทำไมต้องไปทำดีกับมันอะไรประมาณนี้สินะ ก็ไม่ได้อะไรมากหรอก แค่รู้สึกผิดขึ้นมาเฉยๆ ที่ไปต่อยหน้ามัน ก็มันพูดจากวนประสาทนี่นาชอบลามปามผู้ใหญ่ด้วยแถมยังว่าเนยอีกต่างหาก ผมเลยฟิวส์ขาดอัดไปเต็มๆหน้ามันเลยเพราะหน้ามันเหมือนผู้หญิงมากกกกก เลยทำให้ผมรู้สึกว่า กูต่อยผู้หญิงลงไปแล้ว -_-;;
“เจ็บน่าดูเลยนะ แผลน่ะ”
ผมมองรอยช้ำเล็กๆใกล้ปากมัน คงเจ็บน่าดูผมใส่เต็มแรงเลยคราวนั้น มันจะโกรธผมคงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ไม่ค่อยอยากให้มันโกรธนานๆเลยแหะ รู้สึกไม่ดีเลยมันอึดอัดจนหายใจไม่ออก ปกติจะกัดกันแปปนึงมันก็แค่ทำหน้างอนๆแต่ก็คุยกับผมเหมือนเดิม แต่รอบนี้มันแทบไม่ตอบคำถามอะไรผมเลยด้วยซ้ำ-_-;
“แค่นี้ใช่มั้ย กลับล่ะ”
มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ จะว่าเย็นชาเลยก็ได้ แถมไม่มองหน้าผมอีกต่างหาก มันหันหน้าเดินไป เออ อยากไปก็ไปเลย ซื้อของให้แท้ๆแต่ไม่ขอบคุณซักคำ-_-
หมับ!
“เดี๋ยว!!”
เอ๊ะ! ทำไมร่างกายมันไปเองอ่ะ จู่ๆมือผมก็เอื้อมไปคว้าแขนมันอีกแล้ว เมื่อกี้ก็ดึงไว้รอบนึงตอนที่มันเดินชน มันหันกลับมามองหน้าผม คิ้วมันชนกันจนจะสานปลาตะเพียนได้อยู่ละ –o-;
“มีอะไรอีก”
นั่นดิผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะรั้งมันไว้ทำไมอีก อ่า~ จะตอบไรดีเนี่ย
“จะเดินไปส่งที่บ้าน”
“ไม่ต้องกลับเองได้”
ผมไม่สนคำพูดมันกระชากของในมือมันมาถือไว้ เอาดิไม่ให้ไม่ส่งก็ไม่ได้ของกลับบ้านอ่ะ ^^
“ไปซื้อใหม่ก็ได้-o-”
แล้วมันก็เดินไปครับ เฮ้ย! มึงรวยนักหรือไงวะ ได้ๆ ผมยื่นไอ้ถุงพวกนั้นลงไปในถังขยะ ให้เวลาสามวินาที ไม่งั้นมึงเชิญโบกมือลาไอ้ของพวกนี้ได้เลย
“บ้านอยู่ทางนี้ตามมาซิ-*-”
มันบอกแล้วก็เดินนำผมไปลิ่วเลย ผมก็เดินตามมันไป มันก้มหน้าเดินไม่สนใจอะไร ผมก็มองหัวมันไปพลางๆ ผมมันนุ่มๆดีนะขึ้นเงาวิ้งๆตอนโดนแสงด้วย
“มองอะไรนักหนา-*-”
มันเงยหน้าถามผม กูจะตอบมึงยังไงล่ะ กูไม่รู้-_-;
มาถึงหน้าบ้านที่มีรั้วเตี้ยๆสีขาวมันก็หยุดแล้วกระโดดเข้าไป โชว์ออฟหว่ะ เดี๋ยวปากแตกขึ้นมาจะขำให้
“ซัลจางงงงงง>o<!!”
ผู้หญิงหน้าตาสวยๆคนหนึ่งรีบเดินออกมาจากบ้านแล้วยกม้วนหนังสือพิมพ์ฟาดลงบนหัวไอ้เด็กนี่อย่างแรง เอ่อ –o-;
“แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้กระโดดข้ามรั้ว เป็นสาวเป็นแส้>O<”
“ผมเป็นผู้ชาย-_-;”
มันเถียงแม่มันครับ
“แหม~ก็ซัลจังของแม่น่ารักซะขนาดนี้>///< แม่ก็ลืมทุกทีเลยว่าเป็นผู้ชายTOT”
เอ่อ อยากจะตะโกนถามจังเลย เห็นผมยืนอยู่ตรงนี้หรือป่าวครับเนี่ย ทำไมสร้างโลกส่วนตัวกันแบบนั้นละครับ^^;
“แม่ซัลสวัสดีครับ^^”
ผมยกมือไหว้พร้อมฉีกยิ้มกว้างดูเป็นมิตรสุดๆ
“ส่งแล้วก็กลับไปซะ เอาของมา-o-!”
ไล่หรอ -_-? มันเอื้อมมือมาหยิบของจากผม
โป๊ก!
มันโดนฟาดหัวอีกแล้วครับ ฮ่าๆ
“พูดอย่างนั้นกับเพื่อนได้ไงซัลจัง>.<”
แม่ซัลพูด ผมหน้าเด็กขนาดนั้นเลยหรอครับ^^
“ไม่ใช่เพื่อน”
มันพูด
“แล้วเป็นอะไร อยากบอกนะว่าOoO”
แม่มันทำหน้าตื่นตะลึง อย่าได้คิดอย่างนั้นเชียวนะ>O<
“ผมเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนน่ะครับ^^//ผมเก็บได้ข้างทาง มันตามผมมา-o-”
ผมพูดพร้อมมัน อะไรนะเก็บได้ข้างทาง มันตามผมมา กูไม่ใช่หมานะเฟ้ย!!
“ไหนๆก็มาแล้วเชิญข้างในบ้านก่อนเลยจ้า^^”
แม่ซัลเปิดประตูให้ผม ผมก็เดินตามเข้าไปในบ้านอย่างว่าง่าย ไอ้เด็กนี่หน้าตาเหมือนแม่มันนะ หน้าตาน่ารักเหมือนกันเลย ถึงแม่มันจะดูค่อนข้างมีอายุเล็กน้อยแต่ก็ยังสวยอยู่ละนะ
“เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ที่ซัลจังพาผู้ชายมาบ้าน^^”
แม่ซัลพูดครับ อ่า คำพูดมันแปลกๆนะครับ
“อย่าพูดเหมือนลูกสาวพาแฟนมาบ้านสิครับแม่-*-”
ผมก็คิดเหมือนที่มันพูดอ่ะ แต่มันไม่เคยพาแฟนมาบ้านเลยหรอ ก็นะบางครอบครัวเขาก็ไม่ยอมรับนี่นา-.-
“แหมๆ ซัลจังคิดมากไปแล้วจ้า เอ่อ....”
แม่ซัลมองหน้าผมเหมือนถามชื่อ
“เซลครับ”
“อ่อ เซลคุงขึ้นไปรอซัลจังบนห้องเลยนะ หน้าห้องมีป้ายชื่อเขียนอยู่จ้า^^”
จะดีหรอครับ มาบ้านครั้งแรกจะให้เข้าห้องนอนลูกชายคุณแม่เลยหรอ อ่าแต่เพื่อนมาบ้านก็ต้องพาไปห้องอยู่แล้วนี่นา –o-
“ไม่ต้องให้ขึ้นไปหรอก ให้นั่งในสวนก็พอ”
มันพูด
“ไปเตรียมของว่างมาให้เซลคุงด้วยซัลจัง -.-!”
“ครับๆ”
มันมองหน้าผมประมาณว่า มึงทำให้แม่ด่ากู ก่อนเดินเข้าไปในครัว(ละมั้ง)
“ขึ้นไปข้างบนเลยจ้า ตามสบายเลยนะ^^”
“ครับๆ^^”
ผมขานรับ
“ห้องพ่อกับแม่อยู่ข้างๆนะจ๊ะ ^^”
เอ๋~ บอกทำไม ผมไม่ได้อยากรู้ครับ^^;
“ทำอะไรก็...........เบาๆหน่อยนะ^^”
แม่ซัลกระซิบข้างหูผมแล้วเดินตามซัลไป เฮ้ย! อะไรฮะคุณแม่ผมจะได้จะมาหม่ำลูกชายคุณแม่นะครับ OoO;; (ถึงจะดูน่ากินอยู่ก็เถอะ) ไม่น่าก้าวขาเข้ามาที่นี่เลย คงตัดปัญหาครอบครัวไม่ยอมรับชายxชายได้เลย ก็เล่นประเคนให้ซะขนาดนี้!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
