Sulfur Love (RE-Write)

✉Special[Xenon&View] ✉
การกลับมา
 
[View]
                กู(Writer:พากย์ผมสิวะ-o-!)
                .....-*-.....
                ผมเปิด Facebook ผ่านๆรอไอ้ซอสมาHONกันซะหน่อย   ก็เจอโพสของไอ้เตี้ยซัลที่คุยกับไอ้ไอซ์อยู่   ผมไม่เข้าไปแจมหรอก  เดี๋ยวโดนมันรุม-*-
 
                Sulfur  Knight : ดึกๆดื่นๆไม่นอนกุรู้นะว่ามึงทำไรกันอยู่  คิกๆ-..-
                Ice Ranger : กูก็ทำเหมือนมึงอ่ะ  อะคึๆ -..-
                Sulfur  Knight : หัวเราะได้เชี่ยมาก555+
                Ice Ranger :ไอ้เชี่ยวิวออนแต่แมร่งไม่ตอบ  แท็กแมร่งดิ๊>O<
                Sulfur  Knight :View  Finder
                View  Finder : แท็กกูหาพ่องหรอ -*-
                Sulfur  Knight : แท็กมึงอ่ะสัส!!
                Ice Ranger : แท็กมึงอ่ะ สัส!!
                View  Finder : ไอ้ไอซ์มึงจะก็อบกันมาไม  ให้แมร่งด่ากูคนเดียวก็พอละ
                Ice Ranger :ก็อบไร กูเว้นวรรคนะเว้ย-o-!
                               
                แถได้อีกนะมึง-*-
 
                Sulfur  Knight : มึงเป็นแฟนพี่ซีหรา~
                View  Finder : ใคร?  ซี?
 
                ใครวะ?  ไม่ได้แอ๊บโง่นะแต่มันใครละ  แฟนกูหรอ  กูมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมกูไม่รู้ตัวเลยวะ -*-
 
                 Sulfur  Knight : Me // พุ่งชนกำแพง > เอาเลือดไปล้างห้องน้ำ -_-‘’
                 Ice Ranger : // อ้าปากรอขี้จิ้งจก > เดินไปเหยาะแม็กกี้ -o-
                 View  Finder : -*-
                 Sulfur  Knight : ไอ้ไอซ์จัดให้มัน 3 คำดิ๊><!!
                 Ice Ranger : คิ มู จี้ >.<~
                View  Finder :พ่อมึงดิ!
                 Sulfur  Knight : เฮ้ย~  มันด่าพ่อมึงอ่ะยอมหรอ>O<!
 
มึงก็ยุจังวะไอ้เวร-*-
 
                Ice Ranger : ไอ้จันดารา  ไอ้หมาขี้เรื้อน  ไอ้เพื่อนไม่คบ  ถ้ามรึงตายไปกูขอให้หาศพไม่เจอ   ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด  เกิดมาก็เป็นง่อยไขสันหลังบิด  See more...
 
มึงด่ากูกี่บรรทัดเนี่ย -o-
 
                Sulfur  Knight : สะใจจริงๆ55+
                View  Finder :-*-
                Ice Ranger :กูไปละ  เชี่ยเทมส์แมร่งงุงงิงน่ารำคาญหว่ะ  กูจะเล่นเกมซะหน่อยไล่กูไปนอน
                Sulfur  Knight : ผัวหรือพ่อ555+
                View  Finder :555+
                Ice Ranger : ปากดี! กูขอให้เสตียรอยด์อุดตันลำไส้ใหญ่มรึง-*-!
                View  Finder :ฟังดูเจ็บปวดจังหว่ะ555
                Sulfur  Knight :ไอ้Well!!
                Sauce  Kill : กูมาไม่ทันหรอวะ><
                View  Finder :กว่าจะมากูจะออฟละ-*-
                Sulfur  Knight :โดนด่านิดหน่อยชิ่ง 55+
                View  Finder : นิดเชี่ยไร 5 บรรรทัดเลย-*-
 
ไอ้ตรง see more อ่ะแหละ  แม่ งก็สรรหาคำมาด่ากูนะ  5บรรทัดอย่าจะไปกราบแม่ งถึงบ้านเลย  มึงคิดได้ไง-*-
 
                Sauce  Kill :ฮอนๆ ให้ไวเลยกูเปิดค้างไว้แล้ว  เดี๋ยวเครื่องค้าง
                View  Finder :แปป แดรกน้ำก่อน
                Sulfur  Knight :ไอ้ซอสพี่ต้าบอกให้มึงไปนอน-o-!
                Sauce  Kill : กูจะฮอน!  มึงอย่าเอาพี่เขามาอ้าง  กลัวแพ้อ่ะดิไล่กูไปนอน
                Sulfur  Knight : กูฟ้องพี่ต้าแน่มึงขัดคำสั่งพี่ต้า>O<
                Sauce  Kill : เมียไม่ใช่แม่!  ทำไมต้องทำตาม^^
                Ice Ranger : // แคปแมร่งเลย อะคึๆ -..-
                View  Finder :มาอีกแล้วนะมึง-o-
                Sulfur  Knight : กูคุยสับกะเขาอยู่
                Sauce  Kill : ไม่เชื่อ-_-
                Sulfur  Knight : กูบอกให้พี่เขาโทรหามรึงแล้ว>O<
                View  Finder : 3 2 1...
                Sauce  Kill :ชิบหายโทรมาจริงด้วย  มึงบอกไรพี่เขาไปบ้างเนี่ย><
                Sulfur  Knight : 555+
                Ice Ranger : 5555  ตายแน่มรึง
                View  Finder : ไอ้เทมส์ยืนอยู่ข้างหลัง!
                Ice Ranger : มันอาบน้ำอยู่สัส  อย่าทำกูหลอน-o-
                Sulfur  Knight : ฮอนๆ  วันนี้กูจะคิลยกหมู่บ้านเลย555+
                View  Finder :คิลได้ 3 ตัวก็ตายห่ าแล้วมรึงอ่ะ  อ่อนชิบ-*-
                Sulfur  Knight : เปิดเกมเลยดีกว่า>O<!!
 
                เห็นด่าๆกันแบบนี้(ทุกวัน)   แต่พวกผมก็ยังสนิทกันตอนนี้เราขึ้นม.ปี1กันแล้วก็อยู่ม.เดียวกันแหละแต่คนละคณะ   ผมปิดเว็บลงแล้วคลิกเข้าเกมแทน    ช่วงกลางคืนคนมันเล่นเยอะภาพเลยสโลว์ๆหน่อยๆ  พอเปิดมาก็แชทพาพวกมัน  จริงๆไม่ค่อยได้เล่นกันเท่าไหร่หรอกเข้ามาคุยกันซะมากกว่า
 
                ครืด~ ครืด~
 
                ผมคว้ามือถือข้างคอมขึ้นมาดูเบอร์   โทรมาอีกแล้วหรอเนี่ย  ใจคอมึงจะโทรเช้าโทรเย็นเลยมั้ยเนี่ย   ผมรับโทรศัพท์แล้ววางมันลงใกล้ๆลำโพงให้คนโทรมารู้ว่าผมเล่นเกมอยู่  ไม่ว่าง!
                (ฮัลโหล!  วิวได้ยินมั้ย!)
                ผมไม่ตอบสนใจแต่จอคอม 
                (เล่นเกมอยู่หรอ.....งั้นไปกวนแล้ว  ฝันดีนะ)
                “มีอะไร”
                ผมตอบกลับปลายสายลงไป   ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะถามไปทำไม ปล่อยให้วางๆไปซะก็ดี
                (ก็...)
                “ถ้าหยกนั่น  ยังอยู่ดีไม่ต้องห่วง”
                (พี่โทรมาเรื่องอื่นบ้างไม่ได้หรอ)
                น้ำเสียงน้อยใจที่ถามกลับมาทำให้หัวใจผมกระตุกวูบ    กูเป็นอะไของกูละเนี่ย-_-?
                “อืม  ได้  เรื่องไรละ”
                (พรุ่งนี้พี่จะกลับไทย)
                “อืม”
                (มารับที่สนามบินหน่อยตอนXXโมง  ได้มั้ย)
                “ถ้าว่างละก็นะ”
                (อืม  แค่นี้แหละ)
                “ครับ”
                (....พี่ก็แค่อยากเจอวิวเท่านั้นเอง...)
                ปลายสายวางไป  ผมนั่งนิ่งตัวเกร็ง
                ....หัวใจมัน  เต้นแรง   อย่าบอกนะว่า....
                ผมเม้มปากมองตรงไปที่จอคอมสลัดความคิดบ้าๆออกจากหัว    อยากเจองั้นหรอ   ตอนนี้ผมไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะสูงขึ้นตั้งเยอะ   อีกอย่าง...แค่ผมเห็นรูปพี่หัวใจผมมันก็เต้นแรงแล้ว  ถ้าไปเจอตัวจริง.....ผมไม่ช็อกตายหรอ!   ผมลูบหินสีเขียวไปมา   เจ้าของเขาจะมาเอามึงไปแล้วนะ   จากนี้เขาก็หมดธุระกับกูแล้ว   กูจะได้ไม่ต้องนั่งรับสายชวนปวดหัวนั่นอีก
 
 
 
 
                ผมหันซ้ายแลขวามองผู้คนที่เดินพร่านเต็มโถงกว้าง    ผมไม่เคยมาสนามบินมาก่อนไม่รู้หรอกว่าเขารอรับคนลงเครื่องตรงไหนผมก็เดินตามเขาไปมั่วๆน่ะแหละ     ผู้คนกลุ่มหนึ่งเดินเรียงกันออกมาเป็นทางยาว    ผมไล่สายตาหาคนหน้าไทยที่สุด  แต่ไม่เจอเลยแม่ งใส่แว่นกันหมดมองไม่ออก-*-
                “วิว!”
                เสียงตะโกนชื่อผมดังลั่นทำเอาผมแทบจะแทรกแผ่นดินหนี   กะให้คนทั้งสนามบินรู้จักกูเลยดิ    ร่างสูงโปร่งถอดแว่นออกก่อนคลายยิ้มดีใจเหมือนเด็กเจอแม่ให้ผม   มือเย็นๆกระชากตัวผมเข้าไป...
 
                จุ๊บ!
 
                พะ...พี่มันดึงผมเข้าไป..จูบ  เฮ้ย!!
 
                ผลั่ก!
 
                ผมเหวี่ยงหมัดใส่ไอ้หน้าหล่อจนเซล้มไปนั่งกับพื้นก่อนจะเอาหลังมือถูปากตัวเอง   คนรอบๆหันมามองผมพลางหัวเราะ    แจ้งเกิดเลยกู-*-
                “ต่อยพี่ทำไม”  น้ำเสียงภาษาไทยแปล่งๆถามผม
                “ผมกลับละ”
                ผมหันหลังเมินคนที่นั่งอยู่บนพื้น   แขนยาวๆโอบรอบเอวผมก่อนดึงเข้าไปชิดลำตัว   พี่มันกอดแล้ววางคางบนไหล่ผม   กละ...กลางสนามบิน-o-;;
                “ปล่อย!!”  ผมบอกแล้วดึงมือพี่มันออก
                “..คิดถึง...”
                มือที่ผลักพี่มันพาลหยุดลง    พอร่างผมนิ่งแล้วมือใหญ่ก็ฉวยโอกาสกอดรัดผมเข้าไปอีก
                “..คิดถึงวิวจัง...”
                ผมใจผมสั่นระรัวมากจนผมทำตัวไม่ถูก   ลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ข้างหูผมทำให้หน้าผมชาวาบไปหมด   แค่คำว่าคิดถึงเอง  ทำไมกูถึง...-o-;   กูละอยากจะบ้า!!
                “ปล่อยได้แล้ว”
                ผมดึงแขนที่โอบผมอยู่ออก   ใบหน้าหล่อเจื่อนยิ้มลงเล็กน้อย
                “คงรำคาญสินะ^^”
                เสียงทุ้มๆบอกผม  ผมพยักหน้าเชิดๆเป็นเชิงตอบว่าใช่กลับไป    พี่มันก็เลยถอยหลังห่างผมไปอีกหนึ่งก้าว   
                “เปลี่ยนไปมากเลยนะ สูงขึ้นตั้งเยอะ^^”
                “พี่ก็เหมือนกัน”
                ผมบอก  ถึงผมจะสูงแต่ก็ยังอยู่แค่ระดับจมูกพี่เขาเอง   ผมเดินตามแผ่นหลังกว้างที่ตรงไปยังล็อบบี้แลกเงิน    พี่เขาเปลี่ยนไปเหมือนกัน   ทั้งสูงขึ้นเนื้อตัวก็มีกล้ามเนื้อมากขึ้นด้วย   แต่ที่ไม่เป็นคงเป็นดวงตาคมๆที่ดูอ่อนโยนเป็นคนใจดีที่ผมจำได้แม่น
                “เปลี่ยนไปมากเลยนะ สูงขึ้นตั้งเยอะ^^”
            อีกอย่างที่ผมเปลี่ยนไปคงเป็นเรื่องที่ผมกำลังรู้สึกบางอย่างแปลกๆกับพี่   อาจเป็นเพราะคุยกันเลยสนิทกันมากขึ้นละมั้ง   บางครั้งก็คุยอะไรหวานๆชวนอาเจียนกับผม    ไอ้การบอกว่าคิดถึง  อยากเจอมันเอาไว้พูดกับคนรักไม่ใช่หรอ
มาพูดกับผมแบบนี้ผมก็เลยงงกับความสัมพันธ์ว่าผมกับพี่เขาจะเป็นอะไรกันดี
ต่างคนต่างก็ไม่เคยบอกรักหรือขอคบเลยด้วย...  พี่เขาอาจไม่ได้ชอบผมแต่แค่พูดไปตามนิสัยของเขาธรรมดาก็ได้   อย่าเก็บมาคิดให้ปวดหัวเลย  คืนของแล้วรีบกลับดีกว่า
                “วิวกินข้าวกันมั้ย^^”  ใบหน้ายิ้มแย้มเอ่ยถาม
                “ถ้าพี่หิวพี่กก็กินเถอะ  ผมจะกลับแล้ว”
                ผมแกะสร้อยที่คอออกแล้วยื่นให้พี่เขา
               
                ...เวรแล้ว....
 
                ผมยืนงงกับสร้อยแต่ก่อนมันมีจี้ห้อยนะ  แต่ตอนนี้จี้มันหายไปแล้ว!
                “จี้ละ”  พี่เขาถาม  กูก็ไม่รู้เว้ย!
                “...อ่อ  อยู่ในห้องน้ำที่บ้านละมั้ง...”
                เวลาอาบน้ำผมจะถอดสร้อยออก   แต่เมื่อเช้ามันมีนี่  หรือว่ากูเพ้อไปเองวะ   ไปหล่นที่ไหนวะเนี่ย-_-;
                “แล้วไป  พอดีมันเป็นของตกทอดของปู่พี่น่ะ^^”
                ความรู้สึกบีบอัดที่หล่นทับตัวผมนี่มันคืออะไร    ถ้ามันหายไปนี่ผมคงโดนพี่เขาด่าแน่ๆ  ของปู่เขานี่
                “พี่ไปค้างบ้านวิวได้มั้ย^^”
                “ห๊ะ!”
                “แม่พี่ไม่อยู่บ้านพี่ไม่มีกุญแจบ้านด้วย  ถ้าไปบ้านซัลก็ยังไงอยู่พี่ไม่ได้บอกใครล่วงหน้าเลยว่าจะมา”
                เลยมานอนบ้านกูซะงั้น -*-
                “อืม”  ผมตอบเบาๆ 
                “ถ้าลำบากใจ  พี่ไปเช่าโรงแรมนอนก็ได้^^”
                “ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องหรอ  ก็ให้ไปนอนด้วยแล้วไง-*-”
                “ครับๆ  นอนด้วยกันนะ^^”
                “ให้ไปนอนบ้านไม่ได้ให้นอนด้วยกัน-*-”
                “เหมือนกันน่าๆ”
                “ไม่เหมือน!”
                “ครับๆ  งั้นพี่ไปกินข้าวบ้านวิวนะ^^”
                “ยุ่งยากจังเลยนะ-*-”
                “...-o-…”
                “เออๆ  ไปเรียกแท็กซี่ดิ”
                ร่างสูงคลายยิ้มออกมาอีกรอบก่อนจะวิ่งลากกระเป๋าตามผมมา   มันน่าดีใจอะไรนักหนา  คนที่ดูเป็นเด็กน่ะ  ไอ้พี่นั่นมากกว่า
 
 
 
 
                “เดี๋ยวผมโทรไปบอกไอ้ซัลนะว่าพี่มา”
                มือใหญ่ดึงข้อมือผมไว้พลางส่ายหน้าเล็กน้อย
                “พี่ไม่อยากให้ใครรู้น่ะ^^”
                “หนีเรียนมาหรอ-*-”
                “ไม่ใช่ๆ”
 
                ฮวบ!
 
                ร่างสูงทรุดตัวเซล้มมาหาผม  ผมเกือบรับตัวพี่เขาไว้ไม่ทัน     พอทรงตัวได้พี่เขาก็ดันตัวยืนเหมือนปกติ 
                “หน้าซีดๆนะ  หิวข้าวหรอ”  ผมถาม
                “อ่ะ...อืมหิวข้าวน่ะ^^”
                พี่เขายิ้มให้ผมอีกรอบ  ดูเหมือนฝืนยิ้มเลยนะไหวหรือป่าวเนี่ย   ผมเดินเข้าครัวเปิดตู้เย็นหาของยังชีพ   มาม่าใส่ผักแล้วกันผมทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นไข่เจียวยังทำไหม้เลย-_-
                “ไม่กินมาม่านะ”  ร่างสูงก้าวเข้ามาพูดใกล้ๆ
                “ไม่กินก็ไม่มีไรให้กินละ-*-”  เรื่องมาก!
                “ของในตู้ก็มีตั้งเยอะ  ทำผัดกระเพราสิ”
                “ทำไม่เป็น-*-”
                “เฮ้อ~  แล้วแบบนี้จะไปเป็นเจ้าสาวได้ยังไงเนี่ย”
                “ผมไม่ได้จะเป็นเจ้าสาว-*-”
                “วิว”
                “ไร”
                “มีขนตาติดอยู่ในตาพี่ป่ะ  มันเจ็บๆ”
                พี่เขาหยีตาพร้อมกับชี้ไปที่ตา  ทำตาแบบนั้นกูจะมองเห็นมะ  ไม่อยากด่านะเปลืองน้ำลายเก็บไว้ไปด่าไอ้สองเตี้ยมัน    ผมทำหน้าหน่ายๆก่อนแหวกเปลือกตาหนาออกแต่...
 
                จุ๊บ!
 
                ริมฝีปากเรียวฉวยโอกาสจูบริมฝีปากผม  รู้สึกเลยว่ามันไม่ได้ประกบแต่มันดูดปากผม  ไอ้เชี่ย!!!
                “อร่อย^^” 
                ผมมองหน้าคนตรงหน้า   ทำหน้าระรื่นเข้าไปเถอะ  ยังไม่เจอกูด่าสินะ  รู้จักกูน้อยไปแล้ว
                “เคยตายมั้ย-*-”
                ผมพูดพลางหยิบมีดออกมาถือไว้ในมือแล้วเดินก้าวยาวๆเข้าไปหาพี่เขา   พี่เขาไม่กลัวกลับเอามือกำคมมีดนั่นอีก   กูว่าไปไอ้เทมส์โรคจิตแล้วมึงจิตกว่านะ
                “ถ้าเป็นวิว  พี่ยอมตาย^^”
                “ไม่เท่ซักนิด”
                ผมแกะมือพี่เขาออกแล้วหมุนตัวหันหลังซ่อนใบหน้าร้อนๆของตัวเอง   นี่กูเป็นตุ๊ดหรอ  ทำไมกูตื่นเต้นกับพี่เขาวะ  เวรกรรม-////-  
ผมหยิบข้าวโพดอ่อนออกมาหั่นรอพี่เขาที่กำลังตำพริกอยู่    ร่างสูงหยุดตำพริกแล้วหันไปหยิบอะไรซักอย่าง
“ทำครัวต้องใส่นี่ด้วย”
เสียงทุ้มๆกระซิบข้างหูผมเล่นเอาผมตัวแข็งทื่อไปเลย    มือใหญ่จัดแจงเอาผ้ากันเปื้อนลายน่ารักใส่ให้ผมพอเสร็จก็สวมกอดผมเฉยเลย
“อย่ามาเกาะแกะ”  ผมบอก
“ก็อยากอยู่ใกล้ๆวิวนี่”  พี่เขาบอก
“ใกล้ไปละ-*-”
“อยากอยู่ด้วยกัน...จนวินาทีสุดท้าย”
ปลายเสียงที่เบาลงพาหัวใจผมกระตุกวูบ  ทำไมพูดอะไรแบบนั้น!!
“นี่!”
“จำมาจากบทละครน่ะ^^”
ผมกระทุ้งศอกให้คนข้างหลังปล่อยผมและมันก็ได้ผล   
                “ถึงจะมาจากเมืองนอก  แต่อย่ามาทำแบบนี้กับผมสิ”  ผมบอก
                “ทำแบบนี้กับแฟนมันผิดตรงไหน”
                ผมหยุดมีดลง  เหวอดิกูไปคบกับมึงตอนไหนวะ
                “ไปคบกันตอนไหนไม่ทราบOoO!!”
                ผมตะโกนบอก  พี่มันเม้มปากหน่อยนึงก่อนจะควักมือถือขึ้นมาทำอะไรซักอย่าง
                ~ง่วงนอนแล้วหรอ~  เสียงพี่เขาดังมาจากมือถือ
                ~อืม~  อันนี้เสียงผม
                ~รำคาญพี่หรอ~
                ~อืม~
                ~ตอบเป็นคำเดียวหรือไง~
                ~อืม~
                ~เป็นแฟนกันนะ~
                ~อืม~
                -o-!!  เล่นง่ายๆแบบนี้เลยหรอวะ  กูไม่น่าติดง่วงเลย!!
                “ผมง่วงอยู่  ผมก็ตอบส่งๆ”  ผมบอก
                “ไม่เห็นใจกันเลยนะ...”
                เสียงทุ้มพูดอ่อยลง  ใบหน้าหล่อหันมาสบตาผมดวงใบหน้าเจ็บปวด    พูดแบบนี้อย่างกับชอบผมงั้นแหละ   ถ้าเป็นตอนคุยโทรศัพท์กันผมคงตัดสายไม่ก็พูดเออไปเลย  พอมาเจอสีหน้าท่าทางกับน้ำเสียงของพี่เขา  มันทำให้ผมไม่กล้าจะทำร้ายจิตใจพี่เขาเลย
                “ขะ..ขอโทษครับ  ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น”  ผมบอก
                “ไม่เป็นไรหรอก  พี่ก็มัดมือวิวชกเองแหละ   ขอโทษนะ” 
พี่เขาบอกพลางถอดผ้ากันเปื้อนออก
“คิดว่าแค่ได้ยินวิวตอบแบบนั้นคิดว่าวิวคงมีใจให้พี่บ้าง   แต่ก็อย่างที่วิวบอกวิวง่วงอยู่นี่นา   ถ้าเป็นวิวที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่คงไม่ตอบตกลงง่ายๆหรอก”
ร่างสูงหันหลังก้าวขาเดินออกไปแต่ผมรั้งแขนพี่เขาไว้    มาทำให้กูรู้สึกผิดแล้วจากไปดื้อๆแบบนี้น่ะหรอ
“คะ..คบก็ได้”
ผมหันหน้าหลบๆไม่กล้าสบดวงตาคมนั้นตรงๆ   พอผมเหลือบมองในเงาสะท้อนที่หน้าต่างพี่เขาก็ยังทำหน้านิ่งพลางเม้มปากแน่เข้าไปอีก    คงคิดว่าผมตอบส่งๆอีกละสิ   ก็พูดจริงๆแล้วไงว่าคบ
“ถ้าไม่ยิ้ม  ผมจะเลิกแล้วนะ”
ผมก้มๆเงยๆมองหน้าคนตัวสูง   กูมองนานไม่ได้เข้าใจกูบ้างดิ   มึงลองมาเป็นกูบ้างมั้ยมองหน้ามึงแล้วก็เขิน  กูอายตัวเอง-///-
“หันมาสิ  พี่ยิ้มแล้ว”
มือหนาจับหน้าผมให้หันไปเจอ   แปปคอกูเคล็ดเอ็นตึงมาก-*-    พอหันมาก็เจอกับใบหน้าหล่อที่ฉีกยิ้มอ่อนโยนเหมือนเทพบุตรในการ์ตูนมาให้ผม     ริมฝีปากเรียวทาบทับลงมาช่วงชิงลมหายใจของผมไป  เนิ่นนานแค่ไหนไม่รู้แต่ที่รู้ๆ  มึงจูบกูรอบ3แล้วนะ-*-
 
 
 
ผมเอาหัวโหม่งหมอนตัวเองเล่นพอคิดถึงเรื่อง....  จะประสาทแด ก!!    ทำไมกูยอมง่ายๆแบบนั้นวะ
 
แกร๊ก!
 
ร่างสูงเดินขยี้หัวตัวเองออกมาจากห้องน้ำ   บอกตรงๆว่าไม่ไว้ใจให้นอนด้วยกันเท่าไหร่
“ผมไปนอนห้องอื่น  พี่นอนห้องนี้ไปแล้วกัน”
ผมบอก  วันนี้พี่ไม่อยู่มันทำโอทีค้างที่บริษัทก็เลยว่าจะไปนอนห้องมัน
“นอนด้วยกันสิ”
“ไม่-*-”  ผมพูดเสียงแข็ง
 
ฮวบ!
 
ร่างสูงทรุดตัวเกาะข้างกำแพงพยายามทรงตัว   มือใหญ่กุมหัวตัวเองเหมือนปวดหัวอยู่   หน้าซีดอีกแล้วหิวข้าวอีกหรือไง   ผมเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เขาก่อนจะถาม
“ปวดหัวหรอ  เอายามั้ย”
“มะ..ไม่เป็นไรหรอก  น้ำมันเย็นไปหน่อยเลยปวดหัวน่ะ”
เสียงลมหายใจหอบแห้งเล็ดลอดออกมาจากไรฟันขาว    อย่ามาตายในบ้านนะ   ร่างสูงเดินไปเปิดทีวีดูหนังช่องเคเบิล   ผมก็เดินไปนั่งบนเตียงดูเป็นเพื่อนพี่เขา   แต่นั่งห่างๆนะ
“~!@#$%^&”
“*&^%$#”
ภาษาไรวะกูฟังไม่ออก   ผมเหลือบมองคนข้างๆที่หัวเราะตามทีวี    สงสัยจะฟังรู้เรื่องมีแต่กูที่ไม่เข้าใจสินะ-*-    พอถึงฉากที่นางเอก(มั้ง)กับพระเอกเริ่มจูบกัน   มือใหญ่ก็เลื่อนมาหาผม   ผมก็เขยิบตัวหนีพี่มันก็เขยิบตาม
....เขยิบมาไมละ!....
ผมหันไปส่งรังสีอำมหิตใส่พี่เขา   มันก็เขยิบมาอีก  ผมก็หนีจนสุดขอบเตียงแล้วเนี่ย  เขยิบมาอีกนิดผมคงลงไปนั่งดูที่พื้นแน่ๆ  
“เขยิบมาทำไม”  ผมถาม
พี่มันไม่ตอบแต่ยื่นแขนข้ามมากันไม่ให้ผมเขยิบไปอีก   มันเป็นการสร้างคุกย่อมๆกักตัวผมไว้   บรรยากาศมันไม่น่าไว้ใจ-*-
“Je t'aime a l'infini” (ฉันจะรักเธอตลอดไป)
เสียงสองเสียงที่ซ้อนทำกันพอดีระหว่างในจอกับนอกจอ   ผมไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไรแต่ตัวผมตอนนี้กลับหน้าแต่เหมือนนางเอกในจอเลย    สายตาคมมองทะลุเข้ามาในดวงตาผม  ไม่จำเป็นต้องแปลออกผมก็รู้ว่าหมายถึงอะไร   ความรู้สึกของพี่เขาส่งผ่านเข้ามาที่ผม   ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้ผม   หมดทางหนีอีกแล้วหรอกู!
 
ครืด~  ครืด~
 
โทรศัพท์ช่วยชีวิต!!   ผมผลักคนข้างหน้าออกแล้วคว้ามือถือวิ่งออกไปข้างนอก   
“ฮัลโหล”
(ไอ้วิวพี่ซีอยู่กับมึงป่าว!!)  ไอ้เซลถามเสียงร้อนรน
“มีอะไร”
(พี่ซีเขาหนีการผ่าตัดอ่ะดิ  ป้ากูโทรมาบอก)
“ผ่าตัดอะไร”
(..พี่ซี..มีเนื้องอกในสมอง  มีกำหนดผ่าตัดวันนี้แต่เขาหายตัวไป)
ผมกำโทรศัพท์แน่นพลางมองไปที่ประตูห้อง   ผมกระชากประตูห้องออกแล้วพุ่งไปกระชากคอเสื้อคนที่นั่งอยู่บนเตียง
“ทำไมทำแบบนี้!!!”
ผมตะคอกเสียงถามคนข้างหน้า
“รู้แล้วหรอ...ไวจัง”
พี่เขาตอบเสียงเบาพลางหันหน้าหลบผม
“กลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”  ผมตะโกน
“ไม่”
“ออกไปจากบ้านเลย  ไปเดี๋ยวนี้!!”
“วิวรู้มั้ยว่าหลังผ่าตัดพี่จะเป็นยังไง!!”
มือใหญ่กำต้นแขนผมแน่นขอบตาแดงกร่ำเหมือนคนจะร้องไห้   ผมเม้มปากแน่นไม่รู้ทำไมแต่ดูพี่เขากังวลอะไรบางอย่าง  ยังไงผมก็จะให้พี่เขากลับไปผ่าตัดไม่ว่าด้วยวิธีไหน
“เป็นยังไงก็ช่างกลับไปซะ!!”  ผมบอก
“ยังไงก็ช่างหรอ...”
ผมขยุ่มคอเสื้อพี่เขาแน่น 
“หลังผ่าตัดมีอยู่สองอย่าง  ถ้าไม่ตาย   ก็จำวิวไม่ได้....ตลอดชีวิต”
ผมข่มความตกใจของตัวเอง  จำไม่ได้ตลอดชีวิต...  ถึงจะเคยได้ยินมาบ้างว่าพอความจำเสื่อมคนแรกที่เราจะลืมก็คือคนที่สนิทใกล้ชิดที่สุด   ถ้าลืมผมไปก็ยังดีกว่าให้พี่เขาตาย
“เราเพิ่งคบกันได้วันเดียวเองนะวิว”
เสียงสั่นๆเอ่ยบอก   มือใหญ่ดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่นจนผมหายใจไม่ออก   อย่างกับว่าจะกอดผมเป็นครั้งสุดท้ายเลยอยากกอดให้แนบแน่นที่สุด
“พี่รักวิวนะ”
สิ้นเสียงริมฝีปากเรียวก็ประกบลงมาดูดเม้มปากผม    มือหนาเบี่ยงตัวผมให้นอนลงบนเตียงนุ่ม    
....ทำไมหัวใจเต้นแรงแบบนี้....
มือหนาไล้เข้ามาใต้เสื้อตัวบางก่อนจะลูบเนินอกผมไปมาเบาๆ   แต่ตัวผมกลับกระตุกเกร็งไปทั่วร่าง   ผมจิกนิ้วลงไปที่ท่อนแขนหนาที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ   ไม่ได้อยากจะขัดอารมณ์แตกกูรู้สึกแปลกๆ
“อย่า”
ผมร้องบอก   ร่างกายผมมันเริ่มร้อนขึ้นมาเรื่อยๆเหมือนหน้าจะมืดเลย  กูจะตายมั้ยเนี่ย
“ครั้งสุดท้าย..  แล้วพี่จะไปขอให้พี่จดจำทุกส่วนวิวนะ”
กูแก้ผ้าให้ดูเฉยๆก็ได้  ผมรู้สึกวาบหวิวไปทั่วทุกส่วนโดยเฉพาะตอนที่มือใหญ่เผลอเฉียดไปมากับส่วนข้างล่าง   มือใหญ่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าผมออกแล้วก็จัดการของตัวเองให้เสร็จสรรพ   ร่างสูงยกตัวผมนั่งบนหน้าขากว้าง   ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อที่อยู่ใกล้กันแค่คืบ
“ผมอาย”
ผมบอกพลางหันหน้าหนี  ไม่กล้าก้มด้วย-////-   
“พึ่งรู้ว่าเวลาวิวเขินจะหันหน้าหนี”
พี่เขาหัวเราะคิกคักเบาๆ  มือหน้าเลื่อนมาเกาะกุมส่วนของผมแล้วเริ่มปลุกเร้ามัน    ผมหลับตาแน่นพลางบีบต้นแขนหนาเพื่อปลดปล่อยอารมณ์เสียวซ่าน   กูใช้คำนี้เลยหรอวะ!!   มันก็...รู้สึกดีอยู่หรอกนะ-////-
“ทำสิ”
มือหนาจับมือผมวางลงให้ผมทำแบบที่พี่เขากำลังทำให้ผม    ผมมองหน้าพี่เขาสลับไปมากับข้างล่าง   ยังให้กูมีส่วนร่วมอีกนะมึง -*-   ผมเอนหัวซบไหล่กว้างก่อนขยับมือเค้นส่วนร่างใต้หน้าท้องลอนคลื่นไปมา    อายชะมัดทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
“อืม..”
ร่างสูงครางออกมาเบาๆ  จมูกโด่งก้มลงไล้ข้างแก้มผมเบาๆก่อนจะเผยปลายลิ้นเลียไปตามข้างคอผม   ผมร้องฮือในลำคอตัวชาวาบขนก็ลุกชันไปหมด   เสียงหัวเราะเบาๆทำให้ผมลืมตาขึ้น
“อย่าเกร็งสิ”
กูพยายามแล้วเว้ย!  มันเป็นของมันเอง -*-
“แลบลิ้นหน่อยสิ”
กูชักรำคาญละนะอะไรนักหนารีบๆทำรีบๆไปได้มั้ย   ผมกลัวพี่มันจะเป็นอะไรไปก่อนถึงมือหมอ   ผมแลบลิ้นออกมาอย่างฝืนๆ  ริมฝีปากเรียวดูดกลืนปลายลิ้นของผมคล้ายจะกินมันลงไป   ผมหายใจหอบแรงขึ้นเมื่อร่างสูงรุกจูบผมหน่วงหนักสมองผมมันโล่งไปหมดแล้วรู้ตัวอีกทีหลังผมก็ชนกับเตียงอีกรอบ    มือหยาบลูบขาผมไปมาชวนเอาผมสะดุ้งเป็นกุ้งเลย
“..รักวิว..”
ผมโอบกอดคอคนตรงหน้าสะกดกั้นความเจ็บปวดที่คนตรงหน้าพยายามยัดเยียดบางอย่างเข้ามา   ร่างสูงปล่อยลมเบาๆออกจากปากแล้วก้มจูบขมับผมเบาๆ   ผมไม่เคยเข้าใจมาก่อนว่าทำไมคนรักกันต้องทำแบบนี้  แล้วทำไมคนที่เป็นคนรับถึงยอมได้ละ  สถานการณ์บางอย่างที่ขัดไม่ได้ละมั้งที่ทำให้ผมต้องกลายเป็นฝ่ายรองรับทั้งหมดของพี่เขา
“..ผะ...ผมชอบ..พี่”
ถ้ามันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่พี่จะลืมผมหรือจากผมไป  ผมจะยอมตามใจพี่ซักวัน   ขอโทษนะที่ผมชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจพี่  พูดอะไรแบบไม่คิดเสมอ...
“ดีใจ..สุดเลย”
ผมยิ้มบางๆให้คนตรงหน้า   ความรู้สึกเจ็บปวดที่มาพร้อมกับความอบอุ่นที่ถ่ายทอดผ่านร่างกาย    ผมไม่ให้พี่ลืมผมหรอก  ผมจำชื่อพี่ได้แล้วเพราะฉะนั้นต้องจำผมให้ได้
“พี่ซี..”
 
 
 
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมองเตียงว่างเปล่าที่ไร้ร่างเจ้าของใบหน้าหล่อที่ยิ้มอ่อนโยนให้ผม   ผมผลุบหน้าลงกับหมอนไม่ได้อยากตื่นมาเจอความว่างเปล่าแบบนี้    ทั้งที่รอมากว่าสองปีแล้วอยู่ด้วยกันยังไม่ถึงหนึ่งวัน ....ไม่ยุติธรรมเลย
                “วิว”
                ผมลุกขึ้นมองผู้ชายที่นั่งยิ้มอยู่ข้างเตียง
                “ทำไมยังไม่ไปอีก!!”
                ผมตะโกนถามพลางผลักคนร่างสูงให้ออกไปจากห้อง   มือหนาดึงตัวผมเขาไปกอดไว้แล้วลูบหัวผม
                “ไปแล้วอย่าลืมผมนะ...ต้องกลับมานะ”
                “ไม่ไปไหนแล้วละ”
                ใบหน้าหล่อโน้มจูบหน้าผากผมเบาๆ  
                “Happy april fool's day ^^”
                .
                .
                .
                ….April fool's day  ไอ้วันโกหกน่ะหรอ-.-…
                ผมเหลือบตามองปฏิทินหัวเตียง  1 เมษายน...อืม   april fool's day จริงๆด้วย   กูโดนหลอกหรอ ....-o-?....
                “สาดดดดดดดดด!!!”
                ผมหยิบหมอนมากดหน้าหล่อไว้แถมโถมตัวทับด้วย    ตายซะเถอะมึง!!  เอาความบริสุทธิ์กูคืนมา!!
 
 
 
 
++++++++++++
ชอบแต่งเกรียนๆ555
ใกล้สอบแล้ว ม.6 โฮกกกก สู้ตายค่าาา>O<