Sulfur Love (RE-Write)

[Celsius]
       
            “อ่ะ”
                ผมค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นมือก็ลูบท้ายทอยไปพลางๆ  ผมปรือตาหนักอึ้งขึ้นแล้วส่ายตามองรอบๆ   หน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลทำให้ผมรู้ว่าผมคงอยู่บนตึกสูงหรือไม่ก็โรงแรมที่ไหนซักแห่ง    ข้าวของในห้องที่จัดเข้าเซทหรูหรากับโลโก้รูปมงกุฎที่ติดอยู่ตามภาชนะ   ถ้าเดาไม่ผิดที่นี่คงเป็นโรงแรมจริงๆ  และเป็นโรงแรมของพ่อเนยซะด้วย
                “อย่าขยับตัวมากสิ  เดี๋ยวเข็มก็หักหรอก^^”
                เนยพูดแล้วดึงหลอดฉีดยาปลายแหลมออกจากท่อนแขนของผม   ฉีดอะไรให้ผมวะเนี่ย!!   ผมรีบรุดลงจากเตียงไปอยู่ที่พื้นอีกฝากนึง  ร่างบอบบางในชุดคลุมอาบน้ำมองผมก่อนหลุดหัวเราะออกมา  กูไม่ตลกหรอกนะ!!
                “เธอฉีดอะไรให้ฉันน่ะ!”  ผมถามเสียงดัง
                “ห่างเหินจังเลยนะ~  ดูเรียกเข้าสิ  ก็ไม่มีอะไรมากหรอก..”
                ผมจ้องหน้าเนยนิ่งไม่วางตา  ใบหน้าสวยขยับยิ้มเหยียดออกที่มุมปากก่อนจะเอ่ยต่อให้จบประโยค
                “ก็แค่ยาปลุกเซ็กส์^^”
                ผมซ่อนอาการตกตะลึงไว้ใต้ใบหน้าเรียบเฉย    ยา..ปลุกเซ็กส์  จะบ้าหรอมาฉีดให้ผมทำไมกันเล่า!   ผมเมินคนตรงหน้าแล้วคว้าเสื้อสูทนอกเดินไปที่ประตู
 
                ตึกตึก...ตึกตึก
 
                เสียงหัวใจที่เต้นเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนผมเองยังได้ยิน     ร่างกายผมมันเริ่มร้อนรุ่มไปหมดลมหายใจก็เริ่มหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ   ผมยืนเกาะขอบประตูพยายามสกัดกั้นอารมณ์ภายในที่กำลังจะตื่นตัว
                “ออกฤทธิ์เร็วดีเนอะเซล  คิกๆ”
                นิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปมารอบลำคอและแผงอกผม  ถึงใจผมจะปฏิเสธแต่ร่างกายผมมันแทบคลั่ง   เนยพลิกตัวผมให้หันไปสบดวงตาคู่สวยที่แลดูเย้ายวนมากในเวลานี้    ผมเดินตามเธอไปถึงเตียงสีขาวนุ่ม
                “พอโดนยาก็ว่าง่ายเลยนะเซล^^”
                ผมผลักร่างบางลงนอนราบบนเตียงเบาๆ  ใบหน้าสวยเผยปากอวบอิ่มเล็กน้อยก่อนที่แขนเล็กๆจะโอบรอบคอโน้มริมฝีปากผมลงไป  ผมตวัดลิ้นตอบลิ้นที่คลอเคลียอยู่ภายในมือก็ลูบไล้ต้นขาเนียนสวยไปมา   ผมดึงสายผูกเอวอันยาวออกเผยให้เห็นสัดส่วนที่ผลิออกมาจากใต้ร่มผ้า
                “เซลเนี่ยทะลึ่งจังเลยนะ  คิก^^”
                ผมไม่สนใจเสียงพูดใดๆแล้วลากลิ้นไปตามลำคอขาว  ร่างบางอ่อนระทวยนอนหายใจหอบถี่อยู่บนหมอน  ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เนยเล็กน้อยก่อนจะมัดเธอไว้กับหัวเตียง
                “โทษทีนะ  แค่เห็นหน้าเธอฉันก็หมดอารมณ์แล้ว!”
                ผมผละตัวออกมาก่อนจะยิ้มเยาะคนที่นอนเตรียมหวีดเสียงร้องลั่น    ผมจรดปลายนิ้วไปที่ริมฝีปากสวยนั่นเบาๆก่อนจะกระซิบบอกเนยเบาๆ
                “ถ้าเสียงดังเดี๋ยวคนก็แห่กันมาดูหรอก..”
                พูดจบผมก็ไล่สายตามองไปบนร่างเธอ    ถึงปากจะบอกว่าไม่มีอารมณ์แต่ร่างกายผมมันก็ดื้ออยู่นะ    แต่ให้ทำกับคนอื่นที่ไม่ใช่ซัลผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน  รู้สึกผมจะใจดีเกินไปกับพวกผู้หญิงนะ   ใจดีเกินจนพวกเธอได้ใจ  ผมเดินหันหลังเตรียมจะออกแต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าลง
                “ถึงเซลไปก็ไม่ทันหรอก  ป่านนี้มันโดนพี่มันฟันไปแล้ว!!”
                ผมหันหน้าไปมองเธออย่างโกรธเคือง  ทำไมต้องลากซัลมาเกี่ยวด้วย 
                “เธอทำอะไรซัลน่ะ!!”  ผมถาม
                “ก็แค่เปิดโอกาสให้มันได้ลองของใหม่บ้างไง  บางทีอาจจะติดใจจนลืมเซลไปแล้วก็ได้  ฮ่าๆ”
                “เล่ามาให้หมด  เธอทำอะไรกับซัล!!”
                “ทำไมเนยต้องเล่าด้วยละ ^^”
                “งั้นฉันจะเรียกไอ้พวกฝรั่งมาปาร์ตี้กับเธอ”
                “เซลกล้าหรอ  เซลไม่ทำแบบนั้นหรอกเนยรู้  เซลเป็นสุภาพบุรุษจะตาย^^”
                “คิดผิดแล้วละ  ฉันน่ะไม่ใช่สุภาพบุรุษอย่างที่เธอว่าหรอกนะ”
                ผมไม่ได้พูดเล่นนะ  ผมเอาจริง!  สิ่งที่เนยทำมันมากเกินไป   ทั้งที่ผมพยายามให้โอกาสเธอหลายรอบแล้วแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม  จะทำอะไรผมๆไม่ว่าหรอก  แต่ถ้าทำอะไรซัลผมก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน    ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเข้าหากันเธอคงเข้าใจแล้วว่าตอนนี้ผมเดือดมากแค่ไหน  และที่ผมพูดออกไปผมทำจริงแน่นอน!!
                “ทำไมเซลต้องเห็นมันดีกว่าเนยด้วย!!”
                “ก็ซัลเป็นแฟนฉัน!”
                “เนยไม่บอกเซลหรอก”
                “ตามใจ  ฉันไปละ”
                พี่?  ไอ้อีรอสนั่นน่ะหรอ  กูว่าแล้วเชียว!!  แม่ งต้องคิดไม่ซื่อกับซัล  ซัลก็ไม่ระวังตัวเอาซะเลยนะ  ดูไม่ออกหรือไงสายตาที่มันมองซัลน่ะ...
                “เซลเดี๋ยวก่อน  เซล!!”
                ผมเปิดประตูพรวดออกมาเจอการ์ดชุดดำที่เฝ้าห้องอยู่ 
                “เฮ้ยจะไปไหนน่ะ!!”
                มันตะโกนเรียกแล้วจ้ำเท้าวิ่งตามผม  ระหว่างการ์ดงั่กๆธรรมดากับนักกีฬาใครมันจะชนะละ  ผมเงยหน้ามองลิฟล์ที่ไปค้างอยู่บนชั้น 2 รอให้ตายมันจะขึ้นมาให้ผมมั้ย   ผมเปิดประตูบันไดหนีไฟแล้วรีบวิ่งลงไป  
                “รีบตามไปจับตัวเร็ว!!”
                ไอ้การ์ดแว่นดำตะโกนสั่งพวกที่เหลือ    มันต้องวิ่งตามผมทันแน่ๆเลย  เวรกรรม  ผมลอดตัวผ่านใต้ราวบันไดกันโดดไปอีกชั้นอย่างไม่กลัวพลาดตกลงไปตาม    นาทีฉุกเฉินผมทำได้ทั้งนั้น 
 
                ตึกๆ
 
                ผมวิ่งอ้อมหลังโรงแรมไปที่ลานจอดรถ   ถ้าจะไม่ผิดพอทะลุลานจอดรถไปก็จะเจอถนนแล้วก็ทางเดินที่คนพรุกพร่าน   ไอ้บ้าพวกนี้คงไม่กล้าวิ่งไล่จับผมหรอกนะ    ผมวิ่งฝ่าสายฝนที่ตกกระหน่ำหวังจะเรียกแท็กซี่สักคัน    แต่ทำไมผมยิ่งวิ่งยิ่งช้าลงนะ     แข้งขาผมก็เริ่มอ่อนแรงทรงตัวไม่อยู่
 
                ฮวบ!
 
                ร่างผมทรุดลงก่อนจะนอนราบไปกันพื้นท่ามกลางน้ำฝนที่กระเด็นใส่ผม    ผมนอนหายใจหอบพยายามทรงตัวลุกขึ้น   น้ำที่ไหลรดตัวผมค่อยๆหยดลงสู่พื้น  มันพาเอาเลือดของผมลงไปด้วย   
 
                เอี๊ยด!
 
                รถเบนซ์คันงามจอลงริมทางเท้าใกล้ผมก่อนที่ผู้หญิงกับผู้ชายจะรีบวิ่งลงมาดูผม
                “พี่เซลนี่  พี่เซลจริงๆด้วย!”
                ผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อผมแล้วทำหน้าตื่นตะหนก     รู้สึกว่าเธอจะชื่อแพรวสินะ    คนที่ไอ้ตัวเล็กเคยช่วยไว้จนตกบันไดซะเอง  หมายถึงผมอ่ะนะตกเอง
                “แพรวรู้จักหรอ”  ผู้ชายข้างๆถาม
                “อืม  รุ่นพี่ที่โรงเรียนแพรวเอง  พี่เซลๆเป็นอะไรหรือป่าว  ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้”  เธอถามพลางช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้น
                “ช่วยอะไรหน่อย..ได้มั้ย”  ผมถาม
                “ช่วยอะไรคะ”
                “ช่วย..พาพี่ไปหาซัลที”
                แพรวมองหน้าผมเหมือนจะถามอะไร  แต่ตอนนี้มันไม่มีเวลาแล้วละ  ถ้าช้ากว่านี้ซัลอาจจะ.....
                “พี่ขอร้อง..นะ  แล้วพี่จะเล่าให้ฟังบนรถ”
                แพรวพยักหน้าแล้วรีบพาผมขึ้นรถไป     แอร์เย็นๆภายในรถแทบจะฆ่าผมได้    ยิ่งผมสูดลมเย็นๆนั่นเข้าไปร่างกายผมยิ่งร้อนเหมือนคนไม่สบาย   ผมมองดูแขนตัวเองที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆยาเชี่ยไรวะแม่ ง
                “คุณ!  ท่าทางแปลกๆนะเป็นอะไรหรือป่าว”  ผู้ชายที่มากับแพรวถาม
                “ป่าวครับ  เลี้ยวตรงโค้งหน้านะครับ”
                “เห็นนั่งหายใจซะแรงเลย  คงไม่ใช่ว่า...”
                “โดนของมานิดหน่อยครับ  แต่ผมรีบ  ไม่ต้องสนผมหรอกผมไหว”
                ถึงแม้ร่างกายผมจะร้อนวาบๆแต่ยังไงผมก็ต้องทน    แพรวหันหน้ามาหาผมเพื่อถามอะไรบางอย่าง
                “พี่เซลคะ  ซัลเป็นอะไรหรือป่าวคะทำไมพี่ต้อง...”
                “ซัลกำลังอยู่ในอันตรายน่ะ”
                “อันตรายอะไรคะOoO!!”
                “อันตรายจากคนอื่น...คนที่ซัลเคารพ”
                “พี่ทัมบ์รีบๆเหยียบเลยนะ>.<”
                แพรวว่าพลางเขย่าแขนผู้ชายข้างๆ    ผู้ชายข้างๆก็หันมาดีดหน้าผากมนเบาๆ   น้องเขาได้คนที่ใช่แล้วสินะ   ดีใจด้วยนะ....
                “แพรวหยิบขวดสีส้มๆในเก๊ข้างหน้าให้รุ่นพี่แพรวหน่อย”  คนที่ชื่อทัมบ์บอก     แพรวก็เปิดเก๊ด้านหน้าควานหาของที่แฟนเธอบอกก่อนจะส่งมาให้ผมข้างหลัง    เธอมองหน้าผมอย่างกังวัล   ตอนนี้ท่าทางผมเหมือนคนใกล้ลงแดงตายมากละมั้ง  น่าสมเพชชะมัด..
                “กินซะ  มันช่วยระงับอาการได้แต่มันจะทำให้ปวดหัวหน่อยนะ”  ทัมบ์บอก
                “ขอบ..คุณครับ”
                ผมบิดจุกขวดเล็กๆนั่นให้ขาดแล้วกระดกน้ำซ่าๆเข้าปาก    สายตาคมยังมองผมผ่านกระจกมองหลังแล้วเขาก็เอ่ยขึ้นอีก
                “คุณแพ้ยาหรอ  ตัวขึ้นเป็นจ้ำแล้วน่ะ”
                “หา! พี่เซลแพ้ยาหรอ  แล้วพี่ทัมบ์ให้พี่เขากินทำไม>O<” แพรว
                “ยัยบ๊อง  รุ่นพี่เธอเขาแพ้ยาปลุกเซ็กส์ -_-”
                “ห๊ะ!  ยา..ปลุกเซ็กส์OoO!!”
                “ไปโรงพยาบาลดีกว่ามั้ง  เดี๋ยวช็อกตายหรอก”
                “พี่เซลไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ  เดี๋ยวแพรวไปจัดการให้T-T”
                ผมส่ายหน้าเบาๆ  มันใกล้จะถึงบ้านซัลแล้ว  อีกนิดเดียวผมก็จะได้ไปเจอซัลแล้ว   ขอแค่ให้เห็นว่าซัลยังปลอดภัยส่วนผมจะเป็นหรือจะตายผมไม่สนหรอก  แค่ซัลปลอดภัยก็พอ
                “จอดตรงนี้แหละครับ!!  ขอบคุณมากนะครับ!”
                พอรถจอดผมก็รีบเปิดประตูวิ่งข้ามรั้วเข้าไปข้างในทันที   แสงไฟที่สาดออกมาจากห้องนอนซัลทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ   ผมวิ่งอ้อมไปเข้าประตูทางหลังบ้านเพราะข้างหน้ามันปิดก็เจอกับแก๊งค์ไอ้ตัวยุ่งที่หลับคาเก้าอี้  น้องผมกับไอ้ต้าก็ด้วย  ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้!!
 
                ตึงๆ
 
                ผมรีบวิ่งขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว  ซัลอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ !
 
                ปัง!
 
                ผมกระชากประตูออกอยากแรง   ภาพที่ผมเห็นคือ  ร่างเล็กๆของซัลที่ถูกไอ้พี่เลวนั่นขึ้นคร่อมและสอดมือเข้าใต้เสื้อยืดตัวบางของมัน  ผมไม่รอให้มันหันมาด่าหรือเอ่ยทักทายผมผมก็ทักทายมันด้วยหมัดก่อน
 
                “ไอ้สัสเอ้ย!!”
 
                ผลั่ก!
 
                ผมกรนด่าพร้อมเหวี่ยงหมัดใส่ไอ้เลวนั่น    มันกระเด็นลงไปนั่งกับพื้นผมก็ตามไปย้ำหมัดใส่หน้าหล่อๆของมันอีกที  แล้วมันก็สวนหมัดใส่ผมเหมือนกัน    แค่ต่อยมันยังน้อยไปคนอย่างมันน่ะ!!
               
 
               
                [Sulfur]
 
                “ไอ้สัสเอ้ย!!”
                เสียงสถบตะโกนดังลั่นก่อนที่ร่างพี่ซีจะโดนหมัดสวนลอยกระเด็นตกเตียงใบ    แล้วร่างสูงก็ตามลงไปต่อยซ้ำอีกรอบแต่โดนพี่ซีสวนกลับ
                “พี่เซล…”
                ผมเอ่ยเสียงเบาโหวง  ในที่สุดก็มา....ซัลว่าแล้วว่าพี่ต้องมา 
                “มึงกลับมาทำไม !!” ซีถาม
                “กูก็กลับปกป้องแฟนกูไง!!”
                แล้วสองคนนั้นก็พลัดกันเสยหมัดใส่กันจนบ้าคลั่ง     พี่ซีต่อยเข้าไปที่หน้าพี่เซลจนเลือดอาบปาก  ผมรีบลงจากเตรียมไปแยกทั้งสองคนออกแต่ก็ถูกพี่เซลดันตัวออกไป
                “หยุดก่อนๆ  พอได้แล้ว  พี่ซีหยุด!!”
                ร่างพี่เซลถลาลงไปนั่งอยู่บนพื้นแล้วหมัดของพี่ซีก็ยกเตรียมต่อยกลับพี่เซลที่สภาพย่ำแย่บางตาย
 
                หมับ!
 
                “พอได้แล้วครับ!”
                ผู้ชายคนนึงโผล่เข้ามาจับข้อมือพี่ซีไว้ก่อนที่ร่างผู้หญิงอีกคนจะก้าวเข้ามาประคองพี่เซล
                “พี่ทัมบ์พาพี่เซลไปโรง’บาลเถอะ  พี่เซลไม่ไหวแล้ว!!”
                แพรวเร่งบอกแล้วพยุงตัวพี่เซลแต่พี่เซลก็ดันออกลุกขึ้นเผชิญหน้าจะต่อยกับพี่ซีต่อ  ใบหน้าหล่อตอนนี้อาบไปด้วยเลือดแดงจนน่ากลัว   ผิวของพี่เซลก็ขึ้นเป็นรอยแดงห้อเลือดเต็มตัว   พี่เซลเป็นอะไร
                “พี่เซล”
                “อย่าเข้ามาซัล!”
                พี่เซลร้องห้ามก่อนที่ผมจะวิ่งเข้าไปหา  ทำไมละ...
                “ไหวหรอมึงน่ะ  ไปวัดดีกว่ามั้ง!!”  พี่ซีเย้ย
                “แฮ่กๆ  กูไหว!!”  พี่เซลบอก
                “จัดไปกี่ยกละ  กับแฟนเก่ามึงน่ะ!!”
                “กูไม่ได้มีอะไรกับเนย!!   กูไม่ได้เลวขนาดไปมีอะไรกับใครไปทั่วโดยไม่เลือกหน้า   ถึงแม้จะโดยวางยาก็เถอะ!!”
                “ทำเป็นพูดนะมึง!!”
                “กูกล้าพูดเพราะกูไม่ได้ทำ  กูไม่ได้ระยำจะฟันน้องแบบมึงนี่!!”
                “ไอ้เซล!!”
                พี่ซีเสยหมัดใส่พี่เซลอีกรอบ  
                “พี่ซีหยุดนะ!!” 
ผมตวาดดังลั่นแล้ววิ่งไปคว้าแขนพี่ซี  แต่กำลังแขนพี่แกเยอะผมเลยเซล้มกระแทกขอบโต๊ะ
“ซัลอย่าเข้ามายุ่ง!”พี่ซีบอก
“พี่ไม่มีสิทธิมาห้ามผม!!  ในเมื่อพี่เลือกไปอยู่เนยแล้วพี่ก็ไม่ต้องมาสนใจผม!!”
“ซัล! พี่ไม่อยากให้ซัลเสียใจเพราะมันอีกแล้ว!!”
“ผมจะเสียใจแล้วเสียใจเล่าก็ช่างผมเถอะ!!”
“พี่รักซัล...พี่ไม่อยากเห็นซัลเจ็บ”
พี่ซีเอ่ยเสียงค่อยลง   ผมเจ็บมามาก...มากจนผมมีภูมิต้านทานเรื่องพี่เซลกับยัยเนยนั่น  แต่ตอนนี้ที่ผมเสียใจมันเป็นเพราะพี่ซีน่ะแหละ  ทำไมพี่ต้องมาชอบผมด้วย!!    ทำไมต้องไปร่วมมือกับยัยนั่น!!  ทั้งที่บอกว่ารักผมแต่ก็ไปอยู่ฝั่งเนย    คนที่จ้องจะทำร้ายผมอยู่เสมอ  ทำไมพี่ต้องเลือกไปอยู่กับยัยนั่น!!
“รักผมหรอ...เลยไปอยู่ฝั่งเดียวกับคนที่ทำร้ายผมงั้นหรอ”  ผมเงยหน้าสบตาคมของพี่ซีด้วยใบหน้าทั้งน้ำตา   ทำไมต้องหักหลังกันแบบนี้
“พี่...พี่..  ซัลจะกลับไปหาคนที่แอบไปกินแฟนเก่าตัวเองงั้นหรอ!”
“อย่านอกเรื่อง!!”
“ซัลเชื่อหรอว่ามันไม่ได้มีอะไรกับแฟนเก่า  มันโดนยานะ!!”
“ผมเชื่อ!  พี่เซลเขาไม่เหมือนพี่หรอก!!”
ผู้ชายที่มากับแพรวพยุงพี่เซลออกไปข้างนอก  ผมก็วิ่งตามไปแต่แพรวหันมากันแขนไม่ให้ผมตามไป
“ถ้าซัลไปด้วย  พี่เซลเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้นะ”
แพรวบอกผม  ทั้งที่เจอกันแล้วแท้ๆจะเข้าใกล้ซักนิดก็ไม่ได้หรอ  ทั้งที่ผมรอจะเจอพี่เซลพอเจอแล้ว....ก็เอื้อมไปไม่ถึง
“ซัลไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวจะรีบพาพี่เซลไปโรงพยาบาลให้” 
“พี่เซล..เป็นอะไร”  ผมถาม
“รู้สึกจะแพ้ยาน่ะเลือดเลยคลั่งตามตัว  พี่ทัมบ์ก็กลัวพี่เซลจะช็อกตาเลยจะพาไปโรงพยาบาลแต่แรกแล้วแต่พี่เซลไม่ยอม  พี่เขาเลือกจะมาหาซัล”
“...พี่เซล...”
“ซัล!  ขอบใจมากนะที่ซัลเคยช่วยชีวิตฉันไว้  ขอบใจนะ^^”
“อืม”
แพรวตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดไป    ถ้าคราวนั้นพี่เซลไม่ช่วยผมไว้ผมก็อาจตกบันไดคอหักตายไปแล้วก็ได้   พี่พยายามรักษาสัญญานั่นมาตลอดเลยสินะ   ตั้งแต่วันนั้น...ที่ยัยเนยส่งคนมาจะรุมโทรมผม   
.....บอกแล้วว่าให้ไปทำบุญ!!....
เวลาพี่อยู่กับซัลพี่ต้องมาเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตตลอดเลย    ซัลกลัวนะ  ถ้าพี่เซลไม่รอดขึ้นมาซัลจะทำยังไง...
“ซัล..”
มือใหญ่ของพี่ซีวางลงบนไหล่ผม  ผมสะบัดตัวออกแล้วเงยหน้าจ้องพี่ซี        “ถ้าพี่เซลเป็นอะไรไป  ผมจะไม่ให้อภัยพี่เลย!!”
ผมจ้องหน้าพี่ซีอย่างเอาเรื่อง  เพราะพี่น่ะแหละ  เพราะพี่ไปร่วมมือกับยัยเนยนั่นพี่เซลเลยเป็นแบบนี้!!
“ซัลฟังพี่ก่อนสิ”
“ไม่ฟัง!!  ไปให้พ้นหน้าผมเลยนะ!!”
ผมตวาดพลางผลักคนร่างสูงให้ออกห่าง
“ขอโทษ....พี่ผิดเอง  ที่พี่ทำลงไปก็เพราะพี่รักซัลนะ..”
รักๆๆผมละเบื่อคำนี้!!   รักขนาดไหนกันหรอ  ถึงขนาดต้องให้ผมไปนอนครางใต้ร่างพี่เลยสินะ  พี่รักผมที่ผมเป็นผมเอง  เป็นคนปากบอนกวนตีนแบบนี้  หรือรักที่ผมเหมือนผู้หญิง   จริงๆแล้วพี่รักแค่ที่ผมเหมือนผู้หญิงใช่มั้ย!!  
“.....เป็นแบบนี้อีกแล้ว....”
ผมต้องเสียส้มไปก็เพราะใบหน้าที่เหมือนผู้หญิงของผม  และตอนนี้ผมก็ต้องมาเสียพี่ซีไปเพราะใบหน้าแสนน่าเกลียดนี่!!    ถ้าผมไม่มีหน้าตาแบบนี้พี่ซีก็จะได้ไม่หลงผิดมาชอบผม   ถ้าไม่มีมันผมก็จะได้ไม่ต้องลำบากและไม่ต้องเสียใครไปอีกแล้ว    ผมเปิดลิ้นชักหยิบคัตเตอร์มาเลื่อนไปมาฟังเสียงแก๊กๆเล่น
“ใบหน้าแบบนี้ใช่มั้ย.....ที่ทำให้พี่ชอบผม”
ผมหันไปยิ้มเจื่อนๆให่พี่ซีที่ยืนตีหน้าเรียบเฉยใส่ผม
“....ผมจะทำลายมันซะ....”
ผมเลื่อนใบมีดออกมาแนบแก้มตัวเอง    พี่ซีทำหน้าตื่นพุ่งเข้ามาจะกระชากคัตเตอร์ออกจากผมแต่ผมหลบพี่แกแล้วกดมีดลงไปจนเลือดสีเข้มไหลอาบแก้มผม
 
หมับ!
 
เพี๊ยะ!
 
ใบหน้าของผมหันไปตามแรงตบที่ฟาดเข้ามายังใบหน้าผม    ไอ้วิวบีบข้อมือผมแรงๆให้ปล่อยคัตเตอร์ออก
“อย่าคิดว่าร่างกายนี้เป็นของมึงคนเดียว!!  ทำอะไรหัดคิดถึงพ่อแม่ให้มากกว่านี้ได้มั้ย!!”   วิวตะคอกใส่ผม
“ฮึก....วิว..”
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ  ไม่งั้นที่พี่เซลทำไปก็เสียป่าว.....พี่เซลเขาตั้งใจมาช่วยมึงไม่อยากให้มึงเป็นอะไร   มึงอย่าทำแบบนี้...”
“ฮือๆ..วิว...กูไม่รู้จะทำไงดี...ฮือๆ  มันเป็นเพราะกู....ที่พี่เซลกับพี่ซีเป็นแบบนี้.....เพราะอึก..กู”
“อย่าโทษตัวเองสิ”
วิวดึงตัวผมเข้าไปซบกับแผงอก     ทุกอย่างมันเริ่มจากผม  ถ้าผมไม่คบกับพี่เซล  ยัยเนยนั่นก็จะไม่มารักควานพี่เซล   มันเป็นเพราะผมนี่นา....
“ถ้าว่างมากก็ไปลากเพื่อนผมเข้ามานอนในบ้านด้วย”  วิวบอก
“อืม  ซัล...”  พี่ซีพูด
“เดี๋ยวค่อยคุย   ให้ซัลมันพักผ่อนหน่อย”
เสียงประตูปิดลง  พี่ซีคงออกไปแล้ว   วิวดันผมออกจากอ้อมแขนแล้วลูบหัวผมเบาๆ
“เดี๋ยวพวกกูขึ้นมานอนด้วย  ดีมั้ย”
ผมพยักหน้าขึ้นลงเป็นการตอบรับ   มันยิ้มบางๆให้ผมนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไป   เวลาผมทำอะไรนอกจากจะต้องคิดถึงพ่อแม่แล้ว  ผมก็ควรจะคิดอีกรอบเพราะอย่างน้อยผมก็ยังมีเพื่อน   เพื่อนที่คอยห่วงผมเสมอ