Sulfur Love (RE-Write)
เขียนโดย 
enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
37) แผนร้าย พ่ายรัก(2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[Celsius]
“อ่ะ”
ผมค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นมือก็ลูบท้ายทอยไปพลางๆ ผมปรือตาหนักอึ้งขึ้นแล้วส่ายตามองรอบๆ หน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลทำให้ผมรู้ว่าผมคงอยู่บนตึกสูงหรือไม่ก็โรงแรมที่ไหนซักแห่ง ข้าวของในห้องที่จัดเข้าเซทหรูหรากับโลโก้รูปมงกุฎที่ติดอยู่ตามภาชนะ ถ้าเดาไม่ผิดที่นี่คงเป็นโรงแรมจริงๆ และเป็นโรงแรมของพ่อเนยซะด้วย
“อย่าขยับตัวมากสิ เดี๋ยวเข็มก็หักหรอก^^”
เนยพูดแล้วดึงหลอดฉีดยาปลายแหลมออกจากท่อนแขนของผม ฉีดอะไรให้ผมวะเนี่ย!! ผมรีบรุดลงจากเตียงไปอยู่ที่พื้นอีกฝากนึง ร่างบอบบางในชุดคลุมอาบน้ำมองผมก่อนหลุดหัวเราะออกมา กูไม่ตลกหรอกนะ!!
“เธอฉีดอะไรให้ฉันน่ะ!” ผมถามเสียงดัง
“ห่างเหินจังเลยนะ~ ดูเรียกเข้าสิ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก..”
ผมจ้องหน้าเนยนิ่งไม่วางตา ใบหน้าสวยขยับยิ้มเหยียดออกที่มุมปากก่อนจะเอ่ยต่อให้จบประโยค
“ก็แค่ยาปลุกเซ็กส์^^”
ผมซ่อนอาการตกตะลึงไว้ใต้ใบหน้าเรียบเฉย ยา..ปลุกเซ็กส์ จะบ้าหรอมาฉีดให้ผมทำไมกันเล่า! ผมเมินคนตรงหน้าแล้วคว้าเสื้อสูทนอกเดินไปที่ประตู
ตึกตึก...ตึกตึก
เสียงหัวใจที่เต้นเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนผมเองยังได้ยิน ร่างกายผมมันเริ่มร้อนรุ่มไปหมดลมหายใจก็เริ่มหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ ผมยืนเกาะขอบประตูพยายามสกัดกั้นอารมณ์ภายในที่กำลังจะตื่นตัว
“ออกฤทธิ์เร็วดีเนอะเซล คิกๆ”
นิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปมารอบลำคอและแผงอกผม ถึงใจผมจะปฏิเสธแต่ร่างกายผมมันแทบคลั่ง เนยพลิกตัวผมให้หันไปสบดวงตาคู่สวยที่แลดูเย้ายวนมากในเวลานี้ ผมเดินตามเธอไปถึงเตียงสีขาวนุ่ม
“พอโดนยาก็ว่าง่ายเลยนะเซล^^”
ผมผลักร่างบางลงนอนราบบนเตียงเบาๆ ใบหน้าสวยเผยปากอวบอิ่มเล็กน้อยก่อนที่แขนเล็กๆจะโอบรอบคอโน้มริมฝีปากผมลงไป ผมตวัดลิ้นตอบลิ้นที่คลอเคลียอยู่ภายในมือก็ลูบไล้ต้นขาเนียนสวยไปมา ผมดึงสายผูกเอวอันยาวออกเผยให้เห็นสัดส่วนที่ผลิออกมาจากใต้ร่มผ้า
“เซลเนี่ยทะลึ่งจังเลยนะ คิก^^”
ผมไม่สนใจเสียงพูดใดๆแล้วลากลิ้นไปตามลำคอขาว ร่างบางอ่อนระทวยนอนหายใจหอบถี่อยู่บนหมอน ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เนยเล็กน้อยก่อนจะมัดเธอไว้กับหัวเตียง
“โทษทีนะ แค่เห็นหน้าเธอฉันก็หมดอารมณ์แล้ว!”
ผมผละตัวออกมาก่อนจะยิ้มเยาะคนที่นอนเตรียมหวีดเสียงร้องลั่น ผมจรดปลายนิ้วไปที่ริมฝีปากสวยนั่นเบาๆก่อนจะกระซิบบอกเนยเบาๆ
“ถ้าเสียงดังเดี๋ยวคนก็แห่กันมาดูหรอก..”
พูดจบผมก็ไล่สายตามองไปบนร่างเธอ ถึงปากจะบอกว่าไม่มีอารมณ์แต่ร่างกายผมมันก็ดื้ออยู่นะ แต่ให้ทำกับคนอื่นที่ไม่ใช่ซัลผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน รู้สึกผมจะใจดีเกินไปกับพวกผู้หญิงนะ ใจดีเกินจนพวกเธอได้ใจ ผมเดินหันหลังเตรียมจะออกแต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าลง
“ถึงเซลไปก็ไม่ทันหรอก ป่านนี้มันโดนพี่มันฟันไปแล้ว!!”
ผมหันหน้าไปมองเธออย่างโกรธเคือง ทำไมต้องลากซัลมาเกี่ยวด้วย
“เธอทำอะไรซัลน่ะ!!” ผมถาม
“ก็แค่เปิดโอกาสให้มันได้ลองของใหม่บ้างไง บางทีอาจจะติดใจจนลืมเซลไปแล้วก็ได้ ฮ่าๆ”
“เล่ามาให้หมด เธอทำอะไรกับซัล!!”
“ทำไมเนยต้องเล่าด้วยละ ^^”
“งั้นฉันจะเรียกไอ้พวกฝรั่งมาปาร์ตี้กับเธอ”
“เซลกล้าหรอ เซลไม่ทำแบบนั้นหรอกเนยรู้ เซลเป็นสุภาพบุรุษจะตาย^^”
“คิดผิดแล้วละ ฉันน่ะไม่ใช่สุภาพบุรุษอย่างที่เธอว่าหรอกนะ”
ผมไม่ได้พูดเล่นนะ ผมเอาจริง! สิ่งที่เนยทำมันมากเกินไป ทั้งที่ผมพยายามให้โอกาสเธอหลายรอบแล้วแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม จะทำอะไรผมๆไม่ว่าหรอก แต่ถ้าทำอะไรซัลผมก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเข้าหากันเธอคงเข้าใจแล้วว่าตอนนี้ผมเดือดมากแค่ไหน และที่ผมพูดออกไปผมทำจริงแน่นอน!!
“ทำไมเซลต้องเห็นมันดีกว่าเนยด้วย!!”
“ก็ซัลเป็นแฟนฉัน!”
“เนยไม่บอกเซลหรอก”
“ตามใจ ฉันไปละ”
พี่? ไอ้อีรอสนั่นน่ะหรอ กูว่าแล้วเชียว!! แม่ งต้องคิดไม่ซื่อกับซัล ซัลก็ไม่ระวังตัวเอาซะเลยนะ ดูไม่ออกหรือไงสายตาที่มันมองซัลน่ะ...
“เซลเดี๋ยวก่อน เซล!!”
ผมเปิดประตูพรวดออกมาเจอการ์ดชุดดำที่เฝ้าห้องอยู่
“เฮ้ยจะไปไหนน่ะ!!”
มันตะโกนเรียกแล้วจ้ำเท้าวิ่งตามผม ระหว่างการ์ดงั่กๆธรรมดากับนักกีฬาใครมันจะชนะละ ผมเงยหน้ามองลิฟล์ที่ไปค้างอยู่บนชั้น 2 รอให้ตายมันจะขึ้นมาให้ผมมั้ย ผมเปิดประตูบันไดหนีไฟแล้วรีบวิ่งลงไป
“รีบตามไปจับตัวเร็ว!!”
ไอ้การ์ดแว่นดำตะโกนสั่งพวกที่เหลือ มันต้องวิ่งตามผมทันแน่ๆเลย เวรกรรม ผมลอดตัวผ่านใต้ราวบันไดกันโดดไปอีกชั้นอย่างไม่กลัวพลาดตกลงไปตาม นาทีฉุกเฉินผมทำได้ทั้งนั้น
ตึกๆ
ผมวิ่งอ้อมหลังโรงแรมไปที่ลานจอดรถ ถ้าจะไม่ผิดพอทะลุลานจอดรถไปก็จะเจอถนนแล้วก็ทางเดินที่คนพรุกพร่าน ไอ้บ้าพวกนี้คงไม่กล้าวิ่งไล่จับผมหรอกนะ ผมวิ่งฝ่าสายฝนที่ตกกระหน่ำหวังจะเรียกแท็กซี่สักคัน แต่ทำไมผมยิ่งวิ่งยิ่งช้าลงนะ แข้งขาผมก็เริ่มอ่อนแรงทรงตัวไม่อยู่
ฮวบ!
ร่างผมทรุดลงก่อนจะนอนราบไปกันพื้นท่ามกลางน้ำฝนที่กระเด็นใส่ผม ผมนอนหายใจหอบพยายามทรงตัวลุกขึ้น น้ำที่ไหลรดตัวผมค่อยๆหยดลงสู่พื้น มันพาเอาเลือดของผมลงไปด้วย
เอี๊ยด!
รถเบนซ์คันงามจอลงริมทางเท้าใกล้ผมก่อนที่ผู้หญิงกับผู้ชายจะรีบวิ่งลงมาดูผม
“พี่เซลนี่ พี่เซลจริงๆด้วย!”
ผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อผมแล้วทำหน้าตื่นตะหนก รู้สึกว่าเธอจะชื่อแพรวสินะ คนที่ไอ้ตัวเล็กเคยช่วยไว้จนตกบันไดซะเอง หมายถึงผมอ่ะนะตกเอง
“แพรวรู้จักหรอ” ผู้ชายข้างๆถาม
“อืม รุ่นพี่ที่โรงเรียนแพรวเอง พี่เซลๆเป็นอะไรหรือป่าว ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้” เธอถามพลางช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้น
“ช่วยอะไรหน่อย..ได้มั้ย” ผมถาม
“ช่วยอะไรคะ”
“ช่วย..พาพี่ไปหาซัลที”
แพรวมองหน้าผมเหมือนจะถามอะไร แต่ตอนนี้มันไม่มีเวลาแล้วละ ถ้าช้ากว่านี้ซัลอาจจะ.....
“พี่ขอร้อง..นะ แล้วพี่จะเล่าให้ฟังบนรถ”
แพรวพยักหน้าแล้วรีบพาผมขึ้นรถไป แอร์เย็นๆภายในรถแทบจะฆ่าผมได้ ยิ่งผมสูดลมเย็นๆนั่นเข้าไปร่างกายผมยิ่งร้อนเหมือนคนไม่สบาย ผมมองดูแขนตัวเองที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆยาเชี่ยไรวะแม่ ง
“คุณ! ท่าทางแปลกๆนะเป็นอะไรหรือป่าว” ผู้ชายที่มากับแพรวถาม
“ป่าวครับ เลี้ยวตรงโค้งหน้านะครับ”
“เห็นนั่งหายใจซะแรงเลย คงไม่ใช่ว่า...”
“โดนของมานิดหน่อยครับ แต่ผมรีบ ไม่ต้องสนผมหรอกผมไหว”
ถึงแม้ร่างกายผมจะร้อนวาบๆแต่ยังไงผมก็ต้องทน แพรวหันหน้ามาหาผมเพื่อถามอะไรบางอย่าง
“พี่เซลคะ ซัลเป็นอะไรหรือป่าวคะทำไมพี่ต้อง...”
“ซัลกำลังอยู่ในอันตรายน่ะ”
“อันตรายอะไรคะOoO!!”
“อันตรายจากคนอื่น...คนที่ซัลเคารพ”
“พี่ทัมบ์รีบๆเหยียบเลยนะ>.<”
แพรวว่าพลางเขย่าแขนผู้ชายข้างๆ ผู้ชายข้างๆก็หันมาดีดหน้าผากมนเบาๆ น้องเขาได้คนที่ใช่แล้วสินะ ดีใจด้วยนะ....
“แพรวหยิบขวดสีส้มๆในเก๊ข้างหน้าให้รุ่นพี่แพรวหน่อย” คนที่ชื่อทัมบ์บอก แพรวก็เปิดเก๊ด้านหน้าควานหาของที่แฟนเธอบอกก่อนจะส่งมาให้ผมข้างหลัง เธอมองหน้าผมอย่างกังวัล ตอนนี้ท่าทางผมเหมือนคนใกล้ลงแดงตายมากละมั้ง น่าสมเพชชะมัด..
“กินซะ มันช่วยระงับอาการได้แต่มันจะทำให้ปวดหัวหน่อยนะ” ทัมบ์บอก
“ขอบ..คุณครับ”
ผมบิดจุกขวดเล็กๆนั่นให้ขาดแล้วกระดกน้ำซ่าๆเข้าปาก สายตาคมยังมองผมผ่านกระจกมองหลังแล้วเขาก็เอ่ยขึ้นอีก
“คุณแพ้ยาหรอ ตัวขึ้นเป็นจ้ำแล้วน่ะ”
“หา! พี่เซลแพ้ยาหรอ แล้วพี่ทัมบ์ให้พี่เขากินทำไม>O<” แพรว
“ยัยบ๊อง รุ่นพี่เธอเขาแพ้ยาปลุกเซ็กส์ -_-”
“ห๊ะ! ยา..ปลุกเซ็กส์OoO!!”
“ไปโรงพยาบาลดีกว่ามั้ง เดี๋ยวช็อกตายหรอก”
“พี่เซลไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ เดี๋ยวแพรวไปจัดการให้T-T”
ผมส่ายหน้าเบาๆ มันใกล้จะถึงบ้านซัลแล้ว อีกนิดเดียวผมก็จะได้ไปเจอซัลแล้ว ขอแค่ให้เห็นว่าซัลยังปลอดภัยส่วนผมจะเป็นหรือจะตายผมไม่สนหรอก แค่ซัลปลอดภัยก็พอ
“จอดตรงนี้แหละครับ!! ขอบคุณมากนะครับ!”
พอรถจอดผมก็รีบเปิดประตูวิ่งข้ามรั้วเข้าไปข้างในทันที แสงไฟที่สาดออกมาจากห้องนอนซัลทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ ผมวิ่งอ้อมไปเข้าประตูทางหลังบ้านเพราะข้างหน้ามันปิดก็เจอกับแก๊งค์ไอ้ตัวยุ่งที่หลับคาเก้าอี้ น้องผมกับไอ้ต้าก็ด้วย ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้!!
ตึงๆ
ผมรีบวิ่งขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว ซัลอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ !
ปัง!
ผมกระชากประตูออกอยากแรง ภาพที่ผมเห็นคือ ร่างเล็กๆของซัลที่ถูกไอ้พี่เลวนั่นขึ้นคร่อมและสอดมือเข้าใต้เสื้อยืดตัวบางของมัน ผมไม่รอให้มันหันมาด่าหรือเอ่ยทักทายผมผมก็ทักทายมันด้วยหมัดก่อน
“ไอ้สัสเอ้ย!!”
ผลั่ก!
ผมกรนด่าพร้อมเหวี่ยงหมัดใส่ไอ้เลวนั่น มันกระเด็นลงไปนั่งกับพื้นผมก็ตามไปย้ำหมัดใส่หน้าหล่อๆของมันอีกที แล้วมันก็สวนหมัดใส่ผมเหมือนกัน แค่ต่อยมันยังน้อยไปคนอย่างมันน่ะ!!
[Sulfur]
“ไอ้สัสเอ้ย!!”
เสียงสถบตะโกนดังลั่นก่อนที่ร่างพี่ซีจะโดนหมัดสวนลอยกระเด็นตกเตียงใบ แล้วร่างสูงก็ตามลงไปต่อยซ้ำอีกรอบแต่โดนพี่ซีสวนกลับ
“พี่เซล…”
ผมเอ่ยเสียงเบาโหวง ในที่สุดก็มา....ซัลว่าแล้วว่าพี่ต้องมา
“มึงกลับมาทำไม !!” ซีถาม
“กูก็กลับปกป้องแฟนกูไง!!”
แล้วสองคนนั้นก็พลัดกันเสยหมัดใส่กันจนบ้าคลั่ง พี่ซีต่อยเข้าไปที่หน้าพี่เซลจนเลือดอาบปาก ผมรีบลงจากเตรียมไปแยกทั้งสองคนออกแต่ก็ถูกพี่เซลดันตัวออกไป
“หยุดก่อนๆ พอได้แล้ว พี่ซีหยุด!!”
ร่างพี่เซลถลาลงไปนั่งอยู่บนพื้นแล้วหมัดของพี่ซีก็ยกเตรียมต่อยกลับพี่เซลที่สภาพย่ำแย่บางตาย
หมับ!
“พอได้แล้วครับ!”
ผู้ชายคนนึงโผล่เข้ามาจับข้อมือพี่ซีไว้ก่อนที่ร่างผู้หญิงอีกคนจะก้าวเข้ามาประคองพี่เซล
“พี่ทัมบ์พาพี่เซลไปโรง’บาลเถอะ พี่เซลไม่ไหวแล้ว!!”
แพรวเร่งบอกแล้วพยุงตัวพี่เซลแต่พี่เซลก็ดันออกลุกขึ้นเผชิญหน้าจะต่อยกับพี่ซีต่อ ใบหน้าหล่อตอนนี้อาบไปด้วยเลือดแดงจนน่ากลัว ผิวของพี่เซลก็ขึ้นเป็นรอยแดงห้อเลือดเต็มตัว พี่เซลเป็นอะไร
“พี่เซล”
“อย่าเข้ามาซัล!”
พี่เซลร้องห้ามก่อนที่ผมจะวิ่งเข้าไปหา ทำไมละ...
“ไหวหรอมึงน่ะ ไปวัดดีกว่ามั้ง!!” พี่ซีเย้ย
“แฮ่กๆ กูไหว!!” พี่เซลบอก
“จัดไปกี่ยกละ กับแฟนเก่ามึงน่ะ!!”
“กูไม่ได้มีอะไรกับเนย!! กูไม่ได้เลวขนาดไปมีอะไรกับใครไปทั่วโดยไม่เลือกหน้า ถึงแม้จะโดยวางยาก็เถอะ!!”
“ทำเป็นพูดนะมึง!!”
“กูกล้าพูดเพราะกูไม่ได้ทำ กูไม่ได้ระยำจะฟันน้องแบบมึงนี่!!”
“ไอ้เซล!!”
พี่ซีเสยหมัดใส่พี่เซลอีกรอบ
“พี่ซีหยุดนะ!!”
ผมตวาดดังลั่นแล้ววิ่งไปคว้าแขนพี่ซี แต่กำลังแขนพี่แกเยอะผมเลยเซล้มกระแทกขอบโต๊ะ
“ซัลอย่าเข้ามายุ่ง!”พี่ซีบอก
“พี่ไม่มีสิทธิมาห้ามผม!! ในเมื่อพี่เลือกไปอยู่เนยแล้วพี่ก็ไม่ต้องมาสนใจผม!!”
“ซัล! พี่ไม่อยากให้ซัลเสียใจเพราะมันอีกแล้ว!!”
“ผมจะเสียใจแล้วเสียใจเล่าก็ช่างผมเถอะ!!”
“พี่รักซัล...พี่ไม่อยากเห็นซัลเจ็บ”
พี่ซีเอ่ยเสียงค่อยลง ผมเจ็บมามาก...มากจนผมมีภูมิต้านทานเรื่องพี่เซลกับยัยเนยนั่น แต่ตอนนี้ที่ผมเสียใจมันเป็นเพราะพี่ซีน่ะแหละ ทำไมพี่ต้องมาชอบผมด้วย!! ทำไมต้องไปร่วมมือกับยัยนั่น!! ทั้งที่บอกว่ารักผมแต่ก็ไปอยู่ฝั่งเนย คนที่จ้องจะทำร้ายผมอยู่เสมอ ทำไมพี่ต้องเลือกไปอยู่กับยัยนั่น!!
“รักผมหรอ...เลยไปอยู่ฝั่งเดียวกับคนที่ทำร้ายผมงั้นหรอ” ผมเงยหน้าสบตาคมของพี่ซีด้วยใบหน้าทั้งน้ำตา ทำไมต้องหักหลังกันแบบนี้
“พี่...พี่.. ซัลจะกลับไปหาคนที่แอบไปกินแฟนเก่าตัวเองงั้นหรอ!”
“อย่านอกเรื่อง!!”
“ซัลเชื่อหรอว่ามันไม่ได้มีอะไรกับแฟนเก่า มันโดนยานะ!!”
“ผมเชื่อ! พี่เซลเขาไม่เหมือนพี่หรอก!!”
ผู้ชายที่มากับแพรวพยุงพี่เซลออกไปข้างนอก ผมก็วิ่งตามไปแต่แพรวหันมากันแขนไม่ให้ผมตามไป
“ถ้าซัลไปด้วย พี่เซลเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้นะ”
แพรวบอกผม ทั้งที่เจอกันแล้วแท้ๆจะเข้าใกล้ซักนิดก็ไม่ได้หรอ ทั้งที่ผมรอจะเจอพี่เซลพอเจอแล้ว....ก็เอื้อมไปไม่ถึง
“ซัลไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวจะรีบพาพี่เซลไปโรงพยาบาลให้”
“พี่เซล..เป็นอะไร” ผมถาม
“รู้สึกจะแพ้ยาน่ะเลือดเลยคลั่งตามตัว พี่ทัมบ์ก็กลัวพี่เซลจะช็อกตาเลยจะพาไปโรงพยาบาลแต่แรกแล้วแต่พี่เซลไม่ยอม พี่เขาเลือกจะมาหาซัล”
“...พี่เซล...”
“ซัล! ขอบใจมากนะที่ซัลเคยช่วยชีวิตฉันไว้ ขอบใจนะ^^”
“อืม”
แพรวตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดไป ถ้าคราวนั้นพี่เซลไม่ช่วยผมไว้ผมก็อาจตกบันไดคอหักตายไปแล้วก็ได้ พี่พยายามรักษาสัญญานั่นมาตลอดเลยสินะ ตั้งแต่วันนั้น...ที่ยัยเนยส่งคนมาจะรุมโทรมผม
.....บอกแล้วว่าให้ไปทำบุญ!!....
เวลาพี่อยู่กับซัลพี่ต้องมาเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตตลอดเลย ซัลกลัวนะ ถ้าพี่เซลไม่รอดขึ้นมาซัลจะทำยังไง...
“ซัล..”
มือใหญ่ของพี่ซีวางลงบนไหล่ผม ผมสะบัดตัวออกแล้วเงยหน้าจ้องพี่ซี “ถ้าพี่เซลเป็นอะไรไป ผมจะไม่ให้อภัยพี่เลย!!”
ผมจ้องหน้าพี่ซีอย่างเอาเรื่อง เพราะพี่น่ะแหละ เพราะพี่ไปร่วมมือกับยัยเนยนั่นพี่เซลเลยเป็นแบบนี้!!
“ซัลฟังพี่ก่อนสิ”
“ไม่ฟัง!! ไปให้พ้นหน้าผมเลยนะ!!”
ผมตวาดพลางผลักคนร่างสูงให้ออกห่าง
“ขอโทษ....พี่ผิดเอง ที่พี่ทำลงไปก็เพราะพี่รักซัลนะ..”
รักๆๆผมละเบื่อคำนี้!! รักขนาดไหนกันหรอ ถึงขนาดต้องให้ผมไปนอนครางใต้ร่างพี่เลยสินะ พี่รักผมที่ผมเป็นผมเอง เป็นคนปากบอนกวนตีนแบบนี้ หรือรักที่ผมเหมือนผู้หญิง จริงๆแล้วพี่รักแค่ที่ผมเหมือนผู้หญิงใช่มั้ย!!
“.....เป็นแบบนี้อีกแล้ว....”
ผมต้องเสียส้มไปก็เพราะใบหน้าที่เหมือนผู้หญิงของผม และตอนนี้ผมก็ต้องมาเสียพี่ซีไปเพราะใบหน้าแสนน่าเกลียดนี่!! ถ้าผมไม่มีหน้าตาแบบนี้พี่ซีก็จะได้ไม่หลงผิดมาชอบผม ถ้าไม่มีมันผมก็จะได้ไม่ต้องลำบากและไม่ต้องเสียใครไปอีกแล้ว ผมเปิดลิ้นชักหยิบคัตเตอร์มาเลื่อนไปมาฟังเสียงแก๊กๆเล่น
“ใบหน้าแบบนี้ใช่มั้ย.....ที่ทำให้พี่ชอบผม”
ผมหันไปยิ้มเจื่อนๆให่พี่ซีที่ยืนตีหน้าเรียบเฉยใส่ผม
“....ผมจะทำลายมันซะ....”
ผมเลื่อนใบมีดออกมาแนบแก้มตัวเอง พี่ซีทำหน้าตื่นพุ่งเข้ามาจะกระชากคัตเตอร์ออกจากผมแต่ผมหลบพี่แกแล้วกดมีดลงไปจนเลือดสีเข้มไหลอาบแก้มผม
หมับ!
เพี๊ยะ!
ใบหน้าของผมหันไปตามแรงตบที่ฟาดเข้ามายังใบหน้าผม ไอ้วิวบีบข้อมือผมแรงๆให้ปล่อยคัตเตอร์ออก
“อย่าคิดว่าร่างกายนี้เป็นของมึงคนเดียว!! ทำอะไรหัดคิดถึงพ่อแม่ให้มากกว่านี้ได้มั้ย!!” วิวตะคอกใส่ผม
“ฮึก....วิว..”
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นที่พี่เซลทำไปก็เสียป่าว.....พี่เซลเขาตั้งใจมาช่วยมึงไม่อยากให้มึงเป็นอะไร มึงอย่าทำแบบนี้...”
“ฮือๆ..วิว...กูไม่รู้จะทำไงดี...ฮือๆ มันเป็นเพราะกู....ที่พี่เซลกับพี่ซีเป็นแบบนี้.....เพราะอึก..กู”
“อย่าโทษตัวเองสิ”
วิวดึงตัวผมเข้าไปซบกับแผงอก ทุกอย่างมันเริ่มจากผม ถ้าผมไม่คบกับพี่เซล ยัยเนยนั่นก็จะไม่มารักควานพี่เซล มันเป็นเพราะผมนี่นา....
“ถ้าว่างมากก็ไปลากเพื่อนผมเข้ามานอนในบ้านด้วย” วิวบอก
“อืม ซัล...” พี่ซีพูด
“เดี๋ยวค่อยคุย ให้ซัลมันพักผ่อนหน่อย”
เสียงประตูปิดลง พี่ซีคงออกไปแล้ว วิวดันผมออกจากอ้อมแขนแล้วลูบหัวผมเบาๆ
“เดี๋ยวพวกกูขึ้นมานอนด้วย ดีมั้ย”
ผมพยักหน้าขึ้นลงเป็นการตอบรับ มันยิ้มบางๆให้ผมนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไป เวลาผมทำอะไรนอกจากจะต้องคิดถึงพ่อแม่แล้ว ผมก็ควรจะคิดอีกรอบเพราะอย่างน้อยผมก็ยังมีเพื่อน เพื่อนที่คอยห่วงผมเสมอ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
