Sulfur Love (RE-Write)

☃ Special[Thames&Ice]☃

ฟังกูบ้างสิ  กูไม่ได้นอกใจมึงนะ!!

 

[ICE]

                ผมเดินมานั่งที่โซฟาตัวเล็กๆมุมห้องที่มีไอ้แว่นโรคจิตนั่งอ่านหนังสืออยู่   อ่านอยู่นั่นแหละหนังสือเนี่ย   มันมีดีกว่าการ์ตูนตรงไหนวะ-*-

                “ฉันซื้อโดนัทมาให้น่ะ  กินสิ”

                ไอ้แว่นเอ่ยเสียงเรียบ   ผมเปิดถุงดูโดนัทที่มันบอก  บร๊ะเจ้า!!  โดนัทร้านนี้มันต้องต่อคิวเกือบครึ่งวันเลยไม่ใช่หรอ*o*

                “ขอบใจนะเว้ย^O^”  รู้ใจจังเลยนะว่ากำลังอยากกิน

                “ก็เห็นบ่นๆว่าอยากกินนี่เลยให้คนที่บ้านไปซื้อมาให้^^”

                มันละสายตามาหนังสือหันมายิ้มบางๆให้ผม     มือใหญ่ขยี้หัวผมเบาๆก่อนจะดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง  ให้กูนั่งกินดีๆก็ไม่ได้ให้กูนั่งกินไปเขินไปเนี่ยนะ

-///-    วันนี้ต้องไปนอนเฝ้าซุ้มครับผมเลยขึ้นมาอาบน้ำที่ห้องเคมี(บ้านหลังที่2ของไอ้เทมส์)   เหมือนบ้านจริงๆนะ  มีห้องน้ำ  มีตู้เย็นด้วย  แถมทีวีติดจานด้วยแหละ  ผมเลยขึ้นมาดูการ์ตูนก่อนลงไปข้างล่าง

                “ได้กลิ่นแอปเปิ้ล”  ไอ้เทมส์บอก

                “สบู่กูเองแหละ  ฮ่าๆ^^”

                ผมชอบใช้อะไรแบบเด็กๆน่ะ  สบู่รูปจระเข้ที่มันเป้นกลิ่นแอปเปิ้ลนี่ผมยิ่งชอบมากเลย   ยาสีฟันก็ต้องคอเกตรูปโปเกม่อนด้วยนะ  เพราะมันจะหวานๆ>< (เผลอกินก่อนแปรงทุกทีเลย ฮ่าๆ)

                “ซอสบอกคืนนี้มีหมูกระทะ  แล้วมึงเอาโดนัทมาให้กูกินแล้วกูจะลงไปยัดหมูกระทะได้มั้ยเนี่ย-3-”  ผมบ่น

                “มีสี่กระเพาะไม่ใช่หรอ^^”

                “กูไม่ใช่ควายนะ  เดี๋ยวแว่นแตกๆ-*-”

                “กินเยอะๆอ่ะดีแล้ว  จะได้มี...กับเขามั่ง”

                มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาเกาะกุมหน้าอกแบนราบของผมพลางบีบเบาๆ  ไอ้เชี่ยนี่ชอบจังนมกูจังวะ-*-

                “แด ก ไปมันก็ไม่มีให้มึงจับหรอกตรงนั้นน่ะ-*-”

                “ฮ่าๆ  นั่นสินะ”

                ใบหน้าหล่อเริ่มซุกไซ้เข้ามาในซอกคอผม   มันจั๊กจี๋ผมก็เลยยกไหล่ห่อขึ้น  เริ่มจะกินไม่ได้แล้วๆ  ขอยัดคำสุดท้ายก่อนนะ

                “ไอ้เอี้ยอึงอำไอเอี่ย!! ”(ไอ้เชี่ยมึงทำไรเนี่ย)

                “ก็ตัวแกมันหอมน่ากินนี่”     

                “หยุดเลยกูอาบน้ำแล้วนะ  ทำไมไม่ทำก่อนกูอาบละวะ>O<!!”

                “ปล่อยข้างนอกน่าๆ”

                “จะนอกจะในกูก็เหงื่อออก  กูขี้เกรียจอาบใหม่เข้าใจมั้ย>O<!!”

                ไม่เข้าใจ  แม่ งไม่เข้าใจแน่ๆทำเป็นหูทวนลมแบบนี้อ่ะ>O<!   มือใหญ่ถกเสื้อผมรูดออกไปจากปลายแขนแล้วจับหน้าผมให้หันไปรับจูบหน่วงหนักจากมัน   ปลายนิ้วเรียวกดขยี้ยอดออกผมแรงๆจนผมรู้สึกเจ็บและชาวาบไปทั่วตัว  จนต้องเปล่งเสียงร้องครางออกมา   ริมฝีปากเรียวค่อยๆแทะเล็มร่างกายผมไปทีละส่วนๆ  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนเขียนจะหื่นขนาดนี้     ให้ผมเสร็จมันตั้งแต่เปิดตอนเลยหรอ   ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือไง>O<!!!

 

 

 

                ผมนอนผลุบหน้าลงกับหมอนอิงปล่อยให้ไอ้แว่นจัดการทำความสะอาดทุกอย่างให้เรียบร้อย   อยู่กับมันทีไรผมนั่งไม่เป็นสุขทุกทีเลย 

                “มึงอ่ะ  เจอหน้ากูก็จะกดๆกูอย่างเดียวเลยนะสาดดด-*-”  ผมด่ามัน

                “ป่าวซะหน่อย”

                “ไอ้หื่น!!  พูดมาได้นะว่าป่าว-*-”

                “ไม่ได้หื่น  มันคือการแสดงความรักต่างหาก^^”

                “ไม่ต้องแสดงละ  กูรู้แล้ว  พอเหอะๆ-*-”

                แสดงกับกูทุกครั้งที่เจอหน้าแบบนี้กูก็ไม่ไหวนะ  ครั้งนึงหลายรอบซะด้วย  เห็นกูเป็นตุ๊กตายางหรือไง-*-

                “ฉันรู้ว่าแกคงไม่พอใจ”

                “เออดิ-o-!”  ผมบอก

                “แต่ทั้งฉันและนายก็เป็ยผู้ชายทั้งคู่   ฉันคงรั้งนายด้วยความรักอย่างเดียวไม่ได้   ฉันคิดว่าถ้าร่ายกายนายต้องการฉันแค่คนเดียว  นายก็คงไม่กล้าไปไกลจากฉัน   ฉันอยากเป็นคนแรกที่นายเรียกหาและเป็นคนเดียวที่นายอยากให้อยู่ข้างกายนาย   ที่ฉันทำไปฉันผิดหรอ”

                “บ้าจริง  อย่าคิดเยอะได้มั้ย  กูไม่ไปไหนหรอกน่า-///-”

                “สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือการที่แกนอกใจ  ฉันกลัวมาตลอด..”

                “หน้าอย่างกูใครเขาจะมาชอบวะ  มีแต่มึงอ่ะที่ตาถั่วมาชอบกู-o-!”

                “รู้ตัวบ้างมั้ยว่าตัวเองน่ารักแค่ไหน^^”

                “มึง!!  กูหล่อเฟ้ย>///<”

                อย่างกูเนี่ยนะจะนอกใจมึง  กูมีมึงคนเดียวก็พอแล้ว  ถ้ามีมาอีกคนตัวกูต้องพรุนแน่ๆเลย   กูกลัวเหมือนที่มึงกลัว   ทั้งที่แต่ก่อนใบหน้าหล่อที่ซ่อนอยู่ใต้กรอบแว่นหนาเต๊อะนั่น  มีกูคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็น  แต่ตอนนี้....มันไม่ใช่    กูรู้อยู่แล้วว่าความลับไม่มีในโลก  ยังไงสักวันคนอื่นก็ต้องเห็นว่าหน้ามึงหล่อแค่ไหน  แล้วทุกคนก็จะมาแย่งมึงไปจากกู  จะว่ากูเห็นแกตัวก็ได้.....ก็กูไม่อยากให้ใครได้มึงไปนี่

                “ลงไปข้างล่างได้แล้วละ”

                มันยื่นไปฉายให้ผมก่อนหันไปหยิบของในตู้เย็นที่จะเอาลงไปสังสรรค์   ตึกแถวนี้มันมืดครับ  โรงเรียนแม่ งก็ประหยัดไฟแบบแทบแด กแกลบแทนข้าว  เอาตังค์ไปทำไรหมดวะ  ไม่มาติดไฟให้กูซักดวง

                “ไอ้เทมส์มึงเดินมานี่ดิๆ”

                พอผ่านหน้าห้องชีวะทีไรผมละขนลุกซู่ทุกที   ห้องวิทย์แถบนี้มันจะมีหน้าต่างให้มองออกมาตรงทางเดินแก้เซ็ง   แล้วครูประจำห้องนี้ก็สรรหาเอาโครงกระดูก  หุ่นแบบชำแหละยันเซลล์มาตั้งโชว์  เห็นใจคนเดินผ่านหน่อยสิ  กลัวนะ  ยิ่งผมเป็นพวกจิตอ่อนมากแล้วก็ชอบเห็นอะไรที่ชาวบ้านเขาไม่เห็นกัน 

                “ใจเย็นๆ  ทุกอย่างมันเกิดจากจิตนาการ”

                ไอ้เทมส์บอกพลางบีบมือผมเบาๆ  กูก็พยายามคิดแบบนั้น   แต่กูเห็นมาตั้งแต่กูจมน้ำที่บ่อบ้านมึงตอนเด็กๆอ่ะ  หลังจากนั้นกูก็เป็นเจน จานบินเลยT-T

                “เทมส์!  กูลืมมือถืออ่ะOoO!”  ชิบหายอุส่าห์เดินผ่านห้องนั้นมาได้3ก้าวแล้วนะ  กูไม่ย้อนกลับไปนะTOT

                “ถือไฟฉายไว้เดี๋ยวฉันกลับไปเอาให้”

                ผมรีบคว้าข้อมือมันก่อนจะไป  กูกลัวอ่ะ  เวลากูอยู่คนเดียวแล้ว...จะมาT-T  

                “แปปเดียว  ยืนรอก่อนนะๆ^^”

                มันลูบหัวผมเบาๆ  พลางยิ้มอ่อนโยนปลอบผม   ผมพยักหน้าเบาๆก่อนยืนพิงกำแพงมองมันวิ่งลับมุมตึกไป   ผมไม่เคยบอกเทมส์ว่าผมเห็น...-o-;;  ถึงบอกไปมันก็คงไม่เชื่อหรอก  แต่มันก็รู้ว่าผมกลัวผีขั้นโคม่า  ผมยืนถือไฟฉายพลางก้มหน้าต่ำมองแค่ปลายเท้าตัวเอง

 

                ตึกๆ

 

                ผมตวัดไฟฉายไปทางหัวมุมตึก  เทมส์หรอ  เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้วก็หายไป   ผมเดินถือไฟฉายแกว่งไปมาเพื่อเดินไปหาเทมส์   บรรยากาศมืดและเงียบสงัดทำให้ผมวิตกอยู่ไม่น้อยกับการต้องอยู่คนเดียว   ผมอยากเจอมันเร็วๆจังเลย   เงาสีดำยาวที่ทอดบนผนังทำให้ผมเห็นว่ามันก้มผูกรองเท้าอยู่

                “มึงเดินมาเร็วๆได้มั้ย   กูกลัวนะ”

                ผมเดินเลี้ยวออกจากมุมกำแพงเพื่อจะไปหามัน  แต่ผมกลับพบผู้หญิงคนนึงกำลังก้มทำอะไรบ้างอย่างอยู่   ผมก้าวเท้าเข้าไปใกล้อีกนิดแล้วฉายไฟไปยังเธอคนนั้น

 

                พรึ่บ!

 

                “ดับเชี่ยไรตอนนี้ฟะ!!”

                ผมกรนเสียงด่าไฟฉายอันละยี่สิบบาทในมือ  ตบแล้วเคาะแล้วบิดแล้วก็ไม่ติดเว้ย  กรรมของกูTOT

 

                วูบ~

 

                ไอเย็นลอยผ่านร่างกายผมไป   ขนแขนของผมพากันตั้งชันรับไอเย็นที่แผ่ออกมาทั่วทางเดิน   ผมกรอกตามองไปรอบๆหูก็ฟังเสียงฝีเท้าที่ดังเข้ามาใกล้ผมจากด้านหลังค่อยๆหยุดลง   ผมสูดหายใจเฮือกใหญ่   ผมรู้สึกเย็นวาบไปทั้งสันหลัง

ร่างกายก็พาลหยุดนิ่งไม่สามารถเคลื่อนไหวได้......  ความรู้สึกนี้มันใช่แน่ๆ

 

                พรึ่บ!

 

                ผมรีบหันหลังไปพลางสาดไฟฉายไปข้างหลัง

                ...ไม่มีนี่หว่า...

                แล้วผมหันกลับมาทางเดิมอีกรอบ

                “กรี๊ดดดดดดดดด!!”

                แสงไฟสีส้มแสดไปกระทบผู้หญิงใบหน้าอาบเลือด   เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมก่อนจะกรี๊ดใสหน้าผม   จะอยู่ทำซาก  วิ่งสิครับ!!!

                “ว้ากกกกกก!!!!”

                ผมโยนไฟฉายทิ้งพลางจ้ำเท้าแข็งทื่อออกจากจุดอันตรายโดยเร็ว

 

                ตึกๆ

 

                เสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งไล่ตามผมมาอย่างกระชั้นชิด   ชิบหายแล้วๆ  กูลืมเอาพระมาด้วย  ผมเป็นคนที่ใส่สร้อยเงินไม่ได้เพราะแพ้  ทางโรงเรียนก็ไม่ให้ใส่ทอง  ผมเลยต้องเหน็บพระใส่กระเป๋าเสื้อมาแทน  แต่ผมลืมเอาพระมาวันนี้  เวรกรรมชิบ

                “เลิกตามกูได้แล้วTOT”

                ผมวิ่งเข้าไปมุดตัวหลับตาปี๋อยู่ใต้อ่างล้างหน้า  พร้อมสวดนะโนกับชินบัญชรชุดใหญ่  

                “นะโมตัสสะ  ภะคะวะโต..”

                “คิดว่าสวดแล้วกูจะกลัวหรอ!!!”

                เสียงพูดเบาๆทำให้ผมเผลอเปิดตาขึ้นมอง   ใบหน้าบิดเบี้ยวยิ้มแสยะใส่ผม   มือขาวซีดที่อาบชุ่มไปด้วยเลือดยื่นมาใกล้หมายจะจับตัวผม

                “ม่ายยยยยยยย!!!”

                มือเย็นๆตะบบลงบนไหล่ผม  

                “ไอ้เชี่ย!!  ปล่อยกูๆๆ!!”

                “ไอซ์!!”

                “ปล่อยยยย!!!”

                “ไอซ์ๆ  นี่ฉันเอง”

                ฉันไหนกูไม่รู้    ผมถีบรัวมันไม่ยั้ง  ไอ้เชี่ยเดี๋ยวกูจะเอามึงไปถ่วงน้ำ  สาดดด   มือเย็นๆกระชากตัวผมเข้าไปกอด  

                “ใจเย็นๆ  ฉันเอง  เทมส์ไง”

                ผมลืมตาไล่จับตัวมันไล่ไปยังใบหน้าใต้กรอบแว่น 

                “ไอ้เทมส์TOT”

                พอรู้ว่าเป็นมันจริงๆผมก็กอดตัวมันไว้แน่น   มันลูบหัวผมเบาๆพลางกระซิบปลอบขวัญผม

                “ไม่เป็นไรแล้วนะ  ฉันอยู่นี่แล้ว”

                ผมสูดน้ำมูกเข้าปอดสกัดกั้นตัวเองไม่ให้ร้องไห้งอแงต่อหน้ามัน   มือเย็นๆดึงให้ผมลุกขึ้นเดินไปกับมัน  มันเอื้อมมือมาปาดน้ำตาที่ซึมๆออกมาจากหางตาผมออก

                “มันไม่มีอะไรหรอก  ไม่ต้องกลัว”

                ผมเงยหน้ามองลอดหว่างแขนมันไปไม่ได้สนใจคำพูดมัน  ไม่มีเชี่ยไรละ  ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะ!

                “ไอซ์!”

                เขากำลังเดินเข้ามาหาพวกผม

                “ไอซ์  เป็นอะไร!!”

                ตอนนี้เขามายืนอยู่ข้างๆไอ้เทมส์แถมเอามือเกาะไหล่ด้วย

                “ว้ากกกกกกก!!!”

                ผมสลัดตัวไอ้เทมส์ออกแล้วรีบวิ่งลงบันไดทันที    ไม่อยู่แล้วๆ  ผมสไลด์ตัวลงราวบันไดมาอย่างรวดเร็ว  แล้ววิ่งก้าวขาออกมาให้พ้นตึกโดยเร็ว

                “แฮ่กๆ”

                เหนื่อยสาดดด  ยิ่งกว่าวิ่งชม.พละอีกT-T

                “บอกให้ยืนคอยข้างบนว่าแล้วว่าแกต้องลงมาข้างล่าง-_-;”

                ไอ้เทมส์เดินหิ้วของพะรุงพะรังลงลิฟท์มา   เมื่อกี้มันใส่ชุดนักเรียนไม่ใช่หรอ    ไม่ดิตอนอยู่ในห้องมันก็ใส่เสื้อยืดนี่หว่า-o-!!

                “ไอ้เชี่ย!!  ไหนมึงบอกแปปเดียวไง>O<!!”  ผมด่าพลางปารองเท้าใส่มัน       “ฉันเดินกลับมาก็ไม่เจอแกแล้วอ่ะ  แกหายไปเองนี่ -_-”

                “เก็บรองเท้ากูมาด้วย>O<”

                “ไปเอาชั้น2แล้วกันนะ”

                มันพูดแล้วทำท่าจะโยนรองเท้าผมขึ้นไปข้างบน   พ่อมึงเหอะ!!  กูเพิ่งหนีลงมาTOT

                “อย่านะเว้ยยย>O<”

                “ไปวิ่งรอบโรงเรียนมาหรือไงเหงื่อโชกเลย”

                “วิ่งหนี..อ่า..-o-;;”

                ผมมองขึ้นไปตรงที่พักบันไดก็เห็นผู้หญิงกับผู้ชายในชุดนักเรียนยืนยิ้มและโบกมือให้ผม

                “ไว้มาเล่นกันใหม่นะจ๊ะ^^”  ผู้หญิงพูด

                “ตัวนายนี่อุ่นดีนะ  นั่นแฟนนายหรอ^^”  ผู้ชายข้างๆถาม

                ต้องตอบมั้ย-o-;;  ถ้าตอบเดี๋ยวไอ้เทมส์มันจะงง  ผมเลยพยักหน้าแทน

                “หล่อจังเลยนะขอได้มั้ย~”  ผู้หญิงพูดพลางลอยลงมาหยุดตรงหน้าผม

                “เธอมีฉันอยู่แล้วนะ-3-”  ผู้ชายบอก

                “ไว้เจอกันใหม่นะไอซ์^^”

                พูดจบพวกนั่นก็ค่อยๆจางหายไป

                “ไม่ค่อยอยากเจอเลยแหะ^^;”

                “อะไร”

                เทมส์ถาม  ผมเผลอพูดออกมาหรอเนี่ย   เสียดายจังที่เทมส์ไม่ใช่คนที่มาเจอผมT-T

                “ไอ้เทมส์  ถ้ามึงเห็นกูกำลังหลบผีอยู่  แล้วกูนั่งร้องไห้ด้วยมึงจะทำไง”

                “บอกให้แกขอหวยให้หน่อยไง^^”

                “ไอ้เวร-*-”

                ไอ้เทมส์หัวเราะร่าผิดกับผมที่ทำหน้าบึ้ง   มึงนะมึงห่วงกูซักนิดก็ไม่ได้

                “เอ้า  กินซะแล้วเลิกงอนได้แล้ว”

                มันโยนถุงเลย์ใส่หน้าผมแล้วก็เดินนำลิ่วไปเลย   รอกูด้วยสิ-o-  ผมวิ่งไปดึงชายเสื้อมัน  มึงไปไหนกูไปด้วย  ถ้ามึงทิ้งกูอีกละก็เป็นเรื่องแน่-*-

               

 

 

               

                ผมมองดูพี่เซลอุ้มไอ้ซัลเดินออกไป   แอบกัดปากเล็กน้อย  อิจฉาจังเลยแฟนมันหล่ออ่ะ-^-    ผมอยากได้หล่อธรรมดาไม่ได้หล่อแบบจีนๆอ่ะ(เรื่องมาก)

                “เฮ้ยๆช่วยกันเก็บของๆ”

                พี่ม.6บอก  ผมก็เลยหันไปจะยกเตา

                “ไม่ต้องยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ไปกางมุ้งโน่น”  ไอ้เทมส์บอก

                “ให้คนตัวสูงชะลูดเป็นต้นถั่วเขียวอย่างกูไปกางมุ้งเนี่ยนะ-o-” มึงคิดได้ไง

                “ก็ดีกว่าให้มาทำของคนอื่นเจ๊งอ่ะ-o-”

                “มึงนี่!!”

                ผมเดินเตะขามันไปทีก่อนไปเอามุ้งมากางผูกกันเสาซุ้ม    ทำไมต้องนอนข้างนอกด้วยอ่ะ  แต่ก็ดีกว่านอนในตึกละมั้ง-o-~

                “กางเป็นชาติเมื่อไหร่กูจะได้นอนวะ  ง่วง!”  ไอ้เชี่ยวิวเห่า

                “ยังไม่วันพระเลย  มึงจะรีบหอนไปไหน-*-”

                “ไอ้เตี้ยเดี๋ยวมึงโดน-*-”

                “โดนไร  มึงอ่ะเก็บหมาเข้าฟาร์มบ้างนะ  ปล่อยเดินเพ่นพ่านไปหมด”

                “ปากมึงทำด้วยอะไรเนี่ยห๊ะ-_-*”

                “พูดมากนะมึงอ่ะ  เดี๋ยวกูเอาข้าวสารเสกยัดปากให้หรอก-*-”

                “มึงจะลองดีกับกูใช่มั้ย-o-!!”

                “มาดิ  มึงมีดีไรให้กูลองวะ^^”

                สิ้นเสียงผมมันก็วิ่งเข้ามาจะจับตัวผม   คิดว่าจะจับกูได้ง่ายๆหรอ   ผมวิ่งหนีมันพลางปารองเท้า  ปาหมอนใส่มัน    มันก็เอารองหมอนข้างโยนใส่ผม  แล้วอยู่ดีๆแม่ ง ก็สะดุดหมอนข้างมันเอง  ไอ้ไฮดราเอ้ย!!

 

                วืด~

 

                ร่างผมถูกช้อนกลับหัวเพียงเสี้ยววินาที  กูไม่ใช่ค้างคาวนะ-o-!!  ไอ้ซอสมันจับขาผมห้อยต่องแต่งไปมาๆพลางหัวเราะ  แล้วมันก็หันไปเรียกไอ้วิว  ไอ้สนตีน>O<!!

                “กูจับได้ละ  ฮ่าๆ^^”  ไอ้เชี่ยซอสส

                “ปาดีนักนะมึง-*-”  ไอ้วิวบ่นพลางโยกตัวผมไปมา

                “สัส  ปล่อยกู>O<”

                “แกล้งใครไม่สนุกเท่าแกล้งมึงเลยนะเนี่ยไอซ์  ฮ่าๆ”

                “ปล่อยๆแม่ งเหอะหน้าแดงแล้ว  เลือดตกสมองแล้วมั้งน่ะ”

                “ไอ้เชี่ย!  ไอ้เลว!  ไอ้สนเท้าแตก!  ไอ้แป๊ะขายถั่ว  ไอ้หน้าหมี   ไอ้เซ็งเป็ด  ~!@#$%^&*”

                “มึงจะให้กูปล่อยมันมั้ย”

                “ยังปากดีได้อยู่  จับแม่ งห้อยซักชั่วโมงจะได้หายปากดี-*-”

                เวียนหัวจริงๆนะ  สมองตือหูดับหมดแล้วอ่ะT-T

                “ปล่อยกูเถอะT-T”  ขอร้อง  กูจะอ้วก

                “พูดเพราะกับกูก่อนดิ” ไอ้วิวนี่เรื่องมากจังวะ

                “กู..อึก..จะ  อ้วกกกTOT”

                “ไอ้ซอสปล่อยแม่ งดิ!!”

ไอ้ซอสปล่อยตัวผมนอนบนพื้นทันที    อย่าอ้วกนะ  เสียดายของอร่อยๆฟรีๆทั้งนั้นเลย  กลั้นไว้ๆT^T

“น้ำๆ  กินน้ำ”  ไอ้ซอสยื่นแก้วน้ำมาให้ผม

“มึงอ่ะ  ไปแกล้งมัน”  ไอ้วิว

“กูจะไปรู้หรอว่ามันเกิดอยากอ้วกขึ้นมาน่ะ   ไปนอนๆ  ไม่แกล้งละ”

T^T  ผมเดินหน้าเบะเข้าไปนั่งในมุ้ง   ถ้ากูอ้วกออกมานะกูจะไม่ให้อภัยพวกมึงเลย!!  ซักพักซอส  วิวกับเทมส์ก็เข้ามุ้งมา  มุ้งนึงนอนมันสี่คนดีจริงๆแถมแต่ละคนตัวไม่ใช่เล็กๆ   เช้ามาผมคงได้เป็นปลาหมึกบดแหงมๆ-_-;

“ไอ้เทมส์กับไอ้ไอซ์ห้ามนอนใกล้กัน-o-”  ไอ้วิวบอก

“ทำไมละ-_-?”   ไอ้เทมส์ถาม

“เดี๋ยวพวกมึงโซโล่กัน-_-;”

“ฉันก็เลือกที่นะเวลาทำอ่ะ-o-;”

เลือก!  เลือกได้ดีมากด้วย  ห้องพยาบาล  ห้องน้ำ  ห้องเคมี  ห้องสมุด  ริมระเบียงห้องก็ไม่เว้น  ไอ้เลววว>O<!!

“งั้นไอซ์นอนระหว่างกูกับมึง”  ซอสบอก

“แม่ งดิ้น  เช้ามามึงช้ำแน่ -*-”  ช้ำไร  กูไม่ได้ดิ้นขนาดนั้น  ไอ้วิวมึงก็พูดเกินไป><~

“งั้นไอซ์นอนริม”

“เดี๋ยวแม่ งทำมุ้งพังอีก-*-”

ทำอย่างกับกูเป็นตัวหายนะเลยนะ>O<

“งั้นกูนอนบนหัวมึง!!”  ผมบอก

“เอาตีนไปแด กก่อนมั้ย-*-” ไอ้วิวว่า

“กูไม่ทำมุ้งพังหรอกน่า>3<”

“กูไม่เชื่อ!!  ตอนไปเข้าค่ายกูจับได้นอนเต็นท์กับมึงแล้วเป็นไง  เช้ามาเต็นท์ถล่มโดนครูฝึกด่าอีก-o-!!”

“คืนนั้นกูฝันร้าย><~”

“ฝันร้ายอะไร  ถีบกูซะน่วมเลยสัส-*-”

ก็ช่วยไม่ได้  ผมชอบนอนดิ้นอ่ะ  กูผิดหรอTOT

“เอามันมานอนกับฉันดีกว่า  รับรองไม่ดิ้น”  มึงจะทำไรกูป่ะเนี่ย-o-;;

“ให้มันนอนกับเทมส์น่ะแหละหมดเรื่อง”  ซอสบอก

สรุปผมก็นอนกับเทมส์อยู่ดี  เถียงกันทำไม  เปลืองหน้ากระดาษ-3-   ผมสวดมนต์ก่อนเอนตัวนอนระหว่างวิวกับเทมส์  ผมไม่กล้านอนริม  กลัวเจอคนมานั่งข้างมุ้ง-o-!

“อย่าดิ้นละ”  ไอ้เทมส์กระซิบบอก

“จะดิ้น!”  ผม

“จะปล้ำแน่!”

แขนใหญ่ลากตัวผมเข้าไปกอดพลางซุกจมูกลงมาที่หัวผม

“อย่า โซ โล่ กัน ใน มุ้ง –o-!!”

ไอ้วิวหันมาบอกแบบเน้นพยางค์  ไอ้เทมส์ยิ้มๆให้วิวมันเล็กน้อย  ก่อนจะพลิกตัวผมให้เข้าไปหามัน   เทมส์ตัวจริงต้องตัวอุ่นแบบนี้สินะ   วงแขนใหญ่โอบกอดตัวผมไว้    ใบหน้าหล่อหลับตาพริ้ม  อย่างน้อยผมก็ได้เห็นบหน้ามันตอนหลับละนะ    พรุ่งนี้มันก็ต้องเปิดเผยใบหน้าให้คนอื่นมอง   ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย  ผมอยากเก็บมันไว้กับผมคนเดียว....ผมมันเห็นแก่ตัวจริงๆ

 

 

 

“นี่ๆ  ขอถ่ายรูปหน่อยสิ>//<~”

“ครับคุณหนู^^”

“กรี๊ดดดด!!”

ชิ!  คุณหนู  พาร์เฟ่ต์พ่อบ้านนี่เนอะ  มีมองไอ้ตี๋ตาตี่ที่ยืนยิ้มให้แขกสาวๆคล้องแขนถ่ายรูป   มันรูปสึกหางตากระตุกๆ  เปลือกตาก็ร้อนๆด้วย(อิจฉาสินะ-o-)

ผมก็อยากไปยืนถ่ายรูปกับมันบ้างจังเลย   อยากคล้องแขน  อยากกอด  อยากซบบ้างอ่ะ 

               

                ตึกๆๆๆ

 

                หมั่นไส้โว้ยยย  ทำไมต้องแจกยิ้มไปทั่วแบบนั้นด้วย  รัวมีดดด>O<

                “ระวังมีดบาดนะไอซ์  เราว่าไอซ์ไปหยอดวิปครีมดีกว่านะ^^;”

                กรเอื้อมมือมาดึงแขนผมให้หยุดสับกล้วย   แหลกเลยแหะกล้วยผม-o-;

(อย่าอ่านผิดนะ><~)

                “อืมๆ”

                กรเลื่อนถ้วยทรงสูงที่มีไอติมอยู่ข้างในมาให้ผม  ผมก็บรรจงเทวิปครีมลงไป   แต่มันเอียงๆแหะจะโค่นลงมามั้ยเนี่ย-o-;

 

                แผละ!

 

                กูว่าแล้วเชียว-_-;   ผมนี่ทำอะไรไม่เจริญกับเขามั่งเลยน้า  เมื่อเช้าก็ทำถ้วยแตกไปหายใบไอ้ซัลบ่นใหญ่เลย  แล้วเมื่อไหร่ไอ้ซัลมันจะมาวะเปลี่ยนชุดอะไรนานขนาดนั้น

                “ใครเขาบีบวิปครีมทวนเข็มนาฬิกากันเล่า^^;”  กรบอก

                “กูอินดี้อ่ะ-o-!!”  ทำไมต้องตามใคร    

“มันถึงได้หกไง  มานี่เดี๋ยวสอนให้”

กรบอกพลางขยับเข้ามาบีบวิปครีมใส่ถ้วย  มันวนจังซี่น้อ-o-  ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้อีกนิดพอกรบีบเสร็จผมก็กะจะชมแต่ว่า

“สวยอ่ะ..อุ๊บ!”

จังหวะที่ผมเงยหน้าคุยกับกรมันก็กดริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากผม   ลิ้นร้อนๆสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากผม   มือใหญ่พลิกตัวผมกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะ  มันโดนเส้นประสาทที่หลังผมพอดีตัวผมเลยชาวาบเรี่ยวแรงพาลหายไปหมด   นี่ผมถูกจูบหรอ!!  บ้าที่สุด!!  ผมรวบรวมแรงพลักคนตัวใหญ่ข้างหน้าออกก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากห้องครัว

 

ตึง!

 

“ไอซ์!!  เดี๋ยวก่อน!”

ผมได้ยินเสียงตะโกนเรียกของกร  แต่ผมไม่สนผมวิ่งออกจากร้านทันที   โดนผู้ชายจูบ   ผู้ชายที่ไม่ใช่เทมส์!!  ขยะแขยงจังเลย!  ผมยกมือถูกปากตัวเองแรงๆเพื่อลบรอยจูบของคนอื่นออก   ผมวิ่งไปล้างหน้าที่อ่างน้ำพลางวักน้ำขัดถูกที่ส่วนที่โดนจับต้อง  

“เชี่ยเอ้ย!!”

ผมสถบเสียงดังลั่น   ทำไมผมไม่ต่อยหน้ามันไปวะ!!  แต่ตอนนั้นผมเหวอมากทำอะไรไม่ถูก  ดีที่มันทำในครัว  ไม่งั้นถ้าเทมส์มาเห็นละก็ผมซวยแน่

 

วูบ~

 

จู่ๆลมก็พัดแรงขึ้นพาเอาฝุ่นและใบไม้ลอยวนไปทั่ว  ฝนจะตกหรือไง   แรงลมพัดเอาเศษฝุ่นลอยเข้าหน้าผมผมเลยต้องรีบยกแขนบังหน้าไว้ไม่ให้มันเข้าตา

 

วืด~

 

ใบไม้แห้งพัดเฉี่ยวแขนผม   ผมรู้สึกแสบเล็กน้อยที่แขน  เลือดแดงๆค่อยไหลซิบออกมาตามรอยเนื้อที่แยกออก  ทำไมถึงได้ซวยแบบนี้นะ!!  ผมรีบเปิดน้ำล้างแผลทันทีกลัวจะเป็นหนอง   แล้วสายตาผมก็พลันมองเห็นใครบ้างคนที่มุมกระจก   ผมค้างสายตาไว้ที่มุมหางตาเพื่อเพ่งมองไปยังดำที่อยู่ในตึก   ถ้าจำไม่ผิดคงเป็นผีผู้หญิงคงเมื่อคืน  เธอขยับปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างกับผม  พอผมเผลอกระพริบตาเธอก็หายไปแล้ว

“มากลางวันแสกๆเลยนะ-o-;” 

ผมบ่นเบาๆแล้วก็เดินกลับไปซุ้ม   ทุกคนในห้องออกมาเรียงแถวเหมือนจะถ่ายรูปหน้าซุ้ม  แล้วไอ้ซัลก็รีบโบกมือเรียกผม

“ไอ้ไอซ์  เขารอมึงคนเดียวอ่ะ  วิ่งสี่ขามาเลยมา>O<”

“พ่อมึงดิ -*-”  ผมด่ามัน

“มึงได้ตั๋วไปเยี่ยมฮาเดส  แน่สาด-*-!!”

“เอามาเลยกูชอบของฟรี^^”

“พูดอยู่นั่นก็บอกให้รีบมาไอ้พยาธิหลินปิง>O<”

 ะ“เออๆ”

ผมบอกพลางวิ่งไปกอดคอได้ซัลแล้วแอคท่าถ่ายรูป

 

แชะ!

 

ผมเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ  ท่าฮาบ้าง  เกรียนบ้างสลับกันไป  วันนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย แล็อยากจะเป็นบ้ามากๆด้วย   พอถ่ายเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปถ่ายกลุ่มกันเองไม่ก็ไปเก็บของ   ผมยืนมองคนตัวสูงที่ยืนถ่ายรูปคู่กับเพื่อนๆ  ผมก็อยากถ่ายรูปกับมันนะ   ว่าแล้วผมก็หยิบมือถือขึ้นมาก่อนมองหาจังหวะปลอดคนแล้ววิ่งเข้าไปหามัน

“เฮ้ย!  ขอถ่ายรูปหน่อยดิ^^”  ผมบอก  แต่มันเดินหนี

“ฉันเหนื่อย”  มันตอบเสียงเรียบ

“รูปเดียวน่าๆ><”

มันไม่ฟังที่ผมพูดแล้วหันหลังเดินหนีไป  ผมคว้าแขนรั้งมันไว้  เป็นเชี่ยไรถ่ายรูปกับกูไม่ได้  ทีคนอื่นถ่ายได้ทำไมกูถ่ายไม่ได้-3-

“ถ่ายกับกูหน่อยๆ^^”

ผมเขย่าแขนมันไปมาเหมือนเด็กขอของเล่น  มันหันหน้ามามองผมด้วยสายตาเย็นชา  อะไรกันละ  รู้ว่าเหนื่อยแต่รูปเดียวๆ

 

เพี๊ยะ!

 

มือใหญ่ปัดมือถือผมกระเด็นลงพื้น

“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยละ!!” 

ผมตะคอกถามแต่มันเมินเสียงผมแล้วเดินหนีไป   ผมก้มเก็บเศษเหล็กซึ่งอดีตเคยเป็นมือถือผมขึ้นมากองไว้บนตัก   แม่ งเป็นเชี่ยไรละเนี่ยมาเหวี่ยงใส่กูเฉยเลย   ทำไมชอบทำเหมือนกูเป็นที่รองรับอารมณ์วะ  กูก็เป็นคนนะ!!

 

 

 

 

ผมเปิดทีวีกรอกหูไปอ่านหนังสือไป  จริงๆตอนเย็นนี้ห้องผมมีเลี้ยงฉลองกันด้วย  แต่ผมไม่ไปหรอก  เดี๋ยวเจอไอ้เทมส์เหวี่ยงอีก   ผมอ่านไปคิดเรื่องที่มันเหวี่ยงใส่ผมไปมันก็ยิ่งทำให้ตัวหนังสือไม่เข้าหัวผมเลยซักนิด   ผมไปทำอะไรให้มันโกรธหรอ  เมื่อคืนผมนอนดิ้นเผลอไปถีบมันเข้าหรือไง   แต่ตอนเช้าก็ยังคุยกันดีๆอยู่เลยนี่นา

 

กริ๊ง!  กริ๊ง!  ก๊อกๆๆ  ตึงๆ

 

ใครวะ  จะกดกริ่งกดสิวะจะพังประตูกูหรือไงเนี่ย 

“ไปเปิดแล้วๆ-o-”

ผมตะโกนออกไป  แล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูบ้านก็พบกับร่างสูงโปร่งที่ยืนเท้าหน้าประตูอยู่   ผมเงยหน้าสบดวงตาสีเข้มเหม่อลอยก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่   ไปแด กเหล้าที่ไหนมาเนี่ยเหม็นชิบหายเลย

“เข้ามาก่อนสิ  เดี๋ยวกูไปคั่นมะนาวมาให้”

พูดจบผมก็หมุนตัวเดินเข้ามาในบ้านแต่มือใหญ่ก็กระชากข้อมือผมพลางยกขึ้นสุดมือ

“ทำไม...ทำไม ต้อง...นอก...”

เสียงทุ้มพูดขาดๆหายๆ  ผมจับใจความได้แค่ทำไมเอง   มันจ้องมองผมเหมือนจะหาคำตอบบางอย่างจากผม  มันบีบมือผมแน่นขึ้นแล้วตะคอกถามอีกรอบ

“ทำไมต้องนอกใจฉันด้วย!!!”

มันบีบไหล่พลางเขย่าตัวผมแรงๆจนผมมึนหัวไปหมด

“อ่ะ..ปะ..ป่าวนะ”

ผมตอบกลับ  นอกใจอะไรกันผมไม่เคยทำซะหน่อย   มือใหญ่ลากผมให่เดินตามมันขึ้นบันไดไป  ช่วงขาผมกับมันต่างกันมากและมันก็เดินเร็วมาด้วย  ผมเลยลื่นตกบันไดเข่ากระแทกพื้น  ฮึก!  เจ็บ!

“เดี๋ยวก่อน!!”

ผมพยายามร้องบอก  ผมเดินตามมันไม่ทันแต่มันกลับกระชากแขนผมแรงๆให้ลุกขึ้นยืน    ร่างสูงลากผมขึ้นไปในห้องนอนก่อนจะเหวี่ยงตัวผมลงบนเตียง 

“มึงจะทำอะไร!  ฟังกูก่อนสิ กูไม่ดะ..อุ๊บ!”

ร่างสูงโถมตัวขึ้นคร่อมผมแล้วกดริมฝีปากปิดปากผม   ผมพยายามเบี่ยงหน้าหลบมันมันเลยบีบคางผมไว้ไม่ให้หนี   มือใหญ่กระชากเสื้อนอนผมอย่างแรงจนกระดุมหลุดกระจายไปทั่วเตียง

“แฮ่กๆ  เดี๋ยว..อุ๊บ!”

มันกดจูบซ้ำลงมาอีกครั้งพลางแทรกปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันในปากผม   ด้วยความเคยชินผมก็เลยเผลอจูบตอบมันไป   มันถอนจูบออกไปก่อนรวบข้อมือผมกดไว้กับหมอน

“มึงจูบกับมันแบบนี้ด้วยใช่มั้ย!!!”

เทมส์ตวาดถาม  จูบ!  อย่าบอกนะว่ามันเห็น!!

“ไม่ใช่นะ!!”

“กูไม่ได้โง่นะไอซ์  อย่าคิดว่าทำอะไรแล้วกูจะไม่เห็นนะ!!”

ใบหน้าหล่อปรากฏรอยเส้นนูนที่ขมับ   แววตาอ่อนโยนที่เคยมองผมตอนนี้มันไม่มีแล้ว    มีแต่แววตาโกรธเกรี้ยวที่แทบจะฆ่าผมได้  มันต้องโกรธมากแน่ๆเลย  มันไม่เคยขึ้นมึงขึ้นกูกับผมเลยด้วยซ้ำ   ครั้งนี้ …. ผมตายจริงๆแน่

 “ถ้าร่านนัก  กูจะทำให้หายร่านเอง!!”

ไม่ทันที่ผมจะอ้าปากร้องค้านมันก็กดปากลงมาอีก   ริมฝีปากเรียวบดบี้ริมฝีปากปิดสนิทของผม   รสเลือดจางๆไหลลงสู่คอผม   ฟันของมันทำให้ผมเจ็บจนต้องยอมเปิดปากให้มันรุกล้ำเข้ามา    ผมตวัดมือจิกตีทึ้งหัวมันออกไปแต่ถูกมันจับมัดรวบไว้ด้วยเข็มขัด

“ฮึก..อย่า..”

ผมร้องบอกเบาๆ  ถึงจะบอกอะไรไปตอนนี้มันก็คงไม่ฟังผมแล้ว  ไอ้ขี้เมาไหนบอกจะไม่กินไงเหล้าเนี่ย  กินแล้วขาดสติแบบนี้มึงจะกินทำไม

               

                กึด!

 

                ผมกัดลิ้นที่รุกล้ำเข้ามาแรงๆ  มันไหวตัวเล็กน้อยแล้วถอนริมฝีปากออก   มือใหญ่ยกมือขึ้นปาดเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาที่มุมเบาตัวเองก่อนจะปลดเนกไทออกมามัดปากผม

                “อื้อๆๆ ”  ผมดิ้นไปมาพร้อมด่ามันแต่เสียงมันกลับออกมาแบบนี้

                “แสบนักนะ  ชอบแบบนี้สินะไอซ์”

                ไอ้ซาตานตัวร้ายกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะไล้มือลงไปบีบส่วนอ่อนตัวของผมแรงๆ  เจ็บ!  ไอ้สัสเอ้ย!!  ผมเหยียดเท้าถูไถผ้าปูที่นอนไปมา  มันทั้งเจ็บปวดทรมาณแล้วก็รู้สึกดีไปในคราวเดียวกันก็จริง  แต่ผมเจ็บมากจนอยากจะร้องไห้!!

                “ฮือๆ..อื้ม” 

                ลิ้นเปียกชื้นไล้เลียตามข้างคอผม    นิ้วเรียวยาวกดขยี้ยอดอกผมไปมาอย่างไม่เกรงใจ    ก่อนที่เขี้ยวคมๆจะกัดลงบดยอดอกที่แข็งชูชัน   ผมสะดุ้งตัวทุกครั้งที่คมเขี้ยวของมันขบกัดไปบนร่างกายถึงจะไม่กัดแรงฝังเนื้อแต่ก็รู้สึกเจ็บแสบไม่น้อย   ผมนอนน้ำตาไหลพรากพลางร้องไห้สะอื้นหวังว่ามันจะเห็นใจผมนะ

                “เจ็บใช่มั้ยละ..”

                ร่างสูงถามพลางบีบยอดอกผมไปมา  เจ็บจี๊ดจนอยากจะโดดถีบหน้ามึงอ่ะ!!

                “บอกแล้วใช่มั้ยว่าสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือการที่แกนอกใจฉัน   เจ็บแค่นี้...ยังไม่ได้ครึ่งความเจ็บปวดของฉันเลย!!”

                พูดจบคนตัวใหญ่ก็เบียดตัวเชื่อมร่างเข้ากับผม   ผมดีดตัวขึ้นเพราะความแข็งขืนที่ฝืนแทรกเข้ามาในตัวผม   ร่างสูงขยับสะโพกกระแทกเข้ามาในตัวผมอย่างไม่ปราณี   ใจคอมึงจะฆ่ากูให้ตายเลยหรือไง!!   เสียงเนื้อที่กระทบกันรุนแรงปนกับเสียงครวญครางของผมดูเหมือนจะถูกใจไอ้โรจิตนี่มากจนยอมเปิดปากให้ผมแหกปากร้องดังๆให้มันฟัง

                “ไอ้โรคจิต!!” 

                มันยิ้มรับคำด่าจากผมแล้วเร่งจังหวะมากยิ่งขึ้น   ช่องทางคับแคบของผมตอนนี้คงฉีกขาดไปแล้วเรียบร้อยเพราะน้ำเหงื่อที่ไหลผ่านลงไปมันทำให้ผมรู้สึกแสบ    ทำไมมึงถึงโหดร้ายกับกูแบบนี้เทมส์!!  ผมตะเกียดตะกายคว้าโคมไฟข้างเตียงดึงลงมาหมายจะกระแทกหัวมัน    แต่พระเจ้าไม่เข้าข้างผมเลย...

 

                กึก!

 

                สนตีนเหอะ!  แม่งติดปลั๊ก!!  ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วหน้าเคร่งก่อนกระชากโคมไฟโยนลงไปบนพื้น

 

                เพล้ง!!

 

                โคมไฟสวยๆของผมแตกกระจายเต็มพื้น   ไอ้เทมส์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนดึงตัวผมตามโคมไฟนั่นลงไป

                “โอ้ย!!”

                ผมนอนตัวงอด้วยความเจ็บอยู่บนพื้นก่อนที่ไอ้เทมส์จะจับตัวผมคว่ำแล้วยัดส่วนของมันเข้ามา

                “อ๊ะ!!..อย่าๆ  เทมส์กูเจ็บ  ฮึก!”

                มันกดมือทาบทับมือผมพลางขยับตัวเข้าออกแรงๆ   น้ำเลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมาจากฝ่ามือผม    ผมเม้นปากกลั้นร้องไห้แต่ก็ทำไม่ได้  ผมพยายามยกมือที่ทับเศษแก้วนั่นออกแต่เทมส์มันยิ่งกดทับมือผมเข้าไปอีก

                “ฮึก...เทมส์..เจ็บ”

                ร่างสูงนิ่งไม่ตอบรับใดๆกับเสียงของผม

                “เรื่องของมึง!”

                “..เทมส์..”

                “อยากนอกใจกูเองนี่!! ”

                “เออกูนอกใจมึง   อยากได้ยินนักใช่มั้ย!!!”

                ทำไมไม่ฟังกันบ้างละ

                “ฮือ...ถะ..ถึงมึงจะ..ไม่ฟังกู  แต่กูไม่ได้..นอกใจมึงนะ  อึก! ฮือๆ”

                ผมคงพูดได้แค่นี้เพราะตอนนี้ผมไม่มีแรงแม้แต่จะเอาแขนยันพื้นแล้ว   ภาพสุดท้ายที่ผมจำได้ก่อนที่สติจะหลุดเลือนหายไปก็คือภาพเลือดสีแดงที่ไหลนองเต็มพื้นเท่านั้น

 

 

               

               

                ผลุบ!

 

                ร่างสูงปล่อยตัวร่างบางที่นอนหมดแรงออกจาพันธนาการ    ดวงตาคมเหลือบมาคราบเลือดที่ปนออกมากับน้ำสีขาว   ร่างสูงเก็บอาการตกใจไว้ก่อนพลิกฝ่ามือเล็กๆที่เปื้อนเลือดขึ้นมาดู   ริมฝีปากเรียวพ่นลมหายเบาๆออกมา

                ...ทับเศษแก้วก็ไม่บอก...

               

                ตุ้บ!

 

                มือใหญ่เหวี่ยงหมัดลงบนเศษโคมไฟก่อนยกขึ้นมาดูความบ้าบิ่นที่ตัวเองทำลงไป    เท่านี้อาการเมาของเขาส่างไปแล้ว   บางทีเขาคงทำรุนแรงเกินไปสินะ

กับคนที่แค่เดินยังล้มเองได้แบบนี้    วงแขนแกร่งช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นมานอนบนเตียง     เขาเดินวุ่นรอบบ้านหาผ้ามาเช็ดเนื้อตัวเลอะเทอะของคนตัวเล็ก    มืออุ่นบิดผ้าชุบน้ำก่อนไล่เช็ดผิวเนียนละเอียดเบาๆ     น้ำเย็นๆทำเอาร่างบางสะดุ้งร้องฮือเหมือนคนฝันร้าย

                ...ทำไมฉันต้องมานั่งเช็ดตัวให้แกด้วยเนี่ย  ปล่อยๆให้นอนเน่าไปซะยังสะใจกว่า   ทั้งที่แกเป็นคนเจ็บแท้ๆ  ทำไมหัวใจฉันมันถึงเจ็บไปด้วยละ...

มือใหญ่ควานหากล่องปฐมพยาบาลที่หัวเตียงก่อนจะลงมือทำแผลให้คนตัวเล็ก   

“ทะ..เทมส์....กูรักมึงนะ..เทมส์..”

น้ำเสียงแหบแห้งพรำบอกเบาๆ

....  แกรักฉัน  แล้วทำแบบนี้กับฉันทำไมละไอซ์ ....

 

 

 

 

ฮวบ!

 

อ๊ากกก  ทรุดอีกแล้วกู   ผมยืนเกาะริมเสาโรงเรียนพยุงตัวเองก้าวเดินต่อ     เหนื่อยจังเลย  ร่างกายผมร้าวไปหมดทั้งตัวแล้ว  กว่าจะลากสังขารตัวเองขึ้นมาจากที่นอนได้มันช่างยากเย็นนักT-T

“ฮ่าๆ  พี่เซล^^”

ผมเหลือบมองคนตัวเตี้ยๆที่เดินข้างๆหนุ่มหล่อสูงปรี๊ดราวกับเสาไฟก่อนจะวิ่งเต็มสปีดไปกระโดดกอดคอมัน   พากูไปห้องทีกูจะตายแล้วTOT

“อ้ายยยย  ซาลลลล~”

 

หมับ!

 

“ไอ้เชี่ยไอซ์มึงจะฆ่ากูหรอ  ห๊ะ>O<!!!”

ถึงมันจะขี้บ่นไปหน่อยแต่มันก็เป็นบัดดี้ที่พึ่งพาได้ละนะ

“ไอ้..ซะ..ซัล  กูขอเกาะมึงขึ้นห้องหน่อยนะTOT”

“น้องไอซ์ไหวหรือป่าว  พี่ว่ากลับบ้านดีกว่ามั้ย  ตอนนี้ยังกลับทันอยู่นะ”

พี่เซลสุดหล่อบอก   พี่นี่มันเทพบุตรจริงๆเลยนะครับ  ชาติหน้าขอให้ผมได้แฟนดีๆแบบพี่นะครับT-T   ผมเผลอคุยต่อล้อต่อเถียงกับไอ้ซัลอยู่นานกว่าจะได้เกาะพี่เซลเดินไปบนห้อง  อยากรู้คุยไรกันย้อนไปอ่านตอนที่ 27 ละกันนะ

ผมนั่งเครียดกับไอ้ข้อสอบเฮงซวยในรอบสี่ปีอยู่นาน   ใครก็ได้ส่งโพยมาให้กูทีT-T

“ของนาย  ไอซ์”

ผู้หญิงข้างโต๊ะผมบอกพลางโยนเศษกระดาษมาให้ผม    ผมเปิดออกดูมันเป็นโพย!!!  มีทั้งข้อเขียนข้อกาเลย  ช่างรู้ใจจริงๆเลยนะ><  

...ลายมือนี่มันของ.....

“..เทมส์...”

ผมหลุดครางชื่อมันเบาๆก่อนเงยหน้ามองแผ่นหลังกว้างที่อยู่ข้างหน้าผม    อุส่าห์เขียนโพยให้กูอีกนะ  ทั้งที่มึงโกรธกูอยู่แท้ๆ  แต่จะส่งอ้อมทำไมละ  หันหลังมาส่งให้ไม่ง่ายกว่าหรอ   ไม่อยากเห็นหน้าผมขนาดนั้นเลยหรือไง...  ไม่ใช่เวลามาคิดโน่นนี่    ไม่รู้ว่ามันเขียนโพยมั่วแกล้งผมหรือป่าว  แต่เท่าที่เทียบกับข้อที่ผมแน่ใจมันก็ถูกนะ   แต่อย่าลอกดีกว่า   ตอนนี้ผมอยู่ในฐานะคนผิดในสายตามัน  ผมก็ไม่ควรไปพึ่งมัน

“ไอซ์!  ไอ้ไอซ์!”

ผมเหล่หางตามองไอ้ซัลแว้บนึง   ไม่กล้าหันเต็มครูมองอยู่  แม่ งเรียกซะดังเลย  บ้านมึงขายไมค์หรอ -_-;  ผมลุกขึ้นวางโพยลงบนโต๊ะไอ้ซัลก่อนเดินไปส่งกระดาษ

 

วูบ!

 

ผมเซกระแทกโต๊ะเพื่อน    ผมมองไม่เห็นทาง    เมื่อกี้ภาพมันเลือนๆแล้วก็ดับไป   สงสัยว่าความดันขื้นแหงๆเลย

“นี่เธอ  อย่ามาเนียนบอกคำตอบในห้องนะ”

ผมได้ยินเสียงครูด่าผม    ตอนนี้ไม่ค่อยไหวอย่าให้กูมีแรงนะ  จะเถียงให้กลับบ้านไม่ถูกเลย -*-  ผมยื่นกระดาษส่งให้ครูแกไปก่อนเดินออกไปที่หน้าประตู    เสียงพูดจ้อกแจ้กแหลมๆดังไปมารอบห้องตอนนี้ผมฟังไม่รู้เรื่องแล้วว่าเขาพูดอะไรกัน    ในคอผมมันหนืดๆขมๆอยากจะอ้วกออกมาจังเลย    ผมไล้มือเย็นๆที่สั่นไหวไปตามกำแพง   แข้งขาผมมันอ่อนแรงไปหมดดวงตาก็พร่าเลือนแล้วก็ภาพก็มืดสนิทไปในที่สุด   ผมยังรู้สึกตัวอยู่และรู้ว่าใครทำอะไรกับร่างกายผม  แต่ผมแค่โต้ตอบมันไม่ได้   สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้ก่อนจะหลับสนิทไปก็คือ  ริมฝีปากอบอุ่นที่กดทับลงมาเท่านั้น