Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 28

℃ ก่อนจะถึงวันเกิด

 

                ท้องฟ้าวันนี้ช่างดูอึมครึมเหมือนฝนจะตกทั้งที่พยากรณ์อาการบอกว่าวันนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่งแท้ๆ  หรือจะเป็นเพราะไอ้คนที่นั่งข้างๆผมมันปล่อยกระแสจิตป่วยๆของมันออกไป  ฝนฟ้าเลยจะตกตามมัน

 

                กึก!

 

                ไอ้ไอซ์สะดุ้งตัวเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะพลางจ้องมองไปที่หน้าประตู   ชายรูปหล่อที่ไร้กรอบแว่นมาปิดบังใบหน้าก้าวเท้าเข้ามาในห้องก่อนที่จะถูกแขนเล็กๆของสาวคนข้างกายคล้องลากออกไปข้างนอกอีกรอบ  ก็บอกให้ห่างกันเฉยๆแม่ งเล่น

ควงสาวมาเฉยเลยไอ้แว่นนี่!!   ผมหันกลับมาที่ไอ้ไอซ์ซึ่งมันก็ยังจ้องมองไปที่ไอ้

เทมส์อย่างไม่วางตามันข่มสีหน้าสงบนิ่งไม่แสดงอาการใดๆแต่ขอบตามันเริ่มขึ้นสีแดงจางๆแล้ว  ถ้าปล่อยไว้อีกซักพักมันต้องดราม่าแน่ๆเลย

                “เดี๋ยวมานะ”

                ผมตบไหล่ไอ้ไอซ์เบาๆก่อนลุกไปหาไอ้สองตัวสูงโย่งที่ยืนตะลึงกับลุคใหม่ของเพื่อนอยู่  อย่าว่าแต่พวกมึง  กูยังอึ้งเลย

                “เพราะมึงอ่ะไอ้วิว-o-!”  มาถึงผมก็ว่ามันก่อนเลย

                “สัสเอ้ย! ห่างกันแค่นี้ทนไม่ได้ต้องวิ่งไปหาสาวใหม่เลยหรือไงวะ!!”

                ไอ้วิวชักสีหน้าพลางเดินเข้าไปหาไอ้เทมส์แต่ซอสรั้งไหล่มันไว้เสียก่อน

                “กูไม่รู้หรอกนะว่ามันคิดยังไง  หรือผีที่ไหนมาสิงมันถึงได้ลุกขึ้นมาแต่งตัวเป็นเพลย์บอยแบบนี้”

                ซอสทอดสายตามองไปยังเทมส์ที่ตอนนี้มาสาวมายอมล้อมรอบกายเต็มไปหมด   มันเป็นไปครับ  เปลี่ยนมากด้วย  จากที่เคยใส่เชิ้ตติดกระดุมเกือบถึงคอวันนี้กลับปลดลงมายันไหปลาร้าแถมวันนี้ยังเซตผมมาอีกต่างหาก    ปกติไม่มีใครเคยรู้มาก่อนว่ามันน่ะโคตรหล่อ    แต่วันงานโรงเรียนมันถอดแว่นรับแขกแล้วสาวๆในโรงเรียน(ซึ่งก็อยู่กันมานาน)ก็เกิดติดใจความหล่อของมันขึ้นมา 

                “กูสงสารไอซ์มัน”  ผมบอก

                “จะให้กูเดินไปต่อยมันมั้ยละ”  ไอ้วิวพูดไปหักนิ้วไป

                “เรื่องของมันสองคน  กูไม่รู้ว่ามันเลิกกันหรือยังด้วย”  ซอสบอก

                “เลิกไรละ  ตอนไอ้ไอซ์นอนโรง’บาลมันยังไม่เคยไปเยี่ยมหรือโทรศัพท์ไปหาเลยซักครั้ง!!  จะเลิกไปเองฝ่ายเดียวแบบนี้ได้ไงวะ!!”

                “เดี๋ยวกูไปคุยให้รู้เรื่องเอง”

                “อย่า!  มันไม่ใช่เรื่องของเรา  เรื่องระหว่างคนสองคนให้มันจัดการกันเอาเอง  ถ้าเทมส์มันจะไปคบคนใหม่แล้วทิ้งไอซ์ก็เรื่องของมัน  กูจะหาแฟนใหม่ให้ไอ้ไอซ์เอง”

                “มึงจะบ้าหรอ!!”

                “ไอ้เทมส์มันยังไม่เลิกชอบไอ้ไอซ์หรอกกูว่า”

                “ก็ใช่ไง  กูถึงบอกให้พวกมันเคลียร์กันเองเราอย่าไปยุ่ง”

                “กูไม่อยากเห็นไอ้ไอซ์ร้องไห้”

                “ร้องมึงก็ปลอบไปละกัน”

                “ความรักมันไม่ได้มีแต่ความหวานชื่นนะ  มันก็ต้องมีขืนนขมกันบ้าง  ถ้าปล่อยให้มันผ่านเรื่องแย่ๆไปด้วยกันเดี๋ยวมันก็เข้มแข็งขึ้นเอง”

                “กูกลัวมันจะเลิกกันจริงๆน่ะสิ”

                “ไม่มีทาง  มันรักไอ้ไอซ์จนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนั้น”

                “ไปหาไอซ์โน่นไป  เดี๋ยวบ่อน้ำตาแตก”

                ผมมองไปที่ไอซ์  ตอนนี้มันนอนตายคาโต๊ะไปแล้ว  ผมเลื่อนสายตาไปทางเทมส์อยากรู้ว่ามันเป็นห่วงไอซ์บ้างมั้ย    แต่ก็คงเป็นอย่างที่ไอ้วิวบอก  เทมส์มันยังรักไอ้ไอซ์อยู่   ถึงจะเป็นแค่เพียงเสี้ยววินาทีแต่ผมก็เห็นว่ามันก็มองมาทางไอ้ไอซ์เหมือนกัน   ถึงจะไม่อยากให้ไอซ์มันเจ็บตัวแต่ก็ไม่เห็นต้องตีตัวออกห่างขนาดนี้เลย  กลับมาหาไอซ์ได้แล้วมั้ง  ไอซ์มันจะตายอยู่แล้วนะ

                “มันกำลังแก้เผ็ดกูอยู่สินะ..”  เสียงไอ้ไอซ์เอ่ยขึ้นเบาๆ

                “ไม่ใช่หรอกๆ”  ผมแก้ต่าง

                “กูไม่เคย...คิดนอกใจมันเลยนะ   ทำไม..ฮึก..ต้องทำแบบนี้กับกูด้วย”

                “ไอซ์..”

                มันหันหน้าออกนอกหน้าต่างไปเสียงสะอื้นแผ่วเบาดังลอดออกมาจากหว่างแขน  ผมเอื้อมมันไปลูบหัวมันเบาๆ  หวังว่าจะทำให้สบายขึ้นนะ

 

                ซวบ!

 

                ร่างเล็กๆโผกอดผมแน่น   มันซบไหล่ผมก่อนปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบข้างแก้ม  เสียงสะอื้นเบาๆทำให้ผมรู้สึกเสียใจอยากจะร้องไห้ตามมันไปด้วย   เป็นอะไรที่เจ็บปวดจังนะการที่เห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่น  จะไปทั้งทีบอกเลิกกันซักคำก็ไม่ได้จะปล่อยให้อยู่แบบกึ่งๆแบบนี้น่ะหรอ    เงาสะท้อนที่หน้าต่างทำให้ผมเห็นว่าเทมส์ก็มีสีหน้าเจ็บปวดไม่ต่างกับไอซ์มันสะบัดหน้าเมินไอ้ไอซ์แล้วรีบเดินหลบหายไป   ทำแบบนี้ก็มานั่งเสียใจทั้งคู่  มึงต้องการจะทำอะไรกันแน่เทมส์!!

 

 

 

               

                ถ้ามันเลิกกันจริงๆผมก็ต้องเสียเพื่อนไปคนนึงสินะ   ยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทๆกับเขาซะด้วย    ผมเห็นไอ้ไอซ์นั่งมองแผ่นหลังไอ้เทมส์ทั้งวันเลย  มึงก็ลุกๆไปเคลียร์กันให้มันจบๆได้มั้ย   พวกกูละเครียดแทน  เครียดแทนจริงๆนะไอ้ซอสกับไอ้วิวนี่นั่งขมวดคิ้วกันทั้งวันเลย  เพราะว่าไอ้คู่รักคู่นี้น่ะแหละจะทำให้เพื่อเครียดลงกระเพาะ

 

                ตึง~ ตึ๊ง~ ตึ้ง!

 

“ไอ้ไอซ์กูมีไรให้มึงดู  ตามมาๆ”

ผมคว้าตัวคนที่กำลังเก็บกระเป๋าให้เดินตามมาอย่างไว   อยู่ในห้องนานๆสุขภาพจิตผมจะเสื่อมตาม  เฮ้อ~ ผมลากมันออกมาที่สวนหลังโรงเรียน  พอดีเมื่อวันเสาร์พี่เซลโทรมาบอกว่าเจอลูกแมวอยู่หลังโรงเรียนให้ลองมาดู  

“เมี้ยวๆ”

ผมร้องเรียกพลางส่ายตามองหาว่ามันอยู่ตรงไหน  สักพักลูกแมวตัวสีขาวขนปุยๆก็เดินออกมาจากพุ่มดอกเข็ม   น่ารักหว่ะ>///<

“ลูกแมว!”

ไอ้ไอซ์พูดแล้ววิ่งไปอุ้มเจ้าปุกปุยออกมาจากพุ่มไม้    มันอุ้มโยนไปโยนมาพลางฉีกยิ้มร่าเริงที่ผมไม่ได้เห็นมาสองสามวันให้เจ้าลูกแมวตัวน้อยนั่น   ว่าแล้วว่าต้องทำให้มันยิ้มได้

“หิวหรือป่าว~”  ผมถามพลางเขี่ยจมูกชมพูๆของลูกแมวตัวน้อยเล่น

“หิวววว><”

“กูไม่ได้ถามมึง-o-!”

“กูตอบแทนแมวไงๆ ฮ่าๆ”

“เสื อก!”

“ไอ้หา(l) ด่ากูอีกละ”

“กูเพิ่งด่ามึงเองนะเนี่ย-_-;”

“อย่าด่าเยอะ  กูสำนึกผิดไม่ทันT-T”

“มึงเล่นเชี่ยไรเนี่ย  เดี๋ยวนิยายโดน(กด)แบน>o<!!”

“ฮ่าๆ  กูล้อเล่นๆ^^”   

เดี๋ยวจะเอาตีนแมวข่วนหน้าให้ไอ้นี่! 

“ชื่อไรละเนี่ย”  ไอซ์ถาม  ชื่อแมวน่ะหรอ

“ยังไม่ได้ตั้งเลย”

“ตัวผู้ซะด้วย   ชื่อไรดีละเนี่ย  ละอองดาวดีมั้ย><”

“ชื่อตุ๊ดมาก-o-!”

“ชื่อไรดีนะ”

“ชื่อ ชื่อไง”

“พ่อมึงเหอะ-o-!”

“เล่นพ่อกูซะละ  เดี๋ยวกูจะเรียกพ่อมาเทศน์มึง-*-”

“ฮ่าๆ  อย่าเลยๆ  ขาวจั๊วแบบนี้ชื่อไรดีละ”

“ซาลาเปาไง-..-”  พูดเองหิวเองเว้ย

“อ่า  ติ๋มซำดีมั้ย-..-”

“ก๋วยจั๊บดีกว่า>..<”

“ของหวานก็ซ่าหริ่มน้อ-..-”

นี่เราพูดเรื่องชื่อแมวอยู่ใช่มั้ยเนี่ย  ทำไมหน้าไอ้ไอซ์ถึงฟินขนาดนั้น  ตอนนี้ท้องผมก็เริ่มสั่นสะเทือนประมาณ3ริกเตอร์แล้วละ  ใกล้จะโครกครากๆละ

“สรุปชื่ออะไรดี”  ผมถาม

“มีน้ำแข็ง  แม่น้ำแล้ว  ยังขาดเรืออยู่-.-”

อ่ะนะ  ถึงแม้แม่น้ำของมึงจะโดนผีเพลย์บอยสิงไปแล้วก็เถอะ

“ชื่อโบ๊ทแล้วกันนะ”(Writter: ชื่อต้องห้ามนะเนี่ย>///<)

“ไม่เอาๆ  ไม่ชอบชื่อนี้-*-”  ผมค้าน

“กูจะเอาอ่ะ-o-”

“ฟูเนะๆ”

“งั้นฟูๆไปเลยจบเรื่อง-o-”

สรุปเจ้าหนูน้อยนี่ก็ชื่อฟูๆไปโดยปริยาย   ผมควักกล่องนมออกมาเจาะดูด  ไอ้ไอซ์ก็มองหน้าผมประมาณว่าทำไมไม่ให้แมวกินละ  เดี๋ยวสิวะๆ

“แย่งแมวแด ก เลว!”  ดูมันด่าผม

“ดูดก่อนครึ่งกล่องเดี๋ยวกูจะตัดกล่อง  แถวนี้มันไม่มีถ้วยอ่ะ”

“มากูช่วยๆ”  แม่ งกินหมดแน่เลย-*-

“จูบทางอ้อมนะเนี่ยๆ ฮ่าๆ”

“กูไม่ถือ  กินเสร็จเดี๋ยวกูอมน้ำยาล้างห้องน้ำก็ได้”

“ไอ้...-*-“ 

จะสรรหาอะไรมาด่ามันดีเนี่ย   ผมเอาคัตเตอร์มาตัดกล่องส่วนบนออกแล้ววางนมให้ฟูๆก่อนพลางลูบหัวมันไปพลางๆ    แล้วความรู้สึกบางอย่างก็ทำให้ผมรู้สึกว่าต้องรีบเงยหน้าขึ้นมองหน้าต่างห้องเคมี

 

พรึ่บ!

 

เมื่อไอ้เทมส์สบตาผมมันก็รีบดึงผ้าม่านปิดหน้าต่างทันที   ว่าแล้วว่ามันต้องแอบมาองไอ้ไอซ์อยู่   ไอ้นี่ก็ควายไม่ยอมเงยหน้าขึ้นไปมองแฟนมัน -_-;

“มองไรวะO.o”

“ป่าว”

ผมตอบพลางยิ้มให้มัน   หวังว่ากูคงจะได้ยินข่าวดีของพวกมึงเร็วๆนี้นะ

“การพูดเป็นทางออกหนึ่งในการแก้ปัญหา    มัวแต่หลบหน้ากันแบบนี้เรื่องมันก็ไม่จบหรอก    อีกอย่างเพราะเรื่องของมึงสองตัวเนี่ยทำให้พวกกูพลอย

แด กข้าวไม่อร่อยรู้ป่ะ-*-”  ผมบอก

                “ไม่รู้ว่ามันจะอยากเจอหน้ากูหรือป่าว”

                “อยากสิ”  เมื่อกี้มันก็มองมึงอยู่

                “อืม  จะลองดู”

                กว่าจะคิดได้นะ  มึงนี่ซื่อบื้อจริงๆ

 

 

 

 

                ผมเดินแยกกับไอซ์เพื่อจะมาสนามบาส  แล้วก็มาเจอช็อตเด็ดข้างๆตึกอีกแล้ว-*-    ผู้หญิงคนนึงยื่นกล่องเล็กๆให้ชายร่างสูงที่ยืนส่งยิ้มให้เธอ   ทั้งสองพูดคุยกันอยู้สักพักก่อนที่แม่นางแพนเค้กนั่นจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บแก้มพี่เซล   ฮึ่ม!!!  ไอ้บ้านี่ก็ไม่เคยหลบเลยนะ  ชอบนักใช่มั้ยห๊ะ-_-**

                “ทานให้อร่อยนะคะ^^”

                “ไม่ต้องซื้อมาแล้วครับ  เกรงใจๆ^^”

                “งั้นก็ต้องไปเดทกัน  นะๆ^^”

                “คือว่า...^^”

                จะไปซินะ  พอไม่มีผมอยู่ก็จะไปกับยัยเค้กเน่านั่นสินะ-*-   ยัยเค้กนั่นก็ทำหน้ายิ้มๆเหมือนรู้ว่ามีหวัง50%    ต้องประกาศตัวซะหน่อยแล้วมั้งว่าผมแอบสิงสถิตย์อยู่ข้างกำแพงนี่     ไม่ใช่ว่าผมจะออกไปวีนหรอกนะ  ผมมีวิธีเด็ดกว่านั้น  ขอหาใบไม้ก่อนแปปนึง-_-+

   

                แกร๊บ!!

 

                ผมขยี้ใต้ตาตัวเองแรงๆก่อนแกล้งเหยียบ(+ขยี้ปลายเท้าอีกสองที)ใบไม้เสียงดังให้สองคนนั้นได้ยิน  พอพี่เซลมันหันมาเห็นผมก็เบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้ววิ่ง(ช้าๆ)หลบเข้ามุมตึกไป   ไม่ถึงหนึ่งวินาทีมือใหญ่ๆก็คว้าข้อแขนผมไว้พลางดึงตัวผมเข้าไปชิดตัวพี่มัน

                “ซัล!”

                ผมสะบัดข้อมือตัวเองแรงเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม  แต่พี่มันก็ยิ่งกำข้อมือผมแน่นเข้าไปอีก   ผมเบะปากหน่อยๆก่อนมองไปทางข้างหลังพี่มัน  ยัยนั่นจะวิ่งตามมาทำไมละเนี่ย-_-;;

                “ตามมาทำไม” 

ผมถามพลางก้มหน้ามองพื้น   ต้องคิดแผนใหม่ๆ  ยัยนั่นดันตามมาผิดแผนหมดเลย-_-;

“งอนอะไรอีกละ”  พี่มันถาม

“ป่าว”  ผมพูดน้ำเสียงเบาโหวง

“ป่าว?  แล้วทำไมไม่มองหน้าพี่ละ   ซัลน่ะเข้าใจผิดแล้ว”

“วันนี้ซัลกลับบ้านเองดีกว่า  พี่จะไปไหนก็ไปเถอะ”

ผมแงะมือพี่มันออกพี่มันก็ยอมปล่อย   เฮ้ยๆ  ต้องรั้งไว้ซิๆ-o-!!

“บายครับ”

ผมพูดเบาๆแล้วเหลือบมองผู้หญิงข้างหลังพี่มันหน่อยๆ  ยังไม่ไปอีกหรอ  ถ้าไม่ไปผมจะงัดไม้เด็ดแล้วนะ  ผมหันหลังเดินออกมาก็ได้ยินพี่เซลถอนใจเฮือกใหญ่

 

ฮวบ!

 

“ซัล!  เป็นอะไรน่ะ!!”

ผมแกล้งทรุดตัวเกาะกำแพงไว้พี่เซลมันก็รีบถลาเข้ามารับตัวผมทันที   ผมดึงมือที่เกาะแกะเอวออกแล้วก็ดันตัวพี่มันให้ออกไปพ้นๆ

“มะ...ไม่เป็นไร  โอ๊ย!”

ผมกุมท้องตัวเองไว้พี่มันยิ่งตาเหลือกเข้าไปใหญ่  ไม่ใช่คลอดลูกนะๆ  แค่อาการเครียดลงกระเพาะ

“เดี๋ยวพี่พากลับบ้าน”

“ไม่ต้องมายุ่ง!!”  ผมตะโกน

“อย่าดื้อน่า!!”

“ซัลกลับบ้านเองได้น่า เหวอ~”

พี่มันช้อนตัวผมลอยจากพื้น   มันส่งสายตาปรามๆผมไม่ให้ดื้อด้านกับมัน   ผมเกาะแขนเสื้อพลางเอนหัวพิงท่อนแขนแกร่งไว้ก่อนจะยื่นหัวออกไปแลบลิ้นใส่ยัยเค้กเน่าข้างหลัง  แบร่ ~ ^U^ 

“โอ้ย!  อยากกลับบ้านๆ><”  สำออยเข้าไปๆ

“พี่เซลคะ!!”  จะเรียกทำไมฟะ

“เอ่อ  พี่คงไปด้วยไม่ได้หรอกนะ  พี่มีแฟนแล้วน่ะ^^”

“โอ้ยยย  ปวดท้อง>O<!!”

“พี่เซล!!”

พี่มันจ้ำเท้าเดินออกมา   พอถึงรถพี่มันก็วางผมลงบนเบาะ   มือใหญ่เลื่อนมากุมท้องผมเบาๆอีกมือก็ปาดคราบเหงื่อบนใบหน้าผมออก

“เป็นอะไรมากมั้ย  เดี๋ยวพี่ไปหายาให้”  พี่มันบอก

“หายแล้ว^^”

“-_-+”

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ  โอ้ยๆ ปวดท้อง><”

“พอเลย  หลอกพี่ใช่มั้ย-_-*”

“ฮ่าๆ  ถ้าซัลไม่ออกไปให้พี่เห็นป่านนี้พี่คงชิ่งไปเดทกับคนชื่อเค้กแล้ว-3-”

“ไม่ไว้ใจพี่หรือไง”

“ไว้ใจพี่  แต่ไม่ไว้ใจร่างกายพี่-*-”

ถ้าพี่โดนยั่วขึ้นมาแล้วพี่จะไม่ทำอะไรยัยนั่นหรอ  ถ้าพี่ไม่ทำจริงพี่ก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้วละ-_-;

“ทั้งตัวทั้งหัวใจพี่เป็นของซัลคนเดียว  พี่ไม่ให้ใครหรอก”

“ป๊าดดด!!  แมนเว่อร์  ฮ่าๆ^^”

พี่มันโยกหัวผมเบาๆก่อนข้ามตัวผมไปนั่งที่คนขับ

“วันนี้กลับบ้านดึกหน่อยได้มั้ย”  พี่มันถาม

“ทำไมต้องกลับดึกละ-.,-”  คิดลึกนะๆ  ซัลหื่นนะจะบอกให้

“อยากพาไปดูอะไรหน่อยน่ะ”

“ดูอะไร-.,-”

“เดี๋ยวก็รู้”

“อยากรู้เลยอ่ะ*.,*”

“ยื่นหน้ามาใกล้ๆสิ^^”

ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี่มันตามคำขอ    พี่มันเอียงหน้าไล้จมูกไปที่แก้มผมเบาๆก่อนที่จะกัดหูผม!!! 

“โอ๊ย>O<!!”

“ทำหน้ายั่วกันจริงๆเดี๋ยวก็กินซะเลยนี่^^”

“กินสิๆ><~”

“แก่แดดจริงๆนะเราเนี่ย^^”

“ป่าวซะหน่อย-3-”

พี่มันขับรถแล่นไปเรื่อยๆ  แถมดูเหมือนจะออกนอกกรุงเทพฯแล้วด้วย   ต้องโทรบอกแม่หน่อยแล้วละ

“พี่เซลยืมมือถือหน่อยดิ-o-”

“อยู่ในกระเป๋ากางเกงอ่ะ  แปปนะ”

“อย่าปล่อยพวงมาลัยนะ  เดี๋ยวซัลหยิบเอง-o-!!”

ผมเอื้อมตัวไปหยิบมือถือ  แต่เบาะมันไกลอ่ะผมเลยเอนตัวทับพี่มันซะเลย   จู่ๆพี่มันก็สะดุ้งเอาเข่ากระแทบลิ้นปี่ผม  ไอ้บ้านี่T-T

“ฮือ~  จุกนะT-T”  ผมบ่น

“อย่ามาโดนสิ  เอ้า!  เอาไป”

พี่มันโยนมือถือเครื่องขาวใส่หน้าผม  มันโดนหน้าผากนะ-*-   แล้วผมไปโดนอะไรมันหรอจู่ๆก็กระแทกเข่าแทงผมแบบนี้    ผมเหลือบมองมือตัวเองแว้บนึงก่อนประมวลผลคำตอบ    มือผม....มือผม  ผมนึกว่าผมยันเบาะอยู่  แต่มันไม่ใช่ก็ว่ามันนิ่มๆแปลกๆ -o-;

“จะจับอีกนานมั้ย  อีกซักพักพี่จะขับรถเสยเสาไฟฟ้าแล้วนะ -///-”

                “ขอโทษ>////<”

                ผมปาดๆหน้าจอมือถือแกล้งเขิน  เอ้า  เปิดหน้ามั่วไปหมดแล้วอ่ะ  ออกไงวะ-o-   ช่างมันๆมีปุ่มเดียวกดมันปุ่มนี้แหละ

                (สวัสดีค่ะ)

                “แม่  นี่ซัลเองนะ”

                (ซัลจัง  ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกลูก  เย็นแล้วนะ)

                “ซัลอยู่กับพี่เซลน่ะ  พี่มันจะพาซัลไปไหนก็ไม่รู้><”

                (อย่ากลับเช้าแล้วกัน  คิกๆ)

                “แหม~  แม่ก็ซัลเขินนะ”  เล่นเข้าไปๆ  ไอ้คนขับมันมองผมตาขวางแล้ว          “ผมไม่ได้พาลูกคุณแม่ไปทำเรื่องแบบนั้นนะครับ-o-”  พี่มันแย้ง

                “อ่ะ!  สัญญาณไม่ดีเลยครับแม่O.O”

                (เซลพูดว่าอะไรนะ  แม่ไม่ได้ยิน)

                “พี่เซลบอกจะพาซัลไปโรงแรมน่ะ>///<”ผมบอก

                “ไม่ใช่นะคร้าบบบ>O<!!”

                “วางสายไปแล้ว^^”ป่าวๆ  ผมกดตัดสายเองแหละ ฮ่าๆ

                “ถ้าแม่ซัลเอาไปบอกพ่อซัลละก็  พี่ชะตาขาดเลยนะ-_-;”

                “พ่อเขาไม่มายิงพี่เซลหรอกน่า”

                “แต่ส่งระเบิดมาบ้านเลยสินะ-_-;”

                “พ่อซัลวิจัยเรื่องนิวเคลียร์อยู่น่ะO.o”

                “หนักกว่าระเบิดอีกนะนั่น-o-!!”          

                รถคันงามค่อยๆชะลอตัวลงก่อนจะจอดดับสนิท   ผมมองบรรยากาศรอบข้างที่มืดสนิท   ลมหนาวยามค่ำคืนพัดมากระทบกายผมเบาๆผมเลยต้องยกมือขึ้นบังแขนตัวเองเอาไว้    พี่เซลออกมาจากรถพร้อมตะเกียงดวงเล็กๆ  พาผมมาทำอะไรที่นี่ละเนี่ย  พามาฆ่าหมกป่าหรือไง   จะว่าไปก็ไม่เชิงป่าหรอกนะ  มันเป็นที่โล่งกว้างมีหญ้าขึ้นเตียนๆรอบๆก็มีต้นสนขนาดใหญ่โอบล้อมอยู่  พี่มันเดินจูงมือผมไปนั่งใกล้  หน้าผา-o-!!   มันคือหน้าผาใช่มั้ย  ไม่มีอะไรเนี่ยมองไปเป็นป่า

สลับกันบ้านเรือน   ไกลออกไปก็มีแสงไฟที่สาดส่องออกมาจากบ้านเรือน  มันระยิบระยับสวยดีละนะ  แหม  โรแมนติคนะเนี่ย>///<

                “3”

                “ห๊ะ  อะไร-o-?”  ผมถาม

                “2”

                “-_-?”

                “1”

 

                ปุ๊บ!

 

                ฟิ้ว~

 

                บึ้ม!!

 

                เม็ดแสงสีน้ำเงินส่องประกายอยู่บนท้องฟ้ายามรัตติกาล  ก่อนค่อยๆร่วงหลนและจางหายไปกับสายลม   แล้วพลุลูกใหม่ก็วิ่งขึ้นบนท้องฟ้าอีกระรอกใหญ่   แสงไฟหลากสีกระจายตัวอยู่ทั่วท้องฟ้า   บดบังแสงดาวที่พยายามจะทอแสงแข่ง

                “สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะ^^”

                พี่เซลพูดพลางเลื่อนมือมากุมมือเล็กๆผมไว้    สุดยอดไปเลย  ได้ดูพลุสวยๆแบบนี้ด้วย   ผมเอียงตัวพิงไหล่ที่พี่มัน แล้วยิ้มหวานให้เล็กน้อย

                “ประทับใจสุดๆเลย  ขอบคุณนะครับ”

                “เงินพาร์ทไทม์พี่เกือบหมดเลยแหละแค่พลุชุดเดียวเนี่ย^^”

                “นึกว่าพลุจากงานวัด-o-”

                “ใช่ที่ไหนกันเล่า-_-”

                “หมดไปเท่าไหร่ละเนี่ย-o-”

                “เยอะอยู่ๆ-_-;”

                “ถึงหมื่นมั้ย”

                “เกิน  แต่ช่างมันเถอะชอบก็ดีแล้ว^^”

                “เสียดายตังค์-o-”

                “งั้นซัลก็ช่วยจ่ายคืนให้คุ้มทุนหน่อยละกันนะ^^”

                “บ้า  แล้วทำไมต้องมาให้ล่วงหน้าด้วยละ>///<”

                “อยากฉลองสองคนน่ะ  พรุ่งนี้พี่ก็ไม่อยู่ด้วย  ไปสัมภาษณ์รายกายที่ญี่ปุ่นแทนพ่อ”

                “แล้ววันเกิดซัล  พี่จะมามั้ย(_  _)”

                “จะกลับมาให้ทันนะ^^”

                “สัญญานะ^^”

                “แน่นอน^^”

                มือใหญ่ฉุดมือผมให้ลุกขึ้น  พี่มันจับมือผมชูขึ้นอีกข้างก็ให้ผมจับไหล่หนาๆของพี่มัน

                “ซัลเต้นรำไม่เป็นนะ-_-;”

                “เดี๋ยวสอน^^”

                พี่มันก้มถอดรองเท้าให้ผมก่อนจับเท้าผมวางบนเท้ามัน    เอางี้เลยหรอ!!  มือใหญ่โอบเอวผมไว้หลวมๆ  พี่มันก้าวเท้าไปซ้ายทีขวาทีผมก็เอนตัวตามพี่มันไปด้วย  พอจะล้มก็จิกเสื้อมันไว้><   คนตัวสูงหัวเราะกับอาการเก้ๆกังๆของผมเบาๆแล้วก็ก้มลงหอมแก้มผมเบาๆ   เขิน>///<   แล้วพี่มันก็จับผมนั่งลงกับพื้นอีกทีคราวนี้จะทำอะไรอีกละ   ใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาหาผมเรื่อยๆก่อนที่ริมฝีปากเราจะแนบสนิทกัน   ร่างสูงโถมกดผมลงบนพื้นหญ้า

                “จ่ายให้คุ้มค่าพลุหน่อยนะซัล”

                มืออุ่นๆสอดลึกเข้าไปใต้เสื้อตัวบางก่อนเค้นคลึงยอดอกผมเบาๆ    ลิ้นร้อนๆลากผ่านลำคอผมลงไปยังเนินอกที่เปิดพ้นคอเสื้อ   ผมปล่อยให้คนตัวสูงลิ้มรสร่างกายของผมให้เต็มอิ่มไม่รู้ว่าจะคุ้มกับค่าพลุนั่นมั้ยนะ  แต่ผมก็มีปัญญาจ่ายให้พี่ได้เท่านี้ละนะ    แขนแกร่งรั้งเอวผมเข้าไปประชิดตัวก่อนบรรเลงเพลงรักร้อนแรงท่ามกลางลมหนาวที่พัดโอบล้อมร่างกายอุ่นๆของเรา    ไม่นานผมก็ผลุบตัวนอนราบกับพื้นอย่างหมดแรง   ร่างสูงช้อนตัวผมขึ้นมานั่งตักพลางลูบข้างแก้มผมเบาๆ

                “ถ้าจะอีกรอบละก็  รอแปปพักก่อนๆจะตายแล้วT-T”  ผมบอก

                “หลับไปเถอะ”

                “อย่าทิ้งซัลไว้กลางป่านะ-o-”

                “ไม่ทิ้งหรอกน่า^^”

                ร่างสูงดึงเสื้อที่พื้นมาคลุมร่างผมไว้ก่อนอุ้มผมไปที่รถ  

                “ชอบที่นี่มั้ย”  พี่เซลถาม

                “ก็ชอบนะ  เย็นดี”

                “แล้วจะพามาอีก”

                -o-  พามาทำไร  ทำแบบนี้ไม่เอาแล้วนะ

                “ดูทำหน้าเข้าสิ  ฮ่าๆ”

                หน้าผมตลกมากใช่มั้ยเนี่ย  เห็นแล้วขำๆผมไม่ใช่หม่ำนะ-3-   ถึงวันนี้จะมีเรื่องเครียดๆมาสุมหัวผมเยอะแยะไปหมด    แต่ตอนนี้ผมก็สามารถยิ้มออกมาได้  ขอบคุณนะครับพี่เซล    ของขวัญของพี่ทำให้ผมประทับใจมากๆเลย

                “ซัลรักพี่นะ”

                พูดจบผมก็แกล้งหลับ  ไม่รู้ว่าพี่มันทำหน้ายังไง  ผมรู้แค่ว่าริมฝีปากร้อนๆประทับลงบนหน้าผากเรียบเนียนของผม

                “พี่ก็รักซัล  ไอ้เด็กดื้อ”