Sulfur Love (RE-Write)

9.2

เขียนโดย enzang2660

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.

  57 บท
  25 วิจารณ์
  132.74K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) โมเลกุลที่สันไหว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

 

 
บทที่ 2
℃โมเลกุลที่สั่นไหวⓈ
 
                ผมวิ่งออกจากสนามทันที  มันเล่นละครอะไรอีกล่ะเนี่ย  แค่นี้ก็เป็นผู้ร้ายในสายตาคนอื่นมากพอแล้วละ ผมแหวกเด็กไทยมุงออกแล้วไปดูอาการมัน  หวังว่ามันยังไม่โดนพระเจ้ารับตัวไปนะ
                “ตายละ เป็นไงบ้างเนี่ย ไหนดูซิ”
                ครูเข้ามาช้อนหัวมันขึ้น เอามือแตะๆหน้าผาก  ก้มลงเอาหูแนบหน้าอกมัน  ไอ้แบบนี้เขาเรียกล่วงละเมิดทางเพศได้หรือป่าวนะ  ผมดันหัวครูออกแล้วช้อนตัวมันขึ้นมา  กินไรเป็นอาหารทำไมเบาจังวะ 
                “เดี๋ยวผมจะพามันไปห้องพยาบาลนะครับ-.-++”
                “อ่ะ เออๆฝากด้วยนะองศา”
                ครูพยักหัวรัวไม่สบตาผม ทำไมใครๆต้องเกรงกลัวเวลามองตาผมด้วย ผมไม่ใช่หลานเมดูซ่านะ-_-;
                “เอ๋ มันจะเป็นแบบนการ์ตูนมั้ยนะ อาจารย์ห้องพยาบาลไม่อยู่~”
                “อ๊า! ไม่นะ พี่เซลตรงนั้น ตรงนั้น อ๊ายยย~”
                “พี่จะอ่อนโยนกับน้องซัลนะจ๊ะ จ๊วบๆ~”
                ไอ้พวกเพื่อนในห้องจินตนาการเรื่องชวนอ้วกประกอบท่าทางออกอากาศ อยากจะยกตีนถีบหน้ามันจริงๆ  ถ้าไม่ติดว่าอุ้มไอ้เด็กนี่อยู่ละก็นะ  ดูเพื่อนๆในห้องจะคึกครื้นไปตามละครลิงงี่เง่านั่น  ใครจะไปทำอย่างนั้นกับมันฟะ!!
                “เซล กูมี....เอาป่ะ^^”
                เพื่อนในห้องดึงขากางเกงผมไว้แล้วถามพร้อมชู ซองห่วงนิรภัยอันจิ๋วให้ผมมันเล็กไปหรือป่าวใส่ไม่ได้หรอกและอีกอย่าง มึงจะดึงขากูทำซากกูเมื่อยแขนนะอุ้มแม่งเนี่ย!!
                “เก็บไว้ใช้เองเหอะ เล็กขนาดนั้น กูใส่ไม่ได้!”
                ผมพูดใส่หน้าเน้นๆทุกคนพูด มันถึงกับหน้าซีด+เหวอไปเลย  คราวนี้ไปจริงละใครรั้งอีก พ่อจะกระทืบให้จมเลย!!
                “อย่ารุนแรงนะไอ้เซล ฮ่าๆ^^”
                ไอ้เพื่อนปากมอม ปากเป็นเสือดีๆไม่ชอบ ชอบปากหมา  ผมหันไปถีบหลังมันก่อนรีบเดินไปให้ไกลจากเสียงแมลงวันพวกนั้น  สักวันจะเอาระเบิดมาบึ้มให้ตายยกห้อง5/Aเลย เอ่อ...กูก็อยู่5/Aนี่หว่า  ตายหมดแล้วกูจะเรียนกะใครอ่ะ -_-;
 
 
 
                เป็นอย่างที่พวกมันพูดอาจารย์ห้องพยาบาลไม่อยู่  ถ้าเป็นหวยคงถูกทั้งห้องเจ้ามือเจ๊งไปตามๆกัน  ผมเอาฟันกันม่านกันเตียงแล้วลากออกไป  ไม่รู้จะมีไว้ทำไมนะ -_-**ผมวางมันลงบนเตียงอย่างเบามือ...สุดๆ มันก็แค่เด้งจากเตียงดึ๋งๆอยู่สองสามที  นี่เหมือนผมกำลังแกล้งคนสลบอยู่ป่าววะเนี่ย  แล้วทำไงต่อดีละ ไม่มีครูซักคน  ขืนให้มันนอนคนเดียวรับรองว่ามันไม่รอดจากไอ้พวกหื่นกามแน่ๆ  ดูมันจะเป็นขวัญใจของใครหลายๆคนซะด้วยก็แค่ผู้ชายธรรมดา  ผมลองมองพิจารณาหนังหน้ามันดูพลางๆ หน้าขาวๆขึ้นสีแดงจางๆที่แก้ม  ขนตายาวเป็นแพ จมูกโด่งพอประมาณ  ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ  ทำไมบรรยายแปลกๆวะ เหมือนจะเข้าซีนพรากผู้เยาว์เลย  เฮ้ย –o-!
 
                ติ๊ด! ติ๊ด!
 
                ผมหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความ  ใครส่งมาหว่า ...เนย... “เซลเลิกเรียนว่างหรือป่าว  มาเจอเนยที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียนเซลด้วยนะ บายจ้า^^” เนยเธอเคยเป็นแฟนเก่าผม  ถึงจะเลิกกันไปแล้วแต่เธอก็ยังติดต่อกับผมอยู่  ถึงแม้เธอจะไม่ได้รักผมแล้ว  แต่ผมยังชอบเธออยู่  แต่เธอไม่รู้เลย  เวลาอยู่กับเธอผมต้องคอยบังคับตัวเองให้ทำตัวเป็นปกติ  ต้องทนฟังเธอพูดถึงแฟนไอ้เด็กที่นอนสลบเหมือดอยู่นี่  ผมพิมพ์ตอบเธอไป “อืม แล้วเจอกัน”
                “ไอ้ตุ๊ด ไปแล้วนะเว้ย”
                ผมพูดแล้วเดินจะออกไป  แต่มือเล็กคว้าแขนผมไว้ก่อน  ผมหันกลับไปมองมันมันทำหน้าเบ้ๆ เหมือนคนฝันร้าย  ส่ายหน้าไปมา  เป็นอะไรอ่ะ? ของเข้าหรอ-o-!
                “สะ...ส้ม  เราเจ็บ....”
                ผมนั่งบนเตียงจ้องหน้ามัน  ปล่อยให้มันจับแขนผมไว้  ตอนนี้มือมันอีกข้างล้วงเขาไปในคอเสื้อตัวเองแล้วลูบๆอยู่แถวหัวไหล่  บิดตัวไปมาพร้อมเป่าลมเบาๆออกจากปาก  ฝันอีโรติกแหงมๆ  ผมแงะมือมันออกไม่อยากทนดูผู้ชายยั่วครับ  ถึงแม้ว่ามันจะทำแล้วดูเซ็กซี่ดีเหมือนผู้หญิงก็เถอะนะ  -_-;
                “เรา....ไม่อยากหน้าเหมือน..ผู้หญิงซักหน่อย อึก! ฮือ...”
                แล้วมันก็ร้องไห้ครับ อะไรอีกเนี่ยหน้าอารมณ์จังวะ  เดาไม่ถูกแล้วนะเนี่ย
                “ฮือ... เราไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ .....เราเป็นผู้ชาย”
                ผมนิ่งครับ  มันร้องไห้หนักขึ้นหัวเริ่มสั่นไปมาแรงขึ้น มันยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้เหมือนไม่อยากรับฟังคำพูดอะไรบางอย่าง
                “มะ..ไม่ใช่นะ เราเป็นผู้ชาย! เราเป็นผู้ชาย! ไม่ๆๆๆ!!!”
                ผมเริ่มจิกเล็บไปบนใบหน้าสวยๆของมัน ตบหน้าตัวเองไปมาแรงๆจนผมตกใจเฮ้ย! ไปกันใหญ่แล้ว  ผมรวบข้อมือมันไว้มันพยายามดิ้นทั้งที่ตายังหลับอยู่  ผมใช้มืออีกข้างกดตัวมันไว้เดี๋ยวมันจะดิ้นตกเตียงไปซะก่อน
                “ใจเย็นๆก่อน”
                ผมพูด แต่มันฟังซะที่ไหนละ จะทำร้ายตัวเองอยู่ได้
                “ฮึก...ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้....ทำไมฉันต้องเหมือนผู้หญิง...ทำไม!!”
                “ใจเย็นๆก่อนสิ เอ๊ะ! อย่าดิ้นได้มั้ย”
                น้ำตาไหลอาบหน้าสวยๆของมัน เสียงสะอึกสะอื้นของมันทำให้ผมอดสงสารและรู้สึกผิด  มันจะต้องมีอดีตฝังใจอะไรซักอย่างแน่ๆ อะไรที่ทำให้ฝังลึกจนกลายเป็นฝันร้ายตามหลอกหลอนมันแบบนี้  ผมคว้าตัวมันเข้ามากอดไว้ มันก็ค่อยๆหยุดดิ้น ผมจับหัวมันซบที่แผงอกผม  ลูบหัวมันเบาๆ เสียงสะอื้นๆค่อยๆเบาลง  คาดว่ามันคงหลับสนิทแล้ว  ผมโน้มตัววางมันลงบนหมอน ห่มผ้าให้มัน ถ้าผมออกไปแล้วมันจะผีเข้าอีกมั้ยนะ-_-?
                “ต้องให้เฝ้ามั้ยเนี่ย-.-?”
                ไม่ตอบแต่มือเล็กเอื้อมมาจับมือผมไว้  หรือมันจะผีเข้าอีก กลัวชิบ!
                “งั้นนอนด้วยแล้วกัน”
 
                ผมทิ้งตัวนอนลงบนเตียงแคบๆ  ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ  ขอหลับซักงีบ  โดดซักวิชาแล้วกันนะ  ผมนอนตะแคงหันหน้าเข้าหามัน  ผมถนัดด้านนี้อ่ะ ขนตาหนาๆของมันเปียกๆ ข้างๆหางตายังมีน้ำไหลซึมๆอยู่ ผมยกมือปาดเช็ดคราบน้ำตาให้มัน หน้ามันสวยจริงๆแหะยอมรับเลย  เนยว่าสวยแล้วมันยังสวยแถมน่ารักกว่า  ไม่แปลกเลยถ้าแฟนมันจะยอมคบด้วยทั้งที่มันเป็นผู้ชาย  ถึงผมจะไม่ค่อยชอบตุ๊ดแต่ก็ไม่ได้รังเกรียจหรอก  แล้วเหตุการณ์มีกี้ผมคงจำไปตลอดเลยว่าจะไม่ล้อมันว่าตุ๊ดอีก  เดี๋ยวมันเกิดเอามีดปาดคอตายขึ้นมา  ผมคงบาปหนักเลย  นอนร่วมเตียงกับแฟนคนอื่นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง  ไม่ได้คิดไรซักหน่อย........มั้ง?
 
 
               
[Sulfur]
                ผมเปิดเปลือกตาหนักๆขึ้น บ่ายสองกว่าแล้วหรอเนี่ย(นาฬิกาอยู่บนกำแพงตรงปลายเท้าพอดี) คงคิดว่าผมน็อคยาวเลย ก็ไม่เชิงหัวถึงหมอนเป็นต้องหลับเป็นตายทุกคนอยู่แล้วครับ  เมื่อคืนนอนดึกด้วย  ดูการ์ตูน=.=
                “ไปเข้าเรียนดีกว่า อึก!”
 
                ผมจะสปิงตัวลุกขึ้นแต่ลุกไม่ได้  โดนผีอำหรอวะ ผมมองไปทางผีที่มันนอนอยู่ข้างๆผม  ไอ้รุ่นพี่เซล! มันมานอนข้างผมได้ยังไง  แถมมันยังนอนกอดผมด้วยนะ-_-**   จะเรียกว่ากอดได้มั้ยนะคือ มือข้างข้างนึงของมันล็อกคอผมอยู่อีกข้างก็กอดรวบลำตัวกับแขนผมไว้  ขาหนักๆของมันก็ก่ายทับขาผมไว้(หนีบซะมากกว่า--;) ผมรู้สึกเลยว่าต้นขาผมมันเบียดอยู่กับอะไรบางอย่าง  ไม่อธิบายนะไปจิ้นเอาเอง~
                “ปล่อยได้ละ-o-!”
                ผมเค้นเสียงกระซิบเบาๆ ไม่กล้าพูดดังเดี๋ยวอาจารย์ห้องพยาบาลได้ยินจะเดินมาดู  ถ้าให้โดนเห็นสภาพนี้-o-! หมดกัน!! ชาตินี้ผมหาแฟน(ที่เป็นผู้หญิง)ไม่ได้แน่ๆ มันขยับตัวเล็กน้อยครับ แล้วมันก็ซบหน้าลงมาที่ซอกคอผม จ๊ากกกก!!OoO  ผมทำอะไรไม่ได้นอนจากดิ้นพราดๆเป็นนกเพนกวิน  เบี่ยงคอหลบเต็มที่แต่กลับกลายเป็นว่าเปิดช่องว่างให้มันซุกหัวเข้ามาได้อีก โอ๊ยยยยย! กูจั๊กจี๋เอาหัวมึงออกปายยยยยย(ขอวิบัตินิดนึง) มันล็อกคอผมเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ลมหายใจร้อนๆของมันทำให้ผมชาวาบ มันหายใจรดคอผมอยู่ ไม่พอมันยังส่ายจมูก
โด่งๆของมันไปมาไล้คอผม  อะไรกันคนหลับลวนลามคนตื่นได้ด้วยหรอ>/////<!!
                “ตื่นได้ละๆ”
                ผมเพิ่มระดับเสียงขึ้นหน่อย แม่งไม่ตื่นซักทีตายหา(+I)ไปแล้วมั้งเนี่ย  ผมลองหยิกแรงๆที่ท้องแข็งๆของมัน มึงจะตื่นม้ายยยย(วิบัติอีกรอบ)
                “โอ้ย! เจ็บนะเว้ย>O<!”
                มันร้องเสียงดัง ร้องดังหาเตี่ยหรอฟะ  เดี๋ยวมีใครเสนอหน้าเข้ามาจะทำยังไง-o-!
                “ตื่นแล้วก็ปล่อยกูซะที!”
                ผมพูดดังๆบ้าง(แล้วจะพูดดังหาเตี่ยกูทำไมวะเนี่ย-_-;)
                “พูดจาไม่เข้ากับหน้าตาเลยนะ ไม่ชอบเลยเด็กพูดไม่พราะเนี่ย”
                “ก็กูไม่ใช่เด็กไง! โอ้ย! ปล่อยยย”
                มันกอดผมแน่นยิ่งกว่าเดิม  จะฆ่ากันหรือไงเนี่ย ผมดิ้นไปมาหยิกเอวมันด้วย  มันยิ่งก่ายผมหนักเข้าไปอีก  ต้นขาผมจะแนบไปกับส่วนล่างของมันอยู่แล้ว!!
                “เลิกดิ้นได้แล้ว เดี๋ยวก็ตื่นหรอก”
                “กูตื่นแล้วแหกตาดูซะเซ่!!”
                “ไม่ได้หมายถึงมึง กูหมายถึงน้องกู!!”
                นิ่งครับ  ผมหยุดการกระทำทุกอย่างลง มึงจะมามีอารมณ์กับต้นขากูเนี่ยนะ หื่นหว่ะ  ไหนใครว่าไม่ชอบตุ๊ดวะ>O<!! ผมคลายกอดลงแล้วนอนพลิกหงายท้อง
 
                โครม!
 
                “โอ๊ย!”
                ไม่ใช่เสียงเตียงหัก แต่เป็นเสียงที่มีวัตถุบางอย่างลอยลงจากเตียงไปกระทบกับเก้าอี้ข้างๆเตียง  ซึ่งมันเกิดจากการกระทำของฝีเท้าผมเองครับ^^
                “มึงถีบกูหรอ ไอ้ตุ..”             
                ผมไม่รอให้มันพูดต่อเลยส่งกองกำลังหนุนบนเตียงลงไปเสริมทัพยำมัน หมอนผ้าห่มผมโยนลงไปหมดอ่ะ  ผมหันไปเห็นแจกันประดับดอกไม้ข้างเตียงมันสวยสะจนผมต้องเอามาอัญเชิญไว้เหนือหัวเพื่อรอส่งเสด็จลงไปหาไอ้จอมโจรปากหมา(+ลามก)ข้างล่างย้ากกกกกกก>O<!!
                “เฮ้ย! ใจเย็นก่อน>O<!!/เฮ้ย! ใจเย็นก่อน -O-;;”
                มันพูดพร้อมอาจารย์ที่เพิ่งวิ่งเข้ามา อาจารย์วิ่งมาคว้าแจกันออกจากมือผมแล้ววางมันคืนที่เดิม
                “นี่พวกเธอจะมาฆ่ากันได้กลางห้องพยาบาลที่ครูรับผิดชอบอยู่ไม่ได้นะ-o-;”
                เขาจับไหล่ผมไว้  เมื่อเห็นว่าผมทำท่าจะกระโดดลงไปประทับฝ่าเท้าไอ้คนข้างล่าง  มันทำกับผมไว้เยอะผมต้องเอาคืน>O<!!
                “ปล่อยผมนะครับ ผมจะฆ่ามัน!!”
                “มาดิกลัวตายล่ะ ไอ้ตัวเล็ก^u^”
                “ตัวเล็กพ่อแกสิ!”
                “มึงเป็นไรกับพ่อกูนักหนาเนี่ย!!”
                มันทำท่าจะเข้ามาตบกบาลผม  เอาดิมาตีกันให้มันตายกันไปข้างนึงเลย  จะได้รู้ว่ากูก็เจ๋งนะ  แต่อาจารย์ช่วยปล่อยผมก่อนได้มะ แบบนี้ผมเสียเปรียบนะ-o-;
                “พวกแก!! หยุดเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”
                อาจารย์แหกลั่นจนผมต้องยกมือปิดหูไว้  ผมว่าเขาน่าจะไปร้องเพลงร็อกนะพลังเสียงสุดๆไปเลย  แก้วหูแทบอักเสบTT
                “ทะเลาะอะไรกันเนี่ย มีกี้ยังเห็นนอนกอดกันดีๆอยู่เลย”
                ผมอ้าปากหวอรอแมลงบินเข้าปาก ครูเห็นด้วยหรอ TOT!!
                “ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ครูถ่ายรูปไว้ด้วยนะ น่ารักดี^^”
                หน้าผมตอนนี้ไปต่างอะไรกับซากศพมันแห้งเพราะเหงื่อมันไหลออกไปหมดแล้ว  ซีดซะจนเอามาใช้แทนกระดาษเอสี่ได้เลย  ผมหันไปจ้องไอ้ตัวการของเรื่องนี้ มันทำหน้าปลงๆไม่สะทกสะท้านทั้งที่มันเป็นเพราะมึงคนเดียวเลยยยยยย
                “อ่ะ นี่ไง^^”
                อาจารย์ส่งโทรศัพท์ให้ผมดู ในรูปมันนอนกอดผมแถมจมูกมันยังชนกับแก้มผมด้วย!!  นี่ครูมันจะถ่ายไว้ทำซากอะไรเนี่ย!!
                “เอาน่าๆ ครูเข้าใจนะ  สมัยนี้โลกค่อนข้างยอมรับแล้วละ ทำตัวตามสบายเถอะ^^”
                อาจารย์พูดต่อ ยอมรับไม่รับก็ช่างโลกสิครับ  แต่ผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนะTT
                “เอ่อ ‘จารย์ครับ ผมกับมันไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ^^;”
                ไอ้คนประกอบฉากลุกขึ้นพูดผมนึกว่ามันจะนอนอยู่ท่านั้นทั้งตอนซะอีก--;
                “ฮ่าๆ ไม่ต้องอายๆ ครูเข้าใจๆ^^”
                มันหน้าซีดไปครับ  เพราะมึงอ่ะ!! ผมเหลือบไปเห็นอ่างปลาทองๆกำลังว่ายไปมาอย่างสำราญใจเห็นแล้วหมั่นไส้มันหว่ะ! แต่มันทำให้ผมคิดอะไรดีๆออกแล้ว  ดูจากมือถือโลว์คลาสของอาจารย์แล้วถึงมันจะถ่ายรูปได้  แต่มันไม่ใส่เมมไม่ได้แน่นอน เพราะรุ่นนี้ผมเคย(โดนหลอกให้)ซื้อ  อำลามันได้เลยครับ’จารย์^^
                “พี่เซลครับ อาจารย์ยังบอกเลยนะครับ ว่าโลกเขายอมเราพวกเราแล้ว”
                ผมพูดพลางทำหน้าเขินๆเดินไปกอดแขนมัน แล้วยืนบิดไปบิดมา
                “อะไรของมึง ผีเข้าหรอ-_-?”
                “พี่ดูซิครับรูปที่อาจารย์ถ่ายให้น่ารักมากเลย^^”
                “มึงเป็นอะไร”
                มันพยายามชักแขนมันออกครับ แล้วก็เอามือดันมือถือที่ผมยื่นให้มันดู  เข้าทางล่ะงานนี้ -..- หึๆ
                “นี่~ลองดูซิ^^”
                “อย่ามาเกาะแกะได้มั้ย-*-”
                “ใจร้ายจังเลย ดูหน่อยซิจ๊ะ~”
                ผมใช้เสียงหวานๆแหย่มัน  เอามือถือทิ่มหน้ามันด้วย  แล้วมันก็หมดความอดทนปัดมือที่ยื่นใส่หน้ามันออก  ผมแกล้งเซเล็กน้อยแล้วโยนมือถือไปข้างหลัง แล้วก็...... ~ Nice Shoot ~ โทรศัพท์มือถือลอยลงอ่างปลาไปอย่างสวยงาม ขอเสียงปรบมือหน่อย^^อาจารย์ยืนอ้าปากค้างตาเหลือก ราวกับว่าโลกนี้ได้สิ้นแล้ว  แต่ว่าผมไม่ได้เป็นคนทำนะ ฮ่าๆ
                “องศา!!”
                อาจารย์เรียกหมอนั่นดังๆ ดูเหมือนมันก็กำลังเหวอๆกับการจัดฉากของผม
                “ ’จารย์ครับ ผมไม่..”
                มันอ้าปากจะค้าน
                “ไม่ต้องแกตัวเลย เธอต้องเอามันไปซ่อม อ่อ แล้วก็พรุ่งนี้ตอนเย็น เธอทั้งสองคนต้องมาทำความสะอาดห้องพยาบาลด้วย!!”
                เอ๋~ เดี๋ยวดิ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะTT(หรอ?)
                “คือว่าผมยะ..”
                “กำมะถัน~”
                “ครับTT”
                อาจารย์ลากเสียงยาวๆ พร้อมส่งจิตสังหารใส่ผมแล้วเดินจากไป  ไหงเรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ  ผมเล่นละครไม่เคยพลาดนี่นาTOT
                “ฮ่าๆ มีไมค์มะอยากหัวเราะดังๆหว่ะ”
                ผมหันไปแผ่รังสีอำมหิตใส่ไอ้โย่งที่ยืนหัวโด่ดอยู่ข้างๆ -_-++
                “ให้ทุกข์แกท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวนะ ไอ้หนู~”
                มันขยี้หัวผมแรงๆแล้วก็เดินยิ้มระรื่นออกไป ครั้งนี้พลาด  ครั้งหน้าไม่พลาดแน่คอยดูเถอะ >O<!!
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา