Sulfur Love (RE-Write)
9.2
เขียนโดย enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
57 บท
25 วิจารณ์
132.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) โมเลกุลที่สันไหว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 2
℃โมเลกุลที่สั่นไหวⓈ
ผมวิ่งออกจากสนามทันที มันเล่นละครอะไรอีกล่ะเนี่ย แค่นี้ก็เป็นผู้ร้ายในสายตาคนอื่นมากพอแล้วละ ผมแหวกเด็กไทยมุงออกแล้วไปดูอาการมัน หวังว่ามันยังไม่โดนพระเจ้ารับตัวไปนะ
“ตายละ เป็นไงบ้างเนี่ย ไหนดูซิ”
ครูเข้ามาช้อนหัวมันขึ้น เอามือแตะๆหน้าผาก ก้มลงเอาหูแนบหน้าอกมัน ไอ้แบบนี้เขาเรียกล่วงละเมิดทางเพศได้หรือป่าวนะ ผมดันหัวครูออกแล้วช้อนตัวมันขึ้นมา กินไรเป็นอาหารทำไมเบาจังวะ
“เดี๋ยวผมจะพามันไปห้องพยาบาลนะครับ-.-++”
“อ่ะ เออๆฝากด้วยนะองศา”
ครูพยักหัวรัวไม่สบตาผม ทำไมใครๆต้องเกรงกลัวเวลามองตาผมด้วย ผมไม่ใช่หลานเมดูซ่านะ-_-;
“เอ๋ มันจะเป็นแบบนการ์ตูนมั้ยนะ อาจารย์ห้องพยาบาลไม่อยู่~”
“อ๊า! ไม่นะ พี่เซลตรงนั้น ตรงนั้น อ๊ายยย~”
“พี่จะอ่อนโยนกับน้องซัลนะจ๊ะ จ๊วบๆ~”
ไอ้พวกเพื่อนในห้องจินตนาการเรื่องชวนอ้วกประกอบท่าทางออกอากาศ อยากจะยกตีนถีบหน้ามันจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าอุ้มไอ้เด็กนี่อยู่ละก็นะ ดูเพื่อนๆในห้องจะคึกครื้นไปตามละครลิงงี่เง่านั่น ใครจะไปทำอย่างนั้นกับมันฟะ!!
“เซล กูมี....เอาป่ะ^^”
เพื่อนในห้องดึงขากางเกงผมไว้แล้วถามพร้อมชู ซองห่วงนิรภัยอันจิ๋วให้ผมมันเล็กไปหรือป่าวใส่ไม่ได้หรอกและอีกอย่าง มึงจะดึงขากูทำซากกูเมื่อยแขนนะอุ้มแม่งเนี่ย!!
“เก็บไว้ใช้เองเหอะ เล็กขนาดนั้น กูใส่ไม่ได้!”
ผมพูดใส่หน้าเน้นๆทุกคนพูด มันถึงกับหน้าซีด+เหวอไปเลย คราวนี้ไปจริงละใครรั้งอีก พ่อจะกระทืบให้จมเลย!!
“อย่ารุนแรงนะไอ้เซล ฮ่าๆ^^”
ไอ้เพื่อนปากมอม ปากเป็นเสือดีๆไม่ชอบ ชอบปากหมา ผมหันไปถีบหลังมันก่อนรีบเดินไปให้ไกลจากเสียงแมลงวันพวกนั้น สักวันจะเอาระเบิดมาบึ้มให้ตายยกห้อง5/Aเลย เอ่อ...กูก็อยู่5/Aนี่หว่า ตายหมดแล้วกูจะเรียนกะใครอ่ะ -_-;
เป็นอย่างที่พวกมันพูดอาจารย์ห้องพยาบาลไม่อยู่ ถ้าเป็นหวยคงถูกทั้งห้องเจ้ามือเจ๊งไปตามๆกัน ผมเอาฟันกันม่านกันเตียงแล้วลากออกไป ไม่รู้จะมีไว้ทำไมนะ -_-**ผมวางมันลงบนเตียงอย่างเบามือ...สุดๆ มันก็แค่เด้งจากเตียงดึ๋งๆอยู่สองสามที นี่เหมือนผมกำลังแกล้งคนสลบอยู่ป่าววะเนี่ย แล้วทำไงต่อดีละ ไม่มีครูซักคน ขืนให้มันนอนคนเดียวรับรองว่ามันไม่รอดจากไอ้พวกหื่นกามแน่ๆ ดูมันจะเป็นขวัญใจของใครหลายๆคนซะด้วยก็แค่ผู้ชายธรรมดา ผมลองมองพิจารณาหนังหน้ามันดูพลางๆ หน้าขาวๆขึ้นสีแดงจางๆที่แก้ม ขนตายาวเป็นแพ จมูกโด่งพอประมาณ ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ ทำไมบรรยายแปลกๆวะ เหมือนจะเข้าซีนพรากผู้เยาว์เลย เฮ้ย –o-!
ติ๊ด! ติ๊ด!
ผมหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความ ใครส่งมาหว่า ...เนย... “เซลเลิกเรียนว่างหรือป่าว มาเจอเนยที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียนเซลด้วยนะ บายจ้า^^” เนยเธอเคยเป็นแฟนเก่าผม ถึงจะเลิกกันไปแล้วแต่เธอก็ยังติดต่อกับผมอยู่ ถึงแม้เธอจะไม่ได้รักผมแล้ว แต่ผมยังชอบเธออยู่ แต่เธอไม่รู้เลย เวลาอยู่กับเธอผมต้องคอยบังคับตัวเองให้ทำตัวเป็นปกติ ต้องทนฟังเธอพูดถึงแฟนไอ้เด็กที่นอนสลบเหมือดอยู่นี่ ผมพิมพ์ตอบเธอไป “อืม แล้วเจอกัน”
“ไอ้ตุ๊ด ไปแล้วนะเว้ย”
ผมพูดแล้วเดินจะออกไป แต่มือเล็กคว้าแขนผมไว้ก่อน ผมหันกลับไปมองมันมันทำหน้าเบ้ๆ เหมือนคนฝันร้าย ส่ายหน้าไปมา เป็นอะไรอ่ะ? ของเข้าหรอ-o-!
“สะ...ส้ม เราเจ็บ....”
ผมนั่งบนเตียงจ้องหน้ามัน ปล่อยให้มันจับแขนผมไว้ ตอนนี้มือมันอีกข้างล้วงเขาไปในคอเสื้อตัวเองแล้วลูบๆอยู่แถวหัวไหล่ บิดตัวไปมาพร้อมเป่าลมเบาๆออกจากปาก ฝันอีโรติกแหงมๆ ผมแงะมือมันออกไม่อยากทนดูผู้ชายยั่วครับ ถึงแม้ว่ามันจะทำแล้วดูเซ็กซี่ดีเหมือนผู้หญิงก็เถอะนะ -_-;
“เรา....ไม่อยากหน้าเหมือน..ผู้หญิงซักหน่อย อึก! ฮือ...”
แล้วมันก็ร้องไห้ครับ อะไรอีกเนี่ยหน้าอารมณ์จังวะ เดาไม่ถูกแล้วนะเนี่ย
“ฮือ... เราไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ .....เราเป็นผู้ชาย”
ผมนิ่งครับ มันร้องไห้หนักขึ้นหัวเริ่มสั่นไปมาแรงขึ้น มันยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้เหมือนไม่อยากรับฟังคำพูดอะไรบางอย่าง
“มะ..ไม่ใช่นะ เราเป็นผู้ชาย! เราเป็นผู้ชาย! ไม่ๆๆๆ!!!”
ผมเริ่มจิกเล็บไปบนใบหน้าสวยๆของมัน ตบหน้าตัวเองไปมาแรงๆจนผมตกใจเฮ้ย! ไปกันใหญ่แล้ว ผมรวบข้อมือมันไว้มันพยายามดิ้นทั้งที่ตายังหลับอยู่ ผมใช้มืออีกข้างกดตัวมันไว้เดี๋ยวมันจะดิ้นตกเตียงไปซะก่อน
“ใจเย็นๆก่อน”
ผมพูด แต่มันฟังซะที่ไหนละ จะทำร้ายตัวเองอยู่ได้
“ฮึก...ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้....ทำไมฉันต้องเหมือนผู้หญิง...ทำไม!!”
“ใจเย็นๆก่อนสิ เอ๊ะ! อย่าดิ้นได้มั้ย”
น้ำตาไหลอาบหน้าสวยๆของมัน เสียงสะอึกสะอื้นของมันทำให้ผมอดสงสารและรู้สึกผิด มันจะต้องมีอดีตฝังใจอะไรซักอย่างแน่ๆ อะไรที่ทำให้ฝังลึกจนกลายเป็นฝันร้ายตามหลอกหลอนมันแบบนี้ ผมคว้าตัวมันเข้ามากอดไว้ มันก็ค่อยๆหยุดดิ้น ผมจับหัวมันซบที่แผงอกผม ลูบหัวมันเบาๆ เสียงสะอื้นๆค่อยๆเบาลง คาดว่ามันคงหลับสนิทแล้ว ผมโน้มตัววางมันลงบนหมอน ห่มผ้าให้มัน ถ้าผมออกไปแล้วมันจะผีเข้าอีกมั้ยนะ-_-?
“ต้องให้เฝ้ามั้ยเนี่ย-.-?”
ไม่ตอบแต่มือเล็กเอื้อมมาจับมือผมไว้ หรือมันจะผีเข้าอีก กลัวชิบ!
“งั้นนอนด้วยแล้วกัน”
ผมทิ้งตัวนอนลงบนเตียงแคบๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ ขอหลับซักงีบ โดดซักวิชาแล้วกันนะ ผมนอนตะแคงหันหน้าเข้าหามัน ผมถนัดด้านนี้อ่ะ ขนตาหนาๆของมันเปียกๆ ข้างๆหางตายังมีน้ำไหลซึมๆอยู่ ผมยกมือปาดเช็ดคราบน้ำตาให้มัน หน้ามันสวยจริงๆแหะยอมรับเลย เนยว่าสวยแล้วมันยังสวยแถมน่ารักกว่า ไม่แปลกเลยถ้าแฟนมันจะยอมคบด้วยทั้งที่มันเป็นผู้ชาย ถึงผมจะไม่ค่อยชอบตุ๊ดแต่ก็ไม่ได้รังเกรียจหรอก แล้วเหตุการณ์มีกี้ผมคงจำไปตลอดเลยว่าจะไม่ล้อมันว่าตุ๊ดอีก เดี๋ยวมันเกิดเอามีดปาดคอตายขึ้นมา ผมคงบาปหนักเลย นอนร่วมเตียงกับแฟนคนอื่นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไม่ได้คิดไรซักหน่อย........มั้ง?
[Sulfur]
ผมเปิดเปลือกตาหนักๆขึ้น บ่ายสองกว่าแล้วหรอเนี่ย(นาฬิกาอยู่บนกำแพงตรงปลายเท้าพอดี) คงคิดว่าผมน็อคยาวเลย ก็ไม่เชิงหัวถึงหมอนเป็นต้องหลับเป็นตายทุกคนอยู่แล้วครับ เมื่อคืนนอนดึกด้วย ดูการ์ตูน=.=
“ไปเข้าเรียนดีกว่า อึก!”
ผมจะสปิงตัวลุกขึ้นแต่ลุกไม่ได้ โดนผีอำหรอวะ ผมมองไปทางผีที่มันนอนอยู่ข้างๆผม ไอ้รุ่นพี่เซล! มันมานอนข้างผมได้ยังไง แถมมันยังนอนกอดผมด้วยนะ-_-** จะเรียกว่ากอดได้มั้ยนะคือ มือข้างข้างนึงของมันล็อกคอผมอยู่อีกข้างก็กอดรวบลำตัวกับแขนผมไว้ ขาหนักๆของมันก็ก่ายทับขาผมไว้(หนีบซะมากกว่า--;) ผมรู้สึกเลยว่าต้นขาผมมันเบียดอยู่กับอะไรบางอย่าง ไม่อธิบายนะไปจิ้นเอาเอง~
“ปล่อยได้ละ-o-!”
ผมเค้นเสียงกระซิบเบาๆ ไม่กล้าพูดดังเดี๋ยวอาจารย์ห้องพยาบาลได้ยินจะเดินมาดู ถ้าให้โดนเห็นสภาพนี้-o-! หมดกัน!! ชาตินี้ผมหาแฟน(ที่เป็นผู้หญิง)ไม่ได้แน่ๆ มันขยับตัวเล็กน้อยครับ แล้วมันก็ซบหน้าลงมาที่ซอกคอผม จ๊ากกกก!!OoO ผมทำอะไรไม่ได้นอนจากดิ้นพราดๆเป็นนกเพนกวิน เบี่ยงคอหลบเต็มที่แต่กลับกลายเป็นว่าเปิดช่องว่างให้มันซุกหัวเข้ามาได้อีก โอ๊ยยยยย! กูจั๊กจี๋เอาหัวมึงออกปายยยยยย(ขอวิบัตินิดนึง) มันล็อกคอผมเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ลมหายใจร้อนๆของมันทำให้ผมชาวาบ มันหายใจรดคอผมอยู่ ไม่พอมันยังส่ายจมูก
โด่งๆของมันไปมาไล้คอผม อะไรกันคนหลับลวนลามคนตื่นได้ด้วยหรอ>/////<!!
“ตื่นได้ละๆ”
ผมเพิ่มระดับเสียงขึ้นหน่อย แม่งไม่ตื่นซักทีตายหา(+I)ไปแล้วมั้งเนี่ย ผมลองหยิกแรงๆที่ท้องแข็งๆของมัน มึงจะตื่นม้ายยยย(วิบัติอีกรอบ)
“โอ้ย! เจ็บนะเว้ย>O<!”
มันร้องเสียงดัง ร้องดังหาเตี่ยหรอฟะ เดี๋ยวมีใครเสนอหน้าเข้ามาจะทำยังไง-o-!
“ตื่นแล้วก็ปล่อยกูซะที!”
ผมพูดดังๆบ้าง(แล้วจะพูดดังหาเตี่ยกูทำไมวะเนี่ย-_-;)
“พูดจาไม่เข้ากับหน้าตาเลยนะ ไม่ชอบเลยเด็กพูดไม่พราะเนี่ย”
“ก็กูไม่ใช่เด็กไง! โอ้ย! ปล่อยยย”
มันกอดผมแน่นยิ่งกว่าเดิม จะฆ่ากันหรือไงเนี่ย ผมดิ้นไปมาหยิกเอวมันด้วย มันยิ่งก่ายผมหนักเข้าไปอีก ต้นขาผมจะแนบไปกับส่วนล่างของมันอยู่แล้ว!!
“เลิกดิ้นได้แล้ว เดี๋ยวก็ตื่นหรอก”
“กูตื่นแล้วแหกตาดูซะเซ่!!”
“ไม่ได้หมายถึงมึง กูหมายถึงน้องกู!!”
นิ่งครับ ผมหยุดการกระทำทุกอย่างลง มึงจะมามีอารมณ์กับต้นขากูเนี่ยนะ หื่นหว่ะ ไหนใครว่าไม่ชอบตุ๊ดวะ>O<!! ผมคลายกอดลงแล้วนอนพลิกหงายท้อง
โครม!
“โอ๊ย!”
ไม่ใช่เสียงเตียงหัก แต่เป็นเสียงที่มีวัตถุบางอย่างลอยลงจากเตียงไปกระทบกับเก้าอี้ข้างๆเตียง ซึ่งมันเกิดจากการกระทำของฝีเท้าผมเองครับ^^
“มึงถีบกูหรอ ไอ้ตุ..”
ผมไม่รอให้มันพูดต่อเลยส่งกองกำลังหนุนบนเตียงลงไปเสริมทัพยำมัน หมอนผ้าห่มผมโยนลงไปหมดอ่ะ ผมหันไปเห็นแจกันประดับดอกไม้ข้างเตียงมันสวยสะจนผมต้องเอามาอัญเชิญไว้เหนือหัวเพื่อรอส่งเสด็จลงไปหาไอ้จอมโจรปากหมา(+ลามก)ข้างล่างย้ากกกกกกก>O<!!
“เฮ้ย! ใจเย็นก่อน>O<!!/เฮ้ย! ใจเย็นก่อน -O-;;”
มันพูดพร้อมอาจารย์ที่เพิ่งวิ่งเข้ามา อาจารย์วิ่งมาคว้าแจกันออกจากมือผมแล้ววางมันคืนที่เดิม
“นี่พวกเธอจะมาฆ่ากันได้กลางห้องพยาบาลที่ครูรับผิดชอบอยู่ไม่ได้นะ-o-;”
เขาจับไหล่ผมไว้ เมื่อเห็นว่าผมทำท่าจะกระโดดลงไปประทับฝ่าเท้าไอ้คนข้างล่าง มันทำกับผมไว้เยอะผมต้องเอาคืน>O<!!
“ปล่อยผมนะครับ ผมจะฆ่ามัน!!”
“มาดิกลัวตายล่ะ ไอ้ตัวเล็ก^u^”
“ตัวเล็กพ่อแกสิ!”
“มึงเป็นไรกับพ่อกูนักหนาเนี่ย!!”
มันทำท่าจะเข้ามาตบกบาลผม เอาดิมาตีกันให้มันตายกันไปข้างนึงเลย จะได้รู้ว่ากูก็เจ๋งนะ แต่อาจารย์ช่วยปล่อยผมก่อนได้มะ แบบนี้ผมเสียเปรียบนะ-o-;
“พวกแก!! หยุดเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”
อาจารย์แหกลั่นจนผมต้องยกมือปิดหูไว้ ผมว่าเขาน่าจะไปร้องเพลงร็อกนะพลังเสียงสุดๆไปเลย แก้วหูแทบอักเสบTT
“ทะเลาะอะไรกันเนี่ย มีกี้ยังเห็นนอนกอดกันดีๆอยู่เลย”
ผมอ้าปากหวอรอแมลงบินเข้าปาก ครูเห็นด้วยหรอ TOT!!
“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ครูถ่ายรูปไว้ด้วยนะ น่ารักดี^^”
หน้าผมตอนนี้ไปต่างอะไรกับซากศพมันแห้งเพราะเหงื่อมันไหลออกไปหมดแล้ว ซีดซะจนเอามาใช้แทนกระดาษเอสี่ได้เลย ผมหันไปจ้องไอ้ตัวการของเรื่องนี้ มันทำหน้าปลงๆไม่สะทกสะท้านทั้งที่มันเป็นเพราะมึงคนเดียวเลยยยยยย
“อ่ะ นี่ไง^^”
อาจารย์ส่งโทรศัพท์ให้ผมดู ในรูปมันนอนกอดผมแถมจมูกมันยังชนกับแก้มผมด้วย!! นี่ครูมันจะถ่ายไว้ทำซากอะไรเนี่ย!!
“เอาน่าๆ ครูเข้าใจนะ สมัยนี้โลกค่อนข้างยอมรับแล้วละ ทำตัวตามสบายเถอะ^^”
อาจารย์พูดต่อ ยอมรับไม่รับก็ช่างโลกสิครับ แต่ผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนะTT
“เอ่อ ‘จารย์ครับ ผมกับมันไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ^^;”
ไอ้คนประกอบฉากลุกขึ้นพูดผมนึกว่ามันจะนอนอยู่ท่านั้นทั้งตอนซะอีก--;
“ฮ่าๆ ไม่ต้องอายๆ ครูเข้าใจๆ^^”
มันหน้าซีดไปครับ เพราะมึงอ่ะ!! ผมเหลือบไปเห็นอ่างปลาทองๆกำลังว่ายไปมาอย่างสำราญใจเห็นแล้วหมั่นไส้มันหว่ะ! แต่มันทำให้ผมคิดอะไรดีๆออกแล้ว ดูจากมือถือโลว์คลาสของอาจารย์แล้วถึงมันจะถ่ายรูปได้ แต่มันไม่ใส่เมมไม่ได้แน่นอน เพราะรุ่นนี้ผมเคย(โดนหลอกให้)ซื้อ อำลามันได้เลยครับ’จารย์^^
“พี่เซลครับ อาจารย์ยังบอกเลยนะครับ ว่าโลกเขายอมเราพวกเราแล้ว”
ผมพูดพลางทำหน้าเขินๆเดินไปกอดแขนมัน แล้วยืนบิดไปบิดมา
“อะไรของมึง ผีเข้าหรอ-_-?”
“พี่ดูซิครับรูปที่อาจารย์ถ่ายให้น่ารักมากเลย^^”
“มึงเป็นอะไร”
มันพยายามชักแขนมันออกครับ แล้วก็เอามือดันมือถือที่ผมยื่นให้มันดู เข้าทางล่ะงานนี้ -..- หึๆ
“นี่~ลองดูซิ^^”
“อย่ามาเกาะแกะได้มั้ย-*-”
“ใจร้ายจังเลย ดูหน่อยซิจ๊ะ~”
ผมใช้เสียงหวานๆแหย่มัน เอามือถือทิ่มหน้ามันด้วย แล้วมันก็หมดความอดทนปัดมือที่ยื่นใส่หน้ามันออก ผมแกล้งเซเล็กน้อยแล้วโยนมือถือไปข้างหลัง แล้วก็...... ~ Nice Shoot ~ โทรศัพท์มือถือลอยลงอ่างปลาไปอย่างสวยงาม ขอเสียงปรบมือหน่อย^^อาจารย์ยืนอ้าปากค้างตาเหลือก ราวกับว่าโลกนี้ได้สิ้นแล้ว แต่ว่าผมไม่ได้เป็นคนทำนะ ฮ่าๆ
“องศา!!”
อาจารย์เรียกหมอนั่นดังๆ ดูเหมือนมันก็กำลังเหวอๆกับการจัดฉากของผม
“ ’จารย์ครับ ผมไม่..”
มันอ้าปากจะค้าน
“ไม่ต้องแกตัวเลย เธอต้องเอามันไปซ่อม อ่อ แล้วก็พรุ่งนี้ตอนเย็น เธอทั้งสองคนต้องมาทำความสะอาดห้องพยาบาลด้วย!!”
เอ๋~ เดี๋ยวดิ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะTT(หรอ?)
“คือว่าผมยะ..”
“กำมะถัน~”
“ครับTT”
อาจารย์ลากเสียงยาวๆ พร้อมส่งจิตสังหารใส่ผมแล้วเดินจากไป ไหงเรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ ผมเล่นละครไม่เคยพลาดนี่นาTOT
“ฮ่าๆ มีไมค์มะอยากหัวเราะดังๆหว่ะ”
ผมหันไปแผ่รังสีอำมหิตใส่ไอ้โย่งที่ยืนหัวโด่ดอยู่ข้างๆ -_-++
“ให้ทุกข์แกท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวนะ ไอ้หนู~”
มันขยี้หัวผมแรงๆแล้วก็เดินยิ้มระรื่นออกไป ครั้งนี้พลาด ครั้งหน้าไม่พลาดแน่คอยดูเถอะ >O<!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ