Sulfur Love (RE-Write)

•  

บทที่1

℃อุณหภูมิมีผลต่อสารเคมีⓈ

 

                                เรื่องเมื่อวานทำให้ผมไม่อยากจะไปโรงเรียนเลย ผมเคยวาดฝันไว้ว่าจะได้มอบจูบแรกกับสาวน้อยน่ารักซักคน  แต่กลับกลายเป็นหนุ่มหล่อซะได้น่าเจ็บใจชะมัดเลย  ผมเดินเตะใบไม้เล่นไปตามทาง ภาวนาว่าขอให้วันนี้คงไม่มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับผมอีก  สายตาผมเหลือบไปเห็นศาลเจ้าที่ประจำโรงเรียน ขอซักหน่อยแล้วกันนะ

“เจ้าที่ครับขอให้วันนี้ผมเจอแต่เรื่องดีๆอย่าได้เจอไอ้เซลเลยนะครับ สาธุๆ - / \ -”

                “เรียกใคร ไอ้เซลไม่ทราบ!!”

                ผมหันควับอย่างรวดเร็วมันยืนอยู่ข้างหลังผมครับ  มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยย แถมมันยังส่งสายตาแบบฆาตกรโรคจิตที่เตรียมจะสับผมเป็นเสี่ยงๆได้  เจ้าที่ไม่แรงหรือผมขอช้าไปเนี่ยTT   ช่างแม่งละ เดินหนีลูกเดียว!!

 

                หมับ!

 

                “จะไปไหน!!”

                มันไวกว่า คว้าคอเสื้อผมแล้วกระชากให้ผมกลับมาที่เดิม  ผมได้ยินเสียงตะเข็บฉีกออกจากกันด้วยแหละ ทำลายทรัพย์สินชาวบ้านหว่ะ TOT!!

                “ปล่อยผม!”

                “ฉันไม่ได้จับผมแก”

                แถวบ้านเรียกกวนตีนครับไอ้คำพูดแบบนี้ -_-**

                “ปล่อยกู>O<”

                “ไอ้เด็กเปรต พูดเพราะๆไม่เป็นหรือไง -_-++”

                “พูดดีๆไปแล้วไง เสือกกวนตีนกลับ”

                “พูดเพราะๆ”

                มันเค้นเสียงต่ำลงจนดูน่ากลัว ปกติหน้ามันก็หน้ากลัวอยู่ละนะ  แล้วผมผิดตรงไหนที่พูดแบบนั้น มันกวนตีนผมก่อนอ่ะ

                “ปล่อย -o-!”

                คราวนี้มันไม่โต้แต่บีบคางผมให้เงยหน้าขึ้นอีก ปวดคอนะเฟ้ยยย แค่คุยสองสามประโยคคอกูก็จะเคล็ดแล้ว

                “อยากโดนแบบเมื่อวาน?”

                ผมเบิกตากว้าง  ไอ้บ้านี่!! ผมปัดมือมันออก แต่เหนียวหนึบไม่หลุดเลย  ผมเผลอมองไปที่ริมฝีปากสีส้มๆของมัน  แล้ว....แล้วผมจะมองมันทำไมเนี่ยยยย >O<~ เฮือก! หน้าร้อน ผมไม่สบายแน่ๆเลย >///<

                “จ้องแบบนั้น อยากให้ฉันทำเหมือนเมื่อวานหรอ”

                เสียงมันแหบพร่าลง  ฟังแล้วจั๊กจี๋ยังไงไม่รู้แหะ มันโน้มหน้าหล่อๆของมันลงมาใกล้ผมจนเกือบจะชิดกันอยู่แล้ว  ลมหายใจอุ่นๆรดอยู่ที่ข้างแก้มของผม ดวงตาเรียวสวยหรี่ลง เขามองมาเข้ามาในตาผม เหวอออ ผมหลับตาปี๋ไม่กล้าสบตามันเลย >///<

                “โทษที ฉันไม่มีรสนิยมชอบตุ๊ด!”

                มันพูดกรอกหูผม  แล้วยิ้มเยาะก่อนเดินจากไป  ผมได้แต่ยืนนิ่งๆก้มหน้าปล่อยให้น้ำอุ่นๆไหลลงมา ผมอยากจะกลั้นนะแต่กลั้นไม่อยู่  ไม่รู้ว่าผมร้องไห้ด้วยความรู้สึกแบบไหนกันแน่  แค่โกรธมันอย่างเดียวหรือป่าว  ทั้งที่ตอนเด็กๆผมโดนล้อผมก็ยังไม่ร้องไห้  แต่ทำไมคำนั้นที่หลุดออกมาจากปากเขา  ถึงทำให้ผมรู้สึกบีบคั้นหัวใจแบบนี้ ผมร้องไห้เพราะคำว่า “ตุ๊ด”หรือ “ไม่มีรสนิยมชอบ” กันแน่นะ ผมน่ะ...

 

 

 

                “ไอ้เตี้ยญาติเสียหรอ เห็นยืนร้องไห้อยู่หน้าศาลเจ้าที่”

                วิวเอ่ยทักผม ญาติไม่ได้เสียแต่วันนี้เพื่อนจะเสีย -_-++

                “พอดีเพื่อนกำลังจะตายน่ะ”

                “ใครวะ--?”

                ไอ้วิวถาม ผมเลยชี้นิ้วไปทางมัน

                “มึงไง”

                “ไอ้เตี้ยยยยยย”

                มันทำท่าจะเข้ามาขยุมคอเสื้อผม  แต่ซอสโผล่มาจากซอสหลืบแล้วดึงตัววิวไว้ก่อน  คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ -_-**

                “แล้วซัลเป็นไรอ่ะ มีอะไรระบายได้นะ*o*”

                ไอซ์เอ่ยถามผม พร้อมกับเอาท่องช็อกโกแลตทิ่มใส่ปากผม -o-

                “กินหน่อยนะจะได้อารมณ์ดี^^”

                “อาวอันออกไอ(เอามันออกไป) -)o(-”

                “กินหน่อยน่าๆ”

                ผมก็เลยแกล้งงับทั้งนิ้วมันทันช็อกโกแลตเลย ^^+

                “จ๊ากกก เจ็บนะซัลลล เทมส์ดูสิเลือดออกเลยง่าTOT”

                ไอซ์ยื่นนิ้วไปให้เทมส์  เทมส์ก็เอามือล้วงอะไรซักอย่างออกมาจากกระเป๋า  มันเป็นขวดแก้วเล็ก แล้วเขาก็รีดเลือดของไอซ์ลงไปในขวด ไอ้นี่มันจิตหว่ะ-o-;

                “ไอ้แว่นทำไรของแก ฉันให้แกเช็ดเลือดออก ไม่ใช่ให้รีดเลือดออก>O<!!”

                “จะเอาไปดัดแปลงDNAดูน่ะ”

                “-o-!”

                “ซัลปากแผลมันเล็กไปนะ คราวหลังกัดฝังเขี้ยวหน่อยนะ”

                ขณะที่ไอซ์นั่งเหวอโลกลืม เทมส์ก็หันมาพูดกับผมด้วยใบหน้าจริงจังอย่างสุดซึ้งถึงคนจะมีเขี้ยวก็เถอะ แต่กัดฝังเขี้ยวมันเหมือนคำที่ไว้ใช้กับหมาเลยนะ-*-

                “แล้วเมื่อเช้าซัลร้องไห้ทำไมหรอ”

                “อ่า ไม่มีไรหรอก ลองแอคติ้งดูน่ะ^^”

                ผมตอบซอสไป

                “อ่องั้นหรอ นึกว่าเป็นอะไรไปซะอีก”

                ถึงเจ้าพวกนี้จะปากเสีย ติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อนไปซักหน่อย  แต่ก็ช่วยให้ผมลืมเรื่องไม่ดีเมื่อเช้านี้ไปได้ อยากก้มกราบงามๆซักทีจริงๆ

                “ประกาศ! วันนี้เราต้องไปเรียนพละกับครูอดิเรกนะ>O<”

                สาวโทรโข่งประกาศหน้าชั้น  คนนี้เป็นผู้หญิงที่พลังเสียงดีสุดๆ ตะโกนทีดังทะลุห้องเลยทีเดียว

                “วันนี้เราจะได้เข้าเรียนกับพี่ๆห้อง5/Aด้วย กรี๊ดดดด>///<”

                เสียงโหยหวนดังขึ้นจากหนึ่งเป็นสองแล้วเรื่อยๆ ทำไมพวกสาวๆต้องกรี๊ดกันนักหนา หรือห้อง5/Aอะไรนั่นจะมีดาราอยู่ ถึงแม้จะได้ยินมาบ้างว่าโรงเรียนนี้มีดารามาเรียนแต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าดาราคนนั้นคือใคร โรงเรียนนี้เด็กหน้าตาดีเยอะมากก เลยไม่รู้ใครเป็นดารา--;

                               

 

 

                พอดีโรงเรียนผมออกแนวอินเตอร์ เลยต้องเปลี่ยนเสื้อพละที่โรงเรียน  ยุ่งยากชะมัดเลยเนอะ ผมว่าจะเสียเวลาเรียนก็เพราะเปลี่ยนชุดเนี่ยแหละ

                “ซัลลลลล!! อย่า!!>O<”

                ซอสตะโกนขึ้น  ขณะที่ผมกำลังจะถอดเสื้อ

                “มีอะไรหรือ-_-?”

                “คือ แบบว่า ฉันว่าไปเปลี่ยนตรงโน่นดีกว่านะ^^;”

                ซอสชี้ไปทางซอกตู้แคบๆ จะให้เปลี่ยนในที่แบบนั้นอ่ะนะ ไม่เอาอ่ะ--*

                “ไม่เอาอ่ะ”

                “เชื่อฉันเถอะ คือฉันรู้สึกเขินๆที่ต้องมองนายเปลี่ยนเสื้อน่ะ>///<”

                “โรคจิต”

                “มันเหมือนเปลี่ยนเสื้อพร้อมกับผู้หญิงอ๊ะ>O<”

                เฮ้อ~ อีกละ ผมยอมเดินเข้าหลืบไปแต่โดยดี  หน้าตาเหมือนผู้หญิงมันลำบากแบบนี้ล่ะนะ  ผมมองไอ้พวกผู้ชายในห้องมันทำเขินๆก่อนเดินหลบผมไป  อยากจะโชว์ของดีให้ดูจริงๆเลยว่า ผมเป็นผู้ชายยยยยยยยย!!!!

                ผมเปลี่ยนชุดเสร็จออกมาเป็นคนแรก  ไม่ยากทนฟังเสียงซุบซิบของไอ้พวกผู้ชายในห้องตอนเปลี่ยนเสื้อ  แล้วไหนจะเรื่องหื่นๆที่มันพูดกันอีก  ผมชอบฟอร์มพละของโรงเรียนจังเลย  เสื้อสีฟ้าเข้มแขนเสื้อสีฟ้าอ่อน สีโปรดผมเลย ผมมองไปเรื่อยๆ ก็ไปชนเข้ากับสายตาที่เหมือนเสือชีต้า  ไอ้บ้าเซล! มันมองมาทางผมพอดี แถมยังใสชุดพละด้วย  อย่างบอกนะว่าห้อง5/A คือห้องที่มันอยู่ เวร!!

                “ตุ๊ด!”

                มันเดินเข้ามาพร้อมตะโกนใส่หน้าผม ผมเลยเดินหนีมัน  ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย ว่ากันว่าหมาเห่าอย่าเห่าตอบ

                “จะหนีไปไหนอีกละ ยอมรับความจริงได้แล้วมั้ง”

                ผมหยุดแล้วหมุนตัวกลับไปมองหน้ามัน  จ้องมันอยู่อย่างนั้น  เอาเลยจะล้ออะไรจะพูดอะไร เชิญ!!

                “เป็นไร ไม่เถียงแล้วหรือไง”

                ผมอุส่าห์สงบปากแท้ๆ สงสัยไม่มีใครเถียงด้วยคงตายตาไม่หลับ

                “หมาพูดครั้งเดียวมันยังจำ แต่บางคนเถียงไปกี่รอบก็ไม่เคยจำ!”

                อยากให้พูดก็จัดไปตามคำขอ โดนใจมั้ยครับ^^

                “ปาก! -_-+”

                “เถียงแล้วไง จะเอาไรอีก --**”

                “เมื่อเช้า... เพื่อนฉันบอกว่าเห็นนายร้องไห้อยู่หน้าศาล”

                “แล้วไง?”

                “หวังว่าคงไม่ใช่เพราะฉัน”

                มันพูดพร้อมมองจ้องหน้าผม 

                “ไม่ใช่อยู่แล้ว แก่แล้วนะ ไม่น่าโง่นี่-_^”

                ผมพูดแล้วยักคิ้วใส่มัน  มันก็เลยเอามือมาตะปบเข้าที่คอผม(ไม่ได้บีบนะ)  แถมส่งสายตาอำมหิตให้ผมด้วย

                “แก!!”

                มันเริ่มจะแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ไซย่าแล้วครับ  มันระเบิดพลังเสียงเกิน 180 เดซิเบล  ทำให้คนที่เดินอยู่แถวนั้นกับพวกที่เพิ่งออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อมองมาทีเราเป็นตาเดียว  ฮ่าๆ นึกอะไรดีๆออกละ^^

                “อ่ะ แค่กๆ พะ..พะ..พี่เซล ผมหะ..หายใจ..มะ..ออก”

                “อะไรของแก?”

                มันพยายามดึงมือมันออกครับ แต่ผมเอามือผมกดทับมือมันไว้  แล้วทำหน้าเหมือนคนกำลังจะตาย  เสริมเอฟเฟ็กด้วยหยดน้ำตาเล็กๆน้อย

                “กูยังไม่ได้ทำไรเลย อย่ามา...”

                “แค่กๆ พี่เซล..”

                ผมพยายามเค้นน้ำตาออกมา  ให้มากขึ้นตามจำนวนผู้ชม  ผมเห็นพี่มันหน้าซีดกระชากมือออกจากคอผม ยิ่งทำท่าแบบนี้คนอื่นเขายิ่งมองว่ามันกำลังเขย่าตัวผมอยู่  แล้วรุ่นพี่คนนึงก็มาดึงมันออกไป

                “ไอ้เซลทำอะไรของมึงเนี่ย น้องเขาเจ็บหมดแล้ว”

                “กูยังไม่ได้ทำไรเลย”

                มันเถียงเพื่อนมันครับ

                “น้องเขาร้องไห้ขนาดนั้นยังบอกว่าไม่ได้ทำไรอีกหรอ”

                “มันสำออยไง”

                พูดเสร็จมันก็เอามือมาผลักหัวผม  แต่ตอนนั้นผมยืนไม่ทิ้งน้ำหนักที่ขา  ผมเลยล้มลงไปกองกับพื้น  เพื่อนพี่มันรีบปี่เข้ามาดูผมทันที

                “เป็นไรหรือป่าว พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ^^;”

                พี่คนนั้นพูด เขาช่วยพยุงตัวผมขึ้นแถมยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้อีก พี่จะพระเอกไปไหนเนี่ย  แต่ผมไม่เป็นนางเอกหรอกนะ--;

                “อ่อนแอจังเลยนะ เลิกสำออยได้ละ”

                ปากไอ้หมอนี่มัน! ขอโทษซักคำยังไม่มีเลย !

                “ขอบคุณนะครับพี่...”

                “พี่ชื่อชีต้านะ เรียกพี่ต้าเฉยๆก็ได้ น้องซัลเฟอร์ใช่มั้ย^^”

                “อ่ะครับ^^?”

                รู้จักชื่อผมได้ไงเนี่ย เป็นญาติกับเจน ญาณทิพย์หรอ

                “ไม่ต้องทำหน้างงหรอก ใครๆก็รู้จักน้อง”

                พี่ต้าพูด ผมของงต่อได้ป่ะ-.-?

                “ผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโรงเรียน ใครจะไม่รู้จักล่ะ^^”                         

                “-o-!”

                “พี่เป็นแฟนคลับน้องด้วยนะ เจอตัวจริงแล้ว น่ารักเป็นบ้าเลย>.<”

                เหออออ ขนาดนั้นเลย เปลี่ยนจากน่ารักเป็นหล่อได้มั้ยอ่ะTOT

                “พวกมึง เลิกสร้างโลกส่วนตัวกันได้แล้ว คลื่นไส้!”

                หมาเห่าๆ หม่าเห่าๆ โฮ่งๆ ผมว่าเขาน่าจะไปกำจัดหมาออกจากปากบ้างนะจะได้เลิกเห่า  สร้างความรำคาญให้ชาวบ้านเขา

                “เซล ไม่ขอโทษน้องเขาหน่อยหรอวะ”

                พี่ต้าถาม ผมว่านะอยากไปเอาอะไรกับคนพรรค์นี้มากเลย  เสียเวลาเปล่า!

                “ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเขาไม่สำนึกเอง พูดไปก็ไร้ค่า”

                ผมพูดพลางก้มหน้าคอตกๆ เรียกร้องคะแนนความสงสารจากผู้ชม โฮะๆ

                “เอารางวัลไรดีละ ออสก้ามะ”

                หมอนนั่นประชดผม เหอะ เอามาสิรอรับอยู่^^

                “เซล!”

                พี่ต้าขึ้นเสียงใส่

                “เออๆ โทษ จบมั้ย!”

                พูดจบพี่มันก็เดินไปเข้าแถวข้างๆสนามบาส มันอมยิ้มเล็กน้อยๆ+กลั้นหัวเราะ  แล้วพี่ต้าก็เดินตามหมอนั่นไป  แล้วเมื่อไหร่ไอ้พวกที่มันเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกมา  ตายคาห้องเปลี่ยนชุดไปแล้วมั้ง  ผมว่าห้องเปลี่ยนชุดโรงเรียนต้องเคยเป็นห้องซาวน์น่ามาก่อนแน่ๆ โคตรร้อนเลยแหละ-_-;; 

 

 

 

[Celsius]

 

            เจ้าเด็กบ้านั่นทำให้ผมอับอายขายหน้าชะมัด ทั้งที่ผมยังไม่ได้บีบคอมันเลยด้วยซ้ำแต่มันกลับทำท่าเหมือนคนกำลังจะตาย  ชาวบ้านเลยเข้าใจผมผิดว่าผมเป็นคนทำร้ายมันแถมผมแค่ผลักหัวมันเบาๆ(ละมั้งนะ) มันก็โอเวอร์ล้มลงไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนพื้นเห็นแล้วหมั่นไส้สุดๆเลย  ไอ้ต้าก็ดันไปหลงมารยามันเข้าอีก  อ๊ากกกกก

 

                “วันนี้เรามีน้องๆมาเรียนด้วย ดูแลน้องๆด้วยละ โดยเฉพาะเด็กใหม่”

                ครูพูดพลางมองไปที่ไอ้เด็กเปรต ดูแลเหรอ? ถ้าเป็นไอ้เด็กนั่นคงไม่ต้องหรอกมั้ง แค่บีบน้ำตานิดหน่อยก็มีคนกรูกันเข้ามาเอาใจละ เป็นผู้ชายแท้ๆไม่สิ

ตุ๊ดต่างหาก  มารยาเยอะจริง

                “วันนี้เราจะมาแข่งบาสชายกันนะ จัดทีมมาห้องละ5คน  สาวๆอย่าลืมเชียร์หนุ่มๆดังๆละ”

                “ค่า>////<!!”

                ผมเห็นมันนั่งอุดหูขณะที่เพื่อนสาวๆกรี๊ดกรอกหูมัน  นึกว่าจะกรี๊ดตามซะอีก  หรือมันแอบแมนอยู่นะ  ม.4เข้าแถวเรียงหน้ากันอยู่อีกฝั่งของสนาม  ผมก็เพิ่งสังเกตว่ามันนั่งตรงกับผมพอดีเลย  มันหันมาเห็นผมแล้วด้วย แล้วมันก็ทำสะบัดหน้าหนีผม น่ารักตายละ--*

                “ครูจะทบทวนกติกาการเล่นให้ฟังก่อนนะ (ภาคบรรยาย)”

                ผมจ้องมันแล้วมันคงรู้สึกได้จากรังสีอำมหิตที่ผมแผ่ออกไปในชั้นบรรยากาศ  มันก็เลยกระเขยิบไปนั่งตรงอื่น แต่ผมก็ขยับตามมันไป  จะรังควานมันให้ถึงที่สุดเลย  มันเลิกขยับหนีพราะเพื่อนมันล็อกแขนมันไว้  เป็นผมๆก็รำคาญจะนั่งไหนก็ซักที่(แต่ผมก็ทำตามมันอ่ะนะ--;)  ระหว่างฟังบรรยายสงครามประสาทก็เริ่มขึ้น

                (ไอ้ขี้แย-o-) ผม

                (.......ไม่ตอบรับสัญญาณ........)

                (ไอ้ตุ๊ด^^)

                (บ้านมึงสิ-_-**) มัน

                (ปากดี-_-++)

                (ไม่ได้ใช้ปาก ใช้สายตา!! ประสาทป่ะ?แค่อวัยวะธรรมดาเด็กอนุบาลยังแยกเป็นเลย-_^)

                (แก!)

                (เลิกเห่าได้ละ)

                (กูเป็นคน!! ประสาทป่ะ? แค่species เด็กอนุบาลยังแยกเป็นเลย-_^)

                (พอดีเป็นเด็กมัธยม^^)

                ดูมันดิ!! ไอ้เด็กนี่เถียงคำไม่ตกฝาก ผมอยากฆ่ามันจริงๆ>O<!!! ผมชี้นิ้วไปที่หน้ามันแล้วก็ทำท่าปาดคอตัวเอง มึงตายยยย!! แล้วมันก็ทำท่าเอามือประสานกันไว้ที่อกแล้วก็ส่ายตัวไปมาพร้อมทำหน้าเหมือนกลัวๆ (กลัวจังเลย: ซัลเฟอร์) อ๊ากกกกก ไอ้เด็กนี่ >O<!!

                “ไอ้เซล!”

                ไอ้ต้าเรียก

                “ไร?”

                ผมถาม

                “ทำไรกันอ่ะ กูเห็นนะ-.-”

                “กูนั่งเฉยๆ”

                “สะ-ตอ มี้กี้เกือบจะทำเลาะกันละ คราวนี้อะไร ส่งสายตาวิ้งๆกันไปมาอยู่ได้ ”

                วิ้งๆของมันนี่หมายความว่าไง กูจะลุกไปชกหน้ามันอยู่ละ

                “วิ้งไร”

                “กูรู้นะมึงคิดไรอยู่ ถึงน้องเขาจะน่ารักมากกก แต่ก็เป็นผู้ชายนะเว้ย>O<!”

                “จิ้นเกินไปละมึงอ่ะ”

                “กูมองตามึงก็รู้ละมึงใส่กางเกงในสีไร”

                “สีไร?”

                “สีขาว!”

                “ไม่ใช่”

                “ดำ”

                “ไม่ใช่”

                “อย่าบอกนะง่ามึงไม่ได้ใส่มา ฮ่าๆ ^O^”

                “รู้ได้ไงวะ^^”

                สิ้นเสียงผมเท่านั้นแหละ คนที่นั่งละแวกเดียวกับผมหันมามองกันให้พรึ่บ 

สายตัวพวกผู้หญิงบ่งบอกถึงความหื่นขึ้นมาทันที บางคนก็ทำหน้าช็อกๆ เอ่อ จะจริงจังอะไรกับคำพูดกูนักหน้าเนี่ย เล่นมุกเว้ยยยย>O<!!

                “เซลมะ...ไม่ใส่จริงดิ”

                เพื่อนผู้หญิงที่นั่งใกล้ผมถาม เฮ้อ เพิ่งรู้ตัวว่าไม่น่าเล่นมุกนี้เลย

                “ไม่รู้สิ จะดูมั้ยละ^^”

                ผมยิ้มพลางเอามือรั้งขอบกางเกงให้กว้างขึ้นเล็กน้อย  แต่เพื่อนคนนั้นชะโงกหน้าเข้ามาเต็มที่เลย แล้วเธอก็....บริจาคเลือดไว้อาลัยกับขอบกางเกงในผม -_-;  ก่อนวิ่งหนีไปทางห้องน้ำ  ยิ่งสร้างความฮือฮากับคนอื่นๆเข้าไปอีก ผู้หญิงสมัยนี้หื่นกันจริงนะ-_-;;

                “อย่าเล่นนอกกติกากันละเอ้า ตัวแทนลุก”

                ครูเรียก ผมคงต้องลงไปเล่นด้วยซินะผมเป็นนักกีฬาโรงเรียนแถมอยู่ชมรมบาสด้วยปฏิเสธคงไม่ได้  ผมลุกไปพร้อมกับต้า  ผมมองไปยังเด็กนั่น  มันจะวิ่งเข้าสนามครับ ตัวเล็กแบบนั้นชนนิดเดียวก็ล้มแถมยังเตี้ยอีกต่างหาก ให้ลงมาคงไม่ได้แตะลูกหรอก  ตอนนี้มันโดนเพื่อนมันดันหัวไว้แล้วก็ผลักมันลงไปนั่งจุ้มปุ๊ก  แล้วเพื่อนมันก็เข้าสนามแทน  ผมแอบเห็นมันทำแก้มป่องๆด้วยแหละ น่ารักดีแหะ เอ๊ะ!! น่ารักหรอ  ผมคิดบ้าไรอยู่เนี่ย><!!

                “ดีครับพี่เซล พี่ต้า”

                วิวรุ่นน้องในชมรมทักผมกันต้า

                “อืม ไม่ต้องออมมือละ”

                ผมตอบมัน

 

                ปรี๊ด!

 

                เสียงนกหวีดดังขึ้น ผมก็ปล่อยบาสต่อให้อีกฝั่งไปก่อน ค่อยไปแย่งที่หลังก็ได้ ผมวิ่งตามคนใส่แว่นไป แล้วก็ไปดักหน้ามันกั้นไม่ให้มันส่งลูกได้  มันกางแขนกั้นผมไม่ให้เขาใกล้มัน แล้วมันก็โยนบอลลอดหว่างขาผมไป  ใช้ได้นี้ๆ  ตอนนี้บอลไปอยู่ที่คนเตี้ยๆ มันทำหน้าเลิ่กลั่กมากที่เห็นผมวิ่งเข้าไปหามันแล้วก็ทำท่าคล้ายคิงคอง(จะแย่งลูกมันอ่ะ)  มันกอดลูกไว้แน่ไม่ให้ผมแย่งได้  เฮ้ย ฟาวแล้ว  มันโยนลูกจะให้ไอ้วิวที่อยู่ข้างหลังผม

 

 

                ฟิ้ว~

 

 

                แปะ!

 

                ไม่รู้ว่าจงใจหรือยังไง มันโยนลูกไม่ข้ามหัวผมแต่เกือบจะเข้าหน้าผม  ผมเลยต้องรีบปัดทิ้งก่อนที่มันจะเข้ามาทำลายใบหน้าใสๆของผม

                “อะ!”

                ลูกบาสลอยไปลงที่หัวเด็กนั่นพอดีเลย  มันมีแรงดึงดูดลูกบาสจริงๆเลยนะไอ้เด็กนี่   มันลุกขึ้นยืนตัวโอนเอนไปมา พร้อมส่งสายตาจิกกัดมาที่ผม  ปากมันพรึมพรำอะไรซักอย่าง(เล่นของใส่หรอวะ-o-!) มันชี้มาทางผมก่อนจะล่วงลงไปกองกับพื้น เฮ้ย! OoO!!!