Sulfur Love (RE-Write)

☃ Special[Thames&Ice]☃
คำง่ายๆที่ต้องยอม
 
[ICE]
    
                ปัง!
 
                กริ๊ก!
 
                ร่างใหญ่ปล่อยผมลงจากอ้อมแขน  ผมเงยหน้าขึ้นอัตโนมัติ  กลัวเลือดมันจะไหลอีกรอบ  ดวงตาคมกริบมองผมผ่านเลนส์แว่น ผมรู้ว่าอีกไม่นานผมจะต้องโดนอะไร  ไม่อยากบรรยายเลย  เลยล็อกห้องซะเรียบร้อยแบบนี้  ผมตายแน่ๆงานนี้TT
                “นี่..”
                มือหนายื่นมาหมายจะจับตัวผม  ผมรีบปัดเก้าอี้ล้อเลื่อนไปขวางกันมันไว้พลางหลับตาปี๋  ผมกลัว.....ผมกลัวมัน  กลัวไอ้แว่นนี่
               
                หมับ!
 
                “เฮ้ย! มึง!”
                มือหนากระชากตัวผมเข้าไปปะทะกับแผงอก  โอ้ย!  ดั้งจะหักTT
                “นั่งลงจะหาน้ำแข็งมาประคบให้”
                มันพูดพร้อมกดตัวผมลงนั่งบนเก้าอี้  ผมเงยหน้ามองมันอย่างงงๆ   นึกว่ามันจะโมโหผมที่ไปเจ๊าะแจ๊ะกับพี่เซล  โดนจับกดลงเก้าอี้ก็ดีกว่าโดนจับกดบนเตียงแล้วกันนะ  โล่งงง-o-;;
                “มึงไม่โกรธกูหรอ”
                ผมถามคนที่กำลังยืนแงะน้ำแข็งออกจากแม่พิมพ์   มันไม่ตอบ!
                “ไม่โกรธก็ดี...อ๊ะ!”
                น้ำแข็งเย็นๆประคบลงบนจมูกผม  มันเชยคางผมขึ้นสบตามัน  ใบหน้าใต้กรอบแว่นเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ  ไอ้แบบนี้แหละน่ากลัว มันพาผมไปล้างคราบเลือดที่อ่างน้ำ  นิ้วเรียวปาดคราบเลือดสีแดงๆออก  นานๆทีมันจะอ่อนโยนกับผมนะ  น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย^^
                “ต้องอย่างนี้สิ  หัดใจดีเหมือนพี่เซลซะบ้าง”
                ผมพูด  มือหนาหยุดการกระทำลงผมเลยเลื่อนมือไปปิดน้ำซะเอง  ผมหันไปมองหน้ามันแล้วก็ต้องหุบยิ้มลง 
                “ฉันไม่ใช่เทวดานะ”
                เสียงทุ้มเอ่ยเรียบๆ  นิ้วเรียวยกขึ้นถอดแว่นกรอบเงินออก  ใบหน้าหล่อราวกับซาตานตัวร้ายคลายยิ้มออก  ผมรู้สึกเย็นวาบๆไปทั้งตัวก่อนรีบถอยหลังออกห่างมันให้มากที่สุด
                “ฉันเป็นซาตานต่างหาก”
 
                วืด~
 
            ตัวผมถูกยกขึ้นจากพื้นก่อนจะถูกปล่อยลงบนเตียงขาวสะอาด  ผมหาทางลงจากเตียงแต่โดนลำแขนใหญ่ปิดกั้นหนทางไว้
                “มึงจะทำอะไร!” 
ผมถาม  แต่คนตัวใหญ่ไม่ฟังอะไรพยายามปลดเสื้อผ้าผมออก
“อย่านะเว้ย!!”
ผมร้องห้ามแต่แม่ งก็ทำหูทวนลม  ร่างเปลือยเปล่าของผมประจักษ์แก่สายตาคมเข้ม   มือใหญ่รวบข้อมือผมไว้เหนือศีรษะก่อนจะโน้มตัวลงมาใกล้จนผมต้องหลับตาปี๋
“กลัวขนาดนั้นเลยหรอ”  มันถาม
“กลัวดิ  อย่าปล้ำกูนะเว้ย>///<”  ผมบอก
“อะไร”
“แก้ผ้ากูขนาดนี้มึงจะเล่นไฮไลกับกูหรอ>///<”
เป็นคำถามที่ดูโง่ไปหน่อย  แต่คงพอยืดเวลาต่ออายุขัยผมออกไปได้อีกซักสองสามนาทีละนะTT
“ทำโทษต่างหาก”
ผมยืดอายุขัยตัวเองได้แค่ 5 วิเองหรอ-o-  ชะตาขาดซะแล้วไอ้ไอซ์เอ๊ยยยยย
“อย่า! อ๊ะ”
ลิ้นร้อนๆลากผ่านร่องอกขาวของผมยาวไปถึงสะดือ  ก่อนจะลากลงไปหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวของผม  ผมเม้มริมฝีปากแน่นกลัวเสียงจะลอดออกไปนอกห้อง  นิ้วเรียวเอื้อมหยิบก้อนน้ำแข็งในถังน้ำแข็งที่อยู่ไม่ไกลมาถูไถแกล้งผม
“อื้ม!”
ยิ่งมันเห็นว่าผมทำหน้าสะกดกลั้นอารมณมากเท่าไหร่  มันก็ยิ่งแกล้งผมมากเท่านั้น  ก้อนน้ำแข็งเย็นๆถูกสอดเข้าไปในช่องว่างที่ห่างขาผม    ช่องทางแคบบีบตัวรัดความเย็นที่แทรกเข้ามา  ผมเกร็งปลายเท้าจิกผ้าปูที่นอนไว้แน่น  รู้สึกแปลกๆ  ผมรู้สึกแปลกๆ....
“ฮึก...ไอ้โรคจิต!”
ผมเค้นเสียงตะโกนด่าทอมัน  มือหนายกขึ้นสูง   มันจะตบผมหรอ ฮึก! 
 
หมับ!
 
“รังเกรียจฉันมากหรือไง”
มือหนาบีบคางผมจนรู้สึกเจ็บ  ดวงตาดำสนิทจ้องมองใบหน้าผมเพื่อหาคำตอบ  ริมฝีปากเรียวเม้มเป็นเส้นตรงตรง  คิ้วโค้งยาวหันหัวชนเข้าหากันแทบกลืนเป็นเส้นเดียวกัน  ทำไมมึงถึงทำหน้าแบบนี้ละเทมส์  ทำไมต้องทำสีหน้าเจ็บปวดแบบนี้  รู้มั้ยว่ามันทำให้หัวใจกูเหมือนถูกบีบคั้นไปด้วย  ใบหน้าเดียวกับตอนนั้น...
 
 
“เอ่อ น้องไอซ์”
ชายรุ่นพี่ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร  ที่รู้ๆคือเขาส่งจดหมายใส่ซองขาวมาให้ผม  ไอ้ผมก็นึกว่าจะมาเก็บตังค์ผ้าป่าก็เลยเอามาให้ตามจุดนัดหมาย
“มีอะไรหรอครับ”
ผมถาม  ชายรุ่นพี่ยืนก้มหน้าไม่กล้าสบตาผม  ผมไม่ใช่น้องเมดูซ่าซะหน่อยจะกลัวทำไม
“ว่าไงครับ”  ผมถามย้ำอีกรอบ
“คือว่า...”
“ว่า?”
“คบกับพี่ได้มั้ย!”
ผมยืนอ้าปากรับลมเข้าเต็มพุง  คบ!  กับผู้ชายเนี่ยนะOoO!!
พี่แกยืนสั่นเป็นเจ้าเข้ารอคอยคำตอบผม  จะตอบยังไงดีละ  ถ้าปฏิเสธไปจะดีมั้ย  ผมยิ่งปากวอนโดนตีนซะด้วย   เกรงว่าจะพูดอะไรไปแล้วพี่แกจะกระโดดถีบยอดหน้าผม  ผมส่ายตาร้อนร้นไปมา  กูจะตอบยังไงดีละ
            “คือว่า...”
 
            พรึ่บ!
 
            สายตาผมเหลือบไปเห็นเลนส์แว่นใสที่สะท้อนกับแสงแดด  ร่างสูงโปร่งหันหลบเข้าไปในกำแพง  คิดว่ากูไม่เห็นหรอวะ  ว่าแล้วว่ามันต้องตามมา  ผมรู้แล้วว่าควรตอบอะไรไปดี
            “ขอโทษนะครับ  ผมน่ะ......^^”
            ผมเงียบเสียงตัวเองลงแล้วเปลี่ยนเป็นขยับปากแทน  รุ่นพี่คลายยิ้มเจื่อนๆก่อนจะตอบรับแต่โดยดี
            “ครับ”
            ผมรีบวิ่งมายังมุมตึกเมื่อกี้ที่เทมส์มันยืนอยู่    ร่างสูงเดินออกไปไกลเรื่อยๆ  ผมรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายวิ่งไปกระชากเสื้อให้มันหยุด
            “มึง! แฮ่กๆ มาแอบฟังคนอื่นแบบนี้  ไร้มารยาทหว่ะ”
            ผมแกล้งด่ามันพร้อมยิ้มกวนตีนๆให้มัน    ใบหน้าเรียบเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วแน่น  มันดึงร่างของผมไปกระแทกกับกำแพง  ก่อนจะยกแขนกั้นตัวผมไว้ไม่ให้หนี
            “คบกันแล้วสินะ”
            สายตาคมสั่นระริก   ริมฝีปากเม้มเหยียดเป็นเส้นตรง  ใบหน้าหล่อค่อยๆปรากฏเส้นนูนที่ขมับ
            “มึง...เป็นอะไร”
            ผมเอ่ยถาม  ร่างสูงดันตัวออกไปแล้วยืมเอามือบังใบหน้าไว้พลางหลบหน้าหนี  ผมก้าวเท้าเข้าไปใกล้แต่โดยขัดไว้ซะก่อน
            “อย่าเข้ามา!”
            “ทำไม”  ผมถาม
            ร่างสูงเลือกที่จะเดินหนีผม  ผมรีบคว้าชายเสื้อมันเพื่อรั้งไว้อย่างสุดตัว
            “ไม่ได้คบ  กูคบกับใครไม่ได้หรอก!!”
            มันหันหน้ามาหาผม  แต่ผมเอื้อมมือไปดันหน้ามันให้หันกลับไปทางเดิม   ผมไม่อยากให้มันเห็นใบหน้าแดงๆของผมตอนนี้  ผมอาย  ผมไม่มีทางไปคบกับใครได้หรอก
            “กะ...กูคบกับ...ใครไม่ได้”
...เพราะกูรักมึงไง  ไอ้เทมส์…
 
 
 
มือใหญ่ช้อนขาผมขึ้นก่อนจะเบียดตัวเชื่อมสนิทกับร่างผม
“อ๊ะ! จะ..เจ็บ ฮือๆ”
ช่องทางที่ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมใดๆการถูกสอดใส่เข้ามาแบบนี้มันทำให้ผมทรมาณเหมือนร่างกายจะฉีกออกจากกัน   ความเจ็บแสบแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างจนผมต้องร้องไห้โฮออกมา  ร่างใหญ่กระแทกเข้าไปในตัวผมอย่างไม่ปราณี   แม่ ง ชอบทำผมแบบเจ็บๆ  เพราะอย่างงี้ไงผมถึงได้กลัวมัน!!
“ฮือๆ..กูแค่แกล้งซัลมัน....มึงอย่าโกรธกูเลยนะ ฮึก!”
แรงหึงของมันทำให้ผมเจ็บปวด  ผมแทบจะยกมือไหว้ขอร้องมันเลย   แต่มันคงไม่เห็นใจผมแล้ว   ร่างสูงโถมตัวใส่ผมแรงขึ้นจนผมหลุดร้องออกไม่ไม่เป็นภาษา  เสียงสะอื้นของผมดังขึ้นเรื่อยๆ  แต่ใบหน้าเรียบนิ่งก็ไม่คิดจะแยแสผมซักนิด  ผมเอื้อมมือไปสุดแขนหมายจะโน้มคอร่างสูงลงมากอด  แต่มันกลับขยับตัวหลบ
“รังเกรียจไม่ใช่หรอ”
เสียงทุ้มถามกลับมา  ที่กูไม่ยอมให้มึงจับเพราะกลัวจะเป็นแบบนี้ไง  คนเจ็บตัวมันกูนะ!  อ่อนโยนกับกูบ้างไม่เป็นหรือไง  แสดงความรักให้มันเหมือนชาวบ้านเขาทำกันบ้างได้มั้ย  กูไม่ใช่ที่ระบายของมึงนะ!!
“ฮึก...ทะ..เทมส์”
 
ซวบ!
 
ร่างสูงโน้มดึงตัวผมขึ้นไปกอดรัดไว้ในอ้อมแขน  อ้อมแขนแกร่งกระชับกอดตัวผมแน่นพลางซบศีรษะลงมาที่ไหล่บอบบางของผม
“เรียกอีกสิ...”
เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูผม  ผมกอดตัวมันไว้แน่นและเอ่ยชื่อมันดีๆโดยไม่มีไอ้ อี หรือมึง
“ฮือๆ..เทมส์..เจ็บ”
ผมร้องบอกมัน  มือใหญ่ลูบหัวปลอบประโลมผม  ความป่าเถื่อนเมื่อครู่พลันหายไปโดยสิ้นเชิง  มีเพียงอ้อมกอดที่อ่อนโยนจากคนที่ผมรัก
“...คงเกลียดฉันแล้วสินะ...ขอโทษนะ”
ร่างสูงปล่อยผมออกแล้ววางลงบนหมอนอย่างเบามือ   ร่างของมันถอยห่างออกไปเรื่อย  อย่า...อย่าไป
 
หมับ!
 
“ไม่ได้เกลียด..ฮึก...ไม่ได้รังเกรียจด้วย..”
ผมกระโจนตัวกอดร่างใหญ่ไว้   ไม่ได้ให้ไปไหน .... ไม่ได้อยาก
พลักไส..  ผมแค่อยากให้มันทำตัวอ่อนโยนกับผมบ้างแค่นั้นเอง
                “กูรักมึง! เทมส์..”
                มืออุ่นช้อนใบหน้าผมขึ้นก่อนประกบริมฝีปากลงมา  จูบหน่วงหนักทำให้สติผมพร่าเลือน   ลำแขนให้โอบกอดผมแนบไว้กับตัว 
อบอุ่นจัง.... ร่างกายของของเทมส์
ถึงมันจะทารุณกับผมขนาดไหน  ยังไงผมก็หนีไปจากมันไม่ได้ทุกที  ทั้งที่ไม่มีตรวนมาล่ามแท้ๆ  แต่ก็หนีไปไหนได้ไม่เคยไกลเลย  อ่อนโยนกับกูอีกหน่อยนะ  รับรองกูจะอยู่กับมึงตลอดไปเลย ... นะเทมส์
 
 
 
                “ไอ้ไอซ์มึงไหวป่ะเนี่ย”  ไอ้ซัลถาม
                “ไหวไม่ไหวก็กระโดดถีบปากมึงได้อ่ะ”
                ผมตอบกลับไปอย่างกวนๆ  เลยโดนมันตบกระบาลไปหนึ่งที
พวกมึงเห็นกูเป็นที่ระบายหรอฟะ!  อยากระบายก็ไปห้องน้ำดิ  มาลงที่กูคนเดียวเลยTT
                “มึงเลิกเดินกางขาได้ละ  เห็นแล้วขัดหว่ะ”  ไอ้ซัล
                “พูดง่ายนะมึง  มึงคิดว่ากูอยากเดินฉีกขา360องศาหรอ-o-”
                “มากูช่วยหนีบขาให้-_-”
                “พ่อมึงเหอะ  เจ็บสัส!”
                “ไอ้หา(+l) มาด่าพ่อกูเฉยเลย  เดี๋ยวก็ตายก่อนเผาหรอก-o-!”
                “ใครของเผาก่อนตายล่ะ-_-;”
                “กูไง  กูจะจับมึงย่างสดเลย มานี่>O<”
                วิ่งสิครับ!  คุยกับมันไม่เคยถึง 5 นาทีต้องวิ่งไล่จับกัน  มึงคิดว่าทีนี่เป็นอินเดียหรอ-o-!!
 
                อั่ก!
 
                ผมลูบจมูกตัวเองเบาๆ  ใครวะเสื อกมาเดินตัดหน้า  ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมใต้ขอบแว่นแล้วก็รีบหันหลังหนี  แต่มันไวกว่า  มันดึงหลังผมไปชนกับแผงอกเปลือยเปล่าของมัน
                “ยังแดงอยู่เลย”
                มันพูดพลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดอกผมเลย  ผมสะดุ้งรีบตีแขนมัน  คนอยู่เต็มห้องเลยนะ>///<
                “อย่าจับ!”  ผมบอก
                “รู้สึกหรือไง-_-”  ยังมีหน้ามาถามอีกนะ!
                “เออดิ!”
                “แล้วถ้าคนอื่นมาโดนละ”
                “รู้สึก...มั้ง-/////-?”
                “ไปเอาเสื้อวอร์มาใส่เดี๋ยวนี้!”
                มันตวามผมง่าTT  เผลอแว้บเดียวแม่ ง เถื่อนอีกละ  แถมเถื่อนกับผมคนเดียวซะด้วย  น่าภูมิใจดีมั้ยเนี่ย-o-;;  ผมถูกลากให้ไปที่ล็อกเกอร์ตัวเองโดยการล็อกคอ  มันจะฆ่าผมสินะ  ไอ้เทมส์รื้อๆค้นๆล็อกเกอร์มัน  ผมก็เลยรื้อๆบ้างแล้วก็หยิบเสื้อวอร์มออกมา
                “ได้ละๆ”
                ผมบอกพลางชูให้มันดู  มันหันมองผมนิ่งๆ  เดาอารมณ์ไม่ถูกเลย  มือใหญ่ตะปบเสื้อผมไปไว้ในมือก่อนจะเอามาคลุมหัวผมกับมันเข้าด้วยกัน 
                “ไรมึง อุ๊บ!”
                ริมฝีปากอุ่นทาบลงบนปากผม  ไอร้อนจากมันถูกส่งผ่านมาให้ผม  ผมไม่รู้ว่าคนที่เดินไปมาในห้องจะมองเห็นเราจูบกันใต้เสื้อวอร์มมั้ย  ไอ้เทมส์ถอนริมฝีปากออกจากผม  ถึงแม้จะจูบกันแค่เวลาสั้นๆแต่ผมก็รู้สึกว่ามันยาวนาน  นานพอที่หัวใจผมจะเต้นรัวไปอีกนาน
                “รัก..”
                ร่างสูงถอยตัวออกไป  มือหนาขยี้หัวผมผ่านเสื้อเบาๆ  เสียงที่มันพูดยังคงดังก้องในหัวผม  ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพลางกุมหน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง
                ตึกตัก ตึกตัก....
                บ้าจริง.. ซักวันผมต้องหัวใจวายตายแน่ๆ  ผมเผยอรอยยิ้มปิติใต้ร่มผ้า  แค่คำสั้นๆคำเดียวมันมีอิทธิพลกับหัวใจผมขนาดนี้เชียวหรอ  หรือเพราะว่าเป็นเทมส์...  ก็เลยทำให้ผมมีความสุขได้ขนาดนี้   ใจคอจะฆ่ากันให้ตายด้วยคำว่ารักเลยสินะ....ไอ้บ้าเทมส์!